Τιτιβίσματα Νορβηγίας. Πως τελικά αντιμετώπισα τον μινώταυρο Nordkapp, αλλά και όχι μόνο…
- Thread starter nikanthi
- Ημερομηνία δημιουργίας
nikanthi
Μέλος
Τους καφεδες φετος δεν τους περιεγραψα ολους γιατι εχασα το μέτρημα. ..αλλα επειδή ειχα τα φακελακια στο τελος βγαζω μια αναλυτικοί σουμα που εχει ενδιαφέρον ακομα και για ιατρικές μελέτες. ..τωρα ποτε ειναι το τελος... κατσε να φτασω πρωτα
nikanthi
Μέλος
Τα βενζινάδικα το βράδυ στην Δανία λειτουργούν με αυτόματες πόρτες, φτάνεις στην πορτα σε βλέπει ο υπάλληλος και σε ανοίγει. Για να βγεις να κάνεις τσιγάρο πρέπει να σε ανοίξει για να ξαναμπείς, πάλι πρέπει να σε ανοίξει. Ναι είναι ιστορία!
Μιλάμε για βενζινάδικα υπερπαραγωγής
Που είχαν τα πάντα εκτός από λάδι για μηχανή
Ουπς μιας και το ανέφερα πάω να βάλω λάδια, είχα κάψει παραπάνω από 500 γραμ λάδι για 1000 km... Ούτε δίχρονο να ειχα.
Άντε βρες λάδια τώρα στη Δανία και αντε πες οτι βρω, πόσο λάδι να αγοράσω ενα μπουκάλι, θα με φτάσει...
Και αν εκει πάνω στο Νordkapp μείνω από λάδια τι θα κάνω, εκεί θα βρω λάδια χλωμό, εδώ δεν βρίσκω στη Δανία...
Και πόσο θα τα αγοράσω, τα λαδια των αυτοκινήτων κάνουν γύρω στα 30 € το λίτρο, τις μοτοσυκλέτες πόσο θα κανει...
Και που θα το αποθηκεύσω, εδώ δεν έχω κωλόχαρτο μαζί μου τα λαδια που θα τα βάλω...
Γενικά είναι κάποιες από τις ανησυχίες που με έτρωγαν εκείνο το ξημέρωμα στο βενζινάδικο κάπου στη Δανία... Χέστα όλα, ας πιούμε ένα ακόμα καφέ και βλέπουμε.
Βγαίνω εξω για τσιγάρο και βλέπω ένα ζευγάρι γερμανών που πήγαιναν και αυτοι στο Hirtshals, αλλά έχοντας διαφορετικό από εμένα προορισμό
Θα πήγαιναν στην Ισλανδία. 1500 € το εισιτήριο για έξι μέρες πάνε έλα με το πλοίο και με καμπίνα. Θα μέναμε σε camping και θα γυρνούσαν για μία εβδομάδα γύρω-γύρω το νησί. Δύο εβδομάδες δηλαδή μαζί με τα ακτοπλοΐκά.
Αφού χαιρετηθήκαμε στήνομαι κανένα πεντάλεπτο μπροστά στην πορτα του βενζινάδικου να με ανοίξει ο υπάλληλος... Καλά με ξέχασε αυτός...Τουαλέτα πήγε!! Βρε πάτε καλά, τι συστήματα είναι αυτά!
Μετά απ' ωρα μπαίνω και αρχινάω να ψάχνω στο ίντερνετ για συνέργεια μοτοσυκλέτας στην Δανία, δεν έβγαλα άκρη. Είπα και την Ανθή να ψάξει και αυτή, τίποτα. Τώρα; Τώρα πάμε και βλέπουμε. Κοιτάω τον χάρτη και το παίζω λοττο σε ποια πόλη να αναζητήσω την τύχη μου για συνεργείο. Τελικά αποφασίζω να πάω στο Αλμποργκ. Μεγάλη πόλη φαινόταν, ηταν στον δρόμο μου για το Ηirtshals, μια χαρά. Πάμε και ο θεός βοηθός! Πάντως χωρίς λάδια από τη Δανία δεν θα έφευγα..
Ξεκινάω κατά τις οχτώ, πωπώ 4 ωρες έμεινα στο βενζινάδικο ούτε κατάληψη να το έκανα. Φτάνω σε άλλο βενζινάδικο και βλέπω το πρώτο αμάξι με νορβηγικές πινακίδες. Εντωμεταξύ έξω να έχει εναν ψόφο, να φυσάει, εγώ να φοράω και το αδιάβροχο και να κρυώνω... Και βλέπω το νορβηγο με το κοντομάνικο
Και τον ρωτάω...
– Αυτός ο καιρός για τη Νορβηγία είναι για κοντομάνικο;
– Φυσικά ζέστη έχει
– Τη γαμήσαμε!!!
– What
– Nothing nothing ...
Το είχα πάρει απόφαση ότι λάδια δεν θα έβρισκα πουθενά και ότι μάλλον θα πλήρωνα κανένα 50 € το λίτρο στην καλύτερη
Και φτάνω στο Αλμποργκ... Μπαίνω μέσα στην πόλη κοιτάω δεξιά αριστέρα μπας και βρω κανένα συνεργείο, ναι καλά. Και ολό εισέρχομαι στο κέντρο.Έ λεω όλο και θα βρω κάποιον να ρωτήσω,δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Κάτι γερόντια μόνο που σιγά να μην ξέρανε αυτά που έχει συνεργείο για μοτοσικλέτες!
Τον μόνο νεαρό που βρήκα ήταν ένας ποδηλάτης. Του κάνω νόημα να σταματήσει,ανεβαίνω στο πεζοδρόμιο με το φειζερ... Ήμουν για φυλακή. Και τον ρωτάω αν ξερει κανένα συνεργείο, οχι!! Καμιά ιδέα τον λέω που θα μπορούσα να βρω λάδια... Σκέφτεται, και μου λέει ένα μαγαζί. Σίγα μην καταλάβω εγώ τώρα. Μπαίνει από το κινητό του στο ίντερνετ, βρίσκει τη διεύθυνση και μου την περνάει στο κινητό. Αυτό θα πει βοήθεια, από ένα άγνωστο ποδηλάτη που αφιέρωσε περισσότερο από μισή ώρα μαζί μου, χωρίς να έχει και λόγο στην τελική. Αφού τον ευχαρίστησα ξεκίνησα 20 km πίσω για να βρω το μαγαζί. Απ' ό,τι με είπε ήταν κάτι σαν το Praktiker και ότι έχει τα πάντα. Φτάνω και όντως είχε τα πάντα, ακόμα και...
Μοτοσυκλετιστικά είδη
Φτανω στα λάδια, τώρα τι λάδια να πάρω... Δεν ήξερα την τυφλα μου γιατί είχαν περίεργες περιεκτικότητες. Σιγά μη το ρισκάρω αφού έχω το Μάκη, καλά μιλάμε τον τρέλανα...
Με τα πολλά αγόρασα ημισυνθετικό λάδι 10-40 στην εξευτελιστική τιμή των 9 €, μια χαρά. Αφού αγόρασα τρία μπουκάλια να έχω. Που θα τα βάλουμε τώρα, με έκοψε όμως. Aγόρασα και ένα χταπόδι να το δέσω, πάνω από το χταπόδι που είχα ήδη για να κερδίσω χώρο. Και με την κατάλληλη ανακατανομή των πραγμάτων, είμουν μια χαρά.
Άμα σου μπει το αυγό ξέρετε που, στροφάρεις διαφορετικά και αποκτάς ταξιδιωτικές εμπειρίες χωρίς από πριν, να της έχεις βιώσει. Οπότε το παν είναι να ξεκινήσεις και όλα τα υπόλοιπα, στο δρόμο θα στρώσουν!
Προτού να φτάσω επιτέλους στο λιμάνι κόβω για για άλλη μία φορά να βάλω βενζίνη, και βλέπω...
Ένα μοτοσικλετικο γκρουπ από την Πολωνία που πήγαιναν και αυτοι Nordkapp. Δεν μιλούσαν αγγλικά αλλά με νοήματα βγάλαμε τρελό γέλιο!
Εδώ φαίνεται και η σούπερ ανακατανομή των πραγμάτων στο φέιζερ. Το τανκμπανκ από το φούσκωμα ήταν έτοιμο, να πετάξει σαν μπαλόνι.
Μετά απ' όλα αυτά φτάνω στο Ηirtshals, στο δρόμο οδηγώντας φανταζόμουν το λιμάνι κάπως έτσι...
Οπότε και να μην έβρισκα καράβι κάπου θα την έπεφτα.
Βρίσκω τον δρόμο για το λιμάνι και πάω. Φυσικά δεν ήξερα την τύφλα μου ούτε ποιες εταιρείες ποια πλοία φεύγουν, ούτε τι ώρα φεύγουν ούτε τίποτα. Βλέπω πινακίδα fiord lines... fiord = Νορβηγία , ωραια εκεί θα πάω. Εντάξει το ότι δεν ήξερα τα δρομολόγια και γενικός την τυφλα μου δεν ευθύνεται τόσο ο χύμα χαρακτήρας μου, αλλα η αιώνια αδεια. Αν είχα ανθρωπινη αδεια να δεις ποσο καλά θα τα ήξερα όλα!! Για να κανεις αυτό το ταξίδι κάθε λεπτό της αδειας σου είναι πολύτιμο οποτε πρέπει όχι μονο να τα ξέρεις όλα, αλλα πολλές φορες αναγκάζεσαι να κλείσεις εισιτήρια από την πατρίδα και έχεις τρελή πίεση, η αγχός να προλάβεις το καράβι…
Το λιμάνι εν τω μεταξύ άθλιο και τρισάθλιο, ελεεινό. Αφού σε ένα σημείο ο δρόμος που οδηγούσε στην ακτοπλοϊκή εταιρεία είχε αμμο πάνω στην άσφαλτο, αφού δεν σαβουρντιστικα πάλι καλά.
Φτάνω στην εταιρεία, ρωταω για εισιτήριο μου λέει, φεύγει στις έξι για Κρίστιανσαντ.
- Πόσο κάνει
- 52€!
- Ακόμα καλύτερα.
Κόβω το εισιτήριο και πάω να βρω κάτι να φάω, για να μην με σκίσουν στο καράβι, αλλα και να βάλω βενζίνη από την Δανία για να μην έχω άγχος να βρω βενζίνη στην Νορβηγία. Βενζίνη έβαλα, φαγητό δεν βρήκα. Αλλα βρήκα ένα τεράστιο ενυδρείο που όμως, για να το γυρνούσες ολόκληρο ήθελες τρεις ώρες. Εκληνε όμως στης 13 00 και αναγκαστικά, το άφησα. Εκεί φτιάχνοντας τα πράγματα μου έπεσε η DSLRαπό το μηχανάκι και έσκασε ευτυχώς, με την θήκη της πάνω στην μπότα μου… Πω πω ευτυχώς δεν πάθαμε ζημία. Και μη εχοντας κατι αλλο να κανω, πάω να περιμένω για να κάνω τσεκιν. Ούτως ή άλλως σε δυο ωρες θα άνοιγαν οι πύλες για να περάσω.
Φτάνοντας στην πύλη ήμουν ο πρώτος
Αρχισαν να καταφθάνουν και κάποια αυτοκινούμενα και πιάσαμε συζήτηση. Συζήτηση στην συζήτηση τους το πέταξα.
- Θα με βγάλετε μια φωτογραφία.
- Φυσικα
Θυμούμενος ομως τα περσινά μου, τους είπα
- Το κεφάλι μέσα ε...
- Χαχαχα φυσικά.
Με βγάζει φωτογραφίες και μου λέει
- Για δες σου αρέσουν
Της κοιτάω...
- Σουπερ την λέω...
Α και μία ξώφαλτση!!! Δηλαδή έλεος όλα τα φρούτα σε μένα θα τύχουν... Έλεος!
Έπιασα συζήτηση με έναν γερμανό που ήταν μαζί μου στα γραφεία της εταιρείας για να κόψουμε εισιτήρια και ήταν μέσα στην αγωνία, γιατί ήταν σε λίστα αναμονής. Τότε, του στέλνουν μήνυμα ότι μπορεί να πάρει το εισιτήριο του. Χαρά να δεις ο δικός σου, γιατί κανονικά θα έπρεπε να περιμένει τρεις μέρες... Και αφού γύρισε ξανά πιάσαμε συζήτηση οταν βλέπω, ένα περίεργο τύπο να ρωτάει τις κοπέλες που θα άνοιγαν σε λίγο τις μπαρες για να μπούμε στο πλοίο... Αν θα του πρότειναν να κόψει εισιτήριο με χαμηλότερο κόστος αλλά σε περίπτωση που το πλοίο ανέβαλε το δρομολόγιο του, θα έχανε τα λεφτά. Οι κοπέλες του λένε... Όχι γιατί μάθαμε ότι το καράβι έχει χαλάσει, καλύτερα περίμενε. Το έπιασα εγώ και φρίκαρα, αλλά δεν έδωσα και πολλή σημασία γιατί έλεγα ότι μπορεί να μην ήθελαν να αναλάβουν τα κορίτσια την ευθύνη για τον άνθρωπο. Ναι καλά, μετά από μισή ώρα μου έρχεται μήνυμα.
Fjord Line
Ki re gjest! Kansellert avgang. Avgangen fra Hirtshals tirsdag 16.06.15 kl. 18:00 er kansellert pgrunn av tekniske rsaker. For mer informasjon, vennlingst ta kontakt med vart kundesenter pa telefon +47 815 33 500. Vi beklager de ulemper kanselleringen matte medfore. Vennlig hilsen Fjord Line.
Το κοιτάω, τι γλώσσα είναι αυτή... Ρε σεις τι δανέζικά sms είναι αυτά! Όλοι φυσικά πήραν το ίδιο μήνυμα και κάνεις δεν κατάλαβε Χριστό. Ένας από όλους μας παίρνει τηλέφωνο και μας λέει στο χαλαρό... Παιδιά χάλασε το πλοίο δεν φεύγουμε, Φρίκαρα!
Τώρα τι θα κάνω εγώ εδώ και με εισιτήριο κιόλας για την Νορβηγία... Να έχω αφρίσει και να βλέπω όλους τους υποψηφίους πελατές να φεύγουν από το λιμάνι μαζί με αυτόν που ήταν στη λίστα αναμονής... Τζάμπα η χαρά του! Ε ναι αφού χάλασε το πλοίο τι να κάνουνε... Συμβαίνουν αυτά!
Προτού να φύγει ένας μπαίνω μπροστά του τον σταματάω, για να τον ρωτήσω...
- Τώρα τι γίνεται;
- Θα μας στείλουν SMS πότε θα ταξιδέψουμε...
- Τι!
Και πάω στα γραφεία, ανεβαίνω επάνω κάνεις... Ώπα λεω κλείσανε. Πλησιάζω, οι κοπέλες δούλευαν κανονικά, απλώς δεν ήταν κανένας άλλος πελάτης για να διαμαρτυρηθεί, Ή ακόμα και να ενδιαφερθεί για το τι θα γίνει με το εισιτήριο του...Αφού θα επαιρναν SMS γιατί να πάνε!!!!!!!
Πάω στις κοπέλες και τις ρωτάω τι έγινε
- Χάλασε το πλοίο... μου λενε
- Τώρα τι μπορώ να κάνω;
- Αν θες μπορεί να πάρεις το άλλο μας πλοίο που πάει στο Stavanger και φεύγει στις οχτώ!
- Άψογα!
- Αλλά κάνει πολλές ώρες ,θα φτάσεις κατα τις έξι το πρωί!
- Super θα κάνω και κρουαζιέρα... Και πόσο παραπάνω κοστίζει;
- Τίποτα!
Μιλάμε μόνο που δεν τις φίλησα. Ανθη για τα εισιτήρια θα τις φιλούσα όχι γιατί ήταν δίμετρες ξανθιές, μην με παρεξηγήσεις!
Φυσικά της είπα ότι αν στην Ελλάδα χαλούσε το πλοίο θα γινόταν πόλεμος τώρα εδώ, η τηλεόραση θα ερχόταν! Τις φαινόταν περίεργο, πιθανόν όσο και σε εμένα που πήγα στα γραφεία και δεν υπήρχε ψυχή... Ρε συ σε άλλο πλανήτη πάω!
Το ότι ήμουν πολύ χαρούμενος οφειλόταν πέραν του ότι, το αναπάντεχο αυτό σκηνικό μου δημιούργησε, μνήμες αγωνία και φυσικά περιπέτεια που υπό φυσιολογικές συνθήκες, δεν θα της βίωνα ….Αλλά με έφτιαξε και πρακτικά γιατί κέρδισα μια διανυκτέρευση στο πλοίο χωρίς πλέον να ανήσυχο το τι θα κάνω με τον ύπνο μου με το που έφτανα, ψαρωμένος σίγουρα στην Νορβηγία
Τώρα τι κάνουμε για να περάσει η ώρα, ξαναφτιάχνω τα πράγματα στο φέιζερ τρώω το τελευταίο σάντουιτς από την πεθερά και περιμένω... Ομως τα φτυσα μιας και, η ξεκούραση που μου είχε προσφέρει η αποθήκη στη Δανία είχε στερέψει. Ανεβαίνω επάνω στα γραφεία, μπαίνω στην αίθουσα αναμονής, βάζω να φορτίσω μπαταρία φωτογραφικής μηχανής και κινητό... Και σε μία πολυθρόνα ξεράθηκα!
Ξυπνάω στις εφτά, αμαν πέρασε η ώρα παίρνω τα υπάρχοντα μου που ήταν διασκορπισμένα στο θάλαμο αναμονής και τρέχω να κάνω τσεκιν. Το πλοίο είχε έρθει...
Φτάνω στην πύλη με κοιτάει κοπέλα!
– Άργησες μου λέει!!!
- Τι.... Με φλασαρε.
– Ναι άργησες, έπρεπε να κάνεις τσεκιν πιο πριν
- Τώρα!... Εντωμεταξύ είχα ξυπνήσει με τη μία
- Δεν πειράζει δεν είναι γεμάτο το πλοίο, άλλα αν ηταν γεμάτο θα έχανες το εισιτήριο σου. Επρεπε να έρθεις μέχρι τις εφτά, γιατί αλλιώς θα το δίναμε σε άλλον...
Τι συστήματα είναι αυτά...Πω πω γλίτωσα! Ήμουν ήδη πεντε ωρες στο λιμάνι και θα έχανα το πλοίο! Αυτά μόνο σε μένα συμβαίνουν... Δένουμε τα μηχανάκια...
Μέχρι να τα δέσουμε φυσικά γνωριστήκαμε κιόλας, ανεβαίνω στο πλοίο...
Και κάθομαι σ' ένα τραπεζάκι να πιω καφέ, οπου ξαναβρεθήκαμε με τον Τομ
Τι καφές και μαλα..... Άμα γνωριστείς με πολωνό μηχανόβιο, καφές γίνεται γρήγορα μπύρες και σφηνάκια.
Ο Τομ (όχι ο ψηφιακός σπασαρχ...ας, ο άλλος) έμενε μόνιμα στο Μπέργκεν και γυρνούσε από τις διακοπές που έκανε στην πατρίδα του. Καλά πίνοντας είπαμε τα πάντα... Για τη ζωή στη Νορβηγία, για το ότι τα πράγματα και εκεί δεν είναι ρόδινα, απολύουν κόσμο. Και ότι, αν δούλευε δεκα χρόνια τα λεφτά που θα μάζευε αποκλείεται να τον έφταναν να ζήσει μια άνετη ζωή στην Πολωνία, οπως πιθανόν να νομίζουμε εμείς εδώ.
Αυτός εργαζόταν σε μια εταιρία εξόρυξης πετρελαίου στην Σιβηρία, δούλευε δυο εβδομάδες σερί πολλές ώρες την μέρα , και την τρίτη είχε άδεια για να γυρίσει σπίτι του...
Και οτι για παράδειγμα δεν υπάρχει πορνεία στη Νορβηγία, απαγορεύεται από το νόμο
- Και αν δεν έχεις και θες, τι κάνεις;… Δεν μου απάντησε, μου έδειξε!
Συζητούσαμε για της τοπικές ταξιδιωτικές ονειροπολήσεις το ότι δηλαδή, όνειρο ζωής τον νορβηγών είναι να πάρουν το καράβι από το Μπέργκεν και να κάνουν δεκαπενθήμερη κρουαζιέρα διασχίζοντας από θάλασσα όλα τα φιόρδ, προσπερνώντας και το Nordkapp, φτάνοντας στο Hamningberg και ξανά πάλι πίσω …. Κρουαζιέρα άξιας από 4 έως 15 χιλιάδες ευρώ … Και εγώ σκεπτόμουν καλά τόσο μαλακές είναι αυτή, μάλλον δεν ξέρουν πώς να φανέ τα λεφτά τους!!!
Και το τι μήνυμα να γράψει στο κορίτσι του...Μιλάνε οικειότητα όχι αστεία. Με τις μπύρες να κατεβαίνουν ασταμάτητες, οταν στην παρέα προστέθηκε και ένας Γερμανός χεβιμεταλλάς που δεν ήξερε λέξη αγγλικά, εκεί να δεις συνεννόηση... Τρεις λαλούν
Και τρεις χορεύουν
Ένα πράγμα ...
Εγώ ήμουν που ήμουν χωμα από την κούραση και με τις μπύρες και τα σφηνάκια, έγινα κουρούμπελο! Πάω τουαλέτα και βλέπω στον τοίχο ένα μηχάνημα που ρουφούσαμε μέσα, τι είναι αυτό ρε συ.... Δεν με έκοψε! Ανεβαίνω πάνω στα παιδιά με μπύρες και τότε με ήρθε, ρε μάγκα το μηχάνημα ήταν για αλκοτέστ, Εγώ είχα πιει του κώλου! Πως θα οδηγήσω αύριο στη Νορβηγία... Και αν με πιάσουν... Ξεσούρωσα αυτόματα...
Και συζητώντας με τον Τομ μου λέει... Γιατί δεν αλλάζεις το εισιτήριο σου για το Μπέργκεν για να κερδίσεις και χιλιόμετρα, έτσι αντί για τις 6 το πρωί θα φτάσεις 12 το μεσημέρι. Καλή ιδέα!! Φυσικά εμένα δεν με νοιάζουν τα χιλιόμετρα αλλά με έτρωγε που ήμουν τύφλα, και για τα νορβηγικά όρια...Για το μπουντρούμι!
Πάω στη ρεσεψιόν...
- Μπορώ να αλλάξω το εισιτήριό μου από Stavanger για Μπέργκεν
- Φυσικά!
- Πόσο κοστίζει;
- Τίποτα...
- Σώπα ρε! Perfect!
Βέβαια έτσι το πρόγραμμα μου πήγαινε στον κάδο αλλά δεν βαριέσαι μωρέ, θα αυτοσχεδιάσω... Ανεβαίνω πάνω τους λέω τα νέα και το πάρτι συνεχίστηκε.
Οταν νύχτωσε πια, έφαγα ένα κρύο σάντουιτς με 8 € από το πλοίο, ετσι για να προσαρμόζομαι σιγά σιγά με τά καινούργια οικονομικά δεδομένα που θα συναντούσα...
Και στις αεροπορικές θέσεις του πλοίου, φυτευτικα...
Μιλάμε για βενζινάδικα υπερπαραγωγής
Που είχαν τα πάντα εκτός από λάδι για μηχανή
Ουπς μιας και το ανέφερα πάω να βάλω λάδια, είχα κάψει παραπάνω από 500 γραμ λάδι για 1000 km... Ούτε δίχρονο να ειχα.
Άντε βρες λάδια τώρα στη Δανία και αντε πες οτι βρω, πόσο λάδι να αγοράσω ενα μπουκάλι, θα με φτάσει...
Και αν εκει πάνω στο Νordkapp μείνω από λάδια τι θα κάνω, εκεί θα βρω λάδια χλωμό, εδώ δεν βρίσκω στη Δανία...
Και πόσο θα τα αγοράσω, τα λαδια των αυτοκινήτων κάνουν γύρω στα 30 € το λίτρο, τις μοτοσυκλέτες πόσο θα κανει...
Και που θα το αποθηκεύσω, εδώ δεν έχω κωλόχαρτο μαζί μου τα λαδια που θα τα βάλω...
Γενικά είναι κάποιες από τις ανησυχίες που με έτρωγαν εκείνο το ξημέρωμα στο βενζινάδικο κάπου στη Δανία... Χέστα όλα, ας πιούμε ένα ακόμα καφέ και βλέπουμε.
Βγαίνω εξω για τσιγάρο και βλέπω ένα ζευγάρι γερμανών που πήγαιναν και αυτοι στο Hirtshals, αλλά έχοντας διαφορετικό από εμένα προορισμό
Θα πήγαιναν στην Ισλανδία. 1500 € το εισιτήριο για έξι μέρες πάνε έλα με το πλοίο και με καμπίνα. Θα μέναμε σε camping και θα γυρνούσαν για μία εβδομάδα γύρω-γύρω το νησί. Δύο εβδομάδες δηλαδή μαζί με τα ακτοπλοΐκά.
Αφού χαιρετηθήκαμε στήνομαι κανένα πεντάλεπτο μπροστά στην πορτα του βενζινάδικου να με ανοίξει ο υπάλληλος... Καλά με ξέχασε αυτός...Τουαλέτα πήγε!! Βρε πάτε καλά, τι συστήματα είναι αυτά!
Μετά απ' ωρα μπαίνω και αρχινάω να ψάχνω στο ίντερνετ για συνέργεια μοτοσυκλέτας στην Δανία, δεν έβγαλα άκρη. Είπα και την Ανθή να ψάξει και αυτή, τίποτα. Τώρα; Τώρα πάμε και βλέπουμε. Κοιτάω τον χάρτη και το παίζω λοττο σε ποια πόλη να αναζητήσω την τύχη μου για συνεργείο. Τελικά αποφασίζω να πάω στο Αλμποργκ. Μεγάλη πόλη φαινόταν, ηταν στον δρόμο μου για το Ηirtshals, μια χαρά. Πάμε και ο θεός βοηθός! Πάντως χωρίς λάδια από τη Δανία δεν θα έφευγα..
Ξεκινάω κατά τις οχτώ, πωπώ 4 ωρες έμεινα στο βενζινάδικο ούτε κατάληψη να το έκανα. Φτάνω σε άλλο βενζινάδικο και βλέπω το πρώτο αμάξι με νορβηγικές πινακίδες. Εντωμεταξύ έξω να έχει εναν ψόφο, να φυσάει, εγώ να φοράω και το αδιάβροχο και να κρυώνω... Και βλέπω το νορβηγο με το κοντομάνικο
Και τον ρωτάω...
– Αυτός ο καιρός για τη Νορβηγία είναι για κοντομάνικο;
– Φυσικά ζέστη έχει
– Τη γαμήσαμε!!!
– What
– Nothing nothing ...
Το είχα πάρει απόφαση ότι λάδια δεν θα έβρισκα πουθενά και ότι μάλλον θα πλήρωνα κανένα 50 € το λίτρο στην καλύτερη
Και φτάνω στο Αλμποργκ... Μπαίνω μέσα στην πόλη κοιτάω δεξιά αριστέρα μπας και βρω κανένα συνεργείο, ναι καλά. Και ολό εισέρχομαι στο κέντρο.Έ λεω όλο και θα βρω κάποιον να ρωτήσω,δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Κάτι γερόντια μόνο που σιγά να μην ξέρανε αυτά που έχει συνεργείο για μοτοσικλέτες!
Τον μόνο νεαρό που βρήκα ήταν ένας ποδηλάτης. Του κάνω νόημα να σταματήσει,ανεβαίνω στο πεζοδρόμιο με το φειζερ... Ήμουν για φυλακή. Και τον ρωτάω αν ξερει κανένα συνεργείο, οχι!! Καμιά ιδέα τον λέω που θα μπορούσα να βρω λάδια... Σκέφτεται, και μου λέει ένα μαγαζί. Σίγα μην καταλάβω εγώ τώρα. Μπαίνει από το κινητό του στο ίντερνετ, βρίσκει τη διεύθυνση και μου την περνάει στο κινητό. Αυτό θα πει βοήθεια, από ένα άγνωστο ποδηλάτη που αφιέρωσε περισσότερο από μισή ώρα μαζί μου, χωρίς να έχει και λόγο στην τελική. Αφού τον ευχαρίστησα ξεκίνησα 20 km πίσω για να βρω το μαγαζί. Απ' ό,τι με είπε ήταν κάτι σαν το Praktiker και ότι έχει τα πάντα. Φτάνω και όντως είχε τα πάντα, ακόμα και...
Μοτοσυκλετιστικά είδη
Φτανω στα λάδια, τώρα τι λάδια να πάρω... Δεν ήξερα την τυφλα μου γιατί είχαν περίεργες περιεκτικότητες. Σιγά μη το ρισκάρω αφού έχω το Μάκη, καλά μιλάμε τον τρέλανα...
Με τα πολλά αγόρασα ημισυνθετικό λάδι 10-40 στην εξευτελιστική τιμή των 9 €, μια χαρά. Αφού αγόρασα τρία μπουκάλια να έχω. Που θα τα βάλουμε τώρα, με έκοψε όμως. Aγόρασα και ένα χταπόδι να το δέσω, πάνω από το χταπόδι που είχα ήδη για να κερδίσω χώρο. Και με την κατάλληλη ανακατανομή των πραγμάτων, είμουν μια χαρά.
Άμα σου μπει το αυγό ξέρετε που, στροφάρεις διαφορετικά και αποκτάς ταξιδιωτικές εμπειρίες χωρίς από πριν, να της έχεις βιώσει. Οπότε το παν είναι να ξεκινήσεις και όλα τα υπόλοιπα, στο δρόμο θα στρώσουν!
Προτού να φτάσω επιτέλους στο λιμάνι κόβω για για άλλη μία φορά να βάλω βενζίνη, και βλέπω...
Ένα μοτοσικλετικο γκρουπ από την Πολωνία που πήγαιναν και αυτοι Nordkapp. Δεν μιλούσαν αγγλικά αλλά με νοήματα βγάλαμε τρελό γέλιο!
Εδώ φαίνεται και η σούπερ ανακατανομή των πραγμάτων στο φέιζερ. Το τανκμπανκ από το φούσκωμα ήταν έτοιμο, να πετάξει σαν μπαλόνι.
Μετά απ' όλα αυτά φτάνω στο Ηirtshals, στο δρόμο οδηγώντας φανταζόμουν το λιμάνι κάπως έτσι...
Οπότε και να μην έβρισκα καράβι κάπου θα την έπεφτα.
Βρίσκω τον δρόμο για το λιμάνι και πάω. Φυσικά δεν ήξερα την τύφλα μου ούτε ποιες εταιρείες ποια πλοία φεύγουν, ούτε τι ώρα φεύγουν ούτε τίποτα. Βλέπω πινακίδα fiord lines... fiord = Νορβηγία , ωραια εκεί θα πάω. Εντάξει το ότι δεν ήξερα τα δρομολόγια και γενικός την τυφλα μου δεν ευθύνεται τόσο ο χύμα χαρακτήρας μου, αλλα η αιώνια αδεια. Αν είχα ανθρωπινη αδεια να δεις ποσο καλά θα τα ήξερα όλα!! Για να κανεις αυτό το ταξίδι κάθε λεπτό της αδειας σου είναι πολύτιμο οποτε πρέπει όχι μονο να τα ξέρεις όλα, αλλα πολλές φορες αναγκάζεσαι να κλείσεις εισιτήρια από την πατρίδα και έχεις τρελή πίεση, η αγχός να προλάβεις το καράβι…
Το λιμάνι εν τω μεταξύ άθλιο και τρισάθλιο, ελεεινό. Αφού σε ένα σημείο ο δρόμος που οδηγούσε στην ακτοπλοϊκή εταιρεία είχε αμμο πάνω στην άσφαλτο, αφού δεν σαβουρντιστικα πάλι καλά.
Φτάνω στην εταιρεία, ρωταω για εισιτήριο μου λέει, φεύγει στις έξι για Κρίστιανσαντ.
- Πόσο κάνει
- 52€!
- Ακόμα καλύτερα.
Κόβω το εισιτήριο και πάω να βρω κάτι να φάω, για να μην με σκίσουν στο καράβι, αλλα και να βάλω βενζίνη από την Δανία για να μην έχω άγχος να βρω βενζίνη στην Νορβηγία. Βενζίνη έβαλα, φαγητό δεν βρήκα. Αλλα βρήκα ένα τεράστιο ενυδρείο που όμως, για να το γυρνούσες ολόκληρο ήθελες τρεις ώρες. Εκληνε όμως στης 13 00 και αναγκαστικά, το άφησα. Εκεί φτιάχνοντας τα πράγματα μου έπεσε η DSLRαπό το μηχανάκι και έσκασε ευτυχώς, με την θήκη της πάνω στην μπότα μου… Πω πω ευτυχώς δεν πάθαμε ζημία. Και μη εχοντας κατι αλλο να κανω, πάω να περιμένω για να κάνω τσεκιν. Ούτως ή άλλως σε δυο ωρες θα άνοιγαν οι πύλες για να περάσω.
Φτάνοντας στην πύλη ήμουν ο πρώτος
Αρχισαν να καταφθάνουν και κάποια αυτοκινούμενα και πιάσαμε συζήτηση. Συζήτηση στην συζήτηση τους το πέταξα.
- Θα με βγάλετε μια φωτογραφία.
- Φυσικα
Θυμούμενος ομως τα περσινά μου, τους είπα
- Το κεφάλι μέσα ε...
- Χαχαχα φυσικά.
Με βγάζει φωτογραφίες και μου λέει
- Για δες σου αρέσουν
Της κοιτάω...
- Σουπερ την λέω...
Α και μία ξώφαλτση!!! Δηλαδή έλεος όλα τα φρούτα σε μένα θα τύχουν... Έλεος!
Έπιασα συζήτηση με έναν γερμανό που ήταν μαζί μου στα γραφεία της εταιρείας για να κόψουμε εισιτήρια και ήταν μέσα στην αγωνία, γιατί ήταν σε λίστα αναμονής. Τότε, του στέλνουν μήνυμα ότι μπορεί να πάρει το εισιτήριο του. Χαρά να δεις ο δικός σου, γιατί κανονικά θα έπρεπε να περιμένει τρεις μέρες... Και αφού γύρισε ξανά πιάσαμε συζήτηση οταν βλέπω, ένα περίεργο τύπο να ρωτάει τις κοπέλες που θα άνοιγαν σε λίγο τις μπαρες για να μπούμε στο πλοίο... Αν θα του πρότειναν να κόψει εισιτήριο με χαμηλότερο κόστος αλλά σε περίπτωση που το πλοίο ανέβαλε το δρομολόγιο του, θα έχανε τα λεφτά. Οι κοπέλες του λένε... Όχι γιατί μάθαμε ότι το καράβι έχει χαλάσει, καλύτερα περίμενε. Το έπιασα εγώ και φρίκαρα, αλλά δεν έδωσα και πολλή σημασία γιατί έλεγα ότι μπορεί να μην ήθελαν να αναλάβουν τα κορίτσια την ευθύνη για τον άνθρωπο. Ναι καλά, μετά από μισή ώρα μου έρχεται μήνυμα.
Fjord Line
Ki re gjest! Kansellert avgang. Avgangen fra Hirtshals tirsdag 16.06.15 kl. 18:00 er kansellert pgrunn av tekniske rsaker. For mer informasjon, vennlingst ta kontakt med vart kundesenter pa telefon +47 815 33 500. Vi beklager de ulemper kanselleringen matte medfore. Vennlig hilsen Fjord Line.
Το κοιτάω, τι γλώσσα είναι αυτή... Ρε σεις τι δανέζικά sms είναι αυτά! Όλοι φυσικά πήραν το ίδιο μήνυμα και κάνεις δεν κατάλαβε Χριστό. Ένας από όλους μας παίρνει τηλέφωνο και μας λέει στο χαλαρό... Παιδιά χάλασε το πλοίο δεν φεύγουμε, Φρίκαρα!
Τώρα τι θα κάνω εγώ εδώ και με εισιτήριο κιόλας για την Νορβηγία... Να έχω αφρίσει και να βλέπω όλους τους υποψηφίους πελατές να φεύγουν από το λιμάνι μαζί με αυτόν που ήταν στη λίστα αναμονής... Τζάμπα η χαρά του! Ε ναι αφού χάλασε το πλοίο τι να κάνουνε... Συμβαίνουν αυτά!
Προτού να φύγει ένας μπαίνω μπροστά του τον σταματάω, για να τον ρωτήσω...
- Τώρα τι γίνεται;
- Θα μας στείλουν SMS πότε θα ταξιδέψουμε...
- Τι!
Και πάω στα γραφεία, ανεβαίνω επάνω κάνεις... Ώπα λεω κλείσανε. Πλησιάζω, οι κοπέλες δούλευαν κανονικά, απλώς δεν ήταν κανένας άλλος πελάτης για να διαμαρτυρηθεί, Ή ακόμα και να ενδιαφερθεί για το τι θα γίνει με το εισιτήριο του...Αφού θα επαιρναν SMS γιατί να πάνε!!!!!!!
Πάω στις κοπέλες και τις ρωτάω τι έγινε
- Χάλασε το πλοίο... μου λενε
- Τώρα τι μπορώ να κάνω;
- Αν θες μπορεί να πάρεις το άλλο μας πλοίο που πάει στο Stavanger και φεύγει στις οχτώ!
- Άψογα!
- Αλλά κάνει πολλές ώρες ,θα φτάσεις κατα τις έξι το πρωί!
- Super θα κάνω και κρουαζιέρα... Και πόσο παραπάνω κοστίζει;
- Τίποτα!
Μιλάμε μόνο που δεν τις φίλησα. Ανθη για τα εισιτήρια θα τις φιλούσα όχι γιατί ήταν δίμετρες ξανθιές, μην με παρεξηγήσεις!
Φυσικά της είπα ότι αν στην Ελλάδα χαλούσε το πλοίο θα γινόταν πόλεμος τώρα εδώ, η τηλεόραση θα ερχόταν! Τις φαινόταν περίεργο, πιθανόν όσο και σε εμένα που πήγα στα γραφεία και δεν υπήρχε ψυχή... Ρε συ σε άλλο πλανήτη πάω!
Το ότι ήμουν πολύ χαρούμενος οφειλόταν πέραν του ότι, το αναπάντεχο αυτό σκηνικό μου δημιούργησε, μνήμες αγωνία και φυσικά περιπέτεια που υπό φυσιολογικές συνθήκες, δεν θα της βίωνα ….Αλλά με έφτιαξε και πρακτικά γιατί κέρδισα μια διανυκτέρευση στο πλοίο χωρίς πλέον να ανήσυχο το τι θα κάνω με τον ύπνο μου με το που έφτανα, ψαρωμένος σίγουρα στην Νορβηγία
Τώρα τι κάνουμε για να περάσει η ώρα, ξαναφτιάχνω τα πράγματα στο φέιζερ τρώω το τελευταίο σάντουιτς από την πεθερά και περιμένω... Ομως τα φτυσα μιας και, η ξεκούραση που μου είχε προσφέρει η αποθήκη στη Δανία είχε στερέψει. Ανεβαίνω επάνω στα γραφεία, μπαίνω στην αίθουσα αναμονής, βάζω να φορτίσω μπαταρία φωτογραφικής μηχανής και κινητό... Και σε μία πολυθρόνα ξεράθηκα!
Ξυπνάω στις εφτά, αμαν πέρασε η ώρα παίρνω τα υπάρχοντα μου που ήταν διασκορπισμένα στο θάλαμο αναμονής και τρέχω να κάνω τσεκιν. Το πλοίο είχε έρθει...
Φτάνω στην πύλη με κοιτάει κοπέλα!
– Άργησες μου λέει!!!
- Τι.... Με φλασαρε.
– Ναι άργησες, έπρεπε να κάνεις τσεκιν πιο πριν
- Τώρα!... Εντωμεταξύ είχα ξυπνήσει με τη μία
- Δεν πειράζει δεν είναι γεμάτο το πλοίο, άλλα αν ηταν γεμάτο θα έχανες το εισιτήριο σου. Επρεπε να έρθεις μέχρι τις εφτά, γιατί αλλιώς θα το δίναμε σε άλλον...
Τι συστήματα είναι αυτά...Πω πω γλίτωσα! Ήμουν ήδη πεντε ωρες στο λιμάνι και θα έχανα το πλοίο! Αυτά μόνο σε μένα συμβαίνουν... Δένουμε τα μηχανάκια...
Μέχρι να τα δέσουμε φυσικά γνωριστήκαμε κιόλας, ανεβαίνω στο πλοίο...
Και κάθομαι σ' ένα τραπεζάκι να πιω καφέ, οπου ξαναβρεθήκαμε με τον Τομ
Τι καφές και μαλα..... Άμα γνωριστείς με πολωνό μηχανόβιο, καφές γίνεται γρήγορα μπύρες και σφηνάκια.
Ο Τομ (όχι ο ψηφιακός σπασαρχ...ας, ο άλλος) έμενε μόνιμα στο Μπέργκεν και γυρνούσε από τις διακοπές που έκανε στην πατρίδα του. Καλά πίνοντας είπαμε τα πάντα... Για τη ζωή στη Νορβηγία, για το ότι τα πράγματα και εκεί δεν είναι ρόδινα, απολύουν κόσμο. Και ότι, αν δούλευε δεκα χρόνια τα λεφτά που θα μάζευε αποκλείεται να τον έφταναν να ζήσει μια άνετη ζωή στην Πολωνία, οπως πιθανόν να νομίζουμε εμείς εδώ.
Αυτός εργαζόταν σε μια εταιρία εξόρυξης πετρελαίου στην Σιβηρία, δούλευε δυο εβδομάδες σερί πολλές ώρες την μέρα , και την τρίτη είχε άδεια για να γυρίσει σπίτι του...
Και οτι για παράδειγμα δεν υπάρχει πορνεία στη Νορβηγία, απαγορεύεται από το νόμο
- Και αν δεν έχεις και θες, τι κάνεις;… Δεν μου απάντησε, μου έδειξε!
Συζητούσαμε για της τοπικές ταξιδιωτικές ονειροπολήσεις το ότι δηλαδή, όνειρο ζωής τον νορβηγών είναι να πάρουν το καράβι από το Μπέργκεν και να κάνουν δεκαπενθήμερη κρουαζιέρα διασχίζοντας από θάλασσα όλα τα φιόρδ, προσπερνώντας και το Nordkapp, φτάνοντας στο Hamningberg και ξανά πάλι πίσω …. Κρουαζιέρα άξιας από 4 έως 15 χιλιάδες ευρώ … Και εγώ σκεπτόμουν καλά τόσο μαλακές είναι αυτή, μάλλον δεν ξέρουν πώς να φανέ τα λεφτά τους!!!
Και το τι μήνυμα να γράψει στο κορίτσι του...Μιλάνε οικειότητα όχι αστεία. Με τις μπύρες να κατεβαίνουν ασταμάτητες, οταν στην παρέα προστέθηκε και ένας Γερμανός χεβιμεταλλάς που δεν ήξερε λέξη αγγλικά, εκεί να δεις συνεννόηση... Τρεις λαλούν
Και τρεις χορεύουν
Ένα πράγμα ...
Εγώ ήμουν που ήμουν χωμα από την κούραση και με τις μπύρες και τα σφηνάκια, έγινα κουρούμπελο! Πάω τουαλέτα και βλέπω στον τοίχο ένα μηχάνημα που ρουφούσαμε μέσα, τι είναι αυτό ρε συ.... Δεν με έκοψε! Ανεβαίνω πάνω στα παιδιά με μπύρες και τότε με ήρθε, ρε μάγκα το μηχάνημα ήταν για αλκοτέστ, Εγώ είχα πιει του κώλου! Πως θα οδηγήσω αύριο στη Νορβηγία... Και αν με πιάσουν... Ξεσούρωσα αυτόματα...
Και συζητώντας με τον Τομ μου λέει... Γιατί δεν αλλάζεις το εισιτήριο σου για το Μπέργκεν για να κερδίσεις και χιλιόμετρα, έτσι αντί για τις 6 το πρωί θα φτάσεις 12 το μεσημέρι. Καλή ιδέα!! Φυσικά εμένα δεν με νοιάζουν τα χιλιόμετρα αλλά με έτρωγε που ήμουν τύφλα, και για τα νορβηγικά όρια...Για το μπουντρούμι!
Πάω στη ρεσεψιόν...
- Μπορώ να αλλάξω το εισιτήριό μου από Stavanger για Μπέργκεν
- Φυσικά!
- Πόσο κοστίζει;
- Τίποτα...
- Σώπα ρε! Perfect!
Βέβαια έτσι το πρόγραμμα μου πήγαινε στον κάδο αλλά δεν βαριέσαι μωρέ, θα αυτοσχεδιάσω... Ανεβαίνω πάνω τους λέω τα νέα και το πάρτι συνεχίστηκε.
Οταν νύχτωσε πια, έφαγα ένα κρύο σάντουιτς με 8 € από το πλοίο, ετσι για να προσαρμόζομαι σιγά σιγά με τά καινούργια οικονομικά δεδομένα που θα συναντούσα...
Και στις αεροπορικές θέσεις του πλοίου, φυτευτικα...
Τελευταία επεξεργασία:
nikanthi
Μέλος
ΤΕΤΑΡΤΗ 17 - 06 -2015 ΗΜΕΡΑ 8
Το πρωί στις έξι ξύπνησα. Πω πω δεν μπορούσα να κοιμηθώ με τίποτα όσο κομμάτια και να ήμουν, ξυπνούσα! Μάλλον ο πόθος μου να δω το οτιδήποτέ τσιταρε το κορμί μου και άνοιγαν τα μάτια μου. Αλλά φυσικά προτού να δω τα fiord θα έπρεπε να πιω καφέ γιατί αλλιώς, ότι και να έβλεπα αποκλείεται να καταλαβαίνα, το τι έβλεπα. Χτύπησα καφέ στο σέικέρ και πήγα στο καπνιστήριο να καπνίσω ένα τσιγάρο...
Κυριλέ δεν μπορώ να πω... Αλλά μυριζε τσιγάρο! Και όμως...
Ας βάλω και μια φωτογραφία από το πλοίο για να μην έχει παραπάνω…
Ας το λεω, πάμε έξω να πιούμε τον καφέ και να βγάλω και καμιά φωτογραφία. Κοιτάω το κινητό βλέπω λίγη μπαταρία. Ουπς κάτσε μην μείνουμε από μπαταρία είτε για φωτογραφίες, είτε για επικοινωνία με τις δύο γυναίκες της ζωής μου στην Ελλάδα, και μια της Γερμανιας, που έτρεμαν για τη ζωή μου.
Οπότε διασκορπω το κινητο και πάω να πιω έξω καφέ! Μετά από καμιά ωρα παω να δω αν φόρτισε, το κινητό ξεφόρτισε! Όχι ρε μάγκα, πάλι είχα πρόβλημα με το καλώδιο... Δεν έκανε καλή επαφή τι να πω, και δεν φορτιζε... Με τα πολλα το πάλεψα και τα κατάφερα. Το παρατάω ξανά στη θέση του και βγαίνω έξω επιτέλους να βγάλω φωτογραφίες από την νορβηγική ακτογραμμή
Πολλές βγάλαμε κάτσε να δούμε το κινητό μπας και έβγαλε φτερά. Στην Νορβηγία δεν σε κλέβουν τίποτα. Αυτό το λέω συμπερασματικά μέσα από όλο το ταξίδι μου μιας και τότε, φυσικά δεν το γνώριζα. Αλλα διαβάζοντας τα ταξιδιωτικά όσον πήγαν στην Νορβηγία, αλλα και απο συζητησεις μεσα απο το φορουμ ολη με διαβεβαιωναν, ότι δεν σε κλέβουν τίποτα… Και φυσικά είχαν δίκιο
Πάω επιτέλους να βγάλω φωτογραφίες και να με πιάνει στην πάρλα ένας γερμανός τουρίστας, μόλις του είπα ότι είμαι από την Ελλάδα τρελάθηκε
- Και τι κάνεις εδώ;
- Διακοπές!
- Και που πας;
- Nordkapp
Κι εμείς εκεί πάμε, ελα έλα μαζί μου έλα να σε γνωρίσω στο φίλο μου! (Ουπς, τι παίζει εδώ!) Ε... Πήγα τι να κάνω.
Εντάξει μέσω πολιτικών συζητήσεων και ταξιδιωτικών ονειροπολησεων βγάλαμε τρελό γέλιο. Είπαν ότι θα πήγαιναν από το Ε39 για αρχή προς τα επάνω και μετά, από τα Λαφοτεν και γενικά.
Αυτή ταξίδευαν με αυτοκινούμενο και ήταν μέσα στην τρελά όχι μονο για το ταξίδι, αλλα και γιατί άφησαν της γυναίκες τους πίσω. Φυσικά και θα μπορούσαν να της πάρουν μαζί τους, αλλα θελαν να περάσουν αντρικές διακοπές, χωρίς την πονηρή έννοια. Να περάσουν παρέα μαζί σαν άντρες ένα ταξίδι με της μπύρες τα μπάρμπεκιου, το χαβαλέ και τα πειράγματα που μονο άντρες, αναμεταξύ τους μπορούν να κάνουν…. Αλλάξαμε τηλέφωνα με την ελπίδα, να βρεθούμε πάνω στο Nordkapp να κάνουμε μπάρμπεκιου. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν συνέβη αλλά, η πρόθεση μετραει... Και πήγα επιτέλους να βγάλω φωτογραφίες...
Τα τοπία ήταν ατμοσφαιρικά... Και οχι μονο
Αντίκρισα της πρώτες εικόνες από την νορβηγική αρχιτεκτονική...
Ιχθυοκαλλιέργειες σολομού...
Αλλά και ναυάγια...
Μεχρι κάποια ώρα, να φτασουμε στο λιμάνι...
Παίρνω το φειζερ και πατάω νορβηγική στεριά. Ρε μάγκα δεν το πίστευα... Εκεί έπαθα το πρώτο μπλακάουτ του ταξιδιού... Γενικά έχω ένα θέμα με τα μάτια μου, δεν βλέπω καλά μακρυά. Ήμουν και σεληνιασμένος με την όλη φάση, δεν ήθελε και πολύ... Τότε βλέπω (όσο μπορώ να δω ) από μακριά κάποιους να φοράνε κίτρινα αδιάβροχα γιλέκα, σαν αυτά που φοράνε οι μοτοσυκλετιστές.
Εντωμεταξύ για να περάσεις τα σύνορα έπρεπε να σου ελέγξουν τα χαρτιά σου. Ετσι, όλα τα αμάξια ήταν εν σειρά και περίμεναν το καθιερωμένο για αυτούς έλεγχο, για να μπουν και επίσημα πλέον στη Νορβηγία. Μια σειρά αμάξια, μια σειρά μηχανές. super... Και πάω από δίπλα προσπερνώντας όλα τα οχήματα μπροστά στον έλεγχο. Με το που φτάνω όμως στους ελεγκτές, διαπίστωσα ότι τα φωσφοριζέ κίτρινα γιλέκα τα φορούσαν αυτή, και μοτοσικλέτες δεν είχε παρά μόνο τη δίκια μου! Ουπς...
– Γιατί ήρθες από εδώ
– Φλασσαρα... Να μπερδεύτηκα!
– Φέρε μου να δω τα χαρτιά σου!
– Τα δίνω...Έκανα παρανομία τους ρωτάω, με αγωνια και φοβο!!
– Οχι αλλά έπρεπε να περιμένεις τη σειρά σου!!... Εκείνη την ώρα μιλάει στον ασύρματο λέγοντας κάτι στα νορβηγικά, και με κάνει νόημα να περιμένω. Μετά από λίγο μου λέει στα αγγλικά
- Πάνε στην αποθήκη εκεί, να σου ελέγξουν τα πράγματα!
Μπαίνω μέσα σε μία τεράστια αποθήκη που χωρούσε άνετα μέσα της νταλίκες. Τότε, κλείνουν αυτόματα οι δύο ηλεκτρικές πόρτες που όριζαν την είσοδο και την έξοδο του κτιρίου και με εγκλώβισαν μέσα... Εκεί σαν να σταματησε η καρδια μου!!! Στο μπουντρούμι, και ακόμα δεν είχα πατήσει στη Νορβηγία. Σοκαρίστηκα!!
Με πλησιάζει ένα ανδρόγυνο με γάντια στα χέρια και μου λέει να ανοίξω την μπαγκαζιέρα. Την ανοίγω, καλά μέσα γινόταν ο κακός χαμός. Ψαχουλεύουν λίγο τυπικά, εντωμεταξύ εγω να τους λεω... Θέλετε να δείτε και εδώ, και να τους δείχνω το σάκο που είχα την σκηνή. Εδώ, και να του δείχνω το tank bag...
- Όχι όχι, δε χρειάζεται μου ειπαν
Ηταν ευγενέστατη δεν μπορώ να πω, κόλλησαν λίγο όμως όταν είδαν τα τρία μπουκάλια λάδια....
- Γιατί έχεις τόσο λάδι μαζί σου;
- Γιατί έρχομαι από την Ελλάδα και για να κάνω στο ταξίδι, θα πρέπει να αλλάξω λάδια στο δρόμο. Μιας και τα λάδια μου είναι για 5000 km ενώ εγώ, θα διανύσω πάνω από 10.000 km...
Τι να τους έλεγα, ότι το φέιζερ καιει σαν φριτέζα είναι γενικώς κινητή ρύπανση του περιβάλλοντος... Και εγώ, κάθε 500 km βάζω 500 ml λάδι που από αυτο το μισό, θα χύνετε στη νορβηγική ύπαιθρο... Αν τους τα έλεγα αυτά, ακομα μέσα στην αποθήκη θα ήμουν. Ευτυχώς που με έκοψε, ευτυχώς!
Μετά από λίγο με χαιρέτησαν μου ευχήθηκαν καλό ταξίδι, άνοιξαν ηλεκτρικά τις μεταλλικές πόρτες και εγώ είδα ουρανό.Πω πω τη γλίτωσα! Αλλά τό σοκ φυσικά άργησα να το ξεπεράσω...
Κάνω 100 m και με φωνάζει ένας υπάλληλος από το λιμάνι, ωχ τι έγινε αλλάξαν γνώμη, πάλι μέσα στην φάκα θα με βάλουν... Με σταματάει και με ρωτάει
- Από την Ελλάδα
- Ναι, του λεω.
Πω πω τρελάθηκε. Τραβούσε τα μαλλιά του από την έκπληξη (χωρίς υπερβολές), αφού έβγαλε φωτογραφία την πινακίδα μου για να την θυμάται. (Εντάξει ήμασταν και μέσα στην κρίση, όλη η Ευρώπη ασχολούνταν με την Ελλάδα και ξαφνικά αυτός ο υπάλληλος έβλεπε εμένα στη χώρα του σαν, να μην τρέχει και τίποτα)
Με το που χαιρετηθήκαμε με τον τρελό,(πάντως γενικώς έχω μια τάση να μου την πέφτουν οι λολι... Η φατσα μου θα φταίει, τι να πω...) Βγήκα φρικαρισμένος από τα γεγονότα μέσα από το λιμάνι, οδηγώντας επιτέλους στη Νορβηγία...
Μετά από τρεις τουριστικές διανυκτερεύσεις στα πεθερικά και τέσσερις ταξιδιωτικές διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχείο, βενζινάδικο καράβι και έξω από μία αποθήκη έφτασα στο Μπέργκεν... Οπότε κάπου εδώ μπορούμε να πούμε ότι τελειώνει το ταξιδιωτικό, Ε... Το πρώτο μέρος του ταξιδιού...
Συνεχίζετε...
Το πρωί στις έξι ξύπνησα. Πω πω δεν μπορούσα να κοιμηθώ με τίποτα όσο κομμάτια και να ήμουν, ξυπνούσα! Μάλλον ο πόθος μου να δω το οτιδήποτέ τσιταρε το κορμί μου και άνοιγαν τα μάτια μου. Αλλά φυσικά προτού να δω τα fiord θα έπρεπε να πιω καφέ γιατί αλλιώς, ότι και να έβλεπα αποκλείεται να καταλαβαίνα, το τι έβλεπα. Χτύπησα καφέ στο σέικέρ και πήγα στο καπνιστήριο να καπνίσω ένα τσιγάρο...
Κυριλέ δεν μπορώ να πω... Αλλά μυριζε τσιγάρο! Και όμως...
Ας βάλω και μια φωτογραφία από το πλοίο για να μην έχει παραπάνω…
Ας το λεω, πάμε έξω να πιούμε τον καφέ και να βγάλω και καμιά φωτογραφία. Κοιτάω το κινητό βλέπω λίγη μπαταρία. Ουπς κάτσε μην μείνουμε από μπαταρία είτε για φωτογραφίες, είτε για επικοινωνία με τις δύο γυναίκες της ζωής μου στην Ελλάδα, και μια της Γερμανιας, που έτρεμαν για τη ζωή μου.
