Ταξιδευτής
Αμετανόητα ονειροπόλος
Με τα καφεδακια μας ανα χειρας η συνεχεια μας βρηκε να μιλαμε για ολα εκεινα που συνδεουν αρρηκτα τους απανταχου μηχανοβιους στο κοσμο και τους κανουν να νοιωθουν σαν παλιοι καλοι φιλοι που συναντιουνται ξανα μετα απο καιρο. Μηχανες παλιες και νεες, ταξιδια, περιπετειες και αναποδιες, χαρες και λυπες, μοναδικες στιγμες πανω στα σιδερενια αλογα, εικονες, αναμνησεις, ονειρα και στοχοι για το επομενο ταξιδι, την επομενη σεζον, την επομενη βολτα.
Ο Matti μιλουσε πολυ καλα αγγλικα αλλα και ο φιλος του παροτι δεν ελεγε λεξη στα Αγγλικα, εδειχνε να καταλαβαινει μια χαρα τα οσα ειπωνονταν. Τα χαμογελα εδιναν και επαιρναν μαζι με τις ιστοριες και για πολλοστη φορα επιβεβαιωνα στο μυαλο μου αυτο που ελεγα παντα: οι μοτοσυκλετιστες ειναι απο τη καλυτερη παστα ανθρωπων! Τελος.
Ως νεο στη τοπικη κοινοτητα μου εδωσαν κατευθυνσεις, συμβουλες και προτασεις για ενα σωρο πραγματα. Απο το που εχει καλες διαδρομες μεχρι το πως να κανω σωστα τη προετοιμασια για την χειμερια ναρκη της Αυρας για το μακρυ χειμωνα μπροστα.
Το καλυτερο ομως ο Matti μου το φυλλουσε για το τελος.
- Τι λες μετα απο εδω να παμε μια μικρη βολτα μεχρι τη μοτολεσχη μας; Εχεις χρονο;
- Και το ρωτας; Εννοειται!
- Μονο να σε προειδοποιησω, ο μεσος ορος ηλικιας των μελων μας ειναι λιγο αυξημενος...
Εχοντας χρονια εμπειρια απο τη ΛΕΜΟΤ στην Ελλαδα και τις αντιστοιχες παλιοσειρες στην Ελλαδα, αυτο ηταν μουσικη για τα αυτια μου. "Δεν νομιζω οτι θα υπαρχει κανενα προβλημα φιλε."
Καβαλησαμε τις μηχανες και πηραμε το δρομο της επιστροφης με ροτα αυτη τη φορα προς τα προαστια της πρωτευουσας, εκει οπου τις τελευταιες 4 δεκαετιες στεγαζεται μια απο τις πιο παλιες μοτολεσχες της Φινλανδικης κοινοτητας: η Helsingin Moottoripyöräilijäkerho η πιο απλα HMPK.
Κατα τις 6 το απογευμα φτασαμε στη λεσχη. Ενα παλιο χαμηλο βιομηχανικο κτηριο με μια μικρη αυλη μπροστα που αν δεν γνωριζες δεν υπηρχε καμια περιπτωση να πιστεψεις οτι στεγαζει μια τοσο ενεργη μοτοκοινοτητα. Αφησαμε τις μηχανες και ο Matti επιασε κατευθειαν τις δημοσιες σχεσεις με καποια φιλαρακια του.
Ο Matti μιλουσε πολυ καλα αγγλικα αλλα και ο φιλος του παροτι δεν ελεγε λεξη στα Αγγλικα, εδειχνε να καταλαβαινει μια χαρα τα οσα ειπωνονταν. Τα χαμογελα εδιναν και επαιρναν μαζι με τις ιστοριες και για πολλοστη φορα επιβεβαιωνα στο μυαλο μου αυτο που ελεγα παντα: οι μοτοσυκλετιστες ειναι απο τη καλυτερη παστα ανθρωπων! Τελος.
Ως νεο στη τοπικη κοινοτητα μου εδωσαν κατευθυνσεις, συμβουλες και προτασεις για ενα σωρο πραγματα. Απο το που εχει καλες διαδρομες μεχρι το πως να κανω σωστα τη προετοιμασια για την χειμερια ναρκη της Αυρας για το μακρυ χειμωνα μπροστα.
Το καλυτερο ομως ο Matti μου το φυλλουσε για το τελος.
- Τι λες μετα απο εδω να παμε μια μικρη βολτα μεχρι τη μοτολεσχη μας; Εχεις χρονο;
- Και το ρωτας; Εννοειται!
- Μονο να σε προειδοποιησω, ο μεσος ορος ηλικιας των μελων μας ειναι λιγο αυξημενος...
Εχοντας χρονια εμπειρια απο τη ΛΕΜΟΤ στην Ελλαδα και τις αντιστοιχες παλιοσειρες στην Ελλαδα, αυτο ηταν μουσικη για τα αυτια μου. "Δεν νομιζω οτι θα υπαρχει κανενα προβλημα φιλε."
Καβαλησαμε τις μηχανες και πηραμε το δρομο της επιστροφης με ροτα αυτη τη φορα προς τα προαστια της πρωτευουσας, εκει οπου τις τελευταιες 4 δεκαετιες στεγαζεται μια απο τις πιο παλιες μοτολεσχες της Φινλανδικης κοινοτητας: η Helsingin Moottoripyöräilijäkerho η πιο απλα HMPK.
Κατα τις 6 το απογευμα φτασαμε στη λεσχη. Ενα παλιο χαμηλο βιομηχανικο κτηριο με μια μικρη αυλη μπροστα που αν δεν γνωριζες δεν υπηρχε καμια περιπτωση να πιστεψεις οτι στεγαζει μια τοσο ενεργη μοτοκοινοτητα. Αφησαμε τις μηχανες και ο Matti επιασε κατευθειαν τις δημοσιες σχεσεις με καποια φιλαρακια του.
