KTiNoS
Μέλος
- Όνομα
- Athanassiou Nikos
- Μοτό
- XT 600 sm TDM 900
Έζησα εκεί 8 χρόνια.
Προσπάθησα να καταλάβω. Τους αγάπησα για πολλά Τους μίσησα για άλλα.
Η Ιταλία έχει πραγματική Αστική τάξη και η ζωή μπορεί να είναι γλυκιά αν έχεις λεφτά πχ
και ζεις στην Τοσκάνη.
Μπορεί όμως γυρίσει κι ανάποδα.
Διαβάστε την παρακάτω ιστορία και θα καταλάβετε πολλά για το τι άνθρωποι είναι
και ποιοι συνυπάρχουν με ποιους.
Είναι η Ιταλία παράδεισος επί γης. Φυσικά όχι.
Δεν υπάρχει παράδεισος επί γης.
Υπάρχει όμως ο τρόπος που ο άνθρωπος στέκεται μπροστά στην κόλαση.
Στο φίλο μου το Μαυρουκάκη η αφιέρωση που ξέρει πόσο αγαπάω την Ιταλία (σοβαρά το γράφω)
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μολυβένια χρόνια
Από τα τέλη της δεκαετίας του εξήντα μέχρι και τη δεκαετία του ογδόντα η Ιταλία γνώρισε μια σειρά από τρομοκρατικές επιθέσεις
που είχαν ως συνέπεια να χάσουν τη ζωή τους δεκάδες άνθρωποι (πολιτικοί, αστυνομικοί και απλοί πολίτες). Η χρονική αυτή περίοδος αποτελεί τα Μολυβένια Χρόνια της Ιταλίας (ο όρος αυτός προήλθε από την ομώνυμη ταινία της Margarethe Von Trotta (1981) που αναφέρεται σε αντίστοιχα γεγονότα που βίωσε η Δυτική Γερμανία την ίδια περίπου περίοδο)
======================================
42 χρόνια μετά η τραγωδία της Ούστικα δεν έχει πια μυστικά.
27 Ιουνίου 1980 ένα επιβατικό αεροπλάνο Dc9 της Itavia (εταιρία που δεν υπάρχει πια) εκτελεί το δρομολόγιο Μπολόνια Παλέρμο.
Όπως αποκάλυψε το μαύρο κουτί στις 20,59 ο πιλότος ρωτάει
-Κοίτα, τι είναι αυτό? Και το αεροπλάνο πέφτει στη θάλασσα, ανοιχτά του νησιού Ούστικα.
Από τη πτώση δεν σώζεται κανείς. 81 νεκροί.
Τα συντρίμμια του αεροπλάνου θα μαζευτούν μονάχα 8 χρόνια μετά και σήμερα εκτίθενται σε κάποιο μουσείο στη Μπολόνια.
3 εβδομάδες μετά από ατύχημα στο οροπέδιο της Σίλα στα Αππέννινα όροι της Καλαβρίας βρίσκονται τ' απομεινάρια ενός Λιβυκού πολεμικού αεροπλάνου τύπου Mig 23.
Την επομένη του δυστυχήματος το απόγευμα η εφημερίδα Corriere della Sera στη Ρώμη δέχεται ένα τηλεφώνημα από κάποιον που δηλώνει μέλος των Ένοπλων επαναστατικών πυρήνων (NAR). Αυτή ήταν και μια από τις κύριες νεοφασιστικές οργανώσεις που δρούσαν την εποχή εκείνη.
Ο "κύριος" αυτός λοιπόν δηλώνει πως μέσα στο αεροπλάνο
βρίσκονταν ένας δικός τους "καμαράτα" ο οποίος μετέφερε μια βόμβα που κατά λάθος εξερράγη!
Όλα ψέματα, όπως αποδείχτηκε αργότερα, αλλά εδώ έχουμε και την πρώτη απόπειρα αποπροσανατολισμού των ερευνών και του κόσμου.
Οι παράλληλες έρευνες του δικαστηρίου και της ανακριτικής επιτροπής που όρισε το υπουργείο μεταφορών στις 6 Μαρτίου του 1982 καταλήγουν στο ότι δεν μπορούν να είναι σίγουροι αν ήταν βόμβα ή πύραυλος αλλά σίγουρα το αεροπλάνο δεν έπεσε από κάποια βλάβη ή κατάρρευση του σκάφους.
Η ανακοίνωση αυτή ήρθε πολύ αργά δυστυχώς για την αεροπορική εταιρεία που εντωμεταξύ είχε πτωχεύσει λόγω των συνεπειών του σκανδάλου.
Στις 6 Μαΐου του 1988 κάποιος τηλεφωνεί ανώνυμα στην εκπομπή του RAI3 κίτρινο τηλέφωνο που παρουσίαζε ο Corrado Augias. Λίγο πριν είχε ειπωθεί στην πως υπάρχει κενό μερικών λεπτών στη παρουσίαση του ραντάρ από την αεροπορική βάση της Μαρσάλα.
Ο άνδρας δηλώνει αεροπόρος της βάσης και λέει ότι εμείς τα είδαμε καθαρά όλα αλλά πήραμε διαταγή να μην μιλήσουμε.
Εντωμεταξύ το αεροπλάνο ανασύρεται από τη θάλασσα και οι έρευνες λένε ότι είναι αδύνατο να έπεσε από βόμβα στο εσωτερικό του αφού πολλά φινιστρίνια είναι άθικτα. Από μια έκρηξη στο εσωτερικό θα έπρεπε να είχα θρυμματιστεί όλα. WC και χώρος αποσκευών που θα έπρεπε να είχε σκάσει η βόμβα είναι άθικτα.
Στον αποκλεισμό του ενδεχομένου της βόμβας συνηγορεί και το ότι το αεροπλάνο έφυγε με 2 ώρες καθυστέρηση.
Πάρα ταύτα η υπόθεση της βόμβας θα επιβιώσει ακόμα για πολύ.
Το 1994 θα την ξαναφέρει το διεθνές κολέγιο εμπειρογνωμόνων που έχει διορίσει ο δικαστής Ροζάριο Πριόρε.
Η έρευνα όμως της Ρώμης ακολουθεί άλλο δρόμο και παρουσιάζει ένα άλλο σενάριο το 1997 με στρατιωτικά αεροπλάνα να πετάνε στην περιοχή.
Το Σεπτέμβριο του 2000 δικάζονται 4 στρατηγοί της αεροπορίας με την κατηγορία της συμμετοχής σε πράξη έσχατης προδοσίας.
Αυτό για τη συνεχή επίθεση τους στα συνταγματικά όργανα
της χώρας (δηλαδή βουλές προεδρία ΣΤΕ) που έχει να κάνει με την συνεχή παραπλάνηση της έρευνας.
Επτά χρόνια και της βαθμίδες δικαιοσύνης για ν αθωωθούν όλοι.
Το 2008 οι συγγενείς των θυμάτων κατηγορούν στο δικαστήριο τα υπουργεία άμυνας και μεταφορών για σοβαρή αμέλεια και παραλήψεις που παρεμπόδισαν το έργο της δικαιοσύνης.
Ο πρώην πρόεδρος της δημοκρατίας Φραντσέσκο
Κοσίγκα που την εποχή εκείνη ήταν πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου δηλώνει στον τύπο ότι ο Τζουλιάνο Αμάτο, υφυπουργός τότε. του είπε ότι ήταν οι Γάλλοι που έριξαν το DC9.
To δικαστήριο της Ρώμης τους καλεί και τους 2 και αφού τους ακούει θα ξανανοίξει την υπόθεση.
Ο Κοσίγκα αργότερα θ αλλάξει άποψη και θα μιλήσει για κατάρρευση της ατράκτου και για νορμάλ αεροπορικό δυστύχημα άγνωστο για ποιους λόγους.
Μιλώντας πάντως σε κάποιο ντοκιμεντέρ (film inchiesta Sopra e sotto il tavolo) είχε δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.
Μίλησε για ένα αεροπλάνο Γαλλικό που είχε κάτσει κάτω από το DC9 για να μην το βλέπουν τα ραντάρ και για ένα άλλο αεροπλάνο Λιβυκό που μετέφερε τον Γκεντάφι. Προσπαθώντας να το καταρρίψει το Λυβικό αεροπλάνο αεροπλάνο, ο Γάλλος εκτόξευσε πύραυλο που κατά λάθος έσκασε πάνω στο DC9.
Στις 12 9 2011 τελειώνει και το αστικό δικαστήριο που είχαν κάνει οι συγγενείς των θυμάτων στα υπουργεία άμυνας και μεταφορών με καταδικαστική απόφαση και αποζημίωση 100 000 000 για τα θύματα.
Το δικαστήριο δέχτηκε ότι εκείνο το βράδυ στον ουρανό της Ούστικα υπήρξε μια πολεμική ενέργεια! Ενεπλάκησαν δηλαδή 3 αεροπλάνα.
Η δικαστής Πάολα Πρότο Πιζάνι είπε ότι αφού εξέτασε τα στοιχεία αποδείχτηκε πως το επιβατικό αεροπλάνο καταρρίφθηκε από 2 καταδιωκτικά που το ένα κρύβονταν πίσω από το DC9 με σκοπό να είναι αόρατο στα ραντάρ. Αυτό έγινε είτε εξ αιτίας ενός πυραύλου που εξαπέλυσε είτε κάποιας σύγκρουσης μεταξύ τους.
Το 2014 ο πρόεδρος της Βουλής Ματέο Ρέντσι ανακοινώνει την έναρξη της δημοσιοποιήσεις των απόρρητων εγγράφων για τις τραγωδίες και μαζί και αυτής της Ούστικα.
στις 20 12 2017 η εφημερίδα Corriere della Sera και η εκπομπή La7 Atlantide δημοσιοποιούν τη μαρτυρία ενός ναύτη του Brian Sandlin από το αεροπλανοφόρο Σαρατόγκα ο οποίος λέει. -Εκείνη τη νύχτα το πλοίο ήταν στο κόλπο της Νάπολι και επέστρεψαν 2 φάντομ άδεια από πυρομαχικά τα οποία χρησιμοποίησαν εναντίον Λιβυκών Mig (Σαν αυτό που βρέθηκε στη Σίλα) στη περιοχή όπου πετούσε το Dc9. Αυτός ήταν και ο λόγος που πήγαν. Να προκαλέσουν τη Λιβύη.
Οι έρευνα που άνοιξε το 2008 όμως δεν έκλεισε ποτέ. Ένα χρόνο πριν όμως και ξανά πριν λίγες μέρες η Ντόρια Μπονφιέτι -πρόεδρος της ένωσης συγγενών θυμάτων της Ούστικα- κάλεσε το δικαστήριο να μην κωλυσιεργεί άλλο και να δημοσιοποιήσει της απαντήσεις στις διεθνής δικαστικές επιστολές για τη Γαλλία και τις ΗΠΑ κράτη τα οποία ήξεραν για τις κινήσεις των αεροπλάνων εκείνη τη νύχτα.
Σύμφωνα πάντα με την κυρία Μπονφιέτη η δημοσιοποίηση των εγγράφων έχει τελειώσει. Έτσι δεν υπάρχουν πια μυστικά για την τραγωδία της Ούστικα. Όλα είναι καταγεγραμμένα όπως πρέπει και όλα τα ψέματα θα πάνε στα σκουπίδια.
Ψέματα που χρησιμοποιήθηκαν για να κρύψουν κυρίως από την κοινή γνώμη την αλήθεια.
-Κοίτα τι είναι?
Ήταν ένας πύραυλος ή ένα πολεμικό αεροπλάνο
42 χρόνια μετά η ιστορία δεν έχει πια αμφιβολίες παρ ότι μερικοί στρατιωτικοί και πολιτικοί επιμένουν στην θεωρεία της βόμβας που έχει καταπέσει αρκετές φορές ως τώρα.
Η Ιταλική δικαιοσύνη, σε ένα αστικό δικαστήριο έβαλε μαύρο πάνω στο άσπρο και αποφάσισε.
Ποιος ξέρει να θα υπάρξει ποτέ και ποινικό?
Πυγή Rai news Giuseppe Asta
Προσπάθησα να καταλάβω. Τους αγάπησα για πολλά Τους μίσησα για άλλα.
Η Ιταλία έχει πραγματική Αστική τάξη και η ζωή μπορεί να είναι γλυκιά αν έχεις λεφτά πχ
και ζεις στην Τοσκάνη.
Μπορεί όμως γυρίσει κι ανάποδα.
Διαβάστε την παρακάτω ιστορία και θα καταλάβετε πολλά για το τι άνθρωποι είναι
και ποιοι συνυπάρχουν με ποιους.
Είναι η Ιταλία παράδεισος επί γης. Φυσικά όχι.
Δεν υπάρχει παράδεισος επί γης.
Υπάρχει όμως ο τρόπος που ο άνθρωπος στέκεται μπροστά στην κόλαση.
Στο φίλο μου το Μαυρουκάκη η αφιέρωση που ξέρει πόσο αγαπάω την Ιταλία (σοβαρά το γράφω)
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μολυβένια χρόνια
Από τα τέλη της δεκαετίας του εξήντα μέχρι και τη δεκαετία του ογδόντα η Ιταλία γνώρισε μια σειρά από τρομοκρατικές επιθέσεις
που είχαν ως συνέπεια να χάσουν τη ζωή τους δεκάδες άνθρωποι (πολιτικοί, αστυνομικοί και απλοί πολίτες). Η χρονική αυτή περίοδος αποτελεί τα Μολυβένια Χρόνια της Ιταλίας (ο όρος αυτός προήλθε από την ομώνυμη ταινία της Margarethe Von Trotta (1981) που αναφέρεται σε αντίστοιχα γεγονότα που βίωσε η Δυτική Γερμανία την ίδια περίπου περίοδο)
======================================
42 χρόνια μετά η τραγωδία της Ούστικα δεν έχει πια μυστικά.
27 Ιουνίου 1980 ένα επιβατικό αεροπλάνο Dc9 της Itavia (εταιρία που δεν υπάρχει πια) εκτελεί το δρομολόγιο Μπολόνια Παλέρμο.
Όπως αποκάλυψε το μαύρο κουτί στις 20,59 ο πιλότος ρωτάει
-Κοίτα, τι είναι αυτό? Και το αεροπλάνο πέφτει στη θάλασσα, ανοιχτά του νησιού Ούστικα.
Από τη πτώση δεν σώζεται κανείς. 81 νεκροί.
Τα συντρίμμια του αεροπλάνου θα μαζευτούν μονάχα 8 χρόνια μετά και σήμερα εκτίθενται σε κάποιο μουσείο στη Μπολόνια.
3 εβδομάδες μετά από ατύχημα στο οροπέδιο της Σίλα στα Αππέννινα όροι της Καλαβρίας βρίσκονται τ' απομεινάρια ενός Λιβυκού πολεμικού αεροπλάνου τύπου Mig 23.
Την επομένη του δυστυχήματος το απόγευμα η εφημερίδα Corriere della Sera στη Ρώμη δέχεται ένα τηλεφώνημα από κάποιον που δηλώνει μέλος των Ένοπλων επαναστατικών πυρήνων (NAR). Αυτή ήταν και μια από τις κύριες νεοφασιστικές οργανώσεις που δρούσαν την εποχή εκείνη.
Ο "κύριος" αυτός λοιπόν δηλώνει πως μέσα στο αεροπλάνο
βρίσκονταν ένας δικός τους "καμαράτα" ο οποίος μετέφερε μια βόμβα που κατά λάθος εξερράγη!
Όλα ψέματα, όπως αποδείχτηκε αργότερα, αλλά εδώ έχουμε και την πρώτη απόπειρα αποπροσανατολισμού των ερευνών και του κόσμου.
Οι παράλληλες έρευνες του δικαστηρίου και της ανακριτικής επιτροπής που όρισε το υπουργείο μεταφορών στις 6 Μαρτίου του 1982 καταλήγουν στο ότι δεν μπορούν να είναι σίγουροι αν ήταν βόμβα ή πύραυλος αλλά σίγουρα το αεροπλάνο δεν έπεσε από κάποια βλάβη ή κατάρρευση του σκάφους.
Η ανακοίνωση αυτή ήρθε πολύ αργά δυστυχώς για την αεροπορική εταιρεία που εντωμεταξύ είχε πτωχεύσει λόγω των συνεπειών του σκανδάλου.
Στις 6 Μαΐου του 1988 κάποιος τηλεφωνεί ανώνυμα στην εκπομπή του RAI3 κίτρινο τηλέφωνο που παρουσίαζε ο Corrado Augias. Λίγο πριν είχε ειπωθεί στην πως υπάρχει κενό μερικών λεπτών στη παρουσίαση του ραντάρ από την αεροπορική βάση της Μαρσάλα.
Ο άνδρας δηλώνει αεροπόρος της βάσης και λέει ότι εμείς τα είδαμε καθαρά όλα αλλά πήραμε διαταγή να μην μιλήσουμε.
Εντωμεταξύ το αεροπλάνο ανασύρεται από τη θάλασσα και οι έρευνες λένε ότι είναι αδύνατο να έπεσε από βόμβα στο εσωτερικό του αφού πολλά φινιστρίνια είναι άθικτα. Από μια έκρηξη στο εσωτερικό θα έπρεπε να είχα θρυμματιστεί όλα. WC και χώρος αποσκευών που θα έπρεπε να είχε σκάσει η βόμβα είναι άθικτα.
Στον αποκλεισμό του ενδεχομένου της βόμβας συνηγορεί και το ότι το αεροπλάνο έφυγε με 2 ώρες καθυστέρηση.
Πάρα ταύτα η υπόθεση της βόμβας θα επιβιώσει ακόμα για πολύ.
Το 1994 θα την ξαναφέρει το διεθνές κολέγιο εμπειρογνωμόνων που έχει διορίσει ο δικαστής Ροζάριο Πριόρε.
Η έρευνα όμως της Ρώμης ακολουθεί άλλο δρόμο και παρουσιάζει ένα άλλο σενάριο το 1997 με στρατιωτικά αεροπλάνα να πετάνε στην περιοχή.
Το Σεπτέμβριο του 2000 δικάζονται 4 στρατηγοί της αεροπορίας με την κατηγορία της συμμετοχής σε πράξη έσχατης προδοσίας.
Αυτό για τη συνεχή επίθεση τους στα συνταγματικά όργανα
της χώρας (δηλαδή βουλές προεδρία ΣΤΕ) που έχει να κάνει με την συνεχή παραπλάνηση της έρευνας.
Επτά χρόνια και της βαθμίδες δικαιοσύνης για ν αθωωθούν όλοι.
Το 2008 οι συγγενείς των θυμάτων κατηγορούν στο δικαστήριο τα υπουργεία άμυνας και μεταφορών για σοβαρή αμέλεια και παραλήψεις που παρεμπόδισαν το έργο της δικαιοσύνης.
Ο πρώην πρόεδρος της δημοκρατίας Φραντσέσκο
Κοσίγκα που την εποχή εκείνη ήταν πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου δηλώνει στον τύπο ότι ο Τζουλιάνο Αμάτο, υφυπουργός τότε. του είπε ότι ήταν οι Γάλλοι που έριξαν το DC9.
To δικαστήριο της Ρώμης τους καλεί και τους 2 και αφού τους ακούει θα ξανανοίξει την υπόθεση.
Ο Κοσίγκα αργότερα θ αλλάξει άποψη και θα μιλήσει για κατάρρευση της ατράκτου και για νορμάλ αεροπορικό δυστύχημα άγνωστο για ποιους λόγους.
Μιλώντας πάντως σε κάποιο ντοκιμεντέρ (film inchiesta Sopra e sotto il tavolo) είχε δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.
Μίλησε για ένα αεροπλάνο Γαλλικό που είχε κάτσει κάτω από το DC9 για να μην το βλέπουν τα ραντάρ και για ένα άλλο αεροπλάνο Λιβυκό που μετέφερε τον Γκεντάφι. Προσπαθώντας να το καταρρίψει το Λυβικό αεροπλάνο αεροπλάνο, ο Γάλλος εκτόξευσε πύραυλο που κατά λάθος έσκασε πάνω στο DC9.
Στις 12 9 2011 τελειώνει και το αστικό δικαστήριο που είχαν κάνει οι συγγενείς των θυμάτων στα υπουργεία άμυνας και μεταφορών με καταδικαστική απόφαση και αποζημίωση 100 000 000 για τα θύματα.
Το δικαστήριο δέχτηκε ότι εκείνο το βράδυ στον ουρανό της Ούστικα υπήρξε μια πολεμική ενέργεια! Ενεπλάκησαν δηλαδή 3 αεροπλάνα.
Η δικαστής Πάολα Πρότο Πιζάνι είπε ότι αφού εξέτασε τα στοιχεία αποδείχτηκε πως το επιβατικό αεροπλάνο καταρρίφθηκε από 2 καταδιωκτικά που το ένα κρύβονταν πίσω από το DC9 με σκοπό να είναι αόρατο στα ραντάρ. Αυτό έγινε είτε εξ αιτίας ενός πυραύλου που εξαπέλυσε είτε κάποιας σύγκρουσης μεταξύ τους.
Το 2014 ο πρόεδρος της Βουλής Ματέο Ρέντσι ανακοινώνει την έναρξη της δημοσιοποιήσεις των απόρρητων εγγράφων για τις τραγωδίες και μαζί και αυτής της Ούστικα.
στις 20 12 2017 η εφημερίδα Corriere della Sera και η εκπομπή La7 Atlantide δημοσιοποιούν τη μαρτυρία ενός ναύτη του Brian Sandlin από το αεροπλανοφόρο Σαρατόγκα ο οποίος λέει. -Εκείνη τη νύχτα το πλοίο ήταν στο κόλπο της Νάπολι και επέστρεψαν 2 φάντομ άδεια από πυρομαχικά τα οποία χρησιμοποίησαν εναντίον Λιβυκών Mig (Σαν αυτό που βρέθηκε στη Σίλα) στη περιοχή όπου πετούσε το Dc9. Αυτός ήταν και ο λόγος που πήγαν. Να προκαλέσουν τη Λιβύη.
Οι έρευνα που άνοιξε το 2008 όμως δεν έκλεισε ποτέ. Ένα χρόνο πριν όμως και ξανά πριν λίγες μέρες η Ντόρια Μπονφιέτι -πρόεδρος της ένωσης συγγενών θυμάτων της Ούστικα- κάλεσε το δικαστήριο να μην κωλυσιεργεί άλλο και να δημοσιοποιήσει της απαντήσεις στις διεθνής δικαστικές επιστολές για τη Γαλλία και τις ΗΠΑ κράτη τα οποία ήξεραν για τις κινήσεις των αεροπλάνων εκείνη τη νύχτα.
Σύμφωνα πάντα με την κυρία Μπονφιέτη η δημοσιοποίηση των εγγράφων έχει τελειώσει. Έτσι δεν υπάρχουν πια μυστικά για την τραγωδία της Ούστικα. Όλα είναι καταγεγραμμένα όπως πρέπει και όλα τα ψέματα θα πάνε στα σκουπίδια.
Ψέματα που χρησιμοποιήθηκαν για να κρύψουν κυρίως από την κοινή γνώμη την αλήθεια.
-Κοίτα τι είναι?
Ήταν ένας πύραυλος ή ένα πολεμικό αεροπλάνο
42 χρόνια μετά η ιστορία δεν έχει πια αμφιβολίες παρ ότι μερικοί στρατιωτικοί και πολιτικοί επιμένουν στην θεωρεία της βόμβας που έχει καταπέσει αρκετές φορές ως τώρα.
Η Ιταλική δικαιοσύνη, σε ένα αστικό δικαστήριο έβαλε μαύρο πάνω στο άσπρο και αποφάσισε.
Ποιος ξέρει να θα υπάρξει ποτέ και ποινικό?
Πυγή Rai news Giuseppe Asta