Μετα τα οξυγόνα του βουνου κατηφορησαμε για το μερος για το οποιο εγινε το ταξιδι αρχικα.Βεβαια το μερος δεν ηταν ο αυτοσκοπος γιατι όπως λεμε ''δεν είναι ο προορισμος αλλα το ταξιδι'' το οποιο μας οδηγει στις εμπειριες μας με οποιο μεσο κι αν ταξιδεύουμε.Ετσι κι εμεις ειπαμε παμε στο Garmish...Η επαρχια στην Αυστρια είναι μοναδικη και η υπεθρος γεματη αρωματα και χρωματα.Τα χωρια τους και οι κομωπολεις τους,τα σπιτια με τις αυλες και τα παρτερια τους παντα στολισμένα με πολυχρωμα λουλούδια,δεν ξερω γιαυτους αλλα εμας μας εδιναν μια αισθηση ευφοριας και ευχαριστηση στη διαδρομή.Bεβαια το ολο σκηνικο στο Garmish είναι θεμα μαρκετιν,αλλα προσωπικα το να κατσω στην κεντρικη πλατεια να πιω ένα καφε και να ακουω απ'ολες τις κατευθύνσεις σχεδόν ακατάπαυστα τον ηχο του μποξερ ,αφου από παντου εσκαγαν μυτη μηχανες BMW από κάθε μεση και ακρη της Ευρώπης,και όχι μονο,καθως και το ολο πανυγυρι μεσα στο χωρο της συγκεντρώσεις, με ολο αυτό το κοσμο να σουλατσαρε,τα events και τα περιπτερα κάθε εταιριας,εμενα αυτό το πανηγυρι προσωπικα μου αρεσε!Δεν ξερω αν θα ξαναπαω στα κοντα η αν θα μπορεσω,αλλα το προτείνω ανεπιφύλακτα σε οποιον δεν το εχει ζησει.