Στην καρδιά του Μωριά...

socrates

Μέλος
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Σωκράτης
Μοτό
dl650
[Συνοπτικά...]

Περιοχή που κινηθήκαμε: Κεντρική Πελοπόννησο
Ημερομηνία: 2-4 Απριλίου 2016
Χιλιομετρική απόσταση: Σύνολο 1078 χλμ. (Κόστος Βενζίνης μέση τιμή γύρω στο 1,4/λτρ)

Διαδρομή 1η: Νεστάνη – Κάτω Χόβολη https://goo.gl/maps/zdBHxpMnUu12
Σημεία που επισκεφτήκαμε: Νεστάνη και Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου, Εκκλησάκι Αγίας Φωτεινής Μαντινεία.
Κόστος διοδίων (ερχόμενος από Χαλκίδα περνώντας από Σκούρτα): Ελευσίνα (1,40), Ίσθμια (1,20), Σπαθοβούνι (1,70), Νεστάνη (1,60)

Διαδρομή 2η: Κάτω Χόβολη – Δρυόδασος Φολόης - Φαράγκι Λούσιου https://goo.gl/maps/Lkoet8gwveQ2
Σημεία που επισκεφτήκαμε: Διαδρόμή Τριπόταμο – Λάμπεια, Δρυοδάσος Φολόης και εναλλακτικές χωμάτινες, Ανδρίτσαινα – Καρύταινα, Αρχαία Γόρτυς, Φαράγκι Λούσιου (πεζοπορία), Μονή Φιλοσόφου Προδρόμου, Ελληνικό.

Διαδρομή 3η: Δαφνιώτισσα Ηλείας – Κλειτορία (Μαζέικα) - Καλάβρυτα https://goo.gl/maps/8rmWdStEfU32
Σημεία που επισκεφτήκαμε: Δρυοδάσος Φολόης (ξανά), διαδρομή Λαμπεία (Δίβρη) – Τριπόταμο (αντίθετα), Κλειτορία, Πλανητέρο, Σπήλαιο Λιμνών, Καλάβρυτα, Φαράγκι Βουραϊκού, Μέγα Σπήλαιο.
 

socrates

Μέλος
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Σωκράτης
Μοτό
dl650
Κράνος,γάντια... φύγαμε. Το γαϊδούρι -ε η μήχανή ήθελα να πω- φορτωμένη με τα -γκουχου γκούχου- απαραίτητα. Όλα έτοιμα για μία ακόμα τετραψήφια χιλιομετρική εξόρμηση από αυτές που αποκαλώ «παυσίπονα», ικανή να κατευνάσει έστω και για λίγο την διακαή ανάγκη μου για να γνωρίσω νέα μέρη, να αποκτήσω νέες εμπειρίες. Μαζί μου και σύντροχος η Πούλια που μοιράζεται την τρέλα μου και ήθελε να επισκευτεί τα πάτρια της εδάφη. Να της χαλάσω το χατήρι... εεε όχι. Τέτοιες ευκαιρίες – αφορμές δεν χάνονται. Σημασία δεν έχει ο προορισμός. Αρκεί να πατήσεις το μαγικό κουμπάκι της μίζας και να ξεχυθείς σε άγνωστους δρόμους μακριά από τον αργό θάνατο της καθημερινότητάς σου. Άλλωστε τα απωθημένα που έχω συσωρεύσει είναι τόσα πολλά που δεν θα με έφταναν ούτε δέκα ζωές για να τα καλύψω. Ευχομαι απλά όσο μπορώ να ταξιδεύω. Για τυπικούς επομένως λόγους αναφέρω ότι ο προορισμός μας ήταν η Κεντρική Πελλοπόνησο.

Προετοιμασία ιδιαίτερη δεν χρειάστηκε. Κανονίστηκαν οι άδειες και αγοράστηκε ένας λεπτομερής χάρτης της περιοχής. Θα μπορούσα να κάνω αυτό το ταξίδι και χωρίς χάρτη αλλά μόνο και μόνο η αίσθηση που σου δίνει η επισκόπηση της διαδρομής και τα σημεία ενδιαφέροντος που φεύγουν ένα ένα, αξίζει και με το παραπάνω το έξτρα κόστος.



Το πλάνο είχε αλλάξει ήδη αρκετές φορές αλλά ήξερα ότι θα άλλαζε και στην πορεία. Το μυστικό είναι να υπάρχουν εναλλακτικές σύμφωνα πάντα με τον χρόνο που έχουμε στην διάθεση μας αλλά και η δυνατότητα να προσαρμοζόμαστε στις νέες συνθήκες.

Ο καιρός σύμμαχος μας. Μας έκανε την χάρη να αφήσουμε επενδύσεις, ισοθερμικά και αδιάβροχα μέσα στο τριβάλιτσο απλά για να πιάνουν χώρο. Μόλις μια βδομάδα πριν έδειχνε τα δόντια του, εμφανίζοντας ρεκόρ χαμηλών θερμοκρασιών σε διάφορα μέρη της χώρας και ας ήταν τέλος Μαρτίου. Έτσι πάνε αυτά. Ταξιδεύεις με 20άρια – 25άρια και βλέπεις χιόνια στην κορυφή του Χέλμου.

Ο μόνος και μόνιμος εχθρός μας ήταν ο χρόνος. Φυσικό επακόλουθο όταν θέλεις να δεις πολλά σε τόσο λίγο. Η πρώτη μέρα δε, ήταν πετσοκομμένη αφού φύγαμε νωρίς νωρίς το... απόγευμα. Σχεδόν απαγωγή έκανα στην σύντροφο μου από την δουλειά για να μπορέσουμε να χαρούμε το ταξίδι με φως ημέρας.
 
Τελευταία επεξεργασία:

socrates

Μέλος
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Σωκράτης
Μοτό
dl650
Διαδρομή 1ης ημέρας (https://goo.gl/maps/zdBHxpMnUu12)

Από Χαλκίδα περνώντας από Σκούρτα (50 χλμ. λιγότερα σε σχέση με την βαρετή εθνική αλλά με στροφιλίκι) φτάσαμε στα διόδια της Ελευσίνας και από εκεί αναπόφευκτα μέσω εθνικής καρφί στον 1ο ουσιαστικά προορισμό μας την Νεστάνη και την Μονή της περιοχής, την Παναγία Γοργοεπηκόου. Φτάνοντας μέσα στο γραφικό χωριό της Νεστάνης ακολουθούμε τις πινακίδες προς μονή και μετά από έναν ανηφορικό αλλά ασφαλτοστρωμένο δρόμο, συναντάμε μια διακλάδωση όπου ευθεία πάει προς Καρυά και δεξιά μας οδηγεί στο πανάρχαιο και ιερό ύψωμα του Γουλά όπου βρίσκεται και η μονή.



Σήμερα λειτουργεί ως γυναικείο μοναστήρι και είναι ένα άριστο παράδειγμα λατρευτικής συνέχειας, μιας και το ύψωμα υπήρξε πάντα αφιερωμένο σε γυναικεία έκφανση του θείου.

Το μέρος αποτελεί μια από τις παλιές μου εκκρεμότητες αφού όταν είχα ξανάρθει ήταν βράδυ. Η πρώτη μου καλή χωματάδα - βάπτισμα πυρός, με καλό φίλο ταξιδευτή, αφού τότε είχαμε προσεγγίσει το σημείο από το Ελληνικό Κυνουρίας σε μια διαδρομή που περνούσε ανάμεσα από τα όρη Αρτεμίσιο και Κτένια. Θυμάμαι ακόμα την έκφραση ενός ντόπιου Νεστανιώτη όταν τον είχαμε ρωτήσει πως βγαίνουμε εθνική. «Μα πώς ήρθατε;» μας λέει και του είπαμε από το βουνό. Η ασφάλτινη διαδρομή από την Νεστάνη μέχρι την μονή είναι όσο όμορφη περίμενα και άξιζε να την κάνω και μέρα. «Μίσιον ακόμπλιστ» που λένε και στο χωριό μου. Μια εκκρεμότητα λιγότερη.

Η Νεστάνη και ο Μαντινειακός κάμπος


Στην συνέχεια και αφού είχαμε ακόμα φως της ημέρας κατευθυνθήκαμε στην ιδιαίτερη εκκλησία της Αγίας Φωτεινής Μαντινείας.

Η εκκλησία βρίσκεται χτισμένη απέναντι από τον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μαντίνειας, μέσα στον κάμπο, 13 χιλιόμετρα βόρεια της Τρίπολης.

Μετά τα διόδια της Νεστάνης στρίβεις δεξιά προς Λεβίδι, Βυτίνα, Αρχαία Ολυμπία και σε τρία χιλιόμετρα πάλι δεξιά, προς Αρχαία Μαντίνεια –με προσοχή ώστε να μην προσπεράσεις την ταμπέλα μετά το χωριό Μηλιά-. Σε τρία χιλιόμετρα συναντάς στο αριστερό σου χέρι την Αγία Φωτεινή.



Ο ναός εγκαινιάστηκε το 1972 και αποτελεί ήδη κομμάτι του αρκαδικού μύθου. Το συνολικό αποτέλεσμα αισθητικά έχει μεγάλο ενδιαφέρον και ακόμα μεγαλύτερο οι πνευματικές προεκτάσεις του εγχειρήματος που επιδιώκει να αποτελέσει μια γέφυρα των πολιτισμών.

Στον περιβάλλοντα χώρο υπάρχει ηρώο για να τιμηθούν οι πεσόντες στους πολέμους το οποίο διέπεται από την ίδια λογική με το ναό.

Το Ηρώον της Μαντίνειας


Επίσης υπάρχει το λεγόμενο φρέαρ του Ιακώβ, κομψή περίστυλη κρήνη με εντυπωσιακή κατασκευή.


Δημιούργημα, του Κώστα Παπαθεοδώρου. Αρχιτέκτονας, ζωγράφος και αγιογράφος που σίγουρα δεν έχει εκτιμηθεί ακόμα όσο του αξίζει. Όσοι έζησαν από κοντά την ανέγερση του ναού αναφέρουν ότι ο ίδιος «άλλοτε τριγύριζε ανάμεσα στα χώματα της Μαντινείας και άλλοτε περιπλανιόταν μοναχός στα στενά της Τρίπολης. Ξεδιάλεγε από τις μάντρες παλαιά υλικά, τα έπαιρνε μαζί του κι έπειτα τα σμίλευε με τα χέρια για να βρουν τη θέση τους στο οικοδόμημα που έμελλε να σημαδέψει την πορεία του. Ήταν ένας παράξενος άνθρωπος. Για έξι μήνες ζούσε σε ένα αντίσκηνο δίπλα στο κτίσμα του, ώστε να μη χάνει πολύτιμο χρόνο, αφού εργαζόταν εκεί ολόκληρη την ημέρα, παρέα με λίγους ανειδίκευτους εργάτες από τα γύρω χωριά».

