Η εκδρομή θα μπορούσε να μετονομαστεί "τα σχέδια είναι για να αλλάζουν".
Οι στόχοι ήταν δύο: Το μνημείο (αφορμή για μετακίνηση/νέο μέρος) και το χάνι (απόλαυση).
Δεν είχα υπολογίσει τον χρονικό περιορισμό που είχε ο Παντελής (και που τελικά βόλεψε και εμένα για ποιοτικό χρόνο με τα κορίτσια μου), όπου έγινε φανερό ότι δεν βγαίνω μάναμ για όλα. ΙΣΩΣ να έβγαινε αν γινόταν "αεροπορία" με πολλή ΕΟ, αλλά βγήκαμε να περάσουμε καλά μιά Κυριακή όχι να αγχωθούμε για κουταμάρες, για να περάσεις καλά δεν χρειάζεται πρόγραμμα, χρειάζεται καλή παρέα, ωραία διαδρομή και το που το φτιάχνεις στην πορεία, εκεί πάνω "λάθος" προορισμός δεν υπάρχει ακριβώς.
Ξεκινήσαμε στον ρυθμό της ασθενέστερης μοτοσικλέτας, περάσαμε επαρχιακό/παλιά ΕΟ ως Λαμία και μετά τον ανεφοδιασμό βγήκαμε για Καρπενήσι. Καφεδάκι στον Άγιο Γεώργιο Τυμφρηστού, φωτογραφία με το αεροπλάνο επιβάλλεται, αναμνήσεις από την ετήσια του μοτό μιά ντουζίνα χρόνια πίσω και το bandit στο ίδιο σημείο. Ο καφές στην πλατεία "παράλογα" καλός, στα χωριά συνήθως είναι νεροζούμι ο φρέντι εσπρέσιουρι. Χάρτες, βεβαιωνόμαστε για το ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει, ας πάμε στο μνημείο και βλέπουμε μετά. Λαθρεπιβάτης μέλισσα στο κράνος καταφέρνει και τσιμπάει λίγο, μάλλον δεν έφτανε να την ρίξει καλά οπότε γλίτωσα την ταλαιπωρία.
Το μνημείο είναι... αδιάφορο. Η ιστορία είναι μαγική, η μάχη επική, η εγκατάλειψη του σημείου και του μνημείου τραγική. Φίλε δήμαρχε/κοινοτάρχη τι στο καλό, τα λεφτά της περίφραξης θα έπιαναν περισσότερο τόπο αν τα έκανες σοβάτισμα και βάψιμο σε ετήσια βάση. Αυτό το σημείο και η χωμάτινη διαδρομή στα Κοκκάλια σε άλλη χώρα θα ήταν... Χάρηκα που πήγαμε (θα χαρώ περισσότερο αν καταφέρω να ανέβω και στις πλαγιές μιά μέρα) αλλά ταυτόχρονα ήταν λίγο απομυθοποίηση. Δεν με ενόχλησε γιατί: νέο σημείο, λίγα μέτρα χώμα με το 950, νέος στόχος τα Κοκκάλια. Επιβιώσαμε από την επίθεση της Αιτωλικής μύγας που μας είδε για σνακ, κατεβαίνουμε άσφαλτο και που θα πάμε μετά: Χάνι όχι, πρέπει να γυρίσουμε όπως ήρθαμε περίπου. Ο Παντελής έχει ιδέα για φαγητό, πάμε και βλέπουμε.
Κορυσχάδες, πλατεία/πλατάνι/ταβερνοκαφέ/μπουτίκ χοτέλ απέναντι, ό,τι θες υπάρχει και τουριστογκλάμ και χωριορουστίκ. Λουκάνικο καλό, παϊδάκι απλά αξιοπρεπές, συλλεκτική φιξ "τρου λόκαλ" μία έκαστος γιατί δεν είχε την αγαπημένη του θείου Λεωνίδα (και πενφέ GS ADV και πενφέ καφέ ρέισερ στην διαφήμιση ο θείος) με μηδέν τοις εκατό, βέβαια κρίνοντας από την γεροντοπαρέα δίπλα που ήπιε "όλα τα τσίπουρα του καφέ" και έφυγε οδηγώντας, το αλκοόλ με το υψόμετρο εξασθενεί. Ο Παντελής λέει να περάσουμε από Βούρλα για καφέ, ένας λουκουμάς δεν έβλαψε ποτέ, πείθεται και ο γιός που δεν του αρέσουν τα Καμένα Βούρλα γενικώς, το παντελόνι ευτυχώς δεν έχει ζώνη.
