Για μενα ηταν το 1ο και σιγουρα δε νομιζω να χασω αλλο.
Ειχα τους ενδοιασμους μου και ολοι καταρριφθηκαν.
Δε θα πω πολλα.
Χαρηκα που γνωρισα ατομα που τα λεγαμε μονο ψηφιακα,και αλλα που δεν τα λεγαμε καν.
Μιας και ειχα προσφατα τα μερη στο μυαλο μου απ το φθινοπωρο που ειχα παει,προτιμησα να αφησω την καμερα στην θεση της και να απολαυσω οδηγηση.
Κατι λιγες κι απο μενα λοιπον.
Καμια σχεση με κατι αριστουργηματα που ειδα στα προηγουμενα ποστ.
Μπραβο σε ολους.
ΥΓ: Αποστολη @
Carooly ,ευχαριστω κι απο δω φιλε για τα Κοκκαλια.
Εισαι ΨΥΧΑΡΑ.
Εχοντας βγαλει 3 φορες καπνο ο δισκος μου τις προηγουμενες μερες(απ την Παρασκευη κιολας),και βλεποντας σε να ανεβαζεις ενα 1200 σαν διχρονο,δε χρειαζομουν δευτερη σκεψη.
Το χω μετανιωσει απειρα,περιττο να σου πω,που δεν προσπαθησα καν,αλλα λυπηθηκα το μηχανακι μου.
Θα ξαναπαω να το ανεβασω μονος μου.
ΥΓ2: Το ΤρOFFY είναι πολλά,αλλα αν κατι το χαρακτηριζει ειναι,οι ιστοριες που ακουγονται απο παντου,το βραδυ σε καθε campsite.
Γι αυτες γινονται ολα.
Mεχρι την επομενη βολτα.