Το εσωτερικό της εκκλησίας επίσης είναι μοναδικά διακοσμημένο αν και αποτέλεσε σημείο τριβής (όπως και το εξωτερικό) λόγω της ιδιαιτερότητας του σε μια εποχή ψεύτικου καθωσπρεπισμού. Δυστυχώς αρκετές από τις αρχικές αγιογραφίες αντικαταστάθηκαν λόγω πιέσεων.

Φώτο από http://tosympantistexnis.blogspot.gr/


Μπορεί να είχα ανγχωθεί αν θα προλάβουμε τελικά να την δούμε, αλλά όχι μόνο προλάβαμε αλλά μπορέσαμε να βγάλουμε και φωτογραφίες με ιδανικό για τα γούστα μου φωτισμό. Τουλάχιστον από τον εξωτερικό χώρο. Αξίζει ωστόσο να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο την επόμενη φορά που θα μας βγάλει ο δρόμος. Αφήσαμε άλλωστε εκκρεμότητες, αφού εκεί κοντά υπάρχουν οι καταβόθρες – σπήλαιο της Καψιάς, το χιονοδρομικό του Μαινάλου και ο δρόμος που πάει προς Βυτίνα – Δημητσάνα, που θεωρείται όχι άδικα από τις πιο όμορφες διαδρομές της περιοχής.

Η νύχτα όμως μας πρόλαβε και ο οδικός άξονας 111 - που ενώνει Αρκαδία, Αχαία και Ηλεία - μας οδήγησε στο σπίτι του καλού φίλου Νίκου στην κάτω Χόβολη, όπου θα περνάγαμε την πρώτη μας νύχτα. Εκεί μας περίμενε μαζί με την Άνικα και η φιλοξενία ήταν κάτι παραπάνω από θερμή. Φυσικά γνωρίζοντας τον Νίκο εδώ και κάποιο καιρό δεν θα περίμενα κάτι λιγότερο. Τα λινγκουίνια αλά Νικόλας έκαναν θραύση και μέχρι αργά δεν σταματήσαμε να λέμε τις ιστορίες μας. Την επόμενη μέρα τα παιδιά θα ήταν και οι συνταξιδευτές μας, οπότε διπλή η χαρά.
 
Τελευταία επεξεργασία:

socrates

Μέλος
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Σωκράτης
Μοτό
dl650
Διαδρομή 2ης ημέρας: (https://goo.gl/maps/Lkoet8gwveQ2)

Η νέα μέρα έκρυβε αρκετές εκπλήξεις. Τι το καλύτερο από το να έχεις πρωινό με φίλους στην εξοχή και να ακούς το κελάρυσμα του νερού ως συνοδευτική μελωδία. Κανονικά είχα στο νου να φύγουμε πιο νωρίς αλλά πραγματικά δεν μου έκανε κέφι. Με στρατιωτική πειθαρχία ωστόσο κούμπωσα τα μπαγκάζια στην μηχανή και περίμενα. Τα καλύτερα ήταν μπροστά μας.

Τα πρώτα χαμόγελα μέσα από το κράνος δεν άργησαν να φανούν. Συνεχίζοντας τον 111 προς τα δυτικά καταφέραμε να απολαύσουμε την διαδρομή με το φως της ημέρας. Ο καλοδιατηρημένος δρόμος προσφέρει μια ειδυλλιακή και ήσυχη διαδρομή που χαρακτηρίζεται από συνεχή εναλλαγή τοπίου και ένα υπέροχο και αμόλυντο ορεινό φυσικό περιβάλλον.

Μοναδική δυσαρμονία οι αμέτρητες στίβες από σκουπίδια που είχαν συσωρευτεί από πολυήμερη απεργία των συνεργείων καθαρισμού. Φωτογραφία δεν έχω γιατί είναι μια εικόνα που γρήγορα θέλω να ξεχάσω. Άντε να εξηγήσεις αυτό στην Φιλανδέζα της παρέας.

Ευτυχώς η φύση βρίσκει τρόπο να σε μαγέψει πάραυτα. Ανηφορίζοντας από τον οικισμό Τριπόταμα όπου συμβάλουν τρία ποτάμια ο Ερύμανθος, ο Αροάνιος και ο Σειραίος, περάσαμε μια εύφορη και καταπράσινη κοιλάδα που διασχίζεται από τον ποταμό Ερύμανθο και σχηματίζεται από τα Λάμπεια όρη και το όρος Αφροδίσιο. Ο δρόμος οδηγεί στη γραφική Λαμπεία (Δίβρη), ορεινό γραφικό χωριό της Ηλείας, παλιό κεφαλοχώρι της ευρύτερης περιοχής.

Λαμπεία πανοραμική:


Λαμπεία κέντρο:




Στην συνέχεια το αρχικό πλάνο έλεγε να εξερευνήσουμε το δρυοδάσος της Φολόης περνώντας από χωμάτινες διαδρομές. Κατευθυνθήκαμε στο χωριό της Κούμανης και από εκεί επιλέξαμε την χωμάτινη διαδρομή που θέλαμε να κάνουμε. Μετά όμως από λίγα χιλιόμετρα βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το πρώτο μπλόκο. Από ότι μας είπαν διεξαγόταν το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ράλλυ και ακόμα και αν μπορούσαμε να παρακάμψουμε το μπλόκο κινδυνεύαμε να βρεθούμε εν μέσω των ειδικών χωμάτινων διαδρομών μην ξέροντας πως θα προστατευτούμε από τις πέτρες που θα εκτόξευαν τα διερχόμενα 4τροχα θηρία. Αφού πήγαμε από εδώ, πήγαμε από εκεί και διέξοδο δεν βρήκαμε, βγάλαμε κάποιες φωτογραφίες και αλλάξαμε τα πλάνα μας για την συνέχεια.