Επιστροφή με ζέστη σχετικά και παρά το γεγονός ότι έχω ανοίξει αεραγωγούς, η τσάντα πλάτης δεν επιτρέπει την προβλεπόμενη κυκλοφορία αέρα. Γιατί κουβάλησα πράγματα "βροχής" ζακέτα γάντια και "νύχτας" ζελατίνα διάφανη, όπως και μισό μπουκάλι νερό δεν ξέρω ή γιατί δεν τα έδεσα με χταπόδι στην σχάρα. Το γιατί το ξέρω δηλαδή, ΟΚ, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι δεν θα ρίξει σταγόνα και τα ένστικτα ενάντια στην βροχή βαράνε τιλτ, ειδικά με αυτό το μηχανάκι που δεν έχει ηλεκτρονικά πλην ανάφλεξης και είναι στην κατηγορία "fazer" και όχι "XR".
Το γέλιο έγινε στην θερινή μητέρα όλων των καγκουραίων τα Νέα Παλάτια Ωρωπού, όπου ο προβλεπόμενος εξοπλισμός ασφαλείας του αναβάτη είναι η μάσκα στο μπράτσο και που η πυκνότητα TDM/κάτοικο πρέπει να είναι στο παγκόσμιο τοπ τεν. Αν ήμουν γυμνός στο μηχανάκι ίσως να τραβούσα λιγότερο προσοχή. Βαφλίτσα/παγωτάκι/καφές και πολύ νερό. Κάποτε πρέπει να εξηγήσουμε στα καυτά αγόρια που παίρνουν κράνος στις κοπέλες τους (το λέω γιατί προφανώς τις ίδιες δεν τις νοιάζει) ότι αν το κράνος είναι μεγέθους
spaceballs δεν τις προστατεύει από τίποτα πλην κλήσης.
Πέρασε κοπελίτσα με χαϊμαλιά και πήρα ένα πορτοκαλί καρπού/αστράγαλου (όχι του δικού μου προφανώς) με ματόχαντρες. Πρόμπλεμ σόλβντ. Το κορίτσι είπε ότι πιο κιτσουλιό πεθαίνεις, αλλά πορτοκαλί και μπλε είναι το σωστό χρώμα.
Το 950:
Με την ανάρτηση περίπου σωστή (είναι όντως λάθος τα ελατήρια, παρά το σωστό sag και τις αποσβέσεις που κάνουν ό,τι μπορούν πράγμα το οποίο δεν φαίνεται στις απλές καθημερινές διαδρομές) και κάνοντας μεγάλη διαδρομή κατάλαβα γιατί κρατάει μύθο ακόμα και τι σοκ πρέπει να έπαθαν το 2003 οι αντίπαλοι. Έχει ωραία ροή, δεν έχω βρει την εμπιστοσύνη μου ακόμα αλλά δεν με ανησύχησε και πουθενά, ακόμα και όταν έκανα ένα πολύ χοντρό λάθος που με άλλο μηχανάκι... δεν θα το είχα κάνει γιατί ξέρω που πατάνε οι 17άρηδες. Το μακρύ κιβώτιο μου αρέσει και βολεύει στο ταξίδι, η κατανάλωση είναι απολύτως λογική (6 ως 7), ο ήχος του δεν ενοχλεί σε ένταση και έχει ωραία χροιά, τα τσίκεν στριπς με το καλημέρα σας είναι πιο μικρά από του XR χωρίς να νιώσω ότι οδηγώ "γρήγορα" κάπου, άσε που έχω ξεμάθει στο γρήγορα γενικά.
Οι κραδασμοί ενοχλούν, η σέλα ενοχλεί, μάλλον οι κραδασμοί ενοχλούν γιατί είναι κάκιστη η σέλα, χέρια και πόδια είναι ΟΚ. Καθόμουν στην θέση του συνεπιβάτη στην ΕΟ σε αρκετά σημεία, το τιμόνι είναι αρκετά πίσω για να το επιτρέψει και στο τέλος είχε μουδιάσει η περιοχή των γλουτιαίων σε σημείο που κατέβηκα και ένιωθα σαν να σηκώθηκα από κάθισμα φακίρη με καρφιά. Θα δω για πιο χαμηλή ζελατίνα μετά τις αλλαγές στην λοιπή εργονομία, καλύτερα καθαρός αέρας παρά στροβιλισμένος.
Στον Ι-5 χωματόδρομο ως το μνημείο και πίσω μου έκανε εντύπωση ότι ισιώνει τα πάντα, άλλο βλέπεις και άλλο νιώθεις, με το challenge είναι ακόμα πιο έντονο αυτό. !Όταν το πάρω απόφαση κάποια στιγμή και χαλαρώσω...
Next stop Reresi.
goo.gl
