KTiNoS
Μέλος
- Όνομα
- Athanassiou Nikos
- Μοτό
- XT 600 sm TDM 900
O μεσόκοπος άνδρας έπασχε από διπολική διαταραχή
Τον τελευταίο καιρό είχε γίνει και βουλιμικός και το βάρος του έφτανε πια τα 160 κιλά.
Παλεύοντας με τους δαίμονες του κατάφερε ν αντιδράσει
Γύρισε στον ψυχίατρο για νέα αγωγή και κανόνισε να κάνει εγχείρηση να κλείσει το στομάχι και το έντερο.
Αγόρασε και μπότες και τριβάλιτσο να είναι έτοιμος να φύγει με το ΤDΜ όταν θα γίνει καλά -πράγμα που ήλπιζε να συμβεί σύντομα-
Η εγχείρηση πέτυχε, τα κιλά έπεσαν αλλά τα ψυχιατρικά επιδόθηκαν.
Άλλαξε 2 3 φορές φάρμακα, το φερε από δω το φερε από κει και με κάποιον τρόπο ισορρόπησε!
Θα έφευγε μάλιστα αύριο το πρωί αλλά υπήρχε ένα θέμα! Μ αυτά και μ αυτά δεν είχε καν τη δύναμη να σηκώσει το ΤDM από το σταντ.
Το πάλεψε όσο μπόρεσε αλλά η κατάσταση δεν βελτιώθηκε.... Εντελώς καθόλου.
Το ΤDΜ έγινε παπί κρίπτον και τα διάφορα αξεσουάρ μοιράστηκαν εδώ κι εκεί
Σ εμένα έφτασαν δωρεάν το τριβάλιτσο (τοποθετημένο) και οι μπότες.
Όσο κι αν επέμενα σ έστω μια συμβολική τιμή ο φίλος ήταν ανένδοτος
-Δεν θέλω να πουλήσεις το μηχανάκι, θέλω να πας ταξίδια να τα χαρείς. Εγώ για αυτό τα πήρα.
Και ταξίδια πήγα Ιταλία Βουλγαρία Ήπειρο και αλλού έως για κάποιους προσωπικούς λόγους
βιδώθηκα στην κωλοπόλη και δεν μπορώ πια να πάω πουθενά.
Οι βαλίτσες πήγαν στην αποθήκη και οι μπότες στο φαρμακείο για την περίπτωση που βρέξει
Σάββατο 10 Ιουνίου 2023 ώρα 7,15 περιμένω να πάει 8 να σηκωθώ.
Η ζωή μου πια είναι κάθε μέρα κι ένα Ντακάρ
Χτυπάει το κινητό
-Ναι
-Ο Νίκος έφυγε (κλαίγοντας)
-Ποιος Νίκος?
-Ο ΝΚTR
...................
Το καλύτερο παιδί
Ο φίλος ΟΛΩΝ
Το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται
Δεν υπάρχουν λόγια ν αποδώσουν τόσο πόνο από τόσους πολλούς
Μετά την κηδεία τα πόδια μου έγιναν σα λουκάνικα Φρανκφούρτης Έτσι χωρίς εμφανή λόγο μέσα σε μισή ώρα.
Με τρομερούς πόνους φώναξα το ΕΚΑΒ και κλαίγοντας (από πόνο) κατέβηκα τις σκάλες και πήγα νοσοκομείο
Εκεί μου είπαν ότι δεν έχω τίποτα και την επόμενη φορά να πάρω ντεπόν
Έγραψα μια έκθεση περιγράφοντας την κατάσταση σ ένα σοβαρό παθολόγο και μετά από μισή ώρα πήρα ένα μήνυμα που έλεγε να πάρω κορτιζόνη εδώ και τώρα
γιατί οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να με ξαναπιάσει
Πράγμα που έκανα.
Τα πόδια έφτιαξαν αλλά όχι εντελώς και οι μπότες πια δεν μου μπαίνουν.
