Προς τη λίμνη Van...
- Thread starter Manouel650
- Ημερομηνία δημιουργίας
Ο μάστορας ειναι αριστερά,ο θειος δεξιά απ την αφρικανα ποιος ειναι ?κι ο φίλος που ποζάρει στο βάθος??δωσε info!τα μάτια σου χιλια τέσσερα και καλη συνέχεια στην ταξιδαρα σου ΜανωληΣτο δρόμο προς τα Ιρακινά σύνορα, ένας κατά τάλλα συμπαθης Τούρκος άλλαξε λωρίδα στα φανάρια, δε μπόρεσα να τον αποφύγω και βρήκε η αριστερή βαλίτσα στο αυτοκίνητο.
Η τούμπα που πήρα πρέπει να ήταν μεγαλοπρεπής, αλλά όταν σηκώθηκα και κατάλαβα ότι δεν έπαθα απολύτως τίποτα, ένοιωσα μάλλον χαρούμενος.
Επίσης το Αφρικάκι μου την έβγαλε καθαρή γιατί το σώσανε οι βαλίτσες, η τριπλέτα της GIVI όμως έγινε πολλά κομμάτια και αυτό φοβήθηκα ότι σήμαινε το τέλος του ταξιδιού.
Αυτός που με χτύπησε, φόρτωσε τις βαλίτσες και με πήγε σ ένα μηχανικό αυτοκινήτων, εξατμισά ή κάτι παρόμοιο, ο οποίος απεδείχθη γατόνι...
Σε μιάμιση ώρα από τη στιγμή του ατυχήματος, ήμουνα πάλι έτοιμος για το δρόμο.
Δεν το πίστευα!!!
Ο μπάρμπας, παλιός μηχανικός μάλλον, ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ.
Μου ξανάφτιαξε τη μέρα!
Manouel650
Μέλος
Ξανά στο δρόμο, ψιλοβιαστικός πιά για να προλάβω να περάσω από τα σύνορα.
Ο δρόμος για Silopi περνάει από άγρια βουνά που βλέποντας τα καταλαβαίνεις γιατί οι Κούρδοι είναι σκληρός λαός. Ο φακός δεν πιάνει τίποτα από την ομορφιά αυτή και δυστυχώς δεν έχω μαζί μου τη Nikon με τον ευρυγώνιο. Πολύ μοναξιά, και που και που κανένα χωριό με τα γνωστά παιδάκια στους δρόμους που άλλα χαιρετάνε και άλλα πετάνε πέτρες.
Και κάπου εκεί ήρθε το μπλόκο της JANDARMA, του στρατού δλδ.
Με σταμάτησαν σε ένα οχυρωμένο πόστο με θωρακισμένα, πολυβόλα κλπ.
Με κράτησαν εκεί 3 με 4 ώρες είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου και με ρώταγαν διάφορα πράγματα.
Όταν τους είπα ότι πάω στο Ιράκ για τουρισμό, λύθηκαν στα γέλια και εκεί κάπως χαλάρωσε η κατάσταση. Μέχρι να δώσει το ΟΚ ο αρ χηγός που ήταν σε άλλο φυλάκιο, πίναμε τσάι, καλαμπουρίζαμε και τρώγαμε δίαφορα ξηροκάρπια. Στο τέλος όταν ο αρχηγός είπε το ΟΚ, χαιρέτησα όλο το φυλάκιο δια χειραψίας και πήρα το πούλο...
Πλέον, νύχτωνε και για τίποτα δεν ήθελα να νυχτωθώ στα βουνά αυτά.
Το ηλιοβασίλεμα πάντως στα βουνά του Κουρδιστάν ήταν καταπληκτικό.
Ο δρόμος για Silopi περνάει από άγρια βουνά που βλέποντας τα καταλαβαίνεις γιατί οι Κούρδοι είναι σκληρός λαός. Ο φακός δεν πιάνει τίποτα από την ομορφιά αυτή και δυστυχώς δεν έχω μαζί μου τη Nikon με τον ευρυγώνιο. Πολύ μοναξιά, και που και που κανένα χωριό με τα γνωστά παιδάκια στους δρόμους που άλλα χαιρετάνε και άλλα πετάνε πέτρες.
Και κάπου εκεί ήρθε το μπλόκο της JANDARMA, του στρατού δλδ.
Με σταμάτησαν σε ένα οχυρωμένο πόστο με θωρακισμένα, πολυβόλα κλπ.
Με κράτησαν εκεί 3 με 4 ώρες είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου και με ρώταγαν διάφορα πράγματα.
Όταν τους είπα ότι πάω στο Ιράκ για τουρισμό, λύθηκαν στα γέλια και εκεί κάπως χαλάρωσε η κατάσταση. Μέχρι να δώσει το ΟΚ ο αρ χηγός που ήταν σε άλλο φυλάκιο, πίναμε τσάι, καλαμπουρίζαμε και τρώγαμε δίαφορα ξηροκάρπια. Στο τέλος όταν ο αρχηγός είπε το ΟΚ, χαιρέτησα όλο το φυλάκιο δια χειραψίας και πήρα το πούλο...
Πλέον, νύχτωνε και για τίποτα δεν ήθελα να νυχτωθώ στα βουνά αυτά.
Το ηλιοβασίλεμα πάντως στα βουνά του Κουρδιστάν ήταν καταπληκτικό.
Manouel650
Μέλος
Αφού νυχτώθηκα, αποφάσισα να μη προκαλέσω άλλο τη τύχη μου και να κοιμηθώ σε μιά πόλη που λέγεται Sirnak κοντά στα Συρο-Ιρακινά σύνορα.
Αμ δε! Λογάριαζα χωρίς το ξενοδόχο που στη περίπτωση αυτή ήταν η αστυνομία.
Που έχει τα δικά της μπλόκα βέβαια και δε συνεργάζεται με το στρατό.
Άντε πάλι τα ίδια, 2,5 ώρες αυτή τη φορά.
Άντε πάλι κουβεντούλα, άντε πάλι αστειάκια περιμένοντας τη διαταγή από τον ανώτερο.
Όταν ήρθε, είχε βραδυάσει και έβρεχε και τους είπα ότι δε φεύγω και ότι θα κοιμηθώ εκεί στο sleeping-bag.Εννοείται ότι με έδιωξαν με το ζόρι...
Έφτασα λοιπόν σ αυτή τη γ@μημένη πόλη η οποία είχε θωρακισμένα οχήματα του στρατού σε κάθε σταυροδρόμι. Πρώτη φορά συναντώ τέτοια κατάσταση.
Τελικά, έμαθα ότι η πόλη έχει 1 ξενοδοχείο και αυτό 5 αστέρων. Τα έσκασα, τι να κάνω?
Φρουρούμενο βέβαια, περιττό να το πω αυτό. Και χλίδα, των 300 Ε και βάλε στην Ελλάδα.
Και δεν με πείραξε τίποτα άλλο από τη σημερινή μέρα, όσο το ότι όταν πήγα στο χλιδάτο μπαρ μου είπαν ότι δεν σερβίρουν αλκοολ. Ε αυτό πιά...
ΣΗΜ. Με τις περιπέτειες μου με τα μπλόκα εννοείται ότι δεν υπάρχει φωτογραφικό υλικό. Οι άνθρωποι ήταν με το δάκτυλο στη σκανδάλη...
Αμ δε! Λογάριαζα χωρίς το ξενοδόχο που στη περίπτωση αυτή ήταν η αστυνομία.
Που έχει τα δικά της μπλόκα βέβαια και δε συνεργάζεται με το στρατό.
Άντε πάλι τα ίδια, 2,5 ώρες αυτή τη φορά.
Άντε πάλι κουβεντούλα, άντε πάλι αστειάκια περιμένοντας τη διαταγή από τον ανώτερο.
Όταν ήρθε, είχε βραδυάσει και έβρεχε και τους είπα ότι δε φεύγω και ότι θα κοιμηθώ εκεί στο sleeping-bag.Εννοείται ότι με έδιωξαν με το ζόρι...
Έφτασα λοιπόν σ αυτή τη γ@μημένη πόλη η οποία είχε θωρακισμένα οχήματα του στρατού σε κάθε σταυροδρόμι. Πρώτη φορά συναντώ τέτοια κατάσταση.
Τελικά, έμαθα ότι η πόλη έχει 1 ξενοδοχείο και αυτό 5 αστέρων. Τα έσκασα, τι να κάνω?
Φρουρούμενο βέβαια, περιττό να το πω αυτό. Και χλίδα, των 300 Ε και βάλε στην Ελλάδα.
Και δεν με πείραξε τίποτα άλλο από τη σημερινή μέρα, όσο το ότι όταν πήγα στο χλιδάτο μπαρ μου είπαν ότι δεν σερβίρουν αλκοολ. Ε αυτό πιά...
ΣΗΜ. Με τις περιπέτειες μου με τα μπλόκα εννοείται ότι δεν υπάρχει φωτογραφικό υλικό. Οι άνθρωποι ήταν με το δάκτυλο στη σκανδάλη...
Manouel650
Μέλος
Ο μπάρμπας ήτανε Θεός. Βοηθούσε και έλεγχε τον άλλο, αλλά σεμνά.
Γύρω-γύρω είχαν μαζευτεί κι άλλοι όπως γίνεται πάντα...
manosxlv
Μέλος
Καλη συνεχεια
Ωραιο ταξιδι..
Ωραιο ταξιδι..
Manouel650
Μέλος
Μετά από ανούσια αλλά ανώδυνη γραφειοκρατία από ένα κράτος που δεν έχει μάθει ακόμα να δέχεται επισκέψεις, μπήκα στο Ιράκ ή καλύτερα στο Ιρακινό Κουρδιστάν.
Μετά τη κακομοιριά του στρατοκρατούμενου Τουρκικού Κουρδιστάν, εδώ πνέει άνεμος ελευθερίας και ελπίδας.
Άνθρωποι γελαστοί και φιλόξενοι που τους εύχομαι ολόψυχα να πετύχουν τη προσπάθειά τους να δημιουργήσουν κράτος.
Τώρα γράφω από το Erbil. Περισσότερα αύριο που θα ξαμοληθώ στους δρόμους της πόλης...
Μετά τη κακομοιριά του στρατοκρατούμενου Τουρκικού Κουρδιστάν, εδώ πνέει άνεμος ελευθερίας και ελπίδας.
Άνθρωποι γελαστοί και φιλόξενοι που τους εύχομαι ολόψυχα να πετύχουν τη προσπάθειά τους να δημιουργήσουν κράτος.
Τώρα γράφω από το Erbil. Περισσότερα αύριο που θα ξαμοληθώ στους δρόμους της πόλης...
George_M.
..ο Βαρθολομαίος..!
μας δινεις σπανιες εικονες,οχι μονο των φωτο... αλλα κ των εντυπωσεων που παραθετεις!εκεινες μου φαινονται πιο δυνατες...
στεκομαι βεβαια κ σ' αυτη με την οικογενεια των μαστορων ,βγαζει μια ανθρωπινη αλληλεγγυη που δυσκολα συναντα κανεις..
σέυχαριστουμε κ ευχομαι καλη συνεχεια στους δρομους σου!
στεκομαι βεβαια κ σ' αυτη με την οικογενεια των μαστορων ,βγαζει μια ανθρωπινη αλληλεγγυη που δυσκολα συναντα κανεις..
σέυχαριστουμε κ ευχομαι καλη συνεχεια στους δρομους σου!
Manouel650
Μέλος
Erbil.
Σε όποιον αρέσουν οι ανατολίτικες πόλεις με μυρωδιές, γεύσεις, χρώματα και φασαρία, πρέπει να περάσει από εδώ. Έχει ένα παζάρι από τα παλιότερα και αρχαιότερα στο κόσμο με τα πάντα μέσα και το ξενοδοχειάκι που μένω είναι μέσα.
Σε όποιον αρέσουν οι ανατολίτικες πόλεις με μυρωδιές, γεύσεις, χρώματα και φασαρία, πρέπει να περάσει από εδώ. Έχει ένα παζάρι από τα παλιότερα και αρχαιότερα στο κόσμο με τα πάντα μέσα και το ξενοδοχειάκι που μένω είναι μέσα.
Manouel650
Μέλος
Για όλους εμάς που από τα ΜΜΕ έχουμε σχηματίσει για το Ιράκ μια εικόνα καταστροφής και ερήμωσης, αυτή η φωτό τα αλλάζει όλα.
Είναι η πλατεία δίπλα στο παζάρι όπου μαζεύονται οι ντόπιοι.
Είναι η πλατεία δίπλα στο παζάρι όπου μαζεύονται οι ντόπιοι.
Manouel650
Μέλος
Και βέβαια απέναντι είναι η περίφημη citadel του Erbil, ένα μέρος που οι αρχαιολόγοι λένε ότι είναι το αρχαιότερο συνεχώς κατοικούμενο μέρος του κόσμου, αρχίζοντας από το 6.000πχ.
Το site της Ουνέσκο έχει κάμποσες φωτό. Αξίζει μια περιήγηση...http://whc.unesco.org/en/list/1437
Το site της Ουνέσκο έχει κάμποσες φωτό. Αξίζει μια περιήγηση...http://whc.unesco.org/en/list/1437
Manouel650
Μέλος
Bέβαια για να συμπληρωθεί η εικόνα της πόλης, πρέπει να γνωρίζουμε ότι εδώ δεν έφτασε ποτέ ο πόλεμος, εκτός από ένα ψιλοεμφύλιο που σκοτώθηκαν μεταξύ τους. Το Ιρακινό Κουρδιστάν εξαρχής συνεργάστηκε με τους Αμερικανούς και ανταμείφθηκε πλούσια γι αυτό.
Υπάρχει λοιπόν και το μοντέρνο μέρος της πόλης, η οποία αναπτύσσεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς.
Αυτό φαίνεται καθαρά από τα νέα κτίρια, τα φανταχτερά μαγαζιά, τα Αμερικάνικου τύπου Mall και βέβαια τα ακριβά αυτοκίνητα που κυκλοφορούν. Από τη στιγμή που πέρασα τα σύνορα μου έκανε εντύπωση ο αριθμός των Range Rover που κυκλοφορούν.
Και για να μη πολυλογώ, ανεβάζω ένα βιντεάκι που πέτυχα, ενδεικτικό της φάσης που παίζεται...
https://www.youtube.com/watch?time_continue=110&v=wItNP-AfQUo
Υπάρχει λοιπόν και το μοντέρνο μέρος της πόλης, η οποία αναπτύσσεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς.
Αυτό φαίνεται καθαρά από τα νέα κτίρια, τα φανταχτερά μαγαζιά, τα Αμερικάνικου τύπου Mall και βέβαια τα ακριβά αυτοκίνητα που κυκλοφορούν. Από τη στιγμή που πέρασα τα σύνορα μου έκανε εντύπωση ο αριθμός των Range Rover που κυκλοφορούν.
Και για να μη πολυλογώ, ανεβάζω ένα βιντεάκι που πέτυχα, ενδεικτικό της φάσης που παίζεται...
https://www.youtube.com/watch?time_continue=110&v=wItNP-AfQUo
Bέβαια για να συμπληρωθεί η εικόνα της πόλης, πρέπει να γνωρίζουμε ότι εδώ δεν έφτασε ποτέ ο πόλεμος, εκτός από ένα ψιλοεμφύλιο που σκοτώθηκαν μεταξύ τους. Το Ιρακινό Κουρδιστάν εξαρχής συνεργάστηκε με τους Αμερικανούς και ανταμείφθηκε πλούσια γι αυτό.
Υπάρχει λοιπόν και το μοντέρνο μέρος της πόλης, η οποία αναπτύσσεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς.
Αυτό φαίνεται καθαρά από τα νέα κτίρια, τα φανταχτερά μαγαζιά, τα Αμερικάνικου τύπου Mall και βέβαια τα ακριβά αυτοκίνητα που κυκλοφορούν. Από τη στιγμή που πέρασα τα σύνορα μου έκανε εντύπωση ο αριθμός των Range Rover που κυκλοφορούν.
Και για να μη πολυλογώ, ανεβάζω ένα βιντεάκι που πέτυχα, ενδεικτικό της φάσης που παίζεται...
https://www.youtube.com/watch?time_continue=110&v=wItNP-AfQUo
Ααα ωραία εκεί, βαράει housiesBέβαια για να συμπληρωθεί η εικόνα της πόλης, πρέπει να γνωρίζουμε ότι εδώ δεν έφτασε ποτέ ο πόλεμος, εκτός από ένα ψιλοεμφύλιο που σκοτώθηκαν μεταξύ τους. Το Ιρακινό Κουρδιστάν εξαρχής συνεργάστηκε με τους Αμερικανούς και ανταμείφθηκε πλούσια γι αυτό.
Υπάρχει λοιπόν και το μοντέρνο μέρος της πόλης, η οποία αναπτύσσεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς.
Αυτό φαίνεται καθαρά από τα νέα κτίρια, τα φανταχτερά μαγαζιά, τα Αμερικάνικου τύπου Mall και βέβαια τα ακριβά αυτοκίνητα που κυκλοφορούν. Από τη στιγμή που πέρασα τα σύνορα μου έκανε εντύπωση ο αριθμός των Range Rover που κυκλοφορούν.
Και για να μη πολυλογώ, ανεβάζω ένα βιντεάκι που πέτυχα, ενδεικτικό της φάσης που παίζεται...
https://www.youtube.com/watch?time_continue=110&v=wItNP-AfQUo
Keep going συντοπιτη!
Manouel650
Μέλος
ΠΡΟΒΛΗΜΑ - ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΕΠΟΜΕΝΟΥΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ
Από υπερβολική εμπιστοσύνη στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα(καθότι πρώην τραπεζικός), τη πάτησα. Ξέμεινα από λεφτά γιατί δεν είχα πάρει μαζί μου μετρητά αλλά μόνο μια κάρτα της American Expres. Την οποία δεν τη δέχωνται τα ΑΤΜ εδώ.
Το νόμισμα εδώ είναι το Dinar, 1E=1.500 D περίπου.
Εναλλακτικά χρησιμοποιούν και USD.
Άρα, όποιος έρθει προς τα εδώ, καλό είναι να έχει:
-USD ή έστω Euro σε μετρητά
-καρτα VISA ή MASTER
Έτσι λοιπόν αναγκαστικά κόβω την επίσκεψη στην ωραία Souleymaniya και γυρίζω πίσω με περιθώριο χρηματικό γύρω στις 2 μέρες.
Να προσθέσω ότι οι τιμές εδώ είναι ένα κλικ μεγαλύτερες απ ότι στη Τουρκία.
Βέβαια μπορεί να τη βγάλεις πολύ φτηνά, τρώγοντας στο πόδι σε εκατοντάδες μαγαζάκια που υπάρχουν. Και είναι μιά χαρά!
Πίσω λοιπόν και δε με νοιάζει τίποτα άλλο εκτός από τη γκρίνια της γυναίκας μου που της είχα τάξει δωράκια...
Από υπερβολική εμπιστοσύνη στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα(καθότι πρώην τραπεζικός), τη πάτησα. Ξέμεινα από λεφτά γιατί δεν είχα πάρει μαζί μου μετρητά αλλά μόνο μια κάρτα της American Expres. Την οποία δεν τη δέχωνται τα ΑΤΜ εδώ.
Το νόμισμα εδώ είναι το Dinar, 1E=1.500 D περίπου.
Εναλλακτικά χρησιμοποιούν και USD.
Άρα, όποιος έρθει προς τα εδώ, καλό είναι να έχει:
-USD ή έστω Euro σε μετρητά
-καρτα VISA ή MASTER
Έτσι λοιπόν αναγκαστικά κόβω την επίσκεψη στην ωραία Souleymaniya και γυρίζω πίσω με περιθώριο χρηματικό γύρω στις 2 μέρες.
Να προσθέσω ότι οι τιμές εδώ είναι ένα κλικ μεγαλύτερες απ ότι στη Τουρκία.
Βέβαια μπορεί να τη βγάλεις πολύ φτηνά, τρώγοντας στο πόδι σε εκατοντάδες μαγαζάκια που υπάρχουν. Και είναι μιά χαρά!
Πίσω λοιπόν και δε με νοιάζει τίποτα άλλο εκτός από τη γκρίνια της γυναίκας μου που της είχα τάξει δωράκια...