Ντριννννν, ντριννννν, ντρινννν.....
- Έλα ρε καλημέρα.
- Καλημέρα.
- Θα πάμε για κανά καφεδάκι?
- Ναι γιατί όχι...,
-Που???
- Δε ξέρω,κλείσε και σε παίρνω σε λίγο...
Κλείνω τηλέφωνο, κοιτάω τον ουρανό, crystal clear που λένε και στο χωριό μου, ο ήλιος καίει για Δεκέμβρη, ρεπό Παρασκευής από δουλειά, ανάγκη για καφείνη,η μηχανή ακόμα με τις λάσπες από την Μανιταρόσουπα. Εάν όλους αυτούς τους παράγοντες τους βάλεις σε μια εξίσωση, τι άλλο θα βγάλει, από το να πιεις εκείνον τον ρημαδοκαφέ που συζήταγες πριν λίγο, που αλλού εκτός από το βουνό?
Μακάριοι οι Πτωχοί το Πνεύματι, αλλά και οι Παροικούντες σε Βουνό. Μεγάλωσα στα Άνω Ιλίσια, από πίσω μου ο Υμηττός. Μένω πλέον Πάτρα, πίσω μου το Παναχαικό. Η σχέση τελικά με το βουνό είναι μάλλον καρμική, και αν μη τι άλλο την σχέση σου πρέπει να την φροντίζεις...
Ξανά τηλέφωνο...
Ντριννννν, ντριννννν, ντρινννν.....
-Έλα, βρήκα μέρος για καφέ.
-Που?
-Παίρνω σύνεργα μαζί μου και πάμε βουνό...
-Κλείσε, ντύνομαι και συναντιόμαστε στο βενζινάδικο...
Εκκίνηση από το βενζινάδικο στην πλατεία Μαρούδα, Καραμανδάνειο, Διάκου, Ξερόλακκα, Βούντενη και αρχή χωμάτινης ανάβασης από τα Λιαπαίικα. Παίρνουμε το δρόμο για Ψαρθί, αλλά στρίβουμε και περνάμε από τον Χάραδρο ποταμό για Δάσος Χειμάρων και Αγία Παρασκευή. Εκεί θα είναι η "καφετέρια" μας. Δυστυχώς η βρύση που έχει κάτω από το εκκλησάκι την έχει "ακούσει" από κάποια κατολίσθηση και το νερό δε τρέχει πλέον, προνοητικοί βέβαια αφού,φέραμε νεράκι από Πάτρα....
Η Πεντάμορφη και το Τέρας ( Ποιά/ποιό είναι τι στην κρίση σας)
Βγιού φρομ δε μπάλκονι ( Στο βάθος η Παλιοβούνα)
-Ένα διπλό εσπρέσσο παρακαλώ......
-Εφτασεεεεεεέ.
Αφού λοιπόν τον ήπιαμε, τον Παναχαικό καφέ μας, βάζουμε ρότα για επιστροφή, για κάθοδο δηλαδή, αλλά γίνεται να φτάσεις μέχρι εκεί, και να μην ανέβεις -όσες φορές και να το έχεις ξανακάνει- ανεμογεννήτριες και Πρασσούδι?Δε γίνεται, και πόσο μάλλον όταν η ατμόσφαιρα είναι τόσο καθαρή ο ήλιος έχει αρχίσει να παίρνει κάθοδο, τότε είναι που τα βλέπεις όλα 4Κ..
Στο βάθος ο Ερύμανθος...
Από κάτω το Αίγιο και @#malakos_kariolis (rigas) που δούλευε εκείνη την ημέρα...
και απέναντι τα Βαρδούσια..
Αφήνουμε πίσω μας τις Ανεμογεννήτριες και το "εργοταξιακό" περιβάλλον τους και πάμε για Πρασσούδι που το εδώ περιβάλλον θυμίζει Highlands Σκωτίας....
Τα πρώτα χιόνια έλιωσαν και έφτιαξαν πανέμορφα ρυάκια, αλλά και πανέμορφες λασπουριές που "στουμπώνουν" τα τακούνια μας, χαλάλι για κάτι τέτοια ήρθαμε, ο καφές ήταν το πρόσχημα....
Το ορολίβαδο μπροστά από τον Πύργο του Τρελού...
Το γνωστό σε πολλούς πλέον Σεληνιακό τοπίο δε θα μπορούσε να αποτελέσει για άλλη μια φορά σημείο για φωτογραφίες και για χάζι... Τώρα που έιπα χαζι κοιτώ την ώρα και φρικάρω. Πρέπει να πάρω τα παιδιά από το σχολείο, γίνεται όμως να μη φωτογραφίσεις αυτό το πράμα....??
Που έιχαμε μείνει, α ναι στα παιδια΄???????? Αερααααααααααααααά. Κάθοδος από Προφήτη Ηλία Σουλίου, Πουρναρόκαστρο, Ελεκίστρα, Ριγανόκαμπο,σπέσιαλ πέρασμα για Λυκοχορό και τέλος Αρόη. Με την ψυχή στο στόμα και τις λάσπες στο μέτωπο, τα καταφέρνουμε, είμαστε στην ώρα μας. Επιστροφή στην αστική ρουτίνα, αυτή που έχει σουπερ μαρκετ, στιβο τα παιδια κτλ,κτλ.
Τι μένει? Το χαμόγελο που έχεις στην ουρά του Σουπερ Μαρκετ,και που σε νομιζουν όλοι για ηλίθιο, αλλά εσύ σκέφτεσαι που ήσουν πριν μια ώρα.......
Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, ο @Dinos MEC
4 ώρες, 62 χλμ, ατέλειωτη ευχαρίστηση.
Παρατίθεται παρακάτω η διαδρομή:
- Έλα ρε καλημέρα.
- Καλημέρα.
- Θα πάμε για κανά καφεδάκι?
- Ναι γιατί όχι...,
-Που???
- Δε ξέρω,κλείσε και σε παίρνω σε λίγο...
Κλείνω τηλέφωνο, κοιτάω τον ουρανό, crystal clear που λένε και στο χωριό μου, ο ήλιος καίει για Δεκέμβρη, ρεπό Παρασκευής από δουλειά, ανάγκη για καφείνη,η μηχανή ακόμα με τις λάσπες από την Μανιταρόσουπα. Εάν όλους αυτούς τους παράγοντες τους βάλεις σε μια εξίσωση, τι άλλο θα βγάλει, από το να πιεις εκείνον τον ρημαδοκαφέ που συζήταγες πριν λίγο, που αλλού εκτός από το βουνό?
Μακάριοι οι Πτωχοί το Πνεύματι, αλλά και οι Παροικούντες σε Βουνό. Μεγάλωσα στα Άνω Ιλίσια, από πίσω μου ο Υμηττός. Μένω πλέον Πάτρα, πίσω μου το Παναχαικό. Η σχέση τελικά με το βουνό είναι μάλλον καρμική, και αν μη τι άλλο την σχέση σου πρέπει να την φροντίζεις...
Ξανά τηλέφωνο...
Ντριννννν, ντριννννν, ντρινννν.....
-Έλα, βρήκα μέρος για καφέ.
-Που?
-Παίρνω σύνεργα μαζί μου και πάμε βουνό...
-Κλείσε, ντύνομαι και συναντιόμαστε στο βενζινάδικο...
Εκκίνηση από το βενζινάδικο στην πλατεία Μαρούδα, Καραμανδάνειο, Διάκου, Ξερόλακκα, Βούντενη και αρχή χωμάτινης ανάβασης από τα Λιαπαίικα. Παίρνουμε το δρόμο για Ψαρθί, αλλά στρίβουμε και περνάμε από τον Χάραδρο ποταμό για Δάσος Χειμάρων και Αγία Παρασκευή. Εκεί θα είναι η "καφετέρια" μας. Δυστυχώς η βρύση που έχει κάτω από το εκκλησάκι την έχει "ακούσει" από κάποια κατολίσθηση και το νερό δε τρέχει πλέον, προνοητικοί βέβαια αφού,φέραμε νεράκι από Πάτρα....
Η Πεντάμορφη και το Τέρας ( Ποιά/ποιό είναι τι στην κρίση σας)
Βγιού φρομ δε μπάλκονι ( Στο βάθος η Παλιοβούνα)
-Ένα διπλό εσπρέσσο παρακαλώ......
-Εφτασεεεεεεέ.
Αφού λοιπόν τον ήπιαμε, τον Παναχαικό καφέ μας, βάζουμε ρότα για επιστροφή, για κάθοδο δηλαδή, αλλά γίνεται να φτάσεις μέχρι εκεί, και να μην ανέβεις -όσες φορές και να το έχεις ξανακάνει- ανεμογεννήτριες και Πρασσούδι?Δε γίνεται, και πόσο μάλλον όταν η ατμόσφαιρα είναι τόσο καθαρή ο ήλιος έχει αρχίσει να παίρνει κάθοδο, τότε είναι που τα βλέπεις όλα 4Κ..
Στο βάθος ο Ερύμανθος...
Από κάτω το Αίγιο και @#malakos_kariolis (rigas) που δούλευε εκείνη την ημέρα...
και απέναντι τα Βαρδούσια..
Αφήνουμε πίσω μας τις Ανεμογεννήτριες και το "εργοταξιακό" περιβάλλον τους και πάμε για Πρασσούδι που το εδώ περιβάλλον θυμίζει Highlands Σκωτίας....
Τα πρώτα χιόνια έλιωσαν και έφτιαξαν πανέμορφα ρυάκια, αλλά και πανέμορφες λασπουριές που "στουμπώνουν" τα τακούνια μας, χαλάλι για κάτι τέτοια ήρθαμε, ο καφές ήταν το πρόσχημα....
Το ορολίβαδο μπροστά από τον Πύργο του Τρελού...
Το γνωστό σε πολλούς πλέον Σεληνιακό τοπίο δε θα μπορούσε να αποτελέσει για άλλη μια φορά σημείο για φωτογραφίες και για χάζι... Τώρα που έιπα χαζι κοιτώ την ώρα και φρικάρω. Πρέπει να πάρω τα παιδιά από το σχολείο, γίνεται όμως να μη φωτογραφίσεις αυτό το πράμα....??
Που έιχαμε μείνει, α ναι στα παιδια΄???????? Αερααααααααααααααά. Κάθοδος από Προφήτη Ηλία Σουλίου, Πουρναρόκαστρο, Ελεκίστρα, Ριγανόκαμπο,σπέσιαλ πέρασμα για Λυκοχορό και τέλος Αρόη. Με την ψυχή στο στόμα και τις λάσπες στο μέτωπο, τα καταφέρνουμε, είμαστε στην ώρα μας. Επιστροφή στην αστική ρουτίνα, αυτή που έχει σουπερ μαρκετ, στιβο τα παιδια κτλ,κτλ.
Τι μένει? Το χαμόγελο που έχεις στην ουρά του Σουπερ Μαρκετ,και που σε νομιζουν όλοι για ηλίθιο, αλλά εσύ σκέφτεσαι που ήσουν πριν μια ώρα.......
Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, ο @Dinos MEC
4 ώρες, 62 χλμ, ατέλειωτη ευχαρίστηση.
Παρατίθεται παρακάτω η διαδρομή:
