Έχω τη τύχη 3 χρόνια και κάτι μήνες μετά να πιστεύω πως αυτό που ήδη έχω θα αποτελούσε πάντοτε όνειρο απόκτησης. Κυρίως γιατί αν και 250άρι δε το λες και φθηνό και γιατί επίσης ήταν project που υλοποιήθηκε.
Πάμε τώρα στο απόλυτο όνειρο που δεν χωράει εξηγήσεις και που το μόνο που μπορεί να με φρενάρει είναι η στο παρά πέντε εκλογίκευση. Αν χωρούσε και 3η στο στάβλο αυτή θα ήταν σίγουρα μέσα.
Αυτή που κούμπωσα μαζί της, αυτή που μου κάνει κλικ και που όπου -σπάνια- τη συναντήσω τη χαζεύω για κανά 5έπτό τουλάχιστον..., αυτή που θα ήταν ψυχοθεραπεία για μοναχικές βόλτες.
Και αυτή που έχει ότι τη κατηγορούν και για αυτό το λόγο μου αρέσει. Ξαναζεσταμένο φαγητό αλλά πλασαρισμένο σε γκουρμέ πιάτο. Όλα τα θετικά του παρελθόντος (ως σταθερή αξία) με πινελιές που αποδεικνύουν ότι μικρές παρεμβάσεις φέρνουν μεγάλα αποτελέσματα.