Τα όρια της περιπέτειας διαφέρουν από αναβάτη σε αναβάτη, από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κανείς δεν μπορεί να κρίνει το τι είναι περιπέτεια για κάποιον και το ότι για κάποιον άλλον. Το μόνο σίγουρο είναι η Θέληση για ταξίδι των αναβατών, ακόμα και αυτών που πάνε μόνο και μόνο για την selfie στην μπάλα. Καλώς η κακώς ζούμε σε μία εποχή της πληροφορίας, αφιλτράριστης πληροφορίας, που καταναλώνουμε όλοι μας. Άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, άλλοι με μια ά οπτική κριτική και άλλοι με μια β’. Αλλά ακόμη και αυτό μας διαφοροποιεί σαν ανθρώπους και έπειτα σαν μοτοσικλετιστές! Πλέον το τόσο περιπετειώδης δεν ορίζετε με αυτά που νιώθεις όταν ζεις την στιγμή αλλά για πάρα πολλούς εκεί έξω ορίζεται με το διαδικτυακό προφίλ τους και το είδος του κοινωνικής τους δικτύωσης.
Προσωπικά εγώ σαν άνθρωπος νοσταλγώ τις ελάχιστες μοτοσικλετιστες και στιγμές μου, που πρόλαβα να ζήσω την προηγούμενη δεκαετία, Χωρίς να έχω πρόσβαση στο internet σε πληροφορίες σε αναφορές ανά πάσα στιγμή για το μέρος που θα πάω τι θα δω, που θα είναι το καλύτερο σημείο για να βγάλω φωτογραφία, που θα κάτσω να φάω διαβάζοντας τις κριτικές από το Google, ποιο ξενοδοχείο θα επιλέξω από το booking, Ποιος είναι ο πιο ωραίος δρόμος για να στρίψω με το μηχανάκι μου, εαν βγαίνει η δεν βγαίνει το χωμάτινο πέρασμα, ακόμη και εάν θα στήσει κάπου την σκηνή μου,κτλ.
Τώρα θα πει κάποιος ότι είναι επιλογή του καθενός εάν θα δεχτεί η όχι αυτή την πληροφορία που υπάρχει διαθέσιμη άπλετη εκεί έξω. Και συμφωνώ με αυτό γιατί και εγώ το ίδιο κάνω.
Αυτό όμως που έχει χαθεί σίγουρα είναι η εξερεύνηση, το άγνωστο, αυτή η κάψα που νιώθει οργανισμός μας όταν φτάνει στο όριο του, και η ευφορια όταν καταφέρνει και την ξεπερνά.
Ίσως το Nordcap ηταν η αφορμή για να ξεκινήσει αυτό το θέμα, αλλά εγώ πιστεύω ότι στο βάθος αυτό που ήθελε να «θίξει» ο δημιουργός του θεματος είναι το τρόπος παρουσίασης της περιπέτεια όταν υπάρχει τόση πληροφορία γύρω από από έναν τόπο. Αλλά πλέον ακόμη και στα πιο απομακρυσμένα σημεία του κόσμου να πας υπάρχει η πληροφορία και η έλλειψη ανακάλυψης. Ο μοτοσυκλετιστής ήταν ένα ον εξερεύνησης (τόπων , ανθρώπων, συμπεριφορών, και στιγμών) και αυτό πάει προς εξαφάνιση. Το εάν είναι καλό η κακό ο χρόνος θα το δείξει. Ελπίζω να συνεχίσουν να κυλούν οι ρόδες σε μέρη γνωστά αλλά γεμάτα εμπειρίες για μένα!
ΥΓ 1: Ναι θέλω να πάω στο Νορντκαπ
ΥΓ 2 : Ίσως τα σόλο ταξίδια δεν κάνουν καλό! Με κάνουν περίεργο
ΥΓ 3: κριτική να κάνουμε όλοι μας, πρώτα σε εμάς και μετά σε όλους γύρω μας
ΥΓ 4: Που…..στη χειμώνα τελείωνε να βγούμε κάνα ταξίδι να μην το σκέφτομαι αλλά κάνω.
σορυ για το σεντόνι αλλά έχω λύσει το μηχανάκι και βαριέμαι να το δέσω
