Στυμφαλίδες όρνιθες...

[notakos600]

Αφέθηκες
σε ένα φθινόπωρο
αφηρημένο
σαν τη μοίρα των πουλιών
που φεύγουν,
ο ήχος του ανέμου
στις φτερούγες τους,
ανάλαφρη παλίρροια
κι ένα χαλί κεντημένο
με φύλλα,
ένα άλλο φθινόπωρο
αποδημητικό
διαβατάρικο
ένα delete
της πλαστογραφημένης μας ζωής,
δεν ζούμε πια εκεί...
ζούμε στο δρόμο
με τον ήχο του μοτέρ
με πανωφόρι
τα σύννεφα τα μολυβιά,
συντροφιά
με το βαλς του δρόμου...

 

[George_M.]

Οταν ο ηχος των μεταλλων προκαλει εμπνευση,φυγη,ελευθερια...
Φιλε Νοτη!

 

[thenos]

Βόλτα-ποίημα...!!!

 

[RIGGER]

 

[rodouma]

...
με πανωφόρι
τα σύννεφα τα μολυβιά
...

Μόνο κ μόνο γιαυτή τη φράση... RESPECT!!

 

[notakos600]

Οταν ο ηχος των μεταλλων προκαλει εμπνευση,φυγη,ελευθερια...
Φιλε Νοτη!

Η συστολή και η διαστολή τους Γιώργο...η φυγή...

 

[sugariasgeorge]

:l2:

 

[mAthosalas]

Εμπνεει πολλους η μοτοσυκλετα...και μονο εμεις το νοιωθουμε...εισ'ωραιος λεμε!!!

 

[notakos600]

Εμπνεει πολλους η μοτοσυκλετα...και μονο εμεις το νοιωθουμε...εισ'ωραιος λεμε!!!

Εμπνέει γιατί ανήκεις στο χώρο Κώστα, δεν είσαι εγκλωβισμένος στη καμπίνα ενός αυτοκινήτου. Αποτελείς μέρος του σκηνικού, είσαι επάνω και όχι μέσα, αν καταλαβαίνεις πως το εννοώ.