1) ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ
Η συζήτηση στο φανάρι, όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά και επιβάλλεται. Εάν η μοτοσικλέτα του άλλου είναι καινούρια, μια ανώδυνη, ευγενική ερώτηση είναι: “Από την αντιπροσωπεία την πήρες ή από εισαγωγέα;” Αντίστροφα, μια αγενής ερώτηση είναι: “Είναι από τα γερμανικά με τα κλειστά μοτέρ;”
Η συζήτηση στο φανάρι, γίνεται πάντα στον ενικό. Ο πληθυντικός χρησιμοποιείται (αν χρησιμοποιηθεί), από τον μεγαλύτερης ηλικίας μοτοσικλετιστή προς τον νεαρότερο. Ο λόγος είναι απλός. Ο “μεγάλος” μπορεί να νομίζει ότι τον προκαλείς, θεωρώντας τον “μπάρμπα” , όπου για να σώσει την μοτοσυκλετιστική του τιμή, θα φύγει σφεντόνα από το φανάρι, θα γίνει ανάμνηση και θα το έχετε κρίμα στο λαιμό σας. Όταν δυο μοτοσικλετιστές συνομιλούν στον πληθυντικό στο φανάρι, είναι πάντα γιατροί με BMW και θα πρέπει να προσέξετε να μην χτυπήσετε στις βαλίτσες όταν τους προσπερνάτε με το παπί σας.
Η ιδανική όμως ερώτηση που πιθανόν να αποτελέσει την απαρχή αιώνιας φιλίας, είναι “ευχαριστημένος;” Έτσι δίνετε την δυνατότητα στον κάτοχο της μοτοσικλέτας να αποδείξει την καλή του κρίση απαντώντας “πολύ ευχαριστημένος” ή την ικανοποίηση να θάψει αντιπρόσωπο, μοντέλο, τον Yoshihiro Honda και όλο του το σόι. Όχι και μικρή χαρά όταν δουλεύεις κλητήρας σε τράπεζα με 53 καθαρά.
Σημαντικό. ΠΟΤΕ, μα ΠΟΤΕ, δεν κλείνουμε την λουρίδα ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Ο ευγενικός μοτοσικλετιστής σταματά στην διάβαση. Αν ρωτήσετε “Πόσο;” ο κανόνας είναι “τόσο ώστε να μπορεί να ελιχθεί μια Harley Davidson Electra Glide (το touring μοντέλο)”. Αν πάτε ακόμη πιο μπροστά, πάει να πει ότι περάσατε με κόκκινο οπότε πάμε σε άλλο κεφάλαιο του οδηγού. Αν πάτε πιο πίσω, ελάτε στην θέση του Electra Glide! Σε περίπτωση όμως που κλείνετε την λουρίδα, οι παραδεδεγμένες αντιδράσεις του συνάδελφου μοτοσικλετιστή είναι οι εξής: α) Να σας αγνοήσει β) Να δώσει τρεις μικρές γκαζιές που σημαίνουν “λίγο πιό μπροστά” γ) Να σας πει με μέση φωνή “λίγο πιο μπροστά” δ) Να ελιχθεί ανάμεσα στα αυτοκίνητα και να στηθεί μπροστά σας, εκδηλώνοντας εμπράκτως την δυσαρέσκειά του για την αγένειά σας ε) Να σπρώξει με την μπροστινή ρόδα του, την πίσω ρόδα σας (αυτό προϋποθέτει πολυετή φιλία και πρέπει να γίνεται με μοτοσικλέτες με διαφορά κάτω των 30 κιλών)
Άλλο. Όταν αναφέρεστε στην μοτοσικλέτα του άλλου, δεν την αποκαλείτε “μηχανάκι”. Αν τον ρωτήσετε “πώς πάει;”, ο άλλος έχει δικαίωμα να πει “καλό μηχανάκι” έστω και αν είναι FZR, αλλά ποτέ δεν ρωτάτε “τραβάει το μηχανάκι;” Η εξαίρεση του κανόνα ισχύει όταν έχετε και σεις μοτοσυκλέτα του ίδιου κυβισμού και δυνατοτήτων. Όχι όμως και αν δεν είναι και οι δύο ευρωπαϊκές ή γιαπωνέζικες. Σε περίπτωση που οι δυο μοτοσικλέτες είναι κατασκευασμένες σε διαφορετικές ηπείρους, η επικοινωνία πρέπει να αποφεύγεται. Ο κανόνας δεν ισχύει για μοτοσικλέτες που κατασκευάστηκαν μετά το '70, στην Αφρική ή στην Ωκεανία.
Τώρα ορισμένοι κανόνες σε περίπτωση ανταγωνιστικής σχέσης στο φανάρι.
Αν δεν θέλετε κόντρα δεν ρίχνετε μικρές γκαζιές. Του κανόνα εξαιρούνται δίχρονα, κατασκευασμένα πριν το '82 που έχουν πρόβλημα στο ρελαντί. Έτσι συμπεραίνουμε ότι αν έχετε VFR και σταματήσει δίπλα σας Sachs, τριτάχυτο, με κουλουρά, που ρίχνει μικρές γκαζιές, δεν σημαίνει ότι αυτό αποτελεί πρόκληση για κόντρα. Ο άνθρωπος κοιτάζει να μην του σβήσει το μοτέρ και σε περίπτωση που το παρεξηγήσετε και τον “ξεσκίσετε”, σκεφτείτε πώς θα διηγείστε το βράδυ την ιστορία: “Στεκόμουν στο φανάρι και δίπλα μου σταματάει ένας κουλουράς, με καπελάκι με αυτιά και ένα κακό Sachs. Ξεκινάμε και ...” Συμφωνείτε ότι κάπου χαλάει το ηρωικό της ιστορίας.
Ο τρόπος που αναγνωρίζεται ο επίδοξος αντίπαλος είναι ο ρυθμός στις γκαζιές. Το κάλεσμα για κόντρα είναι τρεις μικρές γκαζιές στην αρχή και ανέβασμα των στροφών όταν ανάψει το κόκκινο των πεζών. Στα παπιά είναι μικρά τινάγματα του μπροστινού τροχού (σαν πρόωρη εκσπερμάτιση). Όλα τα ανωτέρω δεν ισχύουν για ευρωπαϊκές μοτοσικλέτες. Απλά, ο άνθρωπος προσπαθεί να μην του σβήσει το μοτέρ. Τα ανωτέρω, όμως, δεν ισχύουν όταν το φανάρι βρίσκεται πριν από στροφή, γιατί όπως ξέρουμε τα ευρωπαϊκά πάνε καλά στις στροφές.
Συνεχίζουμε με την συμπεριφορά του μοτοσικλετιστή απέναντι στους αυτοκινητιστές. Τους αγνοείτε. Ποιος, άλλωστε, μοτοσικλετιστής θα ήθελε να μιλήσει σε έναν γιωταχή;
Οι συνηθισμένες ερωτήσεις των αυτοκινητιστών είναι: “Πόσο κάνει;” και “Πόσα πιάνει;” Οι σωστές απαντήσεις είναι: “Όσα δεν θα βγάλεις ποτέ στην ζωή σου” και (αν είναι παπί) “Τριακόσια” ή (αν είναι GSX) “Είκοσι”.
Διανθείστε την απάντηση με χαριτωμένα τρικ και καλόγουστες πινελιές. Στραβώστε το στόμα όταν μιλάτε και τινάζετε το κεφάλι κατά πίσω. Έτσι βοηθάτε τον αυτοκινητιστή να πει το βράδυ μια ωραία ιστορία: “Γυναίκα, είδα έναν στην Σόλωνος με μοτοσικλέτα. Το στόμα του ήταν στραβωμένο και τρέχανε σάλια...” Ταυτόχρονα, προπονείστε για μελλοντική συμφόρηση.
Αν σας πουν “κάνε μας μια σούζα”, μπορείτε να απαντήσετε “κάνε μας μια πίπα”. Ο καθένας πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί.
Ο σωστός μοτοσικλετιστής στήνεται μπροστά από τα BMW. Κοντράρει τα GTI. Γκαζώνει όταν δει Μercedes. Αν όμως βρίσκεται δίπλα σε: Ferrari, Porsche, Lamborghini κλπ, και έχει μοτοσικλέτα κάτω των 100 ίππων, κάνει την τρελή. Αν έχει συνεπιβάτη, δείχνει στο άλλο πεζοδρόμιο και λέει: “Κοίτα εκεί, ένα κανελί σκυλάκι που έφυγε”. Αν οδηγεί μόνος, ξεκαβαλάει και κοιτάει σκυθρωπά την αλυσίδα (οι αυτοκινητιστές δεν ξέρουν από αλυσίδες). Σε αυτήν την περίπτωση, περιμένει το άλλο φανάρι για να ρίξει σε κάποιον βολικότερο.
“Θέλουνε να σας γ.....ε τις γυναίκες, να κάψουνε τα σπίτια σας και να σφάξουνε τα παιδιά σας” (λόγια του Νίκου Αλέφαντου, προπονητή στους ποδοσφαιριστές του Πανιωνίου, πριν από παλαιότερο ματς με τον Ολυμπιακό).
Συνεχίζουμε με τους ταξιτζήδες. Ο ταξιτζής είναι σχεδόν άτρωτος. Στο φανάρι, ο ταξιτζής είναι ακίνδυνος. Ο ταξιτζής είναι αδηφάγο ον και μπορεί να χτυπηθεί ΜΟΝΟ στο στομάχι. Κλείστε του την οπτική γωνία προς την στάση των λεωφορείων, ώστε να μην ξέρει αν υπάρχει πελάτης που του κάνει σήμα για κούρσα. Ο ταξιτζής δεν χτυπιέται αλλιώς. Δεν τον ενδιαφέρουν οι κόντρες. Δεν νιώθει την ανάγκη να είναι φιλικός. Δεν τον απασχολεί τίποτα. Μόνο οι κούρσες. Πολλές κούρσες. Στερώντας του τις κούρσες, τον καταδικάζετε σε αργό και βασανιστικό θάνατο.
Εδώ θα ήθελα να αναφερθώ σε νοσταλγικές αναμνήσεις από μια όχι και τόσο μακρινή εποχή. Πριν λίγα μόλις χρόνια, έφτανες στο κάθε φανάρι και είχες ξυρίσει 6-8 καθρέφτες. Σήμερα, τα περισσότερα αυτοκίνητα δεν έχουν καθρέφτες ή έχουν από αυτούς με ελατήρια ή με το που βλέπουν μοτοσικλετιστή, επιβάτης και συνεπιβάτης τους διπλώνουν. Ο σημερινός μοτοσικλετιστής είναι ζήτημα αν χτυπάει έναν καθρέφτη τον μήνα.
Συμπερασματικά, η καλή συμπεριφορά του μοτοσικλετιστή στα φανάρια είναι δύσκολη υπόθεση. Γι αυτό, καλύτερα, να περνάμε με κόκκινο.
