Χωμάτινη Άρτα

[Siaperas]

Χθες ήταν μέρα βόλτας , μετά από αρκετό καιρό .
Έχοντας χάσει πριν 15 μέρες μια 10ήμερη εκδρομή στα Βαλκάνια,
λόγο κοψίματος αδείας ( ) , τα νέυρα μου δεν ήταν καλά ,
και δεν σήκωναν άλλες αναβολές .

Το σενάριο γνωστό , the story of my life που λενε ...

-ρε σεις θα παμε καμιά βόλτα ?
- εεε , ναι μωρέ .... αλλά :

α) να μην βρέχει
β) να μην έχει πρωτάθλημα
γ) να μην πάμε πολύ μακρυά έχω μια βάπτιση
δ) να μην χαλάσουμε πάνω από 20 €
ε) να μην κάνει πολύ ζέστη .....

κτλ,κτλ ------------->


Οκ , τα λέμε λοιπόν σε κάποια άλλη βόλτα που θα συνομοτήσουν οι θεοί για να ταιριάξουμε ,
στο ενδιάμεσω όμως τραβάω βόλτα μόνος μου χωρίς προγράμματα , χρονοδιαγραμμάτα ,
κοστολόγια κτλ

Αλλά που πάμε τώρα μάστορα ? Εεεε ?
Πόσα Τζουμέρκα θα κάνω πια ? Δεν έχω αφήσει δρόμο που να μην τον ξέρω απέξω ...

Αααχα ... μα έβαλα τα χωμάτινα πρόσφατα , τα Mitas e10 .
Ρε λες να πάω χωμάτινη μόνος μου ?

Ε , ναι ρε φίλε μέεεεσαααααααα !!!

Και κάπως έτσι ξεκίνησα να χαζεύω απο το pc μέσω google maps πιθανούς χωματόδρομους που θα με έβγαζαν από το Κομπότι ( χαμηλά από την Άρτα δλδ ) στη Σκουληκαριά ( γενέτειρα του Γεωργίου Καραισκάκη ) και από εκεί αν υπήρχε τρόπος να καβαλήσω το βουνό και να βγω από πίσω στο Μεσόπυργο τις Πηγές και τη Μονή Σέλτσου ( τόπος σφαγής των Σουλιωτών ) στην αγκαλιά του Αχελώου .

Εν τέλει αποστήθισα στο μυαλό μου 5 δρόμους που έμοιαζαν προσπελάσιμοι ,
πήρα τις προμήθειες μου ,
εξοπλίστηκα με θάρρος και ψυχή από το απόθεμα
και ξεκίνησα να διασχίσω την ορεινή Άρτα χωμάτινα !!

Σύνολο χλμ περίπου 180 , εκ των οποίων τα μισά χωμάτινα .
Διάφορα τεραίν αλλά κυρίως πέτρα , πέτρα και πέτρα .... σε διάφορες μορφές .
Φυτευτή , μεγάλη , μικρή , μυτερή , στρογγυλή .... κτλ

Ο χάρτης που κινήθηκα ( στο πολύ περίπου ) είναι ο εξής

συνέχεια σε λίγο με φωτορεπορτάζ ιστορικό ...

 

[XR Maniac]

Λλλλλλλαικ. .....λεμε

Σταλθηκε απο advφον!!!

 

[Siaperas]

Πριν 100 και κάτι ψηλά χρόνια , η Ήπειρος μαζί με πολλές άλλες περιοχές της Βόρειας Ελλάδος
ανήκαν ακόμα στην Οθωμανική αυτοκρατορία , ενώ η υπόλοιπη Ελλάδα είχε απελευθερωθεί .

Τα σύνορα των δύο κρατών τότε ( αλλά και τώρα ) τα χώριζαν φυσικά εμπόδια ,
όπως ποτάμια ή απροσπέλαστα βουνά .

Στο Κομπότι λοιπόν , στο γεφυράκι που διασχίζει τον Διπόταμο , ήταν το σύνορο ,
και από τη μεριά της Οθωμανικής αυτοκρατοριάς υπήρχε το Τούρκικο φυλάκιο ,
που διατελούσε και χρέη τελωνείου , ενώ παράλληλα οι πολεμίστρες του έδειχναν
τη πολεμική του διάσταση και θύμιζαν ότι ο πόλεμος είναι εδώ .

Εκεί λοιπόν , ακριβώς πριν το γεφυράκι μπήκα στο παράδρομο που έδειχνε να υπάρχει στο google maps
και ακολούθαγε το ποτάμι ως ένα σημείο , ενώ μετά έδειχνε να καταλήγει στο χωριό Δημάρι .

Όντως ο δρόμος ήταν εκεί , ασφάλτινος στην αρχή , τσιμεντένιος στη συνέχεια και μετά γινόταν ένας
γνήσιος χωμάτινος αγροτικός δρόμος ..... μετά από κάποιο σημείο όμως γινόταν hardcore ,
με πολύ πέτρα , βρεγμένη , και λούκια έτοιμα να καταπιούν το raid
σαθρά ανηφορικά , λάσπες .... περιβάλλον που δεν σηκώνει λάθος ειδικά αν είσαι μόνος .

Φουλ γκάζι λοιπόν όπου είχα αμφιβολία για το πως περνάμε , και το raid κατάπινε ότι έβρισκε
τα λάστιχα έβρισκαν πρόσφυση παντού ο κινητήρας γουργούριζε μέσα στις ροπές του
έτοιμος να βγάλει το υπόλοιπο μηχανάκι από οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση .

Κάπου εκεί στα μισά , είχε ένα γεφυράκι .... μικρό , λιτό , παλιό ξεχασμένο από διαβάτες και επισκέπτες .
Έδειχνε μια καλή ιδέα να κάνω μια μικρή στάση και να βγάλω κανά δυό φωτό .

Εκεί διαπίστωσα πως και το κινητό μου δεν είναι κατάλληλο για τόσες δονήσεις ,
και αφού συνήλθα απο το σοκ μέχρι να δω ότι λειτουργεί σωστά και πάλι ,
το έβγαλα απο τη θέση του στο τιμόνι και το έβαλα στη τσέπη μου να το προστατεύσω .

... συνεχίζεται

 

[Siaperas]

Εν τέλει όντως βγήκα στο χωριό Δημάρι .
οκ λέω Γιώργη καλά πάμε , ο δρόμος που είχα δει στο maps εν τέλει όντως υπάρχει οπότε
και οι υπόλοιποι που έχω βρει για παρακάτω θα βγάζουν εξίσου . ( γκουχου , γκουχου )

7-8 χλμ άσφαλτο μέχρι την επόμενη διασταύρωση όπου θα με έβαζε ξανά χωμάτινα στο δρόμο μου .
Βρίσκω το δρόμο που πηγαίνει για τα χωριά Διάσελο και Λάκκα ,
και ξαναπατάνε οι ρόδες μου χωματάκι .

Εδώ το τεραίν είναι καλύτερο ,
στρωμένο και πατημένο από αυτοκίνητα μιας και εξυπηρετεί χωριά και κόσμο ,
και αρχίζω και μαζεύω χλμ και ταχύτητα άνετα και εύκολα .

Κάποια στιγμή βέβαια καταλαβαίνω ότι αυτό που κάνω είναι άνευ ουσίας
και υψηλής επικινδυνότητας και μαζεύομαι ...

Φτάνω στη πρώτη διασταύρωση όπου πλέον έχω ξεχάσει το χάρτη που είχα
αποστηθίσει στο μυαλό μου και αναρωτιέμαι που να πάω ??

Ευτυχώς το κινητό έχει σήμα , οπότε μπαίνω google maps και προσανατολίζομαι .
Ακολουθώ τη ταμπέλα για Διάσελο και πλέον αποχαιρετώ τον καλοστρωμένο χωμάτινο δρόμο
και μπαίνω σε πιο σκληρά εδάφη και τεραίν . ( super δλδ )

Κατεβαίνω μέσα στη χαράδρα , και κατόπιν ανεβαίνω ξανά .
Σκοπός μου να προσεγγίσω τη Σκουληκαριά χωμάτινα , κάτι που θα αποδειχθεί πιο δύσκολο από τι νόμιζα .

Βγαίνω σε ένα ξέφωτο και βρίσκω ταμπέλα που έλεγε αριστερά προς Σκουληκαριά .
Άτσα λέω ... να και η ταμπέλα άρα το έχουμε ...

Παρακάτω συναντάω και καμιά 10αρια κυνηγούς και αφού σώζω όλα τα θηράματα με τις
gpr να ουρλιάζουν στη μέση του πουθενά και να τρομοκρατούν αγριογούρουνα και πτηνά
ρωτάω και αυτούς όπου μου επιβεβαιώνουν ότι πάω καλά .... και συνεχίζω !!

...συνεχίζεται

 

[Siaperas]

Ο δρόμος στενεύει , η βλάστηση πυκνώνει το τοπίο αγριεύει ...
Που και που όμως στη μέση του πουθενά συναντώ καλαμπόκια και μποστάνια ,
οπότε κάποιοι συντηρούν τα χωράφια τους εδώ άρα και σίγουρα θα υπάρχει δρόμος
που θα είναι ανοιχτός .

Προχωράω όλο και βαθύτερα στο βουνό , και απολαμβάνω εικόνες , αρώματα και χρώματα .
Βρίσκω διασταύρωση μπροστά μου και ξαφνικά ο δρόμος μου από ένας ,
γίνεται τέσσερις ( 4) :confused::confused: .... και είναι όλοι ίδιοι . :banghead:

Ωραία , τον ήπιαμε τώρα .

( στη φωτό δεν φαίνεται καλά , αλλά είναι οι 3 απο τους 4 δρόμους , ένας που πάει κάτω ένας πάνω δεξιά και ένας πάνω αριστερά που είμαι ήδη και έχω βγάλει τη φωτό )

Βγάζω πάλι τηλέφωνο . Ευτυχώς έχουμε πάλι σήμα !!
Μπαίνω στους χάρτες αλλά λίγο το άγχος λίγο η κούραση κάνω τη λάθος επιλογή .

Ανεβαίνω ένα δρομάκι , που όλο και κλείνει ... αλλά περίμενα να κάνει την έκπληξη και να ανοίξει πάλι
σε διάσταση μα δεν ...
εν τέλει έχοντας περάσει κομμάτια που πριν πίστευα πως μόνο με το yz θα το έκανα ,
βγαίνω σε ένα πανέμορφο ανηφορικό στενό αδιέξοδο ,
οπού εκεί θα πρέπει να στρίψω το raid των 250 κιλών !!!

Και ένα , και δύο και παμε .... μπρος , πίσω , μπρος , πίσω ....εεε τα κατάφερα και
το έστριψα το επικαθήμενο και ξαναβγήκα στο σημείο μηδέν όπου διάλεξα άλλον δρόμο να ακολουθήσω ,
αυτή τη φορά αδιαφορώντας παντελώς για το τηλέφωνο και τις ιδιότητες του ,
και ακολουθώντας μόνο το ένστικτο μου ( τρομάρα μου ) .

Μπαααα τα ίδια .... έκλεινε , έκλεινε , έκλεινε ο δρόμος
μέχρι που βγήκα μέσα σε ένα μποστάνι .

Οκ , έχω πρόβλημα .... το αποδέχτηκα !!

Κοιτάω δεξιά και βλέπω κόκκινο παπί Ιαπωνέζικης προελέυσεως και με γκλίτσα επάνω του .
Ώπα κάποιος είναι εδώ ....
( εύχομαι όχι ο χουάν Καρλίτο γνωστός ''καλιεργητής'' )

Σβήνω το κινητήρα που κατέστρεφε την ηρεμία του τοπίου ,
και ακούω μια φωνή πίσω μου να με φωνάζει .

Ε , ναι ρε πστ μου .... υπάρχει Θεός σκέφτομαι ,
και γυρνάω να δω ποιος είναι .

Ο ντόπιος μου πιάνει τη κουβέντα και μου δίνει οδηγίες για το πως θα βγω απο δω ,
στο τέλος καταλήγει να μου πει ακολούθα τις ροδιές από το παπί ,
αφού περνάω εγώ με το παπί τότε περνάς και συ ....
χαχαχαχαχαχαχα.... μας ξεφτύλισε !!

Οκ , τον ευχαριστώ και ξεκινάω μπας και φτάσω κάποια στιγμή ,
8-9 χλμ με χωρίζουν αλλά πλέον δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα φτάσω !!

 

[Siaperas]

Βγήκα από τις στενούρες και βρήκα δρόμο πιο πατημένο .
Βουρ λοιπόν ...

Πολλές διασταυρώσεις πάλι μπροστά μου , ακολουθώ το ένστικτο μου ,
κινούμε κατά προσέγγιση προς το Βορρά ,

και το αλάνθαστο gps του μυαλού μου τα καταφέρνει τελικά !!



Απλά , αντί για τη Σκουληκαριά βγαίνω σε άσφαλτο μεν αλλά στο χωριό Κλειδί δε ,
15 χλμ + πριν τη Σκουληκαριά !!


Οκ , καλά είμαστε . Αράζω λίγο στη βρυσούλα του χωριού .
Πίνω δυο γουλιές νερό και ρουφάω λίγο οξυγόνο .

Ανεβαίνω πάλι στο raid και ξεκινώ
να προσεγγίσω ασφάλτινα πλέον για 15χλμ , το στόχο μου .

Λίγο πριν το χωριό έχει μια ταμπέλα , προς Μονή Κοίμησεως της Θεοτόκου .
Πιστέψτε με , εκεί πρέπει να στρίψετε .
Κατεβαίνεται για 1 χλμ περίπου και καταλήγεται στη Μονή .

Τώρα θα μου πείτε και τι έγινε μωρέ ? Μια μονή είναι σαν όλες τις άλλες ...
οχι , όχι , όχι φίλοι μου !! Αυτή η μονή έχει κάτι ξεχωριστό !!

Είναι η μονή όπου γεννήθηκε ο Γεώργιος Καραισκάκης , στην οποία ήταν καλόγρια η μητέρα του .

Πέτρινη , παλιά με πέτρινη σκεπή .... ανατριχιάζεις όταν πατάς αυτά τα χώματα και σκέφτεσαι ότι ακριβως τα ίδια
πριν πολλά χρόνια πατούσαν και αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι .
Ο χώρος εκπέμπει ηρεμία , και γαλήνη ... ενώ ο σεβασμός προς τη μάνα πλησιάζοντας στο μνημείο της είναι
αυτονόητος .... όπως βέβαια και ο σεβασμός απέναντι σε οποιαδήποτε μάνα !!


...συνεχίζεται

 

[Siaperas]

Συνέχεια έχει η πλατεία του χωριού .
Εκεί δεσποζει το άγαλμα του μεγάλου αρχιστράτηγου

ενώ δίπλα του βρίσκονται τα οστά του που μεταφέρθηκαν
από τη Σαλαμίνα όπου είχε αρχικά ταφεί ο Καραισκάκης .

Είχε χάσει τη ζωή του στα σημερινά Ταμπούρια του Κερατσινίου ,
στη μάχη της Αθήνας , όπου η αθάνατη ελληνική διχόνοια είχε κάνει πάλι το θαύμα της .

Στο internet αν ψάξετε , θα βρείτε ότι υπάρχει μια διαμάχη μεταξύ Σκουληκαριάς και ενός άλλου χωριού των Τρικάλων ,
που και τα δύο διεκδικούν το τίτλο της γενέτειρας του .:confused:

Η αλήθεια είναι η εξής και εξ αρχής δηλώνω ότι και τα δύο χωριά έχουν δίκιο .
Η μητέρα του όπως είπαμε , ήταν καλόγρια .

Όπως καταλαβαίνεται μια καλόγρια να μείνει έγκυος εκείνη την εποχή ήταν κάτι εξωφρενικό .
Ακόμα και αν ακούγονται ιστορίες περί βιασμού της από τον Καραίσκο ( λέμε τώραααα )
και πάλι για εκείνη την εποχή ήταν σκάνδαλο , και αιτία για φονικά .

Ο καραισκάκης λοιπόν γεννήθηκε στη Σκουληκαριά , μέσα στο μοναστήρι ,
αλλά η μητέρα του για να αποφύγει την κατακραυγή και το λιντσάρισμα ακόμα ,
τον έδωσε σε μια οικογένεια στο άλλο χωριό όπου τον μεγάλωσε .

Εκείνη τον επισκέπτονταν συχνά , όπως και ο ίδιος μεγαλώνοντας .

Αλλά η αλήθεια είναι ότι γεννήθηκε μεν στη Σκουληκαριά αλλά μεγάλωσε και έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια αλλού ,
μέχρι να καταλήξει στα χέρια του Κατσαντώνη αλλά και στη αυλή του Σουλτάνου όπου διδάχτηκε τη τέχνη του πολέμου


....συνεχίζεται αργότερα

 

[Siaperas]

Τώρα ξεκινάει το δύσκολο κομμάτι .
Θα αρχίσω να ανεβαίνω το βουνό με σκοπό να πέσω στη χαράδρα του Αχελώου .

Το υψόμετρο ανηφορίζει , ο δρόμος σκληραίνει και το τοπίο γίνεται όλο και πιο άγριο ,
φανταστικά δλδ !!

Σύντομα έχω πιάσει τον αυχένα του βουνού και πέφτω μέσα σε μία όαση
καταπράσινων λιβαδιών στη μέση του πουθενά .

Η θέα μοιάζει ονειρική , η φωτογραφία είναι πολύ λίγη για να μεταφέρει
το μεγαλείο του τοπίου .

Ο δρόμος ανοίγει ξανά και είναι στρωμένος . Δεν έχουν πιάσει ακόμα οι βροχές και τα χιόνια
για να τα ρημάξουν , και περνάω σχετικά εύκολα .

Διασταύρωση ξανά , αλλά αυτή τη φορά θυμάμαι το χάρτη στο κεφάλι μου και ακολουθώ τη ταμπέλα
για το χωριό Κανάλια .
Περνώντας από το χωριό οι λιγοστοί κάτοικοι , με κοιτούν πραγματικά σαν εξωγήινο .

Συνεχίζω μέσα στα έλατα , και στο δάσος .
Βλέπω κολώνες της ΔΕΗ να πηγαίνουν μαζί με το δρόμο ,
άρα συμπεραίνω πως είμαι στο σωστό δρόμο .

Ο δρόμος όμως περνάει μέσα από μία στάνη σε κάποιο σημείο και κει με λούζει κρύος ιδρώτας .
Σκέφτομαι ότι άν είναι δω τα τσοπανόσκυλα , και αν δεν είναι από εκείνα τα καλά ζωάκια
αλλά από τα άλλα τα κολόσκυλα που τα έχουν μάθει πρώτα να δαγκώνουν και μετά να σκέφτονται ,
τον ήπιαμε !!

Ευτυχώς είμαι τυχερός . Η στάνη άδεια .
Ή τα έχουν κατεβάσει χαμηλά να ξεχειμωνιάσουν ή τα έχουν για βοσκή .
Μονο κάτι γελάδια ελευθέρας υπάρχουν που με κοιτάνε με απορία και αυτά .

Ανακουφισμένος που γλύτωσα και αυτή τη συνάντηση ,
έχω πιάσει πλέον και κατηφορίζω ενώ στο βάθος ,
φαίνεται ο Αχελώος , το πέρασμα της γέφυρας Κοράκου
αλλά και τα χωριά που θα επισκεφθώ .

Μπαίνω Μεσόπυργο .
Πλέον έχει μεσημεριάσει για τα καλά , και αρχίζω να σκέφτομαι το φαγητό .
Μπαίνω στο ποτάμι , βρίσκω μια πέτρα και στήνω το αυτοσχέδιο μου τραπέζι .

Ο ήχος του ποταμού μου κάνει παρέα , είμαι ακριβώς εκεί που θέλω να είμαι !!
Ώρα για μεσημεριανό λοιπόν .

... συνεχίζεται

 

[Siaperas]

Χορτάτος , συνεχίζω για τις Πηγές και από εκεί για τη Μονή Σέλτσου .
Δεν πάω όμως από τη Μεγαλόχαρη - Αστροχώρι κτλ ασφάλτινα ,
αλλά συνεχίζω παραποτάμια χωμάτινα μέχρι τα Μηλιανά .

Πέφτω σε έργα στο δρόμο . Μια μπουλντόζα έχει ρίξει καμιά 20ρια τόνους χώμα στο δρόμο
και αναγκαστηκά αναμένω να τον καθαρίσει για να περάσω .

Το καλό είναι ότι ο δρόμος επειδή είναι λίγο πριν στρωθεί χαλίκι για άσφαλτο
πατημένος με οδοστρωτήρα εχει ένα ωράιο πουδράτο τεραίν
που το καταχάρηκα οδηγικά !!

Το κακό είναι ότι θα στρωθεί άσφαλτο !!

Με τα πολλά φτάνω Μηλιανά , ακολουθούν 10 χλμ ασφάλτινα μέχρι τις Πηγές
και από εκέι 6 χλμ κακοτράχαλου σπαστηριού για το Σέλτσο .

Πηγαίνοντας προς εκεί , έχεις την δυνατότητα να δεις το φράγμα του Αχελώου
από την απέναντι πλευρά του βουνού .
Μεγαλειώδες και αυτό , μένει χρόνια ανενεργό και στέκει ανάμεσα στα βουνά
χωρίζοντας το ποτάμι στα δύο .

Ανηφορίζω και φτάνω στη Μονή !!

Η μονή , είναι ένας τόπος σφαγής των Σουλιωτών . Μεγαλύτερος από αυτόν του Ζαλόγγου αλλά
στην αφάνεια χρόνια τώρα για τον περισσότερο κόσμο .

Μετά την άλωση του Σουλίου , ξέρετε λόγο αθάνατης ελληνικής διχόνοιας που προείπαμε ,
οι φατρειές των Σουλιωτών σκορπίστηκαν στους 5 ανέμους .

Αυτή των Μποτσαραίων , που εκείνη την εποχή είχε και το μικρό Μάρκο μαζί της ,
κατέληξε στο Βουργαρέλι και στη Μονή Σέλτσου .

Παρένθεση , όσοι έχετε πάει στο Σούλι θα ξέρετε την φιλοσοφία των Σουλιωτών περί στρατηγικής τοποθεσίας .
Το Σέλτσο από άποψη τοποθεσίας είναι ένα 2ο Σούλι .

Μια πιθαμή γη δλδ , περιτρυγιρισμένη από απροσπέλαστα και κοφτερά βουνά ,
όπου ο εχθρός είχε μόνο συγκεκριμένα περάσματα για να περάσει
και τα οποία ήταν αδύνατον να το κάνει
μιας και οι Σουλιώτες έπιαναν τα ταμπούρια και ακολουθώντας τεχνική Λεωνίδα και θερμοπυλών
καθάριζαν κόσμο με την άνεση τους .

Κάπως έτσι λοιπόν έιναι και το Σέλτσο .
Και δω λοιπόν από προδοσία κάποια στιγμή έπεσε και ακολούθησε σφαγή 1300 ανθρώπων λένε τα νούμερα της εποχής .

Γυναικόπαιδα έπεσαν στο γκρεμό για να γλυτώσουν , και έτσι η ιστορία του Ζαλόγγου επαναλήφθηκε .

Και η αφεντομουτσουνάρα μου , σε περίπου selfie με φόντο
τη Καπετάνισσα Λενώ Μπότσαρη και τα βουνά του Σέλτσου !!

ακολουθεί επίλογος και τελειώσαμε !!

 

[Siaperas]

Επιστροφή στην Άρτα λοιπόν και στη καθημερινότητα μας .
Έχει απογευματιάσει , και κατηφορίζω λίγο πριν νυχτώσει προς το σπίτι .

Λίγο πριν την Άρτα σταματάω σε καφενείο στην άκρη του δρόμου να πιω
ένα καφεδάκι μόνος μου , να ηρεμήσω και να βάλω λίγο τις εικόνες
που είχα αποτυπώσει σε μία τάξη .

Η αρχόντισσα πήγε για πλύσιμο και επέστρεψε στο γκαράζ της ,
αναμένοντας και αυτή την επόμενη βόλτα !!

Χορτασμένος από εικόνες , αρώματα , και οδήγηση γύρισα σπίτι .
Πήγα σε μέρη που ήταν δίπλα μου και δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν .


Το καταυχαριστήθηκα και ήδη στο μυαλό μου στήνεται η επόμενη εξόρμηση .

Μέχρι τότε καλά χλμ σε όλους να είμαστε καλά , υγιείς και δυνατοί ,
και να χαιρόμαστε κάνοντας ότι μας δίνει ευχαρίστηση .



υγ. κάποια στιγμή μόλις βρω έμπνευση και χρόνο θα μοντάρω και το βιντεάκι της εκδρομής !!



Κάνω επίλογο με μια φωτό ακόμα !!

 

[ΤΡΕΛΛΟΚΟΡΙΤΣΟ!!!]

Όμορφη μοναχική βόλτα με τα όλα της !!!

Χρήσιμες πληροφορίες ιστορικές και μη..........

 

[XR Maniac]

Καταπληκτικος......
advride....Δυτικης Ελλαδας και οχι μονο
Πολυ χρησιμες πληροφοριες....πραγματι

 

[ikontop]

τι μέρη κι αυτή η χώρα σε κάθε γωνιά της!

 

[IliADVas]

Πραγματικά υπέροχη αλλά και τολμηρή βόλτα. Εντελώς μόνος με ένα τέρας 250 κιλών και gps ένα smartphone που είχε σήμα όπου αυτο ήθελε.
Η αντιμετώπιση τέτοιων όμως δυσκολιών είναι η ανταμοιβή μας αλλά και η ενθάρυνση των υπολοίπων να σηκωθούν από την καρέκλα της καφετέριας και να απολάυσουν τη μοτοσικλέτα τους όπως πραγματικά της αξίζει. Τελικά ..'' Όλα γίνονται ... ''

 

[Ironbutt]

πολυ ομορφη βολτα και περιγραφη!!!
Να σαι καλα για τον κοπο να τα ποσταρεις και να μας παρεις βολτα μαζι σου ετσι με αυτο τον τροπο

 

[Siaperas]

.....μας αλλά και η ενθάρυνση των υπολοίπων να σηκωθούν από την καρέκλα της καφετέριας και να απολάυσουν τη μοτοσικλέτα τους όπως πραγματικά της αξίζει. Τελικά ..'' Όλα γίνονται ... ''

Φίλε , την έπιασες την υπογραφή ,
και χαίρομαι ιδιαιτέρως .

Σε έχω συμπαθήσει ήδη και ας μην σε ξέρω

 

[malco]

Η μοναξια καμια φορα εχει αλλη χαρη.......Πολυ ωραια βολτα Γιωργη!!!!! παντα τετοια φιλε!!!

 

[Siaperas]

Έτοιμο και το βιντεάκι .
όχι τίποτα , ιδιαίτερο ... μαζεμένα σε 5 λεπτά αυτά που έζησα !!

enjoy

 

[paschalis]

Εχω μεγαλο κενο στην περιοχη.
Και τωρα με τετοιο ωραιο τσιγκλισμα σκεφτομαι ποτε θα το καλυψω, με την καλυτερη παρεα!
Οι δε ιστορικες στιγμες που περιγραφεις , πολυτιμη και βαρια κληρονομια

 

[THANOSG]

Μπράβο για την πανέμορφη βόλτα και την παρουσίαση φίλε. Πανέμορφες εικόνες που ευτυχώς έχουμε δίπλα μας και μπορούμε να απολαύσουμε χωρίς πολλά έξοδα αρκεί να έχουμε τη διάθεση , μόνοι ή με παρέα!!
Πάντα τέτοια!!