Πως λέγεται ο μηχανόβιος στα Φινλανδικά άραγε;

[Ταξιδευτής]

Δεν πηγαινε αλλο. Επρεπε να παω βολτα.
Εναμιση μηνα τωρα ηταν που ειχα ερθει στην Φινλανδια και η καθημερινοτητα ειχε γεμισει με ψωνια, μετακομισεις, αγορες, μεταφορες, οικοσκευες, βολτες με ολα τα κομφορ, καροτσακια, καθισματακια, παιχνιδακια, σκ@τουλακια και ολα προφανως με το αυτοκινητο.

Η Αυρα ολο αυτο το καιρο καθοταν υπομονετικα στο γκαραζ εχοντας δωσει προτεραιοτητα σε ολα αυτα τα αναγκαια και απαραιτητα, ομως ο μηχανοβιος μεσα μου ειχε αρχισει να τραγουδα το γνωστο παιανα του πολεμου: Β Ο Λ Τ Α Ρ Ε Ε Ε Ε Ε Ε !!!!

Βολτα λοιπον. Οκ, αλλα που; Και με ποιον; Που ειναι οι ωραιες στριφτερες διαδρομες; Που ειναι οι καλες μοτοκαβατζες; Που ειναι οι καλυτεροι λουκουμαδ... ωπα, αυτο ειναι απο αλλο ανεκδοτο.

Οκ, ειπα, θα τους βρω. Σιγα. Το ιντερνετ να ειναι καλα και θα ξετρυπωσω τα τοπικα μοτοφορα, θα δω που ειναι η επομενη βολτα και βουρ στο πατσα. Αμ δε!

Κοιταζα την οθονη και την ξανακοιταζα αλλα ματαιος κοπος. Ειχα αλοιθωρησει να ψαχνω και ακομα και ο μεγας γουγλοχαφιες ειχε παραδωσει τα οπλα. Εψαχνα και ξαναεψαχνα για τοπικα μοτοφορουμ και δεν εβρισκα τιποτα. Μα ειναι δυνατον να μην εχουν τιποτα τετοιο τουτοι εδω; Οκ, ειπαμε οτι ο καιρος δεν ειναι και οτι καλυτερο για δυο ροδες, αλλα γινεται να μην εχουν ουτε ενα motoclub της ανθρωπιας; Το μονο που εβρισκα ηταν κατι παρακμιακες τσοπερολεσχες -πετσινα, tattoo, αλυσιδες και στρεμματα χρωμιου. Αστο μεγαλε... Θα φαμε ταρανδοσουπα.

Και καπου εκει ηρθε η επιφοιτηση και μαζι και ο κρυος ιδρωτας. Τοσο καιρο εψαχνα στα Αγγλικα (η επιφοιτηση που λεγαμε) ενω επρεπε να ψαξω στα Φινλανδικα (ο κρυος ιδρωτας).

Πως δι@ολο λεγεται η μοτολεσχη στα Φινλανδικα ρε πστ μου; Ε; Πως ειπατε; Μόοτ'τοριπουοραγιαργεστου;

Α.... Θα περασουμε καλα μου φαινεται...!

 

[petros KLR]

Γεια σου Νικολα......μας λειπουν τα επικα ταξιδια σου......αναμενουμε νεα !!!!

 

[mAthosalas]

Μόοτ'τοριπουοραγιαργεστου !!!!
Nικολααα!!!αστην κατω τι πας να κανεις!!!Σε βλεπω...............

 

[HAWK_46]

Εισωραιος.
Στην πρωτη μάζωξη, μαθε και πως λενε στα Φιλανδικα το "ξερεις απο βεσπα" και βουρ.

 

[Ταξιδευτής]

Και οκ, αντε πες οτι βρηκαμε το site. Τωρα που ολα ειναι στα Φινλανδικα και το google translate εχει βγαλει μια τεραστια μουτζα και γραφει "Megale vgale akri monos sou" τι κανουμε;

Την μοναχικη στιγμη χαρας που ανακαλυψα το μοτοφορουμ ακολουθησαν ατελειωτες μερες απελπισιας και απογνωσης που δεν καταλαβαινα απολυτως τιποτα, καθοτι τα Φινλανδικα δεν ειναι γλωσσα αλλα μια επικη τρολια random γραμματων που εκανε ενας τυπακος το 16ο αιωνα στους ντοπιους και αυτοι το πηραν στα σοβαρα και ξεκινησαν να τη μιλανε! Αντε εσυ τωρα 400 χρονια μετα να τους πεισεις για το λαθος τους...

Τελοσπαντων, με πολυ πονο (στο κ@λο απο το καθισιο), δακρυα (στα ματια που ειχαν αλοιθωρησει απο την υπερπροσπαθεια) και ιδρωτα (κρυο, καθοτι συνειδητοποιουσα οτι αυτο το μπαχαλο εγω πρεπει καποια στιγμη να το μαθω), τελικα καταφερα να περασω τα πρωτα levels κανοντας επιτυχως την εγγραφη νεου μελους και τωρα ειχα να αντιμετωπισω το μεγαλο boss του επιπεδου: να ανοιξω ενα θεμα καλωσορισματος.

"Δε μαμιεται" ψιθυρισα και αρχισα να παταω τυχαια links στην οθονη. Τελικα καποιος με λυπηθηκε μαλλον γιατι μετα το 10ο λαθος βγηκα στη γνωριμη οθονη με το λευκο κειμενοκουτι. Ααααπ! Εδω ειμαστε!

Εγραψα λοιπον στα Αγγλικα το νο ασ μπετε και το εριξα στο κυτιον.
Η συνεχεια ητο ανελπιστη. Αξαφνα, απο εκει που δεν καταλαβαινα τιποτα, αρχισα να μπορω να διαβαζω τα παντα που μου εγραφαν! ΘΑΥΜΑ ΘΑΥΜΑ ΘΑΥΜΑ! ΔΙΑΒΑΖΩ ΦΙΝΛΑΝΔ... Εεεε, ωπα... Μαλλον αυτοι μου γραφουν στα Αγγλικα.

Με τα πολλα, οι συστασεις εγιναν και οι προτασεις για βολτες και συναντησεις αρχισαν να πεφτουν στο τραπεζι και μαλιστα πρωτης κλασεως.
Πχ: Καθε Τεταρτη απογευμα γινεται μεγαλη μοτοσυναντηση σε ενα ραντσο λιγο εξω απο τη πολη, με μπαρμπεκιου, μπολικη μπυρα, ροκ μουσικη (και κανενα live εννοιοτε) και απειρες μηχανες απο καθε γωνια της πολης.

Καθοτι ομως η μοτοσεζον πλεον τελειωνει (εκτος και αν το ονομα σου ειναι Τσακ Νορις), και πολλες Τεταρτες ετυχε να ειναι βροχερες η/και κρυες, επρεπε να βρω κατι αλλο. Η λυση ηρθε ως μανα εξ ουρανου απο ενα αλλο μελος του φορουμ: "Ξερεις, εχουμε μια παλια μοτολεσχη που μαζευομαστε και μαστορευουμε τις μηχανες και αμα λαχει παμε και καμια μοτοβολτα τα ΣΚ. Τη Κυριακη δειχνει να εχει καλο καιρο, οποτε αν θες να βρεθουμε θα χαρω πολυ να σου δειξω τα περιξ."

Δεν χρειαζοταν δευτερη κουβεντα. Στο επομενο νανοσεκοντ το ραντεβου ειχε κλειστει και ο Νικος ηταν ηδη πανω στη μηχανη βαζοντας κρανος, γαντια, μπουφαν για την επικειμενη βολτα. Πρωτη εκδρομη στη Φινλανδια!
Ε ρε γλεντια...

 

[Phoenix]

στην Φιλανδια θελω να ερθω
βρηκα και προσχημα
εσενα και τις δυσκολιες που αντιμετωπιζεις

 

[Ταξιδευτής]

Ακουγεται κλισε, αλλα τελικα αν βρεις το χρονο να μπεις στη καθημερινοτητα καποιων ανθρωπων που θεωρουσες τελειως διαφορετικους θα διαπιστωσεις οτι στη πραξη μοιραζεστε απιθανα κοινα σημεια.

To ραντεβου ειχε κλειστει για ενα βενζιναδικο στη περιοχη Sipoo (Σίποο - οι Φινλανδοι διαβαζουν ολα τα γραμματα στις λεξεις και τονιζουν τα παντα στη πρωτη συλλαβή) περιπου 30 χλμ εξω απο Ελσινκι. Οπως αποδειχθηκε στη συνεχεια, το συγκεκριμενο σημειο ειναι το μοτο-"Περιπτερο" της πολης, οπως εχουμε εμεις στην Αθηνα το γνωστο σημειο λιγο μετα το Χαιδαρι.

Στη γνωριμη θεα των αρματωμενων παλικαριων που φορουσαν γαντια και κρανη πλαι στις γυαλισμενες κουκλες τους για να ξεκινησουν μια ακομα εκδρομη, μονομιας ενοιωσα σα να ειμαι στο σπιτι μου! Οταν μοιραζεσαι την αγαπη για τις δυο ροδες και το δρομο, ολες οι γλωσσες γινονται ιδιες.

 

[Ταξιδευτής]

Και απο μηχανες, οχι οτι κι οτι ετσι; Οι μηχανοβιοι εδω δειχνουν να προτιμουν τα ζορικα εργαλεια. Honda VFR 1200, Triumph Tiger 800 XC, KTM 1299 Super Duke R, ΚΤΜ 790 Duke, Yamaha FJ 1200, Honda VF 1000, BMW 1000 RR, Ducati Multistrada 1200, Yamaha XJR, FJR, Hayabusa, XX, GSXR, CBRRRR και περαν αυτων απειρες Χαρλευ (ενταξει, ουδεις τελειος)...
(Οσο για τα γνωστα αντβε που κανουν θραυση στην Ελλαδα; Ισως βολταρουν μεσα στα δαση στους χωματοδρομους. Παντως στο δρομο δυσκολα θα συναντησεις GS η ΚΤΜ Adv...)

Oπως και αν ειχε, για μια ακομα φορα η Αυρα τραβηξε τα βλεμματα των συγκεντρωμενων συντροχων και εγω καμαρωνα σαν το γυφτικο σκερπανι. Ο φιλος που θα συναντουσα με γνωρισε κατευθειαν και ηρθε να με χαιρετησει. Ο Matti ειναι ενας ψηλος γκριζομαλλης Φινλανδος γυρω στα 55 που τωρα που τα παιδια πηραν τον πουλ... εεε το δρομο τους στη ζωη (οντας ανω των 18), ειχε πλεον απλετο χρονο για εκδρομες με τη μηχανη. Δεν βρηκα το θαρρος να τον ρωτησω για το τι ελεγε η συζυγος για αυτο, ομως κρινοντας απο το πλατυ χαμογελο στο προσωπο του μαλλον ειχε τακτοποιησει το ζητημα γενικοτερα...
Μαζι του ηταν ενας φιλος του που εδειχνε να ειναι στα τελειωματα της 6ης (!) δεκαετιας ζωης με ενα Triumph Tiger. Παροτι δεν μιλουσε Αγγλικα και δεν καταφεραμε να συστηθουμε, στη συνεχεια εχοντας ως κοινο το μοτοσυκλετισμο μπορεσαμε και συνεννοηθηκαμε περιφημα.

Προτου προλαβω να ρωτησω αν τα αλλα παιδια στο βενζιναδικο θα ερχονταν μαζι μας, τους ειδα που καβαλησαν και εφυγαν μαλλιοκουβαρα, οποτε η απορια λυθηκε. Λιγοι και καλοι. Οπως μου αρεσει!

Προορισμος μας ηταν το νησακι Pellinki στο Φινλανδικο αρχιπελαγος, περιπου 60 χιλιομετρα απο το Sipoo, μια διαδρομη αγαπημενη στη τοπικη κοινοτητα καθως ειναι ολο μεσα απο μικρους δρομους, ομορφο στροφιλικι και ατελειωτα δαση. Κερασακι στη τουρτα ενα πολυ ομορφο καφε/εστιατοριο στο προορισμο, διπλα στη θαλασσα.

Σημειωση: Δυστυχως, εκανα το απαραδεκτο λαθος να μην εχω μαζι φωτογραφικη μηχανη/βιντεοκαμερα (παρα μονο το κινητο), οποτε οι φωτο απο το δρομο ειναι απο τον θειο γουγλη αλλα νομιζω οτι δινουν μια καλη γευση του θεματος.

Ξεκινημα λοιπον και στα 500 μετρα ηδη ειχαμε πιασει να μπαινουμε στο δασος...

 

[Ταξιδευτής]

Η διαδρομη ξεκινουσε με τον καλυτερο τροπο. Μπροστα ο Matti με το VFR 1200 του, στη μεση εγω και πισω ο φιλος με το Triumph, ρολαραμε με σταθερο τεμπο αναμεσα στα πανυψηλα δεντρα και τα ομορφα σπιτακια στην ακρη του δρομου.

 

[Ταξιδευτής]

Το να περιγραψεις τα τοπια αυτα ειναι λιγο δυσκολο... Eιναι ενα συνοθυλευμα πυκνων δασων απο δεντρα που στην Ελλαδα εχω συνδιασει με μεγαλα βουνα οπως η Πινδος, παρεα με μικροτερα δεντρα οπως αυτα που βλεπει κανεις σε παρκα μιας πολης, και ολα αυτα μαζι με ανοιχτα σημεια και σπιτακια...

Ενα ομορφο μπερδεμα ειν' ολο αυτο, ομως το μεγαλο πανηγυρι γινεται στα πυκνα κομματια του δασους οπου το μυαλο σαστιζει διοτι ναι μεν τα θηριωση δεντρα υπαρχουν ομως λειπει το υψομετρο που εχω συνηθισει να πηγαινει παρεα με αυτα τα τοπια. Μεχρι που θυμιζω στον εαυτο μου σε ποιο παραλληλο βρισκομαι...

 

[Ταξιδευτής]

Η μερα ειναι τελεια για μοτοβολτα. 18 βαθμοι θερμοκρασιας και ενας ηλιος λαμπρος που στεκει περηφανα στον ουρανο και χρωματιζει τα τοπια με τον καλυτερο τροπο, τοσο μεσα στα δαση οσο και στις χαρακτηριστικες απεραντες ανοιχτωσιες αυτης της χωρας.

Θεα απλετη, ο οριζοντας και ενας γαλανος ουρανος...

 

[Ταξιδευτής]

Και εκει που αρχιζεις να βαριεσαι τα ανοιχτα κομματια, τσουπ! λες και καποιος ακουει τις σκεψεις σου και ξανατρυπωνεις στο δασος...

(Σημειωση: Η συγκεκριμενη φωτογραφια ειναι βγαλμενη Απριλη μηνα. Δεν μοιαζει με χειμωνιατικες εικονες στις δικες μας ευλογημενες ορεινες διαδρομες της Ελλαδας; Σαν να μπορω να νοιωσω το κρυο να προσπαθει να τυπωσει μεσα στο μπουφαν και τα ρουθουνια να γεμιζουν απο τις μεθυστικες μυρωδιες του ξυλου που καιει στα τζακια...)

 

[Ταξιδευτής]

Χωρις να το καταλαβω ειχαμε ηδη φτασει στo Porvoo με τη πανεμορφη παλια του πολη απλωμενη διπλα στο ποταμι. Η πολη αυτη ειναι ενα απο τα πιο ομορφα τουριστικα αξιοθεατα της νοτιας Φινλανδιας και σιγουρα αξιζει μια λεπτομερη επισκεψη...

 

[Ταξιδευτής]

Ηταν η πρωτη φορα που καβαλουσα τη μηχανη εδω πανω και πραγματικα ειχα εκεινο το γνωριμο τεραστιο χαμογελο απολυτης ευτυχιας που δεν χωρα μεσα στο κρανος...
Ακολουθουσα κατα ποδας τον εξαιρετικο ρυθμο του μαυρου VFR και δεν χορταινα τις ομορφιες που εβλεπα τριγυρω.

Και εκει που νομιζα οτι δεν μπορουσε να γινει πιο ομορφο το τοπιο, ερχοταν η επομενη στροφη να με διαψευσει πανηγυρικα...

 

[Ταξιδευτής]

Η διαδρομη αυτη ηταν μια σκετη αποκαλυψη.
Ο μικρος επαρχιακος δρομος μια βουτουσε βαθια στη καρδια του δασους...

 

[Ταξιδευτής]

...και μια εβγαινε εξω να παρει αλμυρες ανασσες θαλασσινου νερου κυλωντας παραλληλα στη δαντελωτη ακτογραμμη του αρχιπελαγου.

 

[Ταξιδευτής]

Η ωρα ειχε περασει μαζι με τα χιλιομετρα και πλεον ειχαμε φτασει στο προορισμο μας.
Το νησακι Pellinki απλωνοταν καταφυτο στην αντικρυστη οχθη και εμεις παρκαραμε τις μηχανες μπροστα στην αποβαθρα περιμενοντας το φερρυ που θα μας περνουσε απεναντι.
(Καιρος και για μερικες δικες μας φωτογραφιες αυτη τη φορα γιατι στο τελος δεν θα μας πιστευουν οτι πηγαμε καν σακειθε!)

 

[Ταξιδευτής]

Εδω επιτρεψτε μου μια μικρη διευκρινιση.
Το Φινλανδικο αρχιπελαγος εχει εκατονταδες μικρα και μεγαλυτερα νησακια, καποια κατοικημενα και καποια οχι. Πολλα απο αυτα ενωνονται με τη στερια με τη βοηθεια μικρων υπερσυγχρονων ferry boats λιγο διαφορετικα απο αυτα που ξερουμε στην Ελλαδα. Αυτα τα φερρυ μετακινουνται απο τη μια ακτη στην αλλη με συρματοσχοινο και ειναι ουσιαστικα αυτοματοποιημενα.

Τοσο στην εισοδο τους οσο και την εξοδο εχουν μια σειρα απο τρια φαναρια που αναβουν κοκκινο η πρασινο και καθοδηγουν τους οδηγους των οχηματων για το τι πρεπει να κανουν.

Καθε φαναρι υποδηλωνει μια λωριδα μεσα στο φερρυ.
Καταρχας, οταν το πλοιο φτανει στην ακτη, και τα τρια φαναρια ειναι κοκκινα μεχρι να βγουν ολα τα οχηματα που ειναι μεσα.
Μετα αναβει το πρασινο για τη λωριδα 1 οποτε ολα τα οχηματα που ειναι μπροστα στην ουρα μπαινουν στη λωριδα 1 μεχρι να γεμισει.
Κατοπιν αναβει το πρασινο για τη λωριδα 3 και τα υπολοιπα οχηματα πηγαινουν εκει, και τελος αναβει το πρασινο για τη μεσαια λωριδα 2, οπου και μπαινουν και τα βαρια οχηματα (αν υπαρχουν).
Ολα αυτα απλουστατα, ταχυτατα, χωρις κανενα εκνευρισμο και το πιο σημαντικο χωρις ολους εκεινους τους γνωστους βαρυμαγκες παρκαδορους/ημιθεους που ξερουμε στην Ελλαδα.

Και το καλυτερο; Αυτα τα φερρυ ειναι εντελως δωρεαν.

 

[Ταξιδευτής]

Αφου περασαμε απεναντι ηταν καιρος να βρουμε τη καφετερια και να αραξουμε για ενα ωραιο καφεδακι και κανενα γλυκακι.
Προχωροντας στο δασος, σε καποια στιγμη ο Matti εκανε αποτομα δεξια σε ενα μικρο παραδρομο και λιγο αργοτερα ειχαμε βγει σε ενα απιθανο ξεφωτο που ευκολα μπορουσε να θυμισει κατι απο Χαλκιδικη...

Η καφετερια δεν θα μπορουσε να ειναι πιο ομορφη και σε καλυτερο σημειο! Ενα ωραιο μικρο ξυλινο παραδοσιακο σπιτακι με ενα μεγαλο ξυλινο ντεκ, αναμεσα στα δεντρα του δασους και ακριβως διπλα στη θαλασσα.

Μπροστα στο μαγαζι βρισκοταν μια πληρως εξοπλισμενη παιδικη χαρα, ενα μινι γκολφ και οι εγκαταστασεις για τους λουομενους που ερχονται εδω το καλοκαιρι.
(Το καφε σπιτακι που διακρινεται στο βαθος της αποβαθρας ειναι ...πλωτη σαουνα η οποια μπορει να μετακινειται σε διαφορες τοποθεσιες της περιοχης για τους επισκεπτες.)

 

[Ταξιδευτής]

Μη ξεγελιεστε απο την ελλειψη κοσμου... Μπορει οταν πηγαμε εμεις το μερος να ηταν σχεδον αδειο, ομως εδω το καλοκαιρι γινεται λαικο προσκυνημα τοσο απο απλους επισκεπτες οσο και απο μηχανοβιους που ερχονται να απολαυσουν μια μπυρα στην εξοχη.
Kαι ενιοτε ριχνουν και καμια πενια.