Στους δρόμους του AdvtrOFFy 2018 27-28 Ιουνίου

R.E.H

Μέλος
Περιοχή
Νικαια
Όνομα
Παναγιώτης
Μοτό
Royal Enfield Himalayan
RE Super Meteor 650
Πέφτω για ύπνο κατά τις δωδεκάμισι – μία παρά, έχω βάλει το ξυπνητήρι να χτυπήσει στις πέντε το πρωί...





Χτυπάει και δεν θέλω να ξυπνήσω το κλείνω, μετά από πέντε λεπτά ξαναχτυπάει, ξυπνάω σέρνομαι μέχρι τη κουζίνα και φτιάχνω καφέ ...





Πέφτω στον καναπέ και αρχίζω να τον ρουφάω, με κάθε γουλιά αρχίζει το μάτι και ανοίγει περισσότερο, στο τέταρτο ήμουν στο πόδι και είχα αρχίσει να μαζεύω τα πράγματα, άρχισα να τα τακτοποιώ στις βαλίτσες και στα σακίδια, κατά τις έξι τα είχα όλα έτοιμα ...





Ταΐζω τα σκυλιά και τα βγάζω βόλτα...





Επιστρέφω και αρχίζω να τοποθετώ τα πράγματα στην μηχανή ...





Ανεβαίνω στο σπίτι, ντύνομαι χαιρετάω την σύζυγο και ξεκινάω ... είχε ηδη πάει εφτά, έχουμε χρόνο λέω από μέσα μου, πέντε ώρες είναι αρκετές για να φτάσουμε στην Αρτοτίνα ...





Καύσιμα είχα όποτε η πρώτη στάση ήταν σε περίπτερο να πάρω κανα σπαστό καφεδάκι και τίποτα σνακ...





Η πρώτη στάση έγινε μία ώρα πιο μετά λίγο πρίν την Οινόη για ξεμούδιασμα και για τις πρώτες φωτογραφίες ....


















































Συνεχίζω ακάθεκτος, περνάω Θήβα, Λιβαδειά, πρίν την Δίστομο σταματάω να γεμίσω κάτι λιγότερο από 9 λίτρα για 212 χλμ (4,2 λίτρα/100 χλμ), συνεχίζω και κάπου πρίν την Δεσφίνα σταματάω αυτή την φορά για να βγάλω και καμιά φωτογραφία ...



























































Λίγο μετά την Ιτέα στάση για να φωτογραφίσω συγκεκριμένη ταμπέλα....


Την είχα ξαναδεί αυτή την ταμπέλα και μέχρι τότε νόμιζα ότι ήταν φανταστική τοποθεσία ...














Αλλά τελικά υπάρχει στα αλήθεια.





Μέχρι στιγμής πάω με τις ταμπέλες δεν υπάρχει λόγος να ανοίξω gps.


Πριν την πρώτη διασταύρωση για να πάω προς Λιδορίκι σταματάω για να βγάλω και καμιά φώτο με φόντο την θάλασσα, από εδώ και στο εξής μόνο βουνά ...





























 
Τελευταία επεξεργασία:

R.E.H

Μέλος
Περιοχή
Νικαια
Όνομα
Παναγιώτης
Μοτό
Royal Enfield Himalayan
RE Super Meteor 650






























Αρχίζω να ανεβαίνω προς Πεντεόρια, τι δρόμος είναι αυτός που βρίσκομαι σκέφτομαι ...
























































Προχωρώ νομίζοντας ότι είμαι μέσα στο χρονοδιάγραμμα ...





Βλέπω μπροστά μου πινακίδα για Βραΐλα, σταματώ και παίρνω ένα φίλο τηλέφωνο που ξέρω ότι βρίσκεται εκεί, έχω χρόνο σκέφτομαι απο Λιδορίκι μέχρι την Αρτοτίνα είναι κάνα 45λεπτο (έτσι νόμιζα για κάποιο λόγο)





Σε 5 λεπτά φτάνω στην Βραΐλα, (μου πήρε άλλα 5 να βρώ το σπίτι, κατάφερα και χάθηκα) κατεβαίνω και μαθαίνω ότι η Αρτοτίνα είναι μιάμιση ώρα από το Λιδορίκι, πρώτο σοκ, η ώρα είναι 11 και πρέπει να πάω πρώτα Λιδορίκι να γεμίσω και μετά πίσω προς Αρτοτίνα ...





