tomBrast
Μέλος
- Όνομα
- ΘΩΜΑΣ
- Μοτό
- ΤΕΝΕRE 700
Παντα βρεχει.....και οχι μονο!!
- Thread starter XR Maniac
- Ημερομηνία δημιουργίας
tomBrast
Μέλος
- Όνομα
- ΘΩΜΑΣ
- Μοτό
- ΤΕΝΕRE 700
Όμορφο θέμα! Με ιδιαίτερη σημασία για μένα, μιας και μια από τις διαδρομές για να φτάσεις ήταν η πρώτη μου χωμάτινη επαφή με το νέο μου τότε χόμπυ! Που επισκίασε τελικά όλα τα άλλα. Εκεί στο μακρινό 1998, με το ΤΤR 600, έφτασα στην Δομνίστα, και τόλμησα την είσοδο στον παράδεισο με προορισμό το Πανταβρέχι!.Από τότε έχω πάει πολλές φορές, εκεί γνώρισα και την μετέπειτα σύζυγό μου!!!
Του Αγίου Πνεύματος φέτος ήμουν εκεί ξανά. Δικάβαλο, με ασφάλτινα λάστιχα, απίστευτη ζέστη, δανεική μηχανή, τέστ μήπως γίνει δική μου... Ένα GS 800. Το χάρηκα στην άσφαλτο, το συχτήρισα στο χώμα... Ένα μπράβο λοιπόν στα παλικάρια που οδηγούν κάθε μορφής μαμούθ σε αυτές τις διαδρομές, αλλά εγώ θα μείνω στο παλιό καλό 640 που τελικά είναι πολύ πολύ καλό ακόμα... Φοβόμουν μην ερωτευτώ το GS, τελικά εκτίμησα για άλλη μια φορά το τρακτέρ μου...
Να πω και γω λίγα λόγια.
Η διαδρομή από Μεγάλο Χωριό, είναι η πιο δύσκολη οδηγικά, και στις δύο κατευθύνσεις. Το GS τα είδε όλα... μαζί του κι εγώ... Χρήσιμο τελικά το ΑΒC στο χώμα όταν έχεις να αντιμετωπίσεις βάρος συνεπιβάτη, ασφάλτινα ελαστικά, και μια μηχανή που θέλεις να την γυρίζεις οποιαδήποτε αγρατζούνιστη.
Το νερό στο φαράγγι ήταν πολύ λιγότερο από πέρσι τέτοιο καιρό.
Παρατήρησα αρκετά μικρά νεροφιδάκια. Ακίνδυνα απ ότι ξέρω. Επιστροφή από Ρόσκα, Πρόδρομο, Προυσό, μιας και η Μπέμπα κτύπαγε υπερθέρμανση ακόμα και στο κατέβασμα από το διάσελο της Καλιακούδας. Μάλλον είχε κάποιο θέμα στη ψύξη της η χοντρούλα, αν και δεν ξανανέβασε θερμοκρασία ποτέ, ούτε την επόμενη που πήγαμε, δικάβαλο φυσικά στην Νιάλα.
Η διαδρομή αυτή είναι η πιο εύκολη για να φτάσεις. Πόσο χάρηκα όταν πάτησα άσφαλτο... Άτιμη ΚΤΜ μας έχεις κακομάθει...
Η διαδρομή από Δομνίστα, η αγαπημένη μου, είναι η πιο φυσιολατρική θα έλεγα, πέρσυ που την έκανα, δυστυχώς σε μεγάλο μέρος της κάναν έργα διαπλάτυνσης...
Για τον φίλο που θέλει να πάει με το τριχρονάκι στους ώμους, θέλει πολύ πολύ προσοχή έτσι... ρεύμα, πέτρες που γλυστράνε...δεν είναι μονοπάτι... Και διαδρομή δεν είναι 300 μέτρα, χιλιόμετρο κοντά, και επιστροφή.
Του Αγίου Πνεύματος φέτος ήμουν εκεί ξανά. Δικάβαλο, με ασφάλτινα λάστιχα, απίστευτη ζέστη, δανεική μηχανή, τέστ μήπως γίνει δική μου... Ένα GS 800. Το χάρηκα στην άσφαλτο, το συχτήρισα στο χώμα... Ένα μπράβο λοιπόν στα παλικάρια που οδηγούν κάθε μορφής μαμούθ σε αυτές τις διαδρομές, αλλά εγώ θα μείνω στο παλιό καλό 640 που τελικά είναι πολύ πολύ καλό ακόμα... Φοβόμουν μην ερωτευτώ το GS, τελικά εκτίμησα για άλλη μια φορά το τρακτέρ μου...
Να πω και γω λίγα λόγια.
Η διαδρομή από Μεγάλο Χωριό, είναι η πιο δύσκολη οδηγικά, και στις δύο κατευθύνσεις. Το GS τα είδε όλα... μαζί του κι εγώ... Χρήσιμο τελικά το ΑΒC στο χώμα όταν έχεις να αντιμετωπίσεις βάρος συνεπιβάτη, ασφάλτινα ελαστικά, και μια μηχανή που θέλεις να την γυρίζεις οποιαδήποτε αγρατζούνιστη.
Το νερό στο φαράγγι ήταν πολύ λιγότερο από πέρσι τέτοιο καιρό.
Παρατήρησα αρκετά μικρά νεροφιδάκια. Ακίνδυνα απ ότι ξέρω. Επιστροφή από Ρόσκα, Πρόδρομο, Προυσό, μιας και η Μπέμπα κτύπαγε υπερθέρμανση ακόμα και στο κατέβασμα από το διάσελο της Καλιακούδας. Μάλλον είχε κάποιο θέμα στη ψύξη της η χοντρούλα, αν και δεν ξανανέβασε θερμοκρασία ποτέ, ούτε την επόμενη που πήγαμε, δικάβαλο φυσικά στην Νιάλα.
Η διαδρομή αυτή είναι η πιο εύκολη για να φτάσεις. Πόσο χάρηκα όταν πάτησα άσφαλτο... Άτιμη ΚΤΜ μας έχεις κακομάθει...
Η διαδρομή από Δομνίστα, η αγαπημένη μου, είναι η πιο φυσιολατρική θα έλεγα, πέρσυ που την έκανα, δυστυχώς σε μεγάλο μέρος της κάναν έργα διαπλάτυνσης...
Για τον φίλο που θέλει να πάει με το τριχρονάκι στους ώμους, θέλει πολύ πολύ προσοχή έτσι... ρεύμα, πέτρες που γλυστράνε...δεν είναι μονοπάτι... Και διαδρομή δεν είναι 300 μέτρα, χιλιόμετρο κοντά, και επιστροφή.