Έτσι ακριβώς είναι.
Γενικά σωστά Μάρκο, στο μόνο που ίσως διαφοροποιούμαι λίγο είναι πως δεν πιστεύω πως σε παροτρύνει να μείνεις σε comfort zone όπως λες. Ή σου αρέσει σε βαθμό που καταλαβαίνεις πως τώρα ήρθε η στιγμή και προχωράς ένα σκαλοπάτι παραπάνω ή ξέρεις πως μέχρι εδώ είσαι, δεν είσαι για περισσότερα.
Ξέρεις τι γίνεται, όταν κάποιος είναι πλέον πεπειραμένος "ξεχνάει"..., ξεχνάει πως πέρασε κάποτε και αυτός από το στάδιο του αρχαρίου. Πολλές φορές δεν απέχει πολύ ο άνθρωπος από το να τον αγκαλιάσει κάποιου είδους έπαρση όπου όλοι οι άλλοι είναι "λίγοι", πολλές φορές μπορεί και να μη το καταλαβαίνει κιόλας (το λέω με φιλική διάθεση χωρίς να απευθύνομαι σε κανέναν).Πέστα ρε STF... αυτό προσπαθώ να πω για τα καινούρια ΚΤΜ των 150hp... στο χώμα... και με λένε αντιKTMα.
Bλέπουν όλοι τον Chris Birch και νομίζουν είναι απλό...
κατα την προσωπικη ταπεινη αποψη μου!Ξέρεις τι γίνεται, όταν κάποιος είναι πλέον πεπειραμένος "ξεχνάει"..., ξεχνάει πως πέρασε κάποτε και αυτός από το στάδιο του αρχαρίου. Πολλές φορές δεν απέχει πολύ ο άνθρωπος από το να τον αγκαλιάσει κάποιου είδους έπαρση όπου όλοι οι άλλοι είναι "λίγοι", πολλές φορές μπορεί και να μη το καταλαβαίνει κιόλας (το λέω με φιλική διάθεση χωρίς να απευθύνομαι σε κανέναν).
*ακολουθεί σεντόνι...
------------------------------------------------------------------------------------
Δε ξέρω που αλλού να τα γράψω, αλλά με τρώει το χέρι μου και η σκέψη μου, έτσι τα γράφω εδώ.
Θα φανεί λίγο παράξενο αλλά δε ξέρω πως να το διατυπώσω και αλλιώς, έχω μια μικρή εμπειρία από εντούρο χωρίς να έχω υπάρξει ποτέ αυτό που λέμε "χεράς".
Δεν ξέρω καν αν θα μπορούσα να τοποθετήσω τον εαυτό μου σε αυτό που λέμε "μέσος" αναβάτης... Έτσι και αλλιώς δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως επιθυμία μου είναι να βελτιώνομαι και περνώντας μέσα από αυτή τη διαδικασία προτιμώ να λέω πάντα πως είμαι άσχετος. Το προτιμώ για πολλούς λόγους.
Με ελαφριά μηχανάκια έχω βγει στο βουνό με το Yamaha DT200R στα νιάτα μου (1990-1993) και αργότερα (2004-2005) με ένα ψευδοεντούρο Husky WRE125.
Όταν πλέον ένιωσα πως αυτό δεν μου φτάνει -γιατί είχα αποκτήσει θάρρος περισσότερο από αυτό που μπορούσε να καλύψει το μικρό άψυχο 125αράκι- αγόρασα το Husky WR250 που ήταν πανίσχυρο (το 2006). Το κράτησα 2 χρόνια και με αυτό ανέβαινα στο βουνό σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο (εκτός καλοκαιριού). Φυσικά οι τότε δυνατότητες μου ήταν σαφώς βελτιωμένες και δεν έχουν καμία σχέση με τις σημερινές όπου τις λίγες φορές που βγαίνω στο βουνό ο φόβος επιβάλλεται εχθρικά και ενάντια των ορθών χειρισμών, ιδιαίτερα όταν κάτω από τα πόδια μου έχω πλέον μια μηχανή 200+ κιλών με την οποία ΔΕΝ μπορώ να κάνω εντούρο (εκτός βέβαια αν είσαι ο Chris Birch).
Πέρυσι πήγα στην εκδήλωση της KTM για να δοκιμάσω τα νέα μοντέλα εντούρο στο πιστάκι MX της Πεντέλης. Επέλεξα για δοκιμές το 350 EXC-F και το 250 EXC, 4χρονο και 2χρονο αντιστοίχως. Στο συγκεκριμένο πιστάκι δεν είχα πάει ποτέ μέχρι τότε. Επίσης, είχα να ανέβω σε καθαρόαιμο από τα τέλη του 2007...
Δοκιμάζοντας τα ΚΤΜ μέσα στο πιστάκι της Πεντέλης ήμουν υπό καθεστώς πίεσης καθώς από πίσω μου διαρκώς ερχόντουσαν διάφοροι δαιμονισμένοι έμπειροι αναβάτες και κάποιοι εξωγήινοι πιτσιρικάδες οι οποίοι με προσπερνούσαν με τα μηχανάκια τους να στριγγλίζουν λυσσασμένα
ΕΠΑΘΑ ΣΟΚ...
Ήμουν εγκλωβισμένος σε μία πίστα MX χωρίς "γυρισμό" με ένα "τέρας" κάτω από τα πόδια μου και έπρεπε να περάσω από εντελώς άγνωστα άλματα (δεν ήξερα τι θα βρω στην άλλη πλευρά) κάποια κατηφορικά κομμάτια με "S"-άκια μέσα σε λούκια και είχα ταυτοχρόνως πίσω μου τους "σεληνιασμένους" να θέλουν να περάσουν από εκεί που δεν χωρούσαν (τους χαιρόμουν βέβαια). Χα, χα, χα, χα πλάκα είχε! Τούμπα δε φάγαμε πάντως
Είμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ όμως, πως μέσα σε αυτές τις συνθήκες και με την ξεχασμένη/ανύπαρκτη/ελλιπή πλέον εμπειρία μου, καλύτερα θα τα πήγαινα με οποιοδήποτε ψευδοεντούρο. Το καθαρόαιμο θα καθαρίσει για πάρτη σου ότι μπορεί να απορροφήσει η ανάρτηση και το πλαίσιο του, το να το "πας" όμως ΕΣΥ όπως του πρέπει... ε, όπως και να το κάνουμε απαιτεί προϋπηρεσία και πολλές βάρδιες στο βουνό με ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ρυθμούς εντούρο!
Και για να κάνω και μια μικρή αναφορά στο κυρίως θέμα... Γιαυτό πιστεύω πως συγκεκριμένα το WR250R είναι ότι καλύτερο στη κατηγορία, γιατί μπορεί να παραμένει on/off ως κινητήρας και σχεδόν καθαρόαιμο ως πλαίσιο/αναρτήσεις.
Αν ανοίγαμε ένα θέμα για το πως θα θέλαμε να είναι το καλύτερο On/off 250cc νομίζω πως οι περισσότεροι θα περιγράφαμε ένα WRR.
Τώρα γιατί τα γράφω όλα αυτά και γιατί κατά καιρούς γράφω κάποια πράγματα με μικρά κωδικοποιημένα μηνύματα που άλλοι "πιάνουν" και άλλοι όχι;
Διότι μου αρέσει να ενθαρρύνω τους ανθρώπους που ονειρεύονται τα ίδια πράγματα με εμένα. Μου αρέσει να βοηθάω τους συνχομπίστες μου και όχι να τους ανακόπτω με απόλυτες θέσεις. Μου αρέσει να εντάσσω και όχι να αποκλείω. Γιαυτό και με ενοχλούν οι απόλυτες θέσεις όπως με ενοχλεί όταν αποθαρρύνουμε ανθρώπους από το να κάνουν αυτό που αγαπούν. Κανένας δεν έχει περισσότερο δικαίωμα στις χωμάτινες βόλτες από κάποιον άλλον. Όταν ανοιγόμαστε σε πολυπληθείς συναντήσεις πρώτα από όλα μετράει η ασφάλεια, δευτερευόντως η αλληλεγγύη (η οποία είναι επίσης ένα μέτρο ασφάλειας) και μέσα από αυτά θα δούμε τι μπορεί να περισσέψει για τον καθένα μας ξεχωριστά ώστε τελικά στο τέλος της ημέρας να έχει περάσει καλά. Εγώ περνάω καλά όταν βοηθάω, όταν μοιράζομαι, όταν κουράζομαι, όταν βλέπω το χαμόγελο του άλλου.
Θα μου πεις... αν ενοχλείσαι πιες ξύδι! Αμ, έλα μου που και το ξύδι με ενοχλεί.
LIKEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE................!!!!!!!Ξέρεις τι γίνεται, όταν κάποιος είναι πλέον πεπειραμένος "ξεχνάει"..., ξεχνάει πως πέρασε κάποτε και αυτός από το στάδιο του αρχαρίου. Πολλές φορές δεν απέχει πολύ ο άνθρωπος από το να τον αγκαλιάσει κάποιου είδους έπαρση όπου όλοι οι άλλοι είναι "λίγοι", πολλές φορές μπορεί και να μη το καταλαβαίνει κιόλας (το λέω με φιλική διάθεση χωρίς να απευθύνομαι σε κανέναν).
*ακολουθεί σεντόνι...
------------------------------------------------------------------------------------
Δε ξέρω που αλλού να τα γράψω, αλλά με τρώει το χέρι μου και η σκέψη μου, έτσι τα γράφω εδώ.
Θα φανεί λίγο παράξενο αλλά δε ξέρω πως να το διατυπώσω και αλλιώς, έχω μια μικρή εμπειρία από εντούρο χωρίς να έχω υπάρξει ποτέ αυτό που λέμε "χεράς".
Δεν ξέρω καν αν θα μπορούσα να τοποθετήσω τον εαυτό μου σε αυτό που λέμε "μέσος" αναβάτης... Έτσι και αλλιώς δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως επιθυμία μου είναι να βελτιώνομαι και περνώντας μέσα από αυτή τη διαδικασία προτιμώ να λέω πάντα πως είμαι άσχετος. Το προτιμώ για πολλούς λόγους.
Με ελαφριά μηχανάκια έχω βγει στο βουνό με το Yamaha DT200R στα νιάτα μου (1990-1993) και αργότερα (2004-2005) με ένα ψευδοεντούρο Husky WRE125.
Όταν πλέον ένιωσα πως αυτό δεν μου φτάνει -γιατί είχα αποκτήσει θάρρος περισσότερο από αυτό που μπορούσε να καλύψει το μικρό άψυχο 125αράκι- αγόρασα το Husky WR250 που ήταν πανίσχυρο (το 2006). Το κράτησα 2 χρόνια και με αυτό ανέβαινα στο βουνό σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο (εκτός καλοκαιριού). Φυσικά οι τότε δυνατότητες μου ήταν σαφώς βελτιωμένες και δεν έχουν καμία σχέση με τις σημερινές όπου τις λίγες φορές που βγαίνω στο βουνό ο φόβος επιβάλλεται εχθρικά και ενάντια των ορθών χειρισμών, ιδιαίτερα όταν κάτω από τα πόδια μου έχω πλέον μια μηχανή 200+ κιλών με την οποία ΔΕΝ μπορώ να κάνω εντούρο (εκτός βέβαια αν είσαι ο Chris Birch).
Πέρυσι πήγα στην εκδήλωση της KTM για να δοκιμάσω τα νέα μοντέλα εντούρο στο πιστάκι MX της Πεντέλης. Επέλεξα για δοκιμές το 350 EXC-F και το 250 EXC, 4χρονο και 2χρονο αντιστοίχως. Στο συγκεκριμένο πιστάκι δεν είχα πάει ποτέ μέχρι τότε. Επίσης, είχα να ανέβω σε καθαρόαιμο από τα τέλη του 2007...
Δοκιμάζοντας τα ΚΤΜ μέσα στο πιστάκι της Πεντέλης ήμουν υπό καθεστώς πίεσης καθώς από πίσω μου διαρκώς ερχόντουσαν διάφοροι δαιμονισμένοι έμπειροι αναβάτες και κάποιοι εξωγήινοι πιτσιρικάδες οι οποίοι με προσπερνούσαν με τα μηχανάκια τους να στριγγλίζουν λυσσασμένα
ΕΠΑΘΑ ΣΟΚ...
Ήμουν εγκλωβισμένος σε μία πίστα MX χωρίς "γυρισμό" με ένα "τέρας" κάτω από τα πόδια μου και έπρεπε να περάσω από εντελώς άγνωστα άλματα (δεν ήξερα τι θα βρω στην άλλη πλευρά) κάποια κατηφορικά κομμάτια με "S"-άκια μέσα σε λούκια και είχα ταυτοχρόνως πίσω μου τους "σεληνιασμένους" να θέλουν να περάσουν από εκεί που δεν χωρούσαν (τους χαιρόμουν βέβαια). Χα, χα, χα, χα πλάκα είχε! Τούμπα δε φάγαμε πάντως
Είμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ όμως, πως μέσα σε αυτές τις συνθήκες και με την ξεχασμένη/ανύπαρκτη/ελλιπή πλέον εμπειρία μου, καλύτερα θα τα πήγαινα με οποιοδήποτε ψευδοεντούρο. Το καθαρόαιμο θα καθαρίσει για πάρτη σου ότι μπορεί να απορροφήσει η ανάρτηση και το πλαίσιο του, το να το "πας" όμως ΕΣΥ όπως του πρέπει... ε, όπως και να το κάνουμε απαιτεί προϋπηρεσία και πολλές βάρδιες στο βουνό με ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ρυθμούς εντούρο!
Και για να κάνω και μια μικρή αναφορά στο κυρίως θέμα... Γιαυτό πιστεύω πως συγκεκριμένα το WR250R είναι ότι καλύτερο στη κατηγορία, γιατί μπορεί να παραμένει on/off ως κινητήρας και σχεδόν καθαρόαιμο ως πλαίσιο/αναρτήσεις.
Αν ανοίγαμε ένα θέμα για το πως θα θέλαμε να είναι το καλύτερο On/off 250cc νομίζω πως οι περισσότεροι θα περιγράφαμε ένα WRR.
Τώρα γιατί τα γράφω όλα αυτά και γιατί κατά καιρούς γράφω κάποια πράγματα με μικρά κωδικοποιημένα μηνύματα που άλλοι "πιάνουν" και άλλοι όχι;
Διότι μου αρέσει να ενθαρρύνω τους ανθρώπους που ονειρεύονται τα ίδια πράγματα με εμένα. Μου αρέσει να βοηθάω τους συνχομπίστες μου και όχι να τους ανακόπτω με απόλυτες θέσεις. Μου αρέσει να εντάσσω και όχι να αποκλείω. Γιαυτό και με ενοχλούν οι απόλυτες θέσεις όπως με ενοχλεί όταν αποθαρρύνουμε ανθρώπους από το να κάνουν αυτό που αγαπούν. Κανένας δεν έχει περισσότερο δικαίωμα στις χωμάτινες βόλτες από κάποιον άλλον. Όταν ανοιγόμαστε σε πολυπληθείς συναντήσεις πρώτα από όλα μετράει η ασφάλεια, δευτερευόντως η αλληλεγγύη (η οποία είναι επίσης ένα μέτρο ασφάλειας) και μέσα από αυτά θα δούμε τι μπορεί να περισσέψει για τον καθένα μας ξεχωριστά ώστε τελικά στο τέλος της ημέρας να έχει περάσει καλά. Εγώ περνάω καλά όταν βοηθάω, όταν μοιράζομαι, όταν κουράζομαι, όταν βλέπω το χαμόγελο του άλλου.
Θα μου πεις... αν ενοχλείσαι πιες ξύδι! Αμ, έλα μου που και το ξύδι με ενοχλεί.