Χαιρετώ και φεύγω βιαστικά αφού πρώτα χτύπησα ένα υποβρύχιο που μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια στο χωρίο ...





Ο Αποστόλης είχε ανάψει τον ξυλόφουρνο για να ψήσει γεμιστά (αν δεν είχα ραντεβού θα καθόμουν για φαγητό και ας μην έβγαινε ο σχεδιασμός της διαδρομής), σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός ....

















Φτάνω Λιδορίκι γεμίζω και όπου φύγει φύγει ....





Η διαδρομή ήταν καταπληκτική αν δεν είχα το ραντεβού θα την έκανα τουλάχιστον σε ένα 3ωρο ...


Ήθελα να σταματώ κάθε τρεις και λίγο, αλλά δεν υπήρχε χρόνος ....





















































 
Τελευταία επεξεργασία:

R.E.H

Μέλος
Περιοχή
Νικαια
Όνομα
Παναγιώτης
Μοτό
Royal Enfield Himalayan
RE Super Meteor 650
Έχω αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς με αυτή την περιοχή....





Ο Γιάννης μου στέλνει μήνυμα ότι έχει φτάσει ...


Αυτό με αγχώνει ακόμα περισσότερο, αρχίζω να οδηγώ σε ρυθμούς πιο γρήγορους από ότι σκόπευα ή αισθανόμουν άνετα...





Σταμάταγα όπου μπορούσα και προσπαθούσα να τον πάρω τηλέφωνο να του πω ότι θα καθυστερήσω λίγο στην Αρτοτίνα δεν έχει σήμα η Vodafone εκτός αν πας στην άκρη της πλατείας....





Κάποια στιγμή καταφέρνω και έρχομαι σε επικοινωνία μαζί του ...





Συνεχίζω και περνάω το ένα χωριό μετά το άλλο, Κροκύλειο, Πενταγιοί ...


Κάθε χωριό που βλέπω από μακριά εύχομαι να είναι η Αρτοτίνα ....





Τελικά φτάνω, μπαίνω στο χωριό, μου έχει πει ο Γιάννης ότι είναι στην πλατεία ...


Βλέπω πινακίδα προς το σπίτι του Αθανάσιου Διάκου, από δω θα είναι και η πλατεία σκέφτομαι και στρίβω αφήνοντας τον κεντρικό δρόμο ...


Όσο πάει στενεύει, χαλάει, γίνεται χωματόδρομος αλλά πλατεία δεν βλέπω ....


Κατάφερα και χάθηκα και στην Αρτοτίνα, αυτό δεν είναι δυνατόν σκέφτομαι ...


Γυρνάω πίσω στον κεντρικό για κάνα δεκάλεπτο πρέπει να γύρναγα στα σοκάκια της Αρτοτίνας και φτάνω στην πλατεία ...





Κατεβαίνω ανακουφισμένος, ιδρωμένος και ανήσυχος μιας και είχα αργήσει τουλάχιστον μια ώρα στο ραντεβού, βάλε και το μισάωρο που είχε φτάσει νωρίτερα ο Γιάννης ....





Ωραία πρώτη εντύπωση κάναμε σκέφτομαι ....





Στην πλατεία με περίμεναν και οι δύο Γιάννηδες ...























Γίνονται οι απαραίτητες συστάσεις, πίνω ένα καφέ στα γρήγορα και ξεκινάμε..





Έχω κοιμηθεί ένα 4ωρο και βρίσκομαι ηδη 6 ώρες στον δρόμο, προμηνύεται δύσκολη ημέρα ...





Χαιρετάμε τον “ασφάλτινο” Γιάννη και ξεκινάμε την περιπέτεια μας....





Χρειαζόμαστε λίγο χρόνο να βρούμε τους ρυθμούς μας...





Ο Γιάννης “ο χωμάτινος” μένει επίτηδες πίσω για μην με αγχώνει και άλλο ....





Ακολουθούμε την διαδρομή του advtrofy 2018, τα μέρη είναι πανέμορφα, το τοπίο αλλάζει όσο ανεβαίνουμε μέχρι στιγμής όλα πάνε καλά και δεν αντιμετωπίζουμε κάποια δυσκολία ...


Κάνουμε στάσεις μόνο για να δούμε ότι πάμε σωστά, να πιούμε νερό σε καμιά βρύση και να βγάλουμε και καμιά φωτογραφία ...











































































































 
Τελευταία επεξεργασία:

R.E.H

Μέλος
Περιοχή
Νικαια
Όνομα
Παναγιώτης
Μοτό
Royal Enfield Himalayan
RE Super Meteor 650












Τα Κοκκάλια είναι εκπληκτικά ...


Δεν περιγράφεται με λόγια ....





Είναι απίστευτο το τι μέρη υπάρχουν στην Ελλάδα ...


Απλά πρέπει να τα βρείς ...

















































































































 
Τελευταία επεξεργασία:

R.E.H

Μέλος
Περιοχή
Νικαια
Όνομα
Παναγιώτης
Μοτό
Royal Enfield Himalayan
RE Super Meteor 650











































































Φτάνουμε στην μεγάλη ανηφόρα στα Κοκκάλια, σταματάμε την κοιτάμε, κοιταζόμαστε, τι κάνουμε αναρωτιόμαστε ...


























Αποφασίζουμε να το δοκιμάσουμε και ότι γίνει ...


Ξεκινάω πρώτος, ο Γιάννης θα περίμενε να δεί πώς θα τα πάω και μετά θα ξεκίναγε ...





Είμαι λίγο αγχωμένος δεν έχω ξανα ανεβεί τέτοια ανηφόρα όχι σε κλίση αλλά σε διάρκεια ...





Πρώτη στο κιβώτιο όρθιος ρίχνω το βάρος μπροστά και αρχίζω να ανεβαίνω και ανεβαίνω και το Himalayan χοροπηδάει σαν κατσίκι, από δύναμη καλά τα πάμε αλλά έχουμε θέμα με την πρόσφυση κάποια στιγμή βγαίνω από τις ροδιές (όχι ότι το ήθελα) και συνεχίζω να ανεβαίνω από το χόρτο έχω αρχίσει να καταλαβαίνω ότι δεν θα την βγάλω μέχρι πάνω μιάς και δεν μπορώ πλέον να κρατήσω πορεία προς τα πάνω αλλά αρχίζω να παρεκκλίνω προς τα αριστερά, χωρίς να αγχώνομαι ψάχνω να βρώ πώς θα την ξαπλώσω πιο ανώδυνα και το καταφέρνω (αυτό μέσα σε δευτερόλεπτα), κλείνω διακόπτη κατεβαίνω και περιμένω τον Γιάννη να ανέβει και μετά να κατέβει να βάλει ένα χεράκι να ανέβω και εγώ ...



































Η Μαύρη κουκίδα είναι το ξαπλωμένο Himalayan








 
Τελευταία επεξεργασία:

R.E.H

Μέλος
Περιοχή
Νικαια
Όνομα
Παναγιώτης
Μοτό
Royal Enfield Himalayan
RE Super Meteor 650
Ο Γιάννης ανεβαίνει με φόρα και το africa σπινίαρει ανεβαίνοντας, το κάνει να φαίνεται τόσο εύκολο...





























Περνάνε μερικά λεπτά και τον βλέπω να κατεβαίνει με τα πόδια, εγώ την είχα σηκώσει και προσπαθούσα να την βάλω πάλι στις ροδιές για να συνεχίσω την άνοδο ...





Μου λέει ότι πιο πάνω δυσκολεύει και άλλο και δεν ξέρουμε τι γίνεται πιο κάτω ...





Περπατήσαμε προς τα δεξιά όπως κοιτάς την μεγάλη ανηφόρα για να δούμε αν μπορούμε να βγούμε στον δρόμο που βλέπαμε ...





Δεν βρίσκουμε μέρος για να κατεβάσουμε με ασφάλεια τα μηχανάκια στον δρόμο ....





Το συζητάμε και αποφασίζουμε να γυρίσουμε πίσω και να κάνουμε τον γύρο ....





Αυτό ήταν τα Κοκκάλια με νίκησαν ...





Έχω απογοητευτεί ...























Ο Γιάννης γυρνάει το Himalayan προς τα κάτω, και μου το δίνει για να κατέβω την κατηφόρα πλέον...





Αυτός ανεβαίνει στην κορυφή για να φέρει το africa ….





Τον περιμένω στην βάση της ανηφόρας ....
































Κατεβαίνει και συνεχίζουμε όπως είχαμε έρθει μέχρι την διασταύρωση και από εκεί συνεχίζουμε από τον χωματόδρομο ο οποίος δεν είχε κάποια ιδιαίτερη δυσκολία, η θέα συνεχίζει να είναι εκπληκτική.

































































 
Τελευταία επεξεργασία:

R.E.H

Μέλος
Περιοχή
Νικαια
Όνομα
Παναγιώτης
Μοτό
Royal Enfield Himalayan
RE Super Meteor 650











































































Μετά από λίγο (ο χρόνος είναι σχετικός, καμιά ώρα και βάλε) βγαίνουμε άσφαλτο φτάνουμε στην Δομνίστα, συνεχίζουμε μέχρι τον προφήτη Ηλία, είχα δει ότι εκεί υπάρχει μέρος για να κατασκηνώσουμε ...





Το είχαμε πάρει απόφαση ότι δεν θα φτάναμε στο Πάντα Βρέχει ...





Στον προφήτη Ηλία υπάρχουν και άλλοι με μηχανές που έχουν στήσει τις σκηνές τους ...





Βρίσκουμε το μέρος όπου θα στήσουμε και εμείς τις δικές μας και ξεκινάμε ...






































382 χλμ σε 11 ώρες και 31 λεπτά ...





Τελειώνω με την σκηνή, είχα πεθάνει της πείνας ...


Ανοίγω την βαλίτσα με τις προμήθειες και βγάζω την μακαρονάδα απο το ισοθερμικό τσαντάκι...


Σύμφωνα με το πρόγραμμα που είχα στο μυαλό μου θα έτρωγα μακαρόνια με κοτομπουκιές για μεσημεριανό και το βράδυ θα έβραζα λίγο ρύζι που θα το συνόδευα με μια κονσέρβα κεφτέδες σε σάλτσα και για επιδόρπιο είχα φέρει μπισκοτόκρεμα (την είχα βουτήξει απο το μωρό ....)





Τελικά έφαγα μόνο τα μακαρόνια και για μεσημεριανό και βραδινό μαζί, παρόλο που ήταν πάρα πολλά τα έφαγα με τέτοια λαιμαργία που τα κατέβαζα αμάσητα σε μερικά λεπτά το όλο θέμα είχε λήξει....





Είχε τελειώσει και ο Γιάννης με το στήσιμο της δικής του σκηνής και κατεβήκαμε στο χωριό να τσιμπήσει κάτι και αυτός και να πιώ εγώ ένα καφέ....





Κάτσαμε αρκετή ώρα στην ταβέρνα και συζητάγαμε μέχρι που σκοτείνιασε ....





Επιστρέψαμε στις σκηνές μας και συνεχίσαμε την κουβέντα κοιτάζοντας τα αστέρια ...





Κάποια στιγμή το διαλύσαμε και μπήκε ο καθένας στην σκηνή του, δεν άργησε να με πάρει ο ύπνος ...








Κατά τις τρείς ξύπνησα γιατί κρύωνα ...


Άναψα το UCO κεράκι μου και μετά από λίγο η θερμοκρασία ήταν πάλι ανεκτή και συνέχισα τον ύπνο μου ...














Πρωινό ξύπνημα ...


Φτιάχνω καφέδες για να ανοίξει το μάτι ...




















Βγαίνουν οι χάρτες και αποφασίζουμε να παρακάμψουμε το φαράγκι του Πάντα Βρέχει και την Καλιακούδα για να έχουμε όλο τον χρόνο να απολαύσουμε τα Άγραφα ...





Και άλλη εκκρεμότητα λοιπόν για μελλοντική εξόρμηση ....
 
Τελευταία επεξεργασία:

R.E.H

Μέλος
Περιοχή
Νικαια
Όνομα
Παναγιώτης
Μοτό
Royal Enfield Himalayan
RE Super Meteor 650
Πάμε Καρπενήσι για ανεφοδιασμό, 8,5 λίτρα για 185 χλμ (4,6 λτ/100χλμ) ...





Η διαδρομή είναι καταπληκτική, απίστευτη, τι χάνουμε εμείς που μένουμε στην πρωτεύουσα και στα μεγάλα αστικά κέντρα ...





Φαντάσου αυτή να είναι η διαδρομή που πρέπει να κάνεις κάθε μέρα για να πάς στην δουλειά σου αντί την κίνηση της Αθήνας για παράδειγμα ...





Το πλάνο ήταν γεμίζουμε τα ρεζερβουάρ και ανεβαίνουμε από άσφαλτο μέχρι την λίμνη Πλαστήρα και απο εκεί ανεβαίνουμε στα Άγραφα, περνάμε την Νιάλα και πάμε από το χωριό Άγραφα και ανάλογα την ώρα που θα φτάναμε θα αποφασίζαμε για το πώς θα επέστρεφε ο καθένας μας στην βάση του.





Η διαδρομή από Καρπενήσι προς Φουρνά είναι καταπληκτική, συναντήσαμε και μια ομάδα από αλογάκια που μας έκλειναν τον δρόμο ...


Η μαμά φοράδα έμπαινε ανάμεσα σε μάς και στα πουλάρια της ....





Καθόμασταν και τα κοιτάγαμε χωρίς να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε ...





Την λύση την έδωσε ένα αυτοκίνητο που πέρασε και έκαναν στην άκρη και περάσαμε και εμείς από πίσω του ....














Λίγο πιο κάτω παραλίγο να ανταλλάξω φιλιά με έναν οδηγό απο ένα παλιό κόκκινο corola ο οποίος αποφάσισε ότι ο δρόμος του ανήκει και πηρε την δική τους αριστερή στροφή (δική μου δεξιά) τόσο κλειστή που βρεθήκαμε σχεδόν μούρη με μούρη, ενστικτώδεις αντιδράσεις και αλλαγή πορείας και απο τους δύο μας και πέρασε ξυστά δίπλα μου, όταν λεμε ξυστά εννοώ στο χιλιοστό ....





Τον παλιομπίπ άρχισα να τον βρίζω για κάνα δεκάλεπτο τόσο μου πήρε για να πέσουν οι παλμοί ...




















































































































Με το που βγαίνουμε στον κάμπο της Καρδίτσας αρχίζουμε να νιώθουμε την ζέστη για τα καλά ...





Ευτυχώς ο Γιάννης σταμάτησε για καφέ και ξεκούραση ...


Δεν κουράζεται λέμε μπορεί να είναι πάνω στην μηχανή όλη μέρα χωρίς να σταματάει ....





Πίνουμε το καφεδάκι μας, παίρνουμε πληροφορίες για το που υπάρχει ανοιχτό πρατήριο γιατί αρκετά είναι κλειστά, μας δίνουν και οδηγίες για το πώς θα πάμε στην Νιάλα (τις οποίες και δεν ακολουθήσαμε) δεν είχαν καταλάβει οι άνθρωποι ότι μας αρέσει η ταλαιπωρία ...





Ξεκινάμε και πάμε στο βενζινάδικο να φουλάρω για άλλη μία φορά για να μην έχω θέματα με την αυτονομία πάνω στο βουνό 3,5 λίτρα για 98 χλμ από το τελευταίο γέμισμα στο Καρπενήσι ...
 
Τελευταία επεξεργασία:

R.E.H

Μέλος
Περιοχή
Νικαια
Όνομα
Παναγιώτης
Μοτό
Royal Enfield Himalayan
RE Super Meteor 650
Συνεχίζουμε προς λίμνη Πλαστήρα ...


Η διαδρομή είναι πολύ όμορφη και γραφική, ε ρε τι μέρη έχουμε στην Ελλαδίτσα μας ....
























































Περνάμε την λίμνη και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε το βουνό ....





Η θέα του επιβλητικού βουνού είναι καταπληκτική, σε εντυπωσιάζει ....





Υπάρχουν εναλλαγές στο οδόστρωμα μεταξύ ασφάλτου και χώματος ...



























































 
Τελευταία επεξεργασία:

R.E.H

Μέλος
Περιοχή
Νικαια
Όνομα
Παναγιώτης
Μοτό
Royal Enfield Himalayan
RE Super Meteor 650
Λίγο πιο πάνω αφήνουμε την άσφαλτο και συνεχίζουμε από χώμα για να πάμε στην Νιάλα ...





Ο δρόμος είναι σχετικά βατός, δεν έχει ιδιαίτερες δυσκολίες αλλά θέλει προσοχή γιατί είναι σαθρός ...





Συνεχίζουμε την ανάβαση αποσβολωμένοι με την θέα, κατά διαστήματα σταματάμε για φωτογραφία και για να χαζέψουμε την θέα...





Ο Γιάννης πάει μπροστά και εγώ ακολουθώ από κάποια απόσταση ...





Λίγο πιο πάνω υπάρχει ένα κοπάδι από κατσίκια και μαζί με αυτά και 4 τσοπανόσκυλα που έτρεχαν αριστερά μου γαυγίζοντας ....





Δεξιά μου η πλαγία, αριστερά τα σκυλιά και δίπλα τους το χάος ...


Κρατάω την ψυχραιμία μου ...


Φοράω ψηλές μπότες, οπότε δεν φοβάμαι το δάγκωμα αλλά ποτέ δεν ξέρεις ....


Συνεχίζω χωρίς να τους δίνω ιδιαίτερη σημασία, μετά από λίγο που φάνηκε σαν να πέρασαν αιώνες σταματούν να με κυνηγούν ....





Λίγο πιο πάνω ο Γιάννης έχει σταματήσει και βγάζει και αυτός φωτογραφίες και βίντεο ....





Σταματάω δίπλα του, η θέα είναι μαγευτική, σε συνεπαίρνει ...





Αρχίζω να βγάζω φωτογραφίες και κάποια στιγμή γυρνάω να βγάλω και το Himalayan και πάνω που ετοιμάζομαι αποφασίζει ότι κουράστηκε και πρέπει να ξαπλώσει ...


Στα καλά καθούμενα το βλέπω μέσα από τον φακό να πέφτει ....


Δεν τράβηξα φωτογραφία ....


Δεν το πίστευα ...





Ο Γιάννης μου φωνάζει ότι τρέχει βενζίνα ...





Το σηκώνουμε ...


Όλα καλά μόνο κάποια σημάδια στην βαλίτσα προδίδουν την πτώση ....





Μέχρι στιγμής το σκορ είναι 2-0 (Himalayan - Africa)





Καβαλάμε και ξεκινάμε, ο Γιάννης μπροστά, εγώ από κάποια απόσταση ...





2 στροφές πιο κάτω βλέπω το africa να ξεκουράζεται, σταματάω και βοηθώ τον Γιάννη να το σηκώσει ...





Σε μιά στιγμή απροσεξίας γλίστρησε ο πίσω τροχός και το έχασε κάτω από τα πόδια του, ευτυχώς δεν είχε πάθει κάποια ζημιά.





Το σκορ πλέον διαμορφώθηκε σε 2-1 το οποίο ήταν και το τελικό ....





Λίγο πιο πάνω φτάνουμε στο μνημείο της Νιάλας, δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν την θέα και το δέος που σου προκαλεί αυτός ο άγριος και αφιλόξενος τόπος ....











































































































 
Τελευταία επεξεργασία:

R.E.H

Μέλος
Περιοχή
Νικαια
Όνομα
Παναγιώτης
Μοτό
Royal Enfield Himalayan
RE Super Meteor 650
Καθόμαστε λίγο, δεν χορταίνουμε αυτό που βλέπουμε με τίποτα ...


Νιώθω τυχερός που κατάφερα και πέρασα από αυτό το μέρος ...


Φτάσαμε σε υψόμετρο τα 1857 μέτρα ...


Συνεχίζουμε χωρίς ιδιαίτερες στάσεις, ο δρόμος όσο κατηφορίζουμε γίνεται πιο βατός ...


Μετά από λίγο φτάνουμε στο χωριό Άγραφα και σταματάμε στην βρύση για να δροσιστούμε ...


Ολιγόλεπτο διάλειμμα και συνεχίζουμε μιάς και η ώρα έχει περάσει ...



















































































Ο Γιάννης ακούραστος, μετά τα Άγραφα η επόμενη στάση ήταν στον Κρέντη ...





Ο δρόμος απο τα Άγραφα μέχρι τον Κρέντη είναι φανταστικός ...


Αλλά λίγο η κούραση, λίγο ο ρυθμός του Γιάννη δεν αφήνουν πολλές ευκαιρίες να τον αποθανατίσω ...





Φτάνοντας στον Κρέντη βρίσκω τον Γιάννη να με περιμένει και να κοιτάει τις εναλλακτικές διαδρομές ...









































 
Τελευταία επεξεργασία:

R.E.H

Μέλος
Περιοχή
Νικαια
Όνομα
Παναγιώτης
Μοτό
Royal Enfield Himalayan
RE Super Meteor 650
Αποφασίζουμε να πάμε Αγρίνιο από Ποταμούλα και εν συνεχεία για Ρίο, και από εκεί εθνική εγώ για Αθήνα και ο Γιάννης για Κιάτο.





Χαιρετάμε ο ένας τον άλλο μιας και από εδώ και πέρα είναι διαδικαστικά τα χλμ που έχουμε να κάνουμε και εγώ δεν θα μπορούσα να ακολουθήσω τον ρυθμό του Γιάννη ...





Γιάννη χάρηκα που σε γνώρισα και συνταξιδέψαμε ....


Σε ευχαριστώ για την βοήθεια στα Κοκκάλια και όπου αλλού σε χρειάστηκα ....


Είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος και καβαλάει ένα καταπληκτικό μηχανάκι ....


Για να καταλάβετε για τί άνθρωπο μιλάμε, κάποια στιγμή σταμάτησε για να μαζέψει μία χελώνα από την μέση του δρόμου και να την βάλει στην άκρη για να μην την πατήσει κανένα διερχόμενο όχημα ...














Ξεκινάω πρώτος, ο Γιάννης δεν αργεί να με περάσει και ήταν και η τελευταία φορά που τον είδα ....


Άνεμος ...





Η κούραση έχει αρχίσει να κάνει την εμφάνιση της, ο δρόμος για την Ποταμούλα είναι δύσκολος και η ζέστη και η κούραση δεν βοηθούν καθόλου ...





Μια σύντομη στάση στην Γέφυρα της Επισκοπής και συνεχίζω προς Αγρίνιο ....













































































Φτάνω στο Αγρίνιο, συναντάω έναν ξάδερφο για ένα γρήγορο καφέ και για να ξεμουδιάσω ...





Ανεφοδιάζω σε καύσιμα το Himalayan 7,3 λιτρα για 175 χλμ (4,1 λτ/100χλμ) από τον τελευταίο ανεφοδιασμό κοντά στην Καρδίτσα.





Συνεχίζω από τον παλιό δρόμο από το Αγρίνιο προς το Ρίο, με τον ρυθμό που πάω δεν έχει νόημα να βγω στην Ιονία οδό ...





Έχω αρχίσει να πεινάω, δεν έχω φάει τίποτα όλη μέρα εκτός από ένα κρουασάν στην Νιάλα και λίγους ξηρούς καρπούς απο τον Γιάννη ....





Αρχίζω να κοιτάω για να δω μήπως σταματήσω σε κανά ψητοπωλείο να χτυπήσω κανά κοντοσούβλι ...


Αποφασίζω να σταματήσω στο Περιθώριο όπου θυμόμουν ότι υπήρχε ένα μαγαζί απέναντι από την βρύση ...





Φτάνω και το βλέπω κλειστό....





Απογοήτευση ....





Σταματάω λίγο πιο κάτω και χτυπάω αλύπητα μια κονσέρβα γίγαντες και μία ντολμαδάκια ...


























Συνήλθα..





Συνεχίζω, περνάω την γέφυρα του Ρίου-Αντιρίου και βγαίνω εθνική ...


Κινούμαι με την εκπληκτική ταχύτητα των 90-110 χλμ/ώρα ...


Τα χιλιόμετρα περνούν αργά και βασανιστικά ....





Άλλη μια στάση σε ΣΕΑ για να ξεμουδιάσω και χτύπησα και ένα παγωτάκι ....


Πήρα τα πάνω μου ...





Μετά από 15.5 ώρες και 580 χλμ παρκάρω κάτω από το σπίτι και αρχίζω να ξεφορτώνω το μηχανάκι είναι περασμένες 12 ....





Κάνω ένα ντουζάκι και πέφτω ξερός για ύπνο ...





Ήταν ένα καταπληκτικό διήμερο γεμάτο ανεξίτηλες εικόνες και έντονα συναισθήματα ...





Το Himalayan δεν παρουσίασε το παραμικρό και η ανηφόρα στα Κοκκάλια που δεν βγήκε ήταν δικό μου λάθος ...





Θα ήθελα να είχε λίγο μεγαλύτερη διαδρομή στις αναρτήσεις και το σημαντικότερο μεγαλύτερη ταχύτητα ταξιδιού ...





Παρόλα αυτά με αυτό το μηχανάκι έχω κάνει τις μεγαλύτερες βόλτες και τα πιο μακρινά ταξίδια ...
 
Τελευταία επεξεργασία:
Top Bottom