notakos600
Μέλος
Αργοσερνόταν η μέρα
σαν μεταξωτό σεντόνι
που ξεσκεπάζει το όνειρο
σιωπηλή σαν ερωτικό απωθημένο
λάγνα επιθυμία
που ξεπήδησε από δυο κορμιά
που λαμπύριζαν αγκαλιασμένα
στο φως του ήλιου
όρη και κοιλάδες βυθισμένα
σε μια αχνή σαγήνη
και αρωματισμένα από τον πόθο
μιας περασμένης άνοιξης
που χάιδευαν ερωτικά
την επιδερμίδα του ασύλληπτου
ένα κρεβάτι που ξέκοψε
και απομακρύνθηκε από το "τώρα"
ακολουθώντας ένα αέρινο μονοπάτι
και βυθίστηκε σε μια ζεστή λίμνη
με τη μαλακή άμμο των αισθήσεων
να αντανακλά αγάπη
σώματα από υγρό πηλό
ζυμώθηκαν φιλήδονα
ρέοντας το ένα επάνω στο άλλο
με τα όρη να ντύνονται
με την ζεστασιά των κοιλάδων...P.H.
Στην ελληνική μυθολογία οι Ναϊάδες ήταν νύμφες των γλυκών νερών, πηγών, ποταμών, λιμνών.Οι κατοικίες τους βρίσκονταν σε παραποτάμιους χώρους, τα δε ειδικότερα ονόματα τους τα λάμβαναν από τους ποταμούς στους οποίους κατοικούσαν. Αποδίδονταν σε αυτές, όπως και στο νερό, μαντικές και ιαματικές ικανότητες.
Οι κατοικίες τους βρίσκονταν σε παραποτάμιους χώρους, τα δε ειδικότερα ονόματα τους τα λάμβαναν από τους ποταμούς στους οποίους κατοικούσαν. Αποδίδονταν σε αυτές, όπως και στο νερό, μαντικές και ιαματικές ικανότητες.
Οι Ναϊάδες έδιναν τον έρωτα τους αδιακρίτως στους Θεούς και στους ανθρώπους, ιδίως σε ωραίους νέους, και από αυτή την ένωση γεννιούνταν ήρωες, μεγάλοι καλλιτέχνες, ποιητές και σοφοί. Τιμωρούσαν όμως με σκληρότητα τις απιστίες αυτών που είχαν συνδεθεί μαζί τους.
Παριστάνονταν συνήθως σε αγγεία να αντλούν ή να φέρνουν εντός δοχείου νερό ή κρατώντας κομψά όστρακα.
Ένα απόγευμα στο Πλανητέρο...
σαν μεταξωτό σεντόνι
που ξεσκεπάζει το όνειρο
σιωπηλή σαν ερωτικό απωθημένο
λάγνα επιθυμία
που ξεπήδησε από δυο κορμιά
που λαμπύριζαν αγκαλιασμένα
στο φως του ήλιου
όρη και κοιλάδες βυθισμένα
σε μια αχνή σαγήνη
και αρωματισμένα από τον πόθο
μιας περασμένης άνοιξης
που χάιδευαν ερωτικά
την επιδερμίδα του ασύλληπτου
ένα κρεβάτι που ξέκοψε
και απομακρύνθηκε από το "τώρα"
ακολουθώντας ένα αέρινο μονοπάτι
και βυθίστηκε σε μια ζεστή λίμνη
με τη μαλακή άμμο των αισθήσεων
να αντανακλά αγάπη
σώματα από υγρό πηλό
ζυμώθηκαν φιλήδονα
ρέοντας το ένα επάνω στο άλλο
με τα όρη να ντύνονται
με την ζεστασιά των κοιλάδων...P.H.
Στην ελληνική μυθολογία οι Ναϊάδες ήταν νύμφες των γλυκών νερών, πηγών, ποταμών, λιμνών.Οι κατοικίες τους βρίσκονταν σε παραποτάμιους χώρους, τα δε ειδικότερα ονόματα τους τα λάμβαναν από τους ποταμούς στους οποίους κατοικούσαν. Αποδίδονταν σε αυτές, όπως και στο νερό, μαντικές και ιαματικές ικανότητες.
Οι κατοικίες τους βρίσκονταν σε παραποτάμιους χώρους, τα δε ειδικότερα ονόματα τους τα λάμβαναν από τους ποταμούς στους οποίους κατοικούσαν. Αποδίδονταν σε αυτές, όπως και στο νερό, μαντικές και ιαματικές ικανότητες.
Οι Ναϊάδες έδιναν τον έρωτα τους αδιακρίτως στους Θεούς και στους ανθρώπους, ιδίως σε ωραίους νέους, και από αυτή την ένωση γεννιούνταν ήρωες, μεγάλοι καλλιτέχνες, ποιητές και σοφοί. Τιμωρούσαν όμως με σκληρότητα τις απιστίες αυτών που είχαν συνδεθεί μαζί τους.
Παριστάνονταν συνήθως σε αγγεία να αντλούν ή να φέρνουν εντός δοχείου νερό ή κρατώντας κομψά όστρακα.
Ένα απόγευμα στο Πλανητέρο...
