Στήνουν γλέντια σε ξεχασμένα χωριά
Ζωή στην ερημιά της ελληνικής επαρχίας έρχεται να δώσει μια ομάδα μουσικών με επικεφαλής τον δεξιοτέχνη Δημήτρη Μυστακίδη
Κατερίνα Ροββά | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 03/02/2018 08:00 |
Είχαν περάσει λίγες ημέρες από τις γιορτές των Χριστουγέννων, όταν σε ένα διαδικτυακό φόρουμ για εραστές της μοτοσικλέτας δημοσιευόταν μια ανάρτηση διαφορετική από τις συνήθεις. «Ο τίτλος» έγραφε, «είναι το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Η ιδέα είναι να οργανώσουμε μια εκδρομή σε απομακρυσμένα χωριά, όπου δεν συμβαίνουν πολλά πράγματα και να παίξουμε στα καφενεία τους. Η πρόσκληση αφορά μουσικούς, επαγγελματίες ή ερασιτέχνες, που συνδυάζουν το πάθος για μουσική με την ιδέα του μοτοσυκλετισμού». Συγγραφέας του κειμένου και εμπνευστής της πρωτότυπης ιδέας ήταν ένας γνωστός καλλιτέχνης με πίστη στον άνθρωπο και όραμα για έναν καλύτερο κόσμο. Ο δεξιοτέχνης της λαϊκής κιθάρας Δημήτρης Μυστακίδης. Μέσα σε λίγες λέξεις συμπύκνωσε εικόνες που βρίσκονται χαμένες στις μνήμες του καθενός: χειμώνας σε απομακρυσμένα χωριά, καφενεία με ξεχασμένους γερόντους, η μοναξιά της ελληνικής επαρχίας.
ΤΡΕΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΓΛΕΝΤΙΟΥ. Η ανταπόκριση στο κάλεσμα ήταν εντυπωσιακή. Σε ένα μήνα, περισσότεροι από 40 άνθρωποι, ερασιτέχνες μουσικοί, μηχανόβιοι και μη, είχαν δηλώσει πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε αυτό το ταξίδι ανθρωπιάς και οι συμμετοχές αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Πλέον η ομάδα οργανώνεται και το μουσικό καραβάνι αναμένεται να ξεκινήσει την πορεία του την τελευταία Παρασκευή του Απριλίου. Οι μουσικοί θα πάνε στα χωριά με μηχανές, θα κατασκηνώσουν για τρεις ημέρες και θα δώσουν ζωή στην ερημιά μιας ξεχασμένης Ελλάδας. Μια χαραμάδα τρυφερότητας, κόντρα στην σκληρότητα των καιρών, έχει μόλις ανοίξει...
«Η αρχική μας σκέψη ήταν για το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας, όμως δεν υπάρχει δυνατότητα διαμονής σε κλειστό χώρο και έτσι προσανατολιζόμαστε στην τελευταία εβδομάδα του Απριλίου. Οι τρεις που αποτελούμε τον πυρήνα αυτής της πρωτοβουλίας, ο Γιώργος Δούνιας, ο Ματθαίος Ρίζος κι εγώ, θα πάμε να κάνουμε ένα "ρεπεράζ" στα χωριά που έχουμε βάλει στο μυαλό μας», λέει ο Δημήτρης Μυστακίδης στα «ΝΕΑ». «Εμένα μου αρέσει και η Ηπειρος, όμως θα έρθει κόσμος και από Βορρά και από Νότο, οπότε είπαμε να καταλήξουμε κάπου στη μέση. Θα πάμε στην Καρδίτσα σε κάποια χωριά της Αργιθέας. Το κριτήριό μας ήταν απομακρυσμένα χωριά με δυσκολίες τον χειμώνα. Θέλουμε να πάμε, να δούμε το μέρος και να συζητήσουμε με τους ντόπιους. Καταρχάς να δούμε αν θέλουν. Μπορεί και να μην έχουν διάθεση να τους χαλάσουμε την ησυχία τους. Μετά έχουμε το πρακτικό κομμάτι. Να δούμε αν ενδείκνυται το μέρος για να οργανωθεί κάμπινγκ και τι μέτρα ασφαλείας πρέπει να ληφθούν για την πορεία τόσων μηχανών», εξηγεί.
Η ομάδα αισθάνεται την ανάγκη να προσφέρει κάτι καλό σε αυτούς τους ανθρώπους. «Οπως το σκεφτόμαστε, θα κρατήσει τρεις μέρες. Θα παίξουμε δύο βράδια Παρασκευή και Σάββατο και άλλη μία φορά στην αναχώρηση το μεσημέρι της Κυριακής. Θέλουμε να έχουμε ένα καλό υλικό για να παρουσιάσουμε, να παίξουμε κάτι μισή με μία ώρα και μετά να γίνει γλέντι». Η αλληλεγγύη είναι, άλλωστε, όπως εξηγεί το ισχυρότερο όπλο των ανθρώπων τις δύσκολες εποχές: «Εχω ένα εργαλείο στα χέρια μου, την μουσική, και προσπαθώ να το χρησιμοποιήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Από το να αποτελέσει κίνητρο για να μαζευτούν χρήματα για κοινωνικές δράσεις, όπως για την Ηριάννα ή για τις Σκουριές, μέχρι για να πάμε να κάνουμε παρέα σε κάποιους ανθρώπους που δεν μπορούν να μετακινηθούν. Στην ζωή δεν μπορούμε μόνο να παίρνουμε, πρέπει και να δίνουμε. Και η τέχνη είναι για όλους όσους την έχουν ανάγκη…».
ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΛΕΞΕΙΣ. Η ιδέα για το ιδιαίτερο ταξίδι γεννήθηκε με αφορμή ένα κείμενο που δημοσίευσε στο facebook η φίλη του Δημήτρη Μυστακίδη και συγγραφέας Πέλλα Σουλτάτου:
«Καφενείο σε ορεινό χωριό χειμώνα καιρό. Τακτικός θαμώνας ένας γέρος με μόνιμα δακρυσμένα μάτια. Καθόταν πάντα στην καρέκλα πλάι στην ξυλόσομπα. Πρώτα έφευγε αποχαιρετώντας βροντερά. Επειτα οι καληνύχτες έχαναν ήχο, ώσπου σίγησαν. Τέλος αναχωρούσε στα μουγκά και με το κεφάλι σκυφτό. Εκανε δυο - τρεις μέρες να φανεί. Αλλοι δεν τον αναζήτησαν, άλλοι αναρωτήθηκαν τι απέγινε, ένας πήγε και τον βρήκε, "όλα καλά γέρο με τα δακρυσμένα μάτια;". Τότε γύρισε πίσω με ένα τσεκούρι κι έκανε την καρέκλα του κομμάτια. Η ξυλόσομπα συνέχιζε να καίει τα κούτσουρα και να καπνίζει».
http://www.tanea.gr/news/greece/article/5513463/sthnoyn-glentia-se-ksexasmena-xwria/
...