Amici miei — Οι Εντιμοτατοι Φίλοι Μου – Ταξίδι στην Ιταλία για τον εορτασμό των 100 χρόνων της Moto Guzzi

R.E.H

Μέλος
Περιοχή
Νικαια
Όνομα
Παναγιώτης
Μοτό
Royal Enfield Himalayan
RE Super Meteor 650
Τα χλμ περνάνε όμορφα, στην θέα μιας άλλης όμορφης πόλης στην κορυφή ενός λόφου της Λουτσινιάνο, σταματάμε με την ελπίδα να κάτσουμε για βραδινό πριν φτάσουμε στο κατάλυμα μας για σήμερα …

Ένας συμπαθης Ιταλός ο οποίος είχε πιει μερικά ποτηράκια παραπάνω μας δίνει οδηγίες που να πάμε και φτάνοντας μια περαστική κυρία μας ενημερώνει να παρκάρουμε της μηχανές μας έξω γιατί με την δύση του ήλιου κλείνουν τις πόρτες από τις εισόδους/εξόδους και δεν θα μπορούμε να βγούμε έξω …

Ακολούθησε μια χαρακτηριστική συνομιλία μεταξύ του Ιταλού και της Ιταλίδας που ήταν για κωμωδία με τον Ιταλό που τα είχε τσούξει στο τέλος να της δίνει τις κατάλληλες “ευχές” για ένα ευχάριστο βράδυ …

Στο εστιατόριο μας έδιωξαν γιατί δεν είχαμε κάνει κράτηση και δεν μας άφησαν να χρησιμοποιήσουμε την τουαλέτα γιατί ήταν μόνο για πελάτες!!!

Όσοι πρόλαβαν μέχρι να μας πάρουν χαμπάρι πήγαν …

Περπατάμε μέσα στα σοκάκια της πανέμορφης πόλης και σκέφτομαι όλο αυτό που έχει συμβεί σε αυτή την χώρα συναντάς τα δύο άκρα από ευγενικούς και καλόκαρδους ανθρώπους που θέλουν να σε βοηθήσουν και το άλλο άκρο από αγενέστατους σνόμπ …

Φτάνουμε στο επόμενο εστιατόριο που και σε αυτό επίσης δεν μπορούμε να κάτσουμε γιατί έχουν κλείσει …

Μας ενημερώνουν ότι λόγου του ότι ήταν Δευτέρα τα εστιατόρια ήταν κλειστά για να ξεκουραστούν από την δουλειά του Σαββατοκύριακου !!!

Όλοι πάθαμε ένα μικρό σοκ…

Ο μαγαζάτορας έκλεινε για ξεκούραση !!!

Απίστευτο …

Αυτή η χώρα συνέχιζε να με εκπλήσσει …


































Επιστρέφουμε στις μηχανές και μην μπορώντας να κάνουμε αλλιώς συνεχίζουμε την πορεία μας …

Στην διαδρομή και ενώ είχε ηδη νυχτώσει βρίσκουμε μια τρατορία πάνω στο δρόμο, θύμιζε κάτι ξεχασμένες παρακμιακές ταβέρνες που ξαφνικά φτιάχτηκε καινούργιος δρόμος και πλέον δεν σταμάταγε κανείς …

Μπαίνουμε μέσα μας κοιτάνε όλοι παράξενα …

Η νεαρή σερβιτόρα προσπαθεί με τα λίγα αγγλικά που ήξερε να καταλάβει τι θέλουμε να παραγγείλουμε …

Κλασικά το μενού είχε πίτσες και ζυμαρικά, και εκεί που τρώμε σκάει τηλέφωνο ότι έχουμε ηδη αργήσει να κάνουμε τσεκ ιν στο σπίτι που είχαμε κάνει κράτηση για το βράδυ …

Σε επικοινωνία που είχε ο Αντώνης με την ιδιοκτήτρια λίγο πολύ μας έλεγε ότι η κράτηση ακυρώνεται εκτός αν πάμε εκεί άμεσα …

Παγώνουμε όλοι και όλα τα βλέμματα στρέφονται στον Αντώνη που ήταν πάντα πρόθυμος να μας ξελασπώνει …

Δεν αργεί να πέσει και η πρόταση να πάει όσο πιο γρήγορα μπορεί για να έχουμε οι υπόλοιποι ένα μέρος για να κοιμηθούμε το βράδυ …
 

R.E.H

Μέλος
Περιοχή
Νικαια
Όνομα
Παναγιώτης
Μοτό
Royal Enfield Himalayan
RE Super Meteor 650
Δεν μπορούσα να αφήσω τον Αντώνη να πάει μόνος του μέσα στο βράδυ, οπότε ξεκινήσαμε οι δυό μας …

Σύμφωνα με το gps θέλαμε κοντά στην μιάμιση ώρα για να φτάσουμε …

Η διαδρομή καταπληκτική ανέβαινε ένα ωραίο στριφτερό ορεινό δρόμο που αν ήταν μέρα θα έπρεπε να είναι καταπληκτικός …

Όσο ανεβαίναμε τόσο έπεφτε η θερμοκρασία και είχαμε και τα ραντάρ στον νου μας ευτυχώς υπήρχαν προειδοποιητικές πινακίδες οπότε πέφταμε στα φρένα και μόλις τα περνάγαμε ξανά αρχίζαμε το κυνήγι του χρόνου …

Αρκετά αγχώδες όλο αυτό το σκηνικό!!!

Σε μια ευθεία διασταυρωνόμαστε με ένα περιπολικό που έρχονταν από το αντίθετο ρεύμα …

Ευτυχώς δεν γύρισαν να μας σταματήσουν …

Κάτω από διαφορετικές συνθήκες όλο αυτό θα μπορούσε να είναι μια οδηγική νιρβάνα αλλά στην δική μας περίπτωση ήθελε προσοχή και λόγω της ώρας και της ορατότητας και της θερμοκρασίας κτλ

Τόσο το gs1100 του Αντώνη όσο και το δικό μου Guzzi V85 TT δεν μας πρόδωσαν και στάθηκαν αντάξια στο ύψος των περιστάσεων όσο για τους αναβάτες τους απλά δεν υπάρχουν λόγια !!!

Φτάνοντας στην διασταύρωση για το σπίτι που θα διανυκτερεύαμε βλέπω τον Αντώνη να συνεχίζει ευθεία αρχίζω μέσα στην νύχτα να κορνάρω και να του παίζω τα φώτα …

Χαμπάρι δεν πήρε …

Πιο κάτω το κατάλαβε ότι το πέρασε και αφού κάναμε έναν κύκλο φτάνουμε σε μια απόμερη αγροικία που για να πάς είχες ένα ευτυχώς στρωμένο χωματόδρομο …

Και με το που κατεβαίνουμε από τις μηχανές συναντάμε ένας ωρυόμενο Ιταλό που έμοιαζε με μαφιόζο που είχε βγει μέσα από ταινία του Νονού !!!

Η γυναίκα του προσπαθούσε να επικοινωνήσει με εμάς και παράλληλα να τον καλμάρει και αυτός τόσο ανέβαζε στροφές …

Έφευγε μακρυά μας, ξαναγύρναγε κάνοντας χειρονομίες τα έχωνε σε εμάς και στην γυναίκα του στα Ιταλικά και ξανά έφευγε !!!

Και αυτό συνεχίστηκε για αρκετή ώρα …

Η όλη σκηνή θα μπορούσε να ήταν σε μια από τις παραπάνω ταινίες και η κατάληξη να είναι με κάποιους σε ένα πορτμπαγκάζ αυτοκινήτου με μια έξτρα τρύπα στο κρανίο τους, ή πεταμένοι σε μια λίμνη με ένα βαρίδι από τσιμέντο δεμένο στα πόδια …

Εκεί παραδέχτηκα τις διαπραγματευτικές ικανότητες του Αντώνη !!!
Θα μπορούσε να έχει κάνει λαμπρή καριέρα στην πολιτική !!!

Από εδώ το πήγε από εκεί το πήγε κατάφερε και τον κάλμαρε και στο τέλος βγάζαμε και φωτογραφίες μαζί αγκαλιά !!!

Κάτι τέτοιες σκηνές είναι το αλατοπίπερο σε ένα ταξίδι που όταν τις θυμάσαι αργότερα γελάς, αλλά εκείνη την στιγμή κινδυνεύαμε στις έντεκα το βράδυ να μείνουμε χωρίς ένα μέρος να κοιμηθούμε …

Τέλος καλό όλα καλά …

Κάνα μισάωρο πιο μετά ήρθαν και υπόλοιποι που δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που τους περιγράφαμε …

Όλο το διάστημα που περιμέναμε τα παιδιά να έρθουν και αφού ο Αντώνης τον είχε μαλακώσει, καθόμασταν σε ένα τραπέζι κάτω από ένα υπόστεγο και στην αρχή μας κοίταγε με ένα διαπεραστικό βλέμμα, λες και μας μέτραγε και ήθελε να δει πώς θα μας ξεκάνει …

Στην πορεία ο Αντώνης τον μαλάκωσε ακόμα περισσότερο και από ένα άγριο μαφιόζο μεταμορφώθηκε σε ένα συμπαθή συνταξιούχο …

Με το που ήρθαν τα παιδιά έκατσαν και αυτοί στην περίεργη παρέα μας και συνεχίσαμε την κουβέντα και τα γέλια, λίγο στα Ιταλικά, λίγο στα Αγγλικά λίγο στην νοηματική η κουβέντα γίνονταν …

Τα παιδιά πάντως δεν παρέβλεψαν να μας ευχαριστήσουν και όλοι μαζί πήγαμε στο διαμέρισμα το οποίο ήταν απλά καταπληκτικό, το καλύτερο που μείναμε σε όλο το ταξίδι …

Μετά την ένταση της ημέρας και ιδιαίτερα των τελευταίων ωρών τα βλέφαρα δεν άργησαν να κλείσουν και να βυθιστούμε σε έναν βαθύ χαλαρωτικό ύπνο όπου ο Μορφέας μας πήρε και συνεχίσαμε το ταξίδι μας μαζί του …

 

kon/nos

Μέλος
Περιοχή
Αθηνα
Όνομα
Κωνσταντινος
Μοτό
r1200gs
Ωραία πράγματα! Αλλά γνώριμα και αλλά οχι... Παρακολουθώ με ενδιαφέρον!!!
Σε ευχαριστούμε που μας μεταφέρεις όλες τις λεπτομέρειες!
 

R.E.H

Μέλος
Περιοχή
Νικαια
Όνομα
Παναγιώτης
Μοτό
Royal Enfield Himalayan
RE Super Meteor 650
9-10η ημέρα ταξιδιού, η επιστροφή στα πάτρια εδάφη

Πρωινό ξύπνημα χωρίς δυσκολία παρά την ένταση της προηγούμενης βραδιάς τόσο λόγω του τι συνέβη όσο και από την χορωδία του Αντώνη κατά την διάρκεια της νύχτας …

Αλλά είχα αρχίσει να συνηθίζω και δεν με ενοχλούσε πια…




Ντύνομαι στα γρήγορα και κατεβαίνω για πρωινό μαζί με τον Αντώνη και σιγά σιγά ακολούθησαν και τα υπόλοιπα παιδιά …

Το πρωινό ήταν αρκετά πλούσιο τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποικιλία …

Αφού φάγαμε, μαζέψαμε τα πράγματα μας και τα φορτώσαμε στις μηχανές μας…

Μέχρι να ετοιμαστούν όλοι χαζεύουμε την περιοχή από τα μπαλκόνια του σπιτιού ένας υπέροχος ήλιος έχει αρχίσει να ανεβαίνει ψηλά στον ουρανό …

Χαιρετάμε τον φίλτατο πλέον Ιταλό και αναχωρούμε η διαδρομή είναι ωραία και αν εξαιρέσεις μια στάση για ανεφοδιασμό των μηχανών δεν σταματήσαμε πουθενά μέχρι να φτάσουμε στην Ανκόνα …

Το επιστροφή ξεκινάει με χωματόδρομο για ζέσταμα …







Φτάνοντας στο λιμάνι πάμε κατευθείαν για να κάνουμε επικύρωση των εισιτηρίων, εκεί συναντάμε και άλλα 2 παιδιά που επέστρεφαν Ελλάδα, είχαν πάει και αυτοί στην ίδια διοργάνωση …

Ένα σύντομο καφεδάκι στο ίδιο καφέ στην άκρη του λιμανιού που είχα συναντήσει τα παιδιά και μετά πάμε να επιβιβαστούμε στο καράβι που έχει έρθει στην ώρα του …

Τα παιδιά έχουν κλείσει καμπίνα εγώ θα την βγάλω στο σαλόνι …

Στο καράβι συναντηθήκαμε πάλι με την οικογένεια που τα παιδιά είχαν έρθει μαζί …

Οι ώρες περνανε κλασικά βαρετά στο καράβι, με κουβεντούλα, καφέδες, φαγητό και πάλι από την αρχή …

Οι ώρες περνούσαν και σύντομα μαζί με το σκοτάδι άρχισε και ο αγώνας της εθνικής μπάσκετ απέναντι στην Γερμανία …

Ακούγοντας τα σχόλια κατά την διάρκεια του αγώνα είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πώς αυτή η χώρα έφτασε εδώ που έφτασε και έχει πολύ δρόμο ακόμα δυστυχώς !!!

Μετά τον αγώνα σιγά σιγά όλοι άρχισαν να αποχωρούν για τις καμπίνες τους, στο σαλόνι έχουμε μείνει ελάχιστοι …

Κλασικά θα υπάρξει ο αξιωματικός υπηρεσίας που σιχτιρίζει για την δουλειά που κάνει και τον ακούω να δίνει εντολές σε έντονο τόνο στην κοπελιά που είναι στο μπαρ να μας πει να μην βάζουμε τα πόδια μας σε άλλη καρέκλα η να μήν ξαπλώνουμε στους καναπέδες …

Και έρχεται η κοπελιά και άλλους τους ξυπνάει άλλοι είμαστε ακόμα ξύπνιοι και μας παρακαλεί να συμμορφωθούμε με τις οδηγίες του αξιωματικού υπό το άγρυπνο βλέμμα του …

Μισάνθρωποι που οι εξουσία τους έκανε χειρότερους …

Το σαλόνι αδειάζει ακόμα πιο πολύ μετά τις οδηγίες του αξιωματικού …

Προσπαθώ να με πάρει ο ύπνος καθιστός σε μια καρέκλα και τελικά τα καταφέρνω …

Δεν πρέπει να πέρασε πολύ ώρα και νιώθω ένα χέρι στον ώμο μου να με σκουντάει ελαφρά !!!

Ανοίγω τα μάτια μου και είναι η ίδια κοπέλα από το μπαρ που μου λέει ότι πήγε για ύπνο ο αξιωματικός και να περάσω στους πίσω καναπέδες από το εστιατόριο να κοιμηθώ …

Την ευχαριστώ και κάνω ότι μου λέει …

Για άλλη μια φορά η τύχη μου χαμογέλασε !!!

Υπάρχουν άνθρωποι ακόμα σκέφτομαι καθώς τεντώνω το κορμί μου στον καναπέ …

Ξυπνάω το πρωί αχάραγα …

Επιστρέφω στο σαλόνι που βρίσκω τον Μιχάλη να έχει αράξει και σιγά σιγά έρχονται και τα υπόλοιπα παιδιά …

Στο μεσοδιάστημα με έψαχνε και ο Αντώνης μήπως θέλω να πάω να ξαπλώσω στο κρεβάτι του αλλά που να με βρεί εκεί που είχαν κρύψει ….

Ξημερώνει φτάνουμε στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας, ο Αντώνης θα κατέβει στην Πάτρα μίας και πρέπει να εργαστεί απομακρυσμένα …

Οι άλλοι τέσσερις της παρέας κατεβαίνουμε στην Ηγουμενίτσα και αρχίζουμε την επιστροφή προς Αθήνα …

Μια στάση στα ΣΕΑ της Άρτας για ανεφοδιασμό και συνεχίζουμε λίγο πριν το Αντίριο επιταχύνω και αφήνω πίσω μου τους υπόλοιπους …

Θα πήγαινα από την Πάτρα να πάρω ένα σετ πίσω τακάκια να τα επιστρέψω στον Γιώργο.

Τους συνάντησα πάλι στα ΣΕΑ του Κιάτου, περνώντας βλέπω την μηχανή του Φώτη και του Γιώργου δεν πρόλαβα να μπω στα ΣΕΑ και λίγο πιο κάτω συναντώ τον Μιχάλη που περίμενε τον Γιώργο …

Σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Γιώργος έρχεται και μας βρίσκει, του δίνω τα τακάκια και συνεχίζουμε προς Αθήνα …

Τα παιδιά είχαν ακόμα ένα καράβι να πάρουν για να πάνε στην Κρήτη …

Άλλο ένα ταξίδι είχε τελειώσει με τα καλά του και τα κακά του, συνταξίδεψα με υπέροχους ανθρώπους …

Αν εξαιρέσουμε τα πίσω τακάκια της δικής μου μηχανής και μια καμένη λάμπα στο μηχανάκι του Μιχάλη δεν αντιμετωπίσαμε κάποιο άλλο πρόβλημα …

Και μίας και ανέφερα τον Μιχάλη, ότι και να πώ για αυτόν τον νέο 77 ετών είναι λίγο!!!!

Μόνο και μόνο για την γνωριμία μαζί του άξιζε το ταξίδι !!!

Ακούραστος, δεν παραπονέθηκε ποτέ, μας έκανε να γελάμε, μας πείραζε και δεχόταν τα πειράγματα μας …

Βίος και πολιτεία η ζωή του …

Οι ιστορίες του απίστευτες, μας κρατούσαν συντροφιά τα βράδια …

Μακάρι να φτάσω και εγώ σε αυτή την ηλικία και να μπορώ ακόμα να ταξιδεύω …

Έχει την ηλικία του πατέρα μου και ένιωθα σαν να ταξίδευα μαζί του …

Τελικά για κάποιους ανθρώπους η ηλικία είναι απλά ένα νούμερο που απλά προσθέτει εμπειρία στους ώμους τους!!!

Το δε μηχανάκι του ένα honda rebel 500 ήταν και αυτό άλλη μία έκπληξη του ταξιδιού σε συνδυασμό με τον αναβάτη του ήταν ένα αχτύπητο δίδυμο!!!

Θα μπορούσα αν γράφω χωρίς σταματημό για τον Μιχαλίο αλλά δεν θα είναι δίκαιο για τους υπόλοιπους συνταξιδευτές μου !!!

Ο Φώτης, μια δεκαετία μικρότερος απο τον Μιχαλίο, ζει και αναπνέει Moto Guzzi, θα μπορούσε να ζεί στον Μαντέλο για πάντα !!!

Επίσης το γεγονός ότι έκανε το ταξίδι με ένα πρώτης γενιάς v7, αυτό με τα 40 κάτι άλογα λέει πολλά !!!

Ο Αντώνης, εκεί να μας ξελασπώνει και πάντα πρόθυμος να αναλάβει τις ειδικές αποστολές!!!

Πρέπει να του έχει μείνει κατάλοιπο από τον στρατό …

Ο Στέλιος, ένα νέο παιδί πάντα με ένα χαμόγελο, ο πιο πρόσχαρος της παρέας και πάντα πρόθυμος για αναλάβει την κοινωνική εκπροσώπηση της ομάδας !!!

Απίστευτο το ότι έβγαλε όλο το ταξίδι με ένα Griso και τζετ κράνος …

Ο Γιώργος, απότομος και απόμακρος στην αρχή, αλλά όσο τον γνώριζες έβλεπες ότι κατά βάθος έχει καρδιά μικρού παιδιού !!!

Κύριοι χαίρομαι που ταξίδεψα μαζί σας και ελπίζω να το επαναλάβουμε στο μέλλον …

Μέχρι τότε να είστε όλοι γεροί και ευτυχισμένοι και να γράφετε όμορφα χλμ με τις ρόδες σας και όχι μόνο …




 

George_M.

..ο Βαρθολομαίος..!
Περιοχή
Ανατολικα της Αττικης...
Όνομα
George.
Μοτό
R1100GS 75th Aniversary Edition.
..το οτι καβαλαμε ιδια μεκανακια δεν σημαινει οτι μπορουμε να κουμπωσουμε κ ως ταξιδευτες
αυτο ομως λιγο πειραζει (στα 2τροχα ταξιδια) διοτι μπορεις ευκολα να διορθωσεις στο επομενο ατελειες του προηγουμενου.

...σημασια για μενα εχει πως συμπορευεσαι μ' εναν εξαιρετικο ταξιδευτη πλαι σου στο ενα κ μοναδικο ταξιδι της ζωης κ αυτο απο μονο του αρκει για να ''ετοιμαστουν'' πολλες μπαγκαζιερες για οπουδηποτε,οποια ωρα κ στιγμη..!

στα του δρομου κ οσων ελαβαν χωρα θα πω οτι η -παντοτε- λεπτομερης κ στοχευμενη περιγραφη σου μας κανει αυτοματως συνοδοιπορους σου/σας!
ευγε σε ολους για την συμμετοχη κ την υπομονη να σας αντεξετε...! :friendship:
 

thenos

"Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά"
ADVRIDE Team
Περιοχή
Ελάτη
Όνομα
Θανασης
Μοτό
KTM 950 ADV & KTM EXC450
Ωραίες εικόνες και στιγμές...!
Πραγματικά σας χάρηκα...! :friendship:
Εύχομαι την επόμενη φορά με λιγότερες "σκοτούρες καθ'οδόν"...;)

:hlb:στον 77χρονο κυρ Μιχάλη και να σημειώσω πως συμφωνώ με αυτό που έγραψες πως η ηλικία για κάποιους ανθρώπους είναι απλά ένα νούμερο.
 
Top Bottom