Τιτιβίσματα Νορβηγίας. Πως τελικά αντιμετώπισα τον μινώταυρο Nordkapp, αλλά και όχι μόνο…
- Thread starter nikanthi
- Ημερομηνία δημιουργίας
nikanthi
Μέλος
Να γραψω οτι λογω τον πολλων ημερων αλλα και της ελληνικης καταστασεις που βιωσα εκεινες της ημερες εχω αρκετα εξτρα στο ταξιδι... μεχρι να επιστρεψω απο την Νορβηγία.επελεξα να τα γραψω ολα για εχει ροη το ταξιδιωτικο... με το που επιστρεψω ομος με το καλο παλι στην γερμανια τα εξαφανισα αφου παραπανω απο δυο εβδομαδες δεν της περιεγραψα.... γιατι ενταξει θα ηταν υπερβολικο και για εμενα να το γραψω αλλα και για εσας να το διαβασεται
Τελευταία επεξεργασία:
xntinou
Μέλος
Ωραίος και περιγραφικότατος! Οι φωτο είναι για κάδρο 
Προσωπικά το μοναχικό ταξίδι σημαίνει εσωτερική ισορροπία και ηρεμία και το πολυήμερο του ταξιδιωτικού το ανεβάζει ακόμη πιο ψηλά!
Προσωπικά το μοναχικό ταξίδι σημαίνει εσωτερική ισορροπία και ηρεμία και το πολυήμερο του ταξιδιωτικού το ανεβάζει ακόμη πιο ψηλά!
giannis_transalp
Μέλος
Μόλις διάβασα και τη σημερινή σου ανάρτηση, νόμισα πως έξω από το παράθυρο θα έβλεπα τις Άλπεις. Μας γ@μησες πρωϊ πρωϊ..με την καλη εννοια
Οι φωτο είναι απίθανες
ilbig:
Οι φωτο είναι απίθανες
ilbig:
Το ότι συμπτιξα δύο μέρες του ταξιδιού σε μια δεν ξέρω κατά πόσο το βλέπετε σωστό... Αλλά όσο αφορά εμένα, αυτό που κατάλαβα σε αυτό το ταξίδι είναι το πόσο τελικά διαφέρουν οι ημερολογιακές με τη τις ταξιδιωτικές μέρες ενός ταξιδιού. Οι ημερολογιακές μέρες μπορεί να έχουν μηδενική χρονικά ταξιδιωτική υπόσταση... Όπως και το ότι μία ταξιδιωτική μέρα, να έχει πολλά εικοσιτετράωρα διάρκεια ανάλογα πάντα, με τις συνθήκες του ταξιδιού...
respect...για την διατυπωση, νομιζω ακουμπα την ουσια του ταξιδιου με μηχανη, παντα σε σχεση με τον χρονο και την διαστολη του,!! η την συστολη του καθως επιρεαζεται σαφως απο της συνθηκες του ταξιδιου,το επιπεδο..αλλα και την ψυχολογια του αναβατη
respect...για την διατυπωση, νομιζω ακουμπα την ουσια του ταξιδιου με μηχανη, παντα σε σχεση με τον χρονο και την διαστολη του,!! η την συστολη του καθως επιρεαζεται σαφως απο της συνθηκες του ταξιδιου,το επιπεδο..αλλα και την ψυχολογια του αναβατη
Τελευταία επεξεργασία:
Το ότι συμπτιξα δύο μέρες του ταξιδιού σε μια δεν ξέρω κατά πόσο το βλέπετε σωστό... Αλλά όσο αφορά εμένα, αυτό που κατάλαβα σε αυτό το ταξίδι είναι το πόσο τελικά διαφέρουν οι ημερολογιακές με τη τις ταξιδιωτικές μέρες ενός ταξιδιού. Οι ημερολογιακές μέρες μπορεί να έχουν μηδενική χρονικά ταξιδιωτική υπόσταση... Όπως και το ότι μία ταξιδιωτική μέρα, να έχει πολλά εικοσιτετράωρα διάρκεια ανάλογα πάντα, με τις συνθήκες του ταξιδιού...
φιλε ο χρονος ειναι μια εννοια λιγο πολυπλοκη!
γενικως οι ανθρωποι προσπαθουν να τον παρατεινουν(τον χρονο) ξεχνωντας να ζησουν(συστολη χρονου!!)
οταν προσπαθεις να ζεις τις στιγμες(διοτι στην μηχανη οδηγωντας αναγκαστικα ζεις τις στιγμες λογο αυτοσυντηρησης) ο χρονος διαστελεται!! και σου δεινη την αισθηση πληροτητας και το συναισθημα ξαλαφρωματος η αλλιως του πεταγματος!!!!!
και τελος δεν ξαναδιακοπτω !!!!και δειξε την επιεικια σου για τα γραφομενα μου αλλα εχει να κανει με την υψηλη επιπεδου προσεγγιση στην αποτυπωση του ταξιδιου σου
φιλε ο χρονος ειναι μια εννοια λιγο πολυπλοκη!
γενικως οι ανθρωποι προσπαθουν να τον παρατεινουν(τον χρονο) ξεχνωντας να ζησουν(συστολη χρονου!!)
οταν προσπαθεις να ζεις τις στιγμες(διοτι στην μηχανη οδηγωντας αναγκαστικα ζεις τις στιγμες λογο αυτοσυντηρησης) ο χρονος διαστελεται!! και σου δεινη την αισθηση πληροτητας και το συναισθημα ξαλαφρωματος η αλλιως του πεταγματος!!!!!
και τελος δεν ξαναδιακοπτω !!!!και δειξε την επιεικια σου για τα γραφομενα μου αλλα εχει να κανει με την υψηλη επιπεδου προσεγγιση στην αποτυπωση του ταξιδιου σου
black sheep
Μέλος
υπεροχα! ταξιδευουμε μαζι σου!
giannis_transalp
Μέλος
Σωστός , και φιλοσοφιμενος.
nikanthi
Μέλος
ΣΑΒΒΑΤΟ 13-06-2015 ΗΜΕΡΑ 4
Ξυπνάω κατά τις τέσσερις το πρωί, τα πεθερικά μου χάζεψαν και πίνοντας καφέ περιμένω να σηκωθούν. Πινοντας καφέ με κοιτούσαν περίεργα που τρέμαν τα χέρια μου από την υπερένταση και εγώ, προσπαθούσα να τους πείσω ότι δεν είμαι δαιμονισμένος αλλά απλά εκστασιασμένος για το μεγάλο μου ταξίδι.
Παρότι ήταν ακόμα πρωί προβληματιζόμουν με τον Τομ γιατί με πήγαινε από όπου νάνε, βρε λες να μην έχω σωστές ρύθμισης στο gps. Και πώς κοιταω, τον είχα να με πηγαίνει από οικολογικές διαδρομές και αυτός με έκανε…. Οικολογικές ξεναγήσεις!! Κοιτώ είχε άλλες δυο επιλογές, μια με την ταχύτερη διαδρομή, και μια με την συντομότερη… Ωχ τώρα ποια να βάλω! Μετα από αρκετή σκέψη λέω να βάλω την συντομότερη για να πάω, οπου πάω σύντομα
Οι ώρες πέρασαν και ετοιμάστηκα να φύγω, που να πάω όμως...Χα έλα μου ντε! Τα πεθερικά μου δεν είχαν ίντερνετ για να το ψάξω οπότε με τον τρίτο καφέ της ημέρας μου ήρθε η φλασιά... Θυμήθηκα ένα παζλ που είχαμε αγοράσει με την Ανθή πριν χρόνια με την απεικόνιση του, να είναι ο επόμενος μου προορισμός..Και όμως καμιά φορά, οι ταξιδιωτικές σου πληροφορίες έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις... αφού δεν είχα ίντερνετ.
Προς αναζήτηση του παζλ λοιπόν είπα να ξεκινήσω. Ετοιμάζομαι, βάζω το κράνος και περιμένω ο Τομ να βγάλει σήμα από το δορυφόρο για να βγω από το Μόναχο... Μετά από 10 λεπτά βγάζω το κράνος και κάνω ένα τσιγάρο... Μετά από άλλα 20 λεπτά σκέφτομαι ή, να πετάξω τον Τομ στο κάδο ή να πιω ακόμα έναν καφέ... Και πάνω που ήμουν έτοιμος να αποφασίσω ο Τομ, μάλλον την κατάλαβε τη δουλειά και συνδέθηκε. Πλέον το κινητό το έβαζα μέσα στο Tag bag για να βλέπω, που πάω και φτερωτά ανεβαίνω στο μηχανάκι και ξεκινάω.
Αφού έκανα μια ωρα να βγω από το Μόναχο όδευα μπρος ολοταχώς (στο περίπου) προς τον επικείμενο μου προορισμό και αυτό γιατί, ο Τομ επέλεξε και πάλι τριτεύον οδικό δίκτυο με αποτέλεσμα τα χιλιόμετρα που με χώριζαν από το στόχο μου να τα έκανα σε 3 ωρες... Βρε λες να εβαλα λαθος επιλογη στο gps!! Με έστελνε μέσα από χωριά. Να με λέει να στρίβω μέσα από αυλές σπιτιών και φράχτες. Στους κυκλικούς κόμβους να μου λέει να κινούμαι αριστερά (για άγγλο με πέρασε)... Η ζέστη να είναι θανατηφόρα να στάζω ολόκληρος, να μην έχω νερό να πιω και φυσικά να μην βρίσκω πουθενά να αγοράσω...
Και όταν...
Σε κάτι υπαίθρια στουμφοσπιτα μου λέγαν οτι δεν πουλάνε νερό τους κοιτούσα, σαν τον Δρακουμέλ.
Ήμουν για λιποθυμία. Ευτυχώς...
Βρίσκω μια βρύση και στάνιαρα λιγάκι...Και ξανάξεκίνησα μπας και φτάσω επιτέλους. Εντάξει ωραία η ξενάγηση αλλά ολα έχουν ένα όριο και τότε, φτάνοντας στην τελευταία διασταύρωση προτού αντικρίσω το παζλ των ονείρων μου σε πραγματική διάσταση, βλέπω σήμανση προς την αούτομπαν του Μονάχου δεξιά... Έλεος! Δηλαδή όλα αυτά που μου έκανε ο Τομ ήταν, προαιρετικό Φιστίκομα...
Τελικά από ότι κατάλαβα αν βάλεις την συντομότερη διαδρομή στο Τομ , μπορεί να σε κάνει 500 γύρους του θριάμβου, για να γλιτώσεις ένα χιλιόμετρο! Και αφού κάνεις πεντε ώρες παραπάνω για να φτάσεις, και τον ρωτήσεις …
- Καλά ρε τομ γιατί με πήγες έτσι...
- Για να γλιτώσεις ένα χιλιόμετρο!!! Συντομοτερα δεν ειναι !!!!
Χαλάλι ομως, αφού έφτασα και αντίκρυσα...
Το κάστρο Neuschwahnstein... Ρε συ αυτό είναι πιο ωραίο από το παζλ.
Ωραία κάτσε να παρκάρουμε να το δούμε και από κοντά, ευκολα το λες δύσκολα το κάνεις... Φτάνω στο χωριό Schwangau, παω από εδώ πάω από εκεί πουθενά πάρκινγκ. Σταματαω σε μια καντίνα να πιω ένα νερό γιατί είχα λιώσει, πληρώνω 3,5 ευρώ το μικρό μπουκαλάκι (Και μετά θεωρούμε ότι η Νορβηγία είναι πανάκριβη, πηγαίνετε πρώτα στην Αυστρία και το συζητάμε...) Βασικά το κάστρο είναι στα σύνορα αλλά ανήκει στη Γερμανία, το κωλοπιασμα που σου κάνουν όμως είναι το ίδιο!!
Ρωτάω για το μηχανάκι στο παρκινκ, μου λέει ο υπάλληλος...
- Εδώ δεν δεχόμαστε μηχανάκια.
- Τι!
- Πήγαινε το αλλού.
- (Βρε λες να μην είχαν χώρο για μηχανές … Αλλο και τούτο πάλι!)
Τελικά μετά πολλά βρίσκω πάρκινγκ με 2 € (πάλι καλά). Κόβω εισιτήριο (12 €) για το παλάτι, αλλά για να πάω στο παλάτι επρεπε να κόψω εισιτήριο και για το λεωφορείο που θα μας ανέβαζε επάνω... Και φυσικά άλλο εισιτήριο για να με κατεβάσει... Στην Αυστρία - Γερμανια τα πάντα είναι με εισιτήριο, τίποτα δεν είναι δωρεάν, ούτε ο ήλιος.
Το χωριο Schwangau δεν είχε μονό το Neuschwahnstein ως αξιοθέατο είχε και το
Hohenschwangau Κάστρο, αλλά σε αυτό δεν πήγα γιατί θα έπρεπε να ξανακόψω ένα κάρο εισιτήρια. Ε ναι και από μακριά καλό είναι. Ανεβαίνω με το λεωφορείο, εν τω μεταξύ επειδή στο δρόμο για το κάστρο επιτρεπόταν να κινηθεί μόνο το συγκεκριμένο λεωφορείο και ο οδηγός, έκανε αυτή τη διαδρομή 20 φορές την ημέρα το πήγαινε με τις μπάντες...Ούτε στο ράλι Ακρόπολις να ήμουν. Εμείς να πηγαίνουμε πέρα δώθε σαν, μαούνα στα ρηχά αλλά τον οδηγό δεν τον ένοιαζε... Φυσικά αφου αυτος καθόταν και εμείς είμασταν όρθιοι, χέστηκε!
Με το που έπιασε η μαούνα λιμάνι κατεβαίνουμε από το λεωφορείο. Στο δρόμο για το κάστρο είχε μια διχάλα, με πινακίδες φυσικά. Εγώ όμως επειδή είμαι στην κοσμάρα μου δεν διαβασα τις πινακίδες και πήγα από εκεί που πηγαίνανε όλοι... Μέσα στο πλήθος και εγώ.
Και περπατάμε και περπατάμε...
Που πάμε ρε παιδιά... Φτάνω σε μία ξύλινη γέφυρα
Που γινόταν ο κακός χαμός από κόσμο και έβλεπες το κάστρο φάτσα. Από τα ποδοβολήτα όμως και την κυκλοφοριακή συμφόρηση η γέφυρα ταλαντευόταν και θυμούμενος αυτό...
Έτρεξα να σωθώ
Και περπατάω και περπατάω...
Βλέπω κάποιους να κρέμονται στο κενό... ρε σεις πλάκα με κάνετε από εκεί θα πάμε στο κάστρο. Και περπατάω και περπατάω, αλλά δεν ρωτούσα όχι. Και περπατάω μέχρι που ρώτησα...
- Ρε παιδιά για το κάστρο καλά πάω...
- Όχι!!!, Από εδώ βλέπεις το κάστρο από ψηλά.Η είσοδος για το κάστρο είναι από την άλλη πλευρά...
Αααααα... Καλά δεν παίζομε με τίποτα!! Μία διχάλα είχε ο δρόμος και εγώ πήρα την λάθος... Εμ δεν έβαλα τον Τομ να με πάει, καλά να πάθω μόνο να τον βρίζω ξέρω, γιατί αν δεν ειχα τον Τομ... ακόμα στο Νόβι Σαντ θα ήμουνα.
Βγάζω φωτογραφίες το κάστρο...
Και ξεκίνησα να οδεύω για το κάστρο...
Μέσα από το δάσος
Και μπαίνω στον προαύλιο χώρο...
Ωσότου να μπω στο κάστρο...
Για όσους διαβάζουν ακόμα το ταξιδιωτικό ένα έχω να πω, μην πάτε μέσα είναι πολύ χάλια. Ίσως το πιο άσχημο εσωτερικά κάστρο που έχω πάει. Σκοτεινό μουντό... Τίποτα, δεν αξίζει μία. Αφού όλοι βρίζανε... 1000 φορές να πάτε σε αυτό που δεν πήγα ,που όπως έμαθα εκ των υστέρων είναι πολύ καλύτερο
Το μόνο που άξιζε κάπως στο εισιτήριο ήταν η διαδρομή για να επιστρέψουμε προς το λεωφορείο που ήταν μέσα σε ένα απίστευτο τοπίο...
Κατα τα άλλα, μεγάλη μούφα...
Με τον οδηγό που είχαμε, είτε κατέβαινα με λεωφορείο είτε με τελεφερίκ... το ίδιο χρόνο κάναμε. Αλλά προτού να πάρω το μηχανάκι και να αποχαιρετήσω αυτό το μέρος, το περιηγήθηκαν λίγο ακόμα...
Εικόνες μιας άλλης εποχής με αμάξια της...
Ίδιας εποχής...
Και αφού περπάτησα σε μία αλπική λίμνη...
Ξεκίνησα έχοντας κλειστό τον Τομ από την εθνική για πίσω στο Μόναχο... Όπου μίλησα με τη γυναίκα μου στο τηλέφωνο...
- Σου άρεσε το κάστρο
- Τέλειο μόνο που μέσα ήταν μάπα
- Αύριο φεύγεις
- Να ξέρεις βρε Ανθή δεν αισθάνομαι πολύ καλά με τον εαυτό μου
- Γιατί
- Να όλη μέρα λείπω και οι γονείς σου δεν με είδαν καθόλου
- Και...
- Λέω να κάτσω και αύριο
- Καλά εσύ τα έχασες τελείως...
Καλό σας βράδυ...
Ξυπνάω κατά τις τέσσερις το πρωί, τα πεθερικά μου χάζεψαν και πίνοντας καφέ περιμένω να σηκωθούν. Πινοντας καφέ με κοιτούσαν περίεργα που τρέμαν τα χέρια μου από την υπερένταση και εγώ, προσπαθούσα να τους πείσω ότι δεν είμαι δαιμονισμένος αλλά απλά εκστασιασμένος για το μεγάλο μου ταξίδι.
Παρότι ήταν ακόμα πρωί προβληματιζόμουν με τον Τομ γιατί με πήγαινε από όπου νάνε, βρε λες να μην έχω σωστές ρύθμισης στο gps. Και πώς κοιταω, τον είχα να με πηγαίνει από οικολογικές διαδρομές και αυτός με έκανε…. Οικολογικές ξεναγήσεις!! Κοιτώ είχε άλλες δυο επιλογές, μια με την ταχύτερη διαδρομή, και μια με την συντομότερη… Ωχ τώρα ποια να βάλω! Μετα από αρκετή σκέψη λέω να βάλω την συντομότερη για να πάω, οπου πάω σύντομα
Οι ώρες πέρασαν και ετοιμάστηκα να φύγω, που να πάω όμως...Χα έλα μου ντε! Τα πεθερικά μου δεν είχαν ίντερνετ για να το ψάξω οπότε με τον τρίτο καφέ της ημέρας μου ήρθε η φλασιά... Θυμήθηκα ένα παζλ που είχαμε αγοράσει με την Ανθή πριν χρόνια με την απεικόνιση του, να είναι ο επόμενος μου προορισμός..Και όμως καμιά φορά, οι ταξιδιωτικές σου πληροφορίες έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις... αφού δεν είχα ίντερνετ.
Προς αναζήτηση του παζλ λοιπόν είπα να ξεκινήσω. Ετοιμάζομαι, βάζω το κράνος και περιμένω ο Τομ να βγάλει σήμα από το δορυφόρο για να βγω από το Μόναχο... Μετά από 10 λεπτά βγάζω το κράνος και κάνω ένα τσιγάρο... Μετά από άλλα 20 λεπτά σκέφτομαι ή, να πετάξω τον Τομ στο κάδο ή να πιω ακόμα έναν καφέ... Και πάνω που ήμουν έτοιμος να αποφασίσω ο Τομ, μάλλον την κατάλαβε τη δουλειά και συνδέθηκε. Πλέον το κινητό το έβαζα μέσα στο Tag bag για να βλέπω, που πάω και φτερωτά ανεβαίνω στο μηχανάκι και ξεκινάω.
Αφού έκανα μια ωρα να βγω από το Μόναχο όδευα μπρος ολοταχώς (στο περίπου) προς τον επικείμενο μου προορισμό και αυτό γιατί, ο Τομ επέλεξε και πάλι τριτεύον οδικό δίκτυο με αποτέλεσμα τα χιλιόμετρα που με χώριζαν από το στόχο μου να τα έκανα σε 3 ωρες... Βρε λες να εβαλα λαθος επιλογη στο gps!! Με έστελνε μέσα από χωριά. Να με λέει να στρίβω μέσα από αυλές σπιτιών και φράχτες. Στους κυκλικούς κόμβους να μου λέει να κινούμαι αριστερά (για άγγλο με πέρασε)... Η ζέστη να είναι θανατηφόρα να στάζω ολόκληρος, να μην έχω νερό να πιω και φυσικά να μην βρίσκω πουθενά να αγοράσω...
Και όταν...
Σε κάτι υπαίθρια στουμφοσπιτα μου λέγαν οτι δεν πουλάνε νερό τους κοιτούσα, σαν τον Δρακουμέλ.
Ήμουν για λιποθυμία. Ευτυχώς...
Βρίσκω μια βρύση και στάνιαρα λιγάκι...Και ξανάξεκίνησα μπας και φτάσω επιτέλους. Εντάξει ωραία η ξενάγηση αλλά ολα έχουν ένα όριο και τότε, φτάνοντας στην τελευταία διασταύρωση προτού αντικρίσω το παζλ των ονείρων μου σε πραγματική διάσταση, βλέπω σήμανση προς την αούτομπαν του Μονάχου δεξιά... Έλεος! Δηλαδή όλα αυτά που μου έκανε ο Τομ ήταν, προαιρετικό Φιστίκομα...
Τελικά από ότι κατάλαβα αν βάλεις την συντομότερη διαδρομή στο Τομ , μπορεί να σε κάνει 500 γύρους του θριάμβου, για να γλιτώσεις ένα χιλιόμετρο! Και αφού κάνεις πεντε ώρες παραπάνω για να φτάσεις, και τον ρωτήσεις …
- Καλά ρε τομ γιατί με πήγες έτσι...
- Για να γλιτώσεις ένα χιλιόμετρο!!! Συντομοτερα δεν ειναι !!!!
Χαλάλι ομως, αφού έφτασα και αντίκρυσα...
Το κάστρο Neuschwahnstein... Ρε συ αυτό είναι πιο ωραίο από το παζλ.
Ωραία κάτσε να παρκάρουμε να το δούμε και από κοντά, ευκολα το λες δύσκολα το κάνεις... Φτάνω στο χωριό Schwangau, παω από εδώ πάω από εκεί πουθενά πάρκινγκ. Σταματαω σε μια καντίνα να πιω ένα νερό γιατί είχα λιώσει, πληρώνω 3,5 ευρώ το μικρό μπουκαλάκι (Και μετά θεωρούμε ότι η Νορβηγία είναι πανάκριβη, πηγαίνετε πρώτα στην Αυστρία και το συζητάμε...) Βασικά το κάστρο είναι στα σύνορα αλλά ανήκει στη Γερμανία, το κωλοπιασμα που σου κάνουν όμως είναι το ίδιο!!
Ρωτάω για το μηχανάκι στο παρκινκ, μου λέει ο υπάλληλος...
- Εδώ δεν δεχόμαστε μηχανάκια.
- Τι!
- Πήγαινε το αλλού.
- (Βρε λες να μην είχαν χώρο για μηχανές … Αλλο και τούτο πάλι!)
Τελικά μετά πολλά βρίσκω πάρκινγκ με 2 € (πάλι καλά). Κόβω εισιτήριο (12 €) για το παλάτι, αλλά για να πάω στο παλάτι επρεπε να κόψω εισιτήριο και για το λεωφορείο που θα μας ανέβαζε επάνω... Και φυσικά άλλο εισιτήριο για να με κατεβάσει... Στην Αυστρία - Γερμανια τα πάντα είναι με εισιτήριο, τίποτα δεν είναι δωρεάν, ούτε ο ήλιος.
Το χωριο Schwangau δεν είχε μονό το Neuschwahnstein ως αξιοθέατο είχε και το
Hohenschwangau Κάστρο, αλλά σε αυτό δεν πήγα γιατί θα έπρεπε να ξανακόψω ένα κάρο εισιτήρια. Ε ναι και από μακριά καλό είναι. Ανεβαίνω με το λεωφορείο, εν τω μεταξύ επειδή στο δρόμο για το κάστρο επιτρεπόταν να κινηθεί μόνο το συγκεκριμένο λεωφορείο και ο οδηγός, έκανε αυτή τη διαδρομή 20 φορές την ημέρα το πήγαινε με τις μπάντες...Ούτε στο ράλι Ακρόπολις να ήμουν. Εμείς να πηγαίνουμε πέρα δώθε σαν, μαούνα στα ρηχά αλλά τον οδηγό δεν τον ένοιαζε... Φυσικά αφου αυτος καθόταν και εμείς είμασταν όρθιοι, χέστηκε!
Με το που έπιασε η μαούνα λιμάνι κατεβαίνουμε από το λεωφορείο. Στο δρόμο για το κάστρο είχε μια διχάλα, με πινακίδες φυσικά. Εγώ όμως επειδή είμαι στην κοσμάρα μου δεν διαβασα τις πινακίδες και πήγα από εκεί που πηγαίνανε όλοι... Μέσα στο πλήθος και εγώ.
Και περπατάμε και περπατάμε...
Που πάμε ρε παιδιά... Φτάνω σε μία ξύλινη γέφυρα
Που γινόταν ο κακός χαμός από κόσμο και έβλεπες το κάστρο φάτσα. Από τα ποδοβολήτα όμως και την κυκλοφοριακή συμφόρηση η γέφυρα ταλαντευόταν και θυμούμενος αυτό...
Έτρεξα να σωθώ
Και περπατάω και περπατάω...
Βλέπω κάποιους να κρέμονται στο κενό... ρε σεις πλάκα με κάνετε από εκεί θα πάμε στο κάστρο. Και περπατάω και περπατάω, αλλά δεν ρωτούσα όχι. Και περπατάω μέχρι που ρώτησα...
- Ρε παιδιά για το κάστρο καλά πάω...
- Όχι!!!, Από εδώ βλέπεις το κάστρο από ψηλά.Η είσοδος για το κάστρο είναι από την άλλη πλευρά...
Αααααα... Καλά δεν παίζομε με τίποτα!! Μία διχάλα είχε ο δρόμος και εγώ πήρα την λάθος... Εμ δεν έβαλα τον Τομ να με πάει, καλά να πάθω μόνο να τον βρίζω ξέρω, γιατί αν δεν ειχα τον Τομ... ακόμα στο Νόβι Σαντ θα ήμουνα.
Βγάζω φωτογραφίες το κάστρο...
Και ξεκίνησα να οδεύω για το κάστρο...
Μέσα από το δάσος
Και μπαίνω στον προαύλιο χώρο...
Ωσότου να μπω στο κάστρο...
Για όσους διαβάζουν ακόμα το ταξιδιωτικό ένα έχω να πω, μην πάτε μέσα είναι πολύ χάλια. Ίσως το πιο άσχημο εσωτερικά κάστρο που έχω πάει. Σκοτεινό μουντό... Τίποτα, δεν αξίζει μία. Αφού όλοι βρίζανε... 1000 φορές να πάτε σε αυτό που δεν πήγα ,που όπως έμαθα εκ των υστέρων είναι πολύ καλύτερο
Το μόνο που άξιζε κάπως στο εισιτήριο ήταν η διαδρομή για να επιστρέψουμε προς το λεωφορείο που ήταν μέσα σε ένα απίστευτο τοπίο...
Κατα τα άλλα, μεγάλη μούφα...
Με τον οδηγό που είχαμε, είτε κατέβαινα με λεωφορείο είτε με τελεφερίκ... το ίδιο χρόνο κάναμε. Αλλά προτού να πάρω το μηχανάκι και να αποχαιρετήσω αυτό το μέρος, το περιηγήθηκαν λίγο ακόμα...
Εικόνες μιας άλλης εποχής με αμάξια της...
Ίδιας εποχής...
Και αφού περπάτησα σε μία αλπική λίμνη...
Ξεκίνησα έχοντας κλειστό τον Τομ από την εθνική για πίσω στο Μόναχο... Όπου μίλησα με τη γυναίκα μου στο τηλέφωνο...
- Σου άρεσε το κάστρο
- Τέλειο μόνο που μέσα ήταν μάπα
- Αύριο φεύγεις
- Να ξέρεις βρε Ανθή δεν αισθάνομαι πολύ καλά με τον εαυτό μου
- Γιατί
- Να όλη μέρα λείπω και οι γονείς σου δεν με είδαν καθόλου
- Και...
- Λέω να κάτσω και αύριο
- Καλά εσύ τα έχασες τελείως...
Καλό σας βράδυ...
Τελευταία επεξεργασία:
paschalis
gone4riding
''Για όσους διαβάζουν ακόμα το ταξιδιωτικό''
Δεν παιζεσαι!!!
p.s.
Νικολα ασε τις φιλοσοφιες του Ν.Δημου για κουβεντα
γυρω απο το Μαγικο Καπνο κ γραφε!!!
O Olaf ο Νορβηγος που πηραμε περυσι οτοστοπ στο δρομο για το Μινωταυρο
ρωταει ποτε θα μας δειξεις τα μερη του!
adv phone
Δεν παιζεσαι!!!
p.s.
Νικολα ασε τις φιλοσοφιες του Ν.Δημου για κουβεντα
γυρω απο το Μαγικο Καπνο κ γραφε!!!
O Olaf ο Νορβηγος που πηραμε περυσι οτοστοπ στο δρομο για το Μινωταυρο
ρωταει ποτε θα μας δειξεις τα μερη του!
adv phone
nikanthi
Μέλος
KYRIAKH 14-06-2915 HMERA 5
Εντάξει την πρωινή μου καθημερινότητά πιστεύω την έχετε μάθει αλλά για να μην υπάρχουν ασάφειες προς το κείμενο, μήπος να το αναλύσω... ΟΧΙ!!!
Που θα πάμε σήμερα, δεν ήξερα την τύφλα μου. Τα πεθερικά μου με πρότειναν βέβαια διάφορα μέρη αλλά ήθελα και μια δεύτερη οπτική γνώμη οπότε, τα πεθερικά μου μου λέγαν, εγώ με τη βλάχικη γερμανική προφορά τα έλεγα τηλεφωνικά στην Ανθή, αυτή τα έψαχνε στο Internet και μου έλεγε εντύπωσεις... Συνεννόηση μπουζούκι δηλαδή.
Αποφασίστηκε να πάω στο Chiemsee έχει λίμνη έχει κάστρο μια χαρά. Εντωμεταξύ το περίεργο ήταν ότι και αυτό το παλάτι ήταν του Λουδοβίκου του δεύτερου της Βαυαρίας όπως και τον Neuschwahnstein που πήγα εχθές... Ωραία μιας που θα πάω να δώ και αυτήν την εξοχική του κατοικία, ευκαιρία να του βγάλω και τον ΕΝΦΙΑ... Ε ναι μόνο εμείς να πληρώνουμε.
Η Ανθή μου είχε πει βέβαια ότι είναι μοντέρνο παλάτι και να μην περιμένω πολλά, δεν πειράζει σάμπως θα ξαναπάω.
Πάμε πάμε φτάνει τόσο μπλα μπλά. Προτού να ξεκινήσω βάζω λάδια στο φέιζερ γιατί προς έκπληξή μου, είχε κάψει γύρω στα 200 γραμ. Παλιότερα εκαιγε λάδια αλλά κάνοντας πέρυσι το μεγάλο service για να γυρίσω την Ελλάδα σταμάτησε, εφτιαξε υπέθεσα... Αλλά τελικά έκανα λάθος δεν έφτιαξε εγώ πηγαινα στο ελληνικό επαρχιακό δίκτυο πολύ σιγά, για αυτό δεν είχε κάψει. Και τώρα διανύοντας πάνω από 1000 km σε αούτομπαν Κροατίας Σλοβενίας Αυστρίας και Γερμανίας με ταχύτητες 130 και, ξανακαψέ. Προβληματίστηκα γιατί είχα μόνο ένα λάδι μαζί μου αλλά και πάλι θεώρησα ότι θα μου φτάσει. Εβαλα λάδια λοιπόν και βουρ...
Ο Τομ κλασικά έκανε τα δικά του, αλλά εγώ τον έγραψα μιας που είχα ψιλό μάθει λίγο τον δρόμο ξεκινήσα και οδηγώντας, περίμενα να βγάλει αυτός σήμα. Και να μπερδευόμουν δεν πειράζει, ούτως ή άλλως πιο πολύ στα χαμένα από ότι με τον Τομ, αποκλείεται να πήγαινα...
Βγαίνω αούτομπαν και πάω... Μέχρι που έφτασα (Περιγραφικοτατος ε!!!) στο Seabruck. Σταθμευω το μηχανάκι κλασικά σε πάρκινγκ (4 € ) .Το παλάτι ήταν σε νησί οπότε έκοψα 7 € εισιτήριο πάνε έλα και άλλα 10 € για την είσοδος στο παλάτι.
Καλό θα είναι όταν επισκέπτεστε κάποια τουριστικά αξιοθέατα σε Γερμάνια Αυστρία και γενικά, στης συναλλαγές σας να φοράτε τα γάντια της μοτοσυκλέτας ….Γιατί η κάρτα από την συχνή και ανελέητη χρηση πυρακτώνετε… Και μπορεί να πάθετε εγκαύματα στα χέρια!!!
Στα εισιτήρια μου λέγανε κάτι περίεργα στα γερμανικά και εγώ να τους λέω όλο παλάτι παλάτι, τα δικά τους αυτοι. Τελοσπάντων επιβιβάστηκα στο καράβι και ο θεός βοηθός. Από οτι κατάλαβα ειχε και άλλες εναλλακτικές περιηγήσεις με το καραβάκι αλλά εγώ που να καταλάβω τι μου έλεγαν, μιας που στη Γερμανία πολλές φορές ούτε καν στα τουριστικά αξιοθέατα δεν μιλάνε αγγλικά .Ευχόμενος να μην χαθώ σαλπάρω...
Φωτογραφίες από το Seebruck
Όπου φυσικά έκαναν και μπάνιο
Φτάνω στο νησί που είναι στο κάστρο και βλέπω αυτό...
Και ρωτάω έναν γερμανό τουρίστα
- Συγγνώμη αυτό είναι το κάστρο
- Όχι αυτό είναι το εστιατόριο !!!!
- Ουπς... Τον κούφανα!!!!!
Φίλε μου αναγνώστη σε ρωτω, από έναν άνθρωπο που πέρασε το εστιατόριο για κάστρο περιμένεις τουριστικές πληροφορίες για το μέρος... Φαντάζομαι πως όχι... Και πολύ καλά κάνεις! Αφού δεν ήξερα πως είναι το κάστρο εγώ φταίω...Συμβαίνουν αυτά.
Φτάνοντας στο νησί νομίζω ότι γύρισα αιώνες πίσω, αμάξια δεν υπήρχαν μόνο άμαξες που σε πηγαίναν αν ήθελες στο κάστρο, ΜΕ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αλλά εγώ προτίμησα να πάω απο ένα ειδυλλιακό μονοπάτι μέσα από το δάσος...
Καραγούσταρα πάντως, πήγαινα στα χαμένα χωρίς να ξέρω τι θα δω. Πόσες φορές πας σε παλάτι χωρίς να ξέρεις πως είναι. Πήγαινα στο άγνωστο με βάρκα το καραβάκι που με έφερε στο νησί ελπίζοντας ότι, θα δω κάτι καλό μέχρι που έφτασα και
Χάζεψα...
Τι κήποι είναι αυτοι τη συντριβάνια, που ήρθα ρε...
Καλά η Ανθή σίγουρα πλακα θα με έκανε ότι δεν είναι ωραίο…. Ζουζούνα μου εσύ, για αυτό σε αγαπαώ
Από ότι κατάλαβα το παλάτι είναι μικρογραφία από τις Βερσαλίες που υπάρχουν στο Παρίσι τόσο στους κήπους, όσο και στο εσωτερικό...
Τα γλυπτά είχαν παντού απεικονίσεις από την ελληνική μυθολογία όπου με καναν να νιώθω περήφανο για την ιστορία του τόπου μας. Αλλά ίσως, μου δημιουργούσαν και μια θλίψη για την σημερινή μας κατάντια…
Εκστασιάστηκε τόσο που ξέχασα να φωτογραφίσω το παλάτι...
Τα συντριβάνια τα λειτουργούσαν ανα μισάωρο... Μισή ώρα δούλευαν μισή ώρα όχι. Μάλλον πήραν γραμμή ότι θα τους ξέσκιζα με τον ΕΝΦΙΑ και το παίζαν φτωχαδάκια.
Το παλάτι όμως και στο εσωτερικό του ήταν απίστευτο, κλασσικά φωτογραφίες δεν επιτρεπόταν αλλά ευτυχώς που υπάρχει και το internet...
Βγαίνοντας από το παλάτι είχε και μία έκθεση με διάφορα έργα τέχνης
Με έργα τέχνης που σηκώνουν ώρες συζητήσεων...
Τι να πεις!!
Ε το αν αξίζει να πάτε η όχι πιστεύω ότι δεν θέλει και ερώτημα...
Ήπια καφέ
Και δεν πίστευα που βρισκόμουν
Το εισιτήριο μου περιελάμβανε και μια επίσκεψη σε ένα μοναστήρι αλλά μιας που είχα εκστασιαστεί τόσο με το κάστρο, ξέχασα να πάω. Παίρνω το καράβι και αποχαιρετώ αυτό το πανέμορφο μέρος.
Εντάξει την πρωινή μου καθημερινότητά πιστεύω την έχετε μάθει αλλά για να μην υπάρχουν ασάφειες προς το κείμενο, μήπος να το αναλύσω... ΟΧΙ!!!
Που θα πάμε σήμερα, δεν ήξερα την τύφλα μου. Τα πεθερικά μου με πρότειναν βέβαια διάφορα μέρη αλλά ήθελα και μια δεύτερη οπτική γνώμη οπότε, τα πεθερικά μου μου λέγαν, εγώ με τη βλάχικη γερμανική προφορά τα έλεγα τηλεφωνικά στην Ανθή, αυτή τα έψαχνε στο Internet και μου έλεγε εντύπωσεις... Συνεννόηση μπουζούκι δηλαδή.
Αποφασίστηκε να πάω στο Chiemsee έχει λίμνη έχει κάστρο μια χαρά. Εντωμεταξύ το περίεργο ήταν ότι και αυτό το παλάτι ήταν του Λουδοβίκου του δεύτερου της Βαυαρίας όπως και τον Neuschwahnstein που πήγα εχθές... Ωραία μιας που θα πάω να δώ και αυτήν την εξοχική του κατοικία, ευκαιρία να του βγάλω και τον ΕΝΦΙΑ... Ε ναι μόνο εμείς να πληρώνουμε.
Η Ανθή μου είχε πει βέβαια ότι είναι μοντέρνο παλάτι και να μην περιμένω πολλά, δεν πειράζει σάμπως θα ξαναπάω.
Πάμε πάμε φτάνει τόσο μπλα μπλά. Προτού να ξεκινήσω βάζω λάδια στο φέιζερ γιατί προς έκπληξή μου, είχε κάψει γύρω στα 200 γραμ. Παλιότερα εκαιγε λάδια αλλά κάνοντας πέρυσι το μεγάλο service για να γυρίσω την Ελλάδα σταμάτησε, εφτιαξε υπέθεσα... Αλλά τελικά έκανα λάθος δεν έφτιαξε εγώ πηγαινα στο ελληνικό επαρχιακό δίκτυο πολύ σιγά, για αυτό δεν είχε κάψει. Και τώρα διανύοντας πάνω από 1000 km σε αούτομπαν Κροατίας Σλοβενίας Αυστρίας και Γερμανίας με ταχύτητες 130 και, ξανακαψέ. Προβληματίστηκα γιατί είχα μόνο ένα λάδι μαζί μου αλλά και πάλι θεώρησα ότι θα μου φτάσει. Εβαλα λάδια λοιπόν και βουρ...
Ο Τομ κλασικά έκανε τα δικά του, αλλά εγώ τον έγραψα μιας που είχα ψιλό μάθει λίγο τον δρόμο ξεκινήσα και οδηγώντας, περίμενα να βγάλει αυτός σήμα. Και να μπερδευόμουν δεν πειράζει, ούτως ή άλλως πιο πολύ στα χαμένα από ότι με τον Τομ, αποκλείεται να πήγαινα...
Βγαίνω αούτομπαν και πάω... Μέχρι που έφτασα (Περιγραφικοτατος ε!!!) στο Seabruck. Σταθμευω το μηχανάκι κλασικά σε πάρκινγκ (4 € ) .Το παλάτι ήταν σε νησί οπότε έκοψα 7 € εισιτήριο πάνε έλα και άλλα 10 € για την είσοδος στο παλάτι.
Καλό θα είναι όταν επισκέπτεστε κάποια τουριστικά αξιοθέατα σε Γερμάνια Αυστρία και γενικά, στης συναλλαγές σας να φοράτε τα γάντια της μοτοσυκλέτας ….Γιατί η κάρτα από την συχνή και ανελέητη χρηση πυρακτώνετε… Και μπορεί να πάθετε εγκαύματα στα χέρια!!!
Στα εισιτήρια μου λέγανε κάτι περίεργα στα γερμανικά και εγώ να τους λέω όλο παλάτι παλάτι, τα δικά τους αυτοι. Τελοσπάντων επιβιβάστηκα στο καράβι και ο θεός βοηθός. Από οτι κατάλαβα ειχε και άλλες εναλλακτικές περιηγήσεις με το καραβάκι αλλά εγώ που να καταλάβω τι μου έλεγαν, μιας που στη Γερμανία πολλές φορές ούτε καν στα τουριστικά αξιοθέατα δεν μιλάνε αγγλικά .Ευχόμενος να μην χαθώ σαλπάρω...
Φωτογραφίες από το Seebruck
Όπου φυσικά έκαναν και μπάνιο
Φτάνω στο νησί που είναι στο κάστρο και βλέπω αυτό...
Και ρωτάω έναν γερμανό τουρίστα
- Συγγνώμη αυτό είναι το κάστρο
- Όχι αυτό είναι το εστιατόριο !!!!
- Ουπς... Τον κούφανα!!!!!
Φίλε μου αναγνώστη σε ρωτω, από έναν άνθρωπο που πέρασε το εστιατόριο για κάστρο περιμένεις τουριστικές πληροφορίες για το μέρος... Φαντάζομαι πως όχι... Και πολύ καλά κάνεις! Αφού δεν ήξερα πως είναι το κάστρο εγώ φταίω...Συμβαίνουν αυτά.
Φτάνοντας στο νησί νομίζω ότι γύρισα αιώνες πίσω, αμάξια δεν υπήρχαν μόνο άμαξες που σε πηγαίναν αν ήθελες στο κάστρο, ΜΕ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αλλά εγώ προτίμησα να πάω απο ένα ειδυλλιακό μονοπάτι μέσα από το δάσος...
Καραγούσταρα πάντως, πήγαινα στα χαμένα χωρίς να ξέρω τι θα δω. Πόσες φορές πας σε παλάτι χωρίς να ξέρεις πως είναι. Πήγαινα στο άγνωστο με βάρκα το καραβάκι που με έφερε στο νησί ελπίζοντας ότι, θα δω κάτι καλό μέχρι που έφτασα και
Χάζεψα...
Τι κήποι είναι αυτοι τη συντριβάνια, που ήρθα ρε...
Καλά η Ανθή σίγουρα πλακα θα με έκανε ότι δεν είναι ωραίο…. Ζουζούνα μου εσύ, για αυτό σε αγαπαώ
Από ότι κατάλαβα το παλάτι είναι μικρογραφία από τις Βερσαλίες που υπάρχουν στο Παρίσι τόσο στους κήπους, όσο και στο εσωτερικό...
Τα γλυπτά είχαν παντού απεικονίσεις από την ελληνική μυθολογία όπου με καναν να νιώθω περήφανο για την ιστορία του τόπου μας. Αλλά ίσως, μου δημιουργούσαν και μια θλίψη για την σημερινή μας κατάντια…
Εκστασιάστηκε τόσο που ξέχασα να φωτογραφίσω το παλάτι...
Τα συντριβάνια τα λειτουργούσαν ανα μισάωρο... Μισή ώρα δούλευαν μισή ώρα όχι. Μάλλον πήραν γραμμή ότι θα τους ξέσκιζα με τον ΕΝΦΙΑ και το παίζαν φτωχαδάκια.
Το παλάτι όμως και στο εσωτερικό του ήταν απίστευτο, κλασσικά φωτογραφίες δεν επιτρεπόταν αλλά ευτυχώς που υπάρχει και το internet...
Βγαίνοντας από το παλάτι είχε και μία έκθεση με διάφορα έργα τέχνης
Με έργα τέχνης που σηκώνουν ώρες συζητήσεων...
Τι να πεις!!
Ε το αν αξίζει να πάτε η όχι πιστεύω ότι δεν θέλει και ερώτημα...
Ήπια καφέ
Και δεν πίστευα που βρισκόμουν
Το εισιτήριο μου περιελάμβανε και μια επίσκεψη σε ένα μοναστήρι αλλά μιας που είχα εκστασιαστεί τόσο με το κάστρο, ξέχασα να πάω. Παίρνω το καράβι και αποχαιρετώ αυτό το πανέμορφο μέρος.
Τελευταία επεξεργασία:
nikanthi
Μέλος
Μία στάση έκανα με το πλοίο για να έρθω μία για να επιστρέψω, σωστά... Λάθος. Σταματάει το καράβι κατεβαίνω κοιτάω δεξιά αριστερά, ρε συ απο εδώ δεν ήρθα. Ρωτάω έναν υπεύθυνο εκεί στα αγγλικά τι παίζει, με απαντάει στα γερμανικά. Τον ξαναρωτάω,τα ίδια. Πάω αλλού τα ίδια... Χάθηκα πάρτε τηλέφωνο τη Νικολούλη... Χαβαλέ κανω αμαν.
Με τα πολλά βγάζω συνεννόηση και τρέχω να πάρω το φέρι που αναχωρούσε εκείνη την ώρα για να φτάσω επιτέλους το μηχανάκι. Μπαίνω στο καράβι, και τρώω φλασιά... Ρε συ τι μέρος είναι αυτό, μαλακία είναι να μην το δω και ξανακατεβαίνω από το πλοίο.
Ήμουν στο νησί Frauenchiemsee (το frauen στα γερμανικά σημαίνει γυναίκα) ενώ το άλλο νησί που πήγα με το παλάτι, το μοναστήρι που δεν είδα και τα σχετικά λεγόταν Herrenchiemsee ( herren στα γερμανικά σημαίνει άντρας) οπότε το ένα νησί ήταν του βασιλιά και το άλλο της βασίλισσας... Καλά αυτοι παιδιά πως κάνανε... Μα, με τον πελαργό...Ε πως αλλιώς.
Η βασίλισσα γυναίκα ήταν δεν χρειαζόταν πολύ χώρο οπότε μέσα σε 15 λεπτά το γυρνούσες το νησάκι με τα πόδια.Εγώ βέβαια το γύρισα τρεις φορές γιατί...
Ζαλίστηκα... Τι ομορφιά ήταν αυτή, η χαρά να περπατάς και να φωτογραφίζεις...
Είχε δύο μικρά λιμανάκια όπου το καθένα εκτελούσε ανά μισή ώρα δρομολόγιο προς τη στεριά
Υπήρχαν και μόνιμοι κάτοικοι
Πως νιώθεις αν ζεις σε ένα τέτοιο μέρος...
Μαγικά... Η βαρετά ποιος τους ξέρει
Έφτασε η ώρα όμως να ξανά σαλπάρω προς τη στεριά, το φέιζερ με περιμένει και να ξεκινήσω προς το σπίτι. Έβγαλα κάποιες φωτογραφίες από το Seebruck...
Και το φέιζερ που με πήγε εκεί...
Μεχρι που εφτασα στο Μόναχο...
Όπως καταλαβαίνετε από το μέχρι τώρα πρόγραμμα μου εγώ είχα ήδη ψιλό ξεχαστει ότι θα πήγαινα στη Νορβηγία, και με πετάει μία και ο πεθερός μου...
- Τι να την κάνεις τη Νορβηγία, κάτσε εδώ να γυρίσεις Αυστρία Γερμανία Ελβετία και άσε τις αρκούδες...
Με φλασαρε... Κόλλησα για λίγο...Ίσως και να το σκέφτηκα αλλά αστραπιαία του είπα...
- Όχι αύριο θα φύγω, αν δεν πάω φέτος δεν θα πάω ποτέ. Πάω να ζήσω την περιπέτεια μου στις αρκούδες...
Και όντως το πρωί έφτασε η μέρα που επιτέλους, θα ξεκινούσα για επάνω...
Με τα πολλά βγάζω συνεννόηση και τρέχω να πάρω το φέρι που αναχωρούσε εκείνη την ώρα για να φτάσω επιτέλους το μηχανάκι. Μπαίνω στο καράβι, και τρώω φλασιά... Ρε συ τι μέρος είναι αυτό, μαλακία είναι να μην το δω και ξανακατεβαίνω από το πλοίο.
Ήμουν στο νησί Frauenchiemsee (το frauen στα γερμανικά σημαίνει γυναίκα) ενώ το άλλο νησί που πήγα με το παλάτι, το μοναστήρι που δεν είδα και τα σχετικά λεγόταν Herrenchiemsee ( herren στα γερμανικά σημαίνει άντρας) οπότε το ένα νησί ήταν του βασιλιά και το άλλο της βασίλισσας... Καλά αυτοι παιδιά πως κάνανε... Μα, με τον πελαργό...Ε πως αλλιώς.
Η βασίλισσα γυναίκα ήταν δεν χρειαζόταν πολύ χώρο οπότε μέσα σε 15 λεπτά το γυρνούσες το νησάκι με τα πόδια.Εγώ βέβαια το γύρισα τρεις φορές γιατί...
Ζαλίστηκα... Τι ομορφιά ήταν αυτή, η χαρά να περπατάς και να φωτογραφίζεις...
Είχε δύο μικρά λιμανάκια όπου το καθένα εκτελούσε ανά μισή ώρα δρομολόγιο προς τη στεριά
Υπήρχαν και μόνιμοι κάτοικοι
Πως νιώθεις αν ζεις σε ένα τέτοιο μέρος...
Μαγικά... Η βαρετά ποιος τους ξέρει
Έφτασε η ώρα όμως να ξανά σαλπάρω προς τη στεριά, το φέιζερ με περιμένει και να ξεκινήσω προς το σπίτι. Έβγαλα κάποιες φωτογραφίες από το Seebruck...
Και το φέιζερ που με πήγε εκεί...
Μεχρι που εφτασα στο Μόναχο...
Όπως καταλαβαίνετε από το μέχρι τώρα πρόγραμμα μου εγώ είχα ήδη ψιλό ξεχαστει ότι θα πήγαινα στη Νορβηγία, και με πετάει μία και ο πεθερός μου...
- Τι να την κάνεις τη Νορβηγία, κάτσε εδώ να γυρίσεις Αυστρία Γερμανία Ελβετία και άσε τις αρκούδες...
Με φλασαρε... Κόλλησα για λίγο...Ίσως και να το σκέφτηκα αλλά αστραπιαία του είπα...
- Όχι αύριο θα φύγω, αν δεν πάω φέτος δεν θα πάω ποτέ. Πάω να ζήσω την περιπέτεια μου στις αρκούδες...
Και όντως το πρωί έφτασε η μέρα που επιτέλους, θα ξεκινούσα για επάνω...
Τελευταία επεξεργασία:
vkats
Μέλος
Αντε ρε Νικόλα, δώσε μας κι άλλη από την καλή την άσπρη σκόνη σου...
Μπαίνουμε στη σελίδα είκοσι φορές τη μέρα για να δούμε αν ανέβασες κάτι ακόμα, σαν τα μαστούρια που αναζητούν τη δόση τους...
ilbig:ilbig:ilbig:
Μπαίνουμε στη σελίδα είκοσι φορές τη μέρα για να δούμε αν ανέβασες κάτι ακόμα, σαν τα μαστούρια που αναζητούν τη δόση τους...
ilbig:ilbig:ilbig:
Markas
Μέλος
Μαγεία σκέτη αυτό το ταξίδι φίλε!
Nordic
Μέλος
- Όνομα
- Κωνσταντίνος
- Μοτό
- BMW R1200R, 2012
Tσιμπολόγησες από Άλπεις και τα συν αυτώ βλέπω, πρίν πας στο κυρίως πιάτο...
και πολύ καλά έκανες.
...είμαι περίεργος να δω αν τελικά πήρες την κούπα του καφέ -είναι και ωραίο σουβενίρ εκτός της χρησιμότητας που έχει.
Η Ανθή απ το τηλέφωνο, σαν την Αριάδνη -μου φαίνεται- σου παρέχει τις πληροφορίες.
Οι "ταξιδιώτικές ημέρες", πραγματικά ωραία χρονική σύλληψη. Είναι όντως κάτι που βιώνεται εμπειρικά και δεν περιγράφεται έυκολα.
Όσο για τον ΤΟΜ... απλά διδάσκει το μάθημα πως όποιο δρόμο και να πάρεις αποκλείεται να είναι λάθος.
Πάρε τον δρόμο λοιπόν...
και πολύ καλά έκανες.
...είμαι περίεργος να δω αν τελικά πήρες την κούπα του καφέ -είναι και ωραίο σουβενίρ εκτός της χρησιμότητας που έχει.
Η Ανθή απ το τηλέφωνο, σαν την Αριάδνη -μου φαίνεται- σου παρέχει τις πληροφορίες.
Οι "ταξιδιώτικές ημέρες", πραγματικά ωραία χρονική σύλληψη. Είναι όντως κάτι που βιώνεται εμπειρικά και δεν περιγράφεται έυκολα.
Όσο για τον ΤΟΜ... απλά διδάσκει το μάθημα πως όποιο δρόμο και να πάρεις αποκλείεται να είναι λάθος.
Πάρε τον δρόμο λοιπόν...
nikanthi
Μέλος
ΔΕΥΤΕΡΑ 15-06- 2015 ΗΜΕΡΑ 6
Το πρωί μετά τα καθέκαστα άρχισα να ετοιμάζομαι με τη γνωστή μου απάθεια.Η πεθερά μου προσπαθούσε να με ξεματιάσει μπας και συνέλθω. Ο πεθερός μου απορούσε... πού με βρήκε η κόρη του... και εγώ ετοιμαζόμουν.
Τα πράγματα (σκηνή sleeping bag) δεν τα είχα κατεβάσει καθόλου από το φέιζερ όλες τις ημέρες που έμεινα στο Μόναχο, πρώτον γιατί βαριόμουν. Kαι δεύτερον, για να με βλέπουν καλύτερα και να με προσέχουν περισσότερο οι υπόλοιποι οδηγοί που πήγαινα σαν χαμένος μέσα στο Μόναχο.
Ανεβάζω το φειζερ από το κλειστό γκαράζ, τοποθετώ μόνο το Bagster και την μπαγκαζιέρα και αφού χαιρέτησα τους γονείς, αρχισε να ριχνει καρεκλες!
Η πεθερά μου να ωρύετε...
- Που πας, θα πνίγεις!!!!
Ε περίμενα να κόψει λίγο η βροχή και με το που έκοψε… καλο μου δρόμο
Ο Τομ μετά από την γνωστή χρονοκαθυστέρηση (Ούτε θησαυροφυλάκιο σε τράπεζα να ήταν!!) έβγαλε σήμα και βγήκα στην αούτομπαν. Ο καιρός ήταν χάλια, έβρεχε καλύτερα ομως να βραχω παρά να σκάσω από τη ζέστη. Κλασικά δεν είχα την παραμικρή ιδέα μέχρι που θα φτάσω μιας και, ήδη από τα πρώτα χιλιόμετα άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια της κόπωσης που είχα όλες τις προηγούμενες μέρες. Tρανταζομουν πάνω στο μηχανάκι σαν να με βαρούσε ρεύμα. Ωραία, αν μετά από 100 km τρανταζομαι, τρεις μέρες θα κανω να φτάσω στη Νορβηγία...
Όλες τις μέρες που ήμουν στα πεθερικά ζήτημα να κοιμόμουν 4-5 ώρες. Ημουν σε υπερένταση προσπαθούσα άλλα δεν με έπιανε ύπνος, δεν μπορούσα να ξεκουραστώ και στην τελική... Διακοπές ήμουν, και όταν ταξιδεύω μόνος τον ύπνο τον βάζω δυστυχώς, σε δευτερεύουσα φυσική ανάγκη. Είναι κάτι που φυσικά δεν το επιζητώ, αλλά έτσι λειτουργεί ο οργανισμός μου. Αφού ξυπνούσα μόνος μου από τις τέσσερις το πρωί λες και πήγαινα στις φάμπρικες να βγάλω μεροκάματο.Τι να πεις, αλλοπρόσαλλος τέλειος... Έλα όμως που τώρα ζοριζόμουν.
Κάπου εκεί και ενώ πήγαινα μέσα στην βροχή με καμια 150 χιλιόμετρα το μπροστινό αμάξι, παταει απότομα φρένο και το φειζερ με πέταξε κολια… Οτι πρέπει ήταν, για να με ξυπνήσει λιγο.
Το έθνικό οδικό δίκτυο της Γερμανίας είναι σαν λαβύρινθος, υπάρχουν πολλές δεκάδες εθνικές αρτηρίες που διασχίζουν τη γερμανική επικράτεια προς όλες τις κατευθύνσεις. Οπότε αν είναι να κάνεις πολλά χιλιόμετρα στη γερμανική γη, αναπόφευκτα θα αλλάξεις και πολλές αούτομπαν.
Έκει θέλει προσοχή για την βενζίνη. Φυσικά βρίσκεις βενζινάδικο ανά 40 με 50 km αλλά πολλές φορές, προτού να φτάσεις στο βενζινάδικο αλλάζεις αούτομπαν, όπου σε αυτή την αούτομπαν μπορεί ήδη να το έχεις προσπεράσει, και φτάνοντας προς το επόμενο πρατήριο, πάλι μπορεί να στρίψεις και ούτω καθεξής...
Όπου έβρισκα βενζινάδικο φούλαρα, έπινα καφέ και χάζευα τους υπόλοιπους ταξιδιώτες που προσπαθούσαν να ξεπιαστούν. Κάποιοι άλλοι όμως δεν είχαν τέτοια προβλήματα μιας και ...
Είχαν στήσει ολόκληρο σπιτι από έξω.
Η βροχή σταματησε και είπα να ξεκινήσω...
Η γερμανική αούτομπαν φημίζεται για την μονοτονία της, τεράστιοι αψεγάδιαστη δρόμοι, πανομοιότυπο τοπίο όρια ταχύτητας, όσο πάει... Εντάξει πολλές αούτομπαν έχουν όριο ταχύτητας αλλά κανείς δεν τα τηρεί, και από συζητήσεις που είχα μου λέγανε ότι... Αν έχεις από πίσω σου περιπολικό και ξεπεράσεις το όριο ταχύτητας δεν σε γράφουν... Αν όμως πηγαίνεις στο όριο πόσο μάλλον πιο σιγά, σε σταματάνε για έλεγχο... Θεωρούν ύποπτο το οτι πηγαίνεις σιγά γιατί μπορεί να είσαι μεθυσμένος ή ακόμα, να κουβαλάς παράνομες ουσίες (Αυτές οι πληροφορίες μπορεί να είναι λανθασμένες γιατί προέρχονται, από συζητήσεις και όχι από κάποιο κρατικό φορέα οπότε, για καλό και για κακό μην της ασπάζεστε γιατί αν σας γράψουν... Εγώ δεν πρόκειται να σας πληρώσω την κλήση!!)
Ολοι τρέχουν λοιπόν μέσα σε αυτούς και εγώ... 130... 140... 150..180... Να φύγουν τα χιλιόμετρα αλλά μαζί με τα χιλιόμετρα μου κάηκαν και τα λάδια. Το κόκκινο φωτάκι άναψε οπότε, στάση για συμπλήρωμα...
Μετά από άλλα 300 km πάλι τα ίδια, εκεί άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια. Το λάδι που κουβαλούσα είχε φτάσει κάτω από το μισό, εγώ είχα διανύσει γύρω στα 2500 km από το σπίτι και είχα να πάω στη Νορβηγία. Τώρα, θα με φτάσει το λάδι... Χλωμο! Θα βρω να αγοράσω, ακόμα πιο χλωμό μιας και τα βενζινάδικα πουλούσαν τα πάντα, εκτός από λάδια μοτοσυκλέτας. Λες να έπαθε κάτι το φειζερ... Παίρνω το μηχανικό τηλέφωνο.
- Ρε συ Μάκη τι έπαθε το φέιζερ και καιει σαν φριτέζα...
- Επειδή τρέχεις είναι, συμπλήρωνε και μην μασάς...
- Ε για να το λες εσυ κάτι ξέρεις...
Δεν μασάω μία, οπότε...
Ας φάμε μια σούπα.
Αλλά προτού να γευτώ το πεντανόστιμο γκούλας, να το δοκιμάσετε είναι τρέλα...
Φόρτισα μία και το κινητό στο βενζινάδικο γιατί μου είχε βγάλει πάλι την ψυχή. Το σύστημα που είχα κάνει για να το φορτίζει, ευτυχώς φόρτιζε αλλά το usb πότε έκανε επαφή ποτέ δεν έκανε. Συν το οτι, ο Τομ μου έτρωγε πολλή μπαταρία για να μου λέει τα δικά του όποτε, είχα πρόβλημα. Πάλι τα ίδια με πέρσι δηλαδή, απίστευτο! !
Για να μην σας κουράσω πολύ, όλη η μέρα ήταν βενζίνη καφές...
Στο τζάμπανταν, ελεγχο και συμπλήρωμα λαδιών και φτου απ'την αρχή. Αλλά δεν με χαλούσε όμως, γιατί όλο και έβλεπα φτιαγμένα αυτοκίνητα...
Διαχρονικές μοτοσυκλέτες ...
Αλλά φυσικά να θαυμάσω και το φειζερ που με είχε πάει μέχρι εκεί...
Η κούραση που είχα το πρωί κατά τη διάρκεια της ημέρας μου είχε περάσει αλλά τώρα που νύχτωνε, άρχισε να επανέρχεται και αυτή. Ελα κάνε λίγο υπομονή σε λίγο μπαίνουμε Δανια. Σούρουπο ποια, περνάω τα ανύπαρκτα σύνορα και ανηφορίζω. Ο δρόμος στην Δανία αποτελείται από δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση και είναι μόνο ευθεία... Εκεί και για να στρίψεις ευθεία πας.
Πρέπει να ήταν 23:30 το βράδυ όταν πλέον δεν άντεχα άλλο, ήμουν κομμάτια είχα διανύσει 1000 και, χιλιόμετρα από το Μόναχο και ζοριζόμουν να οδηγήσω..Είχε αρχίσει να πονάει το κορμί μου από την κούραση. Τα τραντάγματα πλέον που είχα το πρωί γίνανε, πόνος και σφίξιμο για να συνεχίσω να οδηγώ. Μπα δεν μας παίρνει άλλο πρέπει κάπου να βρω να κοιμηθώ. Βενζινάδικο όμως πουθενά τώρα, που να σταματήσω... Πουθενά, και με τα χιλια ζόρια συνέχισα να οδηγω.
Όταν βλέπω μια πινακίδα για ένα ξενοδοχείο σε ένα παράδρομο της εθνικής, χωρίς δεύτερη σκέψη στρίβω δεξιά κάνω 3 km και φτάνω. Φυσικά κλειστό. Βασικά μόλις είδα το ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων κατάλαβα τη δουλειά, αλλά λέω δεν βαριέσαι, θα χτυπήσω το κουδούνι σάμπως... Εχω κάτι καλύτερο να κάνω!! Φτάνω στην πόρτα...
Κουδούνι πουθενά. Τι έγινε ρε παιδιά πλάκα με κάνετε... Στην Δανία δεν έχουν κουδούνια!! Αλλο τούτο πάλι!!!! Κοιτάω τον τιμοκατάλογο, 35€ το πρωινό. Μια χαρά!! Εντάξει αποκλείεται να έμενα εκεί αλλά μιας και δεν ήξερα τι να κάνω, το έπαιζα και καλά, υποψήφιος πελάτης!
Παρκάρω το φέιζερ...
Με το άλλοθι και καλά ότι ενδιαφέρομαι για δωμάτιο, παίρνω τη φωτογραφική μηχανή και αρχίζω να βγάζω φωτογραφίες... Τι να κάνω!!
Τρώω κάτι σαντουιτσάκια στο όρθιο που μου είχε κάνει η πεθερά μου για το δρόμο, καπνίζω δύο τσιγάρα και περιμένω. Να φωνάζω να χτυπάω την πορτα, τίποτα. Τότε βλέπω από την πίσω μεριά μία κυρία να βγαίνει έξω για να κάνει τσιγάρο. Την πλησιάζω, Ατάραχη αυτή...
- Μιλάς αγγλικά
Μου κάνει νεύμα πως ναι
- YOU, Ρεσεψιόν... τι ρωτάω
- No
- Έχει πουθενα κουδούνι να χτυπησω.... Θέλω δωμάτιο
- No
- Μπορείς να μιλήσεις με το ξενοδοχείο να μου ανοίξουν, για να πάρω ένα δωμάτιο...
- No!!! Και μπαίνει μέσα...
- ?????
Χέστηκα στο γέλιο! Ούτως ή άλλως σιγά μην έπαιρνα δωμάτιο άλλα τέτοια αντιμετώπιση πια... Μα καλά που ήρθα, ΣΤΗ ΔΑΝΙΑ!!! Το διασκέδασα τρελά άσχετα που ήμουν μέσα στην ερημιά της Δανίας και δεν ήξερα, που θα κοιμηθώ.
Αφού πέρασε λίγο ακόμα η ώρα λέω να συνεχίσω και άλλο ευθεία τον δρόμο μπας και, βρω καμιά καβάτζα. Παίρνω το μηχανάκι και οδηγώ. Ο δρόμος πλέον δεν είχε άσφαλτο αλλά ένα ψηλό χαλίκι. Ρε μάγκα τι κάνω εγώ εδώ! Περνάω ένα γήπεδο και συνεχίζω, φτάνω σε ένα υποσταθμό της Δ.Ε.Η, και συνεχίζω... Τότε φτάνω έξω από μία αποθήκη, λέω Νίκο χέστο, μην πας πιο μακριά. Παρκάρω το μηχανάκι, εν τω μεταξύ να έχει ένα ψόφο, εναν αέρα. Παγωνιά!
Φοράω αδιάβροχο το full face τα γάντια το κράνος, ακουμπάω πάνω στη λαμαρίνα από την αποθήκη και κοιτάζοντας τον σκοτεινό ουρανό της Δανίας που όμως, ακόμα είχε πινελιές ημέρας επάνω του, παρότι ήταν μιάμιση ώρα το πρωί, κοιμηθηκα. Με ενα χαμόγελο, απέραντης ευτηχίας
Μετά από μιάμιση ώρα κοκαλωμένος ξύπνησα. Πωπώ τι ώρα είναι, κοιτάω το κινητό τρεις και. Εντωμεταξύ είχε ξημερώσει ήδη. Πάμε να φύγουμε να πιούμε καφέ σε κανένα βενζινάδικο γιατί, δε λέει εδώ! Ανεβαίνω στο μηχανάκι και ξεκινάω ελπίζοντας να βρω βενζινάδικο γρήγορα. Τυχερός ήμουν, με το που βρήκα στην εθνική μετά από καμιά 20 km βρίσκω βενζινάδικο. Στροφή και μπαίνω μέσα, παίρνω καφέ βρίσκω πρίζα για το κινητό και άραξα, σιγά μην ξανά κοιμόμουν σήμερα.
Συνεχίζεται...
Το πρωί μετά τα καθέκαστα άρχισα να ετοιμάζομαι με τη γνωστή μου απάθεια.Η πεθερά μου προσπαθούσε να με ξεματιάσει μπας και συνέλθω. Ο πεθερός μου απορούσε... πού με βρήκε η κόρη του... και εγώ ετοιμαζόμουν.
Τα πράγματα (σκηνή sleeping bag) δεν τα είχα κατεβάσει καθόλου από το φέιζερ όλες τις ημέρες που έμεινα στο Μόναχο, πρώτον γιατί βαριόμουν. Kαι δεύτερον, για να με βλέπουν καλύτερα και να με προσέχουν περισσότερο οι υπόλοιποι οδηγοί που πήγαινα σαν χαμένος μέσα στο Μόναχο.
Ανεβάζω το φειζερ από το κλειστό γκαράζ, τοποθετώ μόνο το Bagster και την μπαγκαζιέρα και αφού χαιρέτησα τους γονείς, αρχισε να ριχνει καρεκλες!
Η πεθερά μου να ωρύετε...
- Που πας, θα πνίγεις!!!!
Ε περίμενα να κόψει λίγο η βροχή και με το που έκοψε… καλο μου δρόμο
Ο Τομ μετά από την γνωστή χρονοκαθυστέρηση (Ούτε θησαυροφυλάκιο σε τράπεζα να ήταν!!) έβγαλε σήμα και βγήκα στην αούτομπαν. Ο καιρός ήταν χάλια, έβρεχε καλύτερα ομως να βραχω παρά να σκάσω από τη ζέστη. Κλασικά δεν είχα την παραμικρή ιδέα μέχρι που θα φτάσω μιας και, ήδη από τα πρώτα χιλιόμετα άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια της κόπωσης που είχα όλες τις προηγούμενες μέρες. Tρανταζομουν πάνω στο μηχανάκι σαν να με βαρούσε ρεύμα. Ωραία, αν μετά από 100 km τρανταζομαι, τρεις μέρες θα κανω να φτάσω στη Νορβηγία...
Όλες τις μέρες που ήμουν στα πεθερικά ζήτημα να κοιμόμουν 4-5 ώρες. Ημουν σε υπερένταση προσπαθούσα άλλα δεν με έπιανε ύπνος, δεν μπορούσα να ξεκουραστώ και στην τελική... Διακοπές ήμουν, και όταν ταξιδεύω μόνος τον ύπνο τον βάζω δυστυχώς, σε δευτερεύουσα φυσική ανάγκη. Είναι κάτι που φυσικά δεν το επιζητώ, αλλά έτσι λειτουργεί ο οργανισμός μου. Αφού ξυπνούσα μόνος μου από τις τέσσερις το πρωί λες και πήγαινα στις φάμπρικες να βγάλω μεροκάματο.Τι να πεις, αλλοπρόσαλλος τέλειος... Έλα όμως που τώρα ζοριζόμουν.
Κάπου εκεί και ενώ πήγαινα μέσα στην βροχή με καμια 150 χιλιόμετρα το μπροστινό αμάξι, παταει απότομα φρένο και το φειζερ με πέταξε κολια… Οτι πρέπει ήταν, για να με ξυπνήσει λιγο.
Το έθνικό οδικό δίκτυο της Γερμανίας είναι σαν λαβύρινθος, υπάρχουν πολλές δεκάδες εθνικές αρτηρίες που διασχίζουν τη γερμανική επικράτεια προς όλες τις κατευθύνσεις. Οπότε αν είναι να κάνεις πολλά χιλιόμετρα στη γερμανική γη, αναπόφευκτα θα αλλάξεις και πολλές αούτομπαν.
Έκει θέλει προσοχή για την βενζίνη. Φυσικά βρίσκεις βενζινάδικο ανά 40 με 50 km αλλά πολλές φορές, προτού να φτάσεις στο βενζινάδικο αλλάζεις αούτομπαν, όπου σε αυτή την αούτομπαν μπορεί ήδη να το έχεις προσπεράσει, και φτάνοντας προς το επόμενο πρατήριο, πάλι μπορεί να στρίψεις και ούτω καθεξής...
Όπου έβρισκα βενζινάδικο φούλαρα, έπινα καφέ και χάζευα τους υπόλοιπους ταξιδιώτες που προσπαθούσαν να ξεπιαστούν. Κάποιοι άλλοι όμως δεν είχαν τέτοια προβλήματα μιας και ...
Είχαν στήσει ολόκληρο σπιτι από έξω.
Η βροχή σταματησε και είπα να ξεκινήσω...
Η γερμανική αούτομπαν φημίζεται για την μονοτονία της, τεράστιοι αψεγάδιαστη δρόμοι, πανομοιότυπο τοπίο όρια ταχύτητας, όσο πάει... Εντάξει πολλές αούτομπαν έχουν όριο ταχύτητας αλλά κανείς δεν τα τηρεί, και από συζητήσεις που είχα μου λέγανε ότι... Αν έχεις από πίσω σου περιπολικό και ξεπεράσεις το όριο ταχύτητας δεν σε γράφουν... Αν όμως πηγαίνεις στο όριο πόσο μάλλον πιο σιγά, σε σταματάνε για έλεγχο... Θεωρούν ύποπτο το οτι πηγαίνεις σιγά γιατί μπορεί να είσαι μεθυσμένος ή ακόμα, να κουβαλάς παράνομες ουσίες (Αυτές οι πληροφορίες μπορεί να είναι λανθασμένες γιατί προέρχονται, από συζητήσεις και όχι από κάποιο κρατικό φορέα οπότε, για καλό και για κακό μην της ασπάζεστε γιατί αν σας γράψουν... Εγώ δεν πρόκειται να σας πληρώσω την κλήση!!)
Ολοι τρέχουν λοιπόν μέσα σε αυτούς και εγώ... 130... 140... 150..180... Να φύγουν τα χιλιόμετρα αλλά μαζί με τα χιλιόμετρα μου κάηκαν και τα λάδια. Το κόκκινο φωτάκι άναψε οπότε, στάση για συμπλήρωμα...
Μετά από άλλα 300 km πάλι τα ίδια, εκεί άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια. Το λάδι που κουβαλούσα είχε φτάσει κάτω από το μισό, εγώ είχα διανύσει γύρω στα 2500 km από το σπίτι και είχα να πάω στη Νορβηγία. Τώρα, θα με φτάσει το λάδι... Χλωμο! Θα βρω να αγοράσω, ακόμα πιο χλωμό μιας και τα βενζινάδικα πουλούσαν τα πάντα, εκτός από λάδια μοτοσυκλέτας. Λες να έπαθε κάτι το φειζερ... Παίρνω το μηχανικό τηλέφωνο.
- Ρε συ Μάκη τι έπαθε το φέιζερ και καιει σαν φριτέζα...
- Επειδή τρέχεις είναι, συμπλήρωνε και μην μασάς...
- Ε για να το λες εσυ κάτι ξέρεις...
Δεν μασάω μία, οπότε...
Ας φάμε μια σούπα.
Αλλά προτού να γευτώ το πεντανόστιμο γκούλας, να το δοκιμάσετε είναι τρέλα...
Φόρτισα μία και το κινητό στο βενζινάδικο γιατί μου είχε βγάλει πάλι την ψυχή. Το σύστημα που είχα κάνει για να το φορτίζει, ευτυχώς φόρτιζε αλλά το usb πότε έκανε επαφή ποτέ δεν έκανε. Συν το οτι, ο Τομ μου έτρωγε πολλή μπαταρία για να μου λέει τα δικά του όποτε, είχα πρόβλημα. Πάλι τα ίδια με πέρσι δηλαδή, απίστευτο! !
Για να μην σας κουράσω πολύ, όλη η μέρα ήταν βενζίνη καφές...
Στο τζάμπανταν, ελεγχο και συμπλήρωμα λαδιών και φτου απ'την αρχή. Αλλά δεν με χαλούσε όμως, γιατί όλο και έβλεπα φτιαγμένα αυτοκίνητα...
Διαχρονικές μοτοσυκλέτες ...
Αλλά φυσικά να θαυμάσω και το φειζερ που με είχε πάει μέχρι εκεί...
Η κούραση που είχα το πρωί κατά τη διάρκεια της ημέρας μου είχε περάσει αλλά τώρα που νύχτωνε, άρχισε να επανέρχεται και αυτή. Ελα κάνε λίγο υπομονή σε λίγο μπαίνουμε Δανια. Σούρουπο ποια, περνάω τα ανύπαρκτα σύνορα και ανηφορίζω. Ο δρόμος στην Δανία αποτελείται από δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση και είναι μόνο ευθεία... Εκεί και για να στρίψεις ευθεία πας.
Πρέπει να ήταν 23:30 το βράδυ όταν πλέον δεν άντεχα άλλο, ήμουν κομμάτια είχα διανύσει 1000 και, χιλιόμετρα από το Μόναχο και ζοριζόμουν να οδηγήσω..Είχε αρχίσει να πονάει το κορμί μου από την κούραση. Τα τραντάγματα πλέον που είχα το πρωί γίνανε, πόνος και σφίξιμο για να συνεχίσω να οδηγώ. Μπα δεν μας παίρνει άλλο πρέπει κάπου να βρω να κοιμηθώ. Βενζινάδικο όμως πουθενά τώρα, που να σταματήσω... Πουθενά, και με τα χιλια ζόρια συνέχισα να οδηγω.
Όταν βλέπω μια πινακίδα για ένα ξενοδοχείο σε ένα παράδρομο της εθνικής, χωρίς δεύτερη σκέψη στρίβω δεξιά κάνω 3 km και φτάνω. Φυσικά κλειστό. Βασικά μόλις είδα το ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων κατάλαβα τη δουλειά, αλλά λέω δεν βαριέσαι, θα χτυπήσω το κουδούνι σάμπως... Εχω κάτι καλύτερο να κάνω!! Φτάνω στην πόρτα...
Κουδούνι πουθενά. Τι έγινε ρε παιδιά πλάκα με κάνετε... Στην Δανία δεν έχουν κουδούνια!! Αλλο τούτο πάλι!!!! Κοιτάω τον τιμοκατάλογο, 35€ το πρωινό. Μια χαρά!! Εντάξει αποκλείεται να έμενα εκεί αλλά μιας και δεν ήξερα τι να κάνω, το έπαιζα και καλά, υποψήφιος πελάτης!
Παρκάρω το φέιζερ...
Με το άλλοθι και καλά ότι ενδιαφέρομαι για δωμάτιο, παίρνω τη φωτογραφική μηχανή και αρχίζω να βγάζω φωτογραφίες... Τι να κάνω!!
Τρώω κάτι σαντουιτσάκια στο όρθιο που μου είχε κάνει η πεθερά μου για το δρόμο, καπνίζω δύο τσιγάρα και περιμένω. Να φωνάζω να χτυπάω την πορτα, τίποτα. Τότε βλέπω από την πίσω μεριά μία κυρία να βγαίνει έξω για να κάνει τσιγάρο. Την πλησιάζω, Ατάραχη αυτή...
- Μιλάς αγγλικά
Μου κάνει νεύμα πως ναι
- YOU, Ρεσεψιόν... τι ρωτάω
- No
- Έχει πουθενα κουδούνι να χτυπησω.... Θέλω δωμάτιο
- No
- Μπορείς να μιλήσεις με το ξενοδοχείο να μου ανοίξουν, για να πάρω ένα δωμάτιο...
- No!!! Και μπαίνει μέσα...
- ?????
Χέστηκα στο γέλιο! Ούτως ή άλλως σιγά μην έπαιρνα δωμάτιο άλλα τέτοια αντιμετώπιση πια... Μα καλά που ήρθα, ΣΤΗ ΔΑΝΙΑ!!! Το διασκέδασα τρελά άσχετα που ήμουν μέσα στην ερημιά της Δανίας και δεν ήξερα, που θα κοιμηθώ.
Αφού πέρασε λίγο ακόμα η ώρα λέω να συνεχίσω και άλλο ευθεία τον δρόμο μπας και, βρω καμιά καβάτζα. Παίρνω το μηχανάκι και οδηγώ. Ο δρόμος πλέον δεν είχε άσφαλτο αλλά ένα ψηλό χαλίκι. Ρε μάγκα τι κάνω εγώ εδώ! Περνάω ένα γήπεδο και συνεχίζω, φτάνω σε ένα υποσταθμό της Δ.Ε.Η, και συνεχίζω... Τότε φτάνω έξω από μία αποθήκη, λέω Νίκο χέστο, μην πας πιο μακριά. Παρκάρω το μηχανάκι, εν τω μεταξύ να έχει ένα ψόφο, εναν αέρα. Παγωνιά!
Φοράω αδιάβροχο το full face τα γάντια το κράνος, ακουμπάω πάνω στη λαμαρίνα από την αποθήκη και κοιτάζοντας τον σκοτεινό ουρανό της Δανίας που όμως, ακόμα είχε πινελιές ημέρας επάνω του, παρότι ήταν μιάμιση ώρα το πρωί, κοιμηθηκα. Με ενα χαμόγελο, απέραντης ευτηχίας
Μετά από μιάμιση ώρα κοκαλωμένος ξύπνησα. Πωπώ τι ώρα είναι, κοιτάω το κινητό τρεις και. Εντωμεταξύ είχε ξημερώσει ήδη. Πάμε να φύγουμε να πιούμε καφέ σε κανένα βενζινάδικο γιατί, δε λέει εδώ! Ανεβαίνω στο μηχανάκι και ξεκινάω ελπίζοντας να βρω βενζινάδικο γρήγορα. Τυχερός ήμουν, με το που βρήκα στην εθνική μετά από καμιά 20 km βρίσκω βενζινάδικο. Στροφή και μπαίνω μέσα, παίρνω καφέ βρίσκω πρίζα για το κινητό και άραξα, σιγά μην ξανά κοιμόμουν σήμερα.
Συνεχίζεται...
Τελευταία επεξεργασία:
nikanthi
Μέλος
Το βραδυ θα το συνεχισω...βασικα και τωρα βραδυ ειναι.... αλλα το αναποδο βραδυ εννοω
Αφου και παλι σας ευχαριστησω να πω οτι το παω το ανεβαζμα οπως το παω... γιατι κανω και διορθωσεις στο κειμενο... προσπαθοντας να μην ξανα επαναλαβω τα περσινα μου λαθοι μκαι στο φετινω μου ταξιδιωτικο
Αφου και παλι σας ευχαριστησω να πω οτι το παω το ανεβαζμα οπως το παω... γιατι κανω και διορθωσεις στο κειμενο... προσπαθοντας να μην ξανα επαναλαβω τα περσινα μου λαθοι μκαι στο φετινω μου ταξιδιωτικο
Τελευταία επεξεργασία:
