Ημέρα έκτη
https://postimg.cc/bd9PrZPY]
[/url]
Ξυπνάμε κατά τις 7 το πρωί, τρώμε πρωινό και ετοιμάζουμε τα πράγματα μας , κάνουμε τσεκ ουτ και φορτώνουμε την μηχανή, ήταν 9 παρά όταν ξεκινήσαμε και η κίνηση είχε αρχίσει να γίνεται έντονη.
Ακολουθάγαμε τις οδηγίες του GPS μέχρι που μάς έβγαλε έξω από την πόλη. Αν θυμάμαι καλά μας πήρε πάνω απο μία ώρα για να αφήσουμε την κίνηση της Κωνσταντινούπολης πίσω μας.
Είχαμε αποφασίσει να σταματήσουμε στην Ραιδεστό για να πληρώσουμε την κλήση που είχαμε φάει.
Όταν φτάσαμε στην πόλη βρήκαμε την πιο κοντινή τράπεζα και με την κλήση στο χέρι πλησιάζουμε τον σεκιουριτά και του την δείχνουμε, αυτός την πήρε και άρχισε να ρωτάει σε διάφορα γκισέ, γυρνάει παίρνει ένα νούμερο από το μηχάνημα και μας δείχνει που να περιμένουμε,
ήρθε η σειρά μας αλλά δυστυχώς τελικά λόγω του ότι ήμασταν από το εξωτερικό (η μηχανή) θα έπρεπε να πάμε στην εφορεία, μας έβαλαν την διεύθυνση στο google maps και φύγαμε.
Στην εφορεία το ίδιο σκηνικό, σεκιουριτάς, κλήση, γκισέ, αυτή την φορά πληρώνουμε και μας κάνουν και έκπτωση 50 λίρες τους χαιρετάμε και φεύγουμε.
Η πόλη σχετικά μεγάλη (καμια 300 χιλιάδες κατοίκους) αλλά ευτυχώς δεν είχε κίνηση οπότε βγήκαμε γρήγορα.
https://postimg.cc/21hqNRHM]
[/url]
https://postimg.cc/VrGvWY6r]
[/url]
https://postimg.cc/CZKVHbf7]
[/url]
https://postimg.cc/kBV6wtWn]
[/url]
https://postimg.cc/PLFn6NWj]
[/url]
https://postimg.cc/crq0yKV1]
[/url]
Μετά από λίγο συναντήσαμε και την πρώτη ταμπέλα που έγραφε Γιουνανιστάν, καταλάβαμε ότι πλησιάζαμε, κάναμε καποιες στάσεις για ξεμούδιασμα, λίγο πρίν τα σύνορα σταματήσαμε για ανεφοδιασμό τόσο της μηχανής όσο και δικό μας.
https://postimg.cc/jLQVpMHv]
[/url]
Φτάνουμε στα σύνορα η κίνηση ελάχιστη, περνάμε γρήγορα την Τούρκικη πλευρά και βρισκόμαστε στην γέφυρα πάνω από τον Έβρο, χαιρετάμε του Τούρκους φαντάρους και σταματάμε στην δική μας πλευρά και πιάνουμε κουβέντα με τους δικούς μας.
https://postimg.cc/7fNcsf4W]
[/url]
Διασχίζουμε την γέφυρα και περνάμε και ένα τυπικό έλεγχο από την δική μας πλευρά.
Αυτό που μας κάνει εντύπωση είναι τα σκουπίδια που βρίσκονται στην άκρη του δρόμου, βουνά από πλαστικά μπουκαλάκια, άσχημη πρώτη εντύπωση δίνουμε σε όποιον μπαίνει στην χώρα μας.
Με το που βγαίνεις από το τελωνείο η είσοδος για την Εγνατία είναι κλειστή, συνεχίζουμε στον παράπλευρο δρόμο μέχρι να βρούμε είσοδο στην Εγνατία.
