Χαλαρή ασφάλτινη (κυρίως) Πελοπόννησος 15-05-2021
- Thread starter amyroukai
- Ημερομηνία δημιουργίας
YANNIS EFTHIMIOU
Μέλος
- Όνομα
- YANNIS
- Μοτό
- Suzuki VStrom 800 DE
Αν δεν δούλευα ήμουν μέσαΟ ελέφαντας στο δωμάτιο που λένε οι σωτήρες μας οι τουρίστες, είναι το τρόφι στην ίδια ημερομηνία.
Δεν θα πάω, οπότε είπα να πάω "κάπου". Στην αρχή είχα βγάλει πλάνο βόρεια αλλά πέφτει πολύ ίδιο με του antsoar οπότε είπα να κάνω κάτι άλλο, την βόλτα της Κυπαρισσίας που είχε βάλει ο aldebaran παλιότερα περίπου. Ο σκοπός είναι χαλαρή περιήγηση με το 950 και κίνητρο το δω μέρη που δεν έχω πάει ακόμα. Σάββατο για να είναι πιο χαλαρή η επιστροφή Αθήνα από κίνηση χωρίς πολλούς τρελαμένους εκδρομείς. Εκκίνηση νωρίς γιατί ξυπνάω νωρίς κατά κανόνα και γιατί αποφεύγεται λίγη ζέστη. Οπότε: καταρράκτες Νέδας, Ναός Επικούρειου Απόλλωνα, ίσως και μιά παράξενη εκκλησία στο Λεβίδι. Θεωρητικά δεν θα έλεγα όχι και σε βουτιά στους καταρράκτες, αν δεν γίνεται κακός χαμός από εκδρομείς. Και εδώ είναι το (κυρίως) του τίτλου, για να φτάσεις στους καταρράκτες έχει λίγο χωματόδρομο βατό από κοινό ΙΧ λένε στο ίντερνετ και περπάτημα 500 μέτρα, δηλαδή τίποτα σοβαρό αλλά τέλος πάντων, το λέω. Το αυτό για τον λίγο χωματόδρομο ισχύει για το πέρασμα από το γεφύρι της Κυράς, το οποίο όμως επειδή έχω ξαναπεράσει δεν το θεωρώ "απαραίτητο σημείο" και θα μπορούσε να κοπεί χωρίς να στεναχωρηθώ, το έχω αφήσει με αστερίσκο να το δω εκείνη την ώρα, αναλόγως και το πως θα ταιριάξουμε με το 950.
Η όλη διαδρομή γίνεται για να γνωριστούμε λίγο με το ΚΤΜ, να δω πως ταξιδεύει και πως κινείται γενικότερα, δεν σκοπεύω να κυνηγήσω χρόνους σημαίες κλπ και προϋπόθεση εκκίνησης έχω τον στεγνό καιρό.
Βενζινάδικα ανά 200 χιλιόμετρα το πολύ, φαγητό -αν γίνει όπως το σκέφτηκα με τους καταρράκτες πρώτα- στο χάνι της Κανδήλας εκτός ώρας αιχμής, στάσεις για φωτό/καφέ κλπ οπουδήποτε βολέψει.
Αρχική ιδέα αυτή, 650 χιλιόμετρα, ίσα να γυρίσει το λάδι:
uploading pictures
Ταξιδευτής
Αμετανόητα ονειροπόλος
Καλή βόλτα αδέρφια. Πριν λίγο γύρισα από μικρή εξόρμηση μέχρι την Επίδαυρο στο αγαπημένο μου camping (σιγά μη δεν πήγαινα...!) και κυριολεκτικά δεν υπήρχε σχεδόν ψυχή στη διαδρομή. Η εθνική άδεια, τα διόδια επίσης, παράδρομοι κλπ όλοι ελεύθεροι, τόσο το πρωί όσο και τώρα το βράδυ στο γυρισμό. Δεν το περίμενα αλλά ήταν ευχάριστη έκπληξη.
Ελπίζω και αύριο να βρείτε ανοιχτούς δρόμους να σας περιμένουν!
Ελπίζω και αύριο να βρείτε ανοιχτούς δρόμους να σας περιμένουν!
kostas_366
Μέλος
- Όνομα
- Κωνσταντίνος
- Μοτό
- Πόρκα κρίση :)
Καλή βόλτα. Δεν την ανοίγετε λίγο?
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Για πες.... Τώρα φεύγουμε από Νέδα, στο θέατρο αρνοκουρου
kostas_366
Μέλος
- Όνομα
- Κωνσταντίνος
- Μοτό
- Πόρκα κρίση :)
Επίδαυρο αγαπητέ, με έχει φάει η μοναξιά εδώ. Λείπουν όλοι κ είμαι για χάπια.
Υπάρχει και χώρος για ύπνο και μπάνιο μετά μουσικής
lospsi
Μέλος
- Όνομα
- Γιώργος
- Μοτό
- KTM 1290 SUPER ADVENTURE S
Αυριο κατά τις 11, καλώς ερχόντων των πραγμάτων, κερνάω καφέ στο Αγνάντι.Επίδαυρο αγαπητέ, με έχει φάει η μοναξιά εδώ. Λείπουν όλοι κ είμαι για χάπια.
Υπάρχει και χώρος για ύπνο και μπάνιο μετά μουσικής
kostas_366
Μέλος
- Όνομα
- Κωνσταντίνος
- Μοτό
- Πόρκα κρίση :)
Αύριο λέω να χτυπήσουμε το μεσημέρι κανένα κοτόπουλο, τα ψηστικά δικά μου
al800
Μέλος
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Έρχεται το πρώτο ποστ
kostas_366
Μέλος
- Όνομα
- Κωνσταντίνος
- Μοτό
- Πόρκα κρίση :)
Θα κατέβεις τελικά?
lospsi
Μέλος
- Όνομα
- Γιώργος
- Μοτό
- KTM 1290 SUPER ADVENTURE S
Ναι, θα κατέβω με ένα φίλο και έναν ξάδερφο. Δυστυχώς μόνο καφέ μιας και θέλουμε νωρίς να είμαστε πίσω Αθήνα για φαγητό και Motogp. Θα κάτσουμε Αγνάντι, αν αλλάξει κάτι θα σου πω.
al800
Μέλος
εγκρίνεται γιατί μου φαίνεται vegetarian...Έρχεται το πρώτο ποστ
Λοιπόν ας το παρουμε απο την αρχη.
9 παρα περιμενω τον Γιαννη στα διόδια και σκάει με το τερατακι του!
Κατηφορίζουμε με πρωτη στάση σε ενα υπέροχο μπαλκόνι για καφεδακι/πορτοκαλάδα.
Επομενη στάση καταρράκτη Νεδας.
Στο χώματινο κομματι πιο πολυ αγχωνόμουν εγω για το μηχανακι του Γιαννη παρα αυτος.
( και εγω αν ημουν 1.90 θα ημουν άνετος )
Απο εκει και περα οδηγικος παράδεισος. Τέλειο οδόστρωμα στα περισσότερα σημεία, θέα και σημεία πολιτιστικού ενδιαφέροντος( Ναός επίκουρου Απόλλωνα).
Αφού άρχισα να του λεω οτι μυρίζω καπου μπριζόλες φτασαμε Δημητσάνα για φαγητο καφε και πήραμε τον δρομο της επιστροφής αφού φαγαμε μερικές χοντρές ψιχάλες..
Ο Γιάννης τα ειχε οργανώσει ολα τελεια. Εγω απλα ακολουθούσα!
Θεωρώ πως ταιριάζαμε πολυ σαν στυλ οδήγησης. Ρυθμός που αρμόζει σε μια μεγαλη βολτα μεταξυ μπεμβεδακιδων!
Παλι καλα που δεν πηρε το ΚΤΜ!
Να ειμαστε καλα και θα τα ξαναπούμε Γιαννη!
Sent from my iPhone using Tapatalk
9 παρα περιμενω τον Γιαννη στα διόδια και σκάει με το τερατακι του!
Κατηφορίζουμε με πρωτη στάση σε ενα υπέροχο μπαλκόνι για καφεδακι/πορτοκαλάδα.
Επομενη στάση καταρράκτη Νεδας.
Στο χώματινο κομματι πιο πολυ αγχωνόμουν εγω για το μηχανακι του Γιαννη παρα αυτος.
( και εγω αν ημουν 1.90 θα ημουν άνετος )
Απο εκει και περα οδηγικος παράδεισος. Τέλειο οδόστρωμα στα περισσότερα σημεία, θέα και σημεία πολιτιστικού ενδιαφέροντος( Ναός επίκουρου Απόλλωνα).
Αφού άρχισα να του λεω οτι μυρίζω καπου μπριζόλες φτασαμε Δημητσάνα για φαγητο καφε και πήραμε τον δρομο της επιστροφής αφού φαγαμε μερικές χοντρές ψιχάλες..
Ο Γιάννης τα ειχε οργανώσει ολα τελεια. Εγω απλα ακολουθούσα!
Θεωρώ πως ταιριάζαμε πολυ σαν στυλ οδήγησης. Ρυθμός που αρμόζει σε μια μεγαλη βολτα μεταξυ μπεμβεδακιδων!
Παλι καλα που δεν πηρε το ΚΤΜ!
Να ειμαστε καλα και θα τα ξαναπούμε Γιαννη!
Sent from my iPhone using Tapatalk
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Χαρά στο κουράγιο σου Κωνσταντίνε, εμένα με πήρε ο ύπνος στον καναπέ απροσδιόριστη ώρα μετά τις 11. Κάτσε να γράψω λίγα πράγματα μέχρι να φορτίσει το τηλέφωνο και να γίνει ο καφές μήπως και πάω καμιά πιο κοντινή.
Καλά που πήρα το XR όντως. Ψυχολογικά δηλαδή, πρακτικά και το 950 το ίδιο θα ήταν, αλλά η ψυχολογία παίζει μεγάλο ρόλο.
Εθνική. Το πιο βαρετό κομμάτι της μετακίνησης σε κάθε βόλτα. Cruise control. Το πιο ευλογημένο πράγμα στην εθνική οδό. Ο χρόνος μέχρι το Κοπανάκι πέρασε χωρίς καμία προσπάθεια, σημαντικό γιατί πρώτη βόλτα μετά ΕΠΤΑ μήνες (απροσδιόριστες οργισμένες κατάρες προς τους... άσυλους πολιτικούς και επιστήμονες) η οικονομία δυνάμεων μετράει πολλαπλά. Ο Κωνσταντίνος είναι άγνωστη ποσότητα, αλλά στην ΕΟ τον βλέπω ότι κρατάει ωραίο ρυθμό όταν προπορεύεται και όταν είναι πίσω, οπότε ξεφυσάω με ανακούφιση. Βάζουμε βενζίνη στο πρώτο "σημαιάκι" του GPS για την ημέρα.
"από που είστε παιδιά; που θα πάτε; α ωραία είναι, ναι κατεβαίνει το μηχανάκι άνετα ναι ΚΑΙ αυτό το μηχανάκι, με τι ασχολείσαι; δεν μου λες, με το εξοικονόμηση τι θα γίνει θα προλάβουμε ποτέ να μπούμε γιατί κλείνει πριν ανοίξει σχεδόν" εντάξει γέλασα και με το "περνάει" θυμούμενος το advON με τον πήγασο και με το εξοικονόμηση, όταν κάνεις άριστες δουλειές αυτό φαίνεται σε κάθε τομέα.
Αποφασίζουμε ότι πάμε και βλέπουμε. Το πρώτο απρόοπτο της ημέρας, ο garmin θέλει να μας χάσει μέσα στο Κοπανάκι, τελικά οι πινακίδες σώζουν και βγαίνουμε από το χωριό. Σπασμένη άσφαλτος, κουμπί road και τέλος τα προβλήματα. O Κωνσταντίνος κινείται ωραία και στον επαρχιακό "ούτε να βαριόμαστε ούτε να κινδυνεύουμε" όπως είπε γιατί όντως είχε επικίνδυνους τετράτροχους με πινακίδα Αττικής στο δρόμο. Από μοτοσικλέτες, 90% BMW και ένα TDM club με λίντερ και σκούπα BMW.
Καφεδάκι με θέα, οι γέροι συζητάνε το τι εμβόλιο θα κάνουν, τι έκαναν, παντού ίδια δυστυχώς, ευτυχώς είναι χαμογελαστοί και το διασκεδάζουν. Το χωριό έχει τρία αυτοκίνητα ξένους τουρίστες που πάνε Νέδα, οικογένειες. Πάμε και εμείς.
Φτάνουμε στο σημείο που τελειώνει η άσφαλτος. Καλό χώμα, το καλοκαίρι αν χιλιομυριοπατηθεί από αυτοκίνητα και ξεραθεί θα είναι γλιστερό αλλά τώρα είναι μιά χαρούλα με πέτρες που δείχνουν ότι κρατάνε. Μπαίνω χωρίς σκέψη, έχει λίγα νεροφαγώματα, έχει "καλή" κατηφόρα και τσιμεντωμένες τις φουρκέτες που είναι καλό αλλά και κακό γιατί χαλίκι στο τσιμέντο είναι λίγο κάπως, τέλος πάντων δεν "ανησύχησα" ιδιαίτερα πουθενά ή ίσως δεν άφησα περιθώρια στον εαυτό μου να σκεφτεί γιατί κοντοστάθηκα μόνο σε ένα σημείο, απλά κατέβηκα. Για αρκετές ώρες μετά σκεφτόμουν γιατί χωμάτινο μηχανάκι 160 κιλά με τακούνια δεν το εμπιστεύομαι ενώ στριτ μηχανάκι 240 κιλά το κατέβασα χαλαρός (αργά και στην μία και στην άλλη περίπτωση, τα ευκόλως εννοούμενα να μην τα λέω). Φτάνουμε στο γεφύρι, ξεπεζεύουμε, το google λέει 600 μέτρα. Φτάσαμε ΟΚ, κρίμα που δεν είχα πάρει μαγό τελικά, ήταν μαγικά. Το κακό ήταν η ανάβαση μετά. Τελευταία φορά που ένιωσα τόσο άσχημα ήταν σε τεστ κοπώσεως, δεκτό ότι δεν βοηθάει η κορντούρα και η μπότα αλλά και πάλι, καμπανάκι για αερόβια. Λες να μπορούμε να περάσουμε πάνω από το γεφυράκι και να βγούμε από την άλλη μεριά; Τελικά γίνεται, αλλά γυρίσαμε από το σιγουράκι που κατεβήκαμε. Την επόμενη φορά, ίσως με το ΚΤΜ.
Τα χωριά έχουν πανέμορφα "κλικ" τα οποία έγιναν νοερά. Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό σε ημερήσια, δεν "χωράει" ο χρόνος. Σπίτια πέτρινα, πόρτες, μπαλκόνια, πλατάνια, πλατείες, βρύσες, μνημεία. Η συννεφιά χαρίζει εξαιρετικό φως, βαθιά πράσινα, σημεία που ο ήλιος τρυπάει τα σύννεφα και βλέπεις καθαρές ακτίνες να φωτίζουν χωριά, χαράδρες, τα ίδια τα σύννεφα έχουν ωραία σχήματα, έχω μαγευτεί και βλέπω ότι και ο Κωνσταντίνος χαζεύει γύρω του συχνά.
Στον Ναό η φύλακας ευγενέστατη μας εξηγεί αρκετά πράγματα, μας αφήνει να χαζέψουμε μετά με την ησυχία μας, έχει υλικό για δεύτερη επίσκεψη για να δούμε δυό ακόμα ναούς, όχι τους ναούς δηλαδή γιατί σώζεται μόνο το δάπεδο, την θέα. Να πάμε με παπούτσια και πιο κανονικά ρούχα γιατί έχει περπάτημα πάλι.
Φαγητό που; Το χάνι είναι στις δύο ώρες, θυμάμαι ότι ο Βασίλης και ο Θανάσης από Κόρινθο μας έχουν πει για έναν φίλο; γνωστό; με μαγαζί στην Δημητσάνα και παίρνω τηλέφωνο τον Θανάση για ίνφος, μου λέει τα καθέκαστα εκεί, μου λέει και ποιό είναι το μαγαζί, το φαγητό όντως καλό, εισπνοή μπάμιες και κόκκορα μάνιακ-αλανιάρη με μακαρόνια, το λουκάνικο αγριογούρουνο ήταν τρελό χιτ. Κουβεντούλα για μηχανάκια με τον ιδιοκτήτη, καφέ απέναντι και... Πως γυρνάμε; Έχει πάει 6μιση. Αστειεύεται ο Κωνσταντίνος για το αν προλάβουμε το απαγορευτικό, κοιτάμε χρόνους, θα το προλάβουμε μεν, δεν θα ευχαριστηθούμε διαδρομή όπως πρέπει δε. Εδώ να πω ότι έχουμε κάνει την ΑΠΟΛΥΤΗ βλακεία και οι δύο μας, βλέποντας πρόβλεψη θερμοκρασίας αποφασίσαμε ότι το "ζακέτα να πάρεις" είναι απλά αστείο, θυμηθήκαμε ότι η μάνα δεν αστειεύεται όταν έγραψε 16 βαθμούς το πρωί και 14 το βράδι και ήταν δυό πενφεδάκηδες με κοντομάνικο. Τουλάχιστον γλιτώσαμε την βροχή γιατί φάγαμε λίγες σταγόνες μόνο, λέω έχει πλάκα να μας περιμένει στο γύρνα, έπρεπε να πω έξι νούμερα και να βρούμε οπαπ στην Δημητσάνα. Να πάμε στο κάστρο Δημητσάνας και Καρύταινας μιά άλλη μέρα. Επίσης καλά που δεν πήγαμε για χάνι γιατί θα τρώγαμε υπό βροχή.
Η επιστροφή λοιπόν με ζεστά γκριπάκια (γιατί δεν είχα βάλει ποτέ...) με βροχή από Καρκαλού και μετά στον κλασικό 111 για Τρίπολη αλλά βλέπαμε καθαρό ουρανό μπροστά μας οπότε ξέραμε ότι θα κρατήσει λίγο. Η ψυχολογία που λέγαμε, από τότε που έπεσα και μετά δεν οδηγώ βροχή εκτός αν "πρέπει" και χτες βάρεσαν όλοι οι συναγερμοί του πλανήτη στον εγκέφαλο ταυτόχρονα ενώ η λογική έλεγε ότι πάω ΑΡΓΑ και ότι δεν γλιστράει. Τέλος πάντων μικρό το κακό, να 'μαστε καλά, θα κάνουμε πολλά χρόνια να οδηγήσουμε χειμώνα (απροσδιόριστες κατάρες ξανά) αν επικρατήσει η μα... επιστήμη θέλω να πω που δέρνει τους υπεύθυνους/ανεύθυνους. Οι μυρωδιές της βροχής και τώρα και πιο νωρίς διασκεδάζουν τον φόβο του βρεγμένου, το παιχνίδι του φωτός του ήλιου που πέφτει από τις τρύπες στα σύννεφα συνεχίζει να μας μαγεύει και λέω ότι αν ήταν μιά κανονική ηλιόλουστη βόλτα θα είχε την μισή ευχαρίστηση στις αισθήσεις μας.
Βενζίνη, μιά τελευταία ματιά στο πορτοκαλοροζ (χωρίς γκλίτερ) του ουρανού με τον ήλιο στα σύννεφα και ΕΟ για πίσω. Κίνηση πολύ χαλαρή όπως όλη την ημέρα, διαδικαστικό κομμάτι αλλά τι είπαμε, Cruise Control και φέτα. Θα πρέπει να βρω μιά ενδιάμεση της μαμά και της Givi/κεφάλι βασίλισσας άλιεν ζελατίνα για να γίνει το μηχανάκι ακόμα πιο αξιόμαχο στον ανοιχτό δρόμο.
Συνοπτικά: Μέρη που δεν είχα ξαναδεί. δρόμοι που δεν είχα ξαναπατήσει, ένα μικρό χάσιμο, υγρό στοιχείο, καλό φαγητό, καλή παρέα οδηγικά και στο κουβεντολόι (Κωνσταντίνε έχω γίνει χρυσόψαρο, την συζήτηση για το κράνος την κάναμε ακριβώς ίδια δύο φορές, το κατάλαβα μετά, ευχαριστώ για την υπομονή). Επίσης κατάλαβα ότι έχω γίνει σαν τον ναυαγό, το μούσι αρέσει στα κορίτσια μου αλλά με το κράνος γίνεται λολ.
Και.... όπως είπαμε και με τον Κωνσταντίνο, καλύτερα που δεν πήρα το 950 χτες, θα οδηγούσα σφιγμένος όλη την ημέρα και η σέλα του σίγουρα δεν είναι φιλόξενη σαν του XR. Έχουμε χρόνο
Καλά που πήρα το XR όντως. Ψυχολογικά δηλαδή, πρακτικά και το 950 το ίδιο θα ήταν, αλλά η ψυχολογία παίζει μεγάλο ρόλο.
Εθνική. Το πιο βαρετό κομμάτι της μετακίνησης σε κάθε βόλτα. Cruise control. Το πιο ευλογημένο πράγμα στην εθνική οδό. Ο χρόνος μέχρι το Κοπανάκι πέρασε χωρίς καμία προσπάθεια, σημαντικό γιατί πρώτη βόλτα μετά ΕΠΤΑ μήνες (απροσδιόριστες οργισμένες κατάρες προς τους... άσυλους
πολιτικούς και επιστήμονες) η οικονομία δυνάμεων μετράει πολλαπλά. Ο Κωνσταντίνος είναι άγνωστη ποσότητα, αλλά στην ΕΟ τον βλέπω ότι κρατάει ωραίο ρυθμό όταν προπορεύεται και όταν είναι πίσω, οπότε ξεφυσάω με ανακούφιση. Βάζουμε βενζίνη στο πρώτο "σημαιάκι" του GPS για την ημέρα."από που είστε παιδιά; που θα πάτε; α ωραία είναι, ναι κατεβαίνει το μηχανάκι άνετα ναι ΚΑΙ αυτό το μηχανάκι, με τι ασχολείσαι; δεν μου λες, με το εξοικονόμηση τι θα γίνει θα προλάβουμε ποτέ να μπούμε γιατί κλείνει πριν ανοίξει σχεδόν" εντάξει γέλασα και με το "περνάει" θυμούμενος το advON με τον πήγασο και με το εξοικονόμηση, όταν κάνεις άριστες δουλειές αυτό φαίνεται σε κάθε τομέα.
Αποφασίζουμε ότι πάμε και βλέπουμε. Το πρώτο απρόοπτο της ημέρας, ο garmin θέλει να μας χάσει μέσα στο Κοπανάκι, τελικά οι πινακίδες σώζουν και βγαίνουμε από το χωριό. Σπασμένη άσφαλτος, κουμπί road και τέλος τα προβλήματα. O Κωνσταντίνος κινείται ωραία και στον επαρχιακό "ούτε να βαριόμαστε ούτε να κινδυνεύουμε" όπως είπε γιατί όντως είχε επικίνδυνους τετράτροχους με πινακίδα Αττικής στο δρόμο. Από μοτοσικλέτες, 90% BMW και ένα TDM club με λίντερ και σκούπα BMW.
Καφεδάκι με θέα, οι γέροι συζητάνε το τι εμβόλιο θα κάνουν, τι έκαναν, παντού ίδια δυστυχώς, ευτυχώς είναι χαμογελαστοί και το διασκεδάζουν. Το χωριό έχει τρία αυτοκίνητα ξένους τουρίστες που πάνε Νέδα, οικογένειες. Πάμε και εμείς.
Φτάνουμε στο σημείο που τελειώνει η άσφαλτος. Καλό χώμα, το καλοκαίρι αν χιλιομυριοπατηθεί από αυτοκίνητα και ξεραθεί θα είναι γλιστερό αλλά τώρα είναι μιά χαρούλα με πέτρες που δείχνουν ότι κρατάνε. Μπαίνω χωρίς σκέψη, έχει λίγα νεροφαγώματα, έχει "καλή" κατηφόρα και τσιμεντωμένες τις φουρκέτες που είναι καλό αλλά και κακό γιατί χαλίκι στο τσιμέντο είναι λίγο κάπως, τέλος πάντων δεν "ανησύχησα" ιδιαίτερα πουθενά ή ίσως δεν άφησα περιθώρια στον εαυτό μου να σκεφτεί γιατί κοντοστάθηκα μόνο σε ένα σημείο, απλά κατέβηκα. Για αρκετές ώρες μετά σκεφτόμουν γιατί χωμάτινο μηχανάκι 160 κιλά με τακούνια δεν το εμπιστεύομαι ενώ στριτ μηχανάκι 240 κιλά το κατέβασα χαλαρός (αργά και στην μία και στην άλλη περίπτωση, τα ευκόλως εννοούμενα να μην τα λέω). Φτάνουμε στο γεφύρι, ξεπεζεύουμε, το google λέει 600 μέτρα. Φτάσαμε ΟΚ, κρίμα που δεν είχα πάρει μαγό τελικά, ήταν μαγικά. Το κακό ήταν η ανάβαση μετά. Τελευταία φορά που ένιωσα τόσο άσχημα ήταν σε τεστ κοπώσεως, δεκτό ότι δεν βοηθάει η κορντούρα και η μπότα αλλά και πάλι, καμπανάκι για αερόβια. Λες να μπορούμε να περάσουμε πάνω από το γεφυράκι και να βγούμε από την άλλη μεριά; Τελικά γίνεται, αλλά γυρίσαμε από το σιγουράκι που κατεβήκαμε. Την επόμενη φορά, ίσως με το ΚΤΜ.
Τα χωριά έχουν πανέμορφα "κλικ" τα οποία έγιναν νοερά. Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό σε ημερήσια, δεν "χωράει" ο χρόνος. Σπίτια πέτρινα, πόρτες, μπαλκόνια, πλατάνια, πλατείες, βρύσες, μνημεία. Η συννεφιά χαρίζει εξαιρετικό φως, βαθιά πράσινα, σημεία που ο ήλιος τρυπάει τα σύννεφα και βλέπεις καθαρές ακτίνες να φωτίζουν χωριά, χαράδρες, τα ίδια τα σύννεφα έχουν ωραία σχήματα, έχω μαγευτεί και βλέπω ότι και ο Κωνσταντίνος χαζεύει γύρω του συχνά.
Στον Ναό η φύλακας ευγενέστατη μας εξηγεί αρκετά πράγματα, μας αφήνει να χαζέψουμε μετά με την ησυχία μας, έχει υλικό για δεύτερη επίσκεψη για να δούμε δυό ακόμα ναούς, όχι τους ναούς δηλαδή γιατί σώζεται μόνο το δάπεδο, την θέα. Να πάμε με παπούτσια και πιο κανονικά ρούχα γιατί έχει περπάτημα πάλι.
Φαγητό που; Το χάνι είναι στις δύο ώρες, θυμάμαι ότι ο Βασίλης και ο Θανάσης από Κόρινθο μας έχουν πει για έναν φίλο; γνωστό; με μαγαζί στην Δημητσάνα και παίρνω τηλέφωνο τον Θανάση για ίνφος, μου λέει τα καθέκαστα εκεί, μου λέει και ποιό είναι το μαγαζί, το φαγητό όντως καλό, εισπνοή μπάμιες και κόκκορα μάνιακ-αλανιάρη με μακαρόνια, το λουκάνικο αγριογούρουνο ήταν τρελό χιτ. Κουβεντούλα για μηχανάκια με τον ιδιοκτήτη, καφέ απέναντι και... Πως γυρνάμε; Έχει πάει 6μιση. Αστειεύεται ο Κωνσταντίνος για το αν προλάβουμε το απαγορευτικό, κοιτάμε χρόνους, θα το προλάβουμε μεν, δεν θα ευχαριστηθούμε διαδρομή όπως πρέπει δε. Εδώ να πω ότι έχουμε κάνει την ΑΠΟΛΥΤΗ βλακεία και οι δύο μας, βλέποντας πρόβλεψη θερμοκρασίας αποφασίσαμε ότι το "ζακέτα να πάρεις" είναι απλά αστείο, θυμηθήκαμε ότι η μάνα δεν αστειεύεται όταν έγραψε 16 βαθμούς το πρωί και 14 το βράδι και ήταν δυό πενφεδάκηδες με κοντομάνικο. Τουλάχιστον γλιτώσαμε την βροχή γιατί φάγαμε λίγες σταγόνες μόνο, λέω έχει πλάκα να μας περιμένει στο γύρνα, έπρεπε να πω έξι νούμερα και να βρούμε οπαπ στην Δημητσάνα. Να πάμε στο κάστρο Δημητσάνας και Καρύταινας μιά άλλη μέρα. Επίσης καλά που δεν πήγαμε για χάνι γιατί θα τρώγαμε υπό βροχή.
Η επιστροφή λοιπόν με ζεστά γκριπάκια (γιατί δεν είχα βάλει ποτέ...) με βροχή από Καρκαλού και μετά στον κλασικό 111 για Τρίπολη αλλά βλέπαμε καθαρό ουρανό μπροστά μας οπότε ξέραμε ότι θα κρατήσει λίγο. Η ψυχολογία που λέγαμε, από τότε που έπεσα και μετά δεν οδηγώ βροχή εκτός αν "πρέπει" και χτες βάρεσαν όλοι οι συναγερμοί του πλανήτη στον εγκέφαλο ταυτόχρονα ενώ η λογική έλεγε ότι πάω ΑΡΓΑ και ότι δεν γλιστράει. Τέλος πάντων μικρό το κακό, να 'μαστε καλά, θα κάνουμε πολλά χρόνια να οδηγήσουμε χειμώνα (απροσδιόριστες κατάρες ξανά) αν επικρατήσει η μα... επιστήμη θέλω να πω που δέρνει τους υπεύθυνους/ανεύθυνους. Οι μυρωδιές της βροχής και τώρα και πιο νωρίς διασκεδάζουν τον φόβο του βρεγμένου, το παιχνίδι του φωτός του ήλιου που πέφτει από τις τρύπες στα σύννεφα συνεχίζει να μας μαγεύει και λέω ότι αν ήταν μιά κανονική ηλιόλουστη βόλτα θα είχε την μισή ευχαρίστηση στις αισθήσεις μας.
Βενζίνη, μιά τελευταία ματιά στο πορτοκαλοροζ (χωρίς γκλίτερ) του ουρανού με τον ήλιο στα σύννεφα και ΕΟ για πίσω. Κίνηση πολύ χαλαρή όπως όλη την ημέρα, διαδικαστικό κομμάτι αλλά τι είπαμε, Cruise Control και φέτα. Θα πρέπει να βρω μιά ενδιάμεση της μαμά και της Givi/κεφάλι βασίλισσας άλιεν ζελατίνα για να γίνει το μηχανάκι ακόμα πιο αξιόμαχο στον ανοιχτό δρόμο.
Συνοπτικά: Μέρη που δεν είχα ξαναδεί. δρόμοι που δεν είχα ξαναπατήσει, ένα μικρό χάσιμο, υγρό στοιχείο, καλό φαγητό, καλή παρέα οδηγικά και στο κουβεντολόι (Κωνσταντίνε έχω γίνει χρυσόψαρο, την συζήτηση για το κράνος την κάναμε ακριβώς ίδια δύο φορές, το κατάλαβα μετά, ευχαριστώ για την υπομονή). Επίσης κατάλαβα ότι έχω γίνει σαν τον ναυαγό, το μούσι αρέσει στα κορίτσια μου αλλά με το κράνος γίνεται λολ.
Και.... όπως είπαμε και με τον Κωνσταντίνο, καλύτερα που δεν πήρα το 950 χτες, θα οδηγούσα σφιγμένος όλη την ημέρα και η σέλα του σίγουρα δεν είναι φιλόξενη σαν του XR. Έχουμε χρόνο
Τελευταία επεξεργασία:
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Το είπε αστειευόμενος και ο Κωνσταντίνος αυτό και είναι όντως αστείο (δες ας πούμε τον κακομοίρη που πήρε το 950 με χαλασμένη αντλία νερού χωρίς να το ξέρει, ελπίζω να μην έχει πάθει ζημιά πέραν αυτού και να περάσει ένα χέρι ξύλο αυτόν που το πούλησε χωρίς να το πει). Σκόρδο στο ντουλαπάκι...μια χαρούλα!!! καλή αρχή στις βόλτες.. σε περιμένω για παραλιακό self Πάσταtest
αλλά πες μας την αλήθεια.... πήρες το πεμφέ γιατί στο υποσυνείδητό σου φοβόσουν για το 950 μη σου χαλάσει την πρώτη -μετά από 7 μήνες- βόλτα ε????
έχω/έχουμε φίλο με την καλύτερη ξεματιάστρα των Βαλκανίων, μη μασάςΤο είπε αστειευόμενος και ο Κωνσταντίνος αυτό και είναι όντως αστείο (δες ας πούμε τον κακομοίρη που πήρε το 950 με χαλασμένη αντλία νερού χωρίς να το ξέρει, ελπίζω να μην έχει πάθει ζημιά πέραν αυτού και να περάσει ένα χέρι ξύλο αυτόν που το πούλησε χωρίς να το πει). Σκόρδο στο ντουλαπάκι...
επίσης