Επιστροφή στη Νάξο με χαμόγελα ως τα αυτιά και φαγούρα απίστευτη....
Η περιπετεια για μένα (ακούω και στο ευτυχης
) και το φίλο μου το Στράτο άρχισε σχετικά νωρις, όταν μπήκαμε στο μπλου σταρ Σάββατο απόγευμα Σαββάτου για Πειραιά
12+ τη νύχτα πριν τη βόλτα, μείναμε στη μέση της διαδρομής για Χαλκίδα από ιμάντες δυναμό
Μετά από δυο φόρτωματα σε φορτηγά οδικής βοήθειας, κάτι μπισκότα στη μέση του πουθενά στο ενδιάμεσο
και αρκετό κουβαλημα κοιμηθηκαμε οριακά τρεις ωρες και ξεκινήσαμε.
Ο καιρός φανταστικος και η λιακάδα απλά απίστευτη,
Η βόλτα στην αρχή ήταν ωραία ναι μεν αλλά μέχρι του Αλεξιου είχε αρκετή αναμονή, για διάφορους λόγους και σχετικά χαλαρό ρυθμό.
Οι κάγκουρες οπως σε κάθε παρέα δεν έλειψαν @
achalatsis
Μετά από κάτι προσποιήσεις του πλοηγού και κάτι συνεννοήσεις μπουζούκι, βρέθηκα σε ένα σταυροδρόμι με τρεις που είχαν συνεννοηθει μπουζούκι νωρίτερα και ερχόταν από την άλλη ολοκαυλωτοι!!!
Εκεί ξεκίνησαν ολα.
Ενημερωθηκαμε πως οι άλλοι έμπλεξαν με κάποιο κτμ και ως εκ τουτου μια επίλεκτη 11αδα που σπάσαμε σε δεκα και μετά εφτά ( @
dtz κιεγω σαγαπω) ξεκινήσαμε μεθ’ορμής ακαθεκτου να ολοκληρώσουμε τη διαδρομή.
Χωρίς απρόοπτα, με ωραίο τεραιν και τα προβλεπόμενα λασπόλουτρα βγήκαμε σε ένα ξέφωτο για καμία φωτό...
Με καλό ρυθμό και χαμόγελο στα χείλη, λίγο αυτοσχεδιασμό στις διασταυρώσεις και πολλή λάσπη πάνω μας, επιστρέψαμε όλοι σώοι και επιβλαβείς!
Ήταν κρίμα για όσους δεν μπόρεσαν να κάνουν όλη τη διαδρομή, οπως κρίμα που με τόση λάσπη δε βγάλαμε αρκετό υλικό! Που μεταξύ μας όσο και να βγάζαμε δε θα ήταν αρκετό!
Ευχαριστώ πολύ ολους τους φίλους που ήταν εκεί και το Στεργιο ιδιαίτερα για τη φιλοξενία!
Εις το επανιδείν!