Σαν σήμερα στον κόσμο της Μοτοσυκλέτας

[thenos]

Έχει καιρό που τριγυρνάει στο μυαλό μου η δημιουργία ενός θέματος σχετικό με ιστορικά γεγονότα που έχουνε συμβεί στον κόσμο της μοτοσυκλέτας σύμφωνα με τις μέρες του ημερολογίου.
Λέω λοιπόν να το ξεκινήσω...

-Σαν σήμερα στις 10 Νοεμβρίου 1885, ο Γκότλιμπ Ντάιμλερ, ιδρυτής αργότερα της Mercedes κατασκεύασε την πρώτη μοτοσικλέτα, με μέγιστη ταχύτητα 12 χλμ/ώρα.



Ο Γκότλιμπ Βίλχελμ Ντάιμλερ (Gottlieb Wilhelm Daimler, 17 Μαρτίου 1834 - 6 Μαρτίου 1900) ήταν μηχανικός, βιομηχανικός σχεδιαστής και βιομήχανος, ο οποίος γεννήθηκε στο Σόρντορφ της σημερινής Γερμανίας. Υπήρξε πρωτοπόρος στη δημιουργία των μηχανών εσωτερικής καύσης και στην ανάπτυξη της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Ο Ντάιμλερ και ο συνεταίρος του Βίλχελμ Μάιμπαχ ήταν δύο εφευρέτες των οποίων στόχος ήταν να δημιουργήσουν μικρούς κινητήρες υψηλής ταχύτητας που να μπορούν να τοποθετηθούν σε οποιοδήποτε μέσο μετακίνησης.
Το 1890, ίδρυσαν τη Daimler-Motoren-Gesellschaft (DMG) και το 1892 πούλησαν το πρώτο τους αυτοκίνητο.
Ο Ντάιμλερ αρρώστησε και έκανε ένα διάλειμμα στην επιχειρηματική του δραστηριότητα. Με την επιστροφή του, συνάντησε δυσκολίες με τους υπόλοιπους μετόχους, γεγονός που οδήγησε στην παραίτησή του (και του Μάιμπαχ) το 1893. Επέστρεψαν και οι δύο το 1894.
Το 1900, ο Ντάιμλερ πέθανε και ο Βίλχελμ Μάιμπαχ άφησε τη DMG το 1907. Το 1924, η διοίκηση της DMG υπέγραψε μία συμφωνία μακροχρόνιας συνεργασίας με τη Μπεντς & Σια του Καρλ Μπεντς και το 1926 οι δύο εταιρείες συγχωνεύτηκαν στη Daimler-Benz AG, η οποία εξελίχθηκε στη σημερινή Daimler AG.

 

[forester]

Αλλο ενα ωραιο θεμα

 

[thenos]

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Ο Βαλεντίνο Ρόσι (Valentino Rossi) είναι Ιταλός επαγγελματίας οδηγός μοτοσικλέτας αγώνων και εννέα φορές παγκόσμιος πρωταθλητής.

Γεννήθηκε στο Ούρμπινο στις 16 Φεβρουαρίου 1979. Γιος του Γκρατσιάνο Ρόσι, ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του. Ξεκίνησε να οδηγεί μοτοσικλέτες αγώνων από πολύ μικρός. Αρχικά οδηγούσε κάρτ και το 1990 κατέκτησε το τοπικό πρωτάθλημα.

Το πρώτο του Γκραν πρι με μοτοσικλέτα έγινε το 1996, με Aprilia, στα 125 cc και τερμάτισε ένατος. Την επόμενη χρονιά κέρδισε το πρώτο του παγκόσμιο πρωτάθλημα και έπειτα άλλαξε κατηγορία. Πήγε στην κατηγορία 250 cc , στην οποία τερμάτισε το 1998 δεύτερος και κατέκτησε τον παγκόσμιο τίτλο το 1999, ξανά με Aprilia.

Κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα στα 500 cc με Honda το 2001, το παγκόσμιο πρωτάθλημα MotoGP το 2002 και το 2003 και μετά, με Yamaha το 2004, το 2005, το 2008 και το 2009. Το 2006 είχε τερματίσει δεύτερος πίσω από το Νίκι Χέιντεν και το 2007 τρίτος πίσω από τους Κέισι Στόνερ και Ντάνι Πεντρόσα. Το 2010 τραυματίστηκε σοβαρά στο Γκραν Πρι της Ιταλίας, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός για αρκετό χρονικό διάστημα. Τελικά, τερμάτισε τρίτος πίσω από τους Χόρχε Λορένθο και Ντάνι Πεντρόσα.

Το 2011 υπέγραψε διετές συμβόλαιο με τη Ducati.Την ίδια χρονιά τερμάτισε έβδομος, με μόλις μία τρίτη θέση στο Γαλλικό Γκραν Πρι, και το 2012 έκτος με καλύτερη επίδοση τη δεύτερη θέση στον αγώνα της Γαλλίας και στον Άγιο Μαρίνο.

Το 2013 επέστρεψε με διετές συμβόλαιο στη Γιαμάχα, με την οποία ολοκλήρωσε τη σεζόν στην 4η θέση και έχοντας τερματίσει 6 φορές στο βάθρο, με τη μία μάλιστα να είναι νίκη (Ολλανδικό Γκραν Πρι). Το 2014 με 2 νίκες (Γκραν Πρι Σαν Μαρίνου και Γκραν Πρι Αυστραλίας) και συνολικά 13 βάθρα τερμάτισε στη δεύτερη θέση με 295 βαθμούς.

Το 2015 ενώ ήταν πολύ κοντά στο να κερδίσει το πρωτάθλημα στον αγώνα της Μαλαισίας κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο Ισπανός πιλότος της Repsol Honda, Μαρκ Μάρκεθ, πλησίαζε επικίνδυνα τον Ρόσι. Σε μια στιγμή ο Μάρκεθ είχε κολλήσει την μηχανή του πάνω σε αυτή του Ρόσι. Ύστερα από μερικά προσπεράσματα μεταξύ τους, ο Μάρκεθ θέλησε να τον περάσει μια και καλή. Όμως ο Ρόσι τον έσπρωξε με το πόδι σε μια επαφή τους. Ο Μάρκεθ έπεσε και μετά τον αγώνα ο Ρόσι δεν πήρε κανέναν βαθμό επειδή οι αγωνοδίκες τον μηδένισαν για αντιαθλητική συμπεριφορά. Ο Ρόσι δεν κατάφερε να καλύψει την διαφορά μέχρι το τέλος της σαιζόν και έχασε το πρωτάθλημα.

Το 2016 η διαφορά στους βαθμούς ανάμεσα στον Ρόσι και τον πρωτοπόρο Μάρκεθ ήταν μεγάλη, αλλά ο Μάρκεθ τελικά κατέκτησε το πρωτάθλημα.

 

[thenos]

In memoriam – 7 χρόνια χωρίς τον Marco Simoncelli

Σαν σήμερα έφυγε απο την ζωή στην πίστα πίστα Σεπάνγκ της Μαλαισίας ο Marco Simoncelli «Super Sic» καθώς έχασε τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας του στην στροφή 11 του δεύτερου γύρου του GP Μαλαισίας, και στην προσπάθειά του να γλιτώσει την πτώση γύρισε προς το εσωτερικό της στροφής, όπου εμβολίστηκε από τους Valentino Rossi και Colin Edwards, οι οποίοι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να αποφύγουν το μοιραίο.

 

[forester]

Στο παραπάνω ποστ/επέτειο, δε μπορώ να πατήσω κουμπάκι like.... , όσο κι αν μ' αρέσει η ιδέα του Θάνου για το θέμα και που μας θύμησε τη συγκεκριμένη μαύρη επέτειο.
R.I.P Marco...

 

[rodouma]

Στο παραπάνω ποστ/επέτειο, δε μπορώ να πατήσω κουμπάκι like.... , όσο κι αν μ' αρέσει η ιδέα του Θάνου για το θέμα και που μας θύμησε τη συγκεκριμένη μαύρη επέτειο.
R.I.P Marco...

