Καναμε τρια διαφορετικα κομματια της Σαχαρας, εδω πλησιαζοντας στο τριτο κομματι στο M'hamid.
Οι πινακιδες προειδοποιουν οτι το νερο ειναι "θησαυρος" και πρεπει να χρησιμοποιειται με φειδω.
Επρεπε να κανουμε 10 χιλιομετρα ερημου μεχρι το bivouac La Dune Blanche οπου μειναμε και καποια κομματια ητανε πολυ δυσκολα, οπως το προηγουμενο απ'αυτο στην επομενη φωτο οπου ειχε ανηφορα με πολυ βαθια αμμο και επεσε σπρωξιμο απο Κριστιν και με μενα στο πλαϊ δουλευοντας πολυ προσεκτικα την πρωτη γιατι αλλιως εσκαβε και κολλαγε (παρα τις χαμηλες πιεσεις)
Οταν φτασαμε στο bivouac (δεστε τη γραμμη στην ρηχη εδω αμμο) αισθανομουνα σα ναχα σκαψει χωραφι..
Αφησα λοιπον την Αφρικανα και βγηκαμε να απολαυσουμε τους αμμολοφους το απογευμα με τα ποδια.
Απολαυσαμε επισης ενα υπεροχο ηλιοβασιλεμα.
Το βραδυ στο bivouac ειχαμε παρεα ενα ζευγαρι Βελγων αρχιτεκτονων (τον Nicholas και την Katia) που ειχανε βοηθησει τον απιστευτα φιλοξενο Salah να στησει το bivouac πριν 12 χρονια και φτασανε αργα το απογευμα να μεινουν για μερικες μερες. Ο Salah μαζι με το φοβερο φαγητο εβγαλε και μερικα μπουκαλια λευκο κρασι απο την περιοχη της Meknes και περασαμε ενα αξεχαστο βραδυ μεχρι αργα. (Η γατα της φωτο μας ειπανε δεν εχει ονομα αλλα την βαφτισαμε ..desert cat
).
Το πρωι ξυπνησαμε νωρις για να δουμε την ανατολη του ηλιου στην ερημο.
Πηγαινοντας πρωτος για πρωϊνο, η desert cat ητανε εκει πρωι-πρωι ετοιμη για χαδια και ..μερος του πρωινου μας
Μετα ειχε βολτα στην ερημο nearby με την Αφρικανα, στην επομενη φωτο φαινεται το bivouac που μειναμε.
Ειχε πολλα κομματια υπουλα που θελανε προσοχη και ανοιχτο γκαζι, που δεν ειναι παντα δυνατο με συνεπιβατηδα που φωναζει απο πισω
Γι'αυτο και πηγα μονος μια μεγαλυτερη βολτα, πετυχαινοντας μαλιστα δυο ντοπιους με EXC450.
Γυρω στο μεσημερι φορτωσαμε τα πραγματα και ξεκινησαμε να φυγουμε με βαρια καρδια - αλλα θα ξαναρθουμε με περισοτερο χρονο καθως η εμπειρια της ερημου ειναι απλα απεριγραπτη!!
Sent from my iPhone using Tapatalk