Έτσι χαρίζονται μπότες νο 44 κλπ κλπ να τις χαρεί ο επόμενος
υγ
Η απώλεια δεν ξεπερνιέται Ότι και να σας λένε. Απλά μαθαίνεις να ζεις έτσι. Δηλαδή χειρότερα από πριν
Τον τελευταίο καιρό είχε γίνει και βουλιμικός και το βάρος του έφτανε πια τα 160 κιλά.
Παλεύοντας με τους δαίμονες του κατάφερε ν αντιδράσει
Γύρισε στον ψυχίατρο για νέα αγωγή και κανόνισε να κάνει εγχείρηση να κλείσει το στομάχι και το έντερο.
Αγόρασε και μπότες και τριβάλιτσο να είναι έτοιμος να φύγει με το ΤDΜ όταν θα γίνει καλά -πράγμα που ήλπιζε να συμβεί σύντομα-
Η εγχείρηση πέτυχε, τα κιλά έπεσαν αλλά τα ψυχιατρικά επιδόθηκαν.
Άλλαξε 2 3 φορές φάρμακα, το φερε από δω το φερε από κει και με κάποιον τρόπο ισορρόπησε!
Θα έφευγε μάλιστα αύριο το πρωί αλλά υπήρχε ένα θέμα! Μ αυτά και μ αυτά δεν είχε καν τη δύναμη να σηκώσει το ΤDM από το σταντ.
Το πάλεψε όσο μπόρεσε αλλά η κατάσταση δεν βελτιώθηκε.... Εντελώς καθόλου.
Το ΤDΜ έγινε παπί κρίπτον και τα διάφορα αξεσουάρ μοιράστηκαν εδώ κι εκεί
Σ εμένα έφτασαν δωρεάν το τριβάλιτσο (τοποθετημένο) και οι μπότες.
Όσο κι αν επέμενα σ έστω μια συμβολική τιμή ο φίλος ήταν ανένδοτος
-Δεν θέλω να πουλήσεις το μηχανάκι, θέλω να πας ταξίδια να τα χαρείς. Εγώ για αυτό τα πήρα.
Και ταξίδια πήγα Ιταλία Βουλγαρία Ήπειρο και αλλού έως για κάποιους προσωπικούς λόγους
βιδώθηκα στην κωλοπόλη και δεν μπορώ πια να πάω πουθενά.
Οι βαλίτσες πήγαν στην αποθήκη και οι μπότες στο φαρμακείο για την περίπτωση που βρέξει
Σάββατο 10 Ιουνίου 2023 ώρα 7,15 περιμένω να πάει 8 να σηκωθώ.
Η ζωή μου πια είναι κάθε μέρα κι ένα Ντακάρ
Χτυπάει το κινητό
-Ναι
-Ο Νίκος έφυγε (κλαίγοντας)
-Ποιος Νίκος?
-Ο ΝΚTR
...................
Το καλύτερο παιδί
Ο φίλος ΟΛΩΝ
Το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται
Δεν υπάρχουν λόγια ν αποδώσουν τόσο πόνο από τόσους πολλούς
Μετά την κηδεία τα πόδια μου έγιναν σα λουκάνικα Φρανκφούρτης Έτσι χωρίς εμφανή λόγο μέσα σε μισή ώρα.
Με τρομερούς πόνους φώναξα το ΕΚΑΒ και κλαίγοντας (από πόνο) κατέβηκα τις σκάλες και πήγα νοσοκομείο
Εκεί μου είπαν ότι δεν έχω τίποτα και την επόμενη φορά να πάρω ντεπόν
Έγραψα μια έκθεση περιγράφοντας την κατάσταση σ ένα σοβαρό παθολόγο και μετά από μισή ώρα πήρα ένα μήνυμα που έλεγε να πάρω κορτιζόνη εδώ και τώρα
γιατί οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να με ξαναπιάσει
Πράγμα που έκανα.
Τα πόδια έφτιαξαν αλλά όχι εντελώς και οι μπότες πια δεν μου μπαίνουν.
Έτσι χαρίζονται μπότες νο 44 κλπ κλπ να τις χαρεί ο επόμενος
υγ
Η απώλεια δεν ξεπερνιέται Ότι και να σας λένε. Απλά μαθαίνεις να ζεις έτσι. Δηλαδή χειρότερα από πριν