Θοδωρή, διευκρινίζω για την αποτροπή ετεροπροσδιορισμού της πράξης μου... αν το δει κανείς αυστηρά με τη τρέχουσα χρήση του "Like" στα social media, τότε έχεις δίκιο... μοιάζει κάπως....στη προκειμένη όμως περίπτωση, το "Like" δεν σημαίνει "μ' αρέσει η ιδέα του Θάνου για το θέμα..." αλλά δηλώνει τη συμπάθεια (συν+πάσχω) και τη λύπη μου ως προς το γεγονός (που ανασύρει ο Θάνος) καθαυτό...αυτό, θεωρώ ότι οι περισσότεροι εδώ μέσα μπορούμε να το διακρίνουμε...

 

[thenos]

Θοδωρή, διευκρινίζω για την αποτροπή ετεροπροσδιορισμού της πράξης μου... αν το δει κανείς αυστηρά με τη τρέχουσα χρήση του "Like" στα social media, τότε έχεις δίκιο... μοιάζει κάπως....στη προκειμένη όμως περίπτωση, το "Like" δεν σημαίνει "μ' αρέσει η ιδέα του Θάνου για το θέμα..." αλλά δηλώνει τη συμπάθεια (συν+πάσχω) και τη λύπη μου ως προς το γεγονός (που ανασύρει ο Θάνος) καθαυτό...αυτό, θεωρώ ότι οι περισσότεροι εδώ μέσα μπορούμε να το διακρίνουμε...

Μάνο...

 

[forester]

Θοδωρή, διευκρινίζω για την αποτροπή ετεροπροσδιορισμού της πράξης μου... αν το δει κανείς αυστηρά με τη τρέχουσα χρήση του "Like" στα social media, τότε έχεις δίκιο... μοιάζει κάπως....στη προκειμένη όμως περίπτωση, το "Like" δεν σημαίνει "μ' αρέσει η ιδέα του Θάνου για το θέμα..." αλλά δηλώνει τη συμπάθεια (συν+πάσχω) και τη λύπη μου ως προς το γεγονός (που ανασύρει ο Θάνος) καθαυτό...αυτό, θεωρώ ότι οι περισσότεροι εδώ μέσα μπορούμε να το διακρίνουμε...

ασφαλώς!
Απλώς εμένα δεν πήγαινε με τίποτα το χέρι, οπότε έγραψα.
Σίγουρα μ αρέσει που το έβαλε ο Θάνος, το είπα κιόλας.

ΥΓ: δεν τίθεται θέμα ετεροπροσδιορισμού του like σου Μάνο

 

[thenos]

Στο παραπάνω ποστ/επέτειο, δε μπορώ να πατήσω κουμπάκι like.... , όσο κι αν μ' αρέσει η ιδέα του Θάνου για το θέμα και που μας θύμησε τη συγκεκριμένη μαύρη επέτειο.
R.I.P Marco...

Για να θυμηθούμε τον "αφάνα" το έβαλα..
Και μόνο..

 

[forester]

Για να θυμηθούμε τον "αφάνα" το έβαλα..
Και μόνο..

Ναι φιλος. Το ιδιο ειπα.

 

[thenos]

Σαν σήμερα 17/11/1906 γεννήθηκε ο Σοϊχίρο Χόντα, ιάπωνας σχεδιαστής αυτοκινήτων και μοτοσικλετών, που παρέλαβε τη βιοτεχνία ποδηλάτων του πατέρα του για να τη μετατρέψει στον σημερινό κολοσσό.

Η απαρχή.
Ο πατέρας του είχε μηχανουργείο επισκευής ποδηλάτων. Από πολύ μικρός ο Χόντα βοηθούσε τον πατέρα του στις μηχανουργικές εργασίες και έδειξε το ταλέντο του στις κατασκευές. Στα 16 του, μόλις τελείωσε το σχολείο, ταξίδεψε στο Τόκυο για να εκπαιδευτεί ως μηχανικός αυτοκινήτων. Επέστρεψε στον τόπο του έξι χρόνια αργότερα και άνοιξε τη δική του μικρή επιχείρηση. Από νεαρή ηλικία ο Χόντα εκδήλωσε την αγάπη του για τους αγώνες, με τους οποίους ήρθε σε επαφή κατά την παραμονή του στο Τόκυο. Ένα σοβαρό ατύχημα που είχε όμως το 1937 τον ώθησε να στρέψει την προσοχή του αποκλειστικά στην εξέλιξη και προώθηση μηχανολογικών προϊόντων.

Μετά το τέλος του πολέμου ο Χόντα μάζεψε όσες αχρηστευμένες μοτοσικλέτες μπόρεσε να βρει και από τα εξαρτήματά τους κατασκεύασε τρεις "καινούργιες", τις οποίες πώλησε. Ασχολήθηκε με την κατασκευή μοτοσικλετών και στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ο Honda άρχισε να σχεδιάζει και να κατασκευάζει μικρούς κινητήρες, τους οποίες πωλούσε σε άλλους κατασκευαστές. To 1949 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Τακέο Φουζισάβα (Takeo Fujisawa), έναν άνθρωπο ιδιαίτερα ικανό στο να διαχειρίζεται την περιουσία της εταιρίας. Από εκείνη τη στιγμή Χόντα και Φουζισάβα απέκτησαν διακριτούς ρόλους. Ο πρώτος θα ασχολούνταν αποκλειστικά με το σχεδιαστικό, μηχανολογικό και κατασκευαστικό κομμάτι (κάτι στο οποίο είχε, αναμφισβήτητα, μεγάλο χάρισμα), ενώ ο δεύτερος θα αναλάμβανε την οικονομική διαχείριση και διεύθυνση της εταιρίας, πεδίο στο οποίο ο Χόντα δεν διακρίθηκε ποτέ. Μάλιστα, η συνεργασία τους αυτή μετατράπηκε και σε μια μακρόχρονη φιλία, που τη χαρακτήριζε ο βαθύτατος αλληλοσεβασμός.

Αρχή στην κατασκευή μοτοσικλετών.
Το 1952 η Honda Motor Co. άρχισε να κατασκευάζει τις δικές της μοτοσικλέτες. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το Cub, μια μικρή, οικονομική μοτοσικλέτα που "απογείωσε" τις πωλήσεις της εταιρίας. Το Cub,μάλιστα,χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως το ιαπωνικό "Model T". Σε κάθε του βήμα και σε κάθε προσπάθειά του ο Χόντα έδειξε ότι δεν του άρεσε να ακολουθεί την δοκιμασμένη οδό.

Πάντοτε ζητούσε το νέο,το πρωτοποριακό. Ήθελε να ακούει τις ιδέες των συνεργατών και υπαλλήλων του και προσπαθούσε να τους δώσει κίνητρα, ώστε να εκφράζονται ελεύθερα και να ανταλλάσσουν απόψεις πάνω στα ζητήματα της δουλειάς τους. Χαρακτηριστικό είναι, μάλιστα, ότι στο χώρο εργασίας δεν ήταν "κλεισμένος" στο δικό του γραφείο, αλλά κυκλοφορούσε ανάμεσα στους εργαζομένους ώστε να τους βλέπει, να τους συμβουλεύει, αλλά και να τον νιώθουν σαν έναν από αυτούς.

Ο Χόντα και οι αγώνες.
O Χόντα συνέχισε να ταξιδεύει και να παρακολουθεί αγώνες "κατασκοπεύοντας" τις μοτοσικλέτες του ανταγωνισμού. Στη συνέχεια συνέλεξε τα στοιχεία και τα παρέδωσε στους μηχανικούς, ζητώντας τους να ξεπεράσουν τα καθιερωμένα σε όλους τους τομείς. Αυτή η τακτική οδήγησε την εταιρεία του στην κορυφή στους διεθνείς αγώνες, κάτι που έφερε και μεγάλη αύξηση των πωλήσεων. Το 1959, η Χόντα ήταν πρώτη σε πωλήσεις στην Ιαπωνία με 285.000 μονάδες. Δυο χρόνια αργότερα πουλούσε 100.000 μονάδες το μήνα. Το (1959) ξεκινά τις δραστηριότητές της και στις Η.Π.Α., όπου το 1963 κατακτά την κορυφή των πωλήσεων.

Είσοδος στο χώρο των αυτοκινήτων
Στις αρχές της δεκαετίας του '60 η Χόντα ανακοίνωσε την πρόθεσή της να "μπει" και στην παραγωγή αυτοκινήτων και πολύ γρήγορα (1964) εμπλέκεται και στη Φόρμουλα 1 και σε άλλους σημαντικούς αγώνες. Οι επιτυχίες και εδώ είναι πάρα πολλές. Ήδη, το 1965, η Χόντα ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου του και κατέκτησε πολλές νίκες στη Φόρμουλα 2. Το 1968 εγκαταλείπει την κορυφαία διοργάνωση του μηχανοκίνητου αθλητισμού για να επιστρέψει την περίοδο 1983-1992, ως κατασκευαστής κινητήρων. 8 πρωταθλήματα Φόρμουλα 1 και 69 νίκες σε 151 αγώνες είναι ο απολογισμός, με τη Honda να κερδίζει φήμη και πολύτιμη τεχνογνωσία, που χρησιμοποιήθηκε άμεσα σε μοντέλα ευρείας παραγωγής. Παράλληλα η εταιρία επωφελείται και από τη συνεργασία της με κορυφαίους οδηγούς όπως οι Αλέν Προστ (Alain Prost), Νάιτζελ Μάνσελ (Nigel Mansell), Νέλσον Πικέ (Nelson Piquet) και ο Άιρτον Σένα (Ayrton Senna).

Η εμπλοκή στην Φόρμουλα 1, όμως, δεν έχει τελειώσει για την πρωτοπόρο ιαπωνική εταιρία, που το 2006, στην πρώτη χρονιά πλήρους εμπλοκής στο αγώνισμα από το 1968, κερδίζει την πρώτη της -ιστορική- νίκη στο Γκραν Πρι της Ουγγαρίας, με τον Τζέισον Μπάτον (Jason Button), αφήνοντας τον άλλο Ιάπωνα κατασκευαστή, την Τογιότα να προσπαθεί, με υψηλότερο προϋπολογισμό για μία ανάλογη επιτυχία.

Το δημιούργημα "Χόντα" μισό αιώνα μετά
Σήμερα η εταιρία, που πριν από 50 περίπου χρόνια ξεκίνησε την κατασκευή "δικών της" οχημάτων, είναι ο Νο 1 κατασκευαστής μοτοσικλετών (και 1η στο αντίστοιχο πρωτάθλημα MotoGP) και 9ος μεγαλύτερος κατασκευαστής αυτοκινήτων, παγκοσμίως, έχοντας προσφέρει στο χώρο κορυφαίες τεχνολογικές λύσεις και ιδέες (κινητήρες Vtec, ενεργητική τετραδιεύθυνση, υβριδικά αυτοκίνητα ενεργειακές κυψέλες -FCX- και πολλά άλλα) ενώ προσφάτως έκανε την είσοδό της και σε έναν εντελώς νέο γι' αυτήν χώρο, αυτόν της αεροναυπηγικής. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι η Χόντα διατηρεί στο ακέραιο τη φιλοσοφία του ιδρυτή της, που βασίζεται στην προσφορά αξιόπιστων και -προπάντων- τεχνολογικά προηγμένων προϊόντων.