"Παιδική" χαρά




Το περίφημο δρυοδάσος της Φολόης είναι μοναδικό, όχι μόνο σε ομορφιά αλλά και ιδιαιτερότητα σε όλη την Ευρώπη, διάσπαρτο με θεόρατες πλατύφυλλες βελανιδιές. Η εποχή που πήγαμε το δάσος δεν είχε αναδείξει πλήρως την απίθανη ομορφιά του αφού υπήρχαν σημεία που δεν είχαν βγει ακόμα φύλλωμα στα δέντρα. Το τοπίο όμως δεν έπαυε να είναι μαγευτικό και ένιωθες ότι βρίσκεσαι σε κάποιο παραμύθι.

Από μικρούς επαρχιακούς δρόμους και με αρκετές διαφωνίες με το GPS φτάσαμε στην Ανδρίτσαινα, την Καρύταινα και τέλος στο Ελληνικό. Φωτογραφίες από την Ανδρίτσαινα και γενικά από αυτή την διαδρομή δεν έχω γιατί σκόπευα να επιστρέψω από τον ίδιο δρόμο κάτι που τελικά δεν έγινε. Η διαδρομή αυτή και ειδικά το κομμάτι Αδρίτσαινας – Καρύταινας ήταν η χαρά του μοτοσυκλετιστή. Ευτυχώς κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση στο παλιό γεφύρι της Καρύταινας.



Πρόκειται για μία από τις αρχαιότερες γέφυρες στην Πελοπόννησο. Το ιστορικό γεφύρι της Καρύταινας διασχίζεται από τον ποταμό Αλφειό, κάτω από την ομώνυμη ιστορική κωμόπολη. Χαρακτηριστικό του είναι ότι στη μια πλευρά της γέφυρας, είναι γαντζωμένο ένα παρεκκλήσι αφιερωμένο στο Γενέσιο της Θεοτόκου, με σκαλιά μπροστά στην είσοδό του. Ο θρύλος λέει ότι στα θεμέλιά του οι μάστορες έχτισαν μια πριγκίπισσα των Φράγκων (θυσία αίματος για να στεριώσει), τον μακρινό μεσαίωνα που χτίστηκε το πρώτο γεφύρι. Είναι εύκολο να το προσπεράσεις αφού έχει χτιστεί νέα υπερυψωμένη τσιμεντένια γέφυρα ακριβώς από πάνω. Το σημείο είναι προσβάσιμο με μηχανή όμως δεν θα δοκίμαζα την αντοχή της με βαρύ όχημα. Κάποιοι εντουράδες που συναντήσαμε διέσχισαν την γέφυρα ακολουθώντας ένα από τα αμέτρητα χωμάτινα μονοπάτια της περιοχής.



Επόμενος προορισμός μας ένα από τα ωραιότερα φαράγγια της Ελλάδας, το Φαράγγι του Λούσιου. Το φαράγγι έχει άγρια και παρθένα ομορφιά με οργιαστική και πλούσια βλάστηση και σίγουρα η διάσχιση του είναι μια μοναδική εμπειρία για τον επισκέπτη.

Οργιώδης βλάστηση κατά μήκος του ποταμού Λούσιου.




Το φαράγγι του Λούσιου είναι από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Αρκαδίας. Είναι ένας τόπος ιδιαίτερα φορτισμένος ιστορικά και θρησκευτικά, μια περιοχή σπάνιας και επιβλητικής φυσικής ομορφιάς, ένα από τα πιο επιβλητικά φαράγγια της Ελλάδας. Επίσης, είναι γνωστό σαν το Άγιο Όρος της Πελοποννήσου, λόγω των πολλών και ιστορικών μοναστηριών, ασκηταριών και εκκλησιών του.

Το εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα Σημείο που τελειώνει ή ξεκινάει το μονοπάτι.


Το μέρος προσφέρεται για περπάτημα και αυτό ακριβώς κάναμε. Μια τυπική διαδρομή ξεκινά από τη νέα Μονή Φιλοσόφου, και ακολουθώντας το μονοπάτι περνά από την παλαιά Μονή Φιλοσόφου, στη συνέχεια κατεβαίνει στον Λούσιο, έπειτα ανεβαίνει στη Μονή Προδρόμου, και τέλος καταλήγει στην Αρχαία Γόρτυνα (διάρκεια 2 ώρες περίπου).

Εμείς πήγαμε ανάποδα αφού είμαστε ανάποδοι γενικά. Αφήσαμε τις μηχανές στον χώρο στάθμευσης στην Αρχαία Γόρτυνα και ξεκινήσαμε την ανάβαση σε ένα από τα παλιά μονοπάτια στην περιοχή που έχουν συντηρηθεί και αποκατασταθεί, έτσι ώστε να διευκολύνουν τη διάβαση στους οδοιπόρους και φυσικά την προσπέλαση στα αξιοθέατα.

Δεν ακολουθήσαμε όλη την διαδρομή και αρκεστήκαμε να πάμε μέχρι το πρώτο/τελευταίο μοναστήρι του Αγίου Προδρόμου και πάλι πίσω (καμιά ωρίτσα δηλαδή περπάτημα). Η μονή σκαρφαλωμένη κυριολεκτικά σε κάθετο βράχο του φαραγγιού, εντυπωσιάζει τον ανυποψίαστο και πρωτάρη επισκέπτη.

