Τσάι στη Σαχάρα
- Thread starter ktasos
- Ημερομηνία δημιουργίας
Η ιδέα
Πάντα σε κάθε επιστροφή μου από κάποιο ταξίδι αρχίζει ο σχεδιασμός του επόμενου.
Έτσι καθώς επέστρεφα από Σκωτία επηρεασμένος και λίγο από τον φίλο Αντώνη (moby), το αποφάσισα.
Όμως υπήρχε ένα δίλημμα. Να πάω έτσι, ή αλλιώς; Έτσι ή αλλιώς;
(εννοώ: έτσι όπως πάνε πολλοί, ή αλλιώς όπως το φαντάζομαι
Με έτρωγε κάθε μέρα. Βρέθηκε η λύση. Τηλέφωνο τον δάσκαλο.
Νίκο θέλω να πάω Μαρόκο, αλλά ξέρεις πως.
Απάντηση με 3 λέξεις: Θα σαι έτοιμος. (3 λέξεις με νόημα).
Γι αυτό τον πάω αυτόν τον άνθρωπο.
Και αφού μπήκα στην πρίζα, ξεκίνησα σχεδιασμό κλπ.
Πάντα σε κάθε επιστροφή μου από κάποιο ταξίδι αρχίζει ο σχεδιασμός του επόμενου.
Έτσι καθώς επέστρεφα από Σκωτία επηρεασμένος και λίγο από τον φίλο Αντώνη (moby), το αποφάσισα.
Όμως υπήρχε ένα δίλημμα. Να πάω έτσι, ή αλλιώς; Έτσι ή αλλιώς;
(εννοώ: έτσι όπως πάνε πολλοί, ή αλλιώς όπως το φαντάζομαι
Με έτρωγε κάθε μέρα. Βρέθηκε η λύση. Τηλέφωνο τον δάσκαλο.
Νίκο θέλω να πάω Μαρόκο, αλλά ξέρεις πως.
Απάντηση με 3 λέξεις: Θα σαι έτοιμος. (3 λέξεις με νόημα).
Γι αυτό τον πάω αυτόν τον άνθρωπο.
Και αφού μπήκα στην πρίζα, ξεκίνησα σχεδιασμό κλπ.
Η εκπαίδευση
Κι έτσι άρχισε η εκπαίδευση Φθινόπωρο, κι όλο τον χειμώνα. Σχεδόν σε όλα τα μέτωπα.
Χώμα
Κι έτσι άρχισε η εκπαίδευση Φθινόπωρο, κι όλο τον χειμώνα. Σχεδόν σε όλα τα μέτωπα.
Χώμα
Ψιλογκρεμίλα
Ουπς
Θάλασσα χωμάτινη
Και φυσικά άμμος
Δεν με άφησε σε ησυχία, ούτε σκεφτόταν την κούραση που ένοιωθα.
Εδώ που τα λέμε, ούτε εγώ. Και γούσταρα.
Ουπς
Θάλασσα χωμάτινη
Και φυσικά άμμος
Δεν με άφησε σε ησυχία, ούτε σκεφτόταν την κούραση που ένοιωθα.
Εδώ που τα λέμε, ούτε εγώ. Και γούσταρα.
Σχεδιασμός διαδρομών
Και αρχίζω σιγά σιγά τον σχεδιασμό διαδρομών. Ένα σχετικό μάθημα πρώτα με τον Νίκο, το οποίο μου άνοιξε πραγματικά τα μάτια.
Και αρχίζω σιγά σιγά τον σχεδιασμό διαδρομών. Ένα σχετικό μάθημα πρώτα με τον Νίκο, το οποίο μου άνοιξε πραγματικά τα μάτια.
Και μετά μόνος σχεδίασα κάθε λεπτομέρεια, ασφάλτινη, χωμάτινη, ορεινή, και φυσικά άμμο.
Το ζούσα καθημερινά αυτό το ταξίδι. Ο σχεδιασμός είναι το μισό ταξίδι.
Προετοιμασία Χτήνους
Καινούρια πατούμενα. Metzeler Karoo T. Τα ιδανικά τελικά για τέτοιο ταξίδι.
Κι εδώ φυσικά την επιλογή την έκανε ο δάσκαλος. Δεν υπήρχε λόγος να ψάξω κάτι άλλο.
Καινούρια πατούμενα. Metzeler Karoo T. Τα ιδανικά τελικά για τέτοιο ταξίδι.
Κι εδώ φυσικά την επιλογή την έκανε ο δάσκαλος. Δεν υπήρχε λόγος να ψάξω κάτι άλλο.
Λίγο θορυβώδες αλλά απίστευτο λάστιχο. Αψογη συμπεριφορά στην άσφαλτο, και παιχνιδιάρικο σε εκτός δρόμου διαδρομές.
Και μια μπουγάδα την παραμονή δεν βλάπτει.
Και μια μπουγάδα την παραμονή δεν βλάπτει.
09 Απρίλη η αναχώρηση
Η μέρα έφτασε. Μετά την δουλειά καπάκι φόρτωσα το Χτήνος και ξεκίνησα για Πάτρα.
Πρώτη μέρα 119 χιλ
Η μέρα έφτασε. Μετά την δουλειά καπάκι φόρτωσα το Χτήνος και ξεκίνησα για Πάτρα.
Πρώτη μέρα 119 χιλ
Αλλο ένα μοναχικό ταξίδι ξεκινάει.
Πάμε μωρό μου να ζήσουμε το παραμύθι μας.
Πάμε να ζήσουμε τις χίλιες και μιά νύχτες, όπως μόνο εμείς οι 2 ξέρουμε.
Ωρα για αναχώρηση:
Nothing behind me, everything ahaid of me,
as is ever so on the road
Στάση Motoraid Πάτρα.
Έφτασα λιμάνι, έκανα check in, μπήκαμε μέσα, πήγα καμπίνα, και ώρα για καφεδάκι
Το παπόρο ξεκίνησε, να μας πάει να ζήσουμε τα παραμύθια της Χαλιμάς.
Υπνος και ξεκούραση. Μέχρι που φτάσαμε Ανκόνα.
Πάμε μωρό μου να ζήσουμε το παραμύθι μας.
Πάμε να ζήσουμε τις χίλιες και μιά νύχτες, όπως μόνο εμείς οι 2 ξέρουμε.
Ωρα για αναχώρηση:
Nothing behind me, everything ahaid of me,
as is ever so on the road
Στάση Motoraid Πάτρα.
Έφτασα λιμάνι, έκανα check in, μπήκαμε μέσα, πήγα καμπίνα, και ώρα για καφεδάκι
Το παπόρο ξεκίνησε, να μας πάει να ζήσουμε τα παραμύθια της Χαλιμάς.
Υπνος και ξεκούραση. Μέχρι που φτάσαμε Ανκόνα.
10 Απρίλη Ancona - Genova 516 km
Αφού φτάσαμε Ανκόνα, μπήκαμε Autostrata με κατεύθυνση Γένοβα, έφτασα στο ξενοδοχείο 20:00 περίπου. Το ξενοδοχειο άνετο και καθαρό. Τακτοποιήθηκα και κατέβηκα για μάσα, και για ένα καπνιστό Ardbeg μετά. Μη ξεχνάμε και τις αδυναμίες.
Mercure Genova San Biagio 82 ευρώ. Το ξενοδοχείο είναι 10 χιλ έξω από την Γένοβα, έχει πολύ αφαλές πάρκινγκ, πολύ καλό εστιατόριο, πλούσιο πρωινό.
11 Απρίλη Genova - Καράβι
Ξύπνησα λίγο πρωί, πήγα για πρωινό, ετοίμασα το Χτήνος και φύγαμε για λιμάνι. Εδώ θέλει να πας λίγο νωρίτερα γιατί έχει λίγο διαδικασία. Ανεβαίνεις στα γραφεία της εταιρίας, κάνεις τσεκ ιν, και μετά συμπληρώνεις έντυπο της αστυνομίας που πας κλπ.
Μετά κάθισα στην αναμονή να μπούμε με ψιλόβροχο.
Μπήκα στο καράβι, άραξα το Χτήνος, ανέβηκα πήρα την καμπίνα μου (ευτυχώς μόνος) και βγήκα κατάστρωμα για καφέ και χάζεμα.
H αναχώρηση ήταν από τις ποιο όμορφες στιγμές του ταξιδιού. Το καράβι να περνάει δίπλα στα άλλα σταθμευμένα, και δίπλα σε κτήρια, μέχρι που βγήκε Μεσόγειο.
Απολαυστική στιγμή.
Με τόσους Άραβες στο καράβι, άρχισα να σκέφτομαι πως θα ναι το Μαρόκο; Μήπως το ένα, μήπως το άλλο; κλπ
Κάτσε απόλαυσε την αναχώρηση κι άσε τις σκέψεις. Ότι και να είναι θα το δω.
Άντε τώρα 50 περίπου ώρες στο καράβι. Είχα φορτώσει το τάμπλετ με ταινίες netflix και χάζευα στο ταξίδι.
Μετά από 2 ώρες φώναξαν όσοι πάνε Μαρόκο να πάμε σε μία αίθουσα να μας φτιάξει η Μαροκινή αστυνομία τα χαρτιά μας.
Η μεσαία ουρά για ανθρώπους, η αριστερή για οχήματα. Αστεία αστεία έφαγα ένα 3ωρο.
Προσοχή στα έντυπα, τα κρατάμε μέχρι τέλους του ταξιδιού. Θα υπάρξει πρόβλημα αν χάσουμε κάποιο, κι αν γίνει πρέπει να το δηλώσουμε σε κάποιο αστυνομικό τμήμα, για επανέκδοση.
Ξύπνησα λίγο πρωί, πήγα για πρωινό, ετοίμασα το Χτήνος και φύγαμε για λιμάνι. Εδώ θέλει να πας λίγο νωρίτερα γιατί έχει λίγο διαδικασία. Ανεβαίνεις στα γραφεία της εταιρίας, κάνεις τσεκ ιν, και μετά συμπληρώνεις έντυπο της αστυνομίας που πας κλπ.
Μετά κάθισα στην αναμονή να μπούμε με ψιλόβροχο.
Μπήκα στο καράβι, άραξα το Χτήνος, ανέβηκα πήρα την καμπίνα μου (ευτυχώς μόνος) και βγήκα κατάστρωμα για καφέ και χάζεμα.
H αναχώρηση ήταν από τις ποιο όμορφες στιγμές του ταξιδιού. Το καράβι να περνάει δίπλα στα άλλα σταθμευμένα, και δίπλα σε κτήρια, μέχρι που βγήκε Μεσόγειο.
Απολαυστική στιγμή.
Με τόσους Άραβες στο καράβι, άρχισα να σκέφτομαι πως θα ναι το Μαρόκο; Μήπως το ένα, μήπως το άλλο; κλπ
Κάτσε απόλαυσε την αναχώρηση κι άσε τις σκέψεις. Ότι και να είναι θα το δω.
Άντε τώρα 50 περίπου ώρες στο καράβι. Είχα φορτώσει το τάμπλετ με ταινίες netflix και χάζευα στο ταξίδι.
Μετά από 2 ώρες φώναξαν όσοι πάνε Μαρόκο να πάμε σε μία αίθουσα να μας φτιάξει η Μαροκινή αστυνομία τα χαρτιά μας.
Η μεσαία ουρά για ανθρώπους, η αριστερή για οχήματα. Αστεία αστεία έφαγα ένα 3ωρο.
Προσοχή στα έντυπα, τα κρατάμε μέχρι τέλους του ταξιδιού. Θα υπάρξει πρόβλημα αν χάσουμε κάποιο, κι αν γίνει πρέπει να το δηλώσουμε σε κάποιο αστυνομικό τμήμα, για επανέκδοση.
12 Απρίλη Καράβι - Barcelona - Καράβι
Πρωί πρωί με ξύπνησαν τα μεγάφωνα ότι φτάσαμε Βαρκελώνη. Ανέβηκα για καφέ στο κατάστρωμα και λίγο χάζεμα.
Κοιτάξτε τι ανέβηκε στο καράβι από Βαρκελώνη
Αφού είχαμε πιάσει λιμάνι, ευκαιρία να πάω να δω το Χτήνος λίγο.
Κοιμόταν και περίμενε να καλπάσει.
Και η αναχώρηση από Βαρκελώνη
Απογευματάκι, κι αφού είχα γνωριστεί με κάτι Ιταλούς, αρχίσαμε να πίνουμε γράπες που είχαν φέρει μαζί τους. Δεν αργήσαμε να γίνουμε ντίρλα, και να αρχίσει το τραγούδι.
Οταν ήρθε η σειρά μου άρχισα:
Θα πάω εκεί στην Αραπιά που μου χουνε μιλήσει χαχαχα
Και το λιόγερμα στη Μεσόγειο. Αύριο ξημερώνει μια υπέροχη μέρα.
Πρωί πρωί με ξύπνησαν τα μεγάφωνα ότι φτάσαμε Βαρκελώνη. Ανέβηκα για καφέ στο κατάστρωμα και λίγο χάζεμα.
Κοιτάξτε τι ανέβηκε στο καράβι από Βαρκελώνη
Αφού είχαμε πιάσει λιμάνι, ευκαιρία να πάω να δω το Χτήνος λίγο.
Κοιμόταν και περίμενε να καλπάσει.
Και η αναχώρηση από Βαρκελώνη
Απογευματάκι, κι αφού είχα γνωριστεί με κάτι Ιταλούς, αρχίσαμε να πίνουμε γράπες που είχαν φέρει μαζί τους. Δεν αργήσαμε να γίνουμε ντίρλα, και να αρχίσει το τραγούδι.
Οταν ήρθε η σειρά μου άρχισα:
Θα πάω εκεί στην Αραπιά που μου χουνε μιλήσει χαχαχα
Και το λιόγερμα στη Μεσόγειο. Αύριο ξημερώνει μια υπέροχη μέρα.
13 Απρίλη Καράβι - Tangier Med - Chefchaouen 140 km
14:00 Πάτησα στην Μαύρη Ήπειρο. Η καρδιά μου χόρευε ταμπούρλο.
Ήρθε η ώρα να αλωνίσω την δυτικότερη χώρα του Μαγκρέμπ.
Το εξωτικό και μυστηριώδες Μαρόκο.
Κατέβηκα στο λιμάνι, κι ένα τσούρμο από κόσμο έτρεχαν να μας πουλήσουν κάρτες σύνδεσης για ίντερνετ. 5 ευρώ οπότε κτύπησα μία. Που να ξερα
Αφού περάσαμε πολλαπλό έλεγχο επιτέλους βγήκα στην εθνική για λίγο. Μετά από 10 περίπου χιλ βγήκα και κατευθύνθηκα προς το χωριό Ksar es Seghir, όπου έπεσα στην αγορά.
Εδώ τα χρειάστηκα λίγο. Παναγία μου που ήρθα;
Ιουουου έτσι χύμα στον δρόμο μες στις μύγες.
Συνέχισα να οδηγώ να βγω απ το χωριό. Σκέφτηκα τι το ήθελα να βγω απ την εθνική;
Μια απογοήτευση την πήρα.
Πήρα τον P 4701 και προχώρησα. Σύντομα βγήκα απ το χωριό και άρχισε η ανάβαση σε ψιλοπάσσο.
Μμμμμ άρχισε να μου αρέσει το τοπίο. Πράσινο, γαϊδουράκια και παντού ελιές.
Μετά από λίγο έφτασα στην λίμνη Barrage Hassan Ben El Mahdi. Ωρα για φώτο.
Ομορφα δεν λέω, αλλά έπρεπε να φτάσω Chefchaouen πριν νυχτώσει.
Συνέχισα την οδήγηση και απογευματάκι έφτασα στην Μπλε Πέρλα όπως λένε οι ντόπιοι την Chefchaouen. Πήγα ξενοδοχείο. Πολύ καλό αλλά πάρκινγκ στον δρόμο μπροστά στην ρεσεψιόν. Ευτυχώς ασφαλές, και κοντά στο κέντρο.
Αφού φρεσκαρίστηκα πήγα βόλτα στην πόλη.
Ουάου. Πανέμορφη
Χτίστηκε από Εβραίους της διασποράς, αν και τώρα απαριθμεί ελάχιστη κοινότητα.
Μέσα στην πόλη πουλούσαν ότι μπορούσες να φανταστείς.
Σιγά σιγά άρχισα να συμπαθώ το Μαρόκο. Ευχαριστήθηκα περπάτημα.
Μετά την πρώτη απογοήτευση, η Chefchaouen ήταν μια όμορφη κι ευχάριστη έκπληξη.
Οι Ισραηλίτες την είχαν βάψει μπλε, γιατί αντικατοπτρίζει τον ουρανό, δηλ τον ίδιο τον Θεό. Και συνεχίζεται αυτή η παράδοση μέχρι σήμερα. Αυτό μου το παν στην ρεσεψιόν.
Η μέρα πλησίαζε προς το τέλος και είχα ξεχάσει εντελώς την πρώτη εικόνα του Μαρόκου, και την απογοήτευση.
Πήγα για φαγητό ντόπιο. Έφαγα κατσικάκι με σύκα στην γάστρα. Ωραιότατο ήταν.
Μετά ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Τελικά το Μαρόκο παρ ότι με απογοήτευσε στην αρχή, με αποζημίωσε με το παραπάνω την υπόλοιπη μέρα.
Ξενοδοχείο: Residence Hoteliere Chez Aziz 59 ευρώ το βράδυ.
14:00 Πάτησα στην Μαύρη Ήπειρο. Η καρδιά μου χόρευε ταμπούρλο.
Ήρθε η ώρα να αλωνίσω την δυτικότερη χώρα του Μαγκρέμπ.
Το εξωτικό και μυστηριώδες Μαρόκο.
Κατέβηκα στο λιμάνι, κι ένα τσούρμο από κόσμο έτρεχαν να μας πουλήσουν κάρτες σύνδεσης για ίντερνετ. 5 ευρώ οπότε κτύπησα μία. Που να ξερα
Αφού περάσαμε πολλαπλό έλεγχο επιτέλους βγήκα στην εθνική για λίγο. Μετά από 10 περίπου χιλ βγήκα και κατευθύνθηκα προς το χωριό Ksar es Seghir, όπου έπεσα στην αγορά.
Εδώ τα χρειάστηκα λίγο. Παναγία μου που ήρθα;
Ιουουου έτσι χύμα στον δρόμο μες στις μύγες.
Συνέχισα να οδηγώ να βγω απ το χωριό. Σκέφτηκα τι το ήθελα να βγω απ την εθνική;
Μια απογοήτευση την πήρα.
Πήρα τον P 4701 και προχώρησα. Σύντομα βγήκα απ το χωριό και άρχισε η ανάβαση σε ψιλοπάσσο.
Μμμμμ άρχισε να μου αρέσει το τοπίο. Πράσινο, γαϊδουράκια και παντού ελιές.
Μετά από λίγο έφτασα στην λίμνη Barrage Hassan Ben El Mahdi. Ωρα για φώτο.
Ομορφα δεν λέω, αλλά έπρεπε να φτάσω Chefchaouen πριν νυχτώσει.
Συνέχισα την οδήγηση και απογευματάκι έφτασα στην Μπλε Πέρλα όπως λένε οι ντόπιοι την Chefchaouen. Πήγα ξενοδοχείο. Πολύ καλό αλλά πάρκινγκ στον δρόμο μπροστά στην ρεσεψιόν. Ευτυχώς ασφαλές, και κοντά στο κέντρο.
Αφού φρεσκαρίστηκα πήγα βόλτα στην πόλη.
Ουάου. Πανέμορφη
Χτίστηκε από Εβραίους της διασποράς, αν και τώρα απαριθμεί ελάχιστη κοινότητα.
Μέσα στην πόλη πουλούσαν ότι μπορούσες να φανταστείς.
Σιγά σιγά άρχισα να συμπαθώ το Μαρόκο. Ευχαριστήθηκα περπάτημα.
Μετά την πρώτη απογοήτευση, η Chefchaouen ήταν μια όμορφη κι ευχάριστη έκπληξη.
Οι Ισραηλίτες την είχαν βάψει μπλε, γιατί αντικατοπτρίζει τον ουρανό, δηλ τον ίδιο τον Θεό. Και συνεχίζεται αυτή η παράδοση μέχρι σήμερα. Αυτό μου το παν στην ρεσεψιόν.
Η μέρα πλησίαζε προς το τέλος και είχα ξεχάσει εντελώς την πρώτη εικόνα του Μαρόκου, και την απογοήτευση.
Πήγα για φαγητό ντόπιο. Έφαγα κατσικάκι με σύκα στην γάστρα. Ωραιότατο ήταν.
Μετά ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Τελικά το Μαρόκο παρ ότι με απογοήτευσε στην αρχή, με αποζημίωσε με το παραπάνω την υπόλοιπη μέρα.
Ξενοδοχείο: Residence Hoteliere Chez Aziz 59 ευρώ το βράδυ.
14 Απρίλη Chefchaouen - Fes 205 km
Μετά το πρωινό φόρτωσα το Χτήνος, και αναχώρησα από την πανέμορφη Μπλε Πέρλα με κατεύθυνση την Φες
Στην στάση για την φώτο γνώρισα 3 Ισπανούς που πήγαιναν Φες. Μου λένε έλα μαζί μας. Λέω γιατί όχι; Πριν φύγω μου έρχεται μήνυμα ότι πρέπει να δηλωθεί το κινητό άμεσα αλλιώς θα καταργηθεί. Χαχαχα ωραία τα λαμόγια λέω που τα πουλούσαν στο λιμάνι.
Ξεκινάμε με κατεύθυνση το χωριό Laghdir. Εδώ το gps μου έλεγε να αφήσω τον Ν13 και να ακολουθήσω τον P 4103. Σταματάω. Οι Ισπανοί μου έλεγαν έχω κάνει λάθος, δεν είναι αυτός ο δρόμος. Κοιτάζω καλά έβγαινε πάλι στον Ν13 αλλά μετά από αρκετά χιλιόμετρα. Τους αφήνω και ακολουθώ τα δικά μου σχέδια, και πολύ καλά έκανα,
Τι θα έχανα. Απίστευτη ομορφιά, στροφιλίκια, βουνά κλπ.
Το τοπίο απλά μοναδικό. Με μάγεψε. Είχα τρελαθεί
Και η μέρα που η Σκωτία πέρασε πίσω απ το Μαρόκο, ήταν σήμερα. Πολύ ποιο όμορφα, άγρια και συναρπαστικά τοπία.
Το χαμόγελο από σήμερα έμελλε να με ακολουθήσει σε όλο το ταξίδι.
Το Χτήνος στα καλύτερά του.
Ετσι ακριβώς όπως τα λέει
Μετά το πρωινό φόρτωσα το Χτήνος, και αναχώρησα από την πανέμορφη Μπλε Πέρλα με κατεύθυνση την Φες
Στην στάση για την φώτο γνώρισα 3 Ισπανούς που πήγαιναν Φες. Μου λένε έλα μαζί μας. Λέω γιατί όχι; Πριν φύγω μου έρχεται μήνυμα ότι πρέπει να δηλωθεί το κινητό άμεσα αλλιώς θα καταργηθεί. Χαχαχα ωραία τα λαμόγια λέω που τα πουλούσαν στο λιμάνι.
Ξεκινάμε με κατεύθυνση το χωριό Laghdir. Εδώ το gps μου έλεγε να αφήσω τον Ν13 και να ακολουθήσω τον P 4103. Σταματάω. Οι Ισπανοί μου έλεγαν έχω κάνει λάθος, δεν είναι αυτός ο δρόμος. Κοιτάζω καλά έβγαινε πάλι στον Ν13 αλλά μετά από αρκετά χιλιόμετρα. Τους αφήνω και ακολουθώ τα δικά μου σχέδια, και πολύ καλά έκανα,
Τι θα έχανα. Απίστευτη ομορφιά, στροφιλίκια, βουνά κλπ.
Το τοπίο απλά μοναδικό. Με μάγεψε. Είχα τρελαθεί
Και η μέρα που η Σκωτία πέρασε πίσω απ το Μαρόκο, ήταν σήμερα. Πολύ ποιο όμορφα, άγρια και συναρπαστικά τοπία.
Το χαμόγελο από σήμερα έμελλε να με ακολουθήσει σε όλο το ταξίδι.
Το Χτήνος στα καλύτερά του.
Ετσι ακριβώς όπως τα λέει
Τι να πω; Δεν είχα λόγια.
Και σιγά σιγά φάνηκε η Φες και στο βάθος ο Ατλαντας.
Εφτασα στο ξενοδοχείο, αλλά δεν είχε πάρκινγκ. Μου λένε στο πεζοδρόμιο δεν έχει πρόβλημα. Σύντομα βρήκα λύση. Απέναντι ήταν το Barcelo και με 40 Ντίρχαμ το βράδυ την έβαλα στο υπόγειο φυλασσόμενο. (10 ντίρχαμ = 1 ευρώ)
Ετοιμάστηκα, πήρα ταξί και πήγα στην Μεντίνα
Κι αυτά είναι ταξί
Βρήκα κατάστημα κινητής και με 150 ντίρχαμ, και φυσικά ζήτησαν διαβατήριο να δηλωθεί, και μου έβγαλαν κάρτα, των 15 γίγα. Μια χαρά. Είχα ίντερνετ όλες τις μέρες.
Η μέρα σήμερα με κατενθουσίασε. Αφού περπατούσα με ένα τεράστιο χαμόγελο.
Δεν μπορούσε κανείς να μου χαλάσει αυτή την όμορφη διάθεση.
Το βραδάκι πήγα πάλι στο Barcelo για φαγητό.
Εμεινα στο hotel de la paix. 90 ευρώ τα 2 βράδια. Δεν το συνηστώ.
Πολύ καλύτερο το Barcelo με ελάχιστη διαφορά τιμής.
Και σιγά σιγά φάνηκε η Φες και στο βάθος ο Ατλαντας.
Εφτασα στο ξενοδοχείο, αλλά δεν είχε πάρκινγκ. Μου λένε στο πεζοδρόμιο δεν έχει πρόβλημα. Σύντομα βρήκα λύση. Απέναντι ήταν το Barcelo και με 40 Ντίρχαμ το βράδυ την έβαλα στο υπόγειο φυλασσόμενο. (10 ντίρχαμ = 1 ευρώ)
Ετοιμάστηκα, πήρα ταξί και πήγα στην Μεντίνα
Κι αυτά είναι ταξί
Βρήκα κατάστημα κινητής και με 150 ντίρχαμ, και φυσικά ζήτησαν διαβατήριο να δηλωθεί, και μου έβγαλαν κάρτα, των 15 γίγα. Μια χαρά. Είχα ίντερνετ όλες τις μέρες.
Η μέρα σήμερα με κατενθουσίασε. Αφού περπατούσα με ένα τεράστιο χαμόγελο.
Δεν μπορούσε κανείς να μου χαλάσει αυτή την όμορφη διάθεση.
Το βραδάκι πήγα πάλι στο Barcelo για φαγητό.
Εμεινα στο hotel de la paix. 90 ευρώ τα 2 βράδια. Δεν το συνηστώ.
Πολύ καλύτερο το Barcelo με ελάχιστη διαφορά τιμής.
15 Απρίλη Fes - Meknes - Fes 200 km
Σήμερα έκανα έναν κύκλο στην περιοχή να πάω και στην παλιά πρωτεύουσα την Μέκνες, η οποία είναι υπό την προστασία της Ounesco.
Μετά το πρωινό και χαλαρά πήρα το Χτήνος και αναχώρησα για Μέκνες.
Πρώτη μέρα μπήκα εθνική, και στο Μαρόκο έχουν αναλογικά διόδια. Και πολύ καλή εθνική.
Φτάσαμε στην πόλη El Hag Kaddour. Στάση για καφέ.
Σήμερα έκανα έναν κύκλο στην περιοχή να πάω και στην παλιά πρωτεύουσα την Μέκνες, η οποία είναι υπό την προστασία της Ounesco.
Μετά το πρωινό και χαλαρά πήρα το Χτήνος και αναχώρησα για Μέκνες.
Πρώτη μέρα μπήκα εθνική, και στο Μαρόκο έχουν αναλογικά διόδια. Και πολύ καλή εθνική.
Φτάσαμε στην πόλη El Hag Kaddour. Στάση για καφέ.
Αφού ξεκινήσαμε, δεν άργησα να φτάσω Μέκνες. Ουάου. Πανέμορφη. Απολαύστε
Και είσοδος στην Μεντίνα της πόλης
Παραμυθένια και άκρως τουριστική
Οταν κάνεις ένα υπέροχο και παραμυθένιο ταξίδι, δύσκολα φεύγει το χαμόγελο. Και ειδικά εγώ που το σχεδίασα όλο μόνος, και όπως πάντα μοναχικός ταξιδιώτης.
Ο βασιλιάς.
Τον βλέπεις σε φωτογραφία φυσικά σε κάθε μαγαζί κλπ
Η αυτού μεγαλειότης, και το Χτήνος.
Ετούτο το ταξίδι τελικά άρχισε να μου αναστατώνει τις αισθήσεις. Κάτι έχει δεν γίνετε.
Απολαυστική οδήγηση μέσα στην παλιά πόλη. Σχέτη απόλαυση.
Δεν χόρτεναν οι οφθαλμοί μου.
Ομως ήταν λίγο ακριβά και ξέμεινα από λεφτά, κι έτσι πήγα για μεροκάματο.
Στον δρόμο για Volubilis έκοψε το ματάκι μου κάτι όμορφες χωμάτνες διδρομές.
Αφήνιασα λίγο, και πήγα για όργωμα να βγάλω τα έξοδα χαχαχα.
Αναχώρηση απ τα χωράφια με κατεύθυνση Volubilis. Αρχαία Ρωμαϊκή πόλη
Σιγά τα ωα, εμείς έχουμε καλύτερα
Ξεκινάω για επιστροφή στο Ξενοδοχείο. Η πόλη Zerhoun
Άρχισα να τρώγομαι πάλι, και πήρα ένα χωμάτινο μονοπάτι, το οποίο με έβγαλε στην λίμνη Barrage Sidi Chahed. Έκανα στάση, κάθισα στο γρασίδι, έβγαλα μια μπάρα δημητριακών να τσιμπήσω.
Και ξάφνου εμφανίζεται απ το πλάι η μαντάμ, μου βουτάει την μπάρα απ το χέρι και την τίμησε δεόντως. χαχαχα
Δεν έφευγε, μου έσκασε φιλάκι, ήθελε και σέλφι η κυρία.
Και νωρίς το απόγευμα έφτασα και πάλι Φεζ.
Αλλη μια υπέροχη μέρα έφτασε στο τέλος.
Δεν χόρτεναν οι οφθαλμοί μου.
Ομως ήταν λίγο ακριβά και ξέμεινα από λεφτά, κι έτσι πήγα για μεροκάματο.
Στον δρόμο για Volubilis έκοψε το ματάκι μου κάτι όμορφες χωμάτνες διδρομές.
Αφήνιασα λίγο, και πήγα για όργωμα να βγάλω τα έξοδα χαχαχα.
Αναχώρηση απ τα χωράφια με κατεύθυνση Volubilis. Αρχαία Ρωμαϊκή πόλη
Σιγά τα ωα, εμείς έχουμε καλύτερα
Ξεκινάω για επιστροφή στο Ξενοδοχείο. Η πόλη Zerhoun
Άρχισα να τρώγομαι πάλι, και πήρα ένα χωμάτινο μονοπάτι, το οποίο με έβγαλε στην λίμνη Barrage Sidi Chahed. Έκανα στάση, κάθισα στο γρασίδι, έβγαλα μια μπάρα δημητριακών να τσιμπήσω.
Και ξάφνου εμφανίζεται απ το πλάι η μαντάμ, μου βουτάει την μπάρα απ το χέρι και την τίμησε δεόντως. χαχαχα
Δεν έφευγε, μου έσκασε φιλάκι, ήθελε και σέλφι η κυρία.
Και νωρίς το απόγευμα έφτασα και πάλι Φεζ.
Αλλη μια υπέροχη μέρα έφτασε στο τέλος.
16 Απρίλη Fes - Merzuga 465 km
Μια από τις ποιο σημαντικές και όμορφες μέρες του ταξιδιού ξημέρωσε.
Έχω να διανύσω 465 χιλ. Ένα καλό πρωινό, προμήθεια νερού, τάισα και το Χτήνος και ξεκινήσαμε. Τρόμαξα να βγω απ την Φεζ λόγω κίνησης. Εφόσον κατάφερα να βγω απ την πόλη εγκατέλειψα τους κεντρικούς δρόμους, και πήρα τον Ν8. Άρχισε η άνοδος στα βουνά και στα δάση. Με την θερμοκρασία να πέφτει σταδιακά.
Μια από τις ποιο σημαντικές και όμορφες μέρες του ταξιδιού ξημέρωσε.
Έχω να διανύσω 465 χιλ. Ένα καλό πρωινό, προμήθεια νερού, τάισα και το Χτήνος και ξεκινήσαμε. Τρόμαξα να βγω απ την Φεζ λόγω κίνησης. Εφόσον κατάφερα να βγω απ την πόλη εγκατέλειψα τους κεντρικούς δρόμους, και πήρα τον Ν8. Άρχισε η άνοδος στα βουνά και στα δάση. Με την θερμοκρασία να πέφτει σταδιακά.
Στάση στον δρυμό για φωτογραφία και καφεδάκι.
Αυτό το ηλίθιο μου έκανε επίθεση. Με βούτηξε απ το μανίκι και ούρλιαζε.
Μόλις αγρίεψα κι εγώ εξαφανίστηκε. Προσωπικά αυτά τα ζώα τα συχαίνομαι.
Δεν ξέρω γιατί.
Αυτή ήταν ποιο ήπια.
Αναχώρηση και μετά από λίγο έφτασα στο Ifran. Αλπικά χωριουδάκια μου θύμισε. Αρκετά πλούσια πόλη, και καμιά σχέση με Μαρόκο.
Αφήσαμε το Ifran και άρχισε η κάθοδος.
Σιγά σιγά αφήσαμε τον Ν8, και μπήκαμε στον Ν13.
Και άρχισε το Col Du Zad. Απίστευτος δρόμος.
Σταδιακά άρχισε να με τρελαίνει. Το τοπίο απλά δεν υπήρχε.
Το Μαρόκο από την δεύτερη μέρα έφαγε την Σκωτία στην εκτίμησή μου
Και να που σήμερα άρχισε σιγά σιγά και σταδιακά να κονταροκτυπάει στα ίσα το Nordkapp.
Πάσσο στο πάσσο, χωριουδάκια φτωχά μεν πανέμορφα δε.
Αυτό το ηλίθιο μου έκανε επίθεση. Με βούτηξε απ το μανίκι και ούρλιαζε.
Μόλις αγρίεψα κι εγώ εξαφανίστηκε. Προσωπικά αυτά τα ζώα τα συχαίνομαι.
Δεν ξέρω γιατί.
Αυτή ήταν ποιο ήπια.
Αναχώρηση και μετά από λίγο έφτασα στο Ifran. Αλπικά χωριουδάκια μου θύμισε. Αρκετά πλούσια πόλη, και καμιά σχέση με Μαρόκο.
Αφήσαμε το Ifran και άρχισε η κάθοδος.
Σιγά σιγά αφήσαμε τον Ν8, και μπήκαμε στον Ν13.
Και άρχισε το Col Du Zad. Απίστευτος δρόμος.
Σταδιακά άρχισε να με τρελαίνει. Το τοπίο απλά δεν υπήρχε.
Το Μαρόκο από την δεύτερη μέρα έφαγε την Σκωτία στην εκτίμησή μου
Και να που σήμερα άρχισε σιγά σιγά και σταδιακά να κονταροκτυπάει στα ίσα το Nordkapp.
Πάσσο στο πάσσο, χωριουδάκια φτωχά μεν πανέμορφα δε.
Δεν μπορούσα να χορτάσω την διαδρομή μα με τίποτα!
Άγρια τοπία, πρωτόγονα, πανέμορφα, τι άλλο να πω;
Κοιτάξτε δρόμο. Είχα κυριολεκτικά χεστεί απ την χαρά μου. Πάσσα πολλών χιλιομέτρων, και συνεχόμενα. Η χαρά του παιδιού.
Τα σπίτια τους φτιαγμένα από πηλό τα λεγόμενα Κάσμπα, πρωτόγονα λίγο, κουκλίστικα δε.
Όσο προχωρούσα, τόσο ανέβαινε η θερμοκρασία, και ερήμωνε το τοπίο.
Και όσο ερήμωνε, τόσο τρελαινόμουν από χαρά.
Τα λόγια περιττά. Μιλάει το χαμόγελο.
Ω ναι. Το ταξίδι μου έχει γίνει Η ΤΑΞΙΔΑΡΑ μου.
Αυτά τα συναισθήματα που ένοιωθα, ήταν πρωτόγνωρα.
Μετά από λίγο φτάσαμε στην Μίντελτ. Ώρα για ντερλίκομα
Μετά την σύντομη βολτούλα στην πόλη,
Κάθισα με τους μοτοφίλους εδώ για φαγητό. Μαροκινοί από Γερμανία.
Ο σερβιτόρος.
Αναχώρηση και αρχίζει να ερημώνει περισσότερο το τοπίο.
Το Χτήνος δίπλα στο Κάσμπα, και η μικρή βολτούλα σε άμμο για λίγο βέβαια.
Μη ξεχνάμε τριβάλιτσος.
Από το πουθενά εμφανίστηκε κι ο Άτλαντας, χιονισμένος, περήφανος μέσα στην έρημο.
Άγρια τοπία, πρωτόγονα, πανέμορφα, τι άλλο να πω;
Κοιτάξτε δρόμο. Είχα κυριολεκτικά χεστεί απ την χαρά μου. Πάσσα πολλών χιλιομέτρων, και συνεχόμενα. Η χαρά του παιδιού.
Τα σπίτια τους φτιαγμένα από πηλό τα λεγόμενα Κάσμπα, πρωτόγονα λίγο, κουκλίστικα δε.
Όσο προχωρούσα, τόσο ανέβαινε η θερμοκρασία, και ερήμωνε το τοπίο.
Και όσο ερήμωνε, τόσο τρελαινόμουν από χαρά.
Τα λόγια περιττά. Μιλάει το χαμόγελο.
Ω ναι. Το ταξίδι μου έχει γίνει Η ΤΑΞΙΔΑΡΑ μου.
Αυτά τα συναισθήματα που ένοιωθα, ήταν πρωτόγνωρα.
Μετά από λίγο φτάσαμε στην Μίντελτ. Ώρα για ντερλίκομα
Μετά την σύντομη βολτούλα στην πόλη,
Κάθισα με τους μοτοφίλους εδώ για φαγητό. Μαροκινοί από Γερμανία.
Ο σερβιτόρος.
Αναχώρηση και αρχίζει να ερημώνει περισσότερο το τοπίο.
Το Χτήνος δίπλα στο Κάσμπα, και η μικρή βολτούλα σε άμμο για λίγο βέβαια.
Μη ξεχνάμε τριβάλιτσος.
Από το πουθενά εμφανίστηκε κι ο Άτλαντας, χιονισμένος, περήφανος μέσα στην έρημο.
Και συνεχίζουμε στα ενδότερα.
Το τοπίο άρχισε να γίνεται ποιο άγριο και περιπετειώδες
Μια στάση ακόμα στο ποτάμι για φώτο κλπ.
Πότε εμφανίστηκαν ούτε που το κατάλαβα. Πουλούσαν καμήλες φτιαγμένες απ το φύλλο καλαμιού ή κάτι τέτοιο.
Όλοι στη σειρά για να ανέβουν στο Χτήνος. χαχαχα
Πως να αρνηθείς στα παιδιά;;; Δεν γίνετε.
Άρχισαν να έρχονται τα μηνύματα απ το ξενοδοχείο, πότε θα φτάσω για να δω ηλιοβασίλεμα.
Όλο και πλησίαζα, αλλά όλο και σταματούσα για απόλαυση του τοπίου.
Δεν μου ζήτησε χρήματα ή οτιδήποτε άλλο. Μπον μπον δηλ μια καραμέλα ζήτησε. Είχα και του έδωσα λίγες. Άρχισε και πηδούσε από χαρά.
Το τοπίο άρχισε να γίνεται ποιο άγριο και περιπετειώδες
Μια στάση ακόμα στο ποτάμι για φώτο κλπ.
Πότε εμφανίστηκαν ούτε που το κατάλαβα. Πουλούσαν καμήλες φτιαγμένες απ το φύλλο καλαμιού ή κάτι τέτοιο.
Όλοι στη σειρά για να ανέβουν στο Χτήνος. χαχαχα
Πως να αρνηθείς στα παιδιά;;; Δεν γίνετε.
Άρχισαν να έρχονται τα μηνύματα απ το ξενοδοχείο, πότε θα φτάσω για να δω ηλιοβασίλεμα.
Όλο και πλησίαζα, αλλά όλο και σταματούσα για απόλαυση του τοπίου.
Δεν μου ζήτησε χρήματα ή οτιδήποτε άλλο. Μπον μπον δηλ μια καραμέλα ζήτησε. Είχα και του έδωσα λίγες. Άρχισε και πηδούσε από χαρά.
Τι ομορφιά!!! Και ξάφνου μετά την στροφή......
Η όαση Tafilalet
Τεράστια. Είχε 3 πόλεις μέσα
Άντε πάλι τηλ το ξενοδοχείο, αλλά ήμουν πολύ κοντά.
Έφτασα Μερτζούγκα, στο ξενοδοχείο.
Στην άκρη της Σαχάρα
Αφού ξεκουράστηκα λίγο, και έπιασα συζήτηση με τον Ομαρ, ήρθαν να με πάρουν με τα 4Χ4 και πήγαμε στο κάμπινγκ, μέσα στους αμμόλοφους.
Κάποιος είχε κολλήσει και βοήθησαν τα παιδιά.
Και η σκηνή μου. Υπερπαραγωγή μιλάμε.
Είχαμε μια όμορφη βραδιά με Βερβέρους να παίζουν μουσική.
Τραγούδι, τουμπερλέκια, χορός δίπλα στην φωτιά και κάτω από τ' αστέρια.
Η μέρα έκλεισε έτσι όμορφα, με ηρεμία και μαγεία.
Διανυκτέρευση στο κάμπινγκ που είχε το ξενοδοχείο Riad Mandou. 100 ευρώ το βράδυ, σε συνεννόηση με email. Δια μέσω booking ήταν πάνω απο 200 το βράδυ.
Η ποιο όμορφη μέρα του ταξιδιού μέχρι σήμερα, πήρε τέλος.
Μίλησα με τον δάσκαλο, και μου έδωσε συμβουλές:
Φάε αλάτι, κοιμήσου νωρίς, ξύπνα νωρίς, και το πρωί κρύο μπάνιο και καλό πρωινό. Ξέχνα ενθουσιασμούς, το κεφάλι κάτω και θα κοιτάξεις την δουλειά σου, όπως έχουμε μάθει. Να πιεις πολύ νερό, τουλάχιστον 5 λίτρα.
Ο Νικόλας ήταν κάθε μέρα δίπλα μου με συμβουλές.
Κι αυτό το εκτίμησα πάρα πολύ.
Έτσι κι έκανα. Έβαλα ωτοασπίδες να μην ακούω τα τραγούδια και κοιμήθηκα.
Αύριο ξημερώνει μια μεγάλη μέρα. Η μέρα που λαχταρούσα. Η μέρα που ονειρευόμουν. Θέλω να είναι η ποιο όμορφη και περιπετειώδης μέρα όλων των μοτοταξιδιών μου μέχρι σήμερα.
Καληνύχτα σας.
17 Απρίλη Merzuga Desert - Sahara
Το νερό λόγω ερήμου ήταν χλιαρό. Εκεί που έκανα ντουζάκι, ήρθε απότομα το παγωμένο απ τα έγκατα της ερήμου. Νομίζω με άκουσαν στην Αλγερία χαχαχα.
Το σώμα μου ξύπνησε, έσφιξε, πανέτοιμο για παιχνίδι.
Αφού τέλειωσα, ήρθε η ώρα για τι άλλο;
Μα φυσικά Τσάι Στην Σαχάρα. Απόλαυση. Όχι για το τσάι, αλλά για το που ήμουν, που το έπινα, και την χαρά που ένοιωθα εκείνη την μέρα.
Μετά το Βερβέρικο πρωινό στην έρημο, ήρθε ο φίλος να με παραλάβει να πάμε στο ξενοδοχείο όπου περίμενε το Χτήνος.
Ντύθηκα λίγο KTM χαχαχα
Πριν ξεκινήσουμε, πέρασε κι ένα καραβάνι.
Και η πρωινή μου εμπειρία στους αμμόλοφους, με το 4Χ4.
Έφτασα στο ξενοδοχείο, και το Χτήνος περίμενε. Πρώτα καφεδάκι, ήπια πάρα πολύ νερό, μετά φόρεσα στολή, ετοίμασα το Χτήνος και φύγαμε.
Μόλις βγήκα στην άμμο. Κάνω στάση να ρίξω πιέσεις, να σηκώσω τιμόνι κλπ.
Τελικά τα θηλυκά εδώ κάτω μου έχουν αδυναμία.
Και ξεκινάμε για περιπέτειες στην άμμο.
Ο ενθουσιασμός μου έφτασε στα ύψη. Βάρεσα κόκκινο. Δεν έπρεπε.
Έκλεισα μια ώρα περίπου παίζοντας. Μούσκεμα στον ιδρώτα, με θερμοκρασία περίπου 37 βαθμούς. Στάση για νερό.
Ξεκινάω πάλι. Πήγα παραπέρα. Μπαίνω στον πρώτο αμμόλοφο.
Με το που μπαίνω πάρτον κάτω τ ανάσκελα. Ο ενθουσιασμός που έλεγα ποιο πριν.
Λες κι άκουσα πίσω μου τον Νικόλα να φωνάζει.
ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΠΙΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΣ;;;;
Είχα πιέσεις στα 1,5 bar για χώμα. Που πάω μωρέ;; Κατεβάζω στο 0,8 bar, και συνεχίζω.
Λίγο ποιο κάτω ενώ πήγαινα μια χαρά πάρτον κάτω, άλλη τούμπα.
Ρε γαμώτο λέω. Που πας ρε παπάρα με τράξιον μέσα;
Ο ενθουσιασμός που μου λεγε χθες ο δάσκαλος δεν με άφηνε να σκεφτώ αυτά που έπρεπε .
Καλημέρα από Σαχάρα.
Το ξυπνητήρι κτύπησε 06:30, να απολαύσω την ανατολή στους αμμόλοφους.
Ο ήλιος ξύπνησε μέσα στους αμμόλοφους, αρχίζοντας τα όμορφα τερτίπια του.
Σαν να μου έλεγε ετοιμάσου, η μέρα δικιά σου.
Επέστρεψα στην σκηνή για το ντουζάκι που έλεγα. Ο δάσκαλος ήταν κάθετος. Κρύο ντουζ.Το ξυπνητήρι κτύπησε 06:30, να απολαύσω την ανατολή στους αμμόλοφους.
Ο ήλιος ξύπνησε μέσα στους αμμόλοφους, αρχίζοντας τα όμορφα τερτίπια του.
Σαν να μου έλεγε ετοιμάσου, η μέρα δικιά σου.
Το νερό λόγω ερήμου ήταν χλιαρό. Εκεί που έκανα ντουζάκι, ήρθε απότομα το παγωμένο απ τα έγκατα της ερήμου. Νομίζω με άκουσαν στην Αλγερία χαχαχα.
Το σώμα μου ξύπνησε, έσφιξε, πανέτοιμο για παιχνίδι.
Αφού τέλειωσα, ήρθε η ώρα για τι άλλο;
Μα φυσικά Τσάι Στην Σαχάρα. Απόλαυση. Όχι για το τσάι, αλλά για το που ήμουν, που το έπινα, και την χαρά που ένοιωθα εκείνη την μέρα.
Μετά το Βερβέρικο πρωινό στην έρημο, ήρθε ο φίλος να με παραλάβει να πάμε στο ξενοδοχείο όπου περίμενε το Χτήνος.
Ντύθηκα λίγο KTM χαχαχα
Πριν ξεκινήσουμε, πέρασε κι ένα καραβάνι.
Μόλις βγήκα στην άμμο. Κάνω στάση να ρίξω πιέσεις, να σηκώσω τιμόνι κλπ.
Τελικά τα θηλυκά εδώ κάτω μου έχουν αδυναμία.
Και ξεκινάμε για περιπέτειες στην άμμο.
Ο ενθουσιασμός μου έφτασε στα ύψη. Βάρεσα κόκκινο. Δεν έπρεπε.
Έκλεισα μια ώρα περίπου παίζοντας. Μούσκεμα στον ιδρώτα, με θερμοκρασία περίπου 37 βαθμούς. Στάση για νερό.
Ξεκινάω πάλι. Πήγα παραπέρα. Μπαίνω στον πρώτο αμμόλοφο.
Με το που μπαίνω πάρτον κάτω τ ανάσκελα. Ο ενθουσιασμός που έλεγα ποιο πριν.
Λες κι άκουσα πίσω μου τον Νικόλα να φωνάζει.
ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΠΙΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΣ;;;;
Είχα πιέσεις στα 1,5 bar για χώμα. Που πάω μωρέ;; Κατεβάζω στο 0,8 bar, και συνεχίζω.
Λίγο ποιο κάτω ενώ πήγαινα μια χαρά πάρτον κάτω, άλλη τούμπα.
Ρε γαμώτο λέω. Που πας ρε παπάρα με τράξιον μέσα;
Ο ενθουσιασμός που μου λεγε χθες ο δάσκαλος δεν με άφηνε να σκεφτώ αυτά που έπρεπε .
Τελικά στάθηκα μια χαρά.
Στεκόμαστε πίσω, πάντα σε όρθια οδήγηση, δεν πατάμε μπροστινό φρένο για κανέναν λόγο, μόνο πίσω. Δεν κόβουμε απότομα γκάζι, κι όταν πάει να γλιστρήσει, ανοίγουμε γκάζι και φεύγουμε. Η οδήγηση δεν γίνετε ευθεία, αλλά απαλά αριστερά, και μετά απαλά δεξιά σαν να κάνουμε σκι.
Άρχισε επιτέλους η απόλαυση. Δεν χρειαζόταν πολύ ταχύτητα, δεν πήγαινα για πρωτάθλημα. Έπαιζα σαν μικρό παιδάκι.
Ξαφνικά βρέθηκα σε ένα Hostel μέσα στην έρημο. Στάση για καφέ.
Και η συνέχεια.
Και να που η σημερινή μέρα κατατρόπωσε και το Βόρειο Ακρωτήρι.
Το Μαρόκο πέρασε στην κορυφή των ταξιδιών μου. Ισοπέδωσε τα πάντα.
Δεν μπορώ να μεταφέρω με λόγια αυτά που ένοιωθα εκείνη την στιγμή.
Η περιπέτεια που ζούσα, έγινε η απόλυτη ηδονή. Δεν έχω ξαναζήσει τέτοιον ταξιδιωτικό ενθουσιασμό στην ζωή μου.
Στάση να χαλαρώσω λίγο, να πιω νερό κλπ.
Το Χτήνος μου. Του φέρθηκα όπως του αρμόζει.
Κοιτάξτε ομορφιές.
Να μην ξεχνάω και την κλωτσιά που μου έριξε ο δάσκαλος και με έστειλε εδώ κάτω.
All Road Training φυσικά.
Χτήνος πραγματικό. Ατενίζει την Σαχάρα λες και είναι στο φυσιολογικό του χώρο.
Κυριολεκτικά λιώσαμε. Πονούσα ολόκληρος. Από σβέρκο μέχρι πατούσες.
Τι στιγμές ζω Θεέ μου!!!
Πονάω ολόκληρος. Ποιος ασχολείται;
Μπρος στην χαρά, ποιος έδινε σημασία στον πόνο;
Περήφανος. Τίποτα περισσότερο.
Στεκόμαστε πίσω, πάντα σε όρθια οδήγηση, δεν πατάμε μπροστινό φρένο για κανέναν λόγο, μόνο πίσω. Δεν κόβουμε απότομα γκάζι, κι όταν πάει να γλιστρήσει, ανοίγουμε γκάζι και φεύγουμε. Η οδήγηση δεν γίνετε ευθεία, αλλά απαλά αριστερά, και μετά απαλά δεξιά σαν να κάνουμε σκι.
Άρχισε επιτέλους η απόλαυση. Δεν χρειαζόταν πολύ ταχύτητα, δεν πήγαινα για πρωτάθλημα. Έπαιζα σαν μικρό παιδάκι.
Ξαφνικά βρέθηκα σε ένα Hostel μέσα στην έρημο. Στάση για καφέ.
Και η συνέχεια.
Και να που η σημερινή μέρα κατατρόπωσε και το Βόρειο Ακρωτήρι.
Το Μαρόκο πέρασε στην κορυφή των ταξιδιών μου. Ισοπέδωσε τα πάντα.
Δεν μπορώ να μεταφέρω με λόγια αυτά που ένοιωθα εκείνη την στιγμή.
Η περιπέτεια που ζούσα, έγινε η απόλυτη ηδονή. Δεν έχω ξαναζήσει τέτοιον ταξιδιωτικό ενθουσιασμό στην ζωή μου.
Στάση να χαλαρώσω λίγο, να πιω νερό κλπ.
Το Χτήνος μου. Του φέρθηκα όπως του αρμόζει.
Κοιτάξτε ομορφιές.
Να μην ξεχνάω και την κλωτσιά που μου έριξε ο δάσκαλος και με έστειλε εδώ κάτω.
All Road Training φυσικά.
Χτήνος πραγματικό. Ατενίζει την Σαχάρα λες και είναι στο φυσιολογικό του χώρο.
Κυριολεκτικά λιώσαμε. Πονούσα ολόκληρος. Από σβέρκο μέχρι πατούσες.
Τι στιγμές ζω Θεέ μου!!!
Πονάω ολόκληρος. Ποιος ασχολείται;
Μπρος στην χαρά, ποιος έδινε σημασία στον πόνο;
Περήφανος. Τίποτα περισσότερο.