Μπαίνουμε και αρχίζουμε και εδώ τις ανηφόρες (πολύ ανηφόρα σε αυτό το ταξίδι, τουλάχιστον έτσι μας φάνηκε) ο καιρός μέχρι στιγμής ήταν καλός, στο ύψος της Κομοτηνής ο καιρός άρχισε να κλείνει, και έκαναν την εμφάνιση τους οι πρώτες ψιχάλες, σταματάμε στο πρώτο πάρκινγκ, είχε και καντίνα, παίρνουμε δύο φραπεδάκια, εν τω μεταξύ ρίχνει πλέον καρέκλες, πίνουμε το καφεδάκι μας κάτω από ένα υπόστεγο και περιμένουμε να δούμε άν η βροχή θα κόψει, αλλά δέν.
Φοράμε τα αδιάβροχα και ξεκινάμε μία βρέχει μία σταματάει έτσι μας πάει για ώρα. Στο ύψος του Νέστου βλέπουμε στα δεξιά μας έναν ανεμοστρόβιλο να δημιουργείται, ευτυχώς δεν έφτασε μέχρι το έδαφος, διαλύθηκε μετά από λίγο .
https://postimg.cc/30566GWP]
[/url]
https://postimg.cc/sBLbYqzf]
[/url]
Στην Καβάλα σταματάμε για ανεφοδιασμό, εν τω μεταξύ έχει σταματήσει η βροχή, ο καιρός φαίνεται ακόμα φορτωμένος, οπότε παρά το ότι ζεσταινόμαστε αποφασίζουμε να μήν βγάλουμε τα αδιάβροχα, σοφή κίνηση λίγο μετά ξεκινάει πάλι να βρέχει και μας πήγε έτσι μέχρι το ξενοδοχείο στην Θεσσαλονίκη.
Παρκάραμε στο πεζοδρόμιο, ξεφορτώσαμε και ανεβήκαμε στο δωμάτιο να ξεκουραστούμε λίγο, πέσαν τα τηλέφωνα σε γνωστούς και άγνωστους που μάς περίμεναν, και μετά από καμιά ώρα ήμασταν Αριστοτέλους για καφέ, φαγητό, παγωτό και πολύ κουβέντα.
Τους ευχαριστούμε για την φιλοξενία.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και πέσαμε ξεροί μέχρι το άλλο πρωί.
Ημέρα έβδομη.
https://postimg.cc/XB8sWMT3]
[/url]
Πρωινό ξύπνημα, πρωινό και καφές και ξεκινάμε την κάθοδο. Αν εξαιρέσεις την βροχή που μας έπιασε από το ύψος του Βόλου μέχρι την Λαμία ήταν το πιο βαρετό κομμάτι της διαδρομής.
Το μηχανάκι
Δεν παρουσίασε κάτι, δεν έκαψε λάδι ή άν έκαψε ήταν λίγο γιατί δεν είδα διαφορά από το ματάκι.
Οι ταχύτητες στον αυτοκινητόδρομο ήταν στα 110 κράταγε και τα 120 αλλά δούλευε ψηλά οπότε το απέφευγα. Αν ήταν το κατάλληλο για αυτό το ταξίδι μάλλον όχι (θα θέλαμε κάτι πιο δυνατό ιδιαίτερα στις παρατεταμένες ανηφόρες) αλλά αυτό είχαμε με αυτό ταξιδέψαμε και με αυτό θα ξαναταξιδέψουμε.
Το καλό είναι ότι μπορείς να το φορτώσεις και έχει καλή συμπεριφορά φορτωμένο, μια φορά μόνο δεν συμπεριφέρθηκε σωστά σε στροφή με πολλαπλά σαμαράκια, όπου έδειξε μια αστάθεια μετα το τρίτο σαμαράκι, αλλά όχι κάτι που να μας τρομάξει ή να μας προβληματίσει.
Η κατανάλωση στους αυτοκινητόδρομους όταν το πηγαίναμε τέρμα έκαψε 4.7 περίπου (από γέμισμα σε γέμισμα) όταν το πήγαινες με 100 έκαιγε κάτω από 4 ενώ λίγο πάνω από τα 4 με 110.
Δεν μούδιασαν χέρια, δεν πόνεσαν πόδια, αλλά τα μαλακά μας μόρια ταλαιπωρήθηκαν λίγο. (υπήρχαν στιγμές που ονειρευόμουν μια goldwing)
Σε γενικές γραμμές μας ταξίδεψε καλά για αυτό που είναι.
Ο κόσμος
Ο κόσμος ήταν φιλικότατος και εγκάρδιος απέναντι μας, το είχα διαβάσει αλλά δεν το περίμενα να με εντυπωσιάσει τόσο.
Ίσως τελικά να έχουμε περισσότερα κοινά μεταξύ μας παρά διαφορές.
Η διαδρομή
Αν την ξαναέκανα θα πρόσθετα τουλάχιστον άλλες 3 μέρες τα 10-12 ωρα στη σέλα δεν παλεύονται, αλλά δυστυχώς είχαμε συγκεκριμένες μέρες που μπορούσαμε να λείψουμε και θέλαμε να πάρουμε μια ιδέα για όσο περισσότερα μπορούσαμε, θα επιστρέψουμε στο μέλλον αλλά αυτή τη φορά θα επικεντρωθούμε σε συγκεκριμένες περιοχές – διαδρομές.
Ο λόγος και το μέρος
Ταξιδεύουμε με τον Νίκο τα τελευταία 4 χρόνια, είχε έρθει η ώρα για το μεγάλο καλοκαιρίνό μας ταξίδι.
Είχαμε πεί ότι στην πρώτη λυκείου θα κάναμε και το πρώτο μας ταξίδι στο εξωτερικό.
Διαλέξαμε την Τουρκία γιατί ήθελα να δεί αλλά και να δώ τους γείτονες, τα επόμενα χρόνια λόγω υδρογονανθράκων θα είναι μάλλον θερμά μεταξύ μας, οπότε ήθελα να έχει και να έχω άποψη για τον κόσμο που ζεί από την άλλη πλευρά του Αιγαίου.
Καλά ταξίδια.....
https://postimg.cc/bd9PrZPY]
[/url]Ξυπνάμε κατά τις 7 το πρωί, τρώμε πρωινό και ετοιμάζουμε τα πράγματα μας , κάνουμε τσεκ ουτ και φορτώνουμε την μηχανή, ήταν 9 παρά όταν ξεκινήσαμε και η κίνηση είχε αρχίσει να γίνεται έντονη.
Ακολουθάγαμε τις οδηγίες του GPS μέχρι που μάς έβγαλε έξω από την πόλη. Αν θυμάμαι καλά μας πήρε πάνω απο μία ώρα για να αφήσουμε την κίνηση της Κωνσταντινούπολης πίσω μας.
Είχαμε αποφασίσει να σταματήσουμε στην Ραιδεστό για να πληρώσουμε την κλήση που είχαμε φάει.
Όταν φτάσαμε στην πόλη βρήκαμε την πιο κοντινή τράπεζα και με την κλήση στο χέρι πλησιάζουμε τον σεκιουριτά και του την δείχνουμε, αυτός την πήρε και άρχισε να ρωτάει σε διάφορα γκισέ, γυρνάει παίρνει ένα νούμερο από το μηχάνημα και μας δείχνει που να περιμένουμε,
ήρθε η σειρά μας αλλά δυστυχώς τελικά λόγω του ότι ήμασταν από το εξωτερικό (η μηχανή) θα έπρεπε να πάμε στην εφορεία, μας έβαλαν την διεύθυνση στο google maps και φύγαμε.
Στην εφορεία το ίδιο σκηνικό, σεκιουριτάς, κλήση, γκισέ, αυτή την φορά πληρώνουμε και μας κάνουν και έκπτωση 50 λίρες τους χαιρετάμε και φεύγουμε.
Η πόλη σχετικά μεγάλη (καμια 300 χιλιάδες κατοίκους) αλλά ευτυχώς δεν είχε κίνηση οπότε βγήκαμε γρήγορα.
https://postimg.cc/21hqNRHM]
[/url]https://postimg.cc/VrGvWY6r]
[/url]https://postimg.cc/CZKVHbf7]
[/url]https://postimg.cc/kBV6wtWn]
[/url]https://postimg.cc/PLFn6NWj]
[/url]https://postimg.cc/crq0yKV1]
[/url]Μετά από λίγο συναντήσαμε και την πρώτη ταμπέλα που έγραφε Γιουνανιστάν, καταλάβαμε ότι πλησιάζαμε, κάναμε καποιες στάσεις για ξεμούδιασμα, λίγο πρίν τα σύνορα σταματήσαμε για ανεφοδιασμό τόσο της μηχανής όσο και δικό μας.
https://postimg.cc/jLQVpMHv]
[/url]Φτάνουμε στα σύνορα η κίνηση ελάχιστη, περνάμε γρήγορα την Τούρκικη πλευρά και βρισκόμαστε στην γέφυρα πάνω από τον Έβρο, χαιρετάμε του Τούρκους φαντάρους και σταματάμε στην δική μας πλευρά και πιάνουμε κουβέντα με τους δικούς μας.
https://postimg.cc/7fNcsf4W]
[/url]Διασχίζουμε την γέφυρα και περνάμε και ένα τυπικό έλεγχο από την δική μας πλευρά.
Αυτό που μας κάνει εντύπωση είναι τα σκουπίδια που βρίσκονται στην άκρη του δρόμου, βουνά από πλαστικά μπουκαλάκια, άσχημη πρώτη εντύπωση δίνουμε σε όποιον μπαίνει στην χώρα μας.
Με το που βγαίνεις από το τελωνείο η είσοδος για την Εγνατία είναι κλειστή, συνεχίζουμε στον παράπλευρο δρόμο μέχρι να βρούμε είσοδο στην Εγνατία.
Μπαίνουμε και αρχίζουμε και εδώ τις ανηφόρες (πολύ ανηφόρα σε αυτό το ταξίδι, τουλάχιστον έτσι μας φάνηκε) ο καιρός μέχρι στιγμής ήταν καλός, στο ύψος της Κομοτηνής ο καιρός άρχισε να κλείνει, και έκαναν την εμφάνιση τους οι πρώτες ψιχάλες, σταματάμε στο πρώτο πάρκινγκ, είχε και καντίνα, παίρνουμε δύο φραπεδάκια, εν τω μεταξύ ρίχνει πλέον καρέκλες, πίνουμε το καφεδάκι μας κάτω από ένα υπόστεγο και περιμένουμε να δούμε άν η βροχή θα κόψει, αλλά δέν.
Φοράμε τα αδιάβροχα και ξεκινάμε μία βρέχει μία σταματάει έτσι μας πάει για ώρα. Στο ύψος του Νέστου βλέπουμε στα δεξιά μας έναν ανεμοστρόβιλο να δημιουργείται, ευτυχώς δεν έφτασε μέχρι το έδαφος, διαλύθηκε μετά από λίγο .
https://postimg.cc/30566GWP]
[/url]https://postimg.cc/sBLbYqzf]
[/url]Στην Καβάλα σταματάμε για ανεφοδιασμό, εν τω μεταξύ έχει σταματήσει η βροχή, ο καιρός φαίνεται ακόμα φορτωμένος, οπότε παρά το ότι ζεσταινόμαστε αποφασίζουμε να μήν βγάλουμε τα αδιάβροχα, σοφή κίνηση λίγο μετά ξεκινάει πάλι να βρέχει και μας πήγε έτσι μέχρι το ξενοδοχείο στην Θεσσαλονίκη.
Παρκάραμε στο πεζοδρόμιο, ξεφορτώσαμε και ανεβήκαμε στο δωμάτιο να ξεκουραστούμε λίγο, πέσαν τα τηλέφωνα σε γνωστούς και άγνωστους που μάς περίμεναν, και μετά από καμιά ώρα ήμασταν Αριστοτέλους για καφέ, φαγητό, παγωτό και πολύ κουβέντα.
Τους ευχαριστούμε για την φιλοξενία.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και πέσαμε ξεροί μέχρι το άλλο πρωί.
Ημέρα έβδομη.
https://postimg.cc/XB8sWMT3]
[/url]Πρωινό ξύπνημα, πρωινό και καφές και ξεκινάμε την κάθοδο. Αν εξαιρέσεις την βροχή που μας έπιασε από το ύψος του Βόλου μέχρι την Λαμία ήταν το πιο βαρετό κομμάτι της διαδρομής.
Το μηχανάκι
Δεν παρουσίασε κάτι, δεν έκαψε λάδι ή άν έκαψε ήταν λίγο γιατί δεν είδα διαφορά από το ματάκι.
Οι ταχύτητες στον αυτοκινητόδρομο ήταν στα 110 κράταγε και τα 120 αλλά δούλευε ψηλά οπότε το απέφευγα. Αν ήταν το κατάλληλο για αυτό το ταξίδι μάλλον όχι (θα θέλαμε κάτι πιο δυνατό ιδιαίτερα στις παρατεταμένες ανηφόρες) αλλά αυτό είχαμε με αυτό ταξιδέψαμε και με αυτό θα ξαναταξιδέψουμε.
Το καλό είναι ότι μπορείς να το φορτώσεις και έχει καλή συμπεριφορά φορτωμένο, μια φορά μόνο δεν συμπεριφέρθηκε σωστά σε στροφή με πολλαπλά σαμαράκια, όπου έδειξε μια αστάθεια μετα το τρίτο σαμαράκι, αλλά όχι κάτι που να μας τρομάξει ή να μας προβληματίσει.
Η κατανάλωση στους αυτοκινητόδρομους όταν το πηγαίναμε τέρμα έκαψε 4.7 περίπου (από γέμισμα σε γέμισμα) όταν το πήγαινες με 100 έκαιγε κάτω από 4 ενώ λίγο πάνω από τα 4 με 110.
Δεν μούδιασαν χέρια, δεν πόνεσαν πόδια, αλλά τα μαλακά μας μόρια ταλαιπωρήθηκαν λίγο. (υπήρχαν στιγμές που ονειρευόμουν μια goldwing)
Σε γενικές γραμμές μας ταξίδεψε καλά για αυτό που είναι.
Ο κόσμος
Ο κόσμος ήταν φιλικότατος και εγκάρδιος απέναντι μας, το είχα διαβάσει αλλά δεν το περίμενα να με εντυπωσιάσει τόσο.
Ίσως τελικά να έχουμε περισσότερα κοινά μεταξύ μας παρά διαφορές.
Η διαδρομή
Αν την ξαναέκανα θα πρόσθετα τουλάχιστον άλλες 3 μέρες τα 10-12 ωρα στη σέλα δεν παλεύονται, αλλά δυστυχώς είχαμε συγκεκριμένες μέρες που μπορούσαμε να λείψουμε και θέλαμε να πάρουμε μια ιδέα για όσο περισσότερα μπορούσαμε, θα επιστρέψουμε στο μέλλον αλλά αυτή τη φορά θα επικεντρωθούμε σε συγκεκριμένες περιοχές – διαδρομές.
Ο λόγος και το μέρος
Ταξιδεύουμε με τον Νίκο τα τελευταία 4 χρόνια, είχε έρθει η ώρα για το μεγάλο καλοκαιρίνό μας ταξίδι.
Είχαμε πεί ότι στην πρώτη λυκείου θα κάναμε και το πρώτο μας ταξίδι στο εξωτερικό.
Διαλέξαμε την Τουρκία γιατί ήθελα να δεί αλλά και να δώ τους γείτονες, τα επόμενα χρόνια λόγω υδρογονανθράκων θα είναι μάλλον θερμά μεταξύ μας, οπότε ήθελα να έχει και να έχω άποψη για τον κόσμο που ζεί από την άλλη πλευρά του Αιγαίου.
Καλά ταξίδια.....
Τελευταία επεξεργασία:
