Balkan express story... 9/2021

[R.E.H]

Ημέρα τρίτη (Σάββατο 2 Οκτωβρίου)

Ξημερώνει πρωί Σαββάτου, πρωινό θα περνάμε εκτός ξενοδοχείου …

Κατά τις 7 κατεβήκαμε κάτω, ένας οπτικός έλεγχος ότι οι μηχανές είναι εντάξει και κατευθυνόμαστε προς την πλατεία του Ζλάτιμπορ …


Είναι αρκετά πρωί τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειστά, χαζεύουμε λίγο τα συντριβάνια και ψάχνουμε να δούμε σε ποιο μαγαζί έχουν μαζευτεί οι υπόλοιποι …






Συναντιόμαστε και με άλλα παιδιά που ψάχνουν το μαγαζί, ανάμεσα τους και ο νεότερος της παρέας, ένα παλικαράκι από την Χαλκίδα μές στην τρέλα …

Αρχίζει να χορεύει στό κέντρο της πλατείας …

Οι σερβιτόροι από τα διάφορα μαγαζιά καθώς και οι διάφοροι περαστικοί έχουν βγει έξω και παρακολουθούν τον “τρελό” Έλληνα …

Έχει την τρέλα της νεότητας η οποία χάνεται όσο περνούν τα χρόνια …

Ελπίζω και εύχομαι να μην την χάσει πότε …

Βρίσκουμε το μαγαζί, καθόμαστε παραγγέλνουμε καφέ και μια ομελέτα μαζί με τον Βασίλη και την μοιραζόμαστε …

Τα πειράγματα δίνουν και παίρνουν, είναι η μέρα όπου θα αποφασίζονταν η τελική διαδρομή …

Θα πηγαίναμε ανατολικά προς Ρουμανία ή δυτικά προς Βοσνία και Μαυροβούνιο …


Όλοι προτείνουν μια διαδρομή …

Αλλά τελικά ο Στέργιος μας επαναφέρει στην τάξη και η διαδρομή μοιράζεται με συνοπτικές διαδικασίες …

Θα πηγαίναμε δυτικά …

 

[R.E.H]

Επιστροφή στο ξενοδοχείο, φορτώνουμε τις μηχανές, θα πρέπει να γίνει μια στάση για να κάνουν τεστ όσοι χρειάζεται για να μπορέσουμε να περάσουμε τα επόμενα σύνορα …

Ενημερώνω τον Στέργιο ότι με τον Βασίλη θα ξεκινήσουμε την διαδρομή και θα βρεθούμε στον δρόμο …

Στάση για ανεφοδιασμό και ξεκινάμε …

Στο gps ο Βασίλης έχει βάλει τον επόμενο προορισμό, τα βουνά Τάρα …

Ξεκινάμε οι δυό μας και ακολουθούμε τις οδηγίες του gps το οποίο μας κατευθήνει σε ένα δασωμένο δρόμο, ψιλοκαταστρεμένο …

Σταματάμε με την εντύπωση ότι πάμε λάθος, δεν έχουμε σήμα στο κινητό …

Επιστρέφουμε πίσω μέχρι τα τελευταία σπίτια που είχαμε δει, σίγουροι ότι εκεί θα είχαμε σήμα …

Όντως βρήκαμε το σήμα που ψάχναμε, τελικά σωστά πηγαίναμε …

Αναστροφή για άλλη μια φορά λοιπόν και τώρα που είμασταν σίγουροι ότι πηγαίναμε σωστά μας φάνηκε η διαδρομή πιο σύντομη …

Ανεβαίνουμε τον δασωμένο δρόμο ο οποίος είναι γεμάτος λακούβες και ξαφνικά μια έκπληξη …

Ήταν σαν να τηλεμεταφερθήκαμε στην Ελβετία …

Εδώ έγιναν και οι πρώτες στάσεις για φωτογραφίες στην Ελβετία της Σερβίας …










Σύντομα αρχίζουν να μας φτάνουν και οι υπόλοιποι, τους αφήνουμε να περάσουν μπροστά …

Τελικά μαζευόμαστε όλοι στην λίμνη Ζαοβινε …





Κινούμαστε σε σχετικά καταεστραμένους ασφαλτόδρομους σκεπασμένος από δέντρα, είναι πανέμορφη η διαδρομή και ούτε οι ανωμαλίες του δρόμου μπορούν να χαλάσουν το συναίσθημα …


Υπάρχει ένα θέμα με την πλοήγηση, χανόμαστε, ξαναβρισκόμαστε, ξαναχανόμαστε …

Τελικά βάζουμε σαν προορισμό τα σύνορα με την Βοσνία στο Κότρομαν και κατευθυνόμαστε προς τα εκεί …

 

[R.E.H]

Φτάνοντας στα σύνορα τα οποία είναι σε ένα δασωμένο με έλατα φαράγγι το οποίο σου κόβει την αναπνοή

Φτάνουμε στα σύνορα, τα περνάμε και μαζευόμαστε στο πρώτο βενζινάδικο για ανεφοδιασμό και καφέ …

Ξεκινάμε τελευταίοι με τον Βασίλη δεν βιαζόμαστε, απολαμβάνουμε την διαδρομή, ρουφάμε τις εικόνες …

Κινούμαστε προς το Βίσεγκραντ, η διαδρομή είναι παράλληλη με τον ποταμό Ρζαβ.

Φτάνουμε και αναζητούμε την γέφυρα να περάσουμε απέναντι …

Την είχαμε προσπεράσει χωρίς να την δούμε …

Μικρό το κακό, αναστροφή, την βρίσκουμε και περνάμε στην απέναντι πλευρά του Δρίνου ποταμού …

Η διαδρομή ακολουθεί τον ποταμό και είναι μια στριφτερή διαδρομή με πολύ καλή άσφαλτο και αρκετά τούνελ, τα οποία τα περισσότερα δεν είναι φωτισμένα και τα μάτια θέλουν κάποια δευτερόλεπτα να συνηθίσουν την διαφορά μεταξύ του φωτός και του σκότους, το γεγονός ότι φοράμε και οι δύο γυαλιά ηλίου δεν βοηθάει την κατάσταση και τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα όταν συναντούσαμε αντίθετα διερχόμενο αυτοκίνητο …







Έχουμε πιάσει ρυθμό με τον Βασίλη και κινούμαστε αρκετά πιο γρήγορα (εννοώ ότι μπορώ να ακολουθήσω πιο γρήγορο ρυθμό …)

Η διαδρομή είναι εθιστική και την απολαμβάνουμε …

Βλέπω πινακίδα προς Σεράγεβο. Λές λέω …

Αλλά δυστυχώς στρίβουμε και διασχίζουμε το Γκοράζτε, θα πρέπει κάποια στιγμή να επιστρέψω και να το επισκεφτώ …

Συνεχίζουμε και ο δρόμος είναι ένας ορεινός χωρίς διαγραμίσεις με αρκετά κακό οδόστρωμα και με κάποια αρκετά χωμάτινα κομμάτια …

Το θηρίο του Βασίλη δεν δείχνει να καταλαβαίνει σε αντίθεση με το σφιχτό στήσιμο της Χιονάτης η οποία δυσανασχετεί …

Συνεχίζουμε να κινούμαστε παράλληλα με τον Δρίνο ποταμό και φτάνουμε στα σύνορα μεταξύ Βοσνίας – Ερζεγοβίνης και Μαυροβουνίου …

Η υπάλληλος από την πλευρά της Βοσνίας μας απαγορεύει να βγάλουμε φωτογραφία κάτω από την πινακίδα της Βοσνίας …

Διασχίζουμε την γέφυρα και μπαίνουμε στο Μαυροβούνιο, συναντάμε και την υπόλοιπη ομάδα η οποία πέρναγε τα σύνορα και στην συνέχεια σταμάταγε σε ένα καφενείο …

 

[R.E.H]

Περάσαμε με την σειρά μας και εμείς τα σύνορα και σταματήσαμε στο καφενείο για ένα καφέ (κάτι σαν ελληνικό) και ένα τοπικό σάντουιτσ …








Η σερβιτόρα μας ήταν ένα χαριτωμένο 10χρονο κοριτσάκι με ένα τεράστιο χαμόγελο …

Εντύπωση μου έκανε ότι δεν υπήρχε κοντά κάποιο χωριό ή κάποια πόλη, κάτι το οποίο το είδα αρκετές φορές, σπίτια και οικογένειες να ζούνε μακριά από κάποιο μικρό η μεγάλο αστικό κέντρο …

Ήταν ήδη απόγευμα και έπρεπε να συνεχίσουμε άν θέλαμε να φτάσουμε στον προορισμό μας μες στην ημέρα …


Το κοριτσάκι και η μητέρα του περίμεναν και μας χαιρετούσαν έναν έναν καθώς φεύγαμε και φυσικά και εμείς ανταποδίδαμε τον χαιρετισμό …

 

[R.E.H]

Η μεγαλύτερη έκπληξη της ημέρας με περίμενε …

Η διαδρομή ήταν παράλληλη με τον ποταμό Πίβα, είναι και διαδρομή βγαλμένη από την φαντασία του κάθε μοτοσικλετιστή και μπορώ να πώ ότι είναι ή καλύτερη διαδρομή που έχω περάσει μέχρι στιγμής …

Είναι ένας δρόμος με αρκετή καλή άσφαλτο, ωραίες στροφές και τα άπειρα τούνελ δημιουργούν ένα απόκοσμο συναίσθημα που σε συνεπαίρνει και σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές και ίσως και σε άλλον κόσμο …

Το ίδιο εκστασιασμένος είναι και ο Βασίλης …


















Θυμίζει πολύ τον δρόμο από την Αργιθέα για την Άρτα αλλά φαρδύτερος με καλύτερο οδόστρωμα και με τούνελ που δεν τελειώνουν …

Ούτε εγώ θέλουν να τελειώσουν και τα τούνελ και η διαδρομή …

Περάσαμε αυτήν την διαδρομή με το τελευταίο φως της μέρας, δεν θέλω να φανταστώ πόσο δύσκολη θα ήταν να την περάσεις νύχτα …

Αυτό και αν θα ήταν εμπειρία …

Έχει νυχτώσει για τα καλά πλέον οπότε το υπόλοιπο της διαδρομής γίνεται διαδικαστικό …

Κρίμα γιατί είμαι σίγουρος ότι θα ήταν εξίσου ενδιαφέρων …

 

[R.E.H]

Ο προορισμός μας είναι η πόλη Ζάμπλιακ μέσω των υψιπέδων του Ντορμιτορ …

Έχουμε ανέβει ψηλά και αρχίζουμε την κατάβαση σε ένα στενό δρόμο όλο φουρκέτες και οι διασταυρώσεις με άλλα αυτοκίνητα και ιδιαίτερα με φορτηγά και λεωφορεία κάνουν το όλο θέμα αρκετά δύσκολο …

Το θέμα με την δέσμη του προβολέα της Χιονάτης δεν βοηθάει καθόλου και με κουράζει απίστευτα …

Παρακάλαγα να τελειώσει …

Κάποια στιγμή τελειώνει και αρχίζουμε εκ νέου την ανάβαση αλλά πλέον ο δρόμος μετά το Σαβνίκ είναι φαρδύτερος και με καλύτερη ασφαλτόστρωση …

Ο Βασίλης αρχίζει να απομακρύνεται, καταβάλω προσπάθειες να τον φτάσω άλλα όσο περνάει η ώρα και στροφή την στροφή τον χάνω …

Έχω σοβαρό θέμα με τον φωτισμό την νύχτα …

Περνάμε το υψίπεδο του Ντορμίτορ και φτάνουμε στην πόλη Ζαμπλιακ και για άλλη μια φορά ψάχνουμε για το ξενοδοχείο …

Ένα τηλέφωνο στον Γιώργο και μαθαίνουμε ότι αυτοί θέλουν τουλάχιστον άλλη μια ώρα για να φτάσουν …

Παραξενευτήκαμε μιας και είχαμε φύγει τελευταίοι από την τελευταία στάση στα σύνορα και δεν τους συναντήσαμε ξανά …

Τελικά απαντάει ο Ηλίας το τηλέφωνο του Στέργιου και μας ενημερώνει για το όνομα του ξενοδοχείου …


Φτάνουμε και καθόμαστε μαζί με τον Στέργιο και τον Ηλία οι οποίοι έφτασαν πριν δύσει ο ήλιος …

Πρόλαβαν να περάσουν μέσα απο το Ντορμιτορ και να το δουν …

Εκεί μαθαίνουμε ότι οι υπόλοιποι δεν τους ακολούθησαν σε μια διασταύρωση αλλά συνέχισαν με αποτέλεσμα να κάνουν ένα κύκλο δύο ωρών …

Παραγγέλνουμε κρασί και αράζουμε περιμένοντας και τους υπόλοιπους να έρθουν …

Έρχονται φανερά εκνευρισμένοι από τον κύκλο που έκαναν λόγω του λάθους τους …

Αράζουν όλοι στα παρακείμενα τραπέζια …

Παραγγέλνουμε κάποια τοπικά εδέσματα και σβήνουμε την πείνα μας καθώς και τη δίψα μας με κόκκινο κρασί …

Ο Γιώργος έχει γενέθλια οπότε κανονίζεται στα γρήγορα και του φτιαχνουμε μια πρόχειρη τούρτα (ένα κομμάτι γλυκό) και επειδή δεν υπήρχε κάποιο κερί χρησιμοποιήσαμε ένα κερί λαδιού από τα διακοσμητικά που υπήρχαν στον χώρο …

Αφού του τραγουδήσαμε και του ευχηθήκαμε σιγά σιγά όλοι μας αποτραβηχτήκαμε στα δωμάτια μας …

Ήταν η πιο κουραστική μέρα μέχρι στιγμής σε αυτό το ταξίδι μα συνάμα και η πιο όμορφη …

Γέμισα εικόνες απίστευτες και σίγουρα θα ήθελα να επιστρέψω σε αυτό το μέρος

 

[XR Maniac]

Ζαμπλιακ... Παναγιώτη έχεις γράψει ζλατιμπορ στο τελευταίο σου ποστ στο durmitor

 

[R.E.H]

Ζαμπλιακ... Παναγιώτη έχεις γράψει ζλατιμπορ στο τελευταίο σου ποστ στο durmitor

 

[North_explorer]

Ημέρα τρίτη (Σάββατο 2 Οκτωβρίου)

Θα πηγαίναμε δυτικά …

Ερώτηση ...
Έτσι όπως φαίνεται ο χάρτης γιατι δεν πηγατε από το PLuzine προς Zabliak μεσω Ντουρμιτορ και κανατε τον κύκλο? Ηταν κλειστό το πέρασμα?

Ευχαριστώ πολυ

 

[R.E.H]

Ερώτηση ...
Έτσι όπως φαίνεται ο χάρτης γιατι δεν πηγατε από το PLuzine προς Zabliak μεσω Ντουρμιτορ και κανατε τον κύκλο? Ηταν κλειστό το πέρασμα?

Ευχαριστώ πολυ

Λευτέρη, αυτή είναι μια καλή ερώτηση η οποία μπορεί να απαντηθεί μόνο από τους πλοηγούς ...

Την συγκεκριμένη μέρα είχαμε σπάσει σε 3 γκρουπ και το καθένα έκανε διαφορετική διαδρομή από ότι κατάλαβα, ειδικά στο τελικό σκέλος ...

Έχω την εντύπωση ότι την διαδρομή που αναφέρεις την έκανε ο Στέργιος Phoenix μόνο μαζί με τον Ηλία ...
Όλοι οι υπόλοιποι κάναμε κάποιον κύκλο άλλοι μικρότερο και άλλοι μεγαλύτερο ...

Υποθέτω ότι εμείς δεν πήγαμε γιατί ο Βασίλης IliADVas έκανε την πλοήγηση μέσω του gps της BMW βάζοντας το τελικό προορισμό και κάποιους ενδιάμεσους και όχι ακολουθώντας κατά γράμμα την διαδρομή μέσω google maps ...

Έτσι μπορεί να εξηγηθεί πώς ο Στέργιος έφτασε τόσο νωρίς ...

 

[North_explorer]

R.E.H Σε ευχαριστώ για την απάντηση , σκεφτομαι να ανέβω κάνα 6ημερο προς τα εκει σε λιγες μέρες ! Για αυτό ρώτησα!

 

[nvythoul]

Ερώτηση ...
Έτσι όπως φαίνεται ο χάρτης γιατι δεν πηγατε από το PLuzine προς Zabliak μεσω Ντουρμιτορ και κανατε τον κύκλο? Ηταν κλειστό το πέρασμα?

Ευχαριστώ πολυ

Ανεβήκαμε στο Durmitor και από λάθος ξαναγύρισαμε στο ίδιο σημείο.
Και στην συνέχεια αποφασίσαμε να κάνουμε τον γύρο γιατί είχε ήδη νυχτώσει αρκετά.
Ωραια εμπειρία όμως.
Διαπιστώσαμε ότι γυρίζουμε πισω (βράδυ}) από το Durmitor από μια πέτρα που υπήρχε στην μέση του δρόμου, γέλιο

 

[μητσος]

Ετσι για την ιστορία μια μέση ωριαία ταχύτητα ?
Θα μπορούσε να γίνει με ελεύθερο κάμπ στη μέση του πουθενά?

Γνωρίζει κανείς αν θα μπορούσε η διαδρομή να γίνει με ελεύθερο καμπ στο πουθενά? Εμείς της περιπέτειας βλέπετε....

 

[Phoenix]

Γνωρίζει κανείς αν θα μπορούσε η διαδρομή να γίνει με ελεύθερο καμπ στο πουθενά? Εμείς της περιπέτειας βλέπετε....

Για πλάκα και παντού ...balkans μαιφρεντ , μπαλκανς!!!!

 

[airmav]

http://imgur.com/RkFlDBl

Αυτή η μπασκέτα είναι πάνω στο drumitor Μαυροβούνιο για κάποιο λόγο ....

Χρωματιστά ..Βαλκάνια!

3η ημερα, παρκο durmitor...η ημερα και για το δικο μου review.. οδηγησα το 1000crf του γιωργη σε κλειστο κομματι και οπου εβρισκα εβγαινα παραλληλα με το δρομο στο χαλικι....φοβερη αισθηση, σφιχτος κινητηρας και πουπουλο. εστριβε με το μυαλο και μονο και το νευρο στο γκαζι σε προδιαθεται για...

advride.gr

http://imgur.com/WwN92ya

την ιδια απορια ειχα και εγω το 2017 αλλα οπως συνηθιζω να λεω σε τετοιες περιπτωσεις ...basketball is everywhere...

 

[R.E.H]

Ημέρα τέταρτη (Κυριακή 3 Οκτωβρίου)

Ξημέρωσε Κυριακή, πλέον έχει αρχίσει η επιστροφή …

Κατεβαίνουμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου για πρωινό, έχει ένα μπουφέ που έχει ότι τραβάει η όρεξη μας και αλμυρά και γλυκά …

Εννοείται ότι το πιάτο γέμισε 2 φορές …

Ήπιαμε και το καφεδάκι μας …

Φορτώσαμε τα μηχανάκια και πήγαμε στο κοντινότερο βενζινάδικο για ανεφοδιασμό …

Με τον Βασίλη πεταχτήκαμε και μια βόλτα μέχρι το κέντρο της πόλης μπας και βρούμε κάνα μαγαζί ανοιχτό να πάρουμε τίποτα αναμνηστικά, αλλά μάταια ήταν πολύ νωρίς και τα πάντα ήταν κλειστά …

Επιστρέψαμε προς το βενζινάδικο όπου συναντήσαμε και αρκετούς από τους υπόλοιπους …

Μπήκαμε στην ουρά του τρένου …

Περάσαμε πάλι από τα όρια του Durmitor και μπορέσαμε να το δούμε με το φως της μέρας, άλλος ένας προορισμός που θα πρέπει να επισκεφθώ ξανά …

Μπαίνουμε στο τούνελ και βλέπουμε το κουφάρι ενός ζώου …

Ήταν το κουτάβι που πετάχτηκε εχθές μπροστά μου μέσα στο τούνελ και παραλίγο να το πατήσω …

Το συζητάγαμε με τον Βασίλη το προηγούμενο βράδυ ότι δεν θα την έβγαζε καθαρή και δυστυχώς δεν τα κατάφερε …

Λίγο πιο κάτω σταματήσαμε και άρχισαν οι διαβουλεύσεις για την διαδρομή της μέρας …

Στόχος ήταν να κοιμηθούμε στην Καστοριά το βράδυ, οπότε προβλέπονταν πολλές ώρες οδήγησης …

Τα παιδιά που είχαν κάνει τον μεγάλο κύκλο εχθές είχαν βγάλει τους ενδιάμεσους προορισμούς από την διαδρομή μέχρι τα Σκόδρα στην Αλβανία οπότε θα πήγαιναν από την συντομότερη διαδρομή …

Ο Βασίλης ο Νίκος και εγώ αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε την διαδρομή ως είχε και δεν το μετανιώσαμε καθόλου …

Οπότε χωριστήκαμε από τους υπόλοιπους …

Μπροστά πήγαινε ο Νίκος αρχικά, ακολουθούσε ο Βασίλης και τελευταίος εγώ …

Πιάσαμε ένα ωραίο χαλαρό τουριστικό ρυθμό και κάναμε και στάσεις για φωτογραφίες για πρώτη φορά …

Ο δρόμος ήταν ορεινός, στενός χωρίς διαγραμμίσεις οπότε οι ταχύτητες ήταν μικρές και έτσι υπήρχε ο χρόνος να χαζεύουμε το τοπίο …

 

[R.E.H]

Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι και στο πιο απόμερο ορεινό χωριό έβλεπα μικρά παιδιά να παίζουν, νοικοκυρές να έχουν απλώσει την μπουγάδα τους και γενικά νέους ανθρώπους, σε αντίθεση με τα δικά μας ορεινά χωριά (και όχι μόνο) που βλέπεις μόνο ηλικιωμένους και τα οποία χρόνο με τον χρόνο ερημώνουν …

Ανεβαίναμε βουνά, κατεβαίναμε βουνά …

Χαμένοι μέσα σε καταπράσινους δρόμους με ελάχιστη κίνηση …












Κάναμε και μια στάση για ένα καφέ με καταπληκτική θέα …

Αν δεν κάνω λάθος ήταν ο πρώτος καφές που δεν τον ήπιαμε σε βενζινάδικο!!!

Το Μαυροβούνιο είναι πανέμορφο και αξίζει να το επισκεφθεί κάποιος, αν και είδα ένα μικρό μέρος μόνο θα ήθελα να το επισκεφθώ ξανά στο μέλλον και να χαθώ μέσα στους ορεινούς του δρόμους …

 

[R.E.H]

Συνεχίζουμε μετά το καφεδάκι μας με κατεύθυνση προς τον συνοριακό σταθμό Vermosh-Guci μεταξύ του Μαυροβούνιου και της Αλβανίας …

Φτάνουμε, ρωτάμε αν μπορούμε να βγάλουμε φωτογραφίες και μας το επιτρέπουν (σε αντίθεση με την Βοσνία)

Με συνοπτικές διαδικασίες περνάμε τα σύνορα και μπαίνουμε στην Αλβανία …

Επόμενος σταθμός είναι τα Σκόδρα που πιθανόν να συναντηθούμε με τους υπόλοιπους.













Με το που μπαίνεις στην Αλβανία το καταλαβαίνεις …

Η άσφαλτος έχει τα θέματα της …

Κυκλοφορούν αδέσποτα ζωάκια (Μιλάμε για γουρουνάκια, πάπιες, χήνες κτλ) …

Επίσης κυκλοφορούν πολύ πιο ακριβά αυτοκίνητα σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες των Βαλκανίων …

Δεν βλέπουμε την πινακίδα για τα Σκόδρα (δεν υπήρχε) και συνεχίζουμε ευθεία φτάνουμε στο χωριό Vermosh (το οποίο είναι και το βορειότερο χωριό της Αλβανίας ) και η άσφαλτος τελειώνει …

Σταματάμε και αρχίζουμε να ψάχνουμε προς τα που θα πάμε …

Ο Βασίλης ρώτησε μια παρέα που κάθονταν σε κάτι που έμοιαζε με καφενείο και μας ενημέρωσαν ότι πρέπει να πάμε προς τα πίσω (και στο βορειότερο σημείο της Αλβανίας θα βρεις κάποιον να μιλάει Ελληνικά) .

Μπορεί το χωριό να είχε χωματόδρομους αλλά η Mercedes ήταν παντού …

Αναστροφή και φτάνοντας στην μοναδική διχάλα του δρόμου βλέπουμε ότι υπήρχε πινακίδα αλλά μόνο από το ρεύμα που έρχεται από το Vermosh και όχι στην πλευρά που έρχεται από τα σύνορα …

Δεν πειράζει ήταν μικρή παράκαμψη και το χωριό καθώς και το τοπίο ήταν όμορφο …

Ξεκινάμε την ανάβαση των Αλβανικών Άλπεων το τοπίο είναι πανέμορφο και η άσφαλτος δεν είναι κακή …

 

[R.E.H]

Φτάνουμε στο πιο ψηλό σημείο και αρχίζουμε την κατάβαση, περνάμε και μερικά χωριουδάκια μέχρι που φτάνουμε στο Rrapsh serpentine pass !!!

Τι δρόμος είναι αυτός με καταπληκτική ασφαλτόστρωση …

Ο Βασίλης εξαφανίζεται, τον χάνουμε, δεν μπορούμε να τον προφτάσουμε …

Συνεχίζουμε την ανάβαση σε αυτό το καταπληκτικό πάσο και βλέπω τον Νίκο να κόβει ρυθμό και έτσι τον φτάνω …

Έχει κουραστεί …

Συνεχίζουμε μαζί την ανάβαση σε χαλαρότερους ρυθμούς …

Στην κορυφή έχει μια καντίνα και ο Βασίλης μας περιμένει εκεί …

Με το που βγαίνω από την άσφαλτο στο χωμάτινο “πάρκινγκ” ο μπροστά τροχός της Χιονάτης πατάει μια πέτρα και γλιστράει …

Η Χιονάτη μπατάρει στα δεξιά και προσπαθώ να την συγκρατήσω …

Βάζω όλες μου τις δυνάμεις και τα καταφέρνω να την συγκρατήσω λίγο πριν πέσει …

Τα χρειάστηκα, έφτασε πάρα πολύ κοντά στο να ξαπλώσει …

Παρκάρω την Χιονάτη και ξεκαβαλάω, το τοπίο είναι απίστευτο …

Αλλά αρχικά το ενδιαφέρον είναι στην κατάσταση του Νίκου …

Μια πορτοκαλάδα τον συνεφέρει …

Εκεί πιάνουμε κουβέντα εκτός από τον ιδιοκτήτη της καντίνας καθώς και με άλλους Αλβανούς οι οποίοι έχουν περάσει από την Ελλάδα και μιλάμε στα Ελληνικά …

Υπάρχει και ένας νότιο Αφρικανός που μένει στις ΗΠΑ με ένα ΚΤΜ, ο οποίος ταξιδεύει μόνος του τα Βαλκάνια και κατασκηνώνει όπου τον πιάσει η νύχτα η σε κάμπινγκ, θα έβαζε άνω τελεία στο ταξίδι του σύντομα από ότι μου είπε για να επιστρέψει στις ΗΠΑ και του χρόνου θα συνέχιζε …

Τρώμε και ένα σάντουιτς, χαζεύουμε το απίστευτο τοπίο και δεν μπορούμε να το πιστέψουμε …

Όπως χαζεύουμε τον δρόμο βλέπουμε 2 βέσπες να τον ανεβαίνουν …

Δεν αργούν να κάνουν την ανάβαση, ανταλλαγή χαιρετισμών και ήρθε και η ώρα μας να συνεχίσουμε το ταξίδι μας …

 

[R.E.H]

Αρχίζουμε την κατάβαση προς τα Σκόδρα πρέπει να μας πήρε καμιά ώρα …

Σταματάμε για τον πρώτο ανεφοδιασμό της ημέρας καθώς και για άλλον ένα καφέ, πριν φτάσουμε στην πόλη.
Βλέπουμε ότι το να φτάσουμε Καστοριά θα είναι δύσκολο …

Οι υπόλοιποι έχουν φτάσει ήδη στα Τίρανα από ότι μαθαίνουμε …

Καβαλάμε τις μηχανές μας και βάζουμε στόχο τα Τίρανα …

Περνάμε έξω από τα Σκόδρα …
Βλέπουμε την λίμνη από απόσταση …

Έχει κίνηση, αρκετή κίνηση …

Μπροστά ο Βασίλης, πίσω ο Νίκος και ακολουθώ και εγώ …
Ο Βασίλης ξεκινάει να προσπερνάει την ουρά με τα αυτοκίνητα, ακολουθεί ο Νίκος και εγώ με την σειρά μου …
Τον έβλεπα όμως λίγο διστακτικό, υπέθεσα ότι είχε στο μυαλό του και εμάς για το άν θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε η όχι …
Οπότε για να τον βοηθήσω περνάω μπροστά και αρχίζουν να με ακολουθούν και ο Βασίλης και ο Νίκος …

Οι οδηγοί στην Αλβανία είναι απρόβλεπτοι, λειτουργούν χωρίς κανόνες …
Αν δουν λακκούβα προσπαθούν να την αποφύγουν χωρίς να τους νοιάζει που βρίσκονται τα υπόλοιπα οχήματα, δίπλα τους απέναντι τους …
Το μόνο που προέχει είναι να μην πέσουν στην λακκούβα …

Κάνουμε άλλη μια στάση για ξεμούδιασμα.

Ο Βασίλης μπαίνει πάλι μπροστά και ακολουθούμε ο Νίκος και εγώ …

Η κίνηση είναι απίστευτη τα πάντα έχουν σταματήσει …
Η ουρά των αυτοκινήτων πρέπει να ξεπέρναγε τα 30χλμ
Τέτοια ουρά έχω να δώ από εκλογές στην Ελλάδα την δεκαετία του 80 …

Λίγο πριν φτάσουμε στα Τίρανα ανακαλύπτουμε και τον λόγο της κίνησης …
Μια θεριζοαλονιστική μηχανή κινούταν πάνω στην εθνική οδό …
Πλέον τα είχαμε δεί όλα …

Καλά είπα για δεκαετία του 80 στην Ελλάδα …
Τότε τα κάναμε και εμείς αυτά …
Ένα ταξίδι στην Αλβανία δείχνει στους μεγαλύτερους (αυτούς που έχουν αναμνήσεις από την δεκαετία του 80 και πιο πίσω) πόσο έχει εξελιχθεί η χώρα μας σε κάποιους τομείς …

Έχει σουρουπώσει φτάνουμε Τίρανα

Μου έχει κάνει εντύπωση ότι στα χωριά καθώς και στα προάστια οι μαντρότοιχοι είναι το ίδιο ψηλοί με τα σπίτια …
Όσο είχε φως στα προάστια των Τιράνων, έβλεπα μόνο άντρες στα καφενεία και οι γυναίκες να κυκλοφορούν με συνοδεία …

Η νύχτα μας βρίσκει να προσπαθούμε να διασχίσουμε την πόλη τον Τιράνων …
Έχει και εδώ απίστευτη κίνηση, άναρχη κίνηση …

Η εθνική οδός από τα Τίρανα προς την Κορυτσά είναι σύγχρονη μέχρι το Ελβασάν.

Στο οποίο κάνουμε μια σύντομη στάση να ξεμουδιάσουμε, να πιούμε λίγο νερό και να φάμε κάτι μπισκότα που κουβαλούσαμε μαζί μας …
Οδηγάμε από το πρωί ασταμάτητα και η κούραση έχει αρχίσει να συσσωρεύεται …
Το να φτάσουμε Καστοριά φαντάζει από δύσκολο έως αδύνατο αλλά είμαστε αποφασισμένοι να το επιτύχουμε αν χρειαστεί …

Καταφέρνουμε να έρθουμε σε τηλεφωνική επαφή και με τους υπόλοιπους και μαθαίνουμε ότι τελικά θα διανυκτερεύσουμε στο Πόγραδετς …

Νομίζω ότι και οι 3 νιώσαμε μια ανακούφιση όταν το μάθαμε …

Ξεκινάμε προς το Πόγραδετς μετά την σύντομη στάση στην άκρη του δρόμου …

Για άλλη μια φορά βρισκόμαστε να οδηγούμε στην νύχτα …
Για μένα είναι τα πιο κουραστικά χιλιόμετρα, το φανάρι της Χιονάτης δεν επαρκεί και στις στροφές απλά δεν υπάρχει …
Αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να το δώ στο μέλλον …

Ανεβαίνουμε, κατεβαίνουμε, στρίβουμε, ξαναστρίβουμε αλλά μες στο σκοτάδι δεν βλέπεις τίποτα μόνο τον δρόμο μπροστά σου για κάποια μέτρα …
Φτάνουμε στο Πόγραδετς, ο δρόμος περνάει δίπλα από την λίμνη και είμαι σίγουρος για να μην πώ βέβαιος ότι θα ήταν πολύ όμορφα να τον περνάς την μέρα …

Βρίσκουμε το ξενοδοχείο, παρκάρουμε και ανεβαίνουμε στα δωμάτια …
Τακτοποιούμε στα γρήγορα τα πράγματα και κατεβαίνουμε στο εστιατόριο …
Είμαστε οι τελευταίοι που φτάσαμε …

Μίας και η κουζίνα έκλεινε σε λίγο παράγγειλα και για τον Βασίλη και τον Νίκο …
Τρώμε το δείπνο μας, μια μακαρονάδα …
Συζητάμε για κάμποση ώρα με τους υπόλοιπους και μετά βγαίνουμε να περπατήσουμε στην πόλη …

Ένα από τα παιδιά από την Χαλκίδα μας έδωσε την ιδέα να χρησιμοποιήσουμε τις καρέκλες μασάζ που υπήρχαν στην ρεσεψιόν …
Κάνουμε ψιλά στο περίπτερο απέναντι και ξεκινάμε την βόλτα μας στην πόλη …
Είναι όμορφη τουλάχιστον από αυτό που μπορούμε να δούμε σε μια σύντομη βόλτα την νύχτα …
Μου θυμίζει αρκετά Τουρκία μπορώ να πώ …

Η βόλτα στην πόλη με κουβεντούλα ήταν αρκετά χαλαρωτική και το καλύτερο ήρθε στο ξενοδοχείο …

Ο Βασίλης και ο Νίκος δεν είχαν ξανακάτσει σε καρέκλα μασάζ …
Οπότε δεν ήξεραν και για την έκπληξη που σου κάνει η καρέκλα …
Πάντως το μασάζ ήταν ότι χρειαζόμασταν και οι τρεις μετά από όλες αυτές τις ώρες στην σέλα …

Η νύχτα έκλεισε με ένα ζεστό ντουζάκι και ένα βαθύ ύπνο …

Στο μυαλό έπαιζαν όλες οι εικόνες που είδαμε σήμερα …
Τα παιδιά να κάνουν ποδήλατο πάνω στο βουνό …
Νέους ανθρώπους να οργώνουν με άροτρο που το σέρνει άλογο στην βουνοπλαγιά …
Μπουγάδα απλωμένη σε σπιτάκια σε ξεχασμένα χωριά …
Το απίστευτο πάσο και η ομορφιά του άγριου τοπίου στην Βόρεια Αλβανία …
Το χάος στους δρόμους της …