Το τρίγωνο των Βερμούδων Αγράφων (και πέριξ)

[kordix]

Το ΣΚ που μας πέρασε με δύο φίλους, τον XLGeorge και τον Τίμο με το φρέσκο 390 adv κάναμε κάποια κομμάτια από τις διαδρομές του Τρόφυ 20, αλλά και κάποια άλλα που προέκυψαν λόγω Μέρφυ.

Το Σάββατο ξεκινήσαμε το χώμα κλασσικά από το δασικό χωριό Λιβαδάκι και ακολουθήσαμε την διαδρομή ως τα Μάρμαρα με κάποιες αλλαγές από τον Αθανάσιο Διάκο και μετά.

Το βουνό είναι πάντα απρόβλεπτο και εδώ είναι η μαγεία. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις ή τι καιρό θα κάνει, το τερέν ποτέ δεν είναι ίδιο και άλλα πολλά για τα οποία θα γράψω παρακάτω.

Την πρώτη στάση την κάναμε στην όμορφη Αρτοτίνα, να τονωθούμε λίγο και πράγματι ο καλοψημένος καφές της γιαγιάς και τα γλυκά του κουταλιού μας έδωσαν την απαιτούμενη ενέργεια να συνεχίσουμε.

Μέχρι εκεί το πήγαμε καλά το πράμα. Μόνο εκείνη η ρουφιάνα η κατηφόρα στα καραφλά πάνω από το δασικό χωριό μας ζόρισε ελαφρώς. Όμως την κατεβήκαμε.

Το 390 είχε την πρώτη στενή επαφή αλλά δεν έπαθε τίποτα και συνεχίσαμε κανονικά.

(Είχαμε και φορτωμένα τα μηχανάκια)...

Sent from my Mi A2 Lite using Tapatalk

 

[kordix]

Αυτή τη φορά πήγα με το 1150, έβγαλα τη πίσω σελα, φόρτωσα τα μπαγκάζια σκηνές κτλ μια χαρά και συνειδητοποίησα πόσο βλάκας είμαι που δεν το είχα ταξιδέψει χωμάτινα τόσο καιρό. Μου άρεσε και θα υπάρξει συνέχεια.

Πίσω στη βόλτα τώρα, το επόμενο κομμάτι ήταν το ανέβασμα στα Κοκκάλια. Εννοείται πως πήγαμε από το μονοπάτι και ο Τίμος που δεν είχε ξαναπεράσει έπαθε κομομπλόκο από την ομορφιά του τοπίου.
Να τονίσω πως για τον Τίμο ήταν η δεύτερη μόλις βόλτα στα χώματα και έπαθε σοκ. Έβγαλε και τις δύο μέρες μια χαρά με ΚΤΜ άκι και μάζεψε εμπειρία μπαμ μπαμ και με το καλημέρα.

Sent from my Mi A2 Lite using Tapatalk

 

[stefos]

Πόση διαφορά στο τοπίο από το Τρόφυ, ε; Τότε ήταν όλα πράσινα και τώρα κίτρινα. Αυτό που βλέπεις τις εποχές να αφήνουν τα σημάδια τους στο βουνό μου αρέσει πάρα πολύ.

 

[kordix]

Πόση διαφορά στο τοπίο από το Τρόφυ, ε; Τότε ήταν όλα πράσινα και τώρα κίτρινα. Αυτό που βλέπεις τις εποχές να αφήνουν τα σημάδια τους στο βουνό μου αρέσει πάρα πολύ.

Η μαγεία του βουνού ! Ποτέ δεν είναι το ίδιο.

Στα αλπικά είχε κιτρινίσει το χορτάρι αλλά πιο κάτω στα πράσινα, λίγο πριν την άσφαλτο που ανεβαίνει για Γραμμένη Οξιά είχε κρατήσει υγρασία. Από το καταφύγιο της Γραμμένης και μετά βρίσκαμε και λασπολακούβες, ωραίο κομμάτι και αυτό.

 

[kordix]

-

Οι εντυπωσιακές οξύκορφες κορυφές των Βαρδουσίων στο βάθος. Έχει κάτι συννεφάκια ε?

Sent from my Mi A2 Lite using Tapatalk

 

[kordix]

Στην Αρτοτίνα κάναμε ένα διάλειμμα.

Μετά μπήκαμε χώμα προς Αθανασιο Διάκο, το οποίο πέρασα 2 φορές στο Τρόφυ αλλά ειλικρινά το χάρηκα σα να είχα να το δω χρόνια.
Είχαμε σκεφτεί μεταξύ άλλων να στήσουμε σκηνές στον Προφήτη Ηλία πανω απο το χωριό αλλά ο Μέρφυ είχε άλλα σχέδια.

Μέσα σε 10 λεπτά σκοτείνιασε και άρχισε να βρέχει καλά. Είμασταν λίγο πριν τα καταφύγια και όπως καταλαβαίνετε όχι μόνο δεν στήσαμε σκηνές αλλά γκαζωσαμε να προλάβουμε να κατέβουμε πιο χαμηλά. Λόγω καιρού συνεχίσαμε για Μάρμαρα που είχα πληροφορίες για καλή ταβέρνα.

Πριν την διασταύρωση με Δάφνη ρίξαμε μια ματιά προς τα πίσω και όντως είχαν ανοίξει οι ουρανοί. Γλυτώσαμε την καταιγίδα στο παραπέντε.

Sent from my Mi A2 Lite using Tapatalk

 

[kordix]

Επειδή είχε περάσει η ώρα, η παρέα αποφάσισε για διαμονή στα Μάρμαρα. Μετά από μερικά πάνω - κάτω, πέρα - δώθε προς αναζήτηση χώρου κατασκήνωσης επιλέξαμε το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη στα 1200 μέτρα υψόμετρο, το οποίο είναι 4-5 km έξω από το χωριό αλλά ο δρόμος είναι στρωμένος με χαλίκι και ήθελε προσοχή και σήκωνε πολύ σκόνη. Από εκεί έχει πολύ ωραία θεα, υπάρχει πηγή που όμως δεν είχε νερό και καθαρό γρασίδι για άνετο ύπνο.

Λίγο πιο πάνω έχει αλλά 2 σημεία για κατασκήνωση θα τα γράψω στο αντίστοιχο νήμα.

Αν και περίμενα πως θα το δαγκώσουμε τελικά κοιμηθήκαμε με φανελάκι και σώβρακο.

Στο χωριό υπάρχουν 2 ταβέρνες, εμείς φαγαμε στην Αγκωνή. Έχω συνάδελφο που είναι από τα Μάρμαρα και μας έστειλε συστημένους. Τα παιδιά εκεί είναι ευγενικά και φιλόξενα και το βράδυ κύλισε όμορφα, ένα άψογο τελείωμα μιας δυνατής χωματαδας.

Στον εμφύλιο, στα βουνά της περιοχής έγινε ο κακος χαμός. Υπάρχουν διάφορα μνημεία και από τις δύο πλευρές. Αυτό της φωτογραφίας ήταν λίγο πιο πάνω από το εκκλησάκι.

Sent from my Mi A2 Lite using Tapatalk

 

[kordix]

Προσοχή μας είπαν οι ντόπιοι πως στα γύρω βουνά υπάρχουν πολλοί λύκοι οι οποίοι είναι επιθετικοί, ορμάνε και τρώνε σκυλιά. Έμαθα απο τον συνάδελφο σήμερα πως πέρσι τον χειμώνα έφαγαν μια γιαγιά από το χωριό Αργύρια. Την βρήκαν μηνες μετά, όταν έλιωσαν τα χιόνια.

Εμείς όμως είχαμε τον Τίμο και το ροχαλητό του οπότε κοιμηθήκαμε ήσυχοι (και με ωτοασπίδες).

 

[kordix]

Την επόμενη μέρα τραβήξαμε ως το Γαρδίκι και μετά κατηφορίσαμε προς τα κάτω με σκοπό να ανέβουμε στα Άγραφα.


Λίγο η ζέστη (κυριολεκτικά), λίγο τα λόγια του παπά, λίγο το gps του Γιώργου που έκανε τα δικά του μας ζόρισαν λίγο και χαθήκαμε.

Την λύση έδωσε ένα τηλ στον Καπετάν Γιάννη, να ναι καλά. Τελικά τραβήξαμε ασφάλτινα ως τα Φουρνά (ωραία διαδρομή) και μετά βρήκαμε το κατέβασμα στον Ταυρωπό ποταμό από την Νεράϊδα.


Κατεβήκαμε στο ποτάμι και περασαμε απέναντι εύκολα και οι τρεις αφού η στάθμη ήταν χαμηλή σχετικά.


Ήμουν σίγουρος πως ήταν το σημείο που είχαμε περάσει στο Τρόφυ.

Sent from my Mi A2 Lite using Tapatalk

 

[kordix]

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ! ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΕΟ! :fun

(Σήμερα που κοίταξα χάρτες κατάλαβα πως περάσαμε από αλλού το ποτάμι).

Και εδώ ξεκίνησε μια μικρή περιπέτεια. Είχα πει στα παιδιά πως είχε ένα δρόμο χωρίς διασταυρώσεις, με ωραίο χώμα και χωρίς πολλές κλίσεις.

Εκεί που περάσαμε είχε ένα δρόμο με διακλαδώσεις, πέτρα, σαθρή πέτρα, πολύ πέτρα, ανηφόρες, πεσμένα βράχια και ψιπαρατημένο. Πήγαμε 2 - 3 φορές πάνω κάτω. Τι χωμάτινο σχολείο κτλ εδώ να δεις εκπαίδευση. Ή θα βγεις ή αλλιώς θα κάτσεις εκεί ή θα γυρίσεις ανάποδα Καρπενήσι.

Εν το μεταξύ είχα φάει σκάλωμα αφού πέρασα από εκεί πριν 1 μήνα και κάτι και δεν μπορούσα να βγάλω άκρη. Τελικά ανεβήκαμε ένα δρόμο σα μονοπάτι που στην αρχή ήταν ότι χειρότερο για μεγάλα ον οφ και μάλιστα φορτωμένα. Είχε βράχους, κατολισθήσεις, λάσπη, θάμνους που δεν έβλεπες, στένευε και προχωρούσαμε χωρίς να ξέρουμε τι γίνεται. Η ώρα είχε πάει 6 και είμασταν χαμένοι στα Άγραφα.

Δεν ξέρω αν οι άλλοι προσευχήθηκαν αλλά φαίνεται πως η δικιά μου έπιασε και όχι μόνο βγήκαμε ψηλά στο τριεθνές πριν την Νιάλα, αλλά οδηγήσαμε σε μια ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ διαδρομή που ανεβαίνει προς το χωριό Καμάρια.

Φωτογραφία έβγαλα μόνο ψηλά όταν βγήκαμε σε κεντρικό δρόμο. Νομίζω πως έβγαλε μερικές ο Τίμος.

Sent from my Mi A2 Lite using Tapatalk

 

[Πέτρος]

και εμένα με ταλαιπώρησε "εκείνη η ρουφιάνα η κατηφόρα στα καραφλά πάνω από το δασικό χωριό"
το πρωί που την κατέβηκα όλα μια χαρά
αλλά το απόγευμα στην επιστροφή που πήγα να την ανέβω (χωρίς φόρα) πήρα κάτι ξεγυρισμένες κουτρουβάλες :he

 

[kordix]

Όταν μαζευτήκαμε στο τριεθνές κοιταχτήκαμε και οι 3 και γελάσαμε με την μίνι περιπέτεια.

Από εκεί κατηφορίσαμε προς Καστανιά όπου μας φάνηκαν οι φλαταδούρες σαν την autostrada. O Γιώργος πήγε στα μέρη του αλλά πρώτα μας έβγαλε στο νέο κομμάτι εθνικού δρόμου Ε65 που δύσκολα θα το βρίσκαμε για να κερδίσουμε λίγο χρόνο γιατί είχε πάει 8+ η ώρα.

Μετά τον Δομοκό και ως την Μάνδρα γυρίσαμε από την παλιά για να έχουμε δροσουλα στα βουνά και όντως ήταν ωραία η νυχτερινή επιστροφή. Μπήκα σπίτι 12.30 το βράδυ, κατασκονισμένος, λασπωμένος, βρωμερός και ψόφιος αλλά με εκείνο το ηλίθιο χαμόγελο της καλής χωμάτινης βόλτας ( και του sex).

 

[Aldebaran]

Χωμάτινη χωρίς πιπέρι θεωρείται ασφάλτινη χαχαχα...

Πάντως εκείνο το κατηφορικό στο Πικροβούνι (τα καραφλά στην έναρξη της πρώτης μέρας) θυμάμαι δεν είχε ταλαιπωρήσει ιδιαίτερα τα μηχανάκια του τρόφυ.....βέβαια μετά από 1μιση μήνα που μπορεί να το έχουν σκάψει τίποτα 4χ4 ή μηχανάκια, σίγουρα θα αποτελεί πρόκληση, ιδιαίτερα με βαρύ μηχανάκι.

Εύγε στην παρέα για τον άθλο, εύγε και στο παλικάρι με το 390, όπου ένα ζευγάρι ακτινωτοί τροχοί σίγουρα είναι πιο καλή επιλογή γι αυτού του είδους τις διαδρομές.

 

[kordix]

Και έτσι ήρθε η στιγμή να κολλήσω και γω στην μπουμπού - Βίρνα ή Βίργι, ένα από τα αυτοκόλλητα που είχαν περισσέψει στο Τρόφυ και μου είχε δώσει ο Κώστας gsmaniac.

Nομιζω πως μετά από αυτή τη βόλτα της αξίζει να το έχει πανω, με δόξα και τιμή και ας βέλαξε λίγο σα γελάδι σε κάποια κομμάτια.

Όμως μια χαρά με έβγαλε παντού και είχε την πλάκα του να ανοίγεις την 3η και να ακούς το μπρουμμμμμ. Είναι ένας
υπέροχος ταξιδευτής παντός τερέν και ας είναι 260+ κιλά γεμάτο, αφού με ένα μαγικό τρόπο τα κρύβει.

Να είμαστε καλά να βολτάρουμε, υγεία σε όλους και καλές διακοπές να έχουμε.

Sent from my Mi A2 Lite using Tapatalk

 

[kordix]

Χωμάτινη χωρίς πιπέρι θεωρείται ασφάλτινη χαχαχα...

Πάντως εκείνο το κατηφορικό στο Πικροβούνι (τα καραφλά στην έναρξη της πρώτης μέρας) θυμάμαι δεν είχε ταλαιπωρήσει ιδιαίτερα τα μηχανάκια του τρόφυ.....βέβαια μετά από 1μιση μήνα που μπορεί να το έχουν σκάψει τίποτα 4χ4 ή μηχανάκια, σίγουρα θα αποτελεί πρόκληση, ιδιαίτερα με βαρύ μηχανάκι.

Εύγε στην παρέα για τον άθλο, εύγε και στο παλικάρι με το 390, όπου ένα ζευγάρι ακτινωτοί τροχοί σίγουρα είναι πιο καλή επιλογή γι αυτού του είδους τις διαδρομές.

Κάπτεν είχε κάνει λούκια στα οποία ψηλά είχε και σαθρή πέτρα. Δεν ήταν προβλημα η κλίση αλλά το σαθρο του θέματος. Ίσως ήταν καλύτερα να κατεβαίναμε χύμα την πλαγιά από το χορτάρι.


(Την αλλη κατηφόρα στα Κοκκάλια την περάσαμε αέρα.)

 

[XR Maniac]

Και έτσι ήρθε η στιγμή να κολλήσω και γω στην μπουμπού - Βίρνα ή Βίργι, ένα από τα αυτοκόλλητα που είχαν περισσέψει στο Τρόφυ και μου είχε δώσει ο Κώστας gsmaniac.

Nομιζω πως μετά από αυτή τη βόλτα της αξίζει να το έχει πανω, με δόξα και τιμή και ας βέλαξε λίγο σα γελάδι σε κάποια κομμάτια.

Όμως μια χαρά με έβγαλε παντού και είχε την πλάκα του να ανοίγεις την 3η και να ακούς το μπρουμμμμμ. Είναι ένας
υπέροχος ταξιδευτής παντός τερέν και ας είναι 260+ κιλά γεμάτο, αφού με ένα μαγικό τρόπο τα κρύβει.

Να είμαστε καλά να βολτάρουμε, υγεία σε όλους και καλές διακοπές να έχουμε.

Sent from my Mi A2 Lite using Tapatalk

Τι... Μονο αυτά?
Νομίζω ότι της αξίζει μια καλύτερη ανάλυση-περιγραφή.
Μολογα...γιατι τα λέω χρόνια και δεν πιστευουν

Η δική σου γνωμη με το μαστοδοντο στα χώματα, για μένα μετράει πολύ και το ξέρεις.

 

[nomad]

Επειδή είχε περάσει η ώρα, η παρέα αποφάσισε για διαμονή στα Μάρμαρα. Μετά από μερικά πάνω - κάτω, πέρα - δώθε προς αναζήτηση χώρου κατασκήνωσης επιλέξαμε το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη στα 1200 μέτρα υψόμετρο, το οποίο είναι 4-5 km έξω από το χωριό αλλά ο δρόμος είναι στρωμένος με χαλίκι και ήθελε προσοχή και σήκωνε πολύ σκόνη. Από εκεί έχει πολύ ωραία θεα, υπάρχει πηγή που όμως δεν είχε νερό και καθαρό γρασίδι για άνετο ύπνο.

Λίγο πιο πάνω έχει αλλά 2 σημεία για κατασκήνωση θα τα γράψω στο αντίστοιχο νήμα.

Αν και περίμενα πως θα το δαγκώσουμε τελικά κοιμηθήκαμε με φανελάκι και σώβρακο.

Στο χωριό υπάρχουν 2 ταβέρνες, εμείς φαγαμε στην Αγκωνή. Έχω συνάδελφο που είναι από τα Μάρμαρα και μας έστειλε συστημένους. Τα παιδιά εκεί είναι ευγενικά και φιλόξενα και το βράδυ κύλισε όμορφα, ένα άψογο τελείωμα μιας δυνατής χωματαδας.

Στον εμφύλιο, στα βουνά της περιοχής έγινε ο κακος χαμός. Υπάρχουν διάφορα μνημεία και από τις δύο πλευρές. Αυτό της φωτογραφίας ήταν λίγο πιο πάνω από το εκκλησάκι.

Sent from my Mi A2 Lite using Tapatalk

Μπράβο για την πολύ ωραία διαδρομή. Ένα κρίσιμο σχόλιο όμως. Θα σας βοηθήσει εάν ξαναπάτε

σωβρακοφανελα - Google Zoeken

 

[Aldebaran]

Μπράβο για την πολύ ωραία διαδρομή. Ένα κρίσιμο σχόλιο όμως. Θα σας βοηθήσει εάν ξαναπάτε

σωβρακοφανελα - Google Zoeken

Βάρδα μη σε πιάσει χέσιμο..

 

[George_M.]

Εξαιρετική βόλτα κ παρέα μάχημη!
(η Αγκωνη στα Μάρμαρα με τον κυρ Κώστα είναι σιγουρακι δυνατο).

 

[kordix]

Μπράβο για την πολύ ωραία διαδρομή. Ένα κρίσιμο σχόλιο όμως. Θα σας βοηθήσει εάν ξαναπάτε

σωβρακοφανελα - Google Zoeken

Εμείς σε ευχαριστούμε για τις διαδρομές που κάναμε στο Τρόφυ, στα είπα και από κοντά στην Ανατολή. Είχα κάνει αρκετά κομμάτια στο παρελθόν αλλά μεμονωμένα και ψάχνοντας.

Οι διαδρομές και των 2 ημερών ήταν καλοσχεδιασμένες, με ωραία ροή και εναλλαγές, με πολύό όμορφη φύση και όπως βλέπεις εμπνέει ακόμα κόσμο να ανέβει στο βουνό να βολτάρει.