Αποφθέγματα του Χόντα


Μια από τις πρώτες κατασκευές του Χόντα: Χόντα Model A

• "Σκέφτηκα να εφαρμόσω έναν κινητήρα σε ποδήλατα, επειδή δεν ήθελα να ανεβαίνω στα ασφυκτικά γεμάτα τρένα και δεν μπορούσα να πάρω το αυτοκίνητό μου εξαιτίας της έλλειψης βενζίνης." (1936)
• "Ο άνθρωπος που βρίσκεται στην κορυφή μιας εταιρίας πρέπει να κάνει αυτό που οι υπόλοιποι απεχθάνονται να κάνουν. Δεν πρέπει να το κάνει συνεχώς, αλλά μόνο μια φορά, και αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να τον ακολουθήσουν οι υφιστάμενοί του." (1950)
• "Ξανακοιτάζοντας τη δουλειά μου, νιώθω ότι δεν έκανα παρά μόνο λάθη. Μια σειρά από αποτυχίες και πράγματα για τα οποία μετανιώνω. Για ένα, όμως, είμαι περήφανος: Παρότι έκανα το ένα λάθος μετά το άλλο, τα λάθη ή οι αποτυχίες μου δεν οφείλονταν ποτέ στον ίδιο λόγο." (1989)

Ο Σοϊτσίρο Χόντα απεβίωσε στις 5 Αυγούστου του 1991, σε ηλικία 85 ετών.

Πηγή: Σοϊτσίρο Χόντα - Βικιπαίδεια

 

[thenos]

