Γιώργο συμφωνώ ο κατηφορικός κοτρονο-πόταμος ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Για τα μεγάλα ήταν δύσκολο κομμάτι.Ο κοτρονοπόταμος ήταν μια έκπληξη...
Μπαινει στην λίστα με πιο απαιτητικά κομμάτια που έχω συναντήσει .
Φθηνα την βγάλαμε και εκεί ... με μια ψηλή σουπίτσα 100 μέτρα πριν τελειώσει το βασανιστήριο ...
Ζητώ συγνώμη αλλά δυστυχως ντεν έκο φωτογκραφιες ...
Sent from my iPhone using Tapatalk
Την Κυριακή ξεκινήσαμε νωρίς για να προλάβουμε να κάνουμε τη χωματάδα και να πάρουμε μετά τον δρόμο της επιστροφής για Αθήνα. Οπότε είχα την τιμή να περάσω πρώτος από τον χείμαρρο με την κροκάλα. Γέλαγα μέσα από το κράνος.
"Τι έβαλαν ρε οι τρελαμένοι στην διαδρομή... "
Ήταν και μεγάλο κομμάτι αλλά ευτυχώς ήταν κατηφορικό γιατί αν είχε ανηφορική κλίση ακόμα εκεί θα είμασταν. Έφτασα στην πλατεία αμέσως μετά το ζόρι και ρώτησα το λοκαλια εκεί αν πέρασε κάνεις. Μου είπαν όχι, αλλά στα επόμενα 5 λεπτά γέμισε η πλατεία από ον οφ κάθε κατηγορίας και χρονολογίας, μια απόδειξη ότι όλα τα μηχανάκια έχουν δυνατότητες αλλά περισσότερες αλλά λιγοτερες, αρκεί όμως κάποιος να τα πάει στο βουνό.
Παραδόξως το 1150 πέρασε σχετικά εύκολα γιατί το telelever βοηθάει στα σαθρά και στην άμμο. Στα καθαρόαιμα και στα ράλι όταν μπαίνουν σε σαθρό πχ άμμο σφίγγουν τέρμα το μπροστινό για να μη μπρουμουτιζει. Στο 1150 αυτό γίνεται λόγω σχεδίασης. Στα μαύρα σαθρά στα αλπικά πέρασα πολύ εύκολα.
Όμως όπου είχε πέτρα φυτευτή ή κροκάλες όπως στο ποτάμι έφαγα πολύ κοπάνημα και τράβαγα συνέχεια το τιμόνι προς τα πάνω. Εκεί θέλει υπομονή και πήγαινα πιο σιγά γιατί το λυπήθηκα με τόσο κοπάνημα που έφαγε.
Φωτό και γω δεν έβγαλα εκεί.
(Τίφλα ευχαριστούμε για το καφεδάκι.)