71° 10' 21'' - Nordkapp 2022 - Η Νορβηγία, μία μεγάλη έκπληξη και πολλές σκέψεις....

[BlackArrow]

Part 3. . . . .

Εκείνο το βράδυ θα κυλούσε αργά και βασανιστικά για μένα..

Λίγες ώρες αφότου ξάπλωσα, ξαφνικά ξυπνάω, νιώθοντας ένα τρέμουλο και κρύωνα πάρα πολύ.. Λογικά είχε αρχίσει να ανεβαίνει ο πυρετός..

Φοράω έξτρα ρούχα και προσπαθώ να ξανακοιμηθώ.. Αλλά μάταια.. Λίγο μετά αρχίζει να πιάνει και ένας σφάχτης στη κοιλιά.. Με τα πολλά τα επόμενα λεπτά με είχαν βρει στη τουαλέτα για εκκενώσεις διά στόματος.. (εμετός)

Κάνω τη προσπάθεια μου να ξεφορτωθώ όσο περισσότερο μπορούσα από το αρνητικό φορτίο που είχα μέσα μου αλλά ο πόνος στη κοιλιά δεν έλεγε να φύγει. Μαζί με αυτό, το θερμόμετρο έδειχνε 38,5. Κούμπωμα γρήγορα ένα algofren και προσπάθεια για ύπνο.

Με τα πολλά εκείνο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι και όπως ήταν φυσικό το πρωί ήμουν σε μαύρα χάλια.

Πρώτη φορά που θα το πω, αλλά ευτυχώς εκείνο το πρωί ο καιρός ήταν χάλια, μία μίνι πεζοπορία που είχαμε στο μυαλό μας στη Kvalvika Beach δεν έβγαινε, άρα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε το check out 12:00 και να ξεκουραστώ λίγο.

Ήμουν πολύ χάλια, αλλά η θέληση να συνεχίσω το ταξίδι και το "έλα Μήτσο προχώρα" που έλεγα στον εαυτό μου , μου έδωσαν τη κατάλληλη δύναμη να προχωρήσω εκείνη τη μέρα.

Δεν την απόλαυσα και πολύ την συγκεκριμένη μέρα αλλά τουλάχιστον προχωρήσαμε.

Ξεκινάμε λοιπόν άλλη μία μέρα σε βροχερό φόντο.. Εκείνη τη μέρα δεν είχαμε πολλά χιλιόμετρα. Καμία 200αρα στο σύνολο.

Πρώτη στάση για τη συγκεκριμένη μέρα το Svolvær, γνωστό και ως λιμάνι των Ψαράδων, το οποίο μάθαμε και μετά ότι είναι η κεντρική πόλη των Lofoten.

Ψάχνουμε σημείο που να επιτρέπεται το παρκάρισμα, αφήνουμε τις μηχανές και φεύγουμε για βόλτα στην αγορά.

Πρώτο τουριστικό μέρος που συναντάμε στη Νορβηγία, με μαγαζιά στη μαρίνα του πολύ κοντά στα δικά μας γούστα. Στο πρώτο που μας κάνει κλικ καθόμαστε και παραγγέλνουμε το καφέ μας.

Μετά από λίγο όμως οι μυρωδιές από τα διπλανά τραπέζια μας έβαλαν στο πειρασμό, οπότε μπήκαμε στο μαγαζί μέσα να δούμε το κατάλογο και να παραγγείλουμε.

Fish and chips λοιπόν για την Εύα και μία σούπα Μπακαλιάρου για εμένα.

Τα πιάτα ήταν πεντανόστιμα , σε αρκετά νορμάλ τιμές 18 & 19 ευρώ αντίστοιχα, αλλά δυστυχώς , λόγω της δηλητηρίασης της προηγούμενης βραδιάς, δεν μπόρεσα να το απολαύσω.

Αφού φάγαμε, είχε έρθει η ώρα να προχωρήσουμε.

Επόμενη στάση στο πρόγραμμα ήταν το Henningsvær όπου εκεί βρίσκεται το διάσημο γήπεδο ποδοσφαίρου των Lofoten.

Πηγαίνοντας προς τα εκεί ο καιρός είχε αρχίσει να γίνεται από βροχερός, επικίνδυνος. Ψιλή βροχή αλλά αέρα 16m/s (το είδαμε γραμμένο με σήμανση κινδύνου) που σε ορισμένα σημεία παίζαμε κορώνα γράμματα αν θα πέσουμε από τη μηχανή. Ειδικά πάνω σε κάτι γέφυρες που είχαν έργα και ήμασταν σταματημένοι ήταν αρκετά επικίνδυνα.

Φτάνοντας λοιπόν στο γήπεδο δεν καταλάβαμε και πολλά. Ο καιρός ήταν κλειστός, είχε ομίχλη, ψιλοέβρεχε και εγώ λόγω του πόνου, ήμουν σε άθλια κατάσταση.

Πήγαμε λίγο, το είδαμε από κάτω και φύγαμε. Drone δεν βγήκε όπως καταλαβαίνεται λόγω του καιρού.

Αν είχε βγει, η φώτο θα ήταν η παρακάτω… Κλεψιμέικια από γούγλι η συγκεκριμένη...

Κάπου εκεί η ομάδα θα χωριζόταν για τις επόμενες ώρες. Στο πρόγραμμα ήταν να δούμε το Viking Museum που βρίσκεται στα Lofoten, όμως εγώ δεν άντεχα να συνεχίσω.

** Το μουσείο ήταν αρκετά καλό από ότι έμαθα από τους υπόλοιπους αλλά χρειάζεται κανά τρίωρο για να το γυρίσεις όλο γιατί είναι σε ανοιχτό χώρο **

Η τριάδα λοιπόν συνέχισε για το μουσείο και εγώ με την Εύα πήγαμε προς το Camping που θα μέναμε εκείνη τη μέρα ώστε να ξεκουραστώ και να αναρρώσω, για να είμαι καλύτερα για τη συνέχεια..

Άλλο ένα camp σε τρομερή τοποθεσία, που αν στο επέτρεπε και ο χρόνος, είχε και αρκετές δραστηριότητες.

Εκείνη τη μέρα δεν θυμάμαι πόσες ώρες κοιμήθηκα.. Με το που φτάσαμε στο δωμάτιο κατά τις 16:00 μέχρι τις 20:00, σηκώθηκα απλά για να φάω κάτι, και κατά τις 22:00 πάλι δώστου ύπνο μέχρι το πρωί.

Την επόμενη μέρα ξύπνησα αρκετά καλύτερα, όχι όμως 100% καλά. Είχε έρθει η μέρα που θα αφήναμε πίσω μας τα Lofoten, και με καράβι από το Moskenes θα περνάγαμε στο Bodo, ώστε να διανυκτερεύσουμε λίγο πιο πέρα σε μία περιοχή που λέγεται Misvaer.

Στο δρόμο για το Moskenes ήταν η πόλη Reine. Μία από τις πιο ωραίες και πιο πολυφωτογραφημένες πόλεις στα Lofoten. Εκεί υπάρχει και το Reinebrigen Hike το οποίο χάσαμε πάλι λόγω καιρού.

Βγάζουμε τις κατάλληλες φωτογραφίες και προχωράμε για το λιμάνι.

Εκεί συμβαίνει το εξής τραγικό..

Ξεκινάει η επιβίβαση στο καράβι και κάπως σε ένα μπέρδεμα μπαίνει πρώτα ο κολλητός και επειδή αργήσαμε να κάνουμε μανούβρα μας λένε να περιμένουμε.

Βάζουν μέσα ότι άλλο υπήρχε σε όχημα (φορτηγά, βανάκια, αμάξια) και 4 μηχανές μένουμε απ'έξω. Οι τύποι δεν θα μας βάζανε μέσα.

Το παίρνει χαμπάρι ο τσάκαλος ο κολλητός και αρχίζει τη μανούρα. Ή τους βάζεις ή με αφήνεις να βγω έξω. Αρχίσαμε και μεις απ'έξω να πλησιάζουμε προς το καράβι και με τα πολλά μπήκαμε.

Δεν ξέρω εκεί τι παίχτηκε και γιατί πήγε να μας αφήσει εκτός. Το σημαντικό ήταν ότι μπήκαμε και δεν θα περιμέναμε άλλες 3 ώρες για το επόμενο δρομολόγιο.

Το τρίωρο δρομολόγιο του καραβιού ήταν ένα τρίωρο πόνου.. Το καράβι , παρόλο που δεν είχε καιρό έξω, κούναγε απίστευτα πολύ και δεν μας άφησε να χαλαρώσουμε λίγο.

Και ένα ωραίο κλικ πάνω από το καράβι. . . .

Στις 18:30 ήμασταν στο λιμάνι του Bodo, έτοιμη για τη συνέχεια. Πριν προχωρήσουμε όμως έπρεπε να κάνουμε το κατάλληλο ανεφοδιασμό από σουπερ μαρκετ.

Επόμενη στάση ένα σημείο που λέγεται Saltstraumen. Φτάνοντας εκεί και διαβάζοντας τις πινακίδες μάθαμε ότι είναι από τα πιο δυνατά παλιρροιακά ρεύματα στο κόσμο.

Αφού είδαμε το φαινόμενο και κάναμε και το fika μας, είχε έρθει η ώρα για να πάμε προς το σημερινό camping. Μας χώριζαν περίπου 60 χιλιόμετρα.

Φτάσαμε σχετικά νωρίς, μαγειρέψαμε και ακολούθησε ένα δυνατό 10ωρο ύπνου.

Η επόμενη μέρα θα σήμαινε την έξοδό μας από τη Nordland.

Πρωινό ξύπνημα και ο καιρός είχε κάνει στροφή 180 μοιρών. Από 8-9 βαθμούς στα Lofoten, είχε φτάσει στους 28 βαθμούς. Δεν ξέραμε τι να φορέσουμε.

Το μοναδικό σημείο ενδιαφέροντος για σήμερα ήταν το Arctic Circle Center. Και σαν τελικός προορισμός το Grong Commune όπου θα μέναμε σε airbnb.

Πρώτη στάση λοιπόν στο Arctic Circle Center.

Αποφυγή χιονόμπαλας μεγάλου παίχτη . . . . .

Στο δρόμο μας βρίσκουμε μία σήμανση για καταρράκτη, και έχοντας δει ότι υπάρχει μαγαζί εκεί δίπλα, κάνουμε τη παράκαμψη και πάμε να δούμε τι παίζει..

Και η τοποθεσία μας αποζημίωσε για τα καλά. Το μαγαζί ήταν ακριβώς δίπλα στο καταρράκτη και είχε και τραπεζάκια σε εξωτερικό χώρο, που όταν φύσαγε σε έπαιρναν ωραίες σταγόνες νερού, που σε συνδυασμό με την υψηλή θερμοκρασία, ήταν το κάτι άλλο..

Ακολουθεί και η επίσημη σήμανση εξόδου από τη Nord Norge.

Μετά από αρκετές μέρες και έχοντας φάει αρκετή βροχή νιώσαμε ότι γλιτώσαμε το μαρτύριο.

Κατά τις 21:00 φτάσαμε στη περιοχή που ήταν το airbnb. Δυστυχώς εκείνη την ώρα δεν υπήρχε τίποτα ανοιχτό σε σουπερ μαρκετ. Για καλή μας τύχη όμως ένα κατάστημα βενζινάδικου έφτιαχνε μπέργκερ. Τα οποία αποδείχτηκαν και πολύ νόστιμα.

Και ξημερώνει Κυριακή. . .

Το πρόγραμμά μας για σήμερα είχε 400 χιλιόμετρα ώστε να φτάσουμε κοντά στον Atlantic Ocean Road, τον οποίο θα περνάγαμε την επόμενη μέρα. Ο καιρός ήταν και πάλι με το μέρος μας, άκρως καλοκαιρινός. Πρέπει να ταν η μοναδική μέρα που είδαμε 30 βαθμούς θερμοκρασία.

Για σήμερα το πρόγραμμά μας είχε στάση στο Trondheim και όπου αλλού βρίσκαμε στο δρόμο.

Πρώτη στάση έγινε σε ένα ωραίο σημείο όπου κάναμε το πρώτο fika της ημέρας σε άκρως καλοκαιρινό κλίμα.

Σειρά έχει το Trondheim το οποίο ήταν και το κύριο αξιοθέατο της ημέρας.. Περιττό να αναφέρω ότι Κυριακή μεσημέρι ήταν σαν να είχαμε πάει σε μία πόλη φάντασμα. Κυκλοφορούσε ελάχιστος κόσμος έξω και τα περισσότερα μαγαζιά ήταν κλειστά.

Εδώ νομίζαμε για λίγο ότι ήμασταν και στα Τρίκαλα. . .

Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και μετά κάτσαμε για lunch σε ένα από τα ελάχιστα μαγαζιά που ήταν ανοιχτό εκείνη την ώρα. Ιταλικό το οποίο αποδείχτηκε φοβερό στη συνέχεια... Ότι πήραμε ήταν πάρα πολύ καλό. Από τη λαιμαργία και τη πείνα της στιγμής φωτογραφίες δεν πρόλαβαν να βγουν. . . .

Μετά από μία 3ωρη στάση στη πόλη, είχε έρθει η ώρα να συνεχίσουμε. . . Προορισμός μας ήταν το Κρίστιανσουντ όπου θα μέναμε σε ένα Παλιό Farm House το οποίο ήταν δίπλα στον Atlantic Road και κατ' επέκταση είχε και θέα στον Ατλαντικό Ωκεανό.

Φτάνουμε στο σπίτι, το οποίο ήταν στην άκρη του πουθενά, τακτοποιούμαστε στο χώρο και είχε έρθει η ώρα της εξερεύνησης. Στη πίσω αυλή του σπιτιού υπήρχε ένα μικρό γηπεδάκι ποδοσφαίρου, όπου βρήκαμε και μία μπάλα και κάναμε το χαβαλέ μας.

Και αφού δεν σηκώσαμε drone στο μεγάλο γήπεδο των Lofoten, εδώ είχαμε την ευκαιρία μας. . .

Αφού χαρήκαμε το μέρος και χαλαρώσαμε ατενίζοντας τον Ατλαντικό Ωκεανό είχε έρθει η ώρα για ξεκούραση.

Η επόμενη μέρα θα ξεκινούσε με ένα μέρος που θέλαμε αρκετά να περάσουμε , τον Atlantic Road και μετά θα συνέχιζε με Trollstigen, Gudbrandsjuve, με τελικό προορισμό το Geiranger Fjord. . .

Αν όμως άξιζε ο Atlantic Ocean Road και τι είδαμε μετά θα έρθει στο 4ο μέρος. . . .

 

[BlackArrow]

Φιλε συν-αφρικανε Δημητρη θα πω απλα respect για την πιο ωραια προταση γαμου που εχει γινει ποτε,, εγραψες!!

Αλλα επισης respect επειδη παρακολουθησα πολυ προσεκτικα τις καιρικες συνθηκες στη Νορβηγια τον
Ιουνη και ητανε αστα να πανε, με πολυ βροχη και θερμοκρασιες αρκετα χαμηλες για την εποχη, τις οποιες οπως ειδα ειχατε καποιες μερες και σεις. Και πολλη βροχη με θερμοκρασιες 10-13'C δε λεει καθολου Αλλα μπραβο σας γιατι δεν μασησατε!! Περιμενουμε και τη συνεχεια.

ΥΓ Ειχα προγραμματισει κι'εγω να παω φετος Νορβηγια, θα ξεκιναγα απο το Kristiansand εχοντας περασει με φερυ απο Δανια στις 9 Ιουνη, θα εφτανα μεχρι το Trondheim στις 15 Ιουνη και μετα πισω Oslo το σ/κ 18/19 Ιουνη και συνεχεια με χωματινες διαδρομες στη Σουηδια στις 20/21 Ιουνη πριν παρω το δρομο της επισροφης για το Νησι. Αλλα παρακολουθαγα προσεκτικα τον καιρο και ακυρωσα το ταξιδι λιγες μερες πριν ξεκινησω Επιφυλασομαι ομως να το κανω στο μελλον, και ελπιζω (εδω κοιταμε πανω), με αποδεκτο καιρο.

Γιώργο σε ευχαριστώ πολύ! Δυστυχώς όπως μάθαμε και από τους ίδιους τους Νορβηγούς (ιδιοκτήτες camping κτλπ) φέτος είναι ένα από τα πιο βροχερά καλοκαίρια των τελευταίων πολλών χρόνων. Συνήθως ο Ιούνιος ήταν ο πιο ξηρός μήνας στη Νορβηγία και εμείς πετύχαμε ακριβώς το ανάποδο.

Όμως όλα καλά..

Καλά έκανες και το ακύρωσες. Καλώς ή κακώς να σε γλεντάει κάθε μέρα η βροχή δεν έχει πλάκα...

 

[XLGeorge]

Γιώργο σε ευχαριστώ πολύ! Δυστυχώς όπως μάθαμε και από τους ίδιους τους Νορβηγούς (ιδιοκτήτες camping κτλπ) φέτος είναι ένα από τα πιο βροχερά καλοκαίρια των τελευταίων πολλών χρόνων. Συνήθως ο Ιούνιος ήταν ο πιο ξηρός μήνας στη Νορβηγία και εμείς πετύχαμε ακριβώς το ανάποδο.

Όμως όλα καλά..

Καλά έκανες και το ακύρωσες. Καλώς ή κακώς να σε γλεντάει κάθε μέρα η βροχή δεν έχει πλάκα...

Ακριβως ετσι Δημητρη, και να ευχαριστησω και απο δω δημοσια τον συντροχο και φιλτατο Γιωργο Srider ο οποιος μενει στο Γκετεμποργκ της Σουηδιας και ο οποιος μου ειπε απο ντοπιες πηγές οτι τετοιο υγρο και κρυο καλοκαιρι δεν θυμουνται για 30 και χρονια! Αυτη ητανε και η πληροφορια-κλειδι που με οδηγησε στο να ακυρωσω το ταξιδι (συν η παρακολουθηση του καιρου μερα-με-μερα απο το BBC).

Αλλα one more time respect to you guys που κανατε τετοιο φοβερο ταξιδι με σχετικα αντιξοες καιρικες συνθηκες!

 

[giamar]

Έχω διαβάσει πολλά ταξιδιωτικά ,αλλά αυτό νομίζω ότι μπαίνει στο τοπ θριι.
Πέραν όλων των άλλων ρισπεκτ και για την πρόταση από τα ομορφότερα μέρη για εμάς τους μοτοσυκλετιστες .

 

[Katsadonis]

Πλεον έχουν γίνει ένα μικρο event για μενα τα post σου. Δε τα διαβαζω την ωρα που τα ανεβαζεις, αλλα περιμενω να τα διαβασω την επομενη μερα στη δουλεια (οπως τωρα καλη ωρα), την ωρα που κανω διαλειμμα και χανομαι μαζι με σενα και την παρεα σου στα βουνα.

 

[Desmorider]

Αυτή ειναι πραγματικά αξέχαστη πρόταση γάμου, στα πέρατα του κόσμου ,θα την θυμάστε για πάντα , οσο για το ταξίδι τι να πω , ποιος αναμεσά μας δεν το ονειρεύεται ?
Καλή συνέχεια ,αναμένουμε

 

[BlackArrow]

Έχω διαβάσει πολλά ταξιδιωτικά ,αλλά αυτό νομίζω ότι μπαίνει στο τοπ θριι.
Πέραν όλων των άλλων ρισπεκτ και για την πρόταση από τα ομορφότερα μέρη για εμάς τους μοτοσυκλετιστες .

Να σαι καλά Γιάννη ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Η συνέχεια έχει αρκετό ενδιαφέρον ως προς τον όγκο των πληροφοριών.

Πλεον έχουν γίνει ένα μικρο event για μενα τα post σου. Δε τα διαβαζω την ωρα που τα ανεβαζεις, αλλα περιμενω να τα διαβασω την επομενη μερα στη δουλεια (οπως τωρα καλη ωρα), την ωρα που κανω διαλειμμα και χανομαι μαζι με σενα και την παρεα σου στα βουνα.

Χαίρομαι πολύ με αυτά που γράφεις αλήθεια..

Αυτή ειναι πραγματικά αξέχαστη πρόταση γάμου, στα πέρατα του κόσμου ,θα την θυμάστε για πάντα , οσο για το ταξίδι τι να πω , ποιος αναμεσά μας δεν το ονειρεύεται ?
Καλή συνέχεια ,αναμένουμε

Να σαι καλά Δημήτρη , σε λίγο ανεβαίνει η συνέχεια...

 

[BlackArrow]

Part 4. . . .

Και ξημερώνει Δευτέρα.. Οι επόμενες μέρες ήταν από αυτές που ανυπομονούσα να έρθουν.. Θα ακολουθούσε ένα κομμάτι της Νορβηγίας το οποίο έχει πάρα πολλά πράγματα να δεις αλλά και αρκετές δραστηριότητες να κάνεις..

Το πρωινό ξύπνημα μας βρήκε για άλλη μία φορά με τη βροχούλα, τη καλύτερη μας φίλη.. Εν ολίγης το σχέδιο που είχαμε να πετάξουμε drone να μας ακολουθεί στον δρόμο του Ατλαντικού είχε ναυαγήσει από νωρίς.

Μικρό το κακό όμως.

Ετοιμαζόμαστε και χαρούμενοι για τον δρόμο που θα περάσουμε, φορτώνουμε μηχανές και ξεκινάμε τη σημερινή μας διαδρομή.

Το σπίτι ήταν μόλις 8 χιλιόμετρα από την αρχή του δρόμου, οπότε στα 5 λεπτά κάνει την εμφάνισή της η μεγάλη πολυφωτογραφημένη γέφυρα.

Προχωράμε ελάχιστα μέτρα και βλέπουμε ένα πάρκινγκ με πολύ κόσμο και σταματάμε να δούμε τι παίζει. Εκεί είχε ένα δρομάκι, που μπορούσες να περπατήσεις και να πας πίσω από το δρόμο. Φυσικά και πήγαμε να δούμε τι παίζει αλλά και για να βγάλουμε καμία φωτογραφία..

Και αφού φάγαμε κανά 15 λεπτο εκεί, είχε έρθει η ώρα να συνεχίσουμε σε αυτόν τον πολυσυζητημένο δρόμο..

Λίγο μετά και ενώ δεν είχαμε δει απολύτως τίποτα φτάσαμε σε ένα σημείο που ήδη είχε τελειώσει ο δρόμος. Σταματάμε, κοιτιόμαστε όλοι μαζί και επικρατεί ένα κλίμα γέλιου, του κακού γέλιου όμως, σε φάση "τι μ@λ@κία είναι αυτή που περάσαμε ".

Atlantic Ocean Road λοιπόν, κατά τη γνώμη και των 5 μας, μία τεράστια παπάτζα! Πέρα από το σημείο που είναι η μεγάλη γέφυρα και χαζεύεις λίγο δεν έχει τίποτα άλλο ιδιαίτερο για να είναι τόσο ξακουστός. Σαν έργο ναι είναι ιδιαίτερο αλλά σαν αξιοθέατο για ένα τουρίστα το βρίσκω εντελώς αδιάφορο.

Επόμενη στάση το Trollstigen.

Πηγαίνοντας για το πάσο πρώτα βρίσκεται μπροστά μας το Camp του Trollstigen. Στάση για φώτο και κάποια σουβενίρ.

Ήδη οι εικόνες που βλέπαμε γύρω μας είχαν αρχίσει να μας προϊδεάζουν ότι ακολουθούν μεγάλες ομορφιές μπροστά μας.

Κάπου εκεί ο καιρός μας λυπήθηκε και μας έδωσε ένα άνοιγμα κάποιων ωρών…

Λίγο αργότερα ξεπροβάλει μπροστά μας ο δρόμος του Trollstigen με τον καταρράκτη να φαίνεται από πολύ μακριά. Ότι και να πεις γι'αυτό το πάσο είναι λίγο. Κάθε στροφή του ήταν απόλαυση, κάθε στροφή του άξιζε την αναμονή.

Για καλή μας τύχη πέσαμε σε μέρα που δεν είχε πάρα πολύ κίνηση οπότε βρήκαμε άνοιγμα στο σημείο ακριβώς πριν τον καταρράκτη και σταματήσαμε να θαυμάσουμε το τοπίο αλλά και να βγάλουμε τις ανάλογες φωτογραφίες.

Αφού κάναμε εκεί ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα, ήρθε η ώρα να πάμε για καφέ στο μαγαζί που ήταν πάνω στο πάσο.

Φτάνουμε στο πάρκινγκ και το όλο σκηνικό είναι μαγικό. Δεν ήξερες που να πρωτοκοιτάξεις γύρω γύρω. Χιόνια, καταρράκτες και ένα τοπίο πολύ άγριο.

Βέβαια το στενάχωρο ήταν ότι το μαγαζί που ήταν σε αυτή τη φοβερή τοποθεσία ήταν κλειστό και εντελώς παρατημένο. Τζάμια σπασμένα, καρέκλες και τραπέζια στο εσωτερικό πεταμένα όπου να ναι.. Ήταν μία εικόνα που δεν περίμενες να δεις στη Νορβηγία ειδικά σε ένα τόσο τουριστικό σημείο.

Φυσικά δεν μας ένοιαξε και πάρα πολύ και προχωρήσαμε προς τα μπαλκόνια για να δούμε το πάσο από ψηλά.

Αυτό που είδαν τα μάτια μας δεν φαίνεται από τις φωτογραφίες.. Και η αίσθηση όταν έφτανες στη γωνία του μπαλκονιού ήταν το κάτι άλλο. Και σε τρόμαζε αλλά και σε ενθουσίαζε.

Φεύγουμε από το μπαλκόνι και πάμε σε ένα σημείο που είχε για άραγμα λίγο πιο πέρα αλλά και πάλι κοντά στο γκρεμό. Στην αρχή είχα τους ενδοιασμούς μου για το αν θα πετάξω drone αλλά αφού είδα ότι υπήρχαν άλλα 3-4 στον αέρα σήκωσα και εγώ. Βέβαια το κράτησα κοντά μας και δεν το πήγα ούτε κατά διάνοια κοντά στο μπαλκόνι όπου στέκονταν οι άνθρωποι.

* Γενικά αυτό είναι ευαίσθητο θέμα και καταλαβαίνω γιατί στα περισσότερα σημεία , σε hikes ειδικά, το έχουν απαγορεύσει στη Νορβηγία. Όπως και γω που δεν τα πάω καλά με τα ύψη και πηγαίνω πολύ προσεκτικά κοντά στις άκρες, θα αγχωνόμουν πάρα πολύ αν ξαφνικά άκουγα ένα θόρυβο από πάνω μου *

Αράξαμε αρκετή ώρα στο συγκεκριμένο σημείο, ούτε καταλάβαμε πως πέρασε.. Είναι σημεία που πρέπει να κάτσεις να απολαύσεις.

Είχε έρθει η ώρα όμως να προχωρήσουμε.. Μία τελευταία γρήγορη ματιά πίσω μας και είχαμε ήδη ξεκινήσει.

Το τοπίο στη συνέχεια ήταν εξίσου όμορφο. Πέρασμα μέσα από τα βουνά, γύρω γύρω χιόνι έτσι για την αίσθηση και νερά να τρέχουν από παντού..

Κάπου εδώ σηκώθηκε και η αεροπορία για άλλη μία φορά..

Επόμενο μέρος για στάση το Gudbrandsjuve. Είναι ένα ωραίο μέρος να αράξεις, τρέχουν νερά πολύ ορμητικά. Είχε και ένα μαγαζί πολύ ωραίο αλλά στις 17:00 έκλεινε. Οπότε πάλι δεν κάτσαμε σαν άνθρωποι να πιούμε ένα καφέ..

Φώτο και συνεχίζουμε…

Mετά από δω ο καιρός, ενώ μας την είχε χαρίσει στο Trollstigen, άρχισε να ξανακλείνει και να μας πιάνει για ακόμα μία φορά βροχή..

Η τελική μας στάση ήταν το Geiranger Fjord όπου θα μέναμε στο Dalen Gaard Familiecamping ( Πολύ καλή τοποθεσία και σε καλή τιμή , θα τα βάλω όλα αναλυτικά στο τέλος ).

Προχωρώντας πέφτουμε σε ένα από τα ωραία μπαλκόνια που μπορείς να θαυμάσεις το συγκεκριμένο fjord. Όταν φτάσαμε είδαμε κάτι πολύ λίγο, όμως μέχρι να βγει η κάμερα να τραβήξει το τοπίο τα σύννεφα είχαν κρύψει όλο το σκηνικό.

Κατεβαίνοντας λίγο πιο χαμηλά φαινόταν κάτι…

Μετά ο καιρός άρχισε να βαραίνει και ένα σημείο ενδιαφέροντος ( Flydalsjuvet ) "κάηκε" λόγω πυκνής ομίχλης.

Έτσι σχετικά βραδάκι ( κατά τις 21:30 ) φτάσαμε στο camp. Εκεί μας είπε και η κοπέλα που ήταν στη ρεσεψιόν ότι το φετινό καλοκαίρι είναι από τα πιο βροχερά που έχουν δει και ότι έχει αλλάξει πάρα πολύ ο καιρός.

Παίρνουμε τα κλειδιά και πάμε για ξεκούραση γιατί η επόμενη μέρα θα ήταν πολύ απαιτητική .

Ξύπνημα στις 09:00, βροχερός καιρός, και μπροστά μας 460 χιλιόμετρα και 8ώρες οδήγησης.

Πρώτη στάση που ήταν το διάσημο μπαλκόνι Dalsnibba Utsiktspunkt όπου βλέπεις το Geiranger Fjord κάηκε λόγω βροχής και ομίχλης.

Εντωμεταξύ όμως μετά τη στροφή που δεν πήραμε για να κάνουμε τη παράκαμψη και να πάμε στο συγκεκριμένο μέρος, ξαφνικά ξεπροβάλλει ένα θέαμα αρκετά αλλόκοτο για Ιούνιο μήνα.

Να σου λοιπόν μπροστά μας μία αρκετά μεγάλη παγωμένη λίμνη, ένα σπίτι εκεί στη γωνία της λίμνης που δεν έχουμε ιδέα τι ήταν και ένα σκηνικό τριγύρω απίστευτο.

Μετά ψάχνοντας είδαμε ότι ήταν το ξενοδοχείο Djupvasshytta.

Είχαμε μείνει. . .Όλη η κοιλάδα με τη παγωμένη λίμνη και νερά να τρέχουν γύρω γύρω αλλά και τo χιονισμένο τοπίο ήταν όλα τα λεφτά.

Η διάθεση ήταν ανεβασμένη γιατί παρόλα τα χαστούκια του καιρού, εκεί που έπρεπε μας έκανε τα χατίρια έστω για λίγο και βλέπαμε τα τοπία που θέλαμε.

Πέρασμα από το Stryn και επόμενη στάση το Loen.

Το Loen είναι ένα πολύ τουριστικό σημείο όπου αράζουν και κρουαζιερόπλοια, άρα έχει πολύ κίνηση. Όπως βέβαια έχει και πάρα πολλές δραστηριότητες. Υπήρχε ένα τελεφερικ , το οποίο δεν προλαβαίναμε να πάρουμε, το οποίο σε ανέβαζε σε ένα σεβαστό υψόμετρο όπου μπορούσες να δεις το fjord από ψηλά.

Kαι μία από ψηλά. . . .

Μέχρι εδώ η οδήγηση ήταν πραγματικά απόλαυση, η μία ομορφιά διαδεχόταν την προηγούμενη. Κάπου εκεί όμως ξεκίνησαν να κάνουν την εμφάνιση τους πάρα πολλά τούνελ.

Μετά από λίγο φτάσαμε στο μεγαλύτερο τούνελ της Νορβηγίας , και αν δεν κάνω λάθος, και το μεγαλύτερο στο κόσμο, το Laerdal Tunnel με μήκος 24.5 χιλιόμετρα. Με όριο ταχύτητας τα 80 η αλήθεια είναι ότι μας φάνηκε σαν αιωνιότητα το να το περάσουμε. Όμως ήταν πολύ καλά φωτισμένο και με 3 σημεία ενδιάμεσα που μπορούσες να σταματήσεις αν είχες κουραστεί, με πιο έντονο φωτισμό.

Μετά από κει το πρόγραμμα έλεγε Stegastein viewpoint το οποίο είχε θέα το Aurlandsfjord. O δρόμος για να φτάσεις στο συγκεκριμένο μπαλκόνι ήταν 8+8 χιλιόμετρα παράκαμψης αλλά λόγω κόσμου και επειδή ο δρόμος ήταν αρκετά στενός και με απότομες στροφές, ήθελε το χρόνο του.

Όμως η θέα πραγματικά σε αποζημίωνε.

Μετά από δω προορισμός το Viking Valley το οποίο όμως ήταν κλειστό γιατί φτάσαμε σχετικά αργά, οπότε δεν μπορέσαμε να βγάλουμε κάποια φώτο από το χώρο μέσα. Όμως σαν τοποθεσία ήταν όμορφη και σίγουρα αν ήμασταν εκεί πρωί θα άξιζε να επισκεφτούμε το χώρο που είναι επί πληρωμή.

Next stop, και τελευταία για τη σημερινή γεμάτη μέρα, ήταν ο καταρράκτης Tvindefossen. Πολύ ορμητικά νερά, σαν να ήταν φτιαχτός, είχε τρομερά καλλίγραμμα κοψίματα και με ένα camp ακριβώς δίπλα σε αυτόν που σίγουρα θα άξιζε εκεί για διαμονή.

Η ώρα είχε πάει 00:30 και σιγά σιγά το φαινόμενο της νύχτας είχε αρχίσει να ξανακάνει την εμφάνιση του. Ακόμα δεν είχε νυχτώσει εντελώς αλλά είχαμε φύγει από το ατελείωτο φως που συναντούσαμε πιο ψηλά στη Νορβηγία. Εκείνη την ώρα φτάσαμε στο Bergen και απλά πήγαμε κατευθείαν στο camp που θα μέναμε εκείνο το βράδυ. Δεν ήταν καν μέσα στη πόλη οπότε δεν είδαμε τίποτα εκείνο το βράδυ.

Όσο για το camp, ήταν από τα πιο φτωχικά που μείναμε, αλλά δεν μας ενδιέφερε και πολύ γιατί απλά κοιμηθήκαμε για να συνεχίσουμε. Όμως τα κρεβάτια ήταν κομπλέ και υπήρχε και θέρμανση (αν και δεν χρειάστηκε.

Η επόμενη μέρα που μας ξημερώνει είναι αρκετά χαλαρή σε αντίθεση με τη προηγούμενη. Το μενού έχει πρωινή εξόρμηση στο Bergen να δούμε τη πόλη αλλά και να δοκιμάσουμε εδέσματα από τη ξακουστή ψαραγορά του Bergen.

Πάμε στη πόλη, παρκάρουμε τις μηχανές σε ένα ιδιωτικό μεγάλο πάρκινγκ ( το οποίο έπαιρνε τη πινακίδα σου και σου έστελνε το λογαριασμό σπίτι , ακόμα δεν έχω λάβει κάτι ) και φεύγουμε για βόλτα.

Αρχίζουμε το περπάτημα μέσα στη πόλη και λίγο μετά καταλήγουμε στο σημείο που είναι η ψαραγορά αλλά και τα περισσότερα πράγματα για να δεις. Αρκετός τουρισμός στη περιοχή, έσφυζε από ζωή.

Περνάμε πρώτα από την υπαίθρια ψαραγορά να ρίξουμε μία ματιά και πάμε προς το δρόμο που είναι τα σπίτια σήμα κατατεθέν του Bergen.

Αφού βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και χαζέψαμε λίγο γύρω γύρω, η κοιλιά γουργούριζε… Είχε έρθει η ώρα της ψαραγοράς.

Πάμε και δίχως τσιγκουνιές δοκιμάζουμε όσα έπρεπε μέχρι να σκάσουμε. Για μένα και την Εύα με 3 πιάτα ο λογαριασμός σταμάτησε στα 67 ευρώ, όμως άξιζαν το κάθε σεντς.

Μπέργκερ φάλαινας, μπέργκερ σολομού καθώς και ένα πιάτο με σουβλάκι σολομού και μπακαλιάρου.

Ο κολλητός δοκίμασε και μπέργκερ moose αργότερα το οποίο ήταν γευστικότατο.

Μετά ακολούθησε καφεδιά στα Starbucks στο Bergen. Εκεί πολύ ευγενικά ρωτήσαμε αν μπορούν να μας φτιάξουν freddo και οι κοπέλες που δούλευαν ήταν πάρα πολύ ευγενικές και δέχθηκαν. Μετά από καθοδήγηση του κολλητού, δύο freddάκια ήταν έτοιμα.

** Γενικά οι Σκανδιναβοί είναι πολύ εξυπηρετικοί άνθρωποι. Όπου χρειαστήκαμε βοήθεια μας την παρείχαν και με το παραπάνω. Όμως στο ένα πράγμα που δεν υπάρχει συζήτηση είναι το ωράριό τους. Και πολύ καλά κάνουν κατά τη γνώμη μου.. **

Μετά από ένα 4ωρο και βάλε στο Bergen, είχε έρθει η ώρα να προχωρήσουμε. Επόμενη στάση η Odda όπου θα γινόταν στάση για ανεφοδιασμό διημέρου. Τα δύο βράδια που θα ακολουθούσαν είχαμε κλείσει σε ένα airbnb 36 χιλιόμετρα από την Odda στη περιοχή Roldal.

Εδώ μία μικρή παρένθεση...
****
Αυτό έγινε γιατί η επόμενη μέρα θα μας έβρισκε στην Odda ώστε να κάνουμε το hike της Trolltunga.
Ότι υπήρχε λοιπόν σε διαμονή στην Odda ήταν πανάκριβο. Δύο μήνες πριν και το πιο αξιοπρεπέστατο που βρήκα ήταν στα 155 ευρώ για 5 άτομα ανά βράδυ. Δεν το πρόλαβα και το αμέσως επόμενο πήγαινε στα 210ευρώ ανά βράδυ.
Στη Roldal κλείσαμε μία σπιτάρα δίπλα στο χιονοδρομικό της περιοχής για 80 ευρώ το βράδυ. Άρα τα 100 χιλιόμετρα που θα κάναμε παραπάνω στο σύνολο ήταν ένα τίποτα μπροστά στα χρήματα που σώσαμε αλλά και το σπίτι που βρήκαμε.
****

Πήραμε τα κατάλληλα εφόδια και είχε έρθει η ώρα να προχωρήσουμε. Πριν φτάσουμε στο σπίτι όμως μας περίμενε άλλη μία στάση σε ένα πολύ ωραίο μέρος.

Και μπροστά μας ο καταρράκτης Latefossen.

Πήραμε και εκεί το χρόνο μας γιατί ήταν φοβερό το σημείο. Μετά επιτέλους είχε έρθει η ώρα να πάμε για ξεκούραση.

Όταν φτάσαμε και είδαμε το μέρος αλλά και το σπίτι δεν πιστεύαμε στη τύχη μας. Κατά τύχη είχαμε κλείσει σε μία τρομερή τοποθεσία και το σπίτι ήταν ίσως το καλύτερο που μείναμε σε όλο το ταξίδι.

Το μπαλκόνι είχε θέα καταρράκτη, μέσα είχε θερμαινόμενα πατώματα, 3 υπνοδωμάτια και μία κουζίνα καλύτερη και από του σπιτιού μας. Και όλα αυτά με μόλις 80ευρώ τη βραδιά. Το λες και deal.

Αράξαμε, μαγειρέψαμε και έγινε ένα πλάνο για το τι θα πάρουμε την επόμενη μέρα μαζί μας στο hike αλλά και τι ώρα θα ξεκινήσουμε κτλπ. Αφού χαλαρώσαμε για κάμποση ώρα στο σαλόνι, είχε έρθει η ώρα του ύπνου γιατί η επόμενη μέρα θα ήταν απαιτητική.

Συνεχίζεται. . . .

Υ.Γ: Στο part5 θα ακολουθήσει η Trolltunga, το Preikstolen καθώς και η επεισοδιακή επιστροφή μας προς Ελλάδα.
Mετά θα είναι ο επίλογος, όπου πέραν της γνώμης μου θα βάλω και ότι πληροφορία είχα φτιάξει ( από χάρτες, καταλύματα και εξοδολόγιο του ταξιδιού )

 

[BlackArrow]

Part 5. . . .

Είχε έρθει η ώρα για εγερτήριο. Σηκωνόμαστε και κοιτώντας έξω από το παράθυρο είχαμε πολύ ευχάριστα νέα. Ο καιρός ήταν με το μέρος μας, μία από τις μέρες που τον χρειαζόμασταν περισσότερο.

Δεν υπήρχε ίχνος σύννεφου στον ορίζοντα.

Αυτό όπως καταλαβαίνετε μας έφτιαξε το κέφι από νωρίς. Τρώμε ένα γερό πρωινό, πακετάρουμε τις κατάλληλες προμήθειες για τις επόμενες 12 ώρες, ντυνόμαστε κατάλληλα και πάμε προς τις μηχανές για να ξεκινήσουμε για Odda.

Εντωμεταξύ είχαμε αδειάσει τις βαλίτσες ώστε όταν φτάναμε στο παρκινγκ της Trolltunga να αποθηκεύσουμε μέσα τα μπουφάν της μηχανής αλλά και τα κράνη για να μην είναι εκτεθειμένα τόσες ώρες. Όχι ότι θα μας τα κλέβανε , δεν υπήρξε ο παραμικρός τέτοιος φόβος σε όλη τη Σκανδιναβία, αλλά κυρίως σε περίπτωση βροχής να μην γινόντουσαν χάλια.

Πρώτη μέρα μετά από πολύ καιρό οι μηχανές είχαν μία ανάλαφρη αίσθηση. Και πρώτη μέρα μετά από τη Πράγα που νιώθαμε σαν να μην οδηγούσαμε μηχανή. Λίγο το βάρος που ελαττώθηκε και τα ρούχα που ήταν πιο λίγα μας είχαν δώσει μία αέρινη αίσθηση.

Στο δρόμο για την Odda ξαναπερνάμε τον Latefossen και βγαίνει και ένα βίντεο πάνω από τη μηχανή.

Το πρωί , σε σχέση με το προηγούμενο βράδυ που είχαμε πάει εμείς, γινόταν πανικός από αμάξια, λεωφορεία και τουρίστες.

Η ώρα έχει πάει 10:30 και φτάνουμε στο πάρκινγκ της Trolltunga. Η αλήθεια είναι ότι είχαμε καθυστερήσει. Δυστυχώς οι συστάσεις μου να ξεκινήσουμε νωρίτερα δεν είχαν ακουστεί και φύγαμε ψιλοαργά. Το γιατί δυστυχώς θα το μάθουμε στη συνέχεια.

Μαζεύουμε τα πράγματα, πληρώνουμε και το εισιτήριο του πάρκινγκ 25 ευρώ ανά μηχανή.

* Παλαιότερα δεν νομίζω ότι υπήρχε για μηχανές και ίσχυε το 50 ευρώ. Βέβαια είχα διαβάσει ότι 2 ή 3 μηχανές πάρκαραν σε μία θέση και το μοίραζαν ανάλογα. Πλέον προβλέψανε και αυτό και βάλανε ένα αρκετά τσιμπημένο νούμερο κατά τη γνώμη μου. *

Παρκάραμε στο πάρκινγκ Ρ2. Η ανάβαση μέχρι το πάρκινγκ Ρ3 ήταν 4 χιλιόμετρα αλλά με μία γενναία υψομετρική διαφορά. Εκεί υπήρχε ένα shuttle bus που μπορούσε να σε πάει από το ένα πάρκινγκ στο άλλο.

Το εξωφρενικό κόστος γι' αυτή την υπηρεσία ήταν τα 13 ευρώ ανά άτομο. Αν ήθελες και μετά να σε κατεβάσει κάτω δείχνοντας το εισιτήριο ότι το πήρες το πρωί ήταν άλλα 7 ευρώ αλλιώς 13 ευρώ.

Μπορεί να μας φάνηκαν εξωφρενικά τα χρήματα , 38 ευρώ το άτομο με μηχανή, αλλά τουλάχιστον όλη η διαδρομή του Hike ήταν πεντακάθαρη, υπήρχαν γεφυράκια σε πολλά σημεία όπως και καλή σήμανση. Θα μπορούσε όμως παρόλα αυτά να είναι στα 10 ευρώ πιο κάτω. 25 ευρώ για μηχανή και 13 ευρώ για 4 χιλιόμετρα είναι λίγο πολλά.

Με αυτά και με αυτά είμαστε στη στάση του λεωφορείου στις 10:55. Πολύ τυχεροί γιατί μετά δεν είχε άλλο δρομολόγιο. Βλέπετε το τελευταίο δρομολόγιο είναι στις 11:00 για πάνω. Και από πάνω για κάτω σταματάει στις 19:00. Οπότε το απογευματινό δρομολόγιο το είχαμε χάσει από τα αποδυτήρια.

Μετά από 10 λεπτά είμαστε στην αρχή του P3 και η πεζοπορία μας ξεκινά.

H πρώτη μία ώρα από το P3 ήταν αρκετά δύσκολη. Έπρεπε να καλύψουμε μία καλή υψομετρική διαφορά με απότομη κλίση και σε ένα ούτε δύσβατο αλλά ούτε και ιδανικό τερέν.

Μετά οι υπόλοιπες 3 ώρες μέχρι τη γλώσσα ήταν πιο χαλαρές, το σκηνικό γύρω γύρω ήταν φοβερό. Αρκετές εναλλαγές από εικόνες, δεν σε άφηνε να βαρεθείς στιγμή. Σαν σημεία για να αράξεις δεν υπήρχε κάτι ιδιαίτερο παρά μόνο ένα ξύλινο σπιτάκι (ας πούμε) που μπορούσες να κάτσεις σε σκιά. Κατά τα άλλα δεν υπήρχε ούτε ένα σκιερό μέρος και ούτε και κάποια βρύση για να γεμίσεις νερό.

** Και γιατί αναφέρομαι σε σκιερό μέρος. Ο ήλιος στη Νορβηγία τους καλοκαιρινούς μήνες δεν αστειεύεται. Ακόμα και ζέστη να μην έχει μπορεί να σε κάψει για πλάκα. Εμείς είδαμε δροσιά το πρωί, βάλαμε μόνο μία φορά αντιηλιακό και τα αποτελέσματα ήταν άσχημα το βράδυ που γυρίσαμε σπίτι. Ευτυχώς όταν πήραμε γραμμή ότι είχαμε καεί βάλαμε μακρυμάνικες μπλούζες και καλύψαμε τα σημεία που ήταν πιο ταλαιπωρημένα **

Εμείς πάντως αφότου τελείωσε το νερό που είχαμε ήπιαμε ,ελάχιστο βέβαια, από κάτι σημεία με ορμητικά νερά και τελικά δεν πάθαμε τίποτα..

Φτάνοντας στη Trolltunga το θέαμα ήταν φανταστικό. Δεν ήταν επικίνδυνο να πας προς την άκρη της γλώσσας αλλά σίγουρα αν έφτανες κοντά σε έπιανε ένα σφίξιμο. Εμένα τουλάχιστον όταν κοίταξα από την άκρη το τοπίο κάτω με έκανε να νιώσω λίγο περίεργα μπορώ να πω. Όχι τίποτα τρελό, αλλά σίγουρα δεν στεκόμουν και εκεί απόλυτα χαλαρός.

Επειδή είχαμε φτάσει αργά δεν είχε πολύ κόσμο και έτσι μπορέσαμε και απολαύσαμε αυτό το σημείο ήρεμοι.

Κάτσαμε αρκετή ώρα πάνω αλλά κάποια στιγμή έπρεπε να ξεκινήσουμε. Είναι από αυτά τα σημεία που αφήνεις πίσω αλλά δεν ξεχνάς εύκολα.

Η κατάβαση έγινε σε λίγο πιο γρήγορους ρυθμούς, όμως για κάποιο λόγο μας φάνηκε πιο μακρινή η απόσταση του γυρισμού. Μάλλον δεν υπήρχε ο ενθουσιασμός του άγνωστου.

Φτάσαμε κατά τις 20:00 στο Ρ3 όμως αυτή τη φορά είχαμε να κατέβουμε και τα 4 χιλιόμετρα μέχρι το Ρ2. Δεν θυμάμαι πόση ώρα κάναμε ακριβώς αλλά σίγουρα 45 λεπτά και πάνω. Κατεβαίναμε πολύ χαλαρά γιατί ήταν αρκετά κατηφορικά και έπρεπε να ασκούμε μεγάλη αντίσταση.

Φτάσαμε στο πάρκινγκ, μαζευτήκαμε και πήγαμε στην Odda να προλάβουμε να ψωνίσουμε πράγματα για το βράδυ.

Κατά τις 22:30 επιτέλους ήμασταν σπίτι. Ακολούθησαν οι κλασσικές διαδικασίες, μαγείρεμα - μπάνιο συν πλύσιμο ρούχα και πασάλειμμα με ενυδατική κρέμα για να ανακουφιστεί ο πόνος από το κάψιμο.

Κάπου εκεί έγινε κουβέντα για το πρόγραμμα της επόμενης μέρας. Η διαδρομή έλεγε να πάμε πρώτα από το Stavanger και μετά να καταλήξουμε σχετικά νωρίς το απόγευμα κατά τις 15:00 στο ξενοδοχείο που είναι στην αφετηρία του Preikstolen.

Για να γινόταν αυτό όμως έπρεπε να σηκωθούμε αρκετά νωρίς, πράγμα το οποίο δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί.

Έτσι αποφασίστηκε να παραβλέψουμε το Stavanger και να πάρουμε το πιο σύντομο δρόμο που θα μας πήγαινε στο Preikstolen.

Ξύπνημα χαλαρό και μπροστά μας έχουμε 170 χιλιόμετρα και 3μιση ώρες οδήγησης. Στο δρόμο δεν είχαμε σημειώσει κάτι να δούμε. Η διαδρομή ήταν πολύ χαλαρή, περάσαμε από ωραία σημεία στο βουνό. Σε εκείνη τη διαδρομή Roldal - Preikstolen υπήρχαν αρκετά τύπου χιονοδρομικά και chalet, που σίγουρα το χειμώνα θα είναι φοβερά να τα επισκεφτεί κάποιος.

Πριν το Preikstolen πετυχαίνουμε τη πόλη Jorpeland όπου κάνουμε στάση για τα απαραίτητα. Το ξενοδοχείο δεν είχε αυτή τη φορά κουζίνα άρα έπρεπε να βρούμε κάτι σε έτοιμο φαγητό να πάρουμε.

Κατά τις 15:30 , ακριβώς στην ώρα μας, ήμασταν στο ξενοδοχείο. Στο πάρκινγκ γινόταν ο κακός χαμός. Μηχανές, λεωφορεία και αυτοκίνητα το είχαν κατακλίσει. Μαθαίνουμε που πρέπει να παρκάρουμε, παίρνουμε τα πράγματα και πάμε προς το δωμάτιο.

** Το ξενοδοχείο ήταν σε φοβερό σημείο, όμως το 5κλινο δωμάτιο που είχαμε κλείσει αξίας 230 ευρώ δεν δικαιολογούσε τα λεφτά του. Σε μέγεθος ήταν βαριά 3κλινο. **

Αφού αφήσαμε τα πράγματα κατεβήκαμε στην "αυλή" του ξενοδοχείου να απολαύσουμε τις σαλάτες μας με ωραία θέα..

Όμως ο καιρός είχε αρχίσει να κλείνει γι' άλλη μία φορά..

Ανεβαίνουμε στο δωμάτιο για λίγη ξεκούραση και γύρω στις 17:30 είχε έρθει η ώρα να ξεκινήσουμε για το Preikstolen. Αν και ήταν αργά ήταν ιδανικά γιατί δεν θα νύχτωνε μέχρι να γυρίσουμε και πάνω δεν θα βρίσκαμε πολύ κόσμο.

** Γενικά το Preikstolen αν θες να το απολαύσεις λίγο πρέπει να το ανέβεις ή πάρα πολύ πρωί ( τύπου 06:00 ) αλλιώς αργά μετά το μεσημέρι. Τις ώρες αιχμής από 07:00 μέχρι και 15:00 ή 16:00 ο όγκος του κόσμου όχι μόνο θα είναι ενοχλητικός αλλά θα κάνει και την ανάβαση στα στενά σκαλιά αρκετά δύσκολη. **

Ξεκινάμε και εγώ είμαι μες τη καλή χαρά.. Γιατί ; Γιατί θα έβλεπα το τελευταίο αλλά και πολύ σημαντικό για μένα σημείο που είχα στη λίστα μου για τη Νορβηγία.

Φτάνουμε στην αρχή του Hike, 500 μέτρα από το ξενοδοχείο και οι πρώτες ψιχάλες κάνουν την εμφάνισή τους.

Δεν πτοούμαστε όμως. Εγώ μέσα μου είχα πει ότι θα ανέβαινα και ας έριχνε καταιγίδες. Δεν το πίστευα ότι θα έριχνε, έλα όμως που ήρθε…

Μετά από λίγο άρχισε να βρέχει αρκετά πιο ενοχλητικά αλλά όχι έντονα. Όλοι θέλαμε να συνεχίσουμε και έτσι και έγινε.

Τη διαδρομή δεν θα τη χαρακτήριζα και ιδιαίτερα όμορφη. Ήταν λίγο η ίδια όλη τη διάρκεια. Έβλεπες πράγματα αλλά τίποτα το τρομερό. Βλέπετε η Νορβηγία μας είχε κακομάθει με τις πανέμορφες εικόνες της και πράγματα που παλιά θα θαυμάζαμε τώρα είχαν γίνει πολύ απλά και καθημερινά στα μάτια μας.. Το λες και λίγο απληστία..

Λίγο μετά τη μέση της διαδρομής ο καιρός είχε αρχίσει να γίνεται επικίνδυνος. Πολλή βροχή και ομίχλη σε σημείο να μην μπορούμε εύκολα να δούμε το μονοπάτι. Όμως επειδή ο ένας της παρέας ήταν αρκετά έμπειρος με τέτοιες καταστάσεις και το μονοπάτι φαινόταν πως πήγαινε, μπορέσαμε και συνεχίσαμε με ασφάλεια τη διαδρομή.

Μετά από αρκετή ώρα φτάσαμε προς το σημείο που μικραίνει το μονοπάτι και δίπλα σου στο γκρεμό φαίνεται το fjord του Lysebotn. Η θέα έκοβε την ανάσα.

Μετά από λίγο μπροστά μας ο διάσημος βράχος. Άλλη μία ανατριχίλα.

Βέβαια εδώ ο καιρός ήταν τόσο κλειστός που δεν φαινόταν τίποτα από κάτω. Τα σύννεφα είχαν κατακλίσει όλο το σκηνικό. Ο καιρός εδώ δεν μας άφησε να χαρούμε το σημείο αλλά ούτε και να θαυμάσουμε την υπέροχη θέα του fjord.

Εδώ να πω την αλήθεια μου, αν ο καιρός ήταν καθαρός δεν νομίζω να είχα πλησιάσει τόσο κοντά στην άκρη…

Μετά από κανά 20λεπτο, ίσως και λίγο περισσότερο, έπρεπε να ξεκινήσουμε να κατηφορίζουμε γιατί και αργά είχε πάει και φοβηθήκαμε πολύ το καιρό.

Δύο ώρες μετά ήμασταν επιτέλους στο ξενοδοχείο. Άπλωμα τα ρούχα που ήταν βρεγμένα στο χολ έξω από το δωμάτιο, ζεστό μπάνιο να έρθουμε στα ίσα μας και άραγμα μετά με ζεστό καφέ στο lobby του ξενοδοχείου.

Όλα είχαν πάει κατά γράμμα, παρόλο που φάγαμε βροχή και δεν είδαμε τη θέα όπως θα έπρεπε, είχαμε καταφέρει στο σύνολο να κάνουμε αυτά για τα οποία είχαμε έρθει στη Νορβηγία. Με αυτές τις σκέψεις αράξαμε χαλαροί εκείνο το βράδυ συζητώντας μέχρι αργά.

Η επόμενη μέρα, προτελευταία για τις κυρίες της παρέας μας, ξεκίνησε με το καιρό σύμμαχο. Είχαμε να καλύψουμε μία απόσταση 320 χιλιομέτρων σε 5μιση ώρες και να πάμε στο Henseid ώστε να είμαστε κοντά στο λιμάνι του Larvik από όπου θα παίρναμε το ferry για Δανία και οι κυρίες θα παίρνανε συγκοινωνία για να πάνε στο αεροδρόμιο στο Όσλο.

Eκείνη τη μέρα δεν είχα φορτίσει τις μπαταρίες της κάμερας άρα δεν έχω και υλικό. Στο δρόμο είδαμε ωραία μέρη, ήταν εντελώς επαρχιακό το κομμάτι που διασχίσαμε. Περάσαμε και μέσα από ένα ορεινό κομμάτι φοβερό το οποίο δεν θυμάμαι το όνομα του. Η διαδρομή όμως ήταν η παρακάτω..

Κάπου στο δρόμο μας συναντήσαμε ένα εστιατόριο στη μέση του πουθενά που το είχαν δύο μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι και εκτός από απίστευτο σπιτικό φαγητό, είχαν και ένα χώρο που ήταν σαν μουσείο μέσα και είχε διάφορα παλιά πράγματα αντίκες να θαυμάσεις.

Αργά το απόγευμα φτάσαμε στο Henseid Skole. Το συγκεκριμένο κατάλυμα το είχα βρει από το γνωστό site μπούκινγκ. Το είχε μία γυναίκα από την Ολλανδία που πριν χρόνια το βρήκε να πωλείται, το αγόρασε και ήρθε με τον άντρα της να μείνει μόνιμα στη Νορβηγία. Όπως λέει και το όνομα του καταλύματος ήταν παλιό σχολείο, που η κυρία με μεράκι, αγάπη αλλά και σεβασμό στο χώρο που είχε αγοράσει, το μετέτρεψε σε κατάλυμα.

Τα δωμάτια , 4 είχε μόνο, ήταν ουσιαστικά παλιές αίθουσες που είχε αφήσει μέσα το πίνακα για παράδειγμα, αλλά το υπόλοιπο το είχε διαμορφώσει πάρα πολύ έξυπνα.

Μετά από λίγο αφού τακτοποιηθήκαμε έπρεπε να κάνουμε μία ανακατανομή των πραγμάτων αφού οι κυρίες της παρέας θα έφευγαν το πρωί.

Κάναμε λοιπόν ότι δουλειές έπρεπε, άνοιξε και το check in για το αεροπλάνο, υπήρχε υποψία απεργίας από τη SAS εδώ και 3 μέρες και υπήρχε ένα σχετικό άγχος.

Είχε έρθει όμως η ώρα να κοιμηθούμε γιατί το πρωί έπρεπε να ξυπνήσουμε πολύ νωρίς. Το εγερτήριο θα ήταν στις 05:00 με σκοπό μία ώρα μετά να ξεκινήσουμε και κατά τις 07:00 να έχουμε αφήσει τις κυρίες μας στο σταθμό του τρένου και εμείς να πάμε λίγο παραπέρα στο λιμάνι για να μπούμε στο καράβι το οποίο έφευγε στις 08:00.

Ξυπνάμε και γι' άλλη μία φορά έξω κάποιος είχε ανοίξει τη μάνικα και το νερό έπεφτε σε απίστευτα μεγάλες ποσότητες. Ο βρεγμένος όμως τη βροχή δεν τη φοβάται.. Με ένα συναίσθημα ότι το σημαντικό κομμάτι του ταξιδιού είχε τελειώσει και ότι όλα πήγαν καλά, ξεκινήσαμε με καλή διάθεση.

Η καλή διάθεση δοκιμάστηκε αρκετά στο δρόμο αλλά με τα πολλά φτάσαμε στο Larvik. Πάμε στο σταθμό, ερημιά, ήταν κιόλας κλειστό το μέσα κτήριο λόγω έργων, και χαιρετάμε εν μέσω καταιγίδας όλο χαρά τα αμόρε μας.

Σειρά είχε να επιβιβαστούμε στο πλοίο της επιστροφής. Πάμε στο λιμάνι, δείχνουμε τα εισιτήρια και αρκετά γρήγορα μπαίνουμε στο καράβι. Δέσιμο τις μηχανές και κατεύθυνση προς το σαλόνι για να βρούμε σημείο να αράξουμε..

Το καράβι μέσα ήταν παιδική χαρά. Δεν έχω ξαναδεί καράβι με τόσα μικρά παιδιά. Όλοι είχαν μπει πολύ νωρίτερα με αποτέλεσμα να δυσκολευτούμε να βρούμε κάτι σκαμπό για να κάτσουμε.

07:50 το καράβι επιτέλους ξεκινάει, 10 λεπτά νωρίτερα κιόλας. . . 08:10 μας παίρνει τηλέφωνο η Εύα ότι τελικά ακυρώθηκε η πτήση της SAS λόγω της απεργίας. . . Έξι ώρες πριν τη πτήση και ενώ ήταν να γίνει θυμήθηκαν τα @@ να την ακυρώσουν.

Εκεί λοιπόν φίλοι μου άρχισε μία τριήμερη Οδύσσεια. . .

Επόμενο καράβι ήταν 10 ώρες μετά και η Εύα είχε μπει ήδη στο τρένο για αεροδρόμιο. Έπρεπε κιόλας να πάει από εκεί να δει τι μπορεί να γίνει με τα εισιτήρια. Εντωμεταξύ από την ώρα που ανακοινώθηκε η απεργία όλα τα εισιτήρια πήγαν στα ύψη. 800 ευρώ για 12ωρες πτήσεις μέχρι την Ελλάδα.

Επικρατούσε ένας πανικός.

Πήγαν λοιπόν στο αεροδρόμιο και τίποτα. Η SAS δεν εξυπηρετούσε καν το κόσμο να βοηθήσει τη κατάσταση και εισιτήρια για να γίνει αλλαγή δωρεάν από τη SAS θα ήταν διαθέσιμα από το επόμενο Σάββατο. Και η μέρα ήταν Κυριακή. . .

Εμείς είχαμε ήδη φτάσει στο Hirtshalls και ήμασταν όλοι πάνω από ένα κινητό ώστε να μπορέσουμε να βρούμε μία λύση.

Με τα πολλά βρήκαμε ότι υπάρχει μία βραδινή πτήση για Κοπεγχάγη στα 100 ευρώ και ήταν η μοναδική λύση ώστε να καταφέρουν να φύγουν από το Όσλο. Για Δευτέρα Τρίτη από Όσλο δεν υπήρχε τίποτα. Είχαν εξαφανιστεί όλα όσα ήταν για Αθήνα, πτήσεις πολλών ωρών αλλά και σε εξωφρενικές τιμές.

Μέχρι να μπουν να κλείσουν τα εισιτήρια το κόστος είχε ανέβει στα 200 ευρώ. Ψάχνανε φαίνεται όλοι απεγνωσμένα τρόπο να φύγουν από το Όσλο. Η πτήση ήταν στις 22:00 το βράδυ.

Εκεί λοιπόν άλλαξαν αρκετά τα σχέδια. Από εκεί που είχαμε μπροστά μας 3 ήρεμες μέρες, τώρα θα έπρεπε να κάνουμε ένα κύκλο 600 χιλιομέτρων ( γιατί θα βγαίναμε πολύ εκτός πορείας ) και για να προλάβουμε τη Βενετία που είχαμε κλείσει εισιτήρια το προηγούμενο βράδυ, θα έπρεπε σε 3 μέρες να κάνουμε 2600 χιλιόμετρα. Καθόλου ευχάριστο νέο.

Εκεί αρκετά αγχωμένοι με το πως θα κυλίσει η μέρα πήραμε τη κατεύθυνσή μας προς Κοπεγχάγη. Βρίσκουμε ένα airbnb στη περιοχή Slagelse, 95 χιλιόμετρα πιο πίσω από τη Κοπεγχάγη. Αυτό έγινε ώστε την επόμενη μέρα το πρωί να μην έχουμε και αυτά τα 95 χιλιόμετρα στο ήδη φορτωμένο μας πρόγραμμα.

Πέρα από τα δικά μας, ο καιρός είχε αποφασίσει να μας γλεντήσει και σήμερα. Βροχή σε όλη τη διαδρομή.

Κάπου στο δρόμο, πολύ πριν το Slagelse ξαφνικά έγινε ένας χαμός από περιπολικά και ασθενοφόρα στο δρόμο. Και ένας από τη παρέα λέει για πλάκα " Κοίτα να δεις τρομοκρατική επίθεση θα είναι ".

Έλα όμως που δεν ήταν πλάκα. Και το ακόμα πιο τραγικό κομμάτι ήταν ότι η επίθεση είχε γίνει λίγα μόλις χιλιόμετρα πριν το αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης. Όλα τα χαμε, αυτό μας έλλειπε.

Δεν θα μακρηγορήσω.. Τελικά η πτήση είχε 1μιση ώρα καθυστέρηση , μέχρι να έρθουν μπορούσαμε να πάμε στο αεροδρόμιο, πήγαμε παρέα με καταιγίδα μέχρι το αεροδρόμιο, παραλάβαμε τις κυρίες και ευτυχώς γυρίσαμε με ψιχάλες.

Γυρίσαμε σπίτι πάρα πολύ κουρασμένοι αλλά πριν κοιμηθούμε έπρεπε να βρούμε το τρόπο που θα φεύγανε τα κορίτσια μας. Λόγω υποχρεώσεων δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν το δικό μας πρόγραμμα. Η μόνη λύση που βρέθηκε και έκλεισε επιτόπου ήταν 12ωρη πτήση από Μόναχο με charter πτήση με ενδιάμεση στάση Κάρπαθο. Ότι να ναι αλλά μας έκανε. 13:15 λοιπόν η πτήση από Μόναχο.

Ξύπνημα πρωινό και μπροστά μας 1040 χιλιόμετρα πόνου ώστε να φτάσουμε στη Νυρεμβέργη και να είμαστε σχετικά κοντά στο Μόναχο για να πάμε τη Τρίτη το πρωί στο αεροδρόμιο.

Κάπου γύρω στις 18:30 και ενώ είχαμε διανύσει μία σεβαστή απόσταση κάναμε αναζήτηση για κατάλυμα.

Εδώ μία παρένθεση.. Πριν το ταξίδι είχαμε κλείσει ΟΛΕΣ τις διαμονές εκτός από τη Κυριακή ( τη χθεσινή μέρα που έγραψα ) και τη Δευτέρα ( σημερινή που τρέχει ).. Είχαμε κλείσει ακόμα και τη Βενετία (Τρίτη). Ο λόγος που δεν κλείσαμε για Κυριακή Δευτέρα ήταν γιατί αναλόγως τα κέφια θα μπορούσαμε να χωρέσουμε στο πρόγραμμα άλλη μία ευρωπαϊκή πόλη..

Ψάχνοντας βρίσκουμε ένα αρκετά τίμιο Airbnb σε προσιτή τιμή σε ένα προάστιο της Νυρεμβέργης. Ο host αρκετά ευγενικός, παρόλο που στείλαμε πολύ αργά, απάντησε κατευθείαν και μας έδωσε τις απαραίτητες οδηγίες. Στις οδηγίες υπήρχαν δύο σημαντικά σημεία.

• Να παρκάρουμε εκεί που ανέφερε στο μήνυμα.
• Να είμαστε απόλυτα ήσυχοι στη γειτονιά, ειδικά αν φτάσουμε αργά.

Εν τέλει φτάνουμε εγώ και η Εύα πρώτοι γύρω στη 01:30 τη νύχτα στο σπίτι. Μπαίνουμε μέσα και αρχίζει το γέλιο. Ο τύπος είχε παντού postit με το τι πρέπει να κάνεις, που να ακουμπάς, υποδείξεις του τύπου :

• Mην καπνίζεται μπροστά στην εξώπορτα.
• Μην κυκλοφορείται γυμνοί μες το σπίτι.
• Τα παπούτσια να τα αφήνεται στο χολ.
• Μην ανοίξετε αυτή τη πόρτα.
• Πλύνετε καλά τα πιάτα.
• Και άλλα πολλά που δεν θυμάμαι..

Και γιατί σας τα γράφω αυτά. . Ξυπνάμε το πρωί να μαζευτούμε και επειδή το πάρκινγκ από το σπίτι ήταν 400 μέτρα και δεν θέλαμε να κουβαλήσουμε στο χέρι τις βαλίτσες, φέραμε τις μηχανές μπροστά στο σπίτι να τις φορτώσουμε.

Ο δρόμος ήταν πεζόδρομος για ποδήλατα και παιδιά. . .

Ήμασταν άπειρα προσεκτικοί ούτε καφρίλες ούτε τίποτα περίεργο. Και συν της άλλης δεν κυκλοφορούσε κανείς το πρωί στο πεζόδρομο. Το σπίτι ήταν 50 μέτρα από το δρόμο, όμως το free parking για τους μη κατοίκους που είχαμε παρκάρει ήταν μακριά.

Με το που μας βλέπει από τις κάμερες κατεβαίνει κάτω και μας λέει με μεγάλη αγένεια ότι αν δεν πάρουμε τις μηχανές από εκεί στα επόμενα 10 δευτερόλεπτα θα πρέπει να μας κόψει κλήση. Είχαν το δικαίωμα στη γειτονιά αν κάποιος παρκάρει παράνομα να τον γράψουν. Προφανώς ο τύπος δεν ήταν συζητήσιμος αλλά και εμείς τις μετακινήσαμε καρφί για να μην έχουμε τρεχάματα.

Ο συγκεκριμένος αργότερα για να πάρει προφανώς καλή βαθμολογία μου έστειλε μήνυμα λέγοντας μου ότι οι υπόλοιποι στη γειτονιά είναι αυστηροί , ότι οι γείτονες είχαν θέμα και ότι μακάρι να είχε πάρκινγκ να μας εξυπηρετήσει. Μου έδωσε και 10% έκπτωση αν ξαναπάω στο σπίτι του.

Τώρα δεν ξέρω αν αυτός είναι ο κλασσικός Γερμανός αλλά σίγουρα καταλαβαίνεις πολλά για τη λογική του συγκεκριμένου λαού. Δεν μας έχω τους Έλληνες σαν αγίους στο μυαλό μου αλλά και το τόσο κολλημένο μυαλό μου κάθεται στραβά.

Φεύγουμε και πάμε καρφί για Αεροδρόμιο Μονάχου. Φτάνουμε στην ώρα μας, γίνεται το check in πρώτα από τις κυρίες και χαρούμενοι φεύγουμε.

Ο δρόμος από Μόναχο μέχρι Βενετία για εμένα προσωπικά ήταν πολύ κουραστικός και βαρετός. Δεν μπόρεσα να απολαύσω τη διαδρομή στην Αυστρία όσο θα ήθελα. Είχα κουραστεί από τα στραβά που έγιναν τις τελευταίες μέρες και το μόνο που ήθελα ήταν να πάω Βενετία και την άλλη μέρα να μπω στο πλοίο να χαλαρώσω.

Το απόγευμα κατά τις 20:00 ήμασταν στο Camping έξω από τη Βενετία. Το έχουμε ξανά επισκεφθεί σε προηγούμενη εξόρμηση στην Ιταλία. Πολύ ωραίο μέρος , πολύ οργανωμένο και σε σούπερ τιμή. Επειδή είχαμε δει τη Βενετία δεν μπήκαμε στο κόπο να ξαναπάμε αλλά αράξαμε στις εγκαταστάσεις του camping.

Ακολούθησε γεύμα στο εστιατόριο του κάμπινγκ..

Το επόμενο πρωί είχε έρθει η ώρα της αναχώρησης.

Ξεκινάμε νωρίτερα ώστε να προλάβουμε να πάμε σουπερ, να γεμίσουμε μηχανές με βενζίνη αλλά και να πάμε νωρίτερα στο λιμάνι. Μη ξέροντας όμως πιο είναι το λιμάνι κάναμε ( το μοναδικό που δεν ψάξαμε σωστά πριν το ταξίδι ) πήγαμε στο λιμάνι της Βενετίας. Φτάνοντας μέσα στη Βενετία μαθαίνουμε ότι είχαμε έρθει σε λάθος μέρος και έπρεπε να πάμε πίσω στη Margera και από κει προς το σωστό λιμάνι.

Μην τα πολυλογώ, από εκεί που θα μπαίναμε 45 λεπτά νωρίτερα στο καράβι, εμείς καταφέραμε να μπούμε 10 λεπτά πριν την αναχώρηση. Βέβαια το καράβι δεν έφυγε ποτέ στην ώρα του…

Οι επόμενες 27 ώρες στο καράβι ήταν 27 ώρες καθισιού και σαπίλας. Εγώ προσωπικά παίζει να ανέβηκα μόνο δύο φορές στο κατάστρωμα (και μία τρίτη φορά για να βρω μέρος να κοιμηθώ το βράδυ ), δεν καπνίζω κιόλας οπότε δεν είχα λόγο.

Καθισιό στα flocafe , κλιματισμός και άγιος ο θεός. Αγόρασα και ίντερνετ οπότε οι ώρες πέρασαν σχετικά γρήγορα. Όλες αυτές τις μέρες που ταξιδεύαμε δεν είχα ασχοληθεί καθόλου με το κινητό, οπότε είχα αρκετά πράγματα να δω και να διαβάσω ώστε να περάσει ευχάριστα η ώρα.

Η βαρκάδα κύλισε μια χαρά.. Είχα το χρόνο να χαλαρώσω από τις τελευταίες κουραστικές μέρες, να σκεφτώ πιο ήρεμα ότι ήθελα και να ξεκουραστεί λίγο το ταλαίπωρο κορμί μου.

Πέμπτη 07/07/2022 και ξαναπατάμε Ελλάδα μετά από 24 μέρες. Ανακούφιση.. Βγαίνουμε από Ηγουμενίτσα και το πρόγραμμα έλεγε Μέτσοβο για σωστό φαγητό καλωσορίσματος.

Tα επόμενα που ήρθαν δεν βγήκαν ποτέ φωτογραφία. . . .

Τρώγαμε στο Μέτσοβο και για μία τελευταία φορά ο καιρός ήθελε να μας κάνει τη πλάκα του πριν γυρίσουμε και παρκάρουμε τις μηχανές σπίτι.

Φεύγοντας από τη Κατάρα και μετά μέχρι το Δομοκό η βροχή έπεφτε αβέρτα.. Βέβαια δεν μας ένοιαζε, ή δεν με ένοιαζε δεν ξέρω.. Μία από τις λίγες φορές στο ταξίδι που οι άλλοι δύο είχαν πάει με το ρυθμό τους πιο μπροστά , από το Μέτσοβο και μετά, ενώ εγώ είχα μείνει πιο πίσω να πηγαίνω χαλαρά.. Τετραγωνισμένο πίσω λάστιχο ANAKEE ADV με κοντά 12.000 χιλιόμετρα , 21 τροχός μπροστά και βροχερό οδόστρωμα δεν είναι για μαγκιές.

Γύρω στις 23:00 επιτέλους είχα φτάσει στο εξοχικό μου λίγο μετά τα Καμένα Βούρλα όπου με περίμενε ο πατέρας μου ,αλλά και ο κολλητός που είχε φτάσει αρκετά νωρίτερα, για να κάτσουμε να πιούμε μία μπύρα και να κάνουμε ανακεφαλαίωση των όσων είδαμε.

Επιστροφή στο σπίτι, αναμνηστική φώτο της μηχανής στο γκαράζ and that's it!

Expedition North the end. . .

Συνεχίζεται . . . .

Υ.Γ: Ο Επίλογος αλλά και πληροφορίες ταξιδιού μες στο ΣΚ. . . .

 

[BlackArrow]

Επίλογος. . . .

Και κάπου εδώ έχει φτάσει η στιγμή για την ερώτηση του ενός εκατομμυρίου ευρώ..

• Άξιζε το ταξίδι μέχρι το Βόρειο Ακρωτήρι ??
• Ναι… Αλλά…

Εδώ θα μου επιτρέψετε να έχω μία αντίθετη άποψη για το όνειρο που λέγεται Nordkapp.

Θα τα πάρω με τη σειρά..

Αρχικά να πω ότι το θεωρώ εμπειρία ζωής το συγκεκριμένο ταξίδι, λόγω της απόστασης από την Ελλάδα, των ημερών που ήμασταν στο δρόμο, αλλά και τις διαφορετικές εικόνες που είδαμε από τις χώρες που περάσαμε. Όλες τις χώρες, ακόμα και αυτές που ήμασταν μόνο στην εθνική οδό στις οποίες όμως είχαμε αρκετές συζητήσεις σε βενζινάδικα με ντόπιους.

Αν θα ξανά έκανα το ίδιο ταξίδι Nordkapp με μηχανή ? Κατηγορηματικό Όχι! Για κανένα απολύτως λόγο!

Σε αυτό το συμπέρασμα η αλήθεια είναι ότι είχα καταλήξει ενώ ήμουν στη Νορβηγία. Δεν μου έφταιγε ούτε ο καιρός ούτε κάτι άλλο. Ούτε μου έφταιξε το τι έγινε τις τελευταίες μέρες του γυρισμού.

Ίσα ίσα που αυτά που ήθελα τα είδα. Γενικότερα είδαμε πολλά πράγματα γιατί αφιερώσαμε 14 μέρες στη Νορβηγία. Δεν είναι πολλές αν σκεφτείς την έκταση της χώρας αλλά είναι ένας τίμιος αριθμός που μας επέτρεψε να δούμε αρκετά σημεία αλλά και να αράξουμε σε αυτά.

Η ερώτηση που με βασάνιζε προς το τελείωμα της Νορβηγίας ήταν η εξής..

Άξιζε Μήτσο αυτό το ταξίδι τα λεφτά αλλά και τις μέρες που δαπανήθηκαν ?

Ναι εφόσον δεν κόπιασες ιδιαίτερα για να μαζέψεις το ποσό.. Κατηγορηματικό όχι αν είναι να κάνεις τρομερές θυσίες.

Τώρα θα πει κανείς ότι το λέω εκ του ασφαλούς και ενώ έχω πάει το ταξίδι..

Η αλήθεια είναι ότι όλη τη περασμένη χρόνια τη πέρασα με τη σκέψη της Νορβηγίας και του Nordkapp, αλλά σε μεγάλο βαθμό. Σαν να ήταν το ταξίδι της ζωής μου ένα πράγμα, το οποίο το περίμενα με μεγάλη αγωνία. Μέχρι και αφίσα/πίνακα είχα στο δωμάτιο πάνω από το κεφάλι μου το Preikstolen.

Πηγαίνοντας εκεί ναι μεν είδα πολύ όμορφα πράγματα αλλά δεν μου χάρισε αυτό το τρομερό συναίσθημα που δεν είχα βιώσει σε περασμένα ταξίδια. Είτε Ελλάδα είτε έξω.. Η αίσθηση ήταν περίπου η ίδια.

Μην με πείτε αχάριστο, απλά είμαι δύσκολος άνθρωπος..

Αξέχαστο για μένα θα παραμείνει αυτό το ταξίδι λόγω της πρότασης γάμου στο Nordkapp. Αυτό είναι κάτι που δεν ξεχνιέται και δεν ανταλλάσσετε πραγματικά με τίποτα. Όταν ακούω τη λέξη Nordkapp το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μου είναι η έκφραση της Εύας όταν γονάτισα μπροστά της. Αυτή η έκφραση ήταν όλα τα λεφτά..

Αλλά , αν δεν υπήρχε η πρόταση στο Nordkapp ,σε γενικές γραμμές κατέληξα ότι με το ανάλογο budget/μέρες θα μπορούσα να χα κάνει πάρα πολλά και διαφορετικά πράγματα και να είχα δει περισσότερα πράγματα.

Και γιατί τα λέω όλα αυτά..

Όταν ξεκινάς το εγχείρημα που λέγεται Βόρειο Ακρωτήρι ξεκινάς με τουλάχιστον 6 με 7 χιλιάδες πεταμένα χιλιόμετρα στις εθνικές οδούς της Ευρώπης. Και με τις ανάλογες μέρες φυσικά που χρειάζονται για να διανύσει κάποιος αυτή την απόσταση. Αυτές ήταν μέρες που προσωπικά με κούρασαν πάρα πολύ και δεν μου προσφέρανε τίποτα, παρά μόνο να μάθω όλα τα βενζινάδικα και τα πάρκινγκ των εθνικών δρόμων της Ευρώπης.

Βέβαια αν κάποιος είναι χιλιομετροφάγος και δεν τον ενοχλούν αυτά τα χιλιόμετρα, τότε αλλάζει το πράγμα.

Όμως για μένα που δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος και σιχαίνομαι τους εθνικούς δρόμους, τα 6-7 χιλιάδες χιλιόμετρα τελικά ήταν πολλά και κουραστικά.

Το Nordkapp είναι ένα πολυδιαφημισμένο σημείο που λόγω της απόστασής του από Ελλάδα αλλά και της γεωγραφικής του θέσης μαγεύει εξ αρχής πολλούς , όπως μάγεψε και μένα σαν ιδέα, αλλά αν είσαι δύσκολος άνθρωπος ,όπως τελικά είμαι και εγώ και δεν ενθουσιάζεσαι εύκολα, τότε θέλει αρκετή σκέψη για το αν θα το κυνηγήσεις.

Δεν το έχω μετανιώσει εννοείται, αν ήξερα τις σκέψεις μου πριν το ταξίδι και πάλι θα πήγαινα , χωρίς βέβαια να περιμένω τόσα όσα περίμενα, αλλά σίγουρα δεν μου προσέφερε αυτά που περίμενα στο σύνολο του.

Τα λεγόμενά μου δεν προτρέπουν κάποιον να μην πάει στο Nordkapp. Όμως σε αυτούς που έχουν αμφιβολία ή σε κάποιους μη έμπειρους με τόσο μεγάλα ταξίδια ( όπως ήμουν και εγώ ) θα πρέπει αυτά τα λεγόμενα να κρούσουν ένα καμπανάκι. Γιατί πριν το ταξίδι ,όταν έχεις τη τρέλα του άγνωστου, όλα φαίνονται μαγικά μέχρι να έρθει η ώρα που θα δοκιμαστείς κατά τη διάρκεια του... Είναι πολλές οι μέρες και αρκετή η κούραση και αν δεν έχει κάνει κάποιος ξανά κάτι τόσο απαιτητικό δεν μπορεί να γνωρίζει πως είναι.

Εγώ πλέον ξέρω.. Και σίγουρα το ταξίδι με απανωτές μέρες με 800 και 900 χιλιόμετρα δεν είναι του γούστου μου.. Κάτι σε 14 μέρες και 3.000 χιλιόμετρα μου φαίνεται το πιο ιδανικό για μένα..

Επίσης όταν ξεκινάς για Νορβηγία και το θέμα του καιρού θέλει προσοχή γιατί όλοι πιστεύουμε ότι δεν θα τύχει σε εμάς να βρέχει κάθε μέρα αλλά έλα όμως που μπορεί να συμβεί. Και εμείς ευτυχώς ήμασταν 5 άτομα παρέα και είχαμε και το χαβαλέ μας και τις μπούρδες μας και όλα τα καλά, και στο τέλος της μέρας δεν μας βάραινε κάτι. Δεν ξέρω πως θα ήταν αν είχα πάει για παράδειγμα μόνος μου και με γλένταγε έτσι ο καιρός..

Ή ακόμα χειρότερα δεν ξέρω πως θα ήταν αν στο Nordkapp ήταν τίγκα στην ομίχλη, ή στη Trolltunga και στο Trollstigen έβρεχε.. Εμείς φάγαμε μπόλικη βροχή αλλά θα το ξαναπώ, δεν μας χάλασε τα σημεία ενδιαφέροντος.. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν αν μετά από τόση αναμονή (ένα χρόνο) και τόσα έξοδα είχαμε πάει και ο καιρός μας έπαιζε άσχημα παιχνίδια στα συγκεκριμένα μέρη..

Φυσικά άλλος ένας σοβαρός παράγοντας σε όλα αυτά είναι το οικονομικό στάτους του καθενός αλλά και κατά πόσο μπορεί να λείψει πολλές μέρες από τις υποχρεώσεις του.

Δεν μπορώ να πω ότι είμαι από αυτούς που ζορίστηκαν ή έκαναν τρομερές θυσίες για να πάνε αυτό το ταξίδι. Όμως είχε ένα κόπο και κάποια μαθηματικά η όλη φάση για να μπορέσει να γίνει αυτό το ταξίδι. Και προσωπικά όταν γύρισα, αν το δεις σαν επένδυση, δεν μου απέφερε όσα περίμενα. Οπότε δεν μπορώ να φανταστώ πόσο άσχημα θα είχα νιώσει αν γι'αυτά τα έξοδα είχα πραγματικά κοπιάσει ή θυσιάσει πράγματα...

Επίσης το θέμα των ημερών.. Εμείς όλοι (και οι 5) καταλήξαμε ότι θα θέλαμε τουλάχιστον άλλες 3 με 4 μέρες στη Νορβηγία.. Για να είμαστε πιο άνετοι σε κάποια σημεία.

Το να ξεκινήσει κάποιος απλά για να οδηγήσει μέχρι το Nordkapp και να γυρίσει καρφί χωρίς να απολαύσει τη Νορβηγία το θεωρώ λάθος.. Προσωπική άποψη και δεν κατακρίνω τίποτα. Απλά για τη δική μου λογική αυτό το ταξίδι θέλει μέρες, ΄όπως και η Νορβηγία που είναι μία πανέμορφη χώρα..

Συν της άλλης το Nordkapp και η Νορβηγία γενικότερα είναι ένας προορισμός που εμείς από Ελλάδα δεν μπορούμε να πεταγόμαστε συνέχεια..

Αν θα ξαναπήγαινα Νορβηγία… Σίγουρα ναι και ελπίζω σύντομα στα επόμενα χρόνια, πρώτα στο κάτω κομμάτι της Νορβηγίας με πτήση στο Όσλο και ενοικίαση οχήματος από εκεί.

Και κάποια χρόνια μετά με πτήση στο Τρόμσο , ξανά ενοικίαση οχήματος , ώστε να δω χαλαρός το Βόρειο κομμάτι, ίσως και το Nordkapp ,να μαστε καλά, σε κάποια επέτειο γάμου..

** Τελευταίο άφησα το πρόγραμμα αλλά και λοιπές πληροφορίες για το ταξίδι.. Θα ανέβει στις επόμενες μέρες....

 

[snpl]

Θα συμφωνήσω και εγώ ότι το "βόρειο ακρωτήριο" είναι τουριστική παγίδα για διάφορους λόγους. Πολύς δρόμος για ένα τοπωνύμιο που συνήθως δεν αφήνει χρόνο για να επισκεφτεί κανείς άλλα μέρη που σίγουρα θα τα βρεί πιο ενδιαφέροντα. Επιπλέον δεν είναι ούτε το βορινότερο σημείο της ηπειρωτικής Νορβηγίας, ούτε καν το βορινότερο σημείο του νησιού Magerøya όπου βρίσκεται.
Μια βόλτα, για παράδειγμα, στην επαρχία Vestland που είναι 10 παράλληλους και 2000χλμ νοτιότερα έχει να προσφέρει πολύ περισσότερα πράγματα...

 

[BlackArrow]

Θα συμφωνήσω και εγώ ότι το "βόρειο ακρωτήριο" είναι τουριστική παγίδα για διάφορους λόγους. Πολύς δρόμος για ένα τοπωνύμιο που συνήθως δεν αφήνει χρόνο για να επισκεφτεί κανείς άλλα μέρη που σίγουρα θα τα βρεί πιο ενδιαφέροντα. Επιπλέον δεν είναι ούτε το βορινότερο σημείο της ηπειρωτικής Νορβηγίας, ούτε καν το βορινότερο σημείο του νησιού Magerøya όπου βρίσκεται.
Μια βόλτα, για παράδειγμα, στην επαρχία Vestland που είναι 10 παράλληλους και 2000χλμ νοτιότερα έχει να προσφέρει πολύ περισσότερα πράγματα...

Εντάξει είναι τέρμα Θεού όπως και να το κάνεις, και σίγουρα δεν μπορείς να το παραβλέψεις, αλλά δεν ειναι εκεί το ζουμί..

Πολλοί, όπως και γω πριν πάω, το έχουν πολύ ψηλά σαν ιδέα χωρίς τελικά ιδιαίτερο λόγο.. Εκεί θέλω να καταλήξω από τα γραφόμενά μου..

Αν τα διαβάσει ένας αντίστοιχος Δημήτρης να καταλάβει ότι πιο κοντινά ταξίδια μπορεί να του προσφέρουν την ίδια αλλά και περισσότερη χαρά..

Εκτός βέβαια αν θέλει να κάνει και αυτός πρόταση γάμου.. Τότε να πάει

 

[snpl]

Μη με παρεξηγείς . Δεν κρίνω που και πως επιλέγει να πάει κάποιος στην βόλτα του.
Η υπερβολική προβολή σε κάποιους τόπους όμως δημιουργεί προσδοκίες που πολλές φορές δεν βρίσκουν ανταπόκριση. Υποθέτω ότι αυτή είναι και η δική σου εμπειρία αν κατάλαβα καλά από το τελευταίο σου ποστάρισμα.

 

[BlackArrow]

Μη με παρεξηγείς . Δεν κρίνω που και πως επιλέγει να πάει κάποιος στην βόλτα του.
Η υπερβολική προβολή σε κάποιους τόπους όμως δημιουργεί προσδοκίες που πολλές φορές δεν βρίσκουν ανταπόκριση. Υποθέτω ότι αυτή είναι και η δική σου εμπειρία αν κατάλαβα καλά από το τελευταίο σου ποστάρισμα.

Όχι πολύ καλά κατάλαβες! Αυτό είναι το νόημα όσων έγραψα..

Δεν το υπονομεύω σαν ταξίδι, αλλά δεν είναι αυτό που φανταζόμαστε πολλοί πριν πάμε..

 

[boxer]

Επίλογος. . . .

Και κάπου εδώ έχει φτάσει η στιγμή για την ερώτηση του ενός εκατομμυρίου ευρώ..

• Άξιζε το ταξίδι μέχρι το Βόρειο Ακρωτήρι ??
• Ναι… Αλλά…

Εδώ θα μου επιτρέψετε να έχω μία αντίθετη άποψη για το όνειρο που λέγεται Nordkapp.

Θα τα πάρω με τη σειρά..

Αρχικά να πω ότι το θεωρώ εμπειρία ζωής το συγκεκριμένο ταξίδι, λόγω της απόστασης από την Ελλάδα, των ημερών που ήμασταν στο δρόμο, αλλά και τις διαφορετικές εικόνες που είδαμε από τις χώρες που περάσαμε. Όλες τις χώρες, ακόμα και αυτές που ήμασταν μόνο στην εθνική οδό στις οποίες όμως είχαμε αρκετές συζητήσεις σε βενζινάδικα με ντόπιους.

Αν θα ξανά έκανα το ίδιο ταξίδι Nordkapp με μηχανή ? Κατηγορηματικό Όχι! Για κανένα απολύτως λόγο!

Σε αυτό το συμπέρασμα η αλήθεια είναι ότι είχα καταλήξει ενώ ήμουν στη Νορβηγία. Δεν μου έφταιγε ούτε ο καιρός ούτε κάτι άλλο. Ούτε μου έφταιξε το τι έγινε τις τελευταίες μέρες του γυρισμού.

Ίσα ίσα που αυτά που ήθελα τα είδα. Γενικότερα είδαμε πολλά πράγματα γιατί αφιερώσαμε 14 μέρες στη Νορβηγία. Δεν είναι πολλές αν σκεφτείς την έκταση της χώρας αλλά είναι ένας τίμιος αριθμός που μας επέτρεψε να δούμε αρκετά σημεία αλλά και να αράξουμε σε αυτά.

Η ερώτηση που με βασάνιζε προς το τελείωμα της Νορβηγίας ήταν η εξής..

Άξιζε Μήτσο αυτό το ταξίδι τα λεφτά αλλά και τις μέρες που δαπανήθηκαν ?

Συγχωρέστε με αλλά η απάντηση είναι και πάλι όχι.

Τώρα θα πει κανείς ότι το λέω εκ του ασφαλούς και ενώ έχω πάει το ταξίδι..

Η αλήθεια είναι ότι όλη τη περασμένη χρόνια τη πέρασα με τη σκέψη της Νορβηγίας και του Nordkapp, αλλά σε μεγάλο βαθμό. Σαν να ήταν το ταξίδι της ζωής μου ένα πράγμα, το οποίο το περίμενα με μεγάλη αγωνία. Μέχρι και αφίσα/πίνακα είχα στο δωμάτιο πάνω από το κεφάλι μου το Preikstolen.

Πηγαίνοντας εκεί ναι μεν είδα πολύ όμορφα πράγματα αλλά δεν μου χάρισε αυτό το τρομερό συναίσθημα που δεν είχα βιώσει σε περασμένα ταξίδια. Είτε Ελλάδα είτε έξω.. Η αίσθηση ήταν ακριβώς η ίδια.

Μην με πείτε αχάριστο, απλά είμαι δύσκολος άνθρωπος..

Αξέχαστο για μένα θα παραμείνει αυτό το ταξίδι λόγω της πρότασης γάμου στο Nordkapp. Αυτό είναι κάτι που δεν ξεχνιέται και δεν ανταλλάσσετε πραγματικά με τίποτα. Όταν ακούω τη λέξη Nordkapp το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μου είναι η έκφραση της Εύας όταν γονάτισα μπροστά της. Αυτή η έκφραση ήταν όλα τα λεφτά..

Αλλά , αν δεν υπήρχε η πρόταση στο Nordkapp ,σε γενικές γραμμές κατέληξα ότι με το ανάλογο budget/μέρες θα μπορούσα να χα κάνει πάρα πολλά και διαφορετικά πράγματα και να είχα δει περισσότερα πράγματα.

Και γιατί τα λέω όλα αυτά..

Όταν ξεκινάς το εγχείρημα που λέγεται Βόρειο Ακρωτήρι ξεκινάς με τουλάχιστον 6 με 7 χιλιάδες πεταμένα χιλιόμετρα στις εθνικές οδούς της Ευρώπης. Και με τις ανάλογες μέρες φυσικά που χρειάζονται για να διανύσει κάποιος αυτή την απόσταση. Αυτές ήταν μέρες που προσωπικά με κούρασαν πάρα πολύ και δεν μου προσφέρανε τίποτα, παρά μόνο να μάθω όλα τα βενζινάδικα και τα πάρκινγκ των εθνικών δρόμων της Ευρώπης.

Βέβαια αν κάποιος είναι χιλιομετροφάγος και δεν τον ενοχλούν αυτά τα χιλιόμετρα, τότε αλλάζει το πράγμα.

Όμως για μένα που δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος και σιχαίνομαι τους εθνικούς δρόμους, τα 6-7 χιλιάδες χιλιόμετρα τελικά ήταν πολλά και κουραστικά.

Το Nordkapp είναι ένα πολυδιαφημισμένο σημείο που λόγω της απόστασής του από Ελλάδα αλλά και της γεωγραφικής του θέσης μαγεύει εξ αρχής πολλούς , όπως μάγεψε και μένα σαν ιδέα, αλλά αν είσαι δύσκολος άνθρωπος όπως τελικά είμαι και εγώ και δεν ενθουσιάζεσαι εύκολα τότε θέλει αρκετή σκέψη για το αν θα το κυνηγήσεις.

Δεν το έχω μετανιώσει εννοείται, αν ήξερα τις σκέψεις μου πριν το ταξίδι και πάλι θα το πήγαινα , χωρίς βέβαια να περιμένω τόσα όσα περίμενα, αλλά σίγουρα δεν μου πρόσφερε αυτά που περίμενα στο σύνολο του.

Τα λεγόμενά μου δεν προτρέπουν κάποιον να μην πάει στο Nordkapp. Όμως σε αυτούς που έχουν αμφιβολία ή σε κάποιους μη έμπειρους με τόσο μεγάλα ταξίδια ( όπως ήμουν και εγώ ) θα πρέπει αυτά τα λεγόμενα να κρούσουν ένα καμπανάκι. Γιατί πριν το ταξίδι ,όταν έχεις τη τρέλα του άγνωστου, όλα φαίνονται μαγικά μέχρι να έρθει η ώρα που θα δοκιμαστείς κατά τη διάρκεια του... Είναι πολλές οι μέρες και αρκετή η κούραση και αν δεν έχει κάνει κάποιος ξανά κάτι τόσο απαιτητικό δεν μπορεί να γνωρίζει πως είναι.

Εγώ πλέον ξέρω.. Και σίγουρα το ταξίδι με απανωτές μέρες με 800 και 900 χιλιόμετρα δεν είναι του γούστου μου.. Κάτι σε 14 μέρες 3.000 χιλιόμετρα μου φαίνεται το ιδανικό για μένα.. Αυτός είμαι..

Επίσης όταν ξεκινάς για Νορβηγία και το θέμα του καιρού θέλει προσοχή γιατί όλοι πιστεύουμε ότι δεν θα τύχει σε εμάς να βρέχει κάθε μέρα αλλά έλα όμως που μπορεί να συμβεί. Και εμείς ευτυχώς ήμασταν 5 άτομα παρέα και είχαμε και το χαβαλέ μας και τις μπούρδες μας και όλα τα καλά, και στο τέλος της μέρας δεν μας βάραινε κάτι. Δεν ξέρω πως θα ήταν αν είχα πάει για παράδειγμα μόνος μου και με γλένταγε έτσι ο καιρός..

Ή ακόμα χειρότερα δεν ξέρω πως θα ήταν αν στο Nordkapp ήταν τίγκα στην ομίχλη, ή στη Trolltunga και στο Trollstigen έβρεχε.. Εμείς φάγαμε μπόλικη βροχή αλλά θα το ξαναπώ, δεν μας χάλασε τα σημεία ενδιαφέροντος.. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν αν μετά από τόση αναμονή (ένα χρόνο) και τόσα έξοδα είχαμε πάει και ο καιρός μας έπαιζε άσχημα παιχνίδια στα συγκεκριμένα μέρη..

Φυσικά άλλος ένας σοβαρός παράγοντας σε όλα αυτά είναι το οικονομικό στάτους του καθενός αλλά και κατά πόσο μπορεί να λείψει πολλές μέρες από τις υποχρεώσεις του.

Δεν μπορώ να πω ότι είμαι από αυτούς που ζορίστηκαν ή έκαναν τρομερές θυσίες για να πάνε αυτό το ταξίδι. Όμως είχε ένα κόπο και κάποια μαθηματικά η όλη φάση για να μπορέσει να γίνει αυτό το ταξίδι. Και προσωπικά όταν γύρισα, αν το δεις σαν επένδυση, δεν μου απέφερε όσα περίμενα. Οπότε δεν μπορώ να φανταστώ πόσο άσχημα θα είχα νιώσει αν γι'αυτά τα έξοδα είχα πραγματικά κοπιάσει ή θυσιάσει πράγματα...

Επίσης το θέμα των ημερών.. Εμείς όλοι (και οι 5) καταλήξαμε ότι θα θέλαμε τουλάχιστον άλλες 3 με 4 μέρες στη Νορβηγία.. Για να είμαστε πιο άνετοι σε κάποια σημεία.

Το να ξεκινήσει κάποιος απλά για να οδηγήσει μέχρι το Nordkapp και να γυρίσει καρφί χωρίς να απολαύσει τη Νορβηγία το θεωρώ λάθος.. Προσωπική άποψη και δεν κατακρίνω τίποτα. Απλά για τη δική μου λογική αυτό το ταξίδι θέλει μέρες..

Συν της άλλης το Nordkapp και η Νορβηγία γενικότερα είναι ένας προορισμός που εμείς από Ελλάδα δεν μπορούμε να πεταγόμαστε συνέχεια..

Αν θα ξαναπήγαινα Νορβηγία… Σίγουρα ναι και ελπίζω σύντομα στα επόμενα χρόνια, πρώτα στο κάτω κομμάτι της Νορβηγίας με πτήση στο Όσλο και ενοικίαση οχήματος από εκεί.

Και κάποια χρόνια μετά με πτήση στο Τρόμσο , ξανά ενοικίαση οχήματος , ώστε να δω χαλαρός το Βόρειο κομμάτι, ίσως και το Nordkapp ,να μαστε καλά, σε κάποια επέτειο γάμου..

** Τελευταίο άφησα το πρόγραμμα αλλά και λοιπές πληροφορίες για το ταξίδι.. Θα ανέβει στις επόμενες μέρες....

Ειλικρινης 100%!!!
Σπανια διαβαζεις δημοσια, τετοια αποψη για αυτο το πολυ "διαφημισμένο" μερος!!!!
Βαζεις τα πραγματα, στη σωστη τους διασταση!

 

[Aldebaran]

Θυμάμαι έναν τύπο στο Facebook που έφτασε Nordkapp και σκαρφάλωσε την σφαίρα σαν τον ουρακοτάγκο για να βγάλει φωτογραφίες...

Από τότε είπα στον εαυτό μου ότι δε θέλω να πάω ποτε σε αυτόν τον προορισμό.

Ο τύπος αυτός ήταν Έλληνας.
Και κατεμάκιας παναθεμα τον.

 

[amyroukai]

Λίγο τα μπλέκουμε.

Το νορντκαπ είναι ένα σημείο προβεβλημένο και έχει γίνει "παράσημο" για τον κάθε ένα που θέλει να θαμπώσει κόσμο. Ταυτόχρονα είναι και μια αφορμή για ταξίδι. Μπορεί να μην είναι ο απόλυτος προορισμός, αλλά σε βγάζει από το σπίτι. Αν είσαι μαλάκας δεν θα γίνεις λιγότερο επειδή πήγες, πιθανότητα να αποκτήσεις σύνδρομο "ξεςπχιοςειμεγω" σοβαρή. Δεν υπάρχει λόγος να μην κάνεις το ταξίδι επειδή το κάνουν μαλάκες.


Πόσοι μαλάκες έχουν πάει στον αγαπημένο Μπάρο; Δεν σε αποτρέπει από επίσκεψη.

 

[BlackArrow]

Ειλικρινης 100%!!!
Σπανια διαβαζεις δημοσια, τετοια αποψη για αυτο το πολυ "διαφημισμένο" μερος!!!!
Βαζεις τα πραγματα, στη σωστη τους διασταση!

Η αλήθεια είναι ότι πριν καν πω ότι θα πάω, ό,τι είχα διαβάσει το εξυμνούσε το μέρος.. Και αν βάλεις στην εξίσωση τις εικόνες που είχα δει, με παρέσυρε αρκετά και το μεγαλοποιησα πριν καν ξεκινήσω.

Δεν το υπονομεύω προς θεού αλλά είναι ένα μέρος σαν όλα τα άλλα.. Όποιος διαβάσει όλο το ταξιδιωτικό θα δει τη χαρά μου και το πως ένιωσα σε αρκετά μέρη.. Όπως και το πόσο μου άρεσαν.. Απλά δεν ήταν τόσο όσο όλοι φαντάζονται..

Επίσης δεν θεωρώ ότι έκανα κάτι τρομερό σαν επίτευγμα.. Γιατί έχουμε και αυτή τη λογική.. Τη λογική της ταξιδαρας και του αθλου και όλα τα σχετικά.. Ακόμα και από τη δική μου παρέα θεωρήθηκε έτσι.. Σίγουρα κάποιος που δεν είναι μηχανόβιος το θεωρεί μεγάλο, αλλά από δικούς μας ανθρώπους δεν πρέπει να θεωρείται έτσι..

Το να πας στο Nordkapp απλά θέλει χρόνο κ χρήμα.. Τίποτα άλλο.. Αντε και ελάχιστη προσαρμογή στο θέμα διαμονής, αν είσαι σαν εμένα και θες δική σου τουαλέτα και κρεβαταρα..

Ταξιδαρες και επίτευγμα είναι να πας στο South Cape, ή οδικώς μέχρι τα βάθη της Ασίας ας πούμε, ή ότι κάνει η itchy, που εκεί το ζεις πιο ακραία..

 

[George_M.]

η αληθεια ειναι οτι επιβεβαιωνεις οσα ειχαν γραφτει εδω μεσα το μακρυνο 2015
ενω σαφως οποια υπερβολη για την προσεγγιση του βραχου εχει θαφτει κατω απο τα δεκαδες κονσερβοκουτια κ τα αδεια Νεςκαφε φακελακια του nikanthi
περαν αυτου τπτ δεν μπορει να υποτιμησει εαν ταξιδι 12.000 ακομα κ αν το μισο απο αυτο ειναι σε βαρετες autostrates k' autobahn

 

[BlackArrow]

η αληθεια ειναι οτι επιβεβαιωνεις οσα ειχαν γραφτει εδω μεσα το μακρυνο 2015
ενω σαφως οποια υπερβολη για την προσεγγιση του βραχου εχει θαφτει κατω απο τα δεκαδες κονσερβοκουτια κ τα αδεια Νεςκαφε φακελακια του nikanthi
περαν αυτου τπτ δεν μπορει να υποτιμησει εαν ταξιδι 12.000 ακομα κ αν το μισο απο αυτο ειναι σε βαρετες autostrates k' autobahn

Δεν το υποτιμάει κανείς πιστεύω γιατί δεν είναι μικρό ταξίδι, αλλά υπάρχει μία υπερβολή θα έλεγα, που προσωπικά δεν βρήκα το λόγο γιατί....