Οι «Άγγελοι της Κολάσεως» («Hells Angels») είναι η πιο γνωστή οργάνωση μηχανόβιων, που ξεκίνησε από την Καλιφόρνια το 1948 και απέκτησε διεθνή εμβέλεια.
Δεν είναι και τα καλύτερα παιδιά του κόσμου, καθώς ουκ ολίγες φορές έχουν απασχολήσει τις αστυνομικές αρχές με την εγκληματική τους συμπεριφορά, κυρίως τσαμπουκάδες σε μπαρ, μαχαιρώματα και εμπόριο ναρκωτικών. Μάλιστα το ευρωπαϊκό τους τμήμα έχει εμπλακεί σε αιματηρές μάχες με αντίπαλες συμμορίες την δεκαετία του ενενήντα στις σκανδιναβικές χώρες,προκαλώντας ταραχή στους φιλήσυχους κατοίκους.
Τα περισσότερα μέλη των Hells Angels είναι λευκοί άνδρες με τα χαρακτηριστικά πέτσινα μπουφάν τους που οδηγούν μοτοσικλέτες Harley-Davidson, συχνά «πειραγμένες». Ο καθένας είναι ενταγμένος σε ένα παράρτημα και είναι γνωστός μ’ ένα παρατσούκλι. Η ιδιότητα του μέλους είναι αυστηρά ελεγχόμενη και ο κάθε υποψήφιος περνάει μια σειρά από δοκιμασίες ώσπου να γίνει δεκτός. Όποιος θέλει να αποχωρήσει από την οργάνωση πρέπει να παραδώσει τα διάσημά του και ιδιαίτερα το σήμα με την νεκροκεφαλή. Οι συγκεντρώσει τους γίνονται τις περισσότερες φορές σε μπαρ ή σε ανοιχτούς χώρους.
Το Hells Angels Motorcycle Club ιδρύθηκε στις 17 Μαρτίου 1948 στην πόλη Φοντάνα της Καλιφόρνιας από μια ομάδα νεαρών απομάχων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι οποίοι επιζητούσαν ακόμη την περιπέτεια και δεν ήθελαν να επιστρέψουν στην πρότερη φιλήσυχη ζωή. Πήραν το όνομά τους από την ομώνυμη ταινία του 1930, που σκηνοθέτησε ο Χάουαρντ Χιούζ και αναφερόταν στους αμερικανούς αεροπόρους του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το ίδιο όνομα χρησιμοποιούσαν και τα πληρώματα των αμερικανικών βομβαρδιστικών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’60 η παρουσία τους είχε περάσει σχεδόν απαρατήρητη, όταν χάρη σ’ ένα εισαγγελέα και ένα συγγραφέα γνώρισαν παναμερικανική δημοσιότητα. Το 1965, ο γενικός εισαγγελέας της Καλιφόρνιας Τόμας Λιντς σε μια αναφορά του για τις συμμορίες των μηχανόβιων που δρούσαν στην πολιτεία του, συμπεριέλαβε και τους «Άγγελους της Κολάσεως», αποδίδοντάς σ’ αυτούς τους χαρακτηρισμούς «κλεφτρόνια και τραμπούκοι». Τον επόμενο χρόνο ο δημοσιογράφος και μετέπειτα διάσημος συγγραφέας Χάντερ Τόμσον («Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας» το πιο γνωστό του έργο) έγραψε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Hell’s Angels: A Strange and Terrible Saga», που αναφέρεται στο παράρτημα των «Αγγέλων της Κολάσεως» του Σαν Φρανσίσκο και συνδυάζει, όπως και τα μετέπειτα βιβλία του, την μυθοπλασία και την δημοσιογραφική έρευνα. Αν και ο Χάντερ ήταν φίλος με πολλά μέλη της τοπικής οργάνωσης, δεν τούς χαρίστηκε με αποτέλεσμα αυτοί να στραφούν εναντίον του και να τόν ξυλοφορτώσουν με την πρώτη ευκαιρία.
Σε μια εποχή ανόδου της αντικουλτούρας και της ροκ μουσικής, πολλοί από τους Hells Angels, βρήκαν επαγγελματική διέξοδο πουλώντας προστασία στα μεγάλα αστέρια του ροκ. Στις 6 Δεκεμβρίου 1969, μέλη του κλαμπ είχαν αναλάβει την ασφάλεια του Φεστιβάλ του Άλταμοντ, στην Βόρεια Καλιφόνια, που φιλοδοξούσε να γίνει το Γούντστοκ της Δύσης. Κατά την διάρκεια της συναυλίας των Rolling Stones, που ήταν το μεγάλο όνομα της βραδιάς, ένα μέλος των «Αγγέλων της Κολάσεως» μαχαίρωσε μέχρι θανάτου τον 18χρονο αφροαμερικανό Μέρεντιθ Χάντερ, που καθόταν στην πρώτη σειρά και κρατούσε ένα πιστόλι την ώρα που ο Μικ Τζάγκερ τραγουδούσε το «Under My Thumb». Παρότι ο δράστης της ανθρωποκτονίας αθωώθηκε η ζημιά για τους «Hells Angels» είχε γίνει και η αρνητική δημοσιότητα που έλαβαν ήταν μεγάλη και τους ακολουθεί μέχρι σήμερα. Εικόνες από τα επεισόδια στο Άλταμοντ περιέχονται στο μουσικό ντοκιμαντέρ των αδελφών Μέιζελς «Gimme Shelter»(1970), που παρακολουθεί τους Rolling Stones στην αμερικανική περιοδεία του 1969.
Η φήμη των Hells Angels, έστω και αρνητική, προσέλκυσε πολλούς κινηματογραφιστές ταινιών χαμηλού κόστους (b-movies), οι οποίοι δημιούργησαν ένα νέο είδος κινηματογραφικό είδος («bike movies»). Κάποιες από τις ταινίες αυτές αναφέρονται στους «Αγγελους της Κολάσεως». με τίτλου, όπως «The Wild Angels» (1966), «Hells Angels on Wheels» (1967), «Hell’s Angels ’69» (1969) και «Angels: Hard as They Come» (1971).
Οι «Άγγελοι της Κολάσεως» από την αρχή σχεδόν της δραστηριότητάς τους ήταν γνωστοί στις αρχές για τους καυγάδες και τα αιματηρά επεισόδια που προκαλούσαν σε μπαρ, αλλά αργότερα τους ενέπλεξαν στο εμπόριο ναρκωτικών. Μια προσπάθεια των αρχών να τούς διαλύσουν την δεκαετία του ’80, κατέληξε σε αποτυχία, καθώς οι σχετικές δίκες δεν ευδοκίμησαν. Πάντως το FBI, εξακολουθεί να χαρακτηρίζει τους Hells Angels «παράνομη συμμορία μηχανόβιων».

Πηγή: Οι «Άγγελοι της Κολάσεως»