Το μοναστήρι του Αγίου Προδρόμου




Στην μονή σταματήσαμε τόσο για να ξαποστάσουμε όσο και να περιμένουμε να επέλθει ο χρόνος (κλειστή κατά τις ώρες 13:00-17:00) και να ανοίξει τις πόρτες της για να εισέλθουμε και να θαυμάσουμε το εσωτερικό της.



Η Άνικα δεν μας ακολούθησε στο εσωτερικό και αρκέστηκε στο να απολαμβάνει την θέα του φαραγγιού. Θεώρησε υποκρισία το να υποχρεωθεί να φορέσει κάτι γύρω από το παντελόνι για να είναι «ευπρεπώς» ντυμένη και δεν την αδικώ καθόλου. Φαντάζομαι και μια Ελληνίδα θα ενοχλούταν αν της έλεγαν να φορέσει μπούρκα, πόσο μάλλον μια Σκανδιναβή που έχει μάθει σε άλλες συνθήκες να υποστηρίζει την προσωπικότητά της χωρίς εκπτώσεις. Σεβαστό και συνάμα κατανοητό!

Ο χρόνος όμως είχε περάσει. Έπρεπε να επιστρέψουμε και εμείς χαθήκαμε μεταφορικά και κυριολεκτικά στα μονοπάτια του φαραγγιού. Στον οικισμό του Ελληνικού καθίσαμε για έναν σύντομο αποχαιρετιστήριο καφέ και ανασύνταξη. Ο Νικόλας και η Άνικα θα επέστρεφαν Αθήνα και εγώ με την Πούλια θα πηγαίναμε στο πατρικό στην Δαφνιώτισσα Ηλείας. Η εύκολη λύση και αυτή που εν τέλει επιλέξαμε ήταν να κινηθούμε προς Μεγαλόπολη μαζί και στην συνέχεια να χωρίσουν οι δρόμοι μας. Σε αυτή την απόφαση συνετέλεσε και το γεγονός ότι το GPSπου είχα παρέδωσε πνεύμα από μπαταρία λόγω του ότι χάλασε ο αντάπτορας στο καλώδιο που έπαιρνε ρεύμα από την μηχανή. Ποτέ μα ποτέ μην εμπιστεύεστε τυφλά αυτά τα ηλεκτρονικά μαραφέτια. Oldschoolεπομένως ακολουθήσαμε πινακίδες και φτάσαμε αργά το βράδυ στον προορισμό μας.

Ο απολογισμός της ημέρας πέρα από την κούραση μόνο χαμόγελα μας έδωσε. Εκκρεμότητες για την επόμενη φορά φυσικά πολλές. Θα θελα να κάνω το άλλο μισό της πεζοπορίας στο φαράγγι, να επισκεφτώ το μουσείο Υδροκίνησης, Στεμνίτσα, Δημητσάνα κ.α. Ακόμα και να κινηθώ πιο δυτικά στον Ναό Επικούριου Απόλωννα (ελπίζω κάποια στιγμή να απομακρυνθεί το στέγαστρο που έχει τοποθετηθεί από το 1987), στους καταρράκτες της Νέδας, Αρχαία Ολυμπία κοκ. Θέμα υπάρχει πολύ στην περιοχή και οι ομορφιές της Ελλάδας αστείρευτες.
 
Τελευταία επεξεργασία:

socrates

Μέλος
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Σωκράτης
Μοτό
dl650
Η διαδρομή της 3ης μέρας: (https://goo.gl/maps/8rmWdStEfU32)

Τελευταία μέρα και η αίσθηση γλυκόπικρη. Όλα τα ωραία κάποια στιγμή τελειώνουν, ωστόσο είχαμε μία γεμάτη μέρα ακόμα μπροστά μας να χαρούμε αυτή την μίνι απόδραση και δεν ήμασταν διατεθειμένοι να την χαραμίσουμε. Μετά από έναν καλό ύπνο και μια βόλτα στα σοκάκια του χωριού και μερικά φιλέματα και δάκρυα και και και... ήμασταν έτοιμοι να αναχωρήσουμε για τον δρόμο της επιστροφής. Οι επιλογές μας δύο. Είτε ακολουθούμε τον 111 και επισκεπτόμαστε τις εκκρεμότητες της πρώτης ημέρας στο δυτικό Μαίναλο, είτε αλλάζουμε ρώτα και πάμε βόρεια περνώντας από Κλειτορία (Μαζέικα) και Καλάβρυτα. Επιλέξαμε το 2ο. Βέβαια δεν παραλείψαμε να κάνουμε ένα γρήγορο επαναληπτικό πέρασμα για κάποιες επιπλέον φωτογραφίες από ένα τμήμα του δρυοδάσους της Φολόης, την Λαμπεία (Δίβρη) και το Τριπόταμο. Ο δρόμος μας έβγαζε προς τα εκεί ούτως ή άλλως.

Ανηφορίζοντας προς Καλάβρυτα μετά την Κλειτορία (Μαζέικα), παρεκκλίνουμε από την πορεία μας στρίβοντας δεξιά προς το χωριό Πλανητέρο και συγκεκριμένα στις πηγές του Αροάνιου ποταμού, όπου βρίσκονται τα πεστροφεία.







Η παράκαμψη είναι μικρή αφού σε μόλις 3 χιλιόμετρα από τον κεντρικό φθάνουμε σε ένα τοπίο εκπληκτικής ομορφιάς με τα νερά να αναβλύζουν μέσα από τους βράχους σχηματίζοντας μικρά ποταμάκια μέσα σε ένα πυκνό πλατανόδασος. Εδώ η βασίλισσα της γεύσης είναι η φρέσκια πέστροφα την οποία μπορείτε να την απολαύσετε σ’ όλες τις εκδοχές από τα ντόπια εστιατόρια (πλακί, ψητή, σούπα, σαλάτα κ.λπ).

Επανερχόμαστε στο δρόμο για Κλειτορία (Μαζέικα) και συνεχίζουμε για το Σπήλαιο των Λιμνών Καστριών.

Το σπήλαιο των Λιμνών, που παλαιότερα ονομαζόταν Τρουπίσιο, βρίσκεται στο χωριό Καστριά σε υψόμετρο 827 μέτρων και απέχει 17 χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα και 9 χλμ. από την Κλειτορία (Μαζέικα). Ο επισκέπτης μπαίνει στο σπήλαιο από τεχνητή σήραγγα που καταλήγει κατευθείαν στον δεύτερο όροφο από σύνολο τριών. Η διάβαση των λιμνών γίνεται από υπερυψωμένες τεχνητές γέφυρες.

Φώτο από wikipedia.org


Δικές μου φωτογραφίες δεν έχω. Ίσα ίσα προλαβαίναμε για το τελευταίο τουρ (περίπου 30’) στα σπήλαια, όμως ξεχάσαμε να πάρουμε μαζί μας την κάρτα πολυτέκνων για να έχουμε την μειωμένη τιμή που δικαιούμαστε και έτσι αποφασίσαμε να το αφήσουμε για άλλη φορά.

Όσο ανηφορίζουμε μας συντροφεύει ο χιονισμένος και επιβλητικός Χέλμος. Περνάμε και την διασταύρωση που οδηγεί στο χιονοδρομικό των Καλαβρύτων και συνεχίζουμε πλέον κατηφορικά προς τα Καλάβρυτα. Το τοπίο από αυτή την πλευρά ειδικά είναι μαγευτικό. Δεν ήθελε πολύ να αποφασίσουμε να σταματήσουμε για έναν καφέ σε ένα ιδανικό σημείο με θέα.

Πανοραμικός καφές


Η διαδρομή 30 χιλιομέτρων από το χ/ο Καλαβρύτων μέχρι και το Διακοπτό κατά μήκος του Βουραϊκού Φαραγγιού είναι απολαυστική και την χαίρεσαι οδηγικά. Η περιοχή προσφέρεται για περαιτέρω εξερεύνηση αφού υπάρχουν δρόμοι που οδηγούν σε επιμέρους φυσικές οάσεις. Δεν είναι τυχαίο που το φαράγγι διασχίζεται τουριστικά από τον οδοντωτό σιδηρόδρομο και αποτελεί πόλο έλξης για διάφορους περιηγητές.

Στον δρόμο μας 10 χιλιόμετρα μετά τα Καλάβρυτα κάναμε μια στάση στο Μεγάλο Σπήλαιο. Σήμερα δεν είχαμε πάει σε μοναστήρι και κάτι δεν μας πήγαινε καλά.

Η Ιερά Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου προκαλεί δέος καθώς βρίσκεται στη σκιά ενός απόκρημνου βράχου του όρους Χελμού, απόλυτα εναρμονισμένη με το άγριο και εντυπωσιακό τοπίο της περιοχής σε υψόμετρο 940 μ. Το εξωτερικό της, η οκταόροφη αυτή μονή επάνω στα βράχια καθηλώνει ακόμα και τον πιο αδιάφορο επισκέπτη. Το εσωτερικό της κρύβει θησαυρούς, όπως η εικόνα της Παναγίας της μεγαλοσπηλιώτησσας που θεωρείται έργο του Απόστολου Λουκά.

Φώτο από το monastiria.gr


Αυτή ήταν και η τελευταία προγραμματισμένη στάση μας, ή τουλάχιστον έτσι είχαμε πει, αλλά διαψευθήκαμε σύντομα αφού λίγο πιο κάτω σταματήσαμε για την τελευταία φωτογραφία του οδοιπορικού. Σύμβολο του ερχομού της άνοιξης οι ανθισμένες κερασιές είχαν την τιμητική τους στην Κερνίτσα και δεν θα μπορούσαμε να επιλέξουμε καλύτερο φινάλε.



Να είμαστε καλά να ταξιδεύουμε και να χαιρόμαστε αυτά που ο κόσμος μας προσφέρει απλόχερα, αλλά μπορεί να τα προσπεράσουμε εύκολα χωρίς καν να τα προσέξουμε.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Phoenix

Gender fluid
ADVRIDE Team
Περιοχή
Χαλκιδα
Όνομα
Στεργιος
Μοτό
bmw r1250gs adve Θα σε σκισω maniac
χουσβαρνα 510 πιστολ
Ωραιότατος !!!!!!!!!!!
 

