Το έχω πάρει κάπως χαλαρά γιατί αλλιώς θα παλαβώσω.
Ένας έντονος, ξαφνικός πόνος στην κνήμη, αυτή τη χίλια-κομμάτια-κνήμη από το ατύχημα πριν δυόμιση χρόνια, που όμως ήταν ήδη καλά 18 ολόκληρους μήνες χωρίς καμία απολύτως ενόχληση…
Τρέχω αμέσως να κάνω όλες τις εξετάσεις. Όλα καλά. Η δε μαγνητική, δε δείχνει τίποτα! Ένα ταλαιπωρημένο, αλλά υγιές τη στιγμή της εξέτασης πόδι. Ούτε καν οίδημα.
10 μέρες μετά και αφού πλέον δεν μπορώ να το πατήσω καθόλου, μου λέει ο χειρουργός μου όλα δείχνουν κάταγμα… «Μα… η μαγνητική…;….»
Με βρήκε η παραμονή της πρωτοχρονιάς σε έκτακτο χειρουργείο στο ΚΑΤ.
Εξωτερική οστεοσυνθεση πάλι. Το καλό είναι ότι το πατάω ήδη με όλο το βάρος. Επώδυνα ακόμα, αλλά θα περάσει ο πόνος.
Το κακό είναι ότι οι επόμενοι 4-6 μήνες θα είμαι ΠΑΛΙ έτσι και είχα εντελώς άλλα πλάνα.
Αν μου έλεγες τότε ότι αυτή η ιστορία θα κλείσει 3 χρόνια (και ποιος ξέρει τι άλλο μπορεί να προκύψει στο μεταξύ…) μάλλον δε θα το πίστευα….
Άντε, στείλτε μου θετική ενέργεια και πως ο καιρός θα περάσει γρήγορα, να κάνω υπομονή και όλα για κάποιο λόγο γίνονται και θα είμαι ξανά πάνω στη μηχανή πριν το καταλάβω