Τέλη δεκαετίας του '80, αρχές '90 τα φορτηγά πλοία που έρχονταν εξ Ανατολών ήταν γεμάτα με κοντέινερ που μετέφεραν μεταχειρισμένες μοτοσυκλέτες μικρού κυβισμού και υψηλών επιδόσεων.
Ήταν η εποχή που οι ελληνικοί δρόμοι είχαν γεμίσει με γιαπωνέζικες 4χρονες superbikes 400 ή 250 κ. εκ. καθώς επίσης και με 2χρονα 250άρια...
Τα ιαπωνικά εργοστάσια επένδυαν τότε πακτωλούς χρημάτων στην έρευνα και την εξέλιξη συγκεκριμένων μοντέλων που δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από τα περισσότερων κυβικών αδέρφια τους. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα η τεχνολογία που έφεραν ήταν μπροστά και από τις μεγαλύτερες "αδερφές" τους. Όπως για παράδειγμα gull arm ή μονόμπρατσα ψαλίδια, upside-down μπροστινά, σκελετούς χαμηλού κέντρου βάρους).
Ήταν μικρές αγωνιστικές ρέπλικες με κάμποσα RR στο τέλος, στήσιμο και εξαρτήματα από superbikes πολλαπλάσιων κυβικών και σαφώς μεγαλύτερου κόστους, που χάριζαν μοναδικές συγκινήσεις στους κατόχους τους.
Δίκυκλα «made in Japan» που πρωταγωνιστούσαν στα τοπικά Πρωταθλήματα και που προορίζονταν αποκλειστικά για την ιαπωνική αγορά και που ήταν ελάχιστα πιο φθηνά από τα 600άρια. Ακόμα και στην Ελλάδα, τα ελάχιστα μοντέλα που εισήχθησαν επίσημα από αντιπροσωπείες ήταν πανάκριβα, με τιμές που πλησίαζαν τα 3 εκατομμύρια δραχμές.
Να ξεκινήσουμε από την Honda με τα CBR, τα VFR και το στολίδι RVF 400R (NC35) που απλά βρισκόταν αλλού αποτελώντας τη μικρογραφία της θρυλικής RVF750 RC45.
Tο ξηροκάμπανο NSR με τα 60+ άλογα με έναν ήχο που έχει μείνει βαθιά χαραγμένος στις συνειδήσεις όσων τα άκουσαν έστω μια φορά. Και τα μεταγενέστερα μοντέλα, με την κάρτα που αν την αντικαθιστούσες με αυτές του HRC και σε συνδυασμό με κάποιες άλλες ρυθμίσεις, απελευθέρωνες αρκετά άλογα που κρύβονταν στον 2κυλινδρο κινητήρα μετατρέποντάς το σε καθαρόαιμη πολεμική μηχανή…
Τα GSXR400 και τα RGV250 Banana της Suzuki, τα Kawasaki ΖΧR400 και KR1 (250), τα Yamaha FZR 400 και TZR250 ή το ιταλικό Aprilia RS 250 με την ιαπωνική καρδιά (μοτέρ από RGV το οποίο περιποιήθηκαν καταλλήλως στο Noale)...
Μοτοσυκλέτες που σύμφωνα με τον κατασκευαστή έβγαζαν 59 ίππους, λόγω των περιορισμών που υπήρχαν στην Ιαπωνία, αλλά που πολύ εύκολα, έφταναν τους 65-70 με χρήση αντικόφτη. Yπήρχαν και κάποιες εκδόσεις Special Edition ή Special Production με ακόμα καλύτερες αναρτήσεις και περισσότερα άλογα...
Aκόμα και τα μικρά 4χρονα 4κύλινδρα 250άρια των εταιρειών (GSXR, CBR, ZXR, FZR) που ούρλιαζαν στις 19.000 σ.α.λ βγάζοντας περί τα 45 άλογα, ήταν αγωνιστικές ρέπλικες, ποτισμένες από τη δόξα και τις επιτυχίες των κατασκευαστών στους αγώνες.
Πάμε να θυμηθούμε κάποια από αυτά τα υπέροχα δίκυκλα που αποτέλεσαν εφηβική... ονείρωξη αρκετών που σήμερα διανύουν την τρίτη δεκαετία της ζωής τους.
http://www.caranddriver.gr/article.asp?catid=33126&subid=2&pubid=7331114
Τελευταία επεξεργασία:
