36 ΩΡΕΣ 2023-24ο Οδοιπορικό Αντοχής, 5-7/5/2023
- Thread starter amyroukai
- Ημερομηνία δημιουργίας
Aldebaran
Πορτοκαλί μέλος.
- Όνομα
- Γιάννης
- Μοτό
-
KTM 690 Enduro '08
Voge SR4 Max
Μετέτρεψέ το σε ΚΜΛ και ζιπαρισέ το.
1979 για εμένα, αλλά με το χάσιμο στην Αμυρη
Στάλθηκε από το SM-A528B μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Αυτό το χωριό ακούγεται εξαιρετικό, για πες και που είναι γιατί το google maps δεν με βοηθάει.
Χαίρομαι που περάσατε όλοι καλά, ευχαριστηθήκατε χιλόμετρα και παραστάσεις, ενώ οι φωτογραφίες είναι όμορφες και μας δίνουν και εμάς λίγο από το άρωμα της βόλτας. Εγώ πάντα σε αυτές τις βόλτες κράταγα όμορφα μέρη και σημεία που είχα περάσει φευγαλέα, για να έρθω να τα δω σε πιο χαλαρούς ρυθμούς στο μέλλον. Επίσης βλέπωντας τις φωτογραφίες, προσωπικά μου δίνει χαρά όταν μπορώ να αναγνωρίσω το μέρος και το σημείο και να αναπωλήσω τη δική μου βόλτα όταν είχα περάσει από εκεί. Αυτό βέβαια δημιουργεί αμέσως λαχτάρα για την επόμενη βόλτα....
Για δοκιμάστε αυτό.. Μου δουλεύει σε basecamp, mapsource και gpx.studio — the online GPX file editor
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Σκεφτόμουν μεταξύ σοβαρού και αστείου, αν τερματίσαμε μεσάνυχτα... Πως θα τερματίζαμε "νωρίς", τέλος πάντων πες με φως ημέρας.
Είδα τις φωτό ξανά, για να σπάσω το στερεότυπο που λέει ότι δεν κοιτάς ποτέ ξανά τις φωτογραφίες που έβγαλες με το κινητό σου και ταξίδεψα πίσω. Πολύ λίγες και δεν κάνουν χάρες στην διαδρομή, η οποία και λόγω καιρού που ήταν πότε συννεφιασμένος και πότε καλοκαιρινός σε συνδυασμό με τις αλλαγές στο υψόμετρο μας έκανε να ζούμε μιά τεράστια ποικιλία σε χρώματα, μυρωδιές, θερμοκρασίες, τρεις εποχές σε μιά βόλτα. Από δίπλα στο νερό να βρίσκεσαι πολύ πάνω από το νερό, πότε ποτάμι, πότε λίμνη, πότε δεξιά σου, πότε αριστερά σου. Αν ήταν να φωτογραφίζω όλα αυτά που βρήκα όμορφα θα ήμουν ακόμα εκεί. Σε πόσα μέρη δεν σκέφτηκα "ένα καφέ και απλά να κάτσω να ρουφήξω ηρεμία", εντάξει δεν θα γινόταν αυτό με όλους να περνάνε από πίσω μου, σε άλλες συνθήκες λέμε, που δεν περνάει ψυχή και ο καφές γιατί τον στερήθηκα όλο το ΣΚ. Το κρίμα με αυτή τη φάση είναι ότι θες διανυκτέρευση, αν πεις ότι πας για να τα χαζέψεις. Και μετά δεν θες να γυρίσεις πίσω. Κυριακή πρωί στην λίμνη Καστοριάς η χαρά του Θεού και Δευτέρα πρωί στην Αχαρνών, μέσα σε ένα διαμέρισμα που τελευταία φορά που καθαρίστηκε ήταν πρωθυπουργός ο Ανδρέας, πόσο λάθος.
Να το πάω λίγο πίσω, κάναμε κάτι "λάθος" ή ίσως πιο σωστά τί θα έπρεπε να κάνουμε για να τερματίσουμε λιγότερο ταλαιπωριακά; Παρατήρησε ο Γιώργος ότι την Κυριακή οι στάσεις ήταν μεγαλύτερες. Γεγονός, υπήρχε κούραση. Κάτσαμε 40 λεπτά στο σημείο που πήραμε τον δεύτερο, κρυφό, χάρτη. Κάτσαμε για νερό και καφέ στην φάρμα έξω από την Ελάτη. Χαζολογούσαμε στα βενζινάδικα λίγο παραπάνω. Ο ρυθμός οδήγησης δεν νομίζω να έπεσε, πλην της παράκαμψης της τελευταίας φωτογραφίας που ήταν επικίνδυνο το οδόστρωμα. Και δύο ώρες να ήταν αυτά, πάλι θα τερματίζαμε λίγο μετά τις 10μμ.
Θα μπορούσαμε να οδηγήσουμε πιο γρήγορα, το 950 είχε απλά τρελό περιθώριο ακόμα, δεν το πιστεύω ακόμα ότι το έζησα αυτό. Θα ήταν ευχάριστα; Θα μπορούσα να κλέβω ματιές ή θα θυμόμουν ΜΟΝΟ τον δρόμο; Πόση κούραση παραπάνω θα μάζευε αυτό και τελικά πόσο ασφαλές θα ήταν αυτό γενικά; Το άλλο ερώτημα είναι, πόσο σημαντικό είναι να τερματίσει κάποιος νωρίς και γιατί ψάχνω τώρα πράγματα που δεν με ενδιαφέρουν, το σημαντικό είναι ότι έκανα και ευχαριστήθηκα όλη την διαδρομή.
Ρωτάω ενώ ξέρω ότι σωστή απάντηση δεν υπάρχει γιατί όλοι μας είμαστε διαφορετικοί, σκέφτομαι γράφοντας.
Είδα τις φωτό ξανά, για να σπάσω το στερεότυπο που λέει ότι δεν κοιτάς ποτέ ξανά τις φωτογραφίες που έβγαλες με το κινητό σου και ταξίδεψα πίσω. Πολύ λίγες και δεν κάνουν χάρες στην διαδρομή, η οποία και λόγω καιρού που ήταν πότε συννεφιασμένος και πότε καλοκαιρινός σε συνδυασμό με τις αλλαγές στο υψόμετρο μας έκανε να ζούμε μιά τεράστια ποικιλία σε χρώματα, μυρωδιές, θερμοκρασίες, τρεις εποχές σε μιά βόλτα. Από δίπλα στο νερό να βρίσκεσαι πολύ πάνω από το νερό, πότε ποτάμι, πότε λίμνη, πότε δεξιά σου, πότε αριστερά σου. Αν ήταν να φωτογραφίζω όλα αυτά που βρήκα όμορφα θα ήμουν ακόμα εκεί. Σε πόσα μέρη δεν σκέφτηκα "ένα καφέ και απλά να κάτσω να ρουφήξω ηρεμία", εντάξει δεν θα γινόταν αυτό με όλους να περνάνε από πίσω μου, σε άλλες συνθήκες λέμε, που δεν περνάει ψυχή και ο καφές γιατί τον στερήθηκα όλο το ΣΚ. Το κρίμα με αυτή τη φάση είναι ότι θες διανυκτέρευση, αν πεις ότι πας για να τα χαζέψεις. Και μετά δεν θες να γυρίσεις πίσω. Κυριακή πρωί στην λίμνη Καστοριάς η χαρά του Θεού και Δευτέρα πρωί στην Αχαρνών, μέσα σε ένα διαμέρισμα που τελευταία φορά που καθαρίστηκε ήταν πρωθυπουργός ο Ανδρέας, πόσο λάθος.
Να το πάω λίγο πίσω, κάναμε κάτι "λάθος" ή ίσως πιο σωστά τί θα έπρεπε να κάνουμε για να τερματίσουμε λιγότερο ταλαιπωριακά; Παρατήρησε ο Γιώργος ότι την Κυριακή οι στάσεις ήταν μεγαλύτερες. Γεγονός, υπήρχε κούραση. Κάτσαμε 40 λεπτά στο σημείο που πήραμε τον δεύτερο, κρυφό, χάρτη. Κάτσαμε για νερό και καφέ στην φάρμα έξω από την Ελάτη. Χαζολογούσαμε στα βενζινάδικα λίγο παραπάνω. Ο ρυθμός οδήγησης δεν νομίζω να έπεσε, πλην της παράκαμψης της τελευταίας φωτογραφίας που ήταν επικίνδυνο το οδόστρωμα. Και δύο ώρες να ήταν αυτά, πάλι θα τερματίζαμε λίγο μετά τις 10μμ.
Θα μπορούσαμε να οδηγήσουμε πιο γρήγορα, το 950 είχε απλά τρελό περιθώριο ακόμα, δεν το πιστεύω ακόμα ότι το έζησα αυτό. Θα ήταν ευχάριστα; Θα μπορούσα να κλέβω ματιές ή θα θυμόμουν ΜΟΝΟ τον δρόμο; Πόση κούραση παραπάνω θα μάζευε αυτό και τελικά πόσο ασφαλές θα ήταν αυτό γενικά; Το άλλο ερώτημα είναι, πόσο σημαντικό είναι να τερματίσει κάποιος νωρίς και γιατί ψάχνω τώρα πράγματα που δεν με ενδιαφέρουν, το σημαντικό είναι ότι έκανα και ευχαριστήθηκα όλη την διαδρομή.
Ρωτάω ενώ ξέρω ότι σωστή απάντηση δεν υπάρχει γιατί όλοι μας είμαστε διαφορετικοί, σκέφτομαι γράφοντας.
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Το "ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να γίνει" είναι πάντα ζητούμενο.
Νομίζω, ακριβώς επειδή δεν είναι η συμβατική βόλτα που πας και χαζευεις και πίνεις καφε και βγάζεις φωτογραφίες, θέλει ρυθμό και όχι πολλές στάσεις. Οι στάσεις πρέπει να περιορίζονται στις στάσεις για τις φωτογραφίες της διοργάνωσης και τα παιχνίδια, μικρό σνακ στο πόδι και στο επόμενο. Στάση για φαγητό όχι, εγώ στη μέση της ημέρας κάνω μία γρήγορη στάση (30 λεπτά) για καφέ κάπου στη μέση. Θεωρώ ότι αυτός είναι ο πιο αποτελεσματικος τρόπος να γίνει η συγκεκριμένη βόλτα. Βέβαια αυτό είναι το πλάνο, μου έχει τύχει χρονιά να φτάνω 9 το βράδυ και άλλη 3 τα χαράματα.
kavadias
Μέλος
Ο "ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να γίνει" οτιδήποτε (το "ζητούμενο" που λες), είναι αυτός που σε κάνει να το διασκεδάζεις, να περνάς καλά, να γκαυλώνεις (με γκ), να φχαριστιέσαι με ολη σου την ψυχή.
Το optimization είναι ύπουλη παγίδα Γιάννη, μακριά από μας.
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Το ότι δεν βρεθήκαμε νύχτα με το 50% της διαδρομής μπροστά μας είναι ικανοποίηση (έχω διαβάσει πολλά κείμενα παρουσίασης πως τα πέρασαν άλλοι τόσα χρόνια).Ο "ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να γίνει" οτιδήποτε (το "ζητούμενο" που λες), είναι αυτός που σε κάνει να το διασκεδάζεις, να περνάς καλά, να γκαυλώνεις (με γκ), να φχαριστιέσαι με ολη σου την ψυχή.
Το optimization είναι ύπουλη παγίδα Γιάννη, μακριά από μας.
Η παρέα των συνοδοιπόρων είναι πολλαπλό Τζακ Ποτ από όλες τις πλευρές.
Αν δεν το είχαμε κάνει κουβέντα μεταξύ μας μέσα στην ημέρα δεν θα το θεωρούσα άξιο συζήτησης. Με λιγότερες στάσεις ή πιο σύντομες νομίζω ότι θα έβγαζε κούραση στην οδήγηση. Γενικά δεν βρίσκω κάτι που θα ήθελα να έχει γίνει αλλιώς, μάλλον θα σταματούσα για φωτό περισσότερο αν ήμουν μόνος και θα τερμάτιζα ακόμα πιο αργά.
Το άλλο αστείο, σήμερα που έκανα το πλύσιμο "της πεθεράς" να φύγουν τα μυγακια. Σε κάποιο ανεφοδιασμό, ίσως την πρώτη ημέρα, μου μυρίζει πλαστικό που καίγεται. Δεν έδωσα σημασία αφού δεν είδα σημάδια η καπνό, ήταν και πολλοί γύρω μου. Τώρα είδα ότι ακόμα μια φορά έσπρωξα το τουτορο πάνω στην εξάτμιση και έλιωσε το καπάκι. Το έβγαλα μέχρι νεωτέρας.
Επίσης... Πόσο εύκολα ξεβιδωνει παξιμάδι ασφαλείας με πλαστική ασφάλεια; Η βάση του GPS την δεύτερη ημέρα ήταν "λασκα". Περίεργο.
Τελευταία επεξεργασία:
