Τριήμερο στη Βόρεια Ταϊλάνδη

[estebahn]

Συνεχίζω προς τα πίσω όταν μια πινακίδα με το πρόσωπο του βασιλιά με τραβάει να παρεκκλίνω προς ένα δρομάκι. Τι να ‘ ναι εδώ;

Φαίνεται πώς δεν περνάει κόσμος συχνά από εδώ, η άσφαλτος είναι σπασμένη και καλυμμένη με φύλλα. Αλλά υπάρχουν τα ψηλότερα μπαμπού που έχω ποτέ μου δει. Δεν χωράνε καν στο πλάνο, ίσως οι κολώνες δίνουν μια ιδέα για το ύψος τους, θα έλεγα πολύ πάνω από δεκαπέντε μέτρα.

Από περιέργεια ακολουθώ το δρομάκι, καταλήγω σε κάτι σαν βοτανικό κήπο; Όρκο δεν παίρνω, είναι ένα απρόσμενα περιποιημένο μέρος στη μέση του πουθενά με κάτι φαντάρους για κάποιο λόγο. Και κάποια πολύ περήφανα προβατάκια.

 

[snpl]

Πολύ όμορφο το σπήλαιο!

 

[doctoras]

ωωω ρε φίλε ταξιδάρα! τοπιάρες! φωτογραφιάρες! (ποτάνα dslr ποτε θα σε παρω)
πολύ ομορφο μηχανάκι γράφει τέλοια πάνω στο τροπικό τοπίο αλλά και στο φακό την dslr που απεικονίζει όπως θα έπρεπε.
Πως βρήκες τόσο χρόνο και τράβηξες τόσες πολλές φωτό εννοώ το σταμάτα-βγάλε κράνος-τράβα-βάλε κράνος-φύγε..!

επίσης τι γαμάτη μπροστινή μάσκα το crf300l συγκριτικά με αυτή την συντηρητική αισθητικά που εισάγεται στην ευρώπη..!
Το μηχανάκι με look SM είναι έρωτας(το τέλω χτές)

να σαι καλά να μας δίνεις εικόνες απο την μακρινή σε όλα απο εμάς απω-ανατολή
και στα επόμενα

 

[estebahn]

Πολύ όμορφο το σπήλαιο!

Ήταν υπερεντυπωσιακό, κυρίως από το γεγονός ότι είχε παντού σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Δυστυχώς οι φωτό είναι meh, τις χαζεύω και δεν δείχνουν... αυτό που έβλεπα.
(Επόμενος στόχος οι σπηλιές Saint Leonard στο Βαλέ, 'κοντά' σου)

ωωω ρε φίλε ταξιδάρα! τοπιάρες! φωτογραφιάρες! (ποτάνα dslr ποτε θα σε παρω)
πολύ ομορφο μηχανάκι γράφει τέλοια πάνω στο τροπικό τοπίο αλλά και στο φακό την dslr που απεικονίζει όπως θα έπρεπε.
Πως βρήκες τόσο χρόνο και τράβηξες τόσες πολλές φωτό εννοώ το σταμάτα-βγάλε κράνος-τράβα-βάλε κράνος-φύγε..!

επίσης τι γαμάτη μπροστινή μάσκα το crf300l συγκριτικά με αυτή την συντηρητική αισθητικά που εισάγεται στην ευρώπη..!
Το μηχανάκι με look SM είναι έρωτας(το τέλω χτές)

να σαι καλά να μας δίνεις εικόνες απο την μακρινή σε όλα απο εμάς απω-ανατολή
και στα επόμενα

Σ' ευχαριστώ πολύ!
Οι φωτό να ξέρεις δεν είναι με καμία DSLR του χιλιάρικου, αλλά με μια bridge Sony HX400V των 200€. Έχει αδυναμίες σαν κάμερα, αλλά κατά κανόνα είναι καλύτερη του Xiaomi μου
Πολλές από τις φωτό τις έβγαλα χωρίς καν να ξεκαβαλήσω, βγάζοντας μόνο το ένα γάντι. Αλλά με τις εκεί ζέστες / υγρασία και αυτό ζορίζει από ένα σημείο και μετά.
Από άποψη χρόνου που ρωτάς, τα καλά του να ταξιδεύεις μόνος, είχα όλο το χρόνο να κάνω τα πάντα με ό,τι ρυθμό ήθελα

 

[estebahn]

Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω, συνεχώς μέσα σε πυκνή ζούγκλα και καλλιέργειες ρυζιού.

Κατάλυμα δεν βρίσκεις εύκολα στη μέση του πουθενά, μέσω booking έστω, οπότε ο δρόμος μου με βγάζει στην πρωτεύουσα της επαρχίας, την Mae Hong Son, που μάλλον κωμόπολη την λες.

Το συννεφιασμένο αυτό σούρουπο δεν βλέπω ιδιαίτερη ζωή, εντοπίζω όμως έναν λόφο, την τοπική ακρόπολη και ανηφορίζω να χαζέψω την θέα.

Ο ήλιος κρύβεται πίσω από τα σύννεφα και οι λόφοι παίρνουν… 50 shades of green, μια εικόνα που νομίζω είναι τυπική Ταϋλάνδης.

Δύο λευκές παγόδες δεσπόζουν στο λόφο, εκατοντάδες μικρά καμπανάκια χτυπούν με το αεράκι συνθέτοντας μια εικόνα πολύ ασιατική. Γαλήνια εικόνα.

Η μικρή πόλη φαίνεται κάτω, ένας αεροδιάδρομος, μια λιμνούλα και αυτό είναι όλο.

 

[estebahn]

Πάω προς το δωμάτιο, μια πιτσιρίκα που δεν μιλάει αγγλικά θυμάται ότι δεν έχει σφουγγαρίσει, με αφήνει να περιμένω έξω από το σπίτι της ώσπου να συγυρίσει.

Τι θα ήθελε περισσότερο να είναι Triumph οέο, το κίτρινο wanna be café racer ή το μαύρο σουτιέν στο φόντο;

Με τα πολλά έτοιμο το δωμάτιο, τα χρώματα είναι μαγεία με τον ήλιο να χάνεται πίσω από τον λόφο που εξερευνούσα προηγουμένως.

Με τα πόδια πάω ως το κέντρο, μια αγέλη αδέσποτα σκυλιά μου κρατάει παρέα γαβγίζοντας ενώ περπατάμε κάτι απόμερα στενάκια.

Γύρω από τη λιμνούλα που αγνάντεψα πριν συναντιούνται ντόπιοι, μερικοί παίζουν μουσική. Πάντοτε φορώντας όλοι ανεξαιρέτως μάσκες.

 

[estebahn]

Θα μπορούσε κάποιος να πει πώς άπαξ και δεις έναν βουδιστικό ναό, παύουν να σου κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση, αλλά διαφωνώ: τα χρώματα, οι μορφές, οι όγκοι, είναι το κάτι άλλο.

Αφήνω πίσω την λιμνούλα, περπατάω κανένα μισάωρο άσκοπα στα δρομάκια μέχρι να βρω κάπου να φάω. Εδώ δεν παίζουν tuktuk ή ταξί μέσω app στο κινητό, οπότε με τα πόδια ξαναά πίσω στο δωμάτιο. Με μια στάση για παγωμένη μπύρα Chiang στο ενδιάμεσο.

 

[estebahn]

Ημέρα 3η, 30/05/22
Mae Hong Son – Huay Pu Keng – Wat mae Nachon – Chiang Mai, 308km

H οροφή του δωματίου είναι τσίγκινη και πτηνά περπατάνε εκεί πάνω από τις 5, οπότε το εγερτήριο είναι πολύ νωρίς. Συμμαζεύω την πραμάτεια και φύγαμε.

Δευτέρα σήμερα και οι δρόμοι είναι κατακλυσμένοι από κόσμο που πάει στα χωράφια για δουλειά. Παπιά δικάβαλο με τις αξίνες στον ώμο ή στην ποδιά περασμένες. Τα χρυσαφί κτήρια αν κατάλαβα καλά είναι στάσεις λεωφορείων.

Και πάντα άπαντες υπό την σκοπιά του Βασιλέως.

Με διάφορες ενδυμασίες.

 

[estebahn]

Όπως σαφέστατα υποδεικνύει η πινακίδα, η κατεύθυνση είναι δεξιά.

Μπαίνω σε… τριτεύον δίκτυο. Άμα γίνει καμία στραβή, δεν θα με βρούνε ποτέ.

Και ώρα και για λίγο χώμα καθώς ξεμακραίνω ακόμη περισσότερο από τον πολιτισμό.

Προορισμός μου, ο παρακάτω οικισμός:

Γέφυρα δεν υπάρχει για να περάσεις απέναντι, κάθεσαι απλά στην όχθη μέχρι να σηκωθεί βαριεστημένα κανένας βαρκάρης από την άλλη όχθη για να σε περάσει με την θαλαμηγό.

Κάτι μου λέει ότι αυτό το μοτέρ μάλλον ήταν αυτοκινητάδικο κάποτε;

Το CRF με το χτυπητό κόκκινο διακρίνεται δίπλα στο υπόστεγο καθώς έχουμε πια περάσει απέναντι.

Ναι, τα περισσότερα συμπράγκαλα τα έχω αφήσει πάνω στη μοτοσυκλέτα. Είναι εντυπωσιακή η ασφάλεια σε αυτή τη χώρα, στο εργοστάσιο χιλιάδες εργάτες αφήνουν τα κράνη τους στο τιμόνι και δεν τα πειράζει ποτέ κανείς. Επίσης αφήνουν το τιμόνι ξεκλείδωτο σε περίπτωση που θέλει κανείς να μετακινήσει το μηχανάκι τους για να ξεπαρκάρει πιο άνετα το δικό του. Νομίζω στην Ελλάδα δεν είναι το ίδιο σώφρον να κάνεις κάτι αντίστοιχο!

 

[estebahn]

Μα καλά, τι ήρθα να κάνω σε ετούτο το μέρος πρωί πρωί; Πρόκειται για ένα χωριό όπου μένει μια φυλή προσφύγων από την Μιανμάρ. Τι ιδιαίτερο έχουν; Όπως και σε κάποιες φυλές της Αφρικής, οι γυναίκες περνούν μεταλλικά δακτυλίδια στο λαιμό τους για να τον επιμηκύνουν.

Να ‘μαι λοιπόν περπατώντας το κεντρικό καλντερίμι, why did the chicken cross the road?

Και ο πιο πλουμιστός κόκορας που έχω δει.

Ο οικισμός χρηματοδοτείται έντονα από ΜΚΟ. Το τεχνητό του θέματος αντανακλάται στα σουβενιράδικα.

Ωστόσο, στο αντίκρισμα αυτών των ανθρώπων δεν μπορείς παρά να εντυπωσιαστείς.

 

[estebahn]

Και μια επεξήγηση για την τεχνική επιμήκυνσης. Δουλεύει μόνο για λαιμό αυτό το σύστημα, μην ρωτάτε για αλλού!

Κρεμασμένες κερήθρες για κάποιο λόγο.

Και αγαλματίδια για τα πνεύματα.

Βρωμιά μπόλικη θα έλεγα.

Κάπου στο βάθος ακούγονται ψαλμωδίες από θρησκευτική τελετή.

Πέραν του κεντρικού δρόμου, οι υπόλοιποι είναι χώμα. Φαντάζομαι σύντομα που ξεκινάει η περίοδος των βροχών, η λάσπη θα πηγαίνει γόνα.

Όπως και να έχει, ζορίζομαι να συνειδητοποιήσω το ΠΟΥ είμαι. Θέλω να πιστεύω ότι έχω ταξιδέψει αρκετά με μοτοσυκλέτα στην Ευρώπη, από το Nordkapp ως τα Highlands, αλλά οι εικόνες που βλέπω εδώ δεν έχουν προηγούμενο.

 

[estebahn]

Σαν τα κατηχητικά του Αγρινίου, με το ποδόσφαιρο χρησιμοποιείται ως δέλεαρ από τις Χριστιανικές Εκκλησίες (πού βρέθηκε εδώ; ) για τα πιτσιρίκια.

Ένα παιδάκι κάνει μόνο του ποδήλατο σ’ ένα γήπεδο βόλεϊ με τις διάφορες σημαίες στο φόντο, εντελώς σουρεάλ. Η εξωτερική χρηματοδότηση που λέγαμε.

Και μαθητούδια με στολές προσέρχονται για μάθημα.

Καμία σχέση οι τεχνητές αυτές εικόνες με το πού μένουν.

 

[estebahn]

Από την άλλη βέβαια, είναι εντυπωσιακή η προσπάθεια που γίνεται στην χώρα για εκπαίδευση. Και στο τελευταίο χωριουδάκι πετυχαίνω μεγάλα σχολεία. Θα μου πεις, δημογραφικό και αστυφιλία είναι ίσως άγνωστες λέξεις εδώ κάτω. Και συναναστρεφόμενος μηχανικούς και τεχνίτες στη δουλειά, έχω ίσως πολύ λανθασμένη εικόνα για το μέσο μορφωτικό επίπεδο της χώρας.

Δεν παύει να με εντυπωσιάζει η άνιση σύγκριση με την ερημωμένη ύπαιθρο της Ευρυτανίας. Και να πεις ρε γαμώτο ότι αυτή η εγκατάλειψη έφερε καμιά εκβιομηχανοποίηση; Την περασμένη εβδομάδα πέρασα έξω από το εργοστάσιο της Triumph στην Bangkok, στην Ελλάδα δυστυχώς μέχρι ideal φτάσαμε στη συναρμολόγηση δικύκλων!

 

[estebahn]

Ξαναβγαίνω στον κεντρικό, μια νεαρή υφαίνει πολύχρωμα υφάσματα. Είμαι πολύύύ μακριά από την Ευρώπη. Το πιο εξωτικό 'κλικ' που έχω κάνει ποτέ.

Η λιγότερο… λυγερόκορμη χωριανή της μεταφέρει βάρη με έναν τρόπο που δεν ακολουθούμε στη Δύση, τα κρεμά από το κούτελο.

Προς στιγμή νομίζω ότι ο Στάθης Ψάλτης πέρασε από εδώ.

Ο βαρκάρης του λασπώδους Αχέροντα.

 

[snpl]

Όπως σαφέστατα υποδεικνύει η πινακίδα, η κατεύθυνση είναι δεξιά.

Είναι πάντως εντυπωσιακό ότι παρόλο που η Ταϊλάνδη δεν ήταν μέρος της Γαλλικής Ινδοκίνας υπάρχουν Γαλλικές επιρροές...
Η επιγραφή στην ταμπέλα λέει "Γήπεδο Πετάνκ" (petanque court)

 

[boxer]

Από άποψη χρόνου που ρωτάς, τα καλά του να ταξιδεύεις μόνος, είχα όλο το χρόνο να κάνω τα πάντα με ό,τι ρυθμό ήθελα

Έτσι ακριβώς!!!

 

[estebahn]

Είναι πάντως εντυπωσιακό ότι παρόλο που η Ταϊλάνδη δεν ήταν μέρος της Γαλλικής Ινδοκίνας υπάρχουν Γαλλικές επιρροές...
Η επιγραφή στην ταμπέλα λέει "Γήπεδο Πετάνκ" (petanque court)

Έχω ώρα που αναρωτιέμαι αν κάνεις πλάκα. Τόση που δεν δικαιολογεί το ότι δεν άνοιξα google Lens
Αν όντως το λέει αυτό, οποία σύμπτωση που ένας κάτοικος Γαλλίας εντόπισε petanque δυο ηπείρους μακριά

 

[estebahn]

Συνεχίζω την πορεία μου ανάμεσα στα καταπράσινα βουνά. Οκ, απέχει κάποια (όχι πολλά η αλήθεα είναι) χιλιόμετρα, αλλά σκέφτομαι το Βιετνάμ. Σε μέρη παρόμοια με τούτα, πώς να μην είναι αδύνατο να πολεμήσεις ντόπιους μαχητές που ξέρουν τις πλαγιές σαν την παλάμη τους;

Πάντα με σκαλώνει η πινακίδα αυτής της μοτοσυκλέτας!

Πάγκος για πωλήσεις μπροστά από το σπίτι και πατέντα συλλογής νερού

Ξανά στο κυρίως οδικό δίκτυο, στάση σ’ ένα πολύ γλυκό καφέ για freddo, με θέα αλλιώτικη από τα Mikel.

 

[estebahn]

To καφεδάκι μου δίνει δυνάμεις, αλλά το GPS μου δείχνει ότι έχω πάρα πολύ δρόμο μπροστά μου χρονικά και ας έχω ξεκινήσει πολύ νωρίς. Μπαίνω στη διαδρομή 1263, η οποία θυμίζει παρατημένο γιδόστρατο στην Ευρυτανία. Δυόμιση μέρες τώρα, οι δρόμοι θα έβγαιναν (όχι διασκεδαστικά, αλλά θα έβγαιναν) ακόμη και με μοτοσυκλέτα με πολύ μικρή διαδρομή αναρτήσεων. Όχι ο 1263 όμως. Το οδόστρωμα είναι κατσαρό, πολλά χώματα στις εξόδους των στροφών, χασίματα, γενικά δεν έχει πλάκα και δεν μπορείς και να πιέσεις ιδιαίτερα.

Επίσης, στο κομμάτι της θέας είναι αλλιώτικα, οι πλαγιές είναι αποψιλωμένες για να δημιουργηθεί χώρος για φυτείες. Α, και φυσικά, καλώδια.

Υπάρχουν σημεία κάπως πιο πράσινα, σημεία που έχουν ήδη καλλιεργηθεί…

…αλλά κατά τόπους ένα άχαρο σκηνικό, μια έρημος.

Αποφασίζω να βγάλω το βαρετό αυτό κομμάτι απνευστί με το ξεμούδιασμα να γίνεται… εν κινήσει. Να ‘ναι καλά τα φαρδιά μαρσπιέ που σου επιτρέπουν να στέκεσαι όρθιος, μα καλά στα street γιατί δεν έχουμε τέτοια;

 

[estebahn]

Ακολουθεί ένα από τα καλύτερα πιστάκια που έχω κάνει ποτέ, μια διαολεμένη ανάβαση με καλή άσφαλτο και χωμένο κάτω από την σκιά των δέντρων. Ξέρετε αυτό το συναίσθημα που είσαι πχ σε μια ανοικτή διαδρομή και λες ‘αχ και να είχα ένα τετρακύλινδρο τώρα να στροφάρω στη στρατόσφαιρα’; Ή που είσαι με το μαστόδοντο πηγμένος στο μποτιλιάρισμα και λες ‘αχ να είχα έναν πάπιο τώρα να εξαφανιζόμουνα’; Έ, στην προκειμένη περίπτωση, ήταν μια από τις φορές που είχα ακριβώς την κατάλληλη μοτοσυκλέτα για τη διαδρομή: Το CRFακι χορεύει υπέροχα από στροφή σε στροφή, το μοτεράκι γεμίζει ταχύτητες εδώ και εκεί και επίσης είναι απρόσμενα εύκολο το παιχνίδι με το πίσω φρένο και την ουρά. Λυσσάω εκεί μέσα, αυτό σημαίνει ότι φωτό δεν βγάζω.

Αμέσως μετά, σπασμένος τσιμεντόδρομος με κατολισθήσεις μου κόβει το τέμπο, πιάνουν και δυό μπόρες, οπότε χαβαλές φινίτο. Φωτό μόνο για τη συνάντηση Έδεσσας με Ηλεία, θερμοκήπια και καταρράκτες.