amyroukai
Big Membered Wunderkind
Καλές και ελαφριές, πολύ καλό και το τσίπουρο.
Της Τελευταιας Στιγμης
- Thread starter LARRY
- Ημερομηνία δημιουργίας
Αύριο λέμε να δροσιστούμε στους καταρράκτες Στενωσιάς (ελπίζω να βρουμε νερό).
Η διαδρομή θα εχει κ ορεινά περάσματα λόγω ζέστης, καφεδάκι στο πήγαινε, φαγητό κάπου στην επιστροφή.
Αναχώρηση 9:30 απο την bp στον Ισθμό.
Πετσέτες, μαγιό, παρεό απαραίτητα.......
Η διαδρομή θα εχει κ ορεινά περάσματα λόγω ζέστης, καφεδάκι στο πήγαινε, φαγητό κάπου στην επιστροφή.
Αναχώρηση 9:30 απο την bp στον Ισθμό.
Πετσέτες, μαγιό, παρεό απαραίτητα.......
εχω ακούσει οτι ρίχνουν βρομόνερα για έχετε το νου σας...
, θα κατσω σπίτι εχουμε μπάμιες με κοτοπουλο 
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Τι βλέπουμε;
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Ξυπνάς. Είναι νωρίς. Για πες, πας; Πας.
Αλλά πόσο συχνά έχεις το σπίτι ήσυχο το πρωί πρακτικά μόνος σου; Σπάνια. Πολύ σπάνια. Οπότε απολαμβάνω τον καφέ και το χάζι μέχρι που συνειδητοποιώ ότι πέρασε η ώρα και δεν περπατάμε τώρα, τρέ-χου-με άλφα, ωπ, αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο.
Μήνυμα; Όχι, ας πάρω τηλέφωνο ότι την ώρα του ραντεβού (σχεδόν) φεύγω από Αθήνα. Λέει ο Βασίλης ότι και ο Φώτης αργεί, οπότε δεν πειράζει και τόσο, λέω αν φύγετε στείλε μήνυμα που πίνουμε καφέ.
Φτάνω στο ραντεβού, 9:57 έφυγαν τα παιδιά, τι ώρα είναι 10:02. Γέμισα βενζίνη στο σημείο, οπότε πραγματικά τους έχασα για δευτερόλεπτα. Ας είναι, πάω Αλωνίσταινα. Αλλά πάω από ΕΟ ή από Skotini pass; Φτάνω Νεμέα, τηλέφωνο "χρρρρρ ΦΣΣΣΣΣ δεν ακου ΜΠΡΡΡ ΦΣΣΣΣ τουνελ" οκ, δεν πήγαν από Σκοτεινή, συνεχίζουμε ευθεία και τους βρίσκω σε διόδια γιατί ο Φώτης έχει αναλάβει ευθύνες και τον έχουν ΖΑΛΙΣΕΙ στα τηλέφωνα και απορώ με την υπομονή του, όχι ψέματα δεν έχω βρίσει συμβολαιογράφο ακόμα οπότε τον καταλαβαίνω. Ποιός είναι μαζί με τα παιδιά; Ο ΑΓΡΙΟΒΑΣΙΛΗΣ που φωνάζει ότι είμαι προδότης ιούδας ρούφης και τα λέω όλα. Αλλά είναι μεγάλη καρδιά και θα με σχωρέσει (θα με κάνει συγχωρεμένο πιο πιθανό) μου ρίχνει και ένα μπαμπαδίστικο κράξιμο για τα rev'it arrow αντί κανονικών μποτών, εντάξει άδικο δεν το λες σαν παρατήρηση αλλά έχει ζέστη (είδα μέχρι 39 στο όργανο).
Η Αλωνίσταινα... Δεν μπορώ να θυμηθώ αν έχω ξαναπεράσει, αν έχω περάσει σίγουρα δεν έχω σταματήσει. Η ελιά πάνω στον βράχο είναι απίθανη (έπρεπε να σταματήσω για φωτό) και το καφέ επίσης (κακώς δεν πήραμε τσιπουράκι, ο μεζές ήταν καλός, πήρε ο δίπλα). Σκάει μύτη ένα ζευγάρι βγαλμένο από παραμύθι, ο άντρας φτυστός ο μπαμπαστρούμφ και η γυναίκα κλασική Ιρλανδικού τύπου κοκκινομάλλα κουκλίτσα, απροσδιόριστης ηλικίας, περιμένεις να ακούσεις "top o the morning to ya lads" αλλά μιλάει Ελληνικά χωρίς προφορά και ΕΧΟΥΝ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ σε σακκούλα, ενισχύει το μπαμπαστρουμφέικο, αν είχαν καλάθι θα τους έβγαζα φωτό. Η ταβέρνα είναι κλειστή, αλλά ξαναπάω για να δω και το χωριό που γράφτηκε πιο πίσω.
Πέρασμα από το χωριό του Κολοκοτρώνη, ο Φώτης δεν έχει σταματήσει να μιλάει στο τηλέφωνο, σταματάει και κάμποσες φορές για να μιλήσει, ο δρόμος βρώμικος με φύλλα και χαλίκια αλλά η διαδρομή πάντα όμορφη. Δεν πάμε στο σπίτι/μνημείο, συνεχίζουμε για καταρράκτες Πολυλίμνιου. Στο Πολυλίμνιο γίνεται της πλαζ το κάγκελο, παρκινγκ τίγκα στο SUV και όχι μόνο, κοσμοσυρροή. Θέλουμε; Δεν θέλουμε, οπότε πάμε στους καταρράκτες βρωμονερίου, εννοώ Στενωσιάς. Μιά χαρά ήταν, ακόμα δεν έχει πάθει κάτι κανείς μας ελπίζω. Εννοώ ήταν μιά χαρά εκτός από το ότι ένα ΗΛΙΘΙΟ οδηγικό λάθος (μην ρωτήσεις, δεν ξέρω τι έκανα) έφερε το XR ξάπλα στο δρόμο. Ακούμπησε σε κάγκελα, χούφτα και βαλίτσα πίσω, χωρίς να βρει οποιοδήποτε "ευαίσθητο" σημείο, α ναι, εκτός από το εμπρός δεξί φλας που ήταν μισο-σπασμένο χωρίς να ξέρω πως/γιατί και απλά αποτελειώθηκε χωρίς να φύγει από την θέση του, το ηλεκτρονικό ή τα καλώδια φταίνε που δεν ανάβει, τέλος πάντων ξέρω ότι κάποια στιγμή θα το άλλαζα. Το σημείο είναι όμορφο, με λίγο περίεργη πρόσβαση, κάποτε το είχαν φτιάξει αλλά έμεινε ασυντήρητο, κρίμα. Δυστυχώς έχει πλαστικά μπουκάλια από χλωρίνες κλπ υλικά που τα έχει φέρει η βροχή... Θα σώσουμε τον πλανήτη, αλλά μιά ελάχιστη προσοχή δίπλα στο σπίτι μας δεν.
Επόμενη στάση Γιάλοβα, το μέρος πιο τουριστικό πεθαίνεις. Κάναμε κακή (λόγω κούρασης; ) επιλογή μαγαζιού, δεν είχε κάτι να σε κάνει να θες να ξαναπάς. Τα μιλφ από την παραλία άξιζαν, το φαγητό έτσι και έτσι, ίσως πριν τελειώσει η σεζόν να πάω να δοκιμάσω αυτό το "Κοχύλι" που πρότεινε ο λόκαλ ταξιτζής, έχει καλές κριτικές και τον καταρράκτη Καλαμάρη γιατί βλέπουμε Μπομπ Σφουγγαράκη κάθε πρωί και είναι καλό κάρμα. Έχει και ακομα δύο ορεινούς εκεί γύρω, οπότε το Waterfall tour της Πύλου (μαζί με το Πολυλίμνιο που δεν πήγαμε) είναι "στημένη" βόλτα που περιμένει να γίνει.
Η επιστροφή έχει την απογοήτευση του όχι γρν, οπότε σήμερα πρέπει να μαγειρέψω και εκτός από τον γουρουνά που δεν βρήκαμε ήταν κλειστός και ο ομώνυμος με τυροκομείο στον κεντρικό δρόμο του Κοπανακίου, μηδέν τα πεσκέσια από την επαρχία χτες. Γλυκάκι δεν φάγαμε και στο χωριό του Άγριου, αλλά κάπως γλυκαθήκαμε με ένα μπακλαβά στα ΣΕΑ.
Κάπου 650 χιλιόμετρα, δεν τα λες πολλά, δεν τα λες λίγα, πλάκα είχε, είχα ονειρευτεί μιά επιστροφή από Αρχαία/Λαγκάδια κλπ αλλά όνειρα δεμένα στο μουράγιο (θα είχε κούραση, ενώ -λογικά- τα παιδιά βγήκαν για ποτάκι μετά).
Η αδερφή του ελέους με το ΚΤΜωυσή δεν ήρθε γιατί ο κώλος του πονεί ακόμα από την βόλτα που έκανε...
Έχω γράψει 2500 μέσα στον Σεπτέμβριο με το BMW, δεν τα λες άσχημα, τα τακάκια ΤΩΡΑ είναι σχεδόν σωστά πατημένα.
ΥΓ/Προσθήκη
αν είχα μεταλλική τύπου trekker 43/42 τι στο καλό είναι η "μικρή" τετράγωνη θα είχε στραβώσει και θα είχε χτυπησει και η βάση του σαμαριού. Ακόμα και μιά στατική πτώση μπορεί να βγει αστεία ακριβή...
Αλλά πόσο συχνά έχεις το σπίτι ήσυχο το πρωί πρακτικά μόνος σου; Σπάνια. Πολύ σπάνια. Οπότε απολαμβάνω τον καφέ και το χάζι μέχρι που συνειδητοποιώ ότι πέρασε η ώρα και δεν περπατάμε τώρα, τρέ-χου-με άλφα, ωπ, αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο.
Μήνυμα; Όχι, ας πάρω τηλέφωνο ότι την ώρα του ραντεβού (σχεδόν) φεύγω από Αθήνα. Λέει ο Βασίλης ότι και ο Φώτης αργεί, οπότε δεν πειράζει και τόσο, λέω αν φύγετε στείλε μήνυμα που πίνουμε καφέ.
Φτάνω στο ραντεβού, 9:57 έφυγαν τα παιδιά, τι ώρα είναι 10:02. Γέμισα βενζίνη στο σημείο, οπότε πραγματικά τους έχασα για δευτερόλεπτα. Ας είναι, πάω Αλωνίσταινα. Αλλά πάω από ΕΟ ή από Skotini pass; Φτάνω Νεμέα, τηλέφωνο "χρρρρρ ΦΣΣΣΣΣ δεν ακου ΜΠΡΡΡ ΦΣΣΣΣ τουνελ" οκ, δεν πήγαν από Σκοτεινή, συνεχίζουμε ευθεία και τους βρίσκω σε διόδια γιατί ο Φώτης έχει αναλάβει ευθύνες και τον έχουν ΖΑΛΙΣΕΙ στα τηλέφωνα και απορώ με την υπομονή του, όχι ψέματα δεν έχω βρίσει συμβολαιογράφο ακόμα οπότε τον καταλαβαίνω. Ποιός είναι μαζί με τα παιδιά; Ο ΑΓΡΙΟΒΑΣΙΛΗΣ που φωνάζει ότι είμαι προδότης ιούδας ρούφης και τα λέω όλα. Αλλά είναι μεγάλη καρδιά και θα με σχωρέσει (θα με κάνει συγχωρεμένο πιο πιθανό) μου ρίχνει και ένα μπαμπαδίστικο κράξιμο για τα rev'it arrow αντί κανονικών μποτών, εντάξει άδικο δεν το λες σαν παρατήρηση αλλά έχει ζέστη (είδα μέχρι 39 στο όργανο).
Η Αλωνίσταινα... Δεν μπορώ να θυμηθώ αν έχω ξαναπεράσει, αν έχω περάσει σίγουρα δεν έχω σταματήσει. Η ελιά πάνω στον βράχο είναι απίθανη (έπρεπε να σταματήσω για φωτό) και το καφέ επίσης (κακώς δεν πήραμε τσιπουράκι, ο μεζές ήταν καλός, πήρε ο δίπλα). Σκάει μύτη ένα ζευγάρι βγαλμένο από παραμύθι, ο άντρας φτυστός ο μπαμπαστρούμφ και η γυναίκα κλασική Ιρλανδικού τύπου κοκκινομάλλα κουκλίτσα, απροσδιόριστης ηλικίας, περιμένεις να ακούσεις "top o the morning to ya lads" αλλά μιλάει Ελληνικά χωρίς προφορά και ΕΧΟΥΝ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ σε σακκούλα, ενισχύει το μπαμπαστρουμφέικο, αν είχαν καλάθι θα τους έβγαζα φωτό. Η ταβέρνα είναι κλειστή, αλλά ξαναπάω για να δω και το χωριό που γράφτηκε πιο πίσω.
Πέρασμα από το χωριό του Κολοκοτρώνη, ο Φώτης δεν έχει σταματήσει να μιλάει στο τηλέφωνο, σταματάει και κάμποσες φορές για να μιλήσει, ο δρόμος βρώμικος με φύλλα και χαλίκια αλλά η διαδρομή πάντα όμορφη. Δεν πάμε στο σπίτι/μνημείο, συνεχίζουμε για καταρράκτες Πολυλίμνιου. Στο Πολυλίμνιο γίνεται της πλαζ το κάγκελο, παρκινγκ τίγκα στο SUV και όχι μόνο, κοσμοσυρροή. Θέλουμε; Δεν θέλουμε, οπότε πάμε στους καταρράκτες βρωμονερίου, εννοώ Στενωσιάς. Μιά χαρά ήταν, ακόμα δεν έχει πάθει κάτι κανείς μας ελπίζω. Εννοώ ήταν μιά χαρά εκτός από το ότι ένα ΗΛΙΘΙΟ οδηγικό λάθος (μην ρωτήσεις, δεν ξέρω τι έκανα) έφερε το XR ξάπλα στο δρόμο. Ακούμπησε σε κάγκελα, χούφτα και βαλίτσα πίσω, χωρίς να βρει οποιοδήποτε "ευαίσθητο" σημείο, α ναι, εκτός από το εμπρός δεξί φλας που ήταν μισο-σπασμένο χωρίς να ξέρω πως/γιατί και απλά αποτελειώθηκε χωρίς να φύγει από την θέση του, το ηλεκτρονικό ή τα καλώδια φταίνε που δεν ανάβει, τέλος πάντων ξέρω ότι κάποια στιγμή θα το άλλαζα. Το σημείο είναι όμορφο, με λίγο περίεργη πρόσβαση, κάποτε το είχαν φτιάξει αλλά έμεινε ασυντήρητο, κρίμα. Δυστυχώς έχει πλαστικά μπουκάλια από χλωρίνες κλπ υλικά που τα έχει φέρει η βροχή... Θα σώσουμε τον πλανήτη, αλλά μιά ελάχιστη προσοχή δίπλα στο σπίτι μας δεν.
Επόμενη στάση Γιάλοβα, το μέρος πιο τουριστικό πεθαίνεις. Κάναμε κακή (λόγω κούρασης; ) επιλογή μαγαζιού, δεν είχε κάτι να σε κάνει να θες να ξαναπάς. Τα μιλφ από την παραλία άξιζαν, το φαγητό έτσι και έτσι, ίσως πριν τελειώσει η σεζόν να πάω να δοκιμάσω αυτό το "Κοχύλι" που πρότεινε ο λόκαλ ταξιτζής, έχει καλές κριτικές και τον καταρράκτη Καλαμάρη γιατί βλέπουμε Μπομπ Σφουγγαράκη κάθε πρωί και είναι καλό κάρμα. Έχει και ακομα δύο ορεινούς εκεί γύρω, οπότε το Waterfall tour της Πύλου (μαζί με το Πολυλίμνιο που δεν πήγαμε) είναι "στημένη" βόλτα που περιμένει να γίνει.
Η επιστροφή έχει την απογοήτευση του όχι γρν, οπότε σήμερα πρέπει να μαγειρέψω και εκτός από τον γουρουνά που δεν βρήκαμε ήταν κλειστός και ο ομώνυμος με τυροκομείο στον κεντρικό δρόμο του Κοπανακίου, μηδέν τα πεσκέσια από την επαρχία χτες. Γλυκάκι δεν φάγαμε και στο χωριό του Άγριου, αλλά κάπως γλυκαθήκαμε με ένα μπακλαβά στα ΣΕΑ.
Κάπου 650 χιλιόμετρα, δεν τα λες πολλά, δεν τα λες λίγα, πλάκα είχε, είχα ονειρευτεί μιά επιστροφή από Αρχαία/Λαγκάδια κλπ αλλά όνειρα δεμένα στο μουράγιο (θα είχε κούραση, ενώ -λογικά- τα παιδιά βγήκαν για ποτάκι μετά).
Η αδερφή του ελέους με το ΚΤΜωυσή δεν ήρθε γιατί ο κώλος του πονεί ακόμα από την βόλτα που έκανε...
Έχω γράψει 2500 μέσα στον Σεπτέμβριο με το BMW, δεν τα λες άσχημα, τα τακάκια ΤΩΡΑ είναι σχεδόν σωστά πατημένα.
ΥΓ/Προσθήκη
αν είχα μεταλλική τύπου trekker 43/42 τι στο καλό είναι η "μικρή" τετράγωνη θα είχε στραβώσει και θα είχε χτυπησει και η βάση του σαμαριού. Ακόμα και μιά στατική πτώση μπορεί να βγει αστεία ακριβή...
Τελευταία επεξεργασία:
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Εντάξει αλλά μοτογκουτσι δεν είναιΗ αδερφή του ελέους με το ΚΤΜωυσή δεν ήρθε γιατί ο κώλος του πονεί ακόμα από την βόλτα που έκανε!
Είπε το μουσάτο αγόρι
2100χλμ σε ένα μήνα με κατεμ!!!
Θέλετε και bmw να βολταρετε
Είχα περάσει καποιες φορές απο την Αλωνίσταινα διασχίζοντας το Μαίναλο για άλλους πιό δημοφιλείς προορισμούς, πάντα έβλεπα κ ζήλευα αυτο το γραφικό καφέ του τρικυμία
Αυτη τη φορά θα το πιούμε εκεί το εσπρεσάκι. Ήταν κ το ραντεβού με τον Γιάννη αλλα μας πρόλαβε στη Νεστάνη, 130 max
Φιλόξενοι άνθρωποι με παρείστικη διάθεση όπως κ η σκυλίτσα....
Ακόμα κ οι σφήκες μας συνόδεψαν μέχρι εξω απο το χωριό
Συνέχεια σε μια όμορφη ελατοδιαδρομή που βγάζει στην Μεγαλόπολη
Αυτη τη φορά θα το πιούμε εκεί το εσπρεσάκι. Ήταν κ το ραντεβού με τον Γιάννη αλλα μας πρόλαβε στη Νεστάνη, 130 max
Φιλόξενοι άνθρωποι με παρείστικη διάθεση όπως κ η σκυλίτσα....
Ακόμα κ οι σφήκες μας συνόδεψαν μέχρι εξω απο το χωριό
Συνέχεια σε μια όμορφη ελατοδιαδρομή που βγάζει στην Μεγαλόπολη
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Έσωσε την ουρά, λέτε ότι θέλετε.