Ένα μνημείο για τα θύματα των Τεμπών. Σκέψη και δημιουργία της Έλενας με μοναδικό της ερέθισμα ότι βλέπει (στο σπίτι της τουλάχιστον ελάχιστα) και ακούει γύρω της.
Στάλθηκε από το Nokia 8.1 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Μπράβο στο κορίτσι που έφτιαξε κάτι πολύ ιδιαίτερο και όμορφο για ένα γεγονός πολύ σκοτεινό. Αν τα περισσότερα παιδιά μεγάλωναν με τέτοιο τρόπο θα ήμουν πιο αισιόδοξος για το μέλλον αυτού του τόπου.
Δεν είναι όλα για προετοιμασία για πανελλήνιες και κυνήγι των πτυχίων. Σε χώρες με αξιόλογο σύστημα εκπαίδευσης η καλλιέργεια και η ανάπτυξη της φαντασίας των παιδιών είναι βασική αρχή. Εμείς εδώ στα σχολεία τα εκπαιδεύουμε ή καλύτερα τα παιδεύουμε σύμφωνα με την νεοελληνική αργκό και όχι με την ετυμολογία της λέξης στην αρχαιότητα.
Στο δικό μας μικρόκοσμο αυτά τα μαθήματα έχουν υποβαθμιστεί και μάλιστα σκοπεύει η πολιτεία να τα καταργήσει.
Μπράβο στην Έλενα και απ' ότι βλέπω ενώ είναι εντός θέματος το οποίο είναι εξαιρετικά βαρύ, στο κάτω μέρος τα χρώματα που έχει χρησιμοποιήσει δείχνουν μια ισορροπημένη ψυχή και βοηθούν την σύνθεση αφού δίνει επιπλέον ερέθισμα στο θεατή να σκεφτεί περισσότερο και πιο σφαιρικά επί του θέματος . Οτι γίνεται στην ζωή και τον θάνατο δηλαδή. Και μπράβο της που τόλμησε να βάλει χρώμα.
Αυτά τα χρώματα μας αρέσουν πολύ. Κάτι αλλά μπλε, πράσινα και κόκκινα τα έχουμε σιχαθεί.