ADVtrOFFy 2017..The ADV story
- Thread starter mAthosalas
- Ημερομηνία δημιουργίας
Με wild ήταν αν θυμάμαι καλά, αλλά κάτι έπαθε στη μέση του ο αναβάτης (κάποιο κόλημα και τον πόνεσε στην προσπάθεια να το σηκώσει.... δε θυμάμαι) και δε συνέχισε όλη τη βόλτα.
Μπορεί να κάνω και λάθος, ήταν σε άλλη ομάδα.
Nik Bari
Μέλος
- Όνομα
- Νίκος
- Μοτό
- Suzuki V Strom 650 06'
Nik Bari
Μέλος
- Όνομα
- Νίκος
- Μοτό
- Suzuki V Strom 650 06'
Ναι ο Μάνος κάποια στιγμή είχε στουπωσει το μπροστινό από λάσπη και μια στιγμή στην προσπάθεια του να το κρατήσει, έπαθε ένα τραβηγμα στην πλάτη.. Ήρθε μέχρι Καλαβρυτα και μετά γύρισε πίσω..
Στάλθηκε από το Redmi Note 2 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Στάλθηκε από το Redmi Note 2 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Α μπράαβο....
Τώρα θυμήθηκα
Στούμπωσε λάσπη στο φτερό και δεν κνιώταν...Αρνήθηκε πεισματικά το Βαρα....
Πάντως το vstrom δε μάσησε ούτε από φτερό κλπ στις λάσπες
mAthosalas
I love my GS
Διαβασα και την ματιά του Νικολα @Nik Bari για το ADVtrOFFy...κι αυτη βγαζει χαρά και γεμάτο ανθρωπο!!!Κι αυτα με κανουν να χαιρομαι με τη χαρα του αλλου... Ναι,πετυχαμε το στοχο μας που δεν ηταν αλλος απο το να κανουμε μια βολτα που να γουσταρουμε ολοι...ετσι οπως μας αρεσει στα βουνα!!!
Θα τα ξαναπουμε παιδες...Μπορει το ADVtrOFFy 2017 να περασε στην ιστορια,με τον καλυτερο τροπο και τα καλυτερα συναισθηματα και αναμνησεις,αλλά οι βολτες δεν τελειωνουν...!οσονούπω λοιπον Η παρεα ας ετοιμαζεται
Ναι,πετυχαμε το στοχο μας που δεν ηταν αλλος απο το να κανουμε μια βολτα που να γουσταρουμε ολοι...ετσι οπως μας αρεσει στα βουνα!!!Θα τα ξαναπουμε παιδες...Μπορει το ADVtrOFFy 2017 να περασε στην ιστορια,με τον καλυτερο τροπο και τα καλυτερα συναισθηματα και αναμνησεις,αλλά οι βολτες δεν τελειωνουν...!οσονούπω λοιπον
Η παρεα ας ετοιμαζεται 
manosxlv
Μέλος
Λοιπον τα λαστιχα που ειχα ειναι τα heidenaou k60 τα οποια σε κροκαλα ,αμμο , σαθρο χαλικι ηταν αξιοπρεπεστατα αλλα στη λασπη πληρως απογοητευση.
Στο δια ταυτα μετα απο μια ωρα προσπαθειας να βγει η λασπη απο το φτερο οπου ειχαν στουμπωσει και δυο πετρες οπου η ροδα σερνοταν στο ξεκινημα γιαυτο και εφευγε το μπροστινο και επεφτε η μηχανη με τραβηξε η μεση και γυρισα πισω.
Αυτα απο μενα.
Nik Bari
Μέλος
- Όνομα
- Νίκος
- Μοτό
- Suzuki V Strom 650 06'
Την έχω πατήσει αρκετές φορές και γω με το v strom και η μόνη λύση ήταν να λύσω το φτερό εκεί στο πουθενά και να το καθαρίσω.. Όποια άλλη προσπάθεια δεν επαρκουσε.
Θοδωρή, οι περισσότεροι δεινοσαυροι μας είναι επηρεπης στο να συμβεί αυτό αφού τα φτερά είναι χαμηλά στη ροδα.. Εκτός αν κάνουμε όμορφη πατέντα όπως ο Θέμης με το αφρικα..
Θοδωρή, οι περισσότεροι δεινοσαυροι μας είναι επηρεπης στο να συμβεί αυτό αφού τα φτερά είναι χαμηλά στη ροδα.. Εκτός αν κάνουμε όμορφη πατέντα όπως ο Θέμης με το αφρικα..
bros400pgm
Μέλος
Δεν ειναι ακριβως χαμηλου φτερου θεμα, οσο σχεδιασης. Θα μπορουσε να ειναι 1cm ακομη πιο ψηλα ακομα απο την ροδα και να ειναι στενο και πιο κοντο, ωστε να αποβαλει τις λασπες πιο ευκολα. Το εχω δει στο δικο μου caponord, αναμεσα στην στανταρ εκδοση και στη rally raid.
Εαν βρει καποιος μεταχειρισμενο φτερο, αξιζει να το κοψει και να πειραματιστει.
Φυσικα στην ασφαλτο δεν θα εχει τις ιδιες "επιδοσεις"
.
yns
Today is life, tomorrow never comes
Έχει περάσει περισσότερο από μια βδομάδα και δεν λέω να μπω σε κανονικούς ρυθμούς.
Το φετινό ADVtrOFFy στην Πελοπόννησο θα μου μείνει αξέχαστο.
Από πού να αρχίσω;
Από την υποδειγματική διοργάνωση και φιλοξενία του Αχαϊκού team;
Από τα απαράμιλλης ομορφιάς τοπία και τερέν που διανύσαμε;
Από το κουρασμένο αλλά ευτυχισμένο χαμόγελο στα πρόσωπα μας στο τέλος της ημέρας;
Από το ότι παρ'όλες τις δυσκολίες και τις κακουχίες που περάσαμε η όρεξη και η διάθεση ήταν στα ύψη;
Από το ότι πολλά χρόνια τώρα περιμέναμε να δούμε τη σημαντικότερη εκδήλωση του φόρουμ μας (την αντίστοιχη «πίτα» μας) στην Πελοπόννησο;
Δεν θέλω να προσθέσω πολλά σε αυτά που έχουν γραφτεί ήδη στην παρουσίαση. Και μετά από τις φωτογραφίες που ανέβηκαν από τους καλλιτέχνες του φόρουμ αρχικά σκέφτηκα να μην ανεβάσω τις (λίγες) δικές μου που τραβήχτηκαν με κινητό και από την (πλέον 5ετίας και με θολό αισθητήρα) Lumix. Αλλά μιας και μου αρέσει πάντα να βλέπω διαφορετικές προσεγγίσεις και οπτικές γωνίες είπα να προσθέσω κι εγώ κάμποσες καθώς και μια προσωπική ματιά και σκέψεις για το δικό μου TrOFFy…
Για μας από το Ηράκλειο το TrOFFy ξεκίνησε την Πέμπτη καθώς έχουμε και μια θάλασσα να διασχίσουμε. Κι ενώ οι συνοδοιπόροι μου, Σπύρος @enkefalos και Μιχάλης @syggelakis bynight ήταν νορμάλ σε όγκο, όχι όμως και σε βάρος (Σπύρος με εργαλεία και Μιχάλης με ρακές – οι γνωστές «κλεμμένες»-) έχοντας δηλώσει καταφύγιο, εγώ ήμουν (πάλι) λες και πήγαινα εκστρατεία: Το πίσω (μαύρο) λουκάνικο είχε σκηνή, sleeping bag, υπόστρωμα, σεντόνι και μαξιλάρι (θα αναφερθώ στον εξοπλισμό στο αντίστοιχο θέμα), ο κίτρινος σάκος ρούχα, τρόφιμα και ρακή (δεν γίνεται χωρίς ρακή) και το σακίδιο πάνω τα αδιάβροχα και ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια. Το πρωί το σακίδιο μπήκε στην κίτρινη τσάντα αφήνοντας μόνο τα αδιάβροχα σε εύκολη πρόσβαση.
Έξω από το πλοίο για μια αναμνηστική φωτογραφία. Η κοπελιά πίσω από το 660 μου δεν θέλησε να έρθει μαζί μας…
Και εδώ σε παράταξη πριν το δέσιμο:
Το διπλοφάναρο Tenere 660 μου, το μονοφάναρο Tenere 660 του Σπύρου και το δικύλινδρο γιαπωνέζικο Transalp 600 (με ταμπούρο πίσω παρακαλώ) του Μιχάλη.
Καλά να περάσουμε!
Το φετινό ADVtrOFFy στην Πελοπόννησο θα μου μείνει αξέχαστο.
Από πού να αρχίσω;
Από την υποδειγματική διοργάνωση και φιλοξενία του Αχαϊκού team;
Από τα απαράμιλλης ομορφιάς τοπία και τερέν που διανύσαμε;
Από το κουρασμένο αλλά ευτυχισμένο χαμόγελο στα πρόσωπα μας στο τέλος της ημέρας;
Από το ότι παρ'όλες τις δυσκολίες και τις κακουχίες που περάσαμε η όρεξη και η διάθεση ήταν στα ύψη;
Από το ότι πολλά χρόνια τώρα περιμέναμε να δούμε τη σημαντικότερη εκδήλωση του φόρουμ μας (την αντίστοιχη «πίτα» μας) στην Πελοπόννησο;
Δεν θέλω να προσθέσω πολλά σε αυτά που έχουν γραφτεί ήδη στην παρουσίαση. Και μετά από τις φωτογραφίες που ανέβηκαν από τους καλλιτέχνες του φόρουμ αρχικά σκέφτηκα να μην ανεβάσω τις (λίγες) δικές μου που τραβήχτηκαν με κινητό και από την (πλέον 5ετίας και με θολό αισθητήρα) Lumix. Αλλά μιας και μου αρέσει πάντα να βλέπω διαφορετικές προσεγγίσεις και οπτικές γωνίες είπα να προσθέσω κι εγώ κάμποσες καθώς και μια προσωπική ματιά και σκέψεις για το δικό μου TrOFFy…
Για μας από το Ηράκλειο το TrOFFy ξεκίνησε την Πέμπτη καθώς έχουμε και μια θάλασσα να διασχίσουμε. Κι ενώ οι συνοδοιπόροι μου, Σπύρος @enkefalos και Μιχάλης @syggelakis bynight ήταν νορμάλ σε όγκο, όχι όμως και σε βάρος (Σπύρος με εργαλεία και Μιχάλης με ρακές – οι γνωστές «κλεμμένες»-) έχοντας δηλώσει καταφύγιο, εγώ ήμουν (πάλι) λες και πήγαινα εκστρατεία: Το πίσω (μαύρο) λουκάνικο είχε σκηνή, sleeping bag, υπόστρωμα, σεντόνι και μαξιλάρι (θα αναφερθώ στον εξοπλισμό στο αντίστοιχο θέμα), ο κίτρινος σάκος ρούχα, τρόφιμα και ρακή (δεν γίνεται χωρίς ρακή) και το σακίδιο πάνω τα αδιάβροχα και ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια. Το πρωί το σακίδιο μπήκε στην κίτρινη τσάντα αφήνοντας μόνο τα αδιάβροχα σε εύκολη πρόσβαση.
Έξω από το πλοίο για μια αναμνηστική φωτογραφία. Η κοπελιά πίσω από το 660 μου δεν θέλησε να έρθει μαζί μας…
Και εδώ σε παράταξη πριν το δέσιμο:
Το διπλοφάναρο Tenere 660 μου, το μονοφάναρο Tenere 660 του Σπύρου και το δικύλινδρο γιαπωνέζικο Transalp 600 (με ταμπούρο πίσω παρακαλώ) του Μιχάλη.
Καλά να περάσουμε!
Τελευταία επεξεργασία:
yns
Today is life, tomorrow never comes
Για την ημέρα της Παρασκευής ο @forester είχε κανονίσει μια μικρή χωμάτινη βόλτα μέχρι το Λουτράκι για να μην την βγάλουμε με καφέδες. Όμως πρώτα έπρεπε να περάσω από Κορυδαλλό για να αλλάξω μια ανάρτηση που μου έστειλε ένας έμπορας με μια άλλη. Έτσι αφού συναντηθήκαμε με τον @YANNISBIO έξω από το πλοίο, πήγαμε για καφεδάκι μέχρι να ανοίξουν τα μαγαζιά. Φάγαμε μια καλή βροχούλα στον δρόμο πρωί πρωί για να κοιτώντας και τις προβλέψεις του καιρού είδαμε πως θα τρώγαμε και στην σχεδιασμένη διαδρομή. Αυτό που ξέραμε ήταν πως θα είχε λάσπες και έτσι αφού μιλήσαμε με τον Θοδωρή αποφασίσαμε να μην το ριψοκινδυνέψουμε μιας και ήμασταν αρκετά φορτωμένοι. Ο Σπύρος έφυγε για να δει τον @tiflaeisai , Ο Μιχάλης μια θεία του κι εγώ με τον Γιάννη πήγαμε για την ανάρτηση. Για την ιστορία, οι άλλοι δύο κουζουλοί Αθηναίοι που είχαν δηλώσει "μέσα" για την χωμάτινη αποφάσισαν να πάνε τελικά με τον Θοδωρή και πέρασαν όμορφα.
Εδώ ο @syggelakis bynight που ήρθε να μας βρει στον Κορυδαλλό με το όχημα που αποφάσισε να πάρει μετά το Transalp.
Αφού πήρα την ανάρτηση οι Κρητικοί χωρίσαμε: Μιχάλης και Γιάννης φύγαν για Πάτρα ενώ εγώ πήγα στου γνωστού Πετσάκια για να βάλω την ανάρτηση με τον Σπύρο.
Η παλιά και η «νέα»
Και το μωρό στον πάγκο. Θέλω να ευχαριστήσω πολύ τα παιδιά που μας δάνεισαν τον πάγκο τους για την μεταμόσχευση!
Και εννοείται τον Σπυράκο για το χώσιμο!
Το νέο αμορτισέρ δεν είχε καμία σχέση με το παλιό και το αφήσαμε πάνω σχεδόν χωρίς προφόρτιση. Με sag και τα λοιπά θα ασχολούμασταν στην επιστροφή (@enkefalos ακούει;;; )
Έτσι, με τον Γιώργο με το 1200 που γνωρίσαμε εκεί, πήγαμε στο ραντεβού (με κάτι χασίματα –δικά μου- στον δρόμο) και τα υπόλοιπα είναι ιστορία που έχει ήδη γραφτεί…
Εδώ ο @syggelakis bynight που ήρθε να μας βρει στον Κορυδαλλό με το όχημα που αποφάσισε να πάρει μετά το Transalp.
Αφού πήρα την ανάρτηση οι Κρητικοί χωρίσαμε: Μιχάλης και Γιάννης φύγαν για Πάτρα ενώ εγώ πήγα στου γνωστού Πετσάκια για να βάλω την ανάρτηση με τον Σπύρο.
Η παλιά και η «νέα»
Και το μωρό στον πάγκο. Θέλω να ευχαριστήσω πολύ τα παιδιά που μας δάνεισαν τον πάγκο τους για την μεταμόσχευση!
Και εννοείται τον Σπυράκο για το χώσιμο!
Το νέο αμορτισέρ δεν είχε καμία σχέση με το παλιό και το αφήσαμε πάνω σχεδόν χωρίς προφόρτιση. Με sag και τα λοιπά θα ασχολούμασταν στην επιστροφή (@enkefalos ακούει;;; )
Έτσι, με τον Γιώργο με το 1200 που γνωρίσαμε εκεί, πήγαμε στο ραντεβού (με κάτι χασίματα –δικά μου- στον δρόμο) και τα υπόλοιπα είναι ιστορία που έχει ήδη γραφτεί…
yns
Today is life, tomorrow never comes
Πολλές φορές συμβαίνει όταν περνάω ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ σε μια βόλτα να ξεχνάω να βγάζω φωτογραφίες. Το ίδιο και όταν ζορίζομαι ΠΟΛΥ! Ε, εδώ συνέβησαν και τα δύο! Έτσι οι φωτογραφίες είναι λίγες και ξανα-πολύ-τραβηγμένες.
Ανεβαίνοντας με το 2ο γκρουπάκι στο καταφύγιο.
Ο Γιάννης με το παλιό μωρό, την «Μόνικα» (κάποιοι έμαθαν γιατί λέγεται έτσι).
Τα σουβλάκια που έκατσα να φάω στο Ρίο μου στέρησαν χρόνο και πολλές επιλογές για το στήσιμο. Έτσι έστησα το κινέζικο σκηνάκι μου μπροστά στην πόρτα του καταφυγίου για να περιορίσω την όποια διαδρομή υπό βροχή και τον χρόνο που θα χρειαζόταν να μπω μέσα έτσι και οι συνθήκες γινόταν πολύ άγριες. Δεν υπολόγισα όμως πολύ σωστά την κλίση του εδάφους και την (μη) διαφυγή του νερού. Περισσότερα στο άλλο θέμα…
Εδώ το γνωστό 620 του Ευθύμη (είσαι κουζουλός που έφυγες βραδιάτικα με τις λάσπες και τον φακό, χωρίς σήμα στο κινητό και μετά από τόση κούραση!!!!)
Κάποιες από πάνω:
Παρόλο το καλό διάφραγμα (1:2.0) και τον Leica φακό, η Lumix έχει πάρει μάλλον σκόνη και το αποτέλεσμα δεν είναι το αναμενόμενο.
Έτσι οι φωτογραφίες είναι λίγες και ξανα-πολύ-τραβηγμένες.Ανεβαίνοντας με το 2ο γκρουπάκι στο καταφύγιο.
Ο Γιάννης με το παλιό μωρό, την «Μόνικα» (κάποιοι έμαθαν γιατί λέγεται έτσι)
.
Τα σουβλάκια που έκατσα να φάω στο Ρίο μου στέρησαν χρόνο και πολλές επιλογές για το στήσιμο. Έτσι έστησα το κινέζικο σκηνάκι μου μπροστά στην πόρτα του καταφυγίου για να περιορίσω την όποια διαδρομή υπό βροχή και τον χρόνο που θα χρειαζόταν να μπω μέσα έτσι και οι συνθήκες γινόταν πολύ άγριες. Δεν υπολόγισα όμως πολύ σωστά την κλίση του εδάφους και την (μη) διαφυγή του νερού. Περισσότερα στο άλλο θέμα…
Εδώ το γνωστό 620 του Ευθύμη (είσαι κουζουλός που έφυγες βραδιάτικα με τις λάσπες και τον φακό, χωρίς σήμα στο κινητό και μετά από τόση κούραση!!!!
)
Κάποιες από πάνω:
Παρόλο το καλό διάφραγμα (1:2.0) και τον Leica φακό, η Lumix έχει πάρει μάλλον σκόνη και το αποτέλεσμα δεν είναι το αναμενόμενο.
yns
Today is life, tomorrow never comes
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με τον κουζουλό που είχε πάρει τα βουνά κάνοντας εντούρο.
Έβγαλα ωτοασπίδες και συνειδητοποίησα πως το σκηνάκι είχε ανταπεξέλθει όπως έπρεπε στη νυχτερινή μπόρα. Το ίδιο και το sleepingbag με το σεντονάκι από μέσα. Καφές, κρουασάν, ντύσιμο και έτοιμος για αναχώρηση!
Και το φιλόξενο καταφύγιο που μας φιλοξένησε. Ο Γρηγόρης από τον ΕΟΣ Πατρών που είχε την ευθύνη για τη φύλαξη του χώρου και την ομαλή ροή των πραγμάτων μέσα στο καταφύγιο είχε πάθει 10 εγκεφαλικά με τις μπότες (βλέπε λάσπες), τσιγάρο και πολυκοσμία. Όμως δεν είπε τίποτα δεδομένων των καιρικών συνθηκών και του αριθμού των συμμετεχόντων. Μόνο τη δεύτερη νύχτα είπε να μην καπνίζουμε μέσα και σφουγγάρισε όλον τον χώρο (πράγμα που είχε κάνει και το πρωί και που θα έκανε και την επόμενη μέρα) αφού μαζέψαμε τα τραπέζια για να μπορούν να φιλοξενηθούν όλοι μέσα. Δικαιούται ένα μεγάλο ευχαριστώ και αν ποτέ διαβάσει αυτές τις γραμμές να ξέρει πως στο νησί θα έχει ένα κρεβάτι και όση βοήθεια χρειαστεί για τις εξορμήσεις του!
Έβγαλα ωτοασπίδες και συνειδητοποίησα πως το σκηνάκι είχε ανταπεξέλθει όπως έπρεπε στη νυχτερινή μπόρα. Το ίδιο και το sleepingbag με το σεντονάκι από μέσα. Καφές, κρουασάν, ντύσιμο και έτοιμος για αναχώρηση!
Και το φιλόξενο καταφύγιο που μας φιλοξένησε. Ο Γρηγόρης από τον ΕΟΣ Πατρών που είχε την ευθύνη για τη φύλαξη του χώρου και την ομαλή ροή των πραγμάτων μέσα στο καταφύγιο είχε πάθει 10 εγκεφαλικά με τις μπότες (βλέπε λάσπες), τσιγάρο και πολυκοσμία. Όμως δεν είπε τίποτα δεδομένων των καιρικών συνθηκών και του αριθμού των συμμετεχόντων. Μόνο τη δεύτερη νύχτα είπε να μην καπνίζουμε μέσα και σφουγγάρισε όλον τον χώρο (πράγμα που είχε κάνει και το πρωί και που θα έκανε και την επόμενη μέρα) αφού μαζέψαμε τα τραπέζια για να μπορούν να φιλοξενηθούν όλοι μέσα. Δικαιούται ένα μεγάλο ευχαριστώ και αν ποτέ διαβάσει αυτές τις γραμμές να ξέρει πως στο νησί θα έχει ένα κρεβάτι και όση βοήθεια χρειαστεί για τις εξορμήσεις του!
yns
Today is life, tomorrow never comes
Τι άλλο να πω; Για τη βόλτα; Δεν λέω τίποτα!! Δεν έχει νόημα… Ήταν απλά ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ!
Θα αντιγράψω μονάχα κάτι που έγραψα σε άλλο θέμα:
Να μην πούμε ποιος δεινοπάθησε στις λάσπες του Παναχαϊκού.... Αλλά δεν φταίνε τα τακούνια μου (Mitas E09) αλλά ο τρόμος που έχω με τη λάσπη! Κάποια στιγμή και ενώ χαροπάλευα λίγο πριν φτάσουμε στα Καραφλά, πλησίασα τον @mAthosalas και του φώναξα: "Δεν υπάρχει άλλος δρόμος να ξεφύγουμε από αυτή τη μ@λ@κί@;". "Όχι!" μου φώναξε μέσα από το κράνος του και αργότερα τον ευχαριστούσα από μέσα μου που δεν υπήρχε...
Θα αντιγράψω μονάχα κάτι που έγραψα σε άλλο θέμα:
Να μην πούμε ποιος δεινοπάθησε στις λάσπες του Παναχαϊκού.... Αλλά δεν φταίνε τα τακούνια μου (Mitas E09) αλλά ο τρόμος που έχω με τη λάσπη! Κάποια στιγμή και ενώ χαροπάλευα λίγο πριν φτάσουμε στα Καραφλά, πλησίασα τον @mAthosalas και του φώναξα: "Δεν υπάρχει άλλος δρόμος να ξεφύγουμε από αυτή τη μ@λ@κί@;". "Όχι!" μου φώναξε μέσα από το κράνος του και αργότερα τον ευχαριστούσα από μέσα μου που δεν υπήρχε...