DIMITRIS1964

Μέλος
Περιοχή
Αμαλιαδα
Όνομα
DIMITRIS AMALIADA
Μοτό
R1200GS 2006 ADV
Διαδρομή 1ης ημέρας (https://goo.gl/maps/zdBHxpMnUu12)

Από Χαλκίδα περνώντας από Σκούρτα (50 χλμ. λιγότερα σε σχέση με την βαρετή εθνική αλλά με στροφιλίκι) φτάσαμε στα διόδια της Ελευσίνας και από εκεί αναπόφευκτα μέσω εθνικής καρφί στον 1ο ουσιαστικά προορισμό μας την Νεστάνη και την Μονή της περιοχής, την Παναγία Γοργοεπηκόου. Φτάνοντας μέσα στο γραφικό χωριό της Νεστάνης ακολουθούμε τις πινακίδες προς μονή και μετά από έναν ανηφορικό αλλά ασφαλτοστρωμένο δρόμο, συναντάμε μια διακλάδωση όπου ευθεία πάει προς Καρυά και δεξιά μας οδηγεί στο πανάρχαιο και ιερό ύψωμα του Γουλά όπου βρίσκεται και η μονή.



Σήμερα λειτουργεί ως γυναικείο μοναστήρι και είναι ένα άριστο παράδειγμα λατρευτικής συνέχειας, μιας και το ύψωμα υπήρξε πάντα αφιερωμένο σε γυναικεία έκφανση του θείου.

Το μέρος αποτελεί μια από τις παλιές μου εκκρεμότητες αφού όταν είχα ξανάρθει ήταν βράδυ. Η πρώτη μου καλή χωματάδα - βάπτισμα πυρός, με καλό φίλο ταξιδευτή, αφού τότε είχαμε προσεγγίσει το σημείο από το Ελληνικό Κυνουρίας σε μια διαδρομή που περνούσε ανάμεσα από τα όρη Αρτεμίσιο και Κτένια. Θυμάμαι ακόμα την έκφραση ενός ντόπιου Νεστανιώτη όταν τον είχαμε ρωτήσει πως βγαίνουμε εθνική. «Μα πώς ήρθατε;» μας λέει και του είπαμε από το βουνό. Η ασφάλτινη διαδρομή από την Νεστάνη μέχρι την μονή είναι όσο όμορφη περίμενα και άξιζε να την κάνω και μέρα. «Μίσιον ακόμπλιστ» που λένε και στο χωριό μου. Μια εκκρεμότητα λιγότερη.

Στην συνέχεια και αφού είχαμε ακόμα φως της ημέρας κατευθυνθήκαμε στην ιδιαίτερη εκκλησία της Αγίας Φωτεινής Μαντινείας.

Η εκκλησία βρίσκεται χτισμένη απέναντι από τον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μαντίνειας, μέσα στον κάμπο, 13 χιλιόμετρα βόρεια της Τρίπολης, οπότε για να την δεις πρέπει να κάνεις τον κόπο να πας μέχρι εκεί.

Μετά τα διόδια της Νεστάνης στρίβεις δεξιά προς Λεβίδι, Βυτίνα, Αρχαία Ολυμπία και σε τρία χιλιόμετρα πάλι δεξιά, προς Αρχαία Μαντίνεια –με προσοχή ώστε να μην προσπεράσεις την ταμπέλα μετά το χωριό Μηλιά-. Σε τρία χιλιόμετρα συναντάς στο αριστερό σου χέρι την Αγία Φωτεινή.



Ο ναός εγκαινιάστηκε το 1972 και αποτελεί ήδη κομμάτι του αρκαδικού μύθου. Το συνολικό αποτέλεσμα αισθητικά έχει μεγάλο ενδιαφέρον και ακόμα μεγαλύτερο οι πνευματικές προεκτάσεις του εγχειρήματος που επιδιώκει να αποτελέσει μια γέφυρα των πολιτισμών.

Στον περιβάλλοντα χώρο υπάρχει ηρώο για να τιμηθούν οι πεσόντες στους πολέμους το οποίο διέπεται από την ίδια λογική με το ναό.

Το Ηρώον της Μαντίνειας


Επίσης υπάρχει το λεγόμενο φρέαρ του Ιακώβ, κομψή περίστυλη κρήνη με εντυπωσιακή κατασκευή.


Δημιούργημα, του Κώστα Παπαθεοδώρου. Αρχιτέκτονας, ζωγράφος και αγιογράφος που σίγουρα δεν έχει εκτιμηθεί ακόμα όσο του αξίζει. Όσοι έζησαν από κοντά την ανέγερση του ναού αναφέρουν ότι ο ίδιος «άλλοτε τριγύριζε ανάμεσα στα χώματα της Μαντινείας και άλλοτε περιπλανιόταν μοναχός στα στενά της Τρίπολης. Ξεδιάλεγε από τις μάντρες παλαιά υλικά, τα έπαιρνε μαζί του κι έπειτα τα σμίλευε με τα χέρια για να βρουν τη θέση τους στο οικοδόμημα που έμελλε να σημαδέψει την πορεία του. Ήταν ένας παράξενος άνθρωπος. Για έξι μήνες ζούσε σε ένα αντίσκηνο δίπλα στο κτίσμα του, ώστε να μη χάνει πολύτιμο χρόνο, αφού εργαζόταν εκεί ολόκληρη την ημέρα, παρέα με λίγους ανειδίκευτους εργάτες από τα γύρω χωριά».

Το εσωτερικό της εκκλησίας επίσης είναι μοναδικά διακοσμημένο αν και αποτέλεσε σημείο τριβής (όπως και το εξωτερικό) λόγω της ιδιαιτερότητας του σε μια εποχή ψεύτικου καθωσπρεπισμού. Δυστυχώς αρκετές από τις αρχικές αγιογραφίες αντικαταστάθηκαν λόγω πιέσεων.

