KTiNoS
Μέλος
- Όνομα
- Athanassiou Nikos
- Μοτό
- XT 600 sm TDM 900
Από μικρό παιδί στην Ελλάδα σε διδάσκουν 2 πράγματα. Την αγάπη για τη Μπατρίδα και να μισείς τους Τούρκους.
Αργότερα σε διδάσκουν και τ αρχαία κείμενα και ουαί κι αλίμονο σου αν κάνεις το λάθος και τα πάρεις στα σοβαρά!
Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία.
Μεγαλώνοντας φυσικά και κοιτώντας γύρο σου αυτή την αγάπη για τη μπαντρίδα δε ντη βλέπεις πουθενά.
Στο δια ταύτα
Χρόνια τώρα κάνουμε εκδρομές με τις μηχανές και πηγαίνοντας προς Πελοπόννησο
βλέπουμε στο δεξί μας χέρι στον Ασπρόπυργο μια μάλλον αποκρουστική λίμνη, μολυσμένη από πετρέλαιο και τα νερά απ τη χωματερή εκεί δίπλα.
(Η Αθήνα δεν έχει ανακύκλωση)
Η λίμνη Κουμουνδούρου λέει..... Ίσως απ την Κουμουνδούρου στην Αθήνα που βρομάει ούρα και πρέζα.... Ποιος ξέρει?
Κι όμως αυτή λίμνη δεν ήταν πάντα σ αυτό το χάλι.
Στα αρχαία χρόνια φτιάχτηκε τεχνητά για να διευκολυνθεί η διαδρομή των Ελευσινίων Μυστηρίων,
κατά μήκους της αρχαίας Ιεράς Οδού.
Τα νερά της λίμνης θεωρούνταν χθόνια και για αυτό μόνο ιερείς μπορούσαν να ψαρεύουν.
Εκεί γίνονταν και η κάθαρση των ιερέων για μυστήρια και για αυτό το πραγματικό όνομα της λίμνης είναι Λίμνη των καθαρμών.
Τι ήταν τα μυστήρια αυτά?
Προετοίμαζαν τον άνθρωπο να πεθάνει. Τόσο απλά.
Οι ποινή για τους μυημένους που θα αποκάλυπταν κάτι ήταν θάνατος.
Λίγο πριν πεθάνει λοιπόν ο τελευταίος ιεροφάντης προφήτεψε πολλά χρόνια σκοτεινής νύχτας.....
Προφανώς έκανε διάνα στη μαντεψιά!
Όπως και αν χει οι λίμνες ήταν 2. Η μία αφιερωμένη στη Θεά Δήμητρα που έχει αποστραγγιστεί
και σήμερα στη θέση της βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της εταιρίας ‘Ελληνικά Πετρέλαια.
Η άλλη στην Περσεφόνη.
Τώρα πια μου είναι ξεκάθαροι οι στίχοι του Γκάτσου (και μελοποιημένοι απ το Μάνο Χατζηδάκη.)
*
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε τ’ αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούριο πάν να δουν το διυλιστήριο.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς....
Αργότερα σε διδάσκουν και τ αρχαία κείμενα και ουαί κι αλίμονο σου αν κάνεις το λάθος και τα πάρεις στα σοβαρά!
Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία.
Μεγαλώνοντας φυσικά και κοιτώντας γύρο σου αυτή την αγάπη για τη μπαντρίδα δε ντη βλέπεις πουθενά.
Στο δια ταύτα
Χρόνια τώρα κάνουμε εκδρομές με τις μηχανές και πηγαίνοντας προς Πελοπόννησο
βλέπουμε στο δεξί μας χέρι στον Ασπρόπυργο μια μάλλον αποκρουστική λίμνη, μολυσμένη από πετρέλαιο και τα νερά απ τη χωματερή εκεί δίπλα.
(Η Αθήνα δεν έχει ανακύκλωση)
Η λίμνη Κουμουνδούρου λέει..... Ίσως απ την Κουμουνδούρου στην Αθήνα που βρομάει ούρα και πρέζα.... Ποιος ξέρει?
Κι όμως αυτή λίμνη δεν ήταν πάντα σ αυτό το χάλι.
Στα αρχαία χρόνια φτιάχτηκε τεχνητά για να διευκολυνθεί η διαδρομή των Ελευσινίων Μυστηρίων,
κατά μήκους της αρχαίας Ιεράς Οδού.
Τα νερά της λίμνης θεωρούνταν χθόνια και για αυτό μόνο ιερείς μπορούσαν να ψαρεύουν.
Εκεί γίνονταν και η κάθαρση των ιερέων για μυστήρια και για αυτό το πραγματικό όνομα της λίμνης είναι Λίμνη των καθαρμών.
Τι ήταν τα μυστήρια αυτά?
Προετοίμαζαν τον άνθρωπο να πεθάνει. Τόσο απλά.
Οι ποινή για τους μυημένους που θα αποκάλυπταν κάτι ήταν θάνατος.
Λίγο πριν πεθάνει λοιπόν ο τελευταίος ιεροφάντης προφήτεψε πολλά χρόνια σκοτεινής νύχτας.....
Προφανώς έκανε διάνα στη μαντεψιά!
Όπως και αν χει οι λίμνες ήταν 2. Η μία αφιερωμένη στη Θεά Δήμητρα που έχει αποστραγγιστεί
και σήμερα στη θέση της βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της εταιρίας ‘Ελληνικά Πετρέλαια.
Η άλλη στην Περσεφόνη.
Τώρα πια μου είναι ξεκάθαροι οι στίχοι του Γκάτσου (και μελοποιημένοι απ το Μάνο Χατζηδάκη.)
*
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε τ’ αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούριο πάν να δουν το διυλιστήριο.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς....
