tattoopanther κατ' αρχήν και μόνο που μας έβαλες πρωί πρωί να σκεφτόμαστε ταξίδια και περιπέτεια έχεις ήδη συμβάλει στην βελτίωση της ημέρας μας
Τώρα, η αλήθεια είναι ότι ο μόνος λόγος να με ενοχλεί το τι κάνει κάποιος με τα λεφτά του είναι να τα έχει βγάλει εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Δυστυχώς καθόλου σπάνιο εδώ που ζούμε.
Από την άλλη, στην εποχή των reality και των social media έχουμε μπουχτίσει τόση δηθενιά που πλέον έχω αποκτήσει ανοσία σε αυτό. Καμιά φορά το παρατηρώ ως κοινωνικό φαινόμενο, αλλά αφού έχω πια την εμπειρία να μην πέφτω θύμα, δεν με ακουμπά.
Αυτό που δεν με ενοχλεί καθόλου είναι οι πολυπαιγμένοι προορισμοί, οι προορισμοί τρόπαια. Και δεν με ενοχλούν γιατί όσο κάνουν κόσμο να σηκώνεται από τον καναπέ και να ταξιδεύει τόσο εκτελούν τον σκοπό τους και με το παραπάνω. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να δημιουργεί σύμβολα και ιστορίες, έτσι δικαιολογεί στο μυαλό του όλη την προσπάθεια που πρέπει να γίνει για να επιτευχθεί ο προορισμός.
Τώρα, είναι το Νορντ Καπ περιπέτεια; Γιατί να μην είναι; Εδώ γράφουμε ταξιδιωτικά και σηκώνουμε ένα τεραμπάιτ φωτογραφίες από μια βόλτα στην Αράχοβα και δεν είναι περιπέτεια ένα ταξίδι 25 ημερών και 5000 χιλιομέτρων; Φυσικά αν είσαι ο Κωνσταντίνος Μητσάκης μπορεί να μην σου κάνει ούτε για να γυρίσουν τα λάδια. Βασικά τώρα που το σκέφτομαι ο Μητσάκης παίζει να αγοράζει από Νορντ Καπ τα φιλτράκια για τον καπνό του.
Αλλά για την πλειοψηφία των κοινών θνητών νομίζω έχει συγκίνηση να δώσει.
Θα πήγαινα;
Εξακολουθεί να είναι στο bucket list μου αλλά δεν το βλέπω πια ως το ιερό δισκοπότηρο όπως το έβλεπα κάποτε. Και αν σήμερα είχα το χρόνο και το χρήμα μάλλον θα έκανα κάτι τελείως διαφορετικό και θα το άφηνα για το μέλλον. Αλλά αυτό έχει να κάνει με προσωπικά βιώματα και την φάση που βρίσκομαι τώρα στην ζωή. Εξελισσόμαστε και αυτά που μας εμπνέουν αλλάζουν.
Όσο βρίσκουμε λόγο να τσουλάμε τις ρόδες μας, είτε λέγεται Νορντ Καπ, Σούνιο, Τζουμέρκα ή Γη του Πηρός, τότε όλα βαίνουν καλώς!
Πες αλήθεια ρε φίλε, προβοκατόρικο ήταν το ποστ για να μπούμε σε ωραία κουβέντα
) 