Φώτο από http://tosympantistexnis.blogspot.gr/


Μπορεί να είχα ανγχωθεί αν θα προλάβουμε τελικά να την δούμε, αλλά όχι μόνο προλάβαμε αλλά μπορέσαμε να βγάλουμε και φωτογραφίες με ιδανικό για τα γούστα μου φωτισμό. Τουλάχιστον από τον εξωτερικό χώρο. Αξίζει ωστόσο να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο την επόμενη φορά που θα μας βγάλει ο δρόμος. Αφήσαμε άλλωστε εκκρεμότητες, αφού εκεί κοντά υπάρχουν οι καταβόθρες – σπήλαιο της Καψιάς, το χιονοδρομικό του Μαινάλου και ο δρόμος που πάει προς Βυτίνα – Δημητσάνα, που θεωρείται όχι άδικα από τις πιο όμορφες διαδρομές της περιοχής.

Η νύχτα όμως μας πρόλαβε και ο οδικός άξονας 111 - που ενώνει Αρκαδία, Αχαία και Ηλεία - μας οδήγησε στο σπίτι του καλού φίλου Νίκου στην κάτω Χόβολη, όπου θα περνάγαμε την πρώτη μας νύχτα. Εκεί μας περίμενε μαζί με την Άνικα και η φιλοξενία ήταν κάτι παραπάνω από θερμή. Φυσικά γνωρίζοντας τον Νίκο εδώ και κάποιο καιρό δεν θα περίμενα κάτι λιγότερο. Τα λινγκουίνια αλά Νικόλας έκαναν θραύση και μέχρι αργά δεν σταματήσαμε να λέμε τις ιστορίες μας. Την επόμενη μέρα τα παιδιά θα ήταν και οι συνταξιδευτές μας, οπότε διπλή η χαρά.
Ωραια βολτιτσα αλλα αν ειναι να βρεθειτε παλι στην γειτονια μας ριχτε κανα μηνυμα νωριτερα για:biker2: να βρεθουμε και να πιουμε κανα ..κρασακι!!!
 

DIMITRIS1964

Μέλος
Περιοχή
Αμαλιαδα
Όνομα
DIMITRIS AMALIADA
Μοτό
R1200GS 2006 ADV
Ωραια βολτιτσα αλλα αν ειναι να βρεθειτε παλι στην γειτονια μας ριχτε κανα μηνυμα νωριτερα για:biker2: να βρεθουμε και να πιουμε κανα ..κρασακι!!!
Για να διευκρινισω μενω Αμαλιαδα!!!
 

socrates

Μέλος
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Σωκράτης
Μοτό
dl650
Για να διευκρινισω μενω Αμαλιαδα!!!
Αναγνωριστική ήταν και σίγουρα θα ξανάρθουμε με καλύτερη άνεση όσον αφορά τον χρόνο αυτή την φορά. Από το μέρος φύγαμε σαν τους κλέφτες κυριολεκτικά χωρίς να έχουμε την ευκαιρία να δούμε πολλούς.
 

forester

Μέλος
Περιοχή
Περιστέρι
Όνομα
Θοδωρής
Μοτό
R1200GS Triple Black
Ωραίες φώτο και πολλές χρήσιμες πληροφορίες!
 

DIMITRIS1964

Μέλος
Περιοχή
Αμαλιαδα
Όνομα
DIMITRIS AMALIADA
Μοτό
R1200GS 2006 ADV
Αναγνωριστική ήταν και σίγουρα θα ξανάρθουμε με καλύτερη άνεση όσον αφορά τον χρόνο αυτή την φορά. Από το μέρος φύγαμε σαν τους κλέφτες κυριολεκτικά χωρίς να έχουμε την ευκαιρία να δούμε πολλούς.
Σας περιμενουμε...Καλους δρομους να εχουμε...Και αν εχετε στο νου σας κατι καλο ριχτε το να βρεθουμε!!!
 

yns

Today is life, tomorrow never comes
Περιοχή
Ηράκλειο
Όνομα
Γιάννης
Μοτό
KTM 990 Adventure
Honda NX650 Dominator
Φοβερός οδηγός, με καταπληκτικές φωτογραφίες και περιγραφές! Έχει μπόλικες ομορφιές η χώρα μας...
 

ΚΟΥΤΑΚΙΑΣ

Μέλος
Περιοχή
THIS IS ΠΑΤΡΑΑΑΑΑ
Όνομα
ΑΝΔΡΕΑΣ
Μοτό
YAMAHA XTZ 750 SUPER TENERE
:biker2::friendship:Επειδη εχω παει στο 95% των διαδρομων-σημειων και τοπων που πηγατε εχω να πω οτι ειναι ολα ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ και ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ!!!!!!!!!Μπραβο σας!!!!!
 

ΚΟΥΤΑΚΙΑΣ

Μέλος
Περιοχή
THIS IS ΠΑΤΡΑΑΑΑΑ
Όνομα
ΑΝΔΡΕΑΣ
Μοτό
YAMAHA XTZ 750 SUPER TENERE
Ακομα θελω να πω οτι ειμαστε τυχεροι οσοι ζουμε στην Πελοποννησο γιατι χωρις υπερβολη ειναι μια μικρογραφια ολοκληρης της Ελλαδαρας μας!!! Εχει τα παντα,βουνα ποταμια φαραγγια λιμνες δαση ακτες Αρχαια και γενικα ιστορικα μνημεια και πολλα αλλα!!!!Φυσικα μην παρεξηγηθω,το καθε μερος ειναι Μοναδικο!!
 
Τελευταία επεξεργασία:
Top Bottom