Για μια ακόμα φορά, σας ευχαριστώ όλους για τα καλά λόγια. Όταν βλέπεις τέτοια θετική ανταπόκριση, όταν καταλαβαίνεις ότι μπόρεσες να αγγίξεις έστω και στο ελάχιστο κάποιους συνοδοιπόρους, συνταξιδιώτες, συνάδελφους ονειροπόλους, τότε αξίζει κάθε λεπτό και κάθε ημέρα που χρειάζεται να κάτσει κάποιος και να γράψει για όλα όσα είδε και ένοιωσε.
Εύχομαι από καρδιάς σε όσους θέλουν να κάνουν αυτό το ταξίδι να βρουν κάποια στιγμή το χρόνο/χρήματα/διάθεση/παρέα και να το κάνουν. Οι καιροί είναι δύσκολοι για ...πρίγκηπες και δεν δείχνουν να καλυτερεύουν. Χρήματα λίγα, χρόνος μηδενικός, υποχρεώσεις βουνό και όσο περνάνε τα χρόνια και κάνουμε οικογένειες, όλο και περισσότερη η ανηφόρα.
Οπότε τι; Το ξεχνάμε; Όχι. Βρείτε τα βασικά (λίγο χρόνο και χρήμα) κλείστε μάτια και αυτιά στις κακές σειρήνες και βάλτε τη μπροστινή ρόδα να δείχνει το Βορρά. Αυτό που κατάλαβα στα ταξίδια μου είναι ότι όταν θες κάτι πραγματικά, τότε όλα τα άλλα θα βρεθούν στο δρόμο.
Υπεροχο ολο το ταξιδιωτικο....η τελευταια φωτο ολα τα λεφτα,την κοιταξα και ολα αυτα που διαβαζα τοσες μερες ξαναπερασαν με τη μια μπροστα απ τα ματια μου
Αυτή η τελευταία φωτό με το φεγγάρι να ανατέλει πάνω στη θάλασσα τραβήχτηκε στη παραλία της Κατερίνης, και αν και δεν είμαι θρήσκος, με έκανε να νοιώσω αληθινά οτι κάποιοι ταξιδιωτικοί άγγελοι με πρόσεχαν σε αυτό το ευλογημένο ταξίδι.
αμα γραψεις και λιγα λογια για την μηχανη θα ειναι πληρες .ΥΠΕΡΟΧΟ.
Τι να γράψω για την πολυαγαπημένη μου Αύρα που να μην ακουστεί ως φρικτό κλισέ... Με έχει ταξιδέψει σε κάθε γωνιά της γηραιάς Ηπείρου, από την Αλβανία μέχρι το Ακρωτήρι και από την Ιρλανδία μέχρι την Ιβηρική χερσόνησο, και όλα αυτά χωρίς να κάνει κιχ.
Διέσχισε 14 χώρες σε ένα ταξίδι, πέρασε τα μεγαλύτερα πάσα των Άλπεων με κάθε δυνατή συνθήκη... ομίχλη, βροχή, χιόνι, καύσωνα, μέρα και νύχτα, έκανε σκληρό εντούρο με πλήρες φορτίο νύχτα στα βουνά της Αλβανίας μέχρι που έκοψε τις βίδες του τριβάλιτσου, μου την έκλεψαν στην Ιρλανδία και κατέληξε στο πάτο του ποταμού του Cork, μπήκε στο πίστες ξεβρακώνοντας χιλιάρια τελευταίας εσοδίας με όλα τα κομφόρ, με ακολούθησε σε κάθε μου τρέλα, με φρόντισε και με φύλαξε σε κάθε στραβοτιμονιά, με παρηγόρησε σε χωρισμούς και πανηγύρισε χαρμόσυνα νέα, όμως πάνω απ' όλα ΠΑΝΤΑ ήταν, είναι και θα είναι η πιστή μου σύντροφος.
Ζηλεύω τα νέα μοντέλα που πλέον έχουν γίνει σκέτα διαστημόπλοια με οθόνες, κουμπάκια και δυνατότητες κίνησης από κακοτράχαλα μονοπάτια μέχρι τις καλύτερες autostrada; Βεβαίως.
Θα αντάλλαζα την Αύρα με ένα από αυτά; Ποτέ.
ΥΓ. 25 χρονών ήδη αλλά στο δρόμο ακόμα με ρωτάνε αν είναι νέο μοντέλο της Χόντα!
Πρεπει ναναι καποια χρονια που εγινε το ταξιδι αν κρινω απο την προτελευταια φωτο στην οποια βλεπω φατσα καρτα στην παραλια Κατερινης τον φιλτατο συνοδοιπορο George
george_pan και τον συνΒιΕφΑροβιο Κωστα-Verbal. Η δε τελευταια φωτο με την ανατελουσα πανσεληνο ολα τα λ7
Το ταξίδι όντως έγινε το 2012 φίλε Γιώργο. Πότε πέρασε ο καιρός... Σχεδόν δεκαετία πάει!
Χαίρομαι που σου άρεσε και ακόμα περισσότερο που κάποιος αναγνώρισε κοινά φιλαράκια, όπως το George_pan και τον φοβερό Κώστα. Το μόνο κρίμα που πλέον έχουμε χαθεί, αλλά οι μνήμες παραμένουν...
Μέχρι πριν κάνα 2 χρόνια ήμουν αυτός που έλεγε ότι σαν την Ελλάδα πουθενά κ είμαι 40 χρονών, μέσα από αυτά που διάβασα κ τις εικόνες που είδα μου υπενθύμισες οτι σαν την Ελλάδα πουθενά θα είμαστε όταν αλλάξουμε εμείς οι Έλληνες λίγο με ότι συνεπάγεται αυτό σε κάποιες λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά.
Εύχομαι εσύ κ η όμορφη Αυρα σου να πατήσετε κ σε πολλούς άλλους δρόμους κ να έχουμε την χαρά να σας απολαύσουμε.
Υ.Γ Τέλειες φωτογραφίες.
Φιλε Λεωνίδα, έχοντας ταξιδέψει αρκετά και έχοντας ζήσει στο εξωτερικό ακόμα περισσότερο, είπες μια
μεγάλη αλήθεια: σαν την Ελλάδα πραγματικά δεν υπάρχει (σχεδόν) πουθενά από πλευράς "υλικού". Έχουμε βουνά και πάσα να ανταγωνιστούν τις Άλπεις. Έχουμε παραλίες να ζηλέψει η Καραϊβική. Έχουμε νησιά να κλαίνε οι Βαλεαρίδες. Έχουμε δάση και εθνικούς δρυμούς αξιώσεων. Έχουμε τοπογραφικό ανάγλυφο μοναδικό.
Όμως έχουμε και πολλούς ασεβείς, αγενείς, απαίδευτους, εγωπαθείς, αδιάφορους, απροβλημάτιστους και αδιάφορους, που χαλάνε τη "μαγιά". Αν καταφέρουμε λοιπόν και εμείς ως Έλληνες να αλλάξουμε λίγο όπως λες τότε πραγματικά το αποτέλεσμα θα είναι μοναδικό...
Υ.Γ Δεν ήταν ο φωτογράφος καλός αλλά τα ...μοντέλα! Ευχαριστώ για τα καλά λόγια!
Εξαιρετική κατάθεση ψυχής μέσα από ένα υπέροχο ταξιδιωτικό που σε μεταφέρει και σε έλκει με τρόπο μαγικό να κανείς το δικό σου ταξίδι.Μεσα από αυτό το οδοιπορικό ακόμη κι αν ξεκάθαρα υπήρχε ο στόχος του Nordcap επαληθεύθηκε άλλη μια φορά ότι σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός.Η καταγραφή αποκαλύπτει τόσο καλά τον άνθρωπο που προσωπικά νιώθω να σε ξέρω και ότι αν βρεθούμε κάποτε θα είσαι ήδη ένας φίλος.Ευχαριστουμε Νίκο
Εγώ ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια φίλε Δημήτρη και με μεγάλη χαρά να βρεθούμε και από κοντά και να βολτάρουμε μαζί. Ούτως ή άλλως, ως πρώην συνάδελφος Ντουκατίστα (999s) έχουμε πολλά να πούμε.
Μου κράτησε συντροφιά 3 βράδια αυτό το καταπληκτικό οδοιπορικό μαζί με τα μουσικά σφηνάκια του Νικόλα...!
Καθηλωτικο μπορώ να πω τόσο συγγραφικά όσο και φωτογραφικά.
Θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνω κάτι αντίστοιχο αλλά το βλέπω δύσκολο...
Ευτυχώς που υπάρχουν τέτοια άτομα ανάμεσα μας που μοιράζονται τις βόλτες τους και παιρνουμε και μεις μερικές τζουρες ζηλευτών ταξιδιών.
Ευχαριστούμε Νίκο...!
Τo περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία αυτό το review φίλε Θανάση και χαίρομαι που σου άρεσε τόσο. Σου εύχομαι να το κάνεις και εσύ αν όχι αυτό το ταξίδι, κάτι παρόμοιο και μάλιστα με εκλεκτή παρέα. Και αν δεν γίνει σύντομα δεν πειράζει. Όπως λέω και στον εαυτό μου για παρηγοριά, οι δρόμοι δεν φεύγουν. Είναι πάντα εκεί και μας περιμένουν.