Ο Gύρος τση ΚρήτηS

[yns]

Η Μονή γιορτάζει τον Δεκαπενταύγουστο και στις 10 Ιουνίου προς τιμή των Αγίων Παρθενίου και Ευμενίου.

 

[yns]

Νότια απλώνεται η υπέροχη παραλία..

...ενώ στον βορρά δεσπόζουν οι κορυφές των Αστερουσίων.

 

[yns]

Πολλοί πιστοί επισκέπτονται την Μονή τις ημέρες που γιορτάζει, τα Χριστούγεννα - Πάσχα αλλά και χωρίς να υπάρχει κάποια γιορτή. Φιλοξενούνται στα λιτά δωμάτια με τις βασικές ανέσεις που υπάρχουν στον χώρο. (2 χρόνια αργότερα θα είχαμε κι εμείς την ευκαιρία να φιλοξενηθούμε σε ένα κελί στην κατανυκτικότερη Ανάσταση ever)

 

[yns]

Η σύντομη επίσκεψή μας στην Μονή Κουδουμά τελείωσε με μια βόλτα στην παραλία και στα απίστευτης ομορφιάς βράχια που σχηματίζουν σπηλιές.

 

[yns]

Ανεβαίνοντας από τον ίδιο δρόμο δεν μπορούσαμε να μην σταματήσουμε τώρα που δεν είχαμε κόντρα τον ήλιο για μια φωτογραφία. Εδώ φαίνονται πολύ καθαρά οι Τρεις Εκκλησιές και οι 2 δρόμοι που είχαμε πάρει, ο μακρινός την προηγούμενη μέρα για να κατεβούμε και ο πιο κοντινός πριν από λίγες ώρες για να ανεβούμε.

Και λίγο πιο πανοραμική.

Η Μονή Κουδουμά από ψηλά.

Και η κορυφή του Κόφινα.

 

[yns]

Μόλις πιάσαμε κορφή ξανασταματήσαμε... Η θέα απλά δεν μας άφηνε να προχωρήσουμε, ήθελε να αποτυπωθεί στις κάμερες μας..

Η σκιά που φαίνεται στην θάλασσα δεν είναι άλλο από την Νήσο Χρυσή (ή αλλιώς Γαϊδουρονήσι) νότια της Ιεράπετρας!!

Και πάλι ο ακόμα χιονισμένος Ψηλορείτης...

Και ο κόλπος της Μεσσαράς. Κάπου εκεί θα κατασκηνώναμε αλλά είχαμε ακόμα πάρα πολύ δρόμο μπροστά μας...

Και τι δρόμο....

 

[yns]

Επόμενος στόχος η παραλία του Άη Γιάννη. Η κατάβαση από τα 750 μέτρα είναι στα επίπεδα των προηγούμενων, 8 χιλιόμετρα συνεχόμενες φουρκέτες και απίστευτη θέα...

Με θεατές τα κατσίκια της περιοχής που μας παρατηρούσαν με περιέργεια...

Την χαρά του να οδηγείς σε τέτοια μέρη την καταλαβαίνουν όλοι οι χωμάτινοι ¨συμπάσχοντες"...

Φτάνοντας κάτω επισκεφτήκαμε πρώτα την ανατολική παραλία, της Ελυγιάς στην οποία καταλήγει το φαράγγι του Βολαχά.

Πάνω από το φαράγγι υπάρχει μια κατασκευή η οποία χρησιμεύει για την επικοινωνία του Άη Γιάννη με την Μονή Κουδουμά ιδιαίτερα όταν κάποιος δρόμος κλείσει λόγω κατολίσθησης. Οι φήμες πως κάποιοι εντουράδες την χρησιμοποιούν για να περάσουν απέναντι τα μηχανάκια τους χρίζουν περαιτέρω διερεύνησης...

 

[yns]

Η παραλία της Ελυγιάς.

Και το κίτρινο GS που έχει αρχίσει να δείχνει λίγο πιο μάχιμο (απ'ότι είναι ήδη) μετά από 4 μέρες στον δρόμο...

 

[yns]

Λίγο δυτικότερα βρίσκεται ο οικισμός του Αγίου Ιωάννη με την όμορφη (καλά, δεν υπάρχουν και άσχημες εδώ κάτω) παραλία..

Και ακόμα πιο δυτικά το μοναστήρι που έχει δώσει το όνομα στον οικισμό, το οποίο είναι χτισμένο σε μια σπηλιά.

 

[yns]

Οι προσκυνητές της εποχής θεωρούσαν σωστό να χαράσσουν και να γράφουν με μολύβι πάνω στις τοιχογραφίες τις δεήσεις τους στον Άγιο..

Και το εσωτερικό της μικρής εκκλησίας.

Είχε έρθει όμως η ώρα για να τσιμπήσουμε κάτι, τόσα χιλιόμετρα ανέβα κατέβα μας είχαν κουράσει. Έτσι, στην πηγή έξω από το εκκλησάκι ξεδιψάσαμε και φάγαμε στην σκιά λίγες φέτες ψωμί με μερέντα και (αφού δεν μας έφτασαν) μία κονσέρβα ζαμπόν

 

[yns]

Όπως και με την Μονή Κουδουμά, έτσι κι εδώ ο δρόμος για να επιστρέψουμε είναι ο ίδιος. Από τα Πάνω Καπετανιανά όπου και καταλήγει πήραμε τον χωματόδρομο που μετά από κάμποσα χιλιόμετρα βγάζει στην παραλία της Τρυπητής. Αν οι αναγνώστες θυμούνται, είναι ο δρόμος όπου κάποιους μήνες πριν κάνοντάς τον ανάποδα, είχα εισπράξει μια υπέροχη τούμπα σε μια ανηφόρα με σαθρό έδαφος. Η ανησυχία μας ήταν πως θα κατεβαίναμε εκείνη την κατηφόρα με τις φορτωμένες μηχανές μας. Παρόλα αυτά αποφασίσαμε να συνεχίσουμε.

Πάντως για την ώρα η κατάσταση του ήταν εξαιρετική.

Και απολαμβάναμε την ομορφιά και την αγριάδα του τοπίου..

Κάπου εκεί κάτω είχα πέσει... αλλά (τουλάχιστον από μακρυά) ο δρόμος τώρα φαινόταν μια χαρά!

Συνδυασμός βουνού και θάλασσας...

 

[yns]

Οι στάσεις μας για φωτογραφία συχνές κι εδώ. Δεν γινόταν αλλιώς. Θελήσαμε να αποτυπωθούμε μαζί με αυτό το υπέροχο σκηνικό...

Και τελικά η απότομη κατηφόρα που φοβόμασταν ήταν φρεσκοστρωμένη και ευκολοδιάβατη! Τόσο που δυσκολευτήκαμε να την αναγνωρίσουμε! Λέτε μετά το βιντεάκι που είχα ανεβάσει με την σαβούρδα μου να αποφάσισαν να την φτιάξουν;

 

[manosp]

με βλέπω με το μπου μου βου τόση ώρα και πονάει το μυαλό μου (οι διαχειριστές μην σβήσουν το ποστ αλήθεια το λέω) post@2016

 

[manosp]

Συνεχίζουμε την διαδρομή μας προς το φαράγγι της Τρυπητής.

Και εδώ, παραστατικά, η διαδρομή μας μέχρι την παραλία της Τρυπητής.

 

[manosp]

Η διαδρομή πλέον δίπλα στο κύμα και σε χαμηλό υψόμετρο εν αντιθέσει με το πρωινό μας που εναλλασσόταν. Σε μερικούς ανθρώπους αρέσουν τα βουνά και η μοναξιά που προσφέρουν αυτά μακρυά από τον πολιτισμό... τέτοιος άνθρωπος είμαι και εγώ, όσο πλησιάζαμε προς τον "πολιτισμό" μέσα στο κράνος μου τραγουδούσα "Ωσάν το έρημο δεντρί που 'ναι στ' αόρι απάνω, μ' αρέσει να 'μαι αμοναχός με τσι πολλούς δεν κάνω" (στίχοι από το τραγούδι "ο Χαΐνης"). Η ομορφιά του τοπίου, βουνό, θάλασσα συνδυαζόταν με την ηλιόλουστη μέρα και μας είχε ανεβάσει την διάθεση. Τα χιλιόμετρα κυλούσαν και πολύ γρήγορα φτάσαμε στο λιμανάκι του Λέντα που βρίσκεται δίπλα στον Τράφουλα (μια μοναδική παραλία στο τελείωμα ενός μικρού φαραγγιού) όπου για να μπορέσουμε να έχουμε φωτογραφικό υλικό έπρεπε να περπατήσουμε και για ευνόητους λόγους δεν το κάναμε.

Δυτικά η παραλία Λούτρα.

Και από ψηλά ίσα που διακρίνεται ο Τράφουλας.

 

[manosp]

Λίγα χιλιόμετρα ακομα και φτάνουμε στον "Λέντα" με το χαρακτηριστικό ακρωτήρι που από μακρυά θυμίζει κεφάλι λιονταριού.

Και στην αμέσως επόμενη διασταύρωση προς Δυτικό (ή Δισκό), γνωστή παραλία γυμνιστών και κατασκηνωτών...

Και η παραλία στο Δυτικό που δυστυχώς για την εποχή δεν είχε κόσμο και οι ταβέρνες πάνω από αυτήν κλειστές οπότε χάσαμε την ευκαιρία για μια παγωμένη μπύρα που επιθυμούσαμε για πολλά χιλιόμετρα.

 

[manosp]

Στην παρακάτω φωτογραφία διακρίνεται η διαδρομή που θα ακολουθούσαμε προς Καλούς Λιμένες και μια από τις επόμενες στάσεις μας στο όρος Κεφάλι στην κορφή του βουνού που φαίνεται στο βάθος και είναι σαν να κόβεται απότομα.

Συνεχίσαμε συναντώντας όμορφες παραλίες όπως αυτή στα Πλατιά Περάματα.

Σε μια από αυτές συναντάμε και τους πρώτους λουόμενους (ο γυμνισμός στα νότια παράλια είναι κάτι το συνηθισμένο)...

 

[manosp]

Λίγο πριν τα "Καλά Λιμάνια" δυο κοπέλες αυτή την φορά απολαμβάνουν τον ήλιο και τις θεραπευτικές ιδιότητες του.

Η θερμοκρασία είχε ανέβει αρκετά και η ώρα περασμένες 2, ήταν η κατάλληλη ώρα να απολαύσουμε επιτέλους την κρύα μπύρα μας και να τσιμπήσουμε κάτι σε ένα μικρό ταβερνάκι που βρήκαμε ανοικτό. Τα καμάρια μας με θέα τις δεξαμενές του κυρίου Βαρδινογιάννη (τι να πω τώρα είμαι και Παναθηναϊκός.... τέλος πάντων)

 

[manosp]

Δεν ξέρω αν στην δυο επόμενες φωτογραφίες παρατηρείτε κάτι...

Coca cola?

Λεμονάδα;

Και ναι, αναψυκτικά... κάναμε τόσα χιλιόμετρα και η επιθυμία μας από τον Άγιο Ιωάννη για μια παγωμένη μπύρα δεν περιγραφόταν. Δυστυχώς και λόγω της προετοιμασίας για την επικείμενη καλοκαιρινή σεζόν το κατάστημα δεν διέθετε μπύρα και αρκεστήκαμε σε ένα αναψυκτικό...

 

[manosp]

Και μια φωτογραφία από την παραλία όσο εμείς τσιμπολογούσαμε....

Μετά το μεσημεριανό μας συνεχίσαμε προς Μονή Οδηγητρίας με κατεύθυνση το Βαθύ και το Όρος Κεφάλι...