Φίλε, η καθημερινότητα της οικογένειας και της δουλειάς δε μου αφήνει πολλά περιθώρια ελευθερίας. Έτσι, όταν είναι να κάνω το χόμπι μου, προσπαθώ να το διασκεδάσω, όσο γίνεται περισσότερο. Τις φώτος τις βάζω και εδώ ως πρόσκληση-πρόκληση προς άλλους μοτοσυκλετιστές, να βγουν, να χαρούν και αυτοί κάθε εποχή και τεραίν και να απολαύσουν το μικρό ή μεγάλο τους ταξίδι αντί να εγκλωβίζονται στη ρουτίνα και όχι μόνο. Όσο μπορεί ο καθένας, όπου μπορεί ο καθένας, ποιος είμαι εγώ άλλωστε που θα κρίνω. Με μπόλικο κέφι όμως και διάθεση να ρουφήξει τη στιγμή. Ο χρόνος περνάει αστραπιαία και, όπως όλα τα ταξίδια, το ταξίδι της ζωής έχει κάποια στιγμή το τέλος του.
το εχεις 'χασει'.............εντελως
Κι όμως φίλε. Δε χρειάζεται ούτε η "κατάλληλη" μηχανή ούτε η τρομερή εμπειρία για να ζήσεις την περιπέτεια. (την οποία όντως, μπορεί να τη βρεις στα πάτρια εδάφη, όπως ανακάλυψες και εσύ με τη "βόλτα" που έκανες στα εδάφη της Ελλάδος)Μπράβο ρε παιδιά είστε απίστευτη λέμε! Για άλλη μια φορά μου δώσατε να καταλάβω, ότι αν έχεις την κατάλληλη μηχανή, αλλά φυσικά και την απαιτούμενη δόση τρέλας όπως, και την απαιτούμενη εμπειρία, Μπορεί να ζήσεις την μεγαλύτερη περιπέτεια μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι σου, χωρίς να χρειαστεί να ταξιδέψεις ως τα πέρατα της γης για να την βρεις....