14 χρόνια, κάτι ψιλά και μια τελεία

[Savvas62]

Με το καλό η μετάβαση Ελίνα, πάντα θα σε αγαπάμε είτε με είτε χωρίς μοτοσακό !

 

[amyroukai]

Θυμάμαι ακόμα εκείνο το advΟn, πολύ ευχάριστη παρέα και πολύ καλός ρυθμός στο δρόμο.

Αν αλλάξουν τα πράγματα η μοτοσυκλέτα πάντα εδώ θα είναι.

Με χαρά στα επόμενα

 

[Ταξιδευτής]

Βαελ, εγώ σε θυμάμαι από τις ένδοξες εποχής του motο.gr και ενα πράγμα που πάντα εκτιμούσα ήταν η θετική ενέργεια και τα χαμόγελα που εφερνες στη παρέα. Όπως βλέπω αυτή η θετική διάθεση δεν χάθηκε ποτέ ακόμα και τώρα που αποφάσισες να βάλεις τη τελεια στο κεφάλαιο δυο τροχοί.
Όπως είπαν και οι προλαλήσαντες, εύχομαι και εγώ ότι καλύτερο για το μέλλον με η χωρίς μηχανή. Υπάρχουν πολλά εκεί έξω που δεν άπτονται πάντα των δυο τροχών που αξίζουν τη προσοχή μας. Εξάλλου η Μηχανή (με κεφάλαιο Μ) είναι ο τρόπος που ζούμε και όχι πάντα ο τρόπος που κινούμαστε...

 

[XLGeorge]

Ελινα σε χαιρετω με μια φωτο σου απο μια παλια εξορμηση στην Ευβοια που αποπνεει θετικη ενεργεια!!

Χαρηκα που συνβρεθηκαμε μεσω της κοινης μας αγαπης της μοτο και καλη συνεχεια στις οποιες αναζητησεις σου!

 

[vaelsod]

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!

XLGeorge ευχαριστώ πολύ για την φωτό και τις αναμνήσεις που επανέφερε. Αποπνέει όντως αυτή την ευφορία που μου προσέφεραν οι βόλτες στο βουνό με την παρέα σας, συνοδευόμενη από μια γλυκιά κούραση όπως φαίνεται στα μάτια (και πιάσιμο μυών την επόμενη μέρα!!!).

 

[μητσος]

Παρόλο που από τα 15 μου ανέβαινα πάνω σε ότι παπι έβρισκα εύκαιρο, άργησα να αποκτήσω το δικό μου μηχανάκι. Το πρώτο μου μοτοσικλετάκι ήρθε το Πάσχα του 2007. Για την ακρίβεια δεν ήρθε από μόνο του το έψαξα πολύ εντατικά και πολύ αποφασισμένα. Από τότε κάθε χρόνος που πέρναγε γέμιζε όλο και περισσότερο με τους δύο τροχούς. Σε σημείο που από το 2010 και μετά η μηχανή ήτανε σχεδόν ο αποκλειστικός τρόπος κίνησης μου. Είτε σούπερ μάρκετ, είτε δουλειά, είτε βόλτα, είτε ταξίδι, είτε μια σύντομη προπόνηση σε κάποιο κοντινό πιστακι, όλα γίνονταν πάνω στους δύο τροχούς. Και κάθε χρόνο που πέρναγε όλο και περισσότερο συνειδητοποιούσα ότι έτσι θα ήταν η ζωή μου από δω και μπρος. Καβάλα σε μία μηχανή.
Φυσικά ποτέ δεν προέβλεψα και ποτέ δεν φαντάστηκα ότι αυτή η γλυκιά καταπόνηση που ήτανε ο πιο αποτελεσματικός τρόπος εκτόνωσης και αποσυμφόρησης, θα οδηγούσε κάποια στιγμή το σώμα μου στο σημείο να μην μπορεί πλέον να απολαμβάνει αυτόν τον τρόπο ζωής.
Από σήμερα είμαι αμήχανη, απο επιλογή και πλήρως συνειδητοποιημένα. 14 χρόνια και κάτι ψιλά μετά μπήκε μια τέλεια σε αυτό το υπέροχο παιδικό όνειρο που έγινε πραγματικότητα και εκπλήρωσε με το παραπάνω κάθε μου φαντασία. Το δύσκολο δεν ήταν να αποχωριστώ τις μηχανές μου. Το δύσκολο ηταν να αποχωριστώ αυτό που νόμιζα ότι θα ήταν το μέλλον. Γι'αυτό και καθυστέρησε ουσιαστικά η πώληση, αφού σχεδόν δύο χρόνια τώρα δεν τις χρησιμοποιούσα.
Ευτυχώς αυτά τα χρόνια ήταν πραγματικά ΤΟΣΟ γεμάτα, που όταν κάθομαι και τα σκέφτομαι έρχεται ένας καταιγισμός από μνήμες, σε διάσπαρτη χρονολογική σειρά, κάθε φορά και με άλλο συνδυασμό, γιατί πολύ απλά ήταν τόσα πολλά που δεν μπορώ να τα θυμηθώ όλα.
Είναι ωραίο τελικά να αφήνεις κάτι όταν είσαι χορτάτος από αυτό.
Μέσα σε αυτά τα 14 χρόνια γέμισαν τα μάτια μου από εικόνες ταξιδιωτικές, εικόνες φύσης, βουνών, και γνώρισα ανθρώπους που συντέλεσαν στην εκπλήρωση αυτού του ονείρου.
Μάγκες, σας ευχαριστώ από καρδιάς όλους όσους συνταξιδέψαμε.
2 τροχοί επί 2 μηχανές ίσον 4.
Τα ταξίδια δεν σταματάνε απλά αλλάζουν μέσο.
Ούτε το πάθος για τις μηχανές σβήνει. Απλά φωλιάζει μέσα σε ένα πολύ ζεστό μέρος αυτών των αναμνήσεων.
Καλά ταξίδια σε όλους, ειτε πισω από τη ζελατίνα ενος κράνους, είτε πίσω από το παρμπρίζ.

Φιλιά

 

[dan]

Όχι Παντελή μου, έχω έναν κατεστραμμένο αυχένα κι ένα αριστερό χέρι που πλέον δεν μπορεί να ανεχτεί συμπλέκτη. Το πνεύμα πρόθυμο, η δε σαρξ ασθενής.

Honda DCT ..... ; ίσως ... ;