Padis
ven pasa ...
Ξεκινήσαμε πρωί πρωί με σκοπό να κάνουμε λίγα χλμ για να ξεσκουριάσουμε λίγο, αλλά και να βάλουμε στο κλίμα της περιήγησης τον γιό μου.
Έτσι μετά το βιαστικό ραντεβού στα γνωστά MC των Αφιδνών, ξεκινάμε για Θήβα. Έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου να πω μια καλημέρα στα παιδιά, νέους advrider’s, που έκαναν το ‘’σχολείο’’ τους εκεί, φτάνοντας μου λέει ο γιος μου πως του είναι δύσκολο να πάει με το cbf μέχρι εκεί από χώμα, οπότε άκυρη η σκέψη. Αντ’ αυτού στάση για εφοδιασμό στομάχων έξω από την πόλη.
Στην συνέχεια και ενώ σταματήσαμε στην Ιτέα για καφεδάκι, το ροζουλί κουκλί ήθελε να κλέψει από την αίγλη των ‘’μεγάλων’’ πράγμα που το κατάφερε.
Ανηφορίζουμε από Ερατεινή και κάνουμε μια δυο στάσεις για φωτογραφίες.
Η λίμνη το πρωί είναι σκέτη μαγεία…. Ήσυχα όλα και ο ήλιος να κάνει παιχνιδίσματα στο νερό και τις φυλλωσιές.
Φτάνοντας στο φράγμα, ανασυγκρότηση, νεράκι και λίγη ξεκούραση…
Φυσικά τους είπα πως δεν θα έχει χώμα… Καθόλου !
Έτσι ανέλαβα εγώ την κάθοδο στο ποτάμι για φωτογραφία.
Η συνέχεια κάπως αναμενόμενη… Λευκαδίτι, Συκιά, Μουσουνίτσα, Αθ.Διάκος, Καστριώτισσα, Μαυρολιθάρι, Πυρά, Παύλιανη.
Εκεί έμελλε να γίνει η μάχη της μπριζόλας, οπότε φωτογραφίες γιοκ! Μίλησαν τα μαχαιροπήρουνα !!!
Επίλογος, μετά από ένα πολύ χαλαρό (κυριολεκτικά) κατέβασμα του Μπράλου στα Καμένα Βούρλα με καφεδάκι, βάφλα και μηλόπιτα.
Η νύχτα μας βρίσκει στον δρόμο της επιστροφής με μία, ίσα που την ανέχεσαι ψύχρα. Μετά από 12+ ώρες στον δρόμο, και μπαταρίες φορτίσαμε, και ο σκοπός επετεύχθη. Ψάχνουμε για μηχανάκι παντός εδάφους, καθώς οι επόμενες εξορμήσεις θα περιλαμβάνουν και τα πρώτα χλμ σε χώμα…
Μέχρι τότε, καλά να περνάμε και πάντα όρθιοι !
Έτσι μετά το βιαστικό ραντεβού στα γνωστά MC των Αφιδνών, ξεκινάμε για Θήβα. Έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου να πω μια καλημέρα στα παιδιά, νέους advrider’s, που έκαναν το ‘’σχολείο’’ τους εκεί, φτάνοντας μου λέει ο γιος μου πως του είναι δύσκολο να πάει με το cbf μέχρι εκεί από χώμα, οπότε άκυρη η σκέψη. Αντ’ αυτού στάση για εφοδιασμό στομάχων έξω από την πόλη.
Στην συνέχεια και ενώ σταματήσαμε στην Ιτέα για καφεδάκι, το ροζουλί κουκλί ήθελε να κλέψει από την αίγλη των ‘’μεγάλων’’ πράγμα που το κατάφερε.
Ανηφορίζουμε από Ερατεινή και κάνουμε μια δυο στάσεις για φωτογραφίες.
Η λίμνη το πρωί είναι σκέτη μαγεία…. Ήσυχα όλα και ο ήλιος να κάνει παιχνιδίσματα στο νερό και τις φυλλωσιές.
Φτάνοντας στο φράγμα, ανασυγκρότηση, νεράκι και λίγη ξεκούραση…
Φυσικά τους είπα πως δεν θα έχει χώμα… Καθόλου !
Έτσι ανέλαβα εγώ την κάθοδο στο ποτάμι για φωτογραφία.
Η συνέχεια κάπως αναμενόμενη… Λευκαδίτι, Συκιά, Μουσουνίτσα, Αθ.Διάκος, Καστριώτισσα, Μαυρολιθάρι, Πυρά, Παύλιανη.
Εκεί έμελλε να γίνει η μάχη της μπριζόλας, οπότε φωτογραφίες γιοκ! Μίλησαν τα μαχαιροπήρουνα !!!
Επίλογος, μετά από ένα πολύ χαλαρό (κυριολεκτικά) κατέβασμα του Μπράλου στα Καμένα Βούρλα με καφεδάκι, βάφλα και μηλόπιτα.
Η νύχτα μας βρίσκει στον δρόμο της επιστροφής με μία, ίσα που την ανέχεσαι ψύχρα. Μετά από 12+ ώρες στον δρόμο, και μπαταρίες φορτίσαμε, και ο σκοπός επετεύχθη. Ψάχνουμε για μηχανάκι παντός εδάφους, καθώς οι επόμενες εξορμήσεις θα περιλαμβάνουν και τα πρώτα χλμ σε χώμα…
Μέχρι τότε, καλά να περνάμε και πάντα όρθιοι !