Συγγνώμη για τον χαρακτηρισμό αλλά η συζήτηση μου θυμίζει συζήτηση καφενείου....Εκεί που οι γέροι τσακώνονται (και καμιά φορά "σκοτώνονται") για τα κομματικά.
Ο καθένας από εμάς έχει την άποψή του, κομματική και πολιτική, και μακάρι να μπορούσαμε όλοι να έχουμε μόνο πολιτική άποψη. (Θυμίζω τη ρήση του Αριστοτέλη "ο άνθρωπος φύσει ζώον πολιτικό" με την αρχική έννοια της οργανωμένης κοινωνίας που διέπεται από νόμους και κανόνες και ουχί της σημερινής που αναφέρεται σε ένα σύνολο ενεργειών για την άσκηση διαφόρων μορφών εξουσίας).
Αλλά δυστυχώς έχουμε μπεί στη διαδικασία να κατηγορούμε οι μεν τους δε, οι πρώην τους επόμενους, οι επόμενοι τους προηγούμενους και πάει λέγοντας χωρίς να θέλουμε να παραδεχθούμε ότι, τα τελευταία 42 τουλάχιστον χρόνια που θυμάμαι εγώ, το μόνο που έχουν καταφέρει οι πολιτικοί ηγήτορες είναι να είμαστε συντεταγμένοι στο πλευρό τους και απέναντι ο ένας στον άλλο, δίνοντας χάρη στις ανομίες και παραλείψεις τους.....Κλασσικό παράδειγμα αυτό με τα Τέμπη...20 χρόνια και έξι κυβερνήσεις (δυο από κάθε κόμμα) μετά και ακόμα ψάχνουμε να βρούμε αν φταίει ο Σπίρτζης, ο Καραμανλής, ο Ρέππας και όποιος άλλος έχει περάσει από τη θέση του - ανεύθυνου - υπουργού και τσακωνόμαστε μεταξύ μας κατηγορώντας τους ένθεν και ένθεν ως δολοφόνους αλλά αποσιωπούμε τις δικές μας ευθύνες που τους ψηφίζουμε ανελειπώς. (τελικά μάλλον ο Χατζηπετρής φταίει που έλεγε και ο Λουκιανός....)
Γιατί πείτε μου
-Σε ποιά οργανωμένη κοινωνία θα επιβραβευόταν ο, αμετάκλειτα, καταδικασμένος υπουργός με τη συμμετοχή του σε ψηφοδέλτιο από το κόμμα και την εκλογή του ως βουλευτής από το λαό;
-Σε ποιά κοινωνία θα ήταν αποδεκτό το "ξέρεις ποιός είμαι εγώ;" ή το χαστούκι του υπουργού προς τον αστυνομικό;
-Σε ποιά κοινωνία θα επιτρεπόταν να είναι γνωστός ο πλούτος των βουλευτών αλλά να μην είναι ορατές οι πηγές του; Ξέρουμε το "έσχες" αλλά όχι το "πόθεν". Στην αρχαία Ελλάδα οι έχοντες αξιώματα όφειλαν να τελειώνουν τη θητεία τους φτωχότεροι από όταν την άρχισαν.
-Σε ποιά κοινωνία θα δεχόταν ο ψηφοφόρος να ψηφίζει γυρολόγους πολιτικούς που ως γνήσιοι "υαλοκαθαριστήρες" κινούνται μία δεξιά μία αριστερά και σταματούν όπου θεωρήσουν βολικότερο τη συγκεκριμένη στιγμή;
-Σε ποιά κοινωνία θα ήταν αποδεκτό να φτιάχνουμε τους νόμους κατά το δοκούν και για τους ημέτερους χωρίς να υπάρχει αντίδραση;
-Ποιά κοινωνία θα έδεινε συγχωροχάρτι σε άτομα με ακραίες εθνικιστικές, αντιεθνικές, αναρχικές ακόμα και εγκληματιές-τρομοκρατικές απόψεις/δράσεις και θα τους ανεδείκνυε σε "διάτοντες αστέρες";
-Ποιά κοινωνία θα δεχόταν το "η αριστεία είναι ρετσινιά" ή το "έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του";
-Ποιά κοινωνία θα δεχόταν την "ελέω Θεού" κληρονομική διαδοχή της βουλευτικής έδρας;
Μόνο η κοινωνία που έχουν/με καταφέρει να δημιουργήσουμε που αδιαφορεί για τα κοινά αρκεί να περνάμε εμείς οι ίδιοι καλά και οι άλλοι να πάνε να....
Σε τελική ανάλυση ποιός θα ήταν ο "σωστός" τρόπος απόφασης; Κατ' εμέ να μην είμαστε με τις παρωπίδες και να ψηφίζουμε αυτούς που όντως μπορούν, θέλουν και αποδεδειγμένα έχουν κάνει κάτι για αυτό τον έρμο τόπο και όχι μόνο για τις τσέπες τους. Υπάρχουν τέτοιοι; Νομίζω ο τελευταίος πέθανε στη ψάθα κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '60 και μετά υπήρξαν κάτι σκόρπιοι ονειροπόλοι τύπου Κωστή Στεφανόπουλου, Λεωνίδα Κύρκου και Αντώνη Τρίτση (για να πιάσω όλο το πολιτικό εύρος) πριν τους πάρουν παραμάζωμα οι Λαλιώτηδες, Σουφλιάδες, Βενιζέλοι, Αδώνηδες, Παπάδες, Τσιπραίοι, Μητσοτακαίοι κλπ, κλπ, κλπ....
Από εκεί και πέρα ο λαός αποφασίζει. Και αφού αποφασίζει οφείλουμε να σεβαστούμε την ετυμηγορία. Αν έπραξε ορθώς ή όχι θα το δείξει το μέλλον....
www.protothema.gr