Οπότε διασκορπω το κινητο και πάω να πιω έξω καφέ! Μετά από καμιά ωρα παω να δω αν φόρτισε, το κινητό ξεφόρτισε! Όχι ρε μάγκα, πάλι είχα πρόβλημα με το καλώδιο... Δεν έκανε καλή επαφή τι να πω, και δεν φορτιζε... Με τα πολλα το πάλεψα και τα κατάφερα. Το παρατάω ξανά στη θέση του και βγαίνω έξω επιτέλους να βγάλω φωτογραφίες από την νορβηγική ακτογραμμή
Πολλές βγάλαμε κάτσε να δούμε το κινητό μπας και έβγαλε φτερά. Στην Νορβηγία δεν σε κλέβουν τίποτα. Αυτό το λέω συμπερασματικά μέσα από όλο το ταξίδι μου μιας και τότε, φυσικά δεν το γνώριζα. Αλλα διαβάζοντας τα ταξιδιωτικά όσον πήγαν στην Νορβηγία, αλλα και απο συζητησεις μεσα απο το φορουμ ολη με διαβεβαιωναν, ότι δεν σε κλέβουν τίποτα… Και φυσικά είχαν δίκιο
Πάω επιτέλους να βγάλω φωτογραφίες και να με πιάνει στην πάρλα ένας γερμανός τουρίστας, μόλις του είπα ότι είμαι από την Ελλάδα τρελάθηκε
- Και τι κάνεις εδώ;
- Διακοπές!
- Και που πας;
- Nordkapp
Κι εμείς εκεί πάμε, ελα έλα μαζί μου έλα να σε γνωρίσω στο φίλο μου! (Ουπς, τι παίζει εδώ!) Ε... Πήγα τι να κάνω.
Εντάξει μέσω πολιτικών συζητήσεων και ταξιδιωτικών ονειροπολησεων βγάλαμε τρελό γέλιο. Είπαν ότι θα πήγαιναν από το Ε39 για αρχή προς τα επάνω και μετά, από τα Λαφοτεν και γενικά.
Αυτή ταξίδευαν με αυτοκινούμενο και ήταν μέσα στην τρελά όχι μονο για το ταξίδι, αλλα και γιατί άφησαν της γυναίκες τους πίσω. Φυσικά και θα μπορούσαν να της πάρουν μαζί τους, αλλα θελαν να περάσουν αντρικές διακοπές, χωρίς την πονηρή έννοια. Να περάσουν παρέα μαζί σαν άντρες ένα ταξίδι με της μπύρες τα μπάρμπεκιου, το χαβαλέ και τα πειράγματα που μονο άντρες, αναμεταξύ τους μπορούν να κάνουν…. Αλλάξαμε τηλέφωνα με την ελπίδα, να βρεθούμε πάνω στο Nordkapp να κάνουμε μπάρμπεκιου. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν συνέβη αλλά, η πρόθεση μετραει... Και πήγα επιτέλους να βγάλω φωτογραφίες...
Τα τοπία ήταν ατμοσφαιρικά... Και οχι μονο
Αντίκρισα της πρώτες εικόνες από την νορβηγική αρχιτεκτονική...
Ιχθυοκαλλιέργειες σολομού...
Αλλά και ναυάγια...
Μεχρι κάποια ώρα, να φτασουμε στο λιμάνι...
Παίρνω το φειζερ και πατάω νορβηγική στεριά. Ρε μάγκα δεν το πίστευα... Εκεί έπαθα το πρώτο μπλακάουτ του ταξιδιού... Γενικά έχω ένα θέμα με τα μάτια μου, δεν βλέπω καλά μακρυά. Ήμουν και σεληνιασμένος με την όλη φάση, δεν ήθελε και πολύ... Τότε βλέπω (όσο μπορώ να δω ) από μακριά κάποιους να φοράνε κίτρινα αδιάβροχα γιλέκα, σαν αυτά που φοράνε οι μοτοσυκλετιστές.
Εντωμεταξύ για να περάσεις τα σύνορα έπρεπε να σου ελέγξουν τα χαρτιά σου. Ετσι, όλα τα αμάξια ήταν εν σειρά και περίμεναν το καθιερωμένο για αυτούς έλεγχο, για να μπουν και επίσημα πλέον στη Νορβηγία. Μια σειρά αμάξια, μια σειρά μηχανές. super... Και πάω από δίπλα προσπερνώντας όλα τα οχήματα μπροστά στον έλεγχο. Με το που φτάνω όμως στους ελεγκτές, διαπίστωσα ότι τα φωσφοριζέ κίτρινα γιλέκα τα φορούσαν αυτή, και μοτοσικλέτες δεν είχε παρά μόνο τη δίκια μου! Ουπς...
– Γιατί ήρθες από εδώ
– Φλασσαρα... Να μπερδεύτηκα!
– Φέρε μου να δω τα χαρτιά σου!
– Τα δίνω...Έκανα παρανομία τους ρωτάω, με αγωνια και φοβο!!
– Οχι αλλά έπρεπε να περιμένεις τη σειρά σου!!... Εκείνη την ώρα μιλάει στον ασύρματο λέγοντας κάτι στα νορβηγικά, και με κάνει νόημα να περιμένω. Μετά από λίγο μου λέει στα αγγλικά
- Πάνε στην αποθήκη εκεί, να σου ελέγξουν τα πράγματα!
Μπαίνω μέσα σε μία τεράστια αποθήκη που χωρούσε άνετα μέσα της νταλίκες. Τότε, κλείνουν αυτόματα οι δύο ηλεκτρικές πόρτες που όριζαν την είσοδο και την έξοδο του κτιρίου και με εγκλώβισαν μέσα... Εκεί σαν να σταματησε η καρδια μου!!! Στο μπουντρούμι, και ακόμα δεν είχα πατήσει στη Νορβηγία. Σοκαρίστηκα!!
Με πλησιάζει ένα ανδρόγυνο με γάντια στα χέρια και μου λέει να ανοίξω την μπαγκαζιέρα. Την ανοίγω, καλά μέσα γινόταν ο κακός χαμός. Ψαχουλεύουν λίγο τυπικά, εντωμεταξύ εγω να τους λεω... Θέλετε να δείτε και εδώ, και να τους δείχνω το σάκο που είχα την σκηνή. Εδώ, και να του δείχνω το tank bag...
- Όχι όχι, δε χρειάζεται μου ειπαν
Ηταν ευγενέστατη δεν μπορώ να πω, κόλλησαν λίγο όμως όταν είδαν τα τρία μπουκάλια λάδια....
- Γιατί έχεις τόσο λάδι μαζί σου;
- Γιατί έρχομαι από την Ελλάδα και για να κάνω στο ταξίδι, θα πρέπει να αλλάξω λάδια στο δρόμο. Μιας και τα λάδια μου είναι για 5000 km ενώ εγώ, θα διανύσω πάνω από 10.000 km...
Τι να τους έλεγα, ότι το φέιζερ καιει σαν φριτέζα είναι γενικώς κινητή ρύπανση του περιβάλλοντος... Και εγώ, κάθε 500 km βάζω 500 ml λάδι που από αυτο το μισό, θα χύνετε στη νορβηγική ύπαιθρο... Αν τους τα έλεγα αυτά, ακομα μέσα στην αποθήκη θα ήμουν. Ευτυχώς που με έκοψε, ευτυχώς!
Μετά από λίγο με χαιρέτησαν μου ευχήθηκαν καλό ταξίδι, άνοιξαν ηλεκτρικά τις μεταλλικές πόρτες και εγώ είδα ουρανό.Πω πω τη γλίτωσα! Αλλά τό σοκ φυσικά άργησα να το ξεπεράσω...
Κάνω 100 m και με φωνάζει ένας υπάλληλος από το λιμάνι, ωχ τι έγινε αλλάξαν γνώμη, πάλι μέσα στην φάκα θα με βάλουν... Με σταματάει και με ρωτάει
- Από την Ελλάδα
- Ναι, του λεω.
Πω πω τρελάθηκε. Τραβούσε τα μαλλιά του από την έκπληξη (χωρίς υπερβολές), αφού έβγαλε φωτογραφία την πινακίδα μου για να την θυμάται. (Εντάξει ήμασταν και μέσα στην κρίση, όλη η Ευρώπη ασχολούνταν με την Ελλάδα και ξαφνικά αυτός ο υπάλληλος έβλεπε εμένα στη χώρα του σαν, να μην τρέχει και τίποτα)
Με το που χαιρετηθήκαμε με τον τρελό,(πάντως γενικώς έχω μια τάση να μου την πέφτουν οι λολι... Η φατσα μου θα φταίει, τι να πω...) Βγήκα φρικαρισμένος από τα γεγονότα μέσα από το λιμάνι, οδηγώντας επιτέλους στη Νορβηγία...
Μετά από τρεις τουριστικές διανυκτερεύσεις στα πεθερικά και τέσσερις ταξιδιωτικές διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχείο, βενζινάδικο καράβι και έξω από μία αποθήκη έφτασα στο Μπέργκεν... Οπότε κάπου εδώ μπορούμε να πούμε ότι τελειώνει το ταξιδιωτικό, Ε... Το πρώτο μέρος του ταξιδιού...
Συνεχίζετε...
paschalis
gone4riding
Ψηλε......
Bγαζω μια στεναχωρια μετα και τον δικο σου ελεγχο στα συνορα.
Δεν εχω καταφερει ακομα να τους πεισω πως πρεπει να με ελεγξουν...μαλλον θα ξαναπαω
Bγαζω μια στεναχωρια μετα και τον δικο σου ελεγχο στα συνορα.
Δεν εχω καταφερει ακομα να τους πεισω πως πρεπει να με ελεγξουν...μαλλον θα ξαναπαω
Mister Jim
Μέλος
Να πας έτσι θα σε ελέγξουν σίγουρα.Ψηλε......
Bγαζω μια στεναχωρια μετα και τον δικο σου ελεγχο στα συνορα.
Δεν εχω καταφερει ακομα να τους πεισω πως πρεπει να με ελεγξουν...μαλλον θα ξαναπαω
paschalis
gone4riding
Ετσι πηγαμε περυσι να επιστρεψουμε
http://www.advride.gr/threads/ΝΟΚ-troll.2183/
αλλα μας ....περασε και κατηφορισαμε the easy way!
Ελπιζω το fazer να μην μπηκε στη Ρωσια γιατι θα πρεπει να αναβαθμισουμε τις υπηρεσιες server
mAthosalas
I love my GS
Ωραια κυλαει η βραδυά...πολυυυ ωραια αφηγηση...τη ζουμε.Παμε τη συνεχεια
nikanthi
Μέλος
Όπου φυγει- φύγει , καλά μιλάμε δεν μπορούσα να συνέλθω από το σοκ του έλεγχου στο τελωνείο. Ήθελα κάπου να αράξω, να πιω ένα καφέ για να ηρεμισω, αλλα δεν έβρισκα πουθενά μέρος για να σταματήσω. Φοβόμουνα να παρκάρω οπουδήποτε μην και τυχόν ξανά έκανα παρανομία. Τότε βλέπω πινακίδα για τον Ε39 που μου λέγαν οι Γερμανοί στο καράβι, εγώ βασικά δεν τον είχα βάλει στο πρόγραμμα μου άλλα τέτοια ώρα τέτοια λόγια...
Ακολουθώντας τον, βγαίνω από το Μπεργκεν και διανύοντας μερικά χιλιόμετρα βρίσκω βενζινάδικο για να ηρεμήσω. Ήμουν τόσο σοκαρισμένος που μπήκα μέσα στο βενζινάδικο για να ρωτήσω αν μπορώ να καπνίσω, έξω από το βενζινάδικο. Όχι μου λέει πάνε από πίσω.
Κάνω καφέ, καπνίζω τρία τσιγάρα μπας και επανέλθει η καρδία μου στην θέση της .Ε ναι, η πρώτη μου εικόνα από την Νορβηγία ήταν το μπουντρούμι!! Πως να ηρεμήσω!Εκεί έξω από το βενζινάδικο με το που ηρέμησα, αποφάσισα να αλλάξω το πλάνο του ταξιδιού.
Βασικά ο σκοπός μου στο ταξίδι ήταν να διασχίσω την Νορβηγία και στην άνοδο μου προς το Nordkapp αλλά και στην κάθοδο μου προς την πατριδα, χωρις να έχω όμως αποφασίσει τον τρόπο που θα το κάνω.
Η μια εναλλακτική μου ήταν, να ανέβαινα επάνω από τον Ε6 και στο κατέβασμα να διέσχιζα τις 18 κατά τους Νορβηγούς πιο ωραίες οδηγικες διαδρομές της χώρας τους …Το άλλο σκεπτικό μου μετά από πολλούς μήνες περισυλλογής ήταν, να το έκανα ανάποδα. Και φυσικά όπως καταλάβατε τρίτο πλάνο δεν ειχα…
Το να ανέβαινα από τον Ε6 ήταν καλό γιατί θα έφτανα στο Nordkapp σχετικά γρήγορα και στο κατέβασμα, θα απολάμβανα όλες τις ομορφιές της Νορβηγικής υπαίθρου με το σκεπτικό, ότι τα καλύτερα έρχονται στο δεύτερο σκέλος του ταξιδιού Όπως και ότι θα περνούσαν κάπως και οι μέρες, ο καιρός θα άνοιγε και δεν θα αντιμετώπιζα τις κακουχίες που βίωσαν τα κομάντος από την Κοζάνη.
Το να κατέβαινα από τον Ε6 ήταν επίφοβο γιατί, στο ανέβασμα πολλά ορεινά περάσματα που είχα για στόχο πιθανόν να ήταν κλειστά. Και επίσης, θα έκανα πολλές μέρες να ανέβω επάνω με αποτέλεσμα να πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες να μείνω στο πουθενά με το φειζερ…
Και εκεί μπαίνει το μεγάλο ερώτημα που με προβλημάτιζε όλο το χειμώνα και θα το απαντήσω για όσο αφορά εμένα, προς στο τέλος του ταξιδιωτικού… Αν ήταν να ολοκληρώσω το μισό ταξίδι μου λόγω μηχανικού προβλήματος τι θα προτιμούσα, να φτάσω στο Nordkapp από το Ε6. Η, να δω ένα κομμάτι από τις ομορφιές της Νορβηγίας από τους επαρχιακούς, και να μην φτάσω στο Nordkapp;
Ακόμη δεν ήξερα τι να κανω, ελεγα κάτσε να φτάσω στην Νορβηγία και εκεί θα αποφασίσω. Μέχρι που έφτασα σε εκείνο το βενζινάδικο στην Νορβηγία και είπα θα το κάνω σπαστό... Θα ανέβω από τον Ε39 έως το Atlantic road και έπειτα, θα πιάσω τα φιορδ έως το τέρμα. Και στο γυρισμό, θα κατέβω έως τα βουνά από το Ε6 και μετά από ορεινές πλέον διαδρομές θα φτάσω στο Κριστιανσαντ και από εκει… Δανία Γερμανία Ελλάδα... Και όλα θα ήταν μια χαρά αν βεβαίως, δεν ήμουν Έλληνας πολίτης.
Βγάζω φωτογραφίες ακόμα ένα βενζινάδικο, ευχόμενος να είναι οι τελευταίες σε όλο μου το ταξίδι. Ε ναι, με τόσες φωτογραφίες από τα πρατήρια ούτε σε διαφημιστική καμπάνια της shell να ήμουνα.
Ξεκινάω, κάνω κάποια χιλιόμετρα μέσα σε βροχή και ξενέρωσα. Στην αρχή δεν μου άρεσε καθόλου... Αναρωτιόμουν, για αυτό ανέβηκα εκεί πανω. Βεβαίως μετά θα άλλαζα τελείως γνώμη αλλά τότε, δεν το ήξερα ακόμα. Λέω, θα πάω από ένα μικρό επαρχιακό που κύκλωνε τον Ε39 για μερικά χιλιόμετρα να δω λίγη από την Νορβηγική φύση.
Επιτέλους αυτή την Νορβηγία ήθελα να δω
Με το που ξαναβγήκα στον κεντρικό αποπροσανατολίστηκα λιγάκι και παραλίγο, να ξαναγυρίσω στο Μπεργκεν… Ουπς! Αλλά ευτυχώς την κατάλαβα την δουλειά γρήγορα όπως και ότι, για πολλά πολλά δεν είμαστε γιατί σε όλο το ταξίδι μου με βλέπω... Μπεργκεν, Ε39 και πάλι πίσω. Kάνω αναστροφή και ανηφορίζω.
Οδηγούσα πάνω σε ένα ανηφορικό δρόμο μέσα σε ένα ομιχλώδης τοπίο. O δρόμος ηταν ερημωμένος αμάξια δεν υπήρχαν πουθενά. Εβλεπα καταραχτες να χύνονται από ψηλα, μιλάμε για τεραστίους καταραχτες όχι αστεία. Την φωτογραφική μηχανή να την έχω πίσω και να σκεφτομαι, να σταματήσω να βγάλω καμία φωτογραφία, η όχι. Σφιγγόμουν που δεν έβγαζα φωτογραφίες αλλά έλεγα στον εαυτό μου δεν πειράζει, θα βγάλω πιο μετά στο ταξίδι. Ευτυχώς που ψιλοέβρεχε και παρηγορούμουν.
Πήγαινα σιγά, στα νορβηγικά όρια οδήγησης και όσα αμάξια συνάντησα στο δρόμο όλοι με περνούσαν... Δεν μπορούσα να το χωνέψω ότι η νορβηγοί παρανομούσαν οδηγικα στην χώρα τους , κιομως!
Το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε ομως πρακτικα στην Νορβηγία ήταν, η εκπληκτική σήμανση στο δρόμο. Όλοι οι δρόμοι στην Νορβηγία έχουν και αριθμητική ονομασία όπως ο Ε39 που ακολουθούσα. Παντού σε όλες τις διασταυρώσεις, σε όλους τους κυκλικούς κόμβους οπουδήποτε, στις σημάνσεις κατεύθυνσης αναγράφεται αυτό το νούμερο οπότε, δεν μπορείς να χαθείς με τίποτα .
Ο μόνος τρόπος να χαθείς στην Νορβηγία είναι να γυρίσεις άθελα σου προς τα πίσω. Δηλαδή δεν χάνεσαι με τίποτα εκτος κάποιον, ελάχιστον εξαιρέσεων!! Έτσι έκλεισα το τομ, ούτε που άνοιξα τους χάρτες μου και οδηγούσα πραγματικά νιώθοντας, ελεύθερος... τέλεια!!!
Πήγα έκανα τα ψώνια μου από το σουπερ μάρκετ. Όπως με συμβούλεψε ο πολωνός από το καράβι, τα μάρκετ REMA 1000 είναι ότι πιο οικονομικό για της προμήθειες μου. Γενικά δεν είχα πρόβλημα με της αγορές , εκτος του νερού. Πήγα να αγορασω νερό και είδα δεκαπεντε διαφορετικά ειδή νερού, χωρίς υπερβολές. Μέχρι και νερό με γεύσης φρούτων είχε και, αναγκαστικά ζήτησα βοήθεια. Και συνεχίζοντας την διαδρομή μου φτάνω σε μια στάση για να φάω το μεσημεριανό μου.
Με σακούλα Πλαίσιο αλά Μάρκος style
Αυτές της στάσεις υπεραστικών λεωφορείον της έψαχνα και στο ιντερνέτ από Θεσσαλονίκη, κοιτάζοντας φωτογραφίες. Γιατί γνωρίζοντας πολύ καλά τον εαυτό μου ήξερα, ότι όλο και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε καμία δύσκολη, για διανυκτέρευση… Γιατί ουσιαστικά ήταν σαν σπιτάκια με μονο την πρόσοψη τους ανοιχτή, για αυτό φυσικά ήταν και δωρεάν.
Ήμουν σε ένα μέρος κάπου στο πουθενά που από απέναντι πέφταν 4-5 καταρράκτες, είχα σεληνιαστεί τελείως.
Τρώγοντας δεν πίστευα κλασικά που βρισκόμουν αλλά δεν έκανα την παραμικρή κίνηση να φωτογραφίσω το μέρος, όχι είπα μόλις φάω και μετα… Oμως μέχρι να γίνει αυτό οι καταρράκτες καλυφθήκαν από την ομίχλη. Μετά από αυτό το γεγονός άρχισα σιγά σιγά να χάνω τα λογικά μου, έως να τα χάσω τελείως μιας και, οι ομορφιές της Νορβηγικής υπαίθρου ήταν πολύ για έμενα να τις διαχειριστώ...
Φεύγοντας από εκεί διασχίζω κάτι τούνελ παίρνω το πρώτο φερρυ του ταξιδιού …
Και συνεχίζω να ανηφορίζω τον Ε39 κάτω από ένα ψιλόβροχο ώσπου ξαφνικά, πέφτω σε μποτιλιάρισμα. Κάναν έργα, σταματάω και περιμένω.
Φυσικά όπως καταλάβατε, ούτε που με πέρασε από το μυαλό να προσπεράσω τα προπορευόμενα οχήματα για να φτάσω πρώτος στην σειρά...Πάλι για τέτοια είμαστε, και εδώ μια χαρά είναι !
Ο κόσμος βγήκε από τα αυτοκίνητα του και μέσα σε όλα, ένας Νορβηγός μου λέει...
- Το ξέρεις ότι δεν έχεις πίσω φώτα
- Σοβαρά, για να δω.(Οχι ρε μάγκα μου έκαψε πάλι τις λάμπες)
- Φτιάξτες, γιατί μέσα στα τούνελ ερχόμενος από πίσω σου δεν σε έβλεπα.
- Ναι έχω μαζί μου του λέω, θα τις αλλάξω.
Και περιμένοντας ένα μισάωρο τουλάχιστον για να ανοίξει ο δρόμος το σκεφτόμουν... Είχα πεντε λάμπες αν άλλαζα τις δυο καμμένες μου θα μου έμεναν τρεις, οπότε αν καιγόντουσαν και αυτές, θα μου τέλειωναν. Εντάξει δεν είμαι τόσο γύφτος θα αγόραζα, άλλα το φειζερ έχει την πατέντα να φοράει κόκκινες λάμπες. Και άντε τώρα βρες, κόκκινες λάμπες στην Νορβηγία …. Χέστες! Θα συνεχίσω έτσι και αν με σταματήσουν θα τους πουλήσω τρέλα ότι δεν το ήξερα, και θα τις αλλάξω εκείνη την στιγμή ….Γιατι αν ξέμενα από λάμπες σε πιθανό έλεγχο πως θα τις άλλαζα, στέκει. Και μες στα τούνελ θα αφήνω αναμμένο το φλας, λες και το ξέχασα για να με βλεπουν… Ωραια λύθηκε και αυτό! Μες στην καγκουρια λοιπόν, και καλό μου δρόμο!!!
Είχε φτάσει οκτώ και, έπρεπε να βρω κάμπινγκ. Βρίσκω πινακίδα για ένα και, κόβω μέσα. Πάω στην ρεσεψιόν ήταν ένας αχώνευτος χοντρός Νορβηγός του λέω, για σκηνή κοιτάει τον τιμοκατάλογο 130 ΝΟΚ (14ε). Κοιτάω έξω το καιρό εβρεχε, τον ρωταω για σπιτακι…400 ΝΟΚ (43ε).
Καλα λεω θα το σκεφτω και παω να κανω τσιγαρο.
Σφιγγόμουν γιατί δεν είχα ξαναστησει σκηνή στην ζωή μου και υπό βροχή, δεν ήξερα αν θα τα καταφέρω.
- Έλα μωρέ σιγά... Μπαίνω μέσα, του λέω...
- Θα στήσω σκηνή, έχει πουθενά δέντρα για να με προστατέψουν από την βροχή …
- Όχι!
- Καλά θα το σκεφτώ... Και βγαίνω έξω
Τότε θυμάμαι ότι στα πεντε χιλιόμετρα είχε και άλλο κάμπινγκ, ανεβαίνω στο μηχανάκι και εξαφανίζομε. Πάω στο άλλο έκλειναν εκείνη την ώρα. Τα ίδια, 100 και 400…
- Οχι εντάξει, θα στήσω σκηνή
- Αν θες μου λέει έχω και ένα μικρό δωματιάκι με 200 ΝΟΚ (21ε), ενδιαφέρεσαι;
- Και το ρωτας!!
Μπαίνουμε στο σπιτάκι
Και ηταν τρελα
- Μόνο αν θες να μην ανοίξεις τέρμα την θέρμανση...
Ναι καλά με που φεύγει, τσιτώνω το καλοριφέρ βγάζω μπότες και κάλτσες για να στεγνώσουν. Τα πόδια μου ήταν μούσκεμα, οι μπότες τελικά δεν ήταν και πολύ αδιάβροχες... Και άραξα.
Όπως καταλάβατε από το περσινό μου ταξίδι πείρα πολλά μαθήματα, για αυτό και οργανώθηκα κάπως καλύτερα. Όπως, ότι πείρα δυο κινητά το δικό μου και της Ανθής έτσι, αν χαλάσει το ένα να έχω το άλλο. Αλλά με το μπήκα στην Νορβηγία το κινητο της Ανθης μπλόκαρε και δεν έβγαζε σήμα. Παιδευτικά να το φτιάξω τίποτα, πήραμε τηλέφωνο την wind τίποτα. Έτσι έμεινα με ένα χαλασμένο κινητό και ένα κινητό που δεν φόρτιζε με τίποτα, έξοχα!!
Βγήκα έξω να δω το μέρος …
Έφαγα χαζεύοντας το ποτάμι.
Και γύρισα στο λιλιπούτειο σπιτάκι μου που έκαιγε σαν φούρνος . Για το θέμα του ύπνου είχα προνοήσει... Επειδή είχα σαν ενδεχόμενο να κοιμηθώ σε τέτοιου είδους καταλύματα, για να μην έχω άμεση επαφή με τα σίγουρα ξαναχρησιμοποιημένα και όχι τόσο καθαρά σκεπάσματα, πήρα μαζί μου μια παπλωματοθηκη. Έτσι, να χώνεται όλο το κορμί μου μέσα σαν λαχανοντολμάς, και μια χαρά...
Ενταξει όσο αφόρα εμενα, είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να κοιμάσαι οπουδήποτε έξω στην φύση, από το να κοιμάσαι οπουδήποτε σε κρεβάτια που δεν ξέρεις ποιοι, και υπό τη συνθήκες τα έχουν χρησιμοποίηση. Δεν ημουν και σε ξενοδοχειο... Άλλο το χύμα της υπαίθρου και άλλο, η μπιχλα του δωματίου. Καθαρά ηταν, αλλα η παπλοματοθηκη μου ηταν περισσότερο, και δικια μου.
Με το που πέρασε η ώρα χαζεύοντας και ακούγοντας την βοή του ποταμιού που περνούσε δίπλα από το παράθυρο μου, αποκοιμήθηκα.
Χιλιόμετρα βάση του google maps… 196
(Εδώ να γράψω ότι της ισοτιμίες της έκανα μέσω του διαδικτύου όχι όταν πήγα το ταξιδι, αλλα όταν έγραφα το ταξιδιωτικό… Υπολόγιζα βέβαια ποσο πληρώνω, αλλα για να μην τα κάνω πάλι χαλια όπως πέρσι, τα ξανά υπολόγιζα όταν έγραφα το ταξίδι. Οι ισοτιμίες παίζουν, τώρα βεβαια μπορεί να είναι διαφορετικές … Αλλα σε γενικές γραμμές κάπου εκεί κυμαίνονται...)
Ακολουθώντας τον, βγαίνω από το Μπεργκεν και διανύοντας μερικά χιλιόμετρα βρίσκω βενζινάδικο για να ηρεμήσω. Ήμουν τόσο σοκαρισμένος που μπήκα μέσα στο βενζινάδικο για να ρωτήσω αν μπορώ να καπνίσω, έξω από το βενζινάδικο. Όχι μου λέει πάνε από πίσω.
Κάνω καφέ, καπνίζω τρία τσιγάρα μπας και επανέλθει η καρδία μου στην θέση της .Ε ναι, η πρώτη μου εικόνα από την Νορβηγία ήταν το μπουντρούμι!! Πως να ηρεμήσω!Εκεί έξω από το βενζινάδικο με το που ηρέμησα, αποφάσισα να αλλάξω το πλάνο του ταξιδιού.
Βασικά ο σκοπός μου στο ταξίδι ήταν να διασχίσω την Νορβηγία και στην άνοδο μου προς το Nordkapp αλλά και στην κάθοδο μου προς την πατριδα, χωρις να έχω όμως αποφασίσει τον τρόπο που θα το κάνω.
Η μια εναλλακτική μου ήταν, να ανέβαινα επάνω από τον Ε6 και στο κατέβασμα να διέσχιζα τις 18 κατά τους Νορβηγούς πιο ωραίες οδηγικες διαδρομές της χώρας τους …Το άλλο σκεπτικό μου μετά από πολλούς μήνες περισυλλογής ήταν, να το έκανα ανάποδα. Και φυσικά όπως καταλάβατε τρίτο πλάνο δεν ειχα…
Το να ανέβαινα από τον Ε6 ήταν καλό γιατί θα έφτανα στο Nordkapp σχετικά γρήγορα και στο κατέβασμα, θα απολάμβανα όλες τις ομορφιές της Νορβηγικής υπαίθρου με το σκεπτικό, ότι τα καλύτερα έρχονται στο δεύτερο σκέλος του ταξιδιού Όπως και ότι θα περνούσαν κάπως και οι μέρες, ο καιρός θα άνοιγε και δεν θα αντιμετώπιζα τις κακουχίες που βίωσαν τα κομάντος από την Κοζάνη.
Το να κατέβαινα από τον Ε6 ήταν επίφοβο γιατί, στο ανέβασμα πολλά ορεινά περάσματα που είχα για στόχο πιθανόν να ήταν κλειστά. Και επίσης, θα έκανα πολλές μέρες να ανέβω επάνω με αποτέλεσμα να πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες να μείνω στο πουθενά με το φειζερ…
Και εκεί μπαίνει το μεγάλο ερώτημα που με προβλημάτιζε όλο το χειμώνα και θα το απαντήσω για όσο αφορά εμένα, προς στο τέλος του ταξιδιωτικού… Αν ήταν να ολοκληρώσω το μισό ταξίδι μου λόγω μηχανικού προβλήματος τι θα προτιμούσα, να φτάσω στο Nordkapp από το Ε6. Η, να δω ένα κομμάτι από τις ομορφιές της Νορβηγίας από τους επαρχιακούς, και να μην φτάσω στο Nordkapp;
Ακόμη δεν ήξερα τι να κανω, ελεγα κάτσε να φτάσω στην Νορβηγία και εκεί θα αποφασίσω. Μέχρι που έφτασα σε εκείνο το βενζινάδικο στην Νορβηγία και είπα θα το κάνω σπαστό... Θα ανέβω από τον Ε39 έως το Atlantic road και έπειτα, θα πιάσω τα φιορδ έως το τέρμα. Και στο γυρισμό, θα κατέβω έως τα βουνά από το Ε6 και μετά από ορεινές πλέον διαδρομές θα φτάσω στο Κριστιανσαντ και από εκει… Δανία Γερμανία Ελλάδα... Και όλα θα ήταν μια χαρά αν βεβαίως, δεν ήμουν Έλληνας πολίτης.
Βγάζω φωτογραφίες ακόμα ένα βενζινάδικο, ευχόμενος να είναι οι τελευταίες σε όλο μου το ταξίδι. Ε ναι, με τόσες φωτογραφίες από τα πρατήρια ούτε σε διαφημιστική καμπάνια της shell να ήμουνα.
Ξεκινάω, κάνω κάποια χιλιόμετρα μέσα σε βροχή και ξενέρωσα. Στην αρχή δεν μου άρεσε καθόλου... Αναρωτιόμουν, για αυτό ανέβηκα εκεί πανω. Βεβαίως μετά θα άλλαζα τελείως γνώμη αλλά τότε, δεν το ήξερα ακόμα. Λέω, θα πάω από ένα μικρό επαρχιακό που κύκλωνε τον Ε39 για μερικά χιλιόμετρα να δω λίγη από την Νορβηγική φύση.
Επιτέλους αυτή την Νορβηγία ήθελα να δω
Με το που ξαναβγήκα στον κεντρικό αποπροσανατολίστηκα λιγάκι και παραλίγο, να ξαναγυρίσω στο Μπεργκεν… Ουπς! Αλλά ευτυχώς την κατάλαβα την δουλειά γρήγορα όπως και ότι, για πολλά πολλά δεν είμαστε γιατί σε όλο το ταξίδι μου με βλέπω... Μπεργκεν, Ε39 και πάλι πίσω. Kάνω αναστροφή και ανηφορίζω.
Οδηγούσα πάνω σε ένα ανηφορικό δρόμο μέσα σε ένα ομιχλώδης τοπίο. O δρόμος ηταν ερημωμένος αμάξια δεν υπήρχαν πουθενά. Εβλεπα καταραχτες να χύνονται από ψηλα, μιλάμε για τεραστίους καταραχτες όχι αστεία. Την φωτογραφική μηχανή να την έχω πίσω και να σκεφτομαι, να σταματήσω να βγάλω καμία φωτογραφία, η όχι. Σφιγγόμουν που δεν έβγαζα φωτογραφίες αλλά έλεγα στον εαυτό μου δεν πειράζει, θα βγάλω πιο μετά στο ταξίδι. Ευτυχώς που ψιλοέβρεχε και παρηγορούμουν.
Πήγαινα σιγά, στα νορβηγικά όρια οδήγησης και όσα αμάξια συνάντησα στο δρόμο όλοι με περνούσαν... Δεν μπορούσα να το χωνέψω ότι η νορβηγοί παρανομούσαν οδηγικα στην χώρα τους , κιομως!
Το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε ομως πρακτικα στην Νορβηγία ήταν, η εκπληκτική σήμανση στο δρόμο. Όλοι οι δρόμοι στην Νορβηγία έχουν και αριθμητική ονομασία όπως ο Ε39 που ακολουθούσα. Παντού σε όλες τις διασταυρώσεις, σε όλους τους κυκλικούς κόμβους οπουδήποτε, στις σημάνσεις κατεύθυνσης αναγράφεται αυτό το νούμερο οπότε, δεν μπορείς να χαθείς με τίποτα .
Ο μόνος τρόπος να χαθείς στην Νορβηγία είναι να γυρίσεις άθελα σου προς τα πίσω. Δηλαδή δεν χάνεσαι με τίποτα εκτος κάποιον, ελάχιστον εξαιρέσεων!! Έτσι έκλεισα το τομ, ούτε που άνοιξα τους χάρτες μου και οδηγούσα πραγματικά νιώθοντας, ελεύθερος... τέλεια!!!
Πήγα έκανα τα ψώνια μου από το σουπερ μάρκετ. Όπως με συμβούλεψε ο πολωνός από το καράβι, τα μάρκετ REMA 1000 είναι ότι πιο οικονομικό για της προμήθειες μου. Γενικά δεν είχα πρόβλημα με της αγορές , εκτος του νερού. Πήγα να αγορασω νερό και είδα δεκαπεντε διαφορετικά ειδή νερού, χωρίς υπερβολές. Μέχρι και νερό με γεύσης φρούτων είχε και, αναγκαστικά ζήτησα βοήθεια. Και συνεχίζοντας την διαδρομή μου φτάνω σε μια στάση για να φάω το μεσημεριανό μου.
Με σακούλα Πλαίσιο αλά Μάρκος style
Αυτές της στάσεις υπεραστικών λεωφορείον της έψαχνα και στο ιντερνέτ από Θεσσαλονίκη, κοιτάζοντας φωτογραφίες. Γιατί γνωρίζοντας πολύ καλά τον εαυτό μου ήξερα, ότι όλο και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε καμία δύσκολη, για διανυκτέρευση… Γιατί ουσιαστικά ήταν σαν σπιτάκια με μονο την πρόσοψη τους ανοιχτή, για αυτό φυσικά ήταν και δωρεάν.
Ήμουν σε ένα μέρος κάπου στο πουθενά που από απέναντι πέφταν 4-5 καταρράκτες, είχα σεληνιαστεί τελείως.
Τρώγοντας δεν πίστευα κλασικά που βρισκόμουν αλλά δεν έκανα την παραμικρή κίνηση να φωτογραφίσω το μέρος, όχι είπα μόλις φάω και μετα… Oμως μέχρι να γίνει αυτό οι καταρράκτες καλυφθήκαν από την ομίχλη. Μετά από αυτό το γεγονός άρχισα σιγά σιγά να χάνω τα λογικά μου, έως να τα χάσω τελείως μιας και, οι ομορφιές της Νορβηγικής υπαίθρου ήταν πολύ για έμενα να τις διαχειριστώ...
Φεύγοντας από εκεί διασχίζω κάτι τούνελ παίρνω το πρώτο φερρυ του ταξιδιού …
Και συνεχίζω να ανηφορίζω τον Ε39 κάτω από ένα ψιλόβροχο ώσπου ξαφνικά, πέφτω σε μποτιλιάρισμα. Κάναν έργα, σταματάω και περιμένω.
Φυσικά όπως καταλάβατε, ούτε που με πέρασε από το μυαλό να προσπεράσω τα προπορευόμενα οχήματα για να φτάσω πρώτος στην σειρά...Πάλι για τέτοια είμαστε, και εδώ μια χαρά είναι !
Ο κόσμος βγήκε από τα αυτοκίνητα του και μέσα σε όλα, ένας Νορβηγός μου λέει...
- Το ξέρεις ότι δεν έχεις πίσω φώτα
- Σοβαρά, για να δω.(Οχι ρε μάγκα μου έκαψε πάλι τις λάμπες)
- Φτιάξτες, γιατί μέσα στα τούνελ ερχόμενος από πίσω σου δεν σε έβλεπα.
- Ναι έχω μαζί μου του λέω, θα τις αλλάξω.
Και περιμένοντας ένα μισάωρο τουλάχιστον για να ανοίξει ο δρόμος το σκεφτόμουν... Είχα πεντε λάμπες αν άλλαζα τις δυο καμμένες μου θα μου έμεναν τρεις, οπότε αν καιγόντουσαν και αυτές, θα μου τέλειωναν. Εντάξει δεν είμαι τόσο γύφτος θα αγόραζα, άλλα το φειζερ έχει την πατέντα να φοράει κόκκινες λάμπες. Και άντε τώρα βρες, κόκκινες λάμπες στην Νορβηγία …. Χέστες! Θα συνεχίσω έτσι και αν με σταματήσουν θα τους πουλήσω τρέλα ότι δεν το ήξερα, και θα τις αλλάξω εκείνη την στιγμή ….Γιατι αν ξέμενα από λάμπες σε πιθανό έλεγχο πως θα τις άλλαζα, στέκει. Και μες στα τούνελ θα αφήνω αναμμένο το φλας, λες και το ξέχασα για να με βλεπουν… Ωραια λύθηκε και αυτό! Μες στην καγκουρια λοιπόν, και καλό μου δρόμο!!!
Είχε φτάσει οκτώ και, έπρεπε να βρω κάμπινγκ. Βρίσκω πινακίδα για ένα και, κόβω μέσα. Πάω στην ρεσεψιόν ήταν ένας αχώνευτος χοντρός Νορβηγός του λέω, για σκηνή κοιτάει τον τιμοκατάλογο 130 ΝΟΚ (14ε). Κοιτάω έξω το καιρό εβρεχε, τον ρωταω για σπιτακι…400 ΝΟΚ (43ε).
Καλα λεω θα το σκεφτω και παω να κανω τσιγαρο.
Σφιγγόμουν γιατί δεν είχα ξαναστησει σκηνή στην ζωή μου και υπό βροχή, δεν ήξερα αν θα τα καταφέρω.
- Έλα μωρέ σιγά... Μπαίνω μέσα, του λέω...
- Θα στήσω σκηνή, έχει πουθενά δέντρα για να με προστατέψουν από την βροχή …
- Όχι!
- Καλά θα το σκεφτώ... Και βγαίνω έξω
Τότε θυμάμαι ότι στα πεντε χιλιόμετρα είχε και άλλο κάμπινγκ, ανεβαίνω στο μηχανάκι και εξαφανίζομε. Πάω στο άλλο έκλειναν εκείνη την ώρα. Τα ίδια, 100 και 400…
- Οχι εντάξει, θα στήσω σκηνή
- Αν θες μου λέει έχω και ένα μικρό δωματιάκι με 200 ΝΟΚ (21ε), ενδιαφέρεσαι;
- Και το ρωτας!!
Μπαίνουμε στο σπιτάκι
Και ηταν τρελα
- Μόνο αν θες να μην ανοίξεις τέρμα την θέρμανση...
Ναι καλά με που φεύγει, τσιτώνω το καλοριφέρ βγάζω μπότες και κάλτσες για να στεγνώσουν. Τα πόδια μου ήταν μούσκεμα, οι μπότες τελικά δεν ήταν και πολύ αδιάβροχες... Και άραξα.
Όπως καταλάβατε από το περσινό μου ταξίδι πείρα πολλά μαθήματα, για αυτό και οργανώθηκα κάπως καλύτερα. Όπως, ότι πείρα δυο κινητά το δικό μου και της Ανθής έτσι, αν χαλάσει το ένα να έχω το άλλο. Αλλά με το μπήκα στην Νορβηγία το κινητο της Ανθης μπλόκαρε και δεν έβγαζε σήμα. Παιδευτικά να το φτιάξω τίποτα, πήραμε τηλέφωνο την wind τίποτα. Έτσι έμεινα με ένα χαλασμένο κινητό και ένα κινητό που δεν φόρτιζε με τίποτα, έξοχα!!
Βγήκα έξω να δω το μέρος …
Έφαγα χαζεύοντας το ποτάμι.
Και γύρισα στο λιλιπούτειο σπιτάκι μου που έκαιγε σαν φούρνος . Για το θέμα του ύπνου είχα προνοήσει... Επειδή είχα σαν ενδεχόμενο να κοιμηθώ σε τέτοιου είδους καταλύματα, για να μην έχω άμεση επαφή με τα σίγουρα ξαναχρησιμοποιημένα και όχι τόσο καθαρά σκεπάσματα, πήρα μαζί μου μια παπλωματοθηκη. Έτσι, να χώνεται όλο το κορμί μου μέσα σαν λαχανοντολμάς, και μια χαρά...
Ενταξει όσο αφόρα εμενα, είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να κοιμάσαι οπουδήποτε έξω στην φύση, από το να κοιμάσαι οπουδήποτε σε κρεβάτια που δεν ξέρεις ποιοι, και υπό τη συνθήκες τα έχουν χρησιμοποίηση. Δεν ημουν και σε ξενοδοχειο... Άλλο το χύμα της υπαίθρου και άλλο, η μπιχλα του δωματίου. Καθαρά ηταν, αλλα η παπλοματοθηκη μου ηταν περισσότερο, και δικια μου.
Με το που πέρασε η ώρα χαζεύοντας και ακούγοντας την βοή του ποταμιού που περνούσε δίπλα από το παράθυρο μου, αποκοιμήθηκα.
Χιλιόμετρα βάση του google maps… 196
(Εδώ να γράψω ότι της ισοτιμίες της έκανα μέσω του διαδικτύου όχι όταν πήγα το ταξιδι, αλλα όταν έγραφα το ταξιδιωτικό… Υπολόγιζα βέβαια ποσο πληρώνω, αλλα για να μην τα κάνω πάλι χαλια όπως πέρσι, τα ξανά υπολόγιζα όταν έγραφα το ταξίδι. Οι ισοτιμίες παίζουν, τώρα βεβαια μπορεί να είναι διαφορετικές … Αλλα σε γενικές γραμμές κάπου εκεί κυμαίνονται...)
nikanthi
Μέλος
Μέτα από 3 λεπτά ήρθε και η συνεχεία… Μα τόσο αμεσότητα ποια!! Για αυτό μην μου έχετε παραπονο….Ωραια κυλαει η βραδυά...πολυυυ ωραια αφηγηση...τη ζουμε.Παμε τη συνεχεια
Τελευταία επεξεργασία:
vkats
Μέλος
Γειά σου ρε λαχανοντολμά με τα ωραία σου !!!
Συνέχισε. Θέλουμε κι άλλο σήμερα. Νωρίς είναι ακόμα...
Συνέχισε. Θέλουμε κι άλλο σήμερα. Νωρίς είναι ακόμα...
nikanthi
Μέλος
ΠΕΜΤΗ 18 - 06 - 2015 ΗΜΕΡΑ 9
Το πρωί σηκώθηκα κλασικά νωρίς κατά τις 06,00, χτύπησα καφεδάκι στο σέικερ και πήγα έξω να απολαύσω το ποτάμι
Εντάξει μόνος ήμουν καφές στην μούγγα δεν λέει, οπότε ευκαιρία να σας πω τα εσώψυχα μου...
Πιστεύω ότι έχετε καταλάβει ότι ο τρόπος που περιγράφω το ταξιδιωτικό είναι βιωματικός να τον πω, με ένα κάπως ιδιαίτερο προσωπικό στιλ. Στην Νορβηγία όμως τα πράγματα είναι γενικώς ήρεμα, σασπένς και περιπέτεια δεν έχει. Βασικά το να οδηγείς στην Νορβηγία είναι σαν να οδηγείς στο Αγιο Όρος... Δεν συμβαίνει ποτέ τίποτα! Το μόνο που σε ανησυχεί είναι να μην σε εμβολίσει κανένας τάρανδος. Αλλά και στο Αγιο Όρος έχει ζώα οπότε... το ίδιο είναι!
Έτσι κόλλησα και δεν ήξερα τι να γράψω, και αυτό φαίνετε στην συνεχεία του ταξιδίου. Από εδώ και εμπρός είναι κάπως διαφορετικά γραμμένο το κείμενο. Πιο πολύ θα το έλεγα, με ταξιδιωτικές και όχι τόσο βιωματικές περιγραφές… Γιατί πολύ απλα καποιες μέρες, δεν συνέβη πραγματικά τίποτα άξιο ενδιαφέροντος, που θα μπορούσα να περιγράψω… Παμε λοιπον
Για να πάω εγώ όμως οπουδήποτε έπρεπε να πάρει μπρος το μηχανάκι, το βάζω μπρος τίποτα, ξαναπροσπαθω, ουτε…Ο Χριστός και η Παναγια!! Τελικά πήρε δύσκολα. Mπούκωσε αφού έβγαζε ντουμάνια από πίσω. Σίγουρα έφταιγε η υγρασία αλλά και οι ταχύτητες μου στο ταξίδι... Αντε να δούμε τι θα κάνουμε και με αυτό.
Ξεκινώ...
Μετά από κάμποσα χιλιόμετρα πάω για βενζίνη όπου βλέπω αυτό.
Ήταν ένα γκρουπ από Βραζιλιάνους μοτοσυκλετιστές που ήρθαν αεροπορικώς από το Ρίο στο Βερολίνο και από εκεί, με μισθωμένες μοτοσυκλέτες στην Νορβηγία.
Εντάξει ακριβό το τίμημα για τους Έλληνες να ταξιδέψουν στην Νορβηγία αλλά για κάποιους λαούς, είναι ακριβότερο.
Στην Νορβηγία από όσο κατάλαβα, πληρώνεις πανάκριβα την βενζίνη γιατί ταυτόχρονα μέσα στην τιμή, είναι και το αντίτιμο σου για όλα αυτά που βλέπεις τριγύρω…
Στην Αυστρία και στην Γερμανία πώς πληρώνεις τα πάντα, εκεί δεν πρέπει να πληρώσεις τίποτα…
Καλύτερα σε βενζίνη παρα σε εισιτήριο … Η τουλάχιστον έτσι λέω εγώ.
Μέχρι στιγμής στο ταξίδι μου έβγαζα φωτογραφίες μόνο στις στάσεις, είχα πρόβλημα και δεν ήξερα τι να κάνω. Την φωτογραφική μηχανή την είχα πίσω μαζί με τα τρια σφραγισμένα μπουκάλια από λάδι και όλα μου τα ρούχα, θα έπρεπε να την φέρω μπροστά. Αλλά στο tank bagg είχα το χρησιμοποιημένο λάδι και φοβόμουν να το πάω πίσω, μην γίνει μαλακία και μου λερώσει τα ρούχα. Δεν ήξερα πως να το βολέψω, και ξεκίνησα ευχόμενος σύντομα να λύσω και αυτό το πρόβλημα … Καλά θα μου πείτε γιατί δεν πέταξες το χρησιμοποιημένο λάδι, γιατί μετά από αυτό που έζησα στην Γερμανία φοβόμουν μην τυχόν χρειαστώ και αυτό.
Παίρνω ένα φερυ
Ευκαιρία να βγάλω καμια φωτογραφία
Μέχρι που ξαναπήρα τους δρόμους
Kαι αφού έκανα τις απαραίτητες συμπληρωματικές αγορές μου από το σουπερ μάρκετ, διασχίζω τον Ε39 και φτάνω σε ένα μέρος που από παντού πέφταν καταρράκτες. Τι προγράμματα και μαλακίες, από οπού και να πας στην Νορβηγία είναι μαγεία! Βλέπω άνοιγμα στο δρόμο με ένα τραπέζι στο πουθενά, χώνομαι μέσα, και…
Eκανα το καλύτερο Πικ Νικ της ζωής μου
Πω πω μιλάμε πέφταν εξι καταρράκτες τριγύρω μου και εγώ ήμουν στην μέση … Τι να λέμε τώρα! Οι καταρράκτες ήταν τεράστιοι και ήταν αδύνατο να πιάσω όλο το εύρος τους.
Για να βγάλω φωτογραφία το καμάρι μου, ξάπλωσα στο χώμα μπας και χωρέσει ο καταρράκτης αλλα τελικά, με τα βίας χώρεσε το ένα πέμπτο του…
Όσο καθόμουν εκεί έβλεπα αρκετούς μηχανόβιους να περνάνε από μπροστά μου χωρίς κανένας να ασχοληθεί με το μέρος … Καλά τι κάνουν αυτοί χάπια παίρνουν! Δεν μπορούσα να καταλάβω, μόνο εγώ είχα αντιληφθεί ότι βρισκόμουν στο παράδεισο και όλοι οι υπόλοιποι στα τέτοια τους. Αλλά εντάξει, ήμουν μόνο μια μέρα στη Νορβηγία και δεν είχα σχηματίσει ακόμα καθαρή αντίληψη για το μέρος … Σε λίγες μέρες όμως θα καταλάβαινα τα πάντα.
Παίρνω την μανα μου τηλέφωνο
- Μαμά είμαι σε ένα μέρος τη να σου λέω!
- Σοβαρά
- Ναι πάρε το αμάξι και έλα…
- Τόσο ωραία είναι;
- Μόνο! … Eσύ πώς είσαι;
- ΖΩ !!!!
Μιας που τρώω ευκαιρία να πω ότι μέχρι τώρα αλλά και γενικώς ,την έβγαζα με γαλακτοζαμπονειδη… Οι συνήθεις αγορές μου ήταν σαλάμι κασέρι πατατοσαλάτα ψωμί και νερό, για όλα αυτά στο περίπου πλήρωνα 130 νοκ (14ε). Αλλά πολλές μέρες αγόραζα και λιγότερα αγαθά γιατί είχα περίσσευμα. Γενικά δεν ήταν ακριβά αφού το ψωμί του ενός κιλού αλλά και το νερό, κάναν τα μισά λεφτά .
Αφού ξανασαλπαρισα άλλες δυο φορές
Mετά από συνολικά 450 χιλιόμετρα άφησα τον Ε39 και έπιασα τον 64 …Tον φημισμένο Atlantic Road.
Περνάω κάτι γέφυρες ...
Κάτι νησάκια ...
Και τότε φτάνω...
Στην διάσημη γέφυρα.
Τρελάθηκα.
Εντάξει οι απόψεις διίστανται για το κατά πόσο αξίζει τελικά αυτό το κατασκευαστικό επίτευγμα του ανθρώπου να το επισκεφτεί κανείς, αλλά έμενα μου άρεσε. Κόλλησα καμιά ώρα και δεν ήθελα να φύγω
Αφού έβγαλα καμιά καμιά δεκαπενταριά φωτογραφίες το φειζερ μου ήρθε... Καλά ρε, με την σακούλα βγάζεις φωτογραφίες … Τζάμπα η φωτογραφια!!
Από εδω και εμπρός όποτε θυμόμουν έκρυβα η εξαφάνιζα την σακούλα, για να μην χαλάσω της φωτογραφίες…
Ήταν όμορφα, άλλοι ψάρευαν κάποιοι τάιζαν τα ψαροπούλια, υπήρχαν αυτοκινούμενα που είχαν κατασκηνώσει σε κάποια γωνιά …
Αλλά εγώ έπρεπε να φύγω μιας που νύχτωνε πια, και έπρεπε να βρω κάπου να μείνω.
Κάνω μια τελευταία στάση προτού να φτάσω στο Kristiansund…
Για να θαυμάσω τα καταπληκτικά χρώματα του νορβηγικού ουρανού, και μιλαω με την Ανθη στο τηλεφωνο...
- Ανθη περάσα την γέφυρα!!
- Σου άρεσε
- Τρελα!! Είχα διαβάσει ότι την κλίση της δεν την αισθάνεσαι όταν την διασχίζεις αλλα εγώ, μια χαρά την αιστανθηκα!!
- Που θα μείνεις
- Άγνωστο!! Θα ψάξω να βρω κανένα κάμπινγκ...
Και ξαναξεκινησα για να βρω στέγη... Μετά από κάποια χιλιόμετρα κοιτάω μια αριστερά στην ακρη του δρομου και βλέπω, σταθμευμένα αυτοκινούμενα. Πάω οι μισοί κοιμόταν... Βρίσκω έναν Γερμανό και τον ρωτάω.....
- Θα μείνετε εδώ το βράδυ;
- Ναι
- Ωραία θα στήσω την σκηνή μου και εγώ εδώ, για να έχω προστασία.
- Ούτως η άλλως δεν μπορείς να πας πουθενά γιατί στο υποθαλάσσιο τούνελ για το Kristiansund, έγινε ατύχημα και είναι κλειστό.
- Σώπα ρε, έχει και υποθαλάσσιο τούνελ, τι μαθαίνει κανείς ...
Ετσι έστησα για πρώτη φορά στην ζωή μου (Μετά από 17 χρόνια) σκηνή σε ένα φιορδ κάπου στην Νορβηγία... Βέβαια μέχρι να την στήσω μαζι με ολα τα υπαρχοντα μου, έκανα καμιά ώρα.
Μόλις έστησα την σκηνή έρχεται ένα γερμανός να μου προσφέρει μπίρα ,τον ευχαρίστησα αλλά του είπα θα πιω μόνο αν πιες και εσύ μαζί μου. . . Tελικά έφερε μόνο μια μπίρα και την ήπιε αυτός. Ναι, μάλλον δεν βγάλαμε καλή συνεννόηση.
Αφού πέρασε αρκετά η ώρα…
Έφαγα το βραδινό μου.
Και ξάπλαρα στο σλίπινγκ πανκ.... Kαλά μιλάμε για γαμάτη φάση!!!!
Με ένα χαμόγελο απέραντης ευτυχίας...
Καλό μας βράδυ λοιπόν αν και καλύτερο, δεν γίνεται…
Το πρωί σηκώθηκα κλασικά νωρίς κατά τις 06,00, χτύπησα καφεδάκι στο σέικερ και πήγα έξω να απολαύσω το ποτάμι
Εντάξει μόνος ήμουν καφές στην μούγγα δεν λέει, οπότε ευκαιρία να σας πω τα εσώψυχα μου...
Πιστεύω ότι έχετε καταλάβει ότι ο τρόπος που περιγράφω το ταξιδιωτικό είναι βιωματικός να τον πω, με ένα κάπως ιδιαίτερο προσωπικό στιλ. Στην Νορβηγία όμως τα πράγματα είναι γενικώς ήρεμα, σασπένς και περιπέτεια δεν έχει. Βασικά το να οδηγείς στην Νορβηγία είναι σαν να οδηγείς στο Αγιο Όρος... Δεν συμβαίνει ποτέ τίποτα! Το μόνο που σε ανησυχεί είναι να μην σε εμβολίσει κανένας τάρανδος. Αλλά και στο Αγιο Όρος έχει ζώα οπότε... το ίδιο είναι!
Έτσι κόλλησα και δεν ήξερα τι να γράψω, και αυτό φαίνετε στην συνεχεία του ταξιδίου. Από εδώ και εμπρός είναι κάπως διαφορετικά γραμμένο το κείμενο. Πιο πολύ θα το έλεγα, με ταξιδιωτικές και όχι τόσο βιωματικές περιγραφές… Γιατί πολύ απλα καποιες μέρες, δεν συνέβη πραγματικά τίποτα άξιο ενδιαφέροντος, που θα μπορούσα να περιγράψω… Παμε λοιπον
Για να πάω εγώ όμως οπουδήποτε έπρεπε να πάρει μπρος το μηχανάκι, το βάζω μπρος τίποτα, ξαναπροσπαθω, ουτε…Ο Χριστός και η Παναγια!! Τελικά πήρε δύσκολα. Mπούκωσε αφού έβγαζε ντουμάνια από πίσω. Σίγουρα έφταιγε η υγρασία αλλά και οι ταχύτητες μου στο ταξίδι... Αντε να δούμε τι θα κάνουμε και με αυτό.
Ξεκινώ...
Μετά από κάμποσα χιλιόμετρα πάω για βενζίνη όπου βλέπω αυτό.
Ήταν ένα γκρουπ από Βραζιλιάνους μοτοσυκλετιστές που ήρθαν αεροπορικώς από το Ρίο στο Βερολίνο και από εκεί, με μισθωμένες μοτοσυκλέτες στην Νορβηγία.
Εντάξει ακριβό το τίμημα για τους Έλληνες να ταξιδέψουν στην Νορβηγία αλλά για κάποιους λαούς, είναι ακριβότερο.
Στην Νορβηγία από όσο κατάλαβα, πληρώνεις πανάκριβα την βενζίνη γιατί ταυτόχρονα μέσα στην τιμή, είναι και το αντίτιμο σου για όλα αυτά που βλέπεις τριγύρω…
Στην Αυστρία και στην Γερμανία πώς πληρώνεις τα πάντα, εκεί δεν πρέπει να πληρώσεις τίποτα…
Καλύτερα σε βενζίνη παρα σε εισιτήριο … Η τουλάχιστον έτσι λέω εγώ.
Μέχρι στιγμής στο ταξίδι μου έβγαζα φωτογραφίες μόνο στις στάσεις, είχα πρόβλημα και δεν ήξερα τι να κάνω. Την φωτογραφική μηχανή την είχα πίσω μαζί με τα τρια σφραγισμένα μπουκάλια από λάδι και όλα μου τα ρούχα, θα έπρεπε να την φέρω μπροστά. Αλλά στο tank bagg είχα το χρησιμοποιημένο λάδι και φοβόμουν να το πάω πίσω, μην γίνει μαλακία και μου λερώσει τα ρούχα. Δεν ήξερα πως να το βολέψω, και ξεκίνησα ευχόμενος σύντομα να λύσω και αυτό το πρόβλημα … Καλά θα μου πείτε γιατί δεν πέταξες το χρησιμοποιημένο λάδι, γιατί μετά από αυτό που έζησα στην Γερμανία φοβόμουν μην τυχόν χρειαστώ και αυτό.
Παίρνω ένα φερυ
Ευκαιρία να βγάλω καμια φωτογραφία
Μέχρι που ξαναπήρα τους δρόμους
Kαι αφού έκανα τις απαραίτητες συμπληρωματικές αγορές μου από το σουπερ μάρκετ, διασχίζω τον Ε39 και φτάνω σε ένα μέρος που από παντού πέφταν καταρράκτες. Τι προγράμματα και μαλακίες, από οπού και να πας στην Νορβηγία είναι μαγεία! Βλέπω άνοιγμα στο δρόμο με ένα τραπέζι στο πουθενά, χώνομαι μέσα, και…
Eκανα το καλύτερο Πικ Νικ της ζωής μου
Πω πω μιλάμε πέφταν εξι καταρράκτες τριγύρω μου και εγώ ήμουν στην μέση … Τι να λέμε τώρα! Οι καταρράκτες ήταν τεράστιοι και ήταν αδύνατο να πιάσω όλο το εύρος τους.
Για να βγάλω φωτογραφία το καμάρι μου, ξάπλωσα στο χώμα μπας και χωρέσει ο καταρράκτης αλλα τελικά, με τα βίας χώρεσε το ένα πέμπτο του…
Όσο καθόμουν εκεί έβλεπα αρκετούς μηχανόβιους να περνάνε από μπροστά μου χωρίς κανένας να ασχοληθεί με το μέρος … Καλά τι κάνουν αυτοί χάπια παίρνουν! Δεν μπορούσα να καταλάβω, μόνο εγώ είχα αντιληφθεί ότι βρισκόμουν στο παράδεισο και όλοι οι υπόλοιποι στα τέτοια τους. Αλλά εντάξει, ήμουν μόνο μια μέρα στη Νορβηγία και δεν είχα σχηματίσει ακόμα καθαρή αντίληψη για το μέρος … Σε λίγες μέρες όμως θα καταλάβαινα τα πάντα.
Παίρνω την μανα μου τηλέφωνο
- Μαμά είμαι σε ένα μέρος τη να σου λέω!
- Σοβαρά
- Ναι πάρε το αμάξι και έλα…
- Τόσο ωραία είναι;
- Μόνο! … Eσύ πώς είσαι;
- ΖΩ !!!!
Μιας που τρώω ευκαιρία να πω ότι μέχρι τώρα αλλά και γενικώς ,την έβγαζα με γαλακτοζαμπονειδη… Οι συνήθεις αγορές μου ήταν σαλάμι κασέρι πατατοσαλάτα ψωμί και νερό, για όλα αυτά στο περίπου πλήρωνα 130 νοκ (14ε). Αλλά πολλές μέρες αγόραζα και λιγότερα αγαθά γιατί είχα περίσσευμα. Γενικά δεν ήταν ακριβά αφού το ψωμί του ενός κιλού αλλά και το νερό, κάναν τα μισά λεφτά .
Αφού ξανασαλπαρισα άλλες δυο φορές
Mετά από συνολικά 450 χιλιόμετρα άφησα τον Ε39 και έπιασα τον 64 …Tον φημισμένο Atlantic Road.
Περνάω κάτι γέφυρες ...
Κάτι νησάκια ...
Και τότε φτάνω...
Στην διάσημη γέφυρα.
Τρελάθηκα.
Εντάξει οι απόψεις διίστανται για το κατά πόσο αξίζει τελικά αυτό το κατασκευαστικό επίτευγμα του ανθρώπου να το επισκεφτεί κανείς, αλλά έμενα μου άρεσε. Κόλλησα καμιά ώρα και δεν ήθελα να φύγω
Αφού έβγαλα καμιά καμιά δεκαπενταριά φωτογραφίες το φειζερ μου ήρθε... Καλά ρε, με την σακούλα βγάζεις φωτογραφίες … Τζάμπα η φωτογραφια!!
Από εδω και εμπρός όποτε θυμόμουν έκρυβα η εξαφάνιζα την σακούλα, για να μην χαλάσω της φωτογραφίες…
Ήταν όμορφα, άλλοι ψάρευαν κάποιοι τάιζαν τα ψαροπούλια, υπήρχαν αυτοκινούμενα που είχαν κατασκηνώσει σε κάποια γωνιά …
Αλλά εγώ έπρεπε να φύγω μιας που νύχτωνε πια, και έπρεπε να βρω κάπου να μείνω.
Κάνω μια τελευταία στάση προτού να φτάσω στο Kristiansund…
Για να θαυμάσω τα καταπληκτικά χρώματα του νορβηγικού ουρανού, και μιλαω με την Ανθη στο τηλεφωνο...
- Ανθη περάσα την γέφυρα!!
- Σου άρεσε
- Τρελα!! Είχα διαβάσει ότι την κλίση της δεν την αισθάνεσαι όταν την διασχίζεις αλλα εγώ, μια χαρά την αιστανθηκα!!
- Που θα μείνεις
- Άγνωστο!! Θα ψάξω να βρω κανένα κάμπινγκ...
Και ξαναξεκινησα για να βρω στέγη... Μετά από κάποια χιλιόμετρα κοιτάω μια αριστερά στην ακρη του δρομου και βλέπω, σταθμευμένα αυτοκινούμενα. Πάω οι μισοί κοιμόταν... Βρίσκω έναν Γερμανό και τον ρωτάω.....
- Θα μείνετε εδώ το βράδυ;
- Ναι
- Ωραία θα στήσω την σκηνή μου και εγώ εδώ, για να έχω προστασία.
- Ούτως η άλλως δεν μπορείς να πας πουθενά γιατί στο υποθαλάσσιο τούνελ για το Kristiansund, έγινε ατύχημα και είναι κλειστό.
- Σώπα ρε, έχει και υποθαλάσσιο τούνελ, τι μαθαίνει κανείς ...
Ετσι έστησα για πρώτη φορά στην ζωή μου (Μετά από 17 χρόνια) σκηνή σε ένα φιορδ κάπου στην Νορβηγία... Βέβαια μέχρι να την στήσω μαζι με ολα τα υπαρχοντα μου, έκανα καμιά ώρα.
Μόλις έστησα την σκηνή έρχεται ένα γερμανός να μου προσφέρει μπίρα ,τον ευχαρίστησα αλλά του είπα θα πιω μόνο αν πιες και εσύ μαζί μου. . . Tελικά έφερε μόνο μια μπίρα και την ήπιε αυτός. Ναι, μάλλον δεν βγάλαμε καλή συνεννόηση.
Αφού πέρασε αρκετά η ώρα…
Έφαγα το βραδινό μου.
Και ξάπλαρα στο σλίπινγκ πανκ.... Kαλά μιλάμε για γαμάτη φάση!!!!
Με ένα χαμόγελο απέραντης ευτυχίας...
Καλό μας βράδυ λοιπόν αν και καλύτερο, δεν γίνεται…
George_M.
..ο Βαρθολομαίος..!
τι τοπος κ αυτος...υπεροχα διαφορετικος.τοσο που μερικες φορες νομιζω οτι βλεπω φωτογραφιες απο την ''Μεση Γη''...κ οχι απο την Νορβηγια.
mAthosalas
I love my GS
...μα ρε Γιωργη αυτο μολις σκεφτομουν...καθε μα ΚΑΘΕ φορα που χαζευω φωτο απο τη Νορβηγια,τοσο μεγαλωνει η επιθυμια μου να φυγω με την GS μου για κει πανω...ΜΑΓΙΚΑ ΤΟΠΙΑ και Φυση που ουτε στον Παραδεισο δεν παιζει να ειναι ετσι...μαγεια αυτη η Χωρα!Ευχομαι καποια στιγμη...ευχομαι!
vkats
Μέλος
Η ένατη μέρα του ταξιδιού σου, η Πέμπτη 18.6.15 ήταν η μέρα των γενεθλίων μου. Σκέψου τι αναμνήσεις έχεις εσύ από κείνη τη μέρα ενώ εγώ δεν θυμάμαι καν τι έκανα...
xntinou
Μέλος
Ταξιδάρα γράφεις!
Αθάνατα τα σαν του ιτς της πεθεράς ..
Ημερομηνια λήξης λιγο μετα τη Δανια
Αθάνατα τα σαν του ιτς της πεθεράς ..
Ημερομηνια λήξης λιγο μετα τη Δανια
Padis
ven pasa ...
Πραγματικά με έχεις ταξιδέψει ! Χαίρομαι για 'σένα που έζησες τέτοια εμπειρία μα ζηλεύω κιόλας....
nikanthi
Μέλος
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19 - 06 2015 ΗΜΕΡΑ 10
ΠΑΓΩΣΑ… Πω πω ρε παιδιά τι κρύο είναι αυτό, αφού μετά από κανένα δίωρο φόρεσα και του fullface. Mε τα χίλια ζόρια ξανακοιμάμαι αλλά κατά της 5.15, ξύπνησα μια και καλή . Ψόφησα από το κρύο αλλά γιατί, και πως κοιτάω... Eίχα αφήσει λίγο ανοιχτό το φερμουάρ της σκηνής … Kαλά που νόμιζα ότι είχα στήσει σκήνη στην Ασπροβάλτα.
Πίνω καφέ
Και μου έρχεται η ιδέα. Kάτσε να αλλάξω λάμπες τώρα που έχω κατεβάσει τα πράγματα γιατί δεν λέει άλλο να κυκλοφορώ έτσι. Βάζω λάμπες ανοίγω τον διακόπτη … Ρε αυτές γιατί δεν ανάβουν. Φρίκαρα! Γιατί άλλο να μην έχεις φώτα και άλλο να έχεις καμένες λάμπες. Τελικά όμως άναψαν... Μάλλον από την υγρασία θα ηταν
Πάω να μαζέψω την σκηνή και να τοποθετήσω τα πράγματα στο μηχανάκι, ένα δίωρο τουλάχιστον. Άλλοι στην δυσκολη για να μην χάσουν το καράβι σε δυο ώρες κάνουν το Θεσσαλονίκη Ηγουμενίτσα και εγώ έκανα το ίδιο, για να μαζέψω την σκηνή. Έπρεπε να βρω μια λύση γιατί εντάξει δεν γίνετε, να ξυπνάω πέντε και να φεύγω δέκα.
Μετά από λίγα χιλιόμετρα φτάνω σε διόδια, τα μοναδικά σε όλο μου το ταξίδι. Σταματάω , δίνω την κάρτα.
- Α μου λέει επειδή δεν έχουμε ίντερνετ δεν μπορώ να την δεχτώ .
- Τι!!
- Μόνο μετρητά.
Ευτυχώς που είχα κάνει, πληρώνω και την ρωτάω.
- Και αν δεν είχα ;
- Θα σου έδινα ένα σημείωμα να πληρώσεις το τίμημα σου πιο μετά.
Και τότε θυμήθηκα εκείνο το όνειρο που είχα δει μια κρύα νύχτα του Γενάρη και το είχα αναρτήσει στο φόρουμ.
Εχθές παιδιά είδα όνειρο, ότι ήμουν σε διόδια στη μέση του πουθενά, και πάω να πληρώσω με την κάρτα, και μου λένε δεν ισχύει... Μιλάμε, ξύπνησα με τη μία! Αφού έκανα τσιγάρο για να ηρεμήσω! Και που να φτάσει ο καιρός για να φύγω λέμε, Αφού βλέπω τέτοια όνειρα από τώρα, μόλις, 138 ημέρες πριν την αναχώρησή μου...Α...138 ΚΑΙ ΣΉΜΕΡΑ
nikanthi, 23 Ιανουαρίου 2015
Κι όμως καμιά φορά τα όνειρα βγαίνουν αληθινά.
Φτάνω στο Κριστιανσουντ...
Και μπουρδουκλώνομαι μέσα στην πόλη και να μην μπορώ να βγω. Τρελάθηκα! Σκεφτηκα να ανοίξω τον Τομ, αποκλείεται!!! Τελικα ρωτώντας από εδώ και από εκεί, τα κατάφερα. Το μόνο κόλλημα που μπορείς να φας στην Νορβηγία από θέμα προσανατολισμού και κατεύθυνσης είναι όταν οι οδηγικες αρτηρίες περνάνε μέσα από πόλεις, πουθενά αλλού
Μετά από κάποια χιλιόμετρα ένιωθα κομμάτια. Ο ύπνος στην σκηνή πιο πολύ με κούρασε παρά με ξεκούρασε και σταμάτησα σε μια εκκλησία.
Είχε και κηπουρό. Οσο καθόμουν με τον καφέ στο χέρι τον έβλεπα πως περιποιόταν τον κήπο... Ωραία πράγματα σαν την Ελλάδα . Εν το μεταξύ ο καιρός μου έκανε τα κολπα του, μια πήγαινε να βρέξει και παγωνά ,μια έβγαινε ο ήλιος και είχε καύσωνα
Αφού ανανεώθηκα από τον καφέ κάνω λίγα χιλιόμετρα και φτάνω σε φέρρυ, το πρώτο από τα τρία της ημέρας . Βλέπω κόσμο να περιμένει.
. Τι έγινε ρε παιδιά πότε φεύγουμε …
. Α ... Σε δυο ώρες !!
. Σώπα ρε έχουμε και τέτοια.... Και άραξα τι να κάνω
Υπήρχαν βέβαια και ντόπιοι μικροπωλητές που εκμεταλλευόντουσαν την όλη φάση, τι νομίζεται μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά .
Όπου σταματούσα βέβαια.. .
Κουνούσα και το σέικερ.
Τροχόσπιτο τανκς!!
Η νορβηγοί μοτοσικλετιστές από την ζεστη τα πετούσαν όλα και κυκλοφορούσαν, με τα σανδάλια.
Εγώ της μπότες μου δεν της έβγαζα, αλλα επειδή ήταν αδύνατο να φορώ και την μάλλινη μπλούζα, και αφου δε χωρουσε να της βάλω πουθενά … Πλέον οδηγούσα κάπως έτσι.
Μπενω στο πλοίο...
Εκεί είδα παρατημένο ένα ψυγείακη σε μια γωνιά γεμάτο με αναψυκτικά. Από αυτά που λειτουργούν με αεροκουρτίνες…. Οποιος ήθελε έπαιρνε αναψυκτικό, χωρίς καν να ανοίξει πόρτα και φυσικά, να μην πληρώσει… Απλός έγραφε από επάνω, πληρώστε στο ταμιο….
Οσο ειμαι εν πλω ευκαιρία να σας πω λοιπον πώς έλυσα το πρόβλημα με της φωτογραφίες. Έβαλα την σακούλα με το λάδι μέσα σε μια αχρησιμοποίητη κάλτσα έτσι και να γινόταν η στραβή , δεν θα είχα πρόβλημα με τα πράγματα και έφερα επιτέλους την φωτογραφική μηχανή μπροστά. Βέβαια τζάμπα το άγχος μου γιατί σε όλη την Νορβηγία το φειζερ δεν έκαψε σταγόνα λάδι...
Ουφ πάει και αυτό επιτέλους να βγάλουμε καμιά φωτογραφία.
Φτάνω στο επόμενο ξέρεται…
Αυτά που τα παίρνεις όταν σταματαει ο δρόμος και έχει μόνο θάλασσα...
Σαν και αυτό που έχει αριστερα στην φωτογραφία...
Και συνεχίζω...
Αρχικά ξεκίνησα να οδηγώ στον 680, κάνω κάποια χιλιόμετρα αλλα επειδή η βενζίνη μου ήταν κοντά στην μέση φοβόμουν να συνεχίσω. Σταματαω διπλα από ένα τεράστιο εκσκαφέα και ρωταω τον οδηγό, αν έχει πουθενά βενζινάδικο στην πορεία του δρόμου… Μου λέει μάλλον όχι! Συνεχίζω παρακάτω ξανά ρωταω έναν νορβηγό, μου λέει τα ιδία. Και γύρισα πίσω. Ξαναπέρασα από τον εκσκαφέα τον χαιρέτισα και συνέχισα… Φανταστείτε τωρα, εγώ έβλεπα εκσκαφείς και έκανα τον σταυρό μου , και στην Νορβηγία τους έβλεπα και τους έπιανα συζήτηση… Τόση ασφάλεια σου προσδίδει αυτό το κράτος !!! Τελικα το οδηγικο μου πλάνο ξαναέπιασε τον Ε39 και στην συνέχεια κινήθηκα και παλι από μικρότερους επαρχιακούς δρόμους τον 710 και τον 715. Μεσα απο μια πανέμορφη διαδρομή για να προσεγγίσω τον βορρά...
Η ζέστη με είχε στείλει τελείως, ζοριζόμουνα να οδηγήσω. Το σφίξιμο που ένιωθα στο κορμί μου πλέον είχε μετατραπεί σε πόνο σαν να με βαρούσαν μπουνιές, αφού ούρλιαζα και οδηγούσα.
Φτάνοντας σε αυτό το φιορδ παίρνω την Ανθή τηλέφωνο.
- Πω πω ρε Ανθή είμαι κομμάτια
- Βρε αγάπη μου ... Ξεκουράσου λίγο... Αφού έχεις μέρες, δεν σε βιάζει κανείς.
- Δεν μπορώ
- Γιατί
- Δεν ξέρω.. δεν μπορώ να κοιμηθώ.
- Γιατί, κάτσε ξεκουράσου μια μέρα..
- Δεν μπορώ δεν μου πάει η καρδία... Καλά θα κάνω στάσεις, μην μου ανησυχείς .
Και γιατί όλα αυτά ειλικρινά δεν ξέρω .Τα εργασιακά μου προβλήματα τα είχα λύσει από την Θεσσαλονίκη λογο της μικροεπεμβασης, και είχα περιθώριο να αράξω καμιά βδομάδα σε κανένα φιορδ. Με μόνο μου μέλημα, να μην φάω πολλά λεφτά για την διατροφή μου αφού πλέον, δεν θα έκαιγα βενζίνη... Αλλά γιατί τα έκανα όλα αυτά.
Ίσως … Επειδή για ένα ολόκληρο χρόνο ονειρευόμουν αυτό το ταξίδι και τώρα που έφτασα εδώ δεν ήθελα άλλο να κοιμηθώ, ήθελα να το ζήσω.
Ίσως... Γιατί έβλεπα το φειζερ σαν αγωνιστικό μηχανάκι, με συγκεκριμένες μέρες ζωής και φοβόμουν ότι αν δεν κάνω γρήγορα, μπορεί να με αφήσει πουθενά και μετά να κατηγορώ τον εαυτό μου ότι επειδή δεν προσπάθησα αρκετά, δεν έφτασα στο μεγάλο μου στόχο.
Ίσως... Επειδή δεν ήθελα να φτάσω εκεί πάνω σαν να έκανα πικνίκ.
Ίσως... Επειδή είχα να οδηγήσω ένα χρόνο το φειζερ και το είχα απωθημένο.
Αυτά είναι τα ίσως... Το σίγουρο όμως ήταν, ότι το είχα γκαύλα, θέλει και άλλο....
ΠΑΓΩΣΑ… Πω πω ρε παιδιά τι κρύο είναι αυτό, αφού μετά από κανένα δίωρο φόρεσα και του fullface. Mε τα χίλια ζόρια ξανακοιμάμαι αλλά κατά της 5.15, ξύπνησα μια και καλή . Ψόφησα από το κρύο αλλά γιατί, και πως κοιτάω... Eίχα αφήσει λίγο ανοιχτό το φερμουάρ της σκηνής … Kαλά που νόμιζα ότι είχα στήσει σκήνη στην Ασπροβάλτα.
Πίνω καφέ
Και μου έρχεται η ιδέα. Kάτσε να αλλάξω λάμπες τώρα που έχω κατεβάσει τα πράγματα γιατί δεν λέει άλλο να κυκλοφορώ έτσι. Βάζω λάμπες ανοίγω τον διακόπτη … Ρε αυτές γιατί δεν ανάβουν. Φρίκαρα! Γιατί άλλο να μην έχεις φώτα και άλλο να έχεις καμένες λάμπες. Τελικά όμως άναψαν... Μάλλον από την υγρασία θα ηταν
Πάω να μαζέψω την σκηνή και να τοποθετήσω τα πράγματα στο μηχανάκι, ένα δίωρο τουλάχιστον. Άλλοι στην δυσκολη για να μην χάσουν το καράβι σε δυο ώρες κάνουν το Θεσσαλονίκη Ηγουμενίτσα και εγώ έκανα το ίδιο, για να μαζέψω την σκηνή. Έπρεπε να βρω μια λύση γιατί εντάξει δεν γίνετε, να ξυπνάω πέντε και να φεύγω δέκα.
Μετά από λίγα χιλιόμετρα φτάνω σε διόδια, τα μοναδικά σε όλο μου το ταξίδι. Σταματάω , δίνω την κάρτα.
- Α μου λέει επειδή δεν έχουμε ίντερνετ δεν μπορώ να την δεχτώ .
- Τι!!
- Μόνο μετρητά.
Ευτυχώς που είχα κάνει, πληρώνω και την ρωτάω.
- Και αν δεν είχα ;
- Θα σου έδινα ένα σημείωμα να πληρώσεις το τίμημα σου πιο μετά.
Και τότε θυμήθηκα εκείνο το όνειρο που είχα δει μια κρύα νύχτα του Γενάρη και το είχα αναρτήσει στο φόρουμ.
Εχθές παιδιά είδα όνειρο, ότι ήμουν σε διόδια στη μέση του πουθενά, και πάω να πληρώσω με την κάρτα, και μου λένε δεν ισχύει... Μιλάμε, ξύπνησα με τη μία! Αφού έκανα τσιγάρο για να ηρεμήσω! Και που να φτάσει ο καιρός για να φύγω λέμε, Αφού βλέπω τέτοια όνειρα από τώρα, μόλις, 138 ημέρες πριν την αναχώρησή μου...Α...138 ΚΑΙ ΣΉΜΕΡΑ
nikanthi, 23 Ιανουαρίου 2015
Κι όμως καμιά φορά τα όνειρα βγαίνουν αληθινά.
Φτάνω στο Κριστιανσουντ...
Και μπουρδουκλώνομαι μέσα στην πόλη και να μην μπορώ να βγω. Τρελάθηκα! Σκεφτηκα να ανοίξω τον Τομ, αποκλείεται!!! Τελικα ρωτώντας από εδώ και από εκεί, τα κατάφερα. Το μόνο κόλλημα που μπορείς να φας στην Νορβηγία από θέμα προσανατολισμού και κατεύθυνσης είναι όταν οι οδηγικες αρτηρίες περνάνε μέσα από πόλεις, πουθενά αλλού
Μετά από κάποια χιλιόμετρα ένιωθα κομμάτια. Ο ύπνος στην σκηνή πιο πολύ με κούρασε παρά με ξεκούρασε και σταμάτησα σε μια εκκλησία.
Είχε και κηπουρό. Οσο καθόμουν με τον καφέ στο χέρι τον έβλεπα πως περιποιόταν τον κήπο... Ωραία πράγματα σαν την Ελλάδα . Εν το μεταξύ ο καιρός μου έκανε τα κολπα του, μια πήγαινε να βρέξει και παγωνά ,μια έβγαινε ο ήλιος και είχε καύσωνα
Αφού ανανεώθηκα από τον καφέ κάνω λίγα χιλιόμετρα και φτάνω σε φέρρυ, το πρώτο από τα τρία της ημέρας . Βλέπω κόσμο να περιμένει.
. Τι έγινε ρε παιδιά πότε φεύγουμε …
. Α ... Σε δυο ώρες !!
. Σώπα ρε έχουμε και τέτοια.... Και άραξα τι να κάνω
Υπήρχαν βέβαια και ντόπιοι μικροπωλητές που εκμεταλλευόντουσαν την όλη φάση, τι νομίζεται μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά .
Όπου σταματούσα βέβαια.. .
Κουνούσα και το σέικερ.
Τροχόσπιτο τανκς!!
Η νορβηγοί μοτοσικλετιστές από την ζεστη τα πετούσαν όλα και κυκλοφορούσαν, με τα σανδάλια.
Εγώ της μπότες μου δεν της έβγαζα, αλλα επειδή ήταν αδύνατο να φορώ και την μάλλινη μπλούζα, και αφου δε χωρουσε να της βάλω πουθενά … Πλέον οδηγούσα κάπως έτσι.
Μπενω στο πλοίο...
Εκεί είδα παρατημένο ένα ψυγείακη σε μια γωνιά γεμάτο με αναψυκτικά. Από αυτά που λειτουργούν με αεροκουρτίνες…. Οποιος ήθελε έπαιρνε αναψυκτικό, χωρίς καν να ανοίξει πόρτα και φυσικά, να μην πληρώσει… Απλός έγραφε από επάνω, πληρώστε στο ταμιο….
Οσο ειμαι εν πλω ευκαιρία να σας πω λοιπον πώς έλυσα το πρόβλημα με της φωτογραφίες. Έβαλα την σακούλα με το λάδι μέσα σε μια αχρησιμοποίητη κάλτσα έτσι και να γινόταν η στραβή , δεν θα είχα πρόβλημα με τα πράγματα και έφερα επιτέλους την φωτογραφική μηχανή μπροστά. Βέβαια τζάμπα το άγχος μου γιατί σε όλη την Νορβηγία το φειζερ δεν έκαψε σταγόνα λάδι...
Ουφ πάει και αυτό επιτέλους να βγάλουμε καμιά φωτογραφία.
Φτάνω στο επόμενο ξέρεται…
Αυτά που τα παίρνεις όταν σταματαει ο δρόμος και έχει μόνο θάλασσα...
Σαν και αυτό που έχει αριστερα στην φωτογραφία...
Και συνεχίζω...
Αρχικά ξεκίνησα να οδηγώ στον 680, κάνω κάποια χιλιόμετρα αλλα επειδή η βενζίνη μου ήταν κοντά στην μέση φοβόμουν να συνεχίσω. Σταματαω διπλα από ένα τεράστιο εκσκαφέα και ρωταω τον οδηγό, αν έχει πουθενά βενζινάδικο στην πορεία του δρόμου… Μου λέει μάλλον όχι! Συνεχίζω παρακάτω ξανά ρωταω έναν νορβηγό, μου λέει τα ιδία. Και γύρισα πίσω. Ξαναπέρασα από τον εκσκαφέα τον χαιρέτισα και συνέχισα… Φανταστείτε τωρα, εγώ έβλεπα εκσκαφείς και έκανα τον σταυρό μου , και στην Νορβηγία τους έβλεπα και τους έπιανα συζήτηση… Τόση ασφάλεια σου προσδίδει αυτό το κράτος !!! Τελικα το οδηγικο μου πλάνο ξαναέπιασε τον Ε39 και στην συνέχεια κινήθηκα και παλι από μικρότερους επαρχιακούς δρόμους τον 710 και τον 715. Μεσα απο μια πανέμορφη διαδρομή για να προσεγγίσω τον βορρά...
Η ζέστη με είχε στείλει τελείως, ζοριζόμουνα να οδηγήσω. Το σφίξιμο που ένιωθα στο κορμί μου πλέον είχε μετατραπεί σε πόνο σαν να με βαρούσαν μπουνιές, αφού ούρλιαζα και οδηγούσα.
Φτάνοντας σε αυτό το φιορδ παίρνω την Ανθή τηλέφωνο.
- Πω πω ρε Ανθή είμαι κομμάτια
- Βρε αγάπη μου ... Ξεκουράσου λίγο... Αφού έχεις μέρες, δεν σε βιάζει κανείς.
- Δεν μπορώ
- Γιατί
- Δεν ξέρω.. δεν μπορώ να κοιμηθώ.
- Γιατί, κάτσε ξεκουράσου μια μέρα..
- Δεν μπορώ δεν μου πάει η καρδία... Καλά θα κάνω στάσεις, μην μου ανησυχείς .
Και γιατί όλα αυτά ειλικρινά δεν ξέρω .Τα εργασιακά μου προβλήματα τα είχα λύσει από την Θεσσαλονίκη λογο της μικροεπεμβασης, και είχα περιθώριο να αράξω καμιά βδομάδα σε κανένα φιορδ. Με μόνο μου μέλημα, να μην φάω πολλά λεφτά για την διατροφή μου αφού πλέον, δεν θα έκαιγα βενζίνη... Αλλά γιατί τα έκανα όλα αυτά.
Ίσως … Επειδή για ένα ολόκληρο χρόνο ονειρευόμουν αυτό το ταξίδι και τώρα που έφτασα εδώ δεν ήθελα άλλο να κοιμηθώ, ήθελα να το ζήσω.
Ίσως... Γιατί έβλεπα το φειζερ σαν αγωνιστικό μηχανάκι, με συγκεκριμένες μέρες ζωής και φοβόμουν ότι αν δεν κάνω γρήγορα, μπορεί να με αφήσει πουθενά και μετά να κατηγορώ τον εαυτό μου ότι επειδή δεν προσπάθησα αρκετά, δεν έφτασα στο μεγάλο μου στόχο.
Ίσως... Επειδή δεν ήθελα να φτάσω εκεί πάνω σαν να έκανα πικνίκ.
Ίσως... Επειδή είχα να οδηγήσω ένα χρόνο το φειζερ και το είχα απωθημένο.
Αυτά είναι τα ίσως... Το σίγουρο όμως ήταν, ότι το είχα γκαύλα, θέλει και άλλο....
Τελευταία επεξεργασία:
nikanthi
Μέλος
Κάνω τις αγορές από το σούπερ και φτάνω …
Τρελα!! Εκεί γνώρισα ένα νορβηγό πατέρα που δίδασκε στο μικρό του γιο της τα μυστικά του ψαρέματος. Κάπως έτσι ήμουν μαρτυράς μιας ακόμα, μικρής νορβηγικής ιστορίας…
Ωραία ας πιω ένα καφέ . Μήπως σας τα πριξα πάλι με τους καφεδες… λιγάκι η σας τα ΕΣΚΑΣΑ! Ε .. ρίχνω στον Κ… νερό και βλέπω να βγάζει μπουρμπουλήθρες. Τι έγινε ρε παιδιά!! Πίνω μια γουλιά νερό, όχι ρε μάγκα πήρα ανθρακούχο. Τώρα, θα πιω και ο Θεος βοηθος. Πίνω μια γουλιά Κ ...με έστειλε! Το στομάχι μου πήγε να ανατιναχτεί! Αφου δεν ρώτησα τη νερό να αγοράσω, καλά να πάθω.
Είχε περάσει η ώρα έπρεπε κάπου να βρω στέγη. Τα κάμπινγκ στην Νορβηγία λειτουργούν το πολύ μέχρι τις εννιά μετά τρως πόρτα γιατί, όλοι κοιμούνται. Μπορείς βέβαια να πας μέσα να στήσεις σκηνή και να αράξεις για το Σαββατοκύριακο χωρίς να πληρώσεις αλλά καλύτερα είναι, να πας πριν τις εννιά
Φτάνω σε ένα μέρος σαν κάμπινγκ, πλησιάζω …
Ψάρευαν σολομούς και είχαν στήσει εγκαταστάσεις χωρίς την παραμικρή περίφραξη έτσι ώστε, και να εξυπηρετούν τους ψαράδες, αλλά και για να εκμεταλλευτούν το μέρος.
Πάω στην ρεσεψιόν να ρωτήσω για δωμάτια είχαν κλείσει. Να κορνάρω να φωνάζω τίποτα. Και επειδή δεν ήθελα να ξανά περάσω το χθεσινό με το στήσε ξέστησε, έφυγα προς αναζήτηση στέγης.
Βρίσκω κάμπινγκ ρωτάω για δωμάτιο 300 νοκ (32ε) του δίνω την χρεωστική..
- Δεν δέχομαι!!!
- Γιατί;
- Έτσι!!!
Τι νομίζετε, ότι φοροδιαφυγή υπάρχει μόνο στην Ελλάδα. Πλήρωσα με μετρητά, ούτε απόδειξη πήρα, ούτε έγραψα τα στοιχεία μου πουθενά ούτε τίποτα … Στην μαύρη καθαρά πήρε ο Νορβηγός τα λεφτά! Εμ έτσι είναι, πολλές φορές αυτοί οι λαοί έρχονται τα καλοκαίρια στην Ελλάδα για διακοπές και παίρνουν ιδέες. Και όσοι λένε ότι η Ελλάδα δεν εξάγει πλέον παγκοσμίως τον πολιτισμό, μάλλον κάνουν λάθος...
Πάω στο δωμάτιο μου
Κουζινακι, ψυγείακι, βραστήρας με 32ε και για τέσσερα άτομα… Καλύτερα και από την Χαλκιδική
Aφού έφαγα τα κλασικά...
Το τεράστιο τάπερ που βλέπετε είναι πατατοσαλάτα που την αγόρασα 6 ΝΟΚ (0,65ε). ΟΚ ήταν μάπα και την πέταξα, αλλά αυτό είναι και θέμα γούστου. Απλώς θέλω να πω ότι τα πράγματα στην Νορβηγία δεν είναι τόσο ακριβά όσο πιθανόν, να φοβόμαστε.
Παρότι ήμουν κομμάτια πάλι δεν μπορούσα να κοιμηθώ, ξεκουραζόμουν στα σπιτάκια και μου έφευγε η νύστα. Μάλλον, δεν ήθελα να τελειώσει ποτέ αυτό το ταξίδι και δεν έκλειναν τα μάτια μου… Μετά όμως από κανένα τετραωρο τα κατάφερα.
Τρελα!! Εκεί γνώρισα ένα νορβηγό πατέρα που δίδασκε στο μικρό του γιο της τα μυστικά του ψαρέματος. Κάπως έτσι ήμουν μαρτυράς μιας ακόμα, μικρής νορβηγικής ιστορίας…
Ωραία ας πιω ένα καφέ . Μήπως σας τα πριξα πάλι με τους καφεδες… λιγάκι η σας τα ΕΣΚΑΣΑ! Ε .. ρίχνω στον Κ… νερό και βλέπω να βγάζει μπουρμπουλήθρες. Τι έγινε ρε παιδιά!! Πίνω μια γουλιά νερό, όχι ρε μάγκα πήρα ανθρακούχο. Τώρα, θα πιω και ο Θεος βοηθος. Πίνω μια γουλιά Κ ...με έστειλε! Το στομάχι μου πήγε να ανατιναχτεί! Αφου δεν ρώτησα τη νερό να αγοράσω, καλά να πάθω.
Είχε περάσει η ώρα έπρεπε κάπου να βρω στέγη. Τα κάμπινγκ στην Νορβηγία λειτουργούν το πολύ μέχρι τις εννιά μετά τρως πόρτα γιατί, όλοι κοιμούνται. Μπορείς βέβαια να πας μέσα να στήσεις σκηνή και να αράξεις για το Σαββατοκύριακο χωρίς να πληρώσεις αλλά καλύτερα είναι, να πας πριν τις εννιά
Φτάνω σε ένα μέρος σαν κάμπινγκ, πλησιάζω …
Ψάρευαν σολομούς και είχαν στήσει εγκαταστάσεις χωρίς την παραμικρή περίφραξη έτσι ώστε, και να εξυπηρετούν τους ψαράδες, αλλά και για να εκμεταλλευτούν το μέρος.
Πάω στην ρεσεψιόν να ρωτήσω για δωμάτια είχαν κλείσει. Να κορνάρω να φωνάζω τίποτα. Και επειδή δεν ήθελα να ξανά περάσω το χθεσινό με το στήσε ξέστησε, έφυγα προς αναζήτηση στέγης.
Βρίσκω κάμπινγκ ρωτάω για δωμάτιο 300 νοκ (32ε) του δίνω την χρεωστική..
- Δεν δέχομαι!!!
- Γιατί;
- Έτσι!!!
Τι νομίζετε, ότι φοροδιαφυγή υπάρχει μόνο στην Ελλάδα. Πλήρωσα με μετρητά, ούτε απόδειξη πήρα, ούτε έγραψα τα στοιχεία μου πουθενά ούτε τίποτα … Στην μαύρη καθαρά πήρε ο Νορβηγός τα λεφτά! Εμ έτσι είναι, πολλές φορές αυτοί οι λαοί έρχονται τα καλοκαίρια στην Ελλάδα για διακοπές και παίρνουν ιδέες. Και όσοι λένε ότι η Ελλάδα δεν εξάγει πλέον παγκοσμίως τον πολιτισμό, μάλλον κάνουν λάθος...
Πάω στο δωμάτιο μου
Κουζινακι, ψυγείακι, βραστήρας με 32ε και για τέσσερα άτομα… Καλύτερα και από την Χαλκιδική
Aφού έφαγα τα κλασικά...
Το τεράστιο τάπερ που βλέπετε είναι πατατοσαλάτα που την αγόρασα 6 ΝΟΚ (0,65ε). ΟΚ ήταν μάπα και την πέταξα, αλλά αυτό είναι και θέμα γούστου. Απλώς θέλω να πω ότι τα πράγματα στην Νορβηγία δεν είναι τόσο ακριβά όσο πιθανόν, να φοβόμαστε.
Παρότι ήμουν κομμάτια πάλι δεν μπορούσα να κοιμηθώ, ξεκουραζόμουν στα σπιτάκια και μου έφευγε η νύστα. Μάλλον, δεν ήθελα να τελειώσει ποτέ αυτό το ταξίδι και δεν έκλειναν τα μάτια μου… Μετά όμως από κανένα τετραωρο τα κατάφερα.