Κανονικά θα έπρεπε μέσα από το χωριό του Τσούτσουρου (για το οποίο υπάρχουν πάρα πολλές μεταφυσικές ιστορίες) να ξεκινήσουμε την χωμάτινη μας περιπέτεια στα Αστερούσια ακολουθώντας τον ανηφορικό δρόμο που αχνοφαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία για να κατέβουμε μετά στο Μαριδάκι. Όμως 2 λόγοι μας έκαναν να αλλάξουμε πλάνο:
Ο πρώτος ήταν ότι στην Ιεράπετρα δεν είχαμε καταφέρει να βρούμε το προηγούμενο βράδυ Internet cafe ανοιχτό για να αδειάσουμε τις κάρτες από τις φωτογραφικές μηχανές και τις GoPro. Είχαμε βρει δηλαδή δίπλα στο σουβλατζίδικο με τα χορτομπίφτεκα αλλά θα έκλεινε 10 λεπτά αφότου φτάσαμε για την Ανάσταση. Έπρεπε επειγόντως να το κάνουμε καθώς ήμασταν ήδη με αρκετά GB υλικό και η επόμενη επαφή μας με την τεχνολογία δεν θα γινόταν πριν τα Μάταλα, το μεθεπόμενο βράδυ. Για αυτό το ενδεχόμενο, λίγες μέρες πριν την αναχώρησή μας ο Μάνος είχε αφήσει στο χωριό του το Ίνι, 21 χλμ από τον Τσούτσουρο, τον macbook του.
Και ο δεύτερος λόγος ήταν ακριβώς η μέρα! Μην ξεχνάμε ότι ήταν Πάσχα, μέρα γιορτινή (και συνδεδεμένη με κατανάλωση κρεατικών υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά τα οποία 2 μέρες τώρα τα είχαμε πεθυμήσει!). Και οι γονείς του Μάνου στο χωριό θα ακολουθούσαν πιστά το έθιμο!
Έτσι με το που φτάσαμε στον Τσούτσουρο πήραμε βόρεια κατεύθυνση με προορισμό το Ίνι.
Εκεί πέσαμε με τα μούτρα στη δουλειά! Και εδώ έγινε κάτι που κάποιες μέρες αργότερα μας δυσκόλεψε αρκετά μέχρι να βρούμε λύση.
Το apple macbook του Μάνου δεν καταλάβαινε το φορμάρισμα ntfs που είχα κάνει στον εξωτερικό 80άρη σκληρό δίσκο που κρατούσα μαζί μου. Έτσι τον ξαναφόρμαρε σε HFS+, το file system που καταλαβαίνει ο mac. «Βρε σίγουρα θα τον διαβάζουν τα Windows που θα βρούμε στα Internet cafe παρακάτω» το ρώτησα. «Μην ανησυχείς» μου είπε, «στο σπίτι μου τα Windows το διαβάζουν το HFS». Θα ήταν όμως έτσι;
Εδώ ο πρασινοκίτρινος ταξιδιώτης αδειάζει GoPro και φωτογραφικές αγνοώντας επιδεικτικά την μαγειρίτσα που περιμένει να φαγωθεί δίπλα του.
Τσιμπήσαμε λίγο από το αντικρυστό...
...το σχαριστό...
...και το σουβλιστό...
... φάγαμε την μαγειρίτσα, ήπιαμε 2 ποτηράκια κρασί, επιτεθήκαμε σε κάτι Πασχαλινά κουλούρια και καλιτσουνάκια, τσουγκρίσαμε τα αυγά μας και με γεμάτα στομάχια και άδειες SD Cards συνεχίσαμε το ταξίδι μας αφού πρώτα βάλαμε βενζίνη στο Μεσοχώρι.
