Το 2011 πηγα με τη βεσπα μου στο Νορντκαπ.Το 2023 εχουμε «μπουχτίσει» απο την τοσο υπερπληροφορια που υπεραναλυουμε τα παντα.
Επιλογες πολλες.Να παει κανεις,να μην παει,να ανεβασει στα σοσιαλ,να μην ανεβασει,τοτε ομως ψάχναμε για καποιον να «μοιραστεί» την οποια πληροφορια.Τωρα θεωρουμε καποιον «Ελα και τι εκανε»
Ο περισσότερος κόσμος που γράφει για κάποιο ταξίδι το κάνει γιατί θέλει να επικοινωνήσει με τον άλφα ή βήτα τρόπο.
Δεν τίθεται θέμα απαξίωσης του ταξιδιού επειδή περισσότερος κόσμος έχει πρόσβαση στο διαδύκτιο και μοιράζει τις εμπειρίες του.
Αν και πληθαίνει ο κόσμος που προβάλει extreme εκδοχές ταξιδιωτικών για να ανέβει στο σορο (stack) της επικοινωνίας.
Όμως διάφοροι προορισμοί λόγο υπερπροβολής χάνουν την μαγεία που πρόσφεραν παλιότερα, που για πολλούς είναι το ζητούμενο σε ένα ταξίδι.
Ωστόσο νομίζω ότι ο κόσμος ξεχνάει ότι κάποιοι τουριστικοί προορισμοί είναι γνωστοί και μαζεύουν κόσμο εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ενδεικτικά για το Βόρειο Ακρωτήρι, ο πρώτος "σύγχρονος" τουρίστας έφτασε το 1907 (ο Βασιλιάς Chulalongkorn της Ταιλάνδης ), ο δρόμος ανοίχτηκε το '56, το άγαλμα με τη σφαίρα μπήκε το '78, η σάλα χτίστηκε το '88, η γιαγιά μου πήγε εκδρομή με πούλμαν από ελλάδα το 92 κλπ κλπ...
Υπάρχουν και άλλα αντίστοιχα παραδείγματα με προορισμούς σε όλη την ευρώπη που έχουν τουριστική κίνηση από το 1900. Ένα παράδειγμα είναι η κορυφή του Jungfraujoch στην ελβετία όπου η τουριστική διαδρομή με το τρένο κατασκευάστηκε το 1905 και έχει από τότε μέχρι σήμερα συνεχόμενα τουρισμό.
Απλά η μαζική προσέλευση αλλάζει τα δεδομένα σε τιμές, στην κίνηση, στην προσβασιμότητα με ουρές και αναμονή κλπ. Σε κάποιους προορισμούς το θεωρούμε λογικό. Πχ ουρα και αναμονή για την είσοδο σε ένα μουσείο. Σε κάποιους άλλους είναι πραγματικα θέμα. Πχ κίνηση και μποτιλιάρισμα σε αλπικά πάσα.
Πλέον, όπου οι ταξιδιωτικές πληροφορίες για την προσβασιμότητα σε προορισμούς είναι πιο εύκολα διαθέσιμες δεν είναι παράλογο που αρκετός κόσμος αποφεύγει μέρη που ίσως παλιότερα να ήθελε να